• We must survive.




    Honderden jaren geleden konden mensen al veranderen in dieren. De leider kon merken of er weer iemand was veranderd en de leider zocht diegene dan op. Als je ervoor koos om met de roedelleider mee te gaan, kon je niet meer terug. Anders werd je gedood door of iemand uit de roedel, de roedelleider, of door de magie die in je voort leeft. Je gaat sowieso dood door de magie als je niet meegaat, je moet alle opdrachten doen om te blijven leven, als je de opdrachten overleeft. Je mocht in die tijd alleen blijven leven, als shape-shifter, als je een paar opdrachten overleefden. De eerste dag dat je in een dier bent verandert word je onderzocht. Je mag geen ziektes hebben, of zwakke botten. Als de roeddeleider denkt dat je de opdrachten overleeft, moet je een eed opzeggen samen met de roeddeleider. Degene waarvan de roeddeleider denkt dat diegene het niet overleeft, met die persoon zegt hij geen eed op. De eerste opdracht is je eerste nacht als dier overleven, je word dan door iemand getest op je snelheid, je tactiek en je sterkte. De tweede opdracht is een tocht van tweehonderd kilometer in een nacht overleven. De derde opdracht is je eerste jacht overleven. Je moet laten zien dat je goed kan jagen. De vierde opdracht is de eerste winter overleven, in de winter is het super koud en er is weinig prooi om op te jagen. Er zijn nog meer opdrachten, maar die worden pas gegeven als je de eerste vier opdrachten hebt overleefd. 's Nachts moet je in dier-vorm zijn, maar overdag mocht je mens zijn. Bij de opdrachten moest je natuurlijk wel in dier-vorm zijn. Als het voorbij is mag je weer als mens door leven, maar de meeste mensen zijn zo gehecht aan elkaar geworden dat ze in diervorm blijven en een roedel vormen. Dat is nu ook zo.


    Alle shape-shifters wonen bij elkaar in een roedel en alle dieren zijn roofdieren. Ze moeten de eerste keer veranderen door een heftige emotie. Denk maar aan Twilight. Maar nu kun je alle emoties gebruiken. In dier-vorm kun je praten, maar de eerste keer dat je verandert kun je dat niet. Je moet de eerste keer dat je wilt praten je best doen, maar als je gewent bent te praten in dier-vorm gaat het praten makkelijker. Je kunt het als je wilt ook iets naar de persoon, tegen wie je iets wil zeggen, denken. Maar dat is moeilijker dan praten. Je kunt je gedachten naar een persoon sturen, of meerdere. Maar je moet wel je best doen, want anders kan iedereen het horen. Je kunt in een dier veranderen met je kleren aan, maar dat is moeilijk. Je kunt dan ook weer terug veranderen met je kleren aan, als je het eenmaal onder de knie hebt is het makkelijk.



    Meisjes 6/6 VOL :

    - Aria Maya Angels - Coockies - Wolf
    - Melony “Mel” Christabella Garcia - Glucio - Zwarte Panter
    - Ruby Mary Evans - Flitwick - Vos
    - Yfory Seren - Vegangirl - Dingo
    - Amy Moon Duinhoven - Hiddenrose - Bunzing
    - Louize Moonsroot - annickemiek - Jachtluipaard


    Jongens: 4/6

    - Jeffrey Tristan Winter - Eluveitie - Jachtluipaard
    - Max Owens - Morrowind - Lynx
    - Lewis Ellsmor - Morrowind - Grizzly beer
    - Jake Dimitri Robusto - Naturawolf - Jaguar
    - Kane Lewis Daniels - MindBreaker - Wolf
    -

    Roederlleider: Ramon Trevegg Smith - Naturawolf - Leeuw




    Invul-ding-lijst:

    Naam:
    Dieren:
    Leeftijd:
    Innerlijk:
    Uiterlijk:
    Extra:

    Regels:

    - Er geldt een minimum van 7 regels.
    - 16+ is toegestaan, maar houdt het uiteraard netjes
    - Probeer minstens 1 post per week te schrijven
    - Reservering vervalt na 4 dagen
    - Powerplay is niet toegestaan
    - Geen perfecte personages, die bestaan niet
    - Let op spelling en interpunctie
    - Naamsveranderingen doorgeven
    - Als je even niet kan schrijven moet je dat even melden met de reden waarom je even niet kunt schrijven.
    - Geen ruzie.
    - Ik maak als enigste de topics aan.


    TOPIC 1

    TOPIC 3 *Kheb per ongeluk topic 2 bij topic 3 neer gezet.:$*

    [ bericht aangepast op 31 jan 2013 - 16:43 ]


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    Ramon Trevegg Smith - Leeuw

    Lewis verandert terug en kijkt de groep rond.
    "Ik sta niet in voor de gevolgen," gromt hij en loopt de struiken in.
    Ongelovig kijkt ze van de jongen naar mij.
    'Jullie gaan hem leven begraven,' sist ze ongelovig. Haar mond valt open en haar greep op het pistool verslapt.
    'Dat is echt ergste dat je iemand aankan doen. Dat doen zelfs criminelen elkaar niet aan?' Ze staat op en laat haar pistool vallen. Ze kijkt op en zie dat Jaimes haar pistool vast heeft en hem op haar richt. Ze trapt gelijk vol tegen zijn hand aan en pakr haar geweer terug vast.
    'Ik was je aan het helpen domme klootzak,' sist ze. Ze richt haar geweer op zijn hoofd en schiet. Een luide knal volgt. Ik doe mijn ogen dicht om de wond op zijn hoofd niet te zien.
    'En nu kunnen jullie hem begraven.' Met grote passen loopt ze de groep uit en beenr het openveld over. Behendig springt ze over takken heen en klimt verderop in een boom. Ze gaat op de hoogste boom zitten en kijkt voor zich uit. Jezus, dit gaat echt geweldig! Waarom moest ik ook alweer de leider worden.
    Ik kijk iedereen kwaad aan.
    'Luister goed, ik ga dit maar één keer zeggen. Jullie zorgen dat die jongen weg is, en jullie halen Lewis terug.' Spuw ik de woorden naar ze toe. Kwaad draai ik me om en loop naar het midden van het veld. Trevegg volgt me. Ik ga met mijn hoofd op mijn handen zitten. Waarom overkomt mij zulke dingen altijd?! Jemig, wat ben ik een geweldig leider! Ik zucht, waarschijnlijk kan ik beter de leiderschap aan Trevegg overlaten.
    'Trevegg, ik kan het niet aan. Jij moet de leiderschap van me overnemen. Ik zal het ze straks vertellen. En geen weerwoord.' Ik zie dat Trevegg aarzelt, maar hij knikt wel. Ik zucht opgelucht en het lijkt net alsof er tien ton gewicht van mijn schouders valt.


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    Melony “Mel” Christabella Garcia || Zwarte panter

    Ik was abrupt gestopt met zingen, toen ik het tafereel opmerkte dat zich ergens onder mij afspeelden. Met grote ogen staarde ik van de ene persoon die wat zei naar de andere en zo volgde ik het hele gesprek. Hoewel de kant waarop het ging mij niet aanstond, dwong mijn nieuwsgierigheid mij te blijven kijken en te blijven luisteren. Het leek haast wel alsof ik gehypnotiseerd was.
    Pas toen er een luide knal klonk en er vlak naast mij een vogel geschrokken opvloog, kwam ik weer bij zinnen. Mijn blik dwaalde even af naar het levenloze lichaam en ik had amper een seconde nodig om mijn keuze te maken. Ik voelde hoe mijn lichaam weer vervormde en ging er toen snel vandoor. Wat waren dit voor mensen, dat ze toekeken hoe iemand, hoe slecht die persoon dan ook was, werd vermoord om hem vervolgens te gaan begraven. Ik voelde mij misselijk worden bij de gedachten aan wat ik zojuist gezien had en sprong via de takken naar beneden, om mij via de grond nog sneller voort te bewegen. Ik wilde zo ver mogelijk weg bij deze mensen, dieren, of hoe je ze ook wilde noemen.
    Op een kleine open plek met een heldere plas hield ik mijn pas in. Om rustig te worden liep ik rondjes langs het glinsterende water, starend naar mijn spiegelbeeld. Straks werd ik ook zo moordlustig, ik was immers een roofdier. Ja, ik was gewend wraak te nemen, maar iemand vermoorden ging zelfs voor mij wel heel ver. Uiteindelijk liet ik mijzelf plat op mijn buik vallen, met mijn blik nog steeds op het water gericht. Wat nu? Ik wist niet wat de opdrachten waren en zonder dat te weten, zou ik sterven. Dat wilde ik niet... maar terug wilde ik ook niet.


    Happy Birthday my Potter!

    Yfory Seren ~ Dingo

    Ze hadden hem vermoord. Ze hadden hem fucking vermoord. En ik had staan kijken. Door alle emoties werd ik veranderd in een dingo. Met tranen in mijn ogen keek ik het meisje en Ramon aan. Ik wendde me tot het meisje.
    'Brand. In. Hel' siste ik en ik rende het bos in.
    Ik had Lewis nodig. Zijn geplaag maakte me sterker, en hij had soms wat goede woorden. Soms.
    Daar zag ik hem lopen. Ik rende op hem af.
    'Lewis!' riep ik.
    Ik stopte bij hem, maar zakte gelijk in door de tranenregen dat op me neerdwarrelde. Tranen, overal tranen.
    'Ik wilde hem niet eens dood. Misschien wel, maar... Alleen maar gevangenis had ik ook wel goed gevonden' zei ik door de snikken door.
    Verdomme. Ik hield nog wel van Jaimes. Dat meisje dat hem neerknalde had een gevaarlijke vijand gemaakt.


    I will keep watch.

    Max Owen ~ Lynx

    Toen Aria de boom in klom, wilde ik niets liever dan haar wegduwen zodat ik haar uitleg niet hoefde aan te horen.
    "Het spijt me," begon ze. "Ik had geen keuze Max."
    Ik snoof even sarcastisch. Ze had wel een keuze, alleen wilde ze dat zelf niet inzien. Ik bleef, terwijl ik toekeek hoe ze zich op de tak naast me nestelde.
    "Iemand neerschieten is minder erg dan levend begraven worden. Hij had pijn Max. Hij was gebeten, getrapt... Hij ging dood, hoe dan ook. Ik heb hem enkel uit zijn lijden verlost. Ik ben nu de schuldige, ik heb nu nog een dood op mijn naam, niemand anders. Het zal voor een ander pijnlijker zijn om iemand te vermoorden dan voor mij."
    Ik liet haar eerst uitpraten voor ik zelf iets zou zeggen. "Zijn verwondingen waren niet dodelijk en daarbij zag ik in zijn ogen dat hij je kende. Je deed het niet zomaar uit goedheid, Aria. Probeer jezelf niet goed te praten."
    Mijn ontgoocheling nam alleen maar toe na het horen van haar woorden. "Ik dacht dat je beter was..."

    Lewis Ellsmor ~ Grizzly

    In de verte kwam al een open plek in zicht. Er zat iemand - of liever een dier - bij een plas. Ze kwam me vaag bekend voor, dus ik veronderstelde dat ze een van ons was.
    "Hé, jij daar," zei ik zachtjes, niet wetend of ik nu tegen een random panter of een mens aan het praten was. "Ook weggelopen?"
    Ik ging langzaam op de grond zitten en keek doordringend in haar zwarte ogen.
    In de verte hoorde ik mijn naam. "Lewis!"
    Ik was alweer recht gesprongen en opgestaan. "Ik hoef je excuses niet, het was jouw keuze!" riep ik al direct in verwering, tot Yfory inzakte en ze begon te huilen. Ik zuchtte en liep weer in haar richting. "Ik wilde hem niet eens dood. Misschien wel, maar... Alleen maar gevangenis had ik ook wel goed gevonden," snikte ze.
    Ik keek haar ongelovig aan. "Meen je het, of zeg je het maar gewoon omdat je nu spijt hebt? Vertel wat je voor dat hij dood was voelde, eerlijk."
    Ik knielde voor haar neer, maar maakte nog geen aanstalten om haar te troosten. Ik was nog voor haar opgekomen, maar niet met die intenties.

    [ bericht aangepast op 21 jan 2013 - 19:17 ]


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Yfory Seren ~ Dingo

    'Ik hoef je excuses niet, het was jouw keuze!' riep Lewis uit, toen ik zijn naam riep.
    Het was niet mijn keuze om hem te vermoorden. Ik had daar de fucking kans voor gehad, maar ik had het niet gedaan. Ergens... Ergens had ik niet eens met mezelf kunnen leven als ik hem vermoord had.
    Lewis keek me ongelovig aan.
    'Meen je het, of zeg je het maar gewoon omdat je nu spijt hebt? Vertel wat je voor dat hij dood was voelde, eerlijk' vroeg hij ongelovig.
    Hij knielde voor me neer. Hij wilde antwoord. Ik zuchtte pijnlijk en trillerig. Waarom moest ik in hemelsnaam bekennen.
    'Ik... Ik had wel haat tegen hem, maar de dood... Nee. Absoluut niet. Het lijden hoefde alleen maar een fucking gevangenis te zijn, en dan na twee jaar zou hij weer vrij zijn. Natuurlijk, ik zou bang zijn, maar ik had al een heel plan klaarliggen! Ik... Ik was nooit met hem meegegaan in die klere zaken van hem als ik niet van hem gehouden had, Lewis. Bij deze. Ik hield van hem' zei ik trillerig en vol onderdrukte woede.
    Dat ik van Jaimes had gehouden viel zwaarder te zeggen dan alles wat ik ooit had moeten zeggen.
    'Ik had hem zo vaak neer kunnen schieten, steken, weet ik veel. Maar ik hield van hem. Dat doe ik nog steeds. Daarom heb ik jullie, voornamelijk Jake, gestopt. Niet omdat we misschien in het gevang zouden komen, maar omdat ik bang was dat hij... Dat Jaimes dood zou gaan' zei ik zacht.
    Ik kalmeerde. Mijn tranen begonnen af te nemen. Toen pas zag ik de panter. Ik beet zachtjes op mijn lip ( ik had geleerd van de vorige keer ) en keek beschaamd naar de grond. Ik veranderde terug in mensvorm, met kleding. Mijn handen trilden, daarom stopte ik ze in mijn zakken. Mijn hart was al gebroken, maar nu... Nu waren de gebroken stukken in splinters gespleten.


    I will keep watch.

    Lewis Ellsmor ~ Grizzly
    Het zag ernaar uit dat ze de waarheid vertelde. Hoewel ik niet zeker was, zei iets in me dat ik haar gewoon moest troosten, dus dat deed ik dan ook.
    Aarzelend wreef ik met mijn hand over haar arm, niet wetend wat terug te zeggen.
    "Het was fout," zei ik uiteindelijk. "Misschien verdiende hij het wel, maar dan nog was het niet aan ons om... dat te doen."
    Ik haalde mijn hand van haar weg en ging in kleermakerszit voor haar zitten. "Je weet in ieder geval zeker dat hij nooit meer terug komt om zulke dingen te doen..."
    Ik knikte. Zoveel was wel zeker, tenzij hij opeens in een zombie zou veranderde.


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Aria Maya Angels || Wolf

    Ik slik moeilijk en knik langzaam. 'Ik weet het,' zeg ik zacht. 'En ik snap ook dat je het nooit zou vergeten. Dat niemand me hier ooit zou vergeven, misschien dat ze me wel gaan vermoorden.' Ik sla mijn ogen neer. Ik sluit mijn ogen om de tranen te verdringen. 'Misschien niet, maar hoorde je wat ze zeiden?' Ik kijk Max aan. 'Ze wilde hem levend begraven. Als ik niet schoot had hij mij neer geschoten. Hij had mijn pistool in zijn handen, als hij niet zo toegetakeld zou zijn geweest zou ik of dat andere meisje dood zijn geweest.' Ik kijk Max aan. 'Ja ik ken hem,' zeg ik en mijn onderlip trilt. 'Ik ken hem beter dan dat ik zou willen. En ik vraag niet om vergiffenis of om medeleven met me. Ik heb hem vermoord, ja, maar hij heeft ook moorden op zijn naam staan, hij heeft meisjes verkracht...' Ik kijk Max aan. 'Hij komt uit hetzelfde soort leven als mij. Ik vraag niet om je medeleven of vergeving. Ik vraag om je begrip. Al is het een klein beetje.' Ik kijk Max aan en klim dan langzaam uit de boom. Ik loop het openveld op. Bijne iedereen was weg. Ik kijk naar het levenloze lichaam van Jaimes en slik. Ik til het lichaam op en verdwijn de bossen in. Als ik ver genoeg ben laat ik me terug veranderein in een wolf. Wild begin ik te grafen. Mijn poten doen het krachtig. Binnen no time is er een gat en kan ik Jaimes erin gooien. Ik slik moeilijk en voel hoe ik weer terug verander. Uitgeput lig ik in de aarde en voor het eerst rollen tranen over mijn wangen. Ik klem me vast aan de aarde. Mijn lichaam trilt en huilend lig ik daar, naast een dode Jaimes, bij een kuil. Ik kijk naar Jaimes en haal diep adem. Ik sta weer op, nog steeds huilend, en gooi hem in de kuil. Ik staar even naar hem. Het bloed is inmiddels opgedroogd.
    'Het spijt me,' snik ik. 'Ik had geen keus, ik moest aandoen wat je mijn beste vriendin hebt aangedaan,' fluister ik zacht en schop de eerste aarde erop. Ik gooi vlug meer erop, maar het gaat langzaam. Ik wilde alleen niet terug veranderen naar wolf.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Yfory Seren ~ Dingo

    Ik kreeg kippenvel toen hij over mijn arm heenging. Dat had Jaimes vroeger ook gedaan... Net zoals die andere mannen. Maar Lewis aarzelde. Dat was... Schattig, in een soort van manier.
    Ik knikte. Ja, hij. Jaimes zou me niets meer kunnen doen. Zijn... "Vrienden" daaraantegen... Die zouden me aanvallen en nemen wat ze wilden. Ik huiverde alleen al bij de gedachte.
    Ik friemel in mijn zakken. Opeens voel ik het. De armband. Dé armband. Die ik van Jaimes gekregen had. Ik slikte. Ik wreef over het zilver van de armband. Het maakte me rustig. De armband had ik zo woest altijd weggesmeten, om het vervolgens weer huilend op te pakken.
    'Weet jij toevallig hoe dat meisje heette...?' vroeg ik zacht en langzaam.
    Dat meisje zou boeten. Niet zoals de dood, maar als in... Tja, in wat? Geen idee, maar boeten zou ze. Ik had in haar ogen gezien dat ze hem kende. Waarvan?


    I will keep watch.

    Max Owens ~ Lynx

    Ik had nog steeds niet geantwoord toen Aria terug uit de boom klom en het levenloze lichaam opnam. Mijn adem stokte in mijn keel en ik voelde de tranen in mijn ooghoeken prikken. Ik begreep het wel, ik begreep het heel erg goed. Maar hoe moesten zijn ouders zich nu voelen. Ze wisten niet eens dat hun zoon dood was en midden in het bos lag.
    Voorzichtig klom ik uit de boom, om geruisloos achter Aria aan te gaan en op een veilig afstandje toe te kijken naar wat ze aan het doen was. Ze veranderde terug in haar wolf en begon te graven, snel en regelmatig. Het echte werk.
    Toen haar kuil diep genoeg was veranderde ze terug, gooide het lichaam erin en dichte het gat. Ik kon zien dat ze het moeilijk had.
    "Het spijt me," snikte ze. "Ik had geen keus, ik moest aandoen wat je mijn beste vriendin hebt aangedaan."
    Ook ik veranderde terug en liet mezelf zien. "Wraak dus..." Mijn blik was nog steeds teleurgesteld, maar begripvol. Voorzichtig sloeg ik mijn arm over haar heen en trok haar tegen me aan om haar de troost te geven die ze nodig had, ook al wist ik niet om welke van al haar problemen ze huilde.

    Lewis Ellsmor ~ Grizzly

    Ik zag hoe ze aan de armband friemelde. Voorzichtig trok ik hem uit haar hand, ook al leek het ding haar te kalmeren. Ik hield haar pols stevig vast terwijl ik het ding goed bekeek. "Yfory, ben je zeker dat je hem nog hebben wilt?" Het leek me geen goed idee om iets te houden wat je herinnerde aan zo iemand, of aan deze dag. Het was niet gemeen of pesterig bedoeld, ik was bloedserieus.
    "Weet jij toevallig hoe dat meisje heette...?" vroeg ze dan.
    Ik schudde langzaam mijn hoofd, terwijl ik de armband nog steeds voor mijn neus hield. "Waarom?"


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Yfory Seren ~ Dingo

    Lewis trok voorzichtig de armband uit mijn handen. Ik keek er alleen maar naar. Ik knikte op zijn vraag. Ja, ik wilde het houden. Die armband had ik gekregen toen alles nog goed was.
    Lewis schudde zijn hoofd.
    'Waarom?' vroeg hij.
    Ik beet op mijn lip en ik keek naar de grond.
    'Ze herkende hem. Waarom zou ze hem moeten doden? Ze is dan niet zoals mij, ik bedoel: Dan zou ze nog wat voor hem voelen. Mijn vraag is alleen.... Waarom...?' zei ik zacht en langzaam.
    Jaimes had me gemaakt zoals ik ben. Ik was er niet trots op dat ik geld heb verdiend met... Nou ja, seks. Maar... Ugh, ik wist het niet meer. Een ding wist ik zeker: zijn dood zou vele gevolgen hebben.


    I will keep watch.

    Lewis Ellsmor ~ Grizzly

    "Yfory, meid," probeerde ik haar te overtuigen. "Het lijkt me geen goed idee dat je dat ding houdt. Het zal je alleen maar meer aan hem laten herinneren en je kunt hem beter vergeten dan aan hem herinnerd worden."
    Ik wreef even met mijn hand door haar rode lokken, terwijl ik haar doordringend aankeek. "Echt waar."
    "Ze herkende hem. Waarom zou ze hem moeten doden? Ze is dan niet zoals mij, ik bedoel: Dan zou ze nog wat voor hem voelen. Mijn vraag is alleen.... Waarom...?" zei ze op het feit dat ik haar naam niet wist.
    "Ze zou vast wel haar redenen hebben, anders zou iemand zoiets niet doen..." Ik zuchtte en beet zacht in mijn onderlip, terwijl ik de armband in mijn zak stopte. Ze zou het vast niet leuk vinden, maar het zou echt beter zijn.


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Aria Maya Angels || Wolf

    Ik draai me geschrokken om als ik de woorden van Max hoor. Max zijn ogen staan teleurgesteld, maar begripvol. Ik snik en voel zijn armen om me heen. Hij trekt me tegen zich aan en ook ik sla mijn armen om hem heen. Tranen stromen over mijn wangen. Ik houd hem stevig vast en haal trillend adem. 'Het spijt me,' fluister ik met trillende ademhaling. Ik bijt hard op mijn lip en verberg mijn gezicht tegen Max zijn schouder. Ik kijk naar de aarde waar Jaimes nu onder ligt. Ik bijt hard op mijn lip en kijk er zwijgend naar. 'Ik wil hier weg.' Ik maak me voorzichtig los uit de greep van Max. Ik kijk nog even naar de aarde en dan naar Max. Ik begin te rennen, maar door de waas voor mijn ogen zie ik niet goed meer waar ik loop. Ik val met een klap op de grond en rol door. Ik blijf futloos liggen en sluit mijn ogen. Ik wist niet eens waarom ik zo veel onder de dood leidde van Jaimes. Misschien omdat iedereen nu boos op me was. Misschien omdat herinneringen aan die dag aan me opdrongen. Misschien het allemaal. Of gewoon doordat mijn gevoelens sterk werden versterkt. Ik weet het niet, maar ik voelde me klote en ik wist niet wat ik er tegen kon doen. De enige die me nu leek te kunnen troosten was mijn moeder.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Max Owens ~ Lynx
    "Het spijt me," fluisterde Aria zachtjes. Ik voelde hoe ze stond te trillen in mijn armen en hoe ze haar tranen aan mijn vest afveegde.
    "Shhh," fluisterde ik zachtjes. "Ik ben niet boos op je." Alleen teleurgesteld, maar mijn medelijden met haar was sterker dan mijn teleurstelling. Ze had iemand nodig.
    Opeens hield het trillen op en keek ze me aan, terwijl ze op haar lip beet. Ik probeerde naar haar te glimlachen en veegde haar tranen weg met mijn duimen. "Ik wil hier weg," zei ze opeens nors. Voorzichtig maakte ze zich los en keek naar de grond, om haar blik daarna weer op mijn te richten. Opeens begon ze te rennen, en nog hard ook. Zonder er bij na te denken bewogen mijn benen onder me en ging ik steeds sneller, net als zij.
    Ik wist niet waardoor, maar opeens lag ze op de grond en rolde door, om daarna voor mijn voeten tot stilstand te komen.
    Ik bukte me en tilde haar voorzichtig op, terwijl ik terug begon te wandelen. "Shh, ik vraag wel aan Ramon of we naar huis mogen. Het komt wel goed..."


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Yfory Seren ~ Dingo.

    Hij keek me doordringend aan en hij speelde met mijn haarlokken. Het voelde... Fijn.
    Ik sloot mijn ogen. Lewis zuchtte en ik hoorde iets rinkelen. Ik keek op. Mijn zilveren armband gleed in zijn zak.
    'Lewis. Geef hier' zei ik, met onderdrukte woede.
    Ik werd me er daar ineens bewust van. Ik zuchtte zacht.
    'Ik weet dat deze armband negatieve gedachten kunnen opbrengen, maar... Alsjeblieft. Alsjeblieft, geef het terug' smeekte ik zacht.
    Mijn hand ging langzaam naar zijn jaszak, terwijl ik wezenloos ernaar zat te kijken. Ik knipperde met mijn ogen. Net voordat ik bij de jaszak aankwam, stopte ik en ik trok mijn hand langzaam terug.
    Ik zuchtte zacht.
    'Alsjeblieft...?'

    [ bericht aangepast op 21 jan 2013 - 21:41 ]


    I will keep watch.

    Lewis Ellsmor ~ Grizzly

    "Lewis, geef hier." De toon waarop ze het alleen al zei zorgde ervoor dat ik het niet wilde teruggeven. Yfory zuchtte zachtjes. "Ik weet dat deze armband negatieve gedachten kunnen opbrengen, maar... Alsjeblieft. Alsjeblieft, geef het terug."
    Ik probeerde een grijns te onderdrukken, omdat deze situatie allesbehalve grappig was. Snel sloot ik de rits van mijn jaszak en sloeg haar hand weg, die langzaam in de richting ervan gleed, terwijl ze er gehypnotiseerd naar staarde. Ze knipperde met haar ogen en zuchtte nog een keer.
    "Nee. Niet nu, niet vandaag," zei ik. Hopend dat ze me niet zou aanvallen en in de loop der tijd zou vergeten dat ik dat ding had. "Sla me maar zo hard je wil, maar je krijgt hem niet terug. Ik wil niet dat je iets uithaalt door dat dingetje."
    Hoe hard ze me ook zou slaan, ik kon er tegen. Ik had al erger gehad. En daarbij zou ik het deze keer verdienen, omdat ik dat domme ding niet terug wilde geven. "Ik ga er heus niets mee doen of zo, wat zou ik met een armband moeten?"


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov