• We must survive.





    Honderden jaren geleden konden mensen al veranderen in dieren. De leider kon merken of er weer iemand was veranderd en de leider zocht diegene dan op. Als je ervoor koos om met de roedelleider mee te gaan, kon je niet meer terug. Anders werd je gedood door of iemand uit de roedel, de roedelleider, of door de magie die in je voort leeft. Je gaat sowieso dood door de magie als je niet meegaat, je moet alle opdrachten doen om te blijven leven, als je de opdrachten overleeft. Je mocht in die tijd alleen blijven leven, als shape-shifter, als je een paar opdrachten overleefden. De eerste dag dat je in een dier bent verandert word je onderzocht. Je mag geen ziektes hebben, of zwakke botten. Als de roeddeleider denkt dat je de opdrachten overleeft, moet je een eed opzeggen samen met de roeddeleider. Degene waarvan de roeddeleider denkt dat diegene het niet overleeft, met die persoon zegt hij geen eed op. De eerste opdracht is je eerste nacht als dier overleven, je word dan door iemand getest op je snelheid, je tactiek en je sterkte. De tweede opdracht is een tocht van tweehonderd kilometer in een nacht overleven. De derde opdracht is je eerste jacht overleven. Je moet laten zien dat je goed kan jagen. De vierde opdracht is de eerste winter overleven, in de winter is het super koud en er is weinig prooi om op te jagen. Er zijn nog meer opdrachten, maar die worden pas gegeven als je de eerste vier opdrachten hebt overleefd. 's Nachts moet je in dier-vorm zijn, maar overdag mocht je mens zijn. Bij de opdrachten moest je natuurlijk wel in dier-vorm zijn. Als het voorbij is mag je weer als mens door leven, maar de meeste mensen zijn zo gehecht aan elkaar geworden dat ze in diervorm blijven en een roedel vormen. Dat is nu ook zo.



    Alle shape-shifters wonen bij elkaar in een roedel en alle dieren zijn roofdieren. Ze moeten de eerste keer veranderen door een heftige emotie. Denk maar aan Twilight. Maar nu kun je alle emoties gebruiken. In dier-vorm kun je praten, maar de eerste keer dat je verandert kun je dat niet. Je moet de eerste keer dat je wilt praten je best doen, maar als je gewent bent te praten in dier-vorm gaat het praten makkelijker. Je kunt het als je wilt ook iets naar de persoon, tegen wie je iets wil zeggen, denken. Maar dat is moeilijker dan praten. Je kunt je gedachten naar een persoon sturen, of meerdere. Maar je moet wel je best doen, want anders kan iedereen het horen. Je kunt in een dier veranderen met je kleren aan, maar dat is moeilijk. Je kunt dan ook weer terug veranderen met je kleren aan, als je het eenmaal onder de knie hebt is het makkelijk.



    Meisjes 6/6 VOL :

    - Aria Maya Angels - Coockies - Wolf
    - Melony “Mel” Christabella Garcia - Glucio - Zwarte Panter
    - Ruby Mary Evans - Flitwick - Vos
    - Yfory Seren - Vegangirl - Dingo
    - Amy Moon Duinhoven - Hiddenrose - Bunzing
    - Louize Moonsroot - annickemiek - Jachtluipaard


    Jongens: 4/6

    - Jeffrey Tristan Winter - Eluveitie - Jachtluipaard
    - Max Owens - Tarsus - Lynx
    - Lewis Ellsmor - Tarsus - Grizzly beer
    - Jake Dimitri Robusto - Winterwolves - Jaguar
    - Kane Lewis Daniels - MindBreaker - Wolf
    - Melian Dirgel - Afrikaanse Cervetkat - Venangirl


    Roederlleider: Ramon Trevegg Smith - Winterwolves - Leeuw




    Invul-ding-lijst:

    Naam:
    Dieren:
    Leeftijd:
    Innerlijk:
    Uiterlijk:
    Extra:

    Regels:

    - Er geldt een minimum van 7 regels.
    - 16+ is toegestaan, maar houdt het uiteraard netjes
    - Probeer minstens 1 post per week te schrijven
    - Reservering vervalt na 4 dagen
    - Powerplay is niet toegestaan
    - Geen perfecte personages, die bestaan niet
    - Let op spelling en interpunctie
    - Naamsveranderingen doorgeven
    - Als je even niet kan schrijven moet je dat even melden met de reden waarom je even niet kunt schrijven.
    - Geen ruzie.
    - Ik maak als enigste de topics aan.


    TOPIC 2

    TOPIC 1

    [ bericht aangepast op 13 maart 2013 - 7:31 ]


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    Max Owens - Lynx
    'Vooral jouw enge grijns van daarnet,' grinnikte ik zacht. 'En gewoon... Dat ik je voor gisteren nog nooit gezien had... Zit je bij mij op school?' vroeg ik toen uiteindelijk. Het was wel grappig hoe ze eerst zei dat nog nooit iemand had gezegd dat ze leuk lachte en daarna weer begon te lachen.
    Ik richtte mijn blik weer op Alicia, die weer vrolijk aan het spelen was met het autotje dat vroeger nog van mij geweest was. Naast haar pop leek dat een van haar favoriete speelgoedjes te zijn.


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Aria Maya Angels

    Ik kijk zwijgend naar hem. 'Dus ik heb een leuke lach, maar een enge grijns?' Ik kijk hem aan en bijt op mijn lip. 'Nou dan zal ik altid lachen in plaats van grijnzen,' mompel ik. 'Maar je denkt dis aan mij,' vraag i grijnzend en steek mijn tong uit. 'Waar dacht je nog meer aan,' vraag ik grinnikemd en kijk hem aan. Ik haal mijn schoudsrs op. 'Ik weet niet of ik bij jouw op school zit, aangezien ik nooit op kwam dagen.' Ik zwijg en kijk weg. 'Volgens mij heb ik het record in dpijbelen. Dit jaar zou ik ook niet overgaan, ik heb maar 10 toetsen gemaakt of iets i die richtig.' Ik zwijg en kijk weg. 'Doordat mijn moeder dood was gegaan, keurde ze meer goed.' Ik haal mijn schouders op en bijt even op mijn lip. Ik kijk Max aan. 'Maar ik denk dat je blij moet zijn dat je mij niet kende.'


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Vegangirl schreef:
    (...)


    Yfory Seren ~ Dingo

    Ik beet op mijn lip. Natuurlijk, wat had ik kunnen verwachten? Dat mijn voorzichtigheid - als ik het zo mocht noemen - onopgemerkt zou blijven? Ik probeerde eigenlijk van Lewis weg te kijken, maar zonder succes. Ik voelde tranen opkomen, maar ik had helemaal geen zin om te huilen. Hoe vaak had ik in een steegje gelegen en de tranen laten stromen? Hoe vaak had ik op school opgesloten in het toilet gezeten omdat ik Jaimes niet onder ogen durfde te komen? Ik probeerde rustig te worden, want praten met een brok in mijn keel zou me zeker laten huilen. Ik nam diep adem, om deze vervolgens weer te laten ontsnappen. Ik had geen idee hoe ik me hieriut moest kletsen. Of moest ik dat ook niet? Vertrouwen ging bij mij zo moeizaam. Ik bedoel, vertrouwde ik een keer iemand, sloot hij me op en maakte van me een hoer. Maar bij Lewis was die dreigende sfeer er niet. De sfeer was aangenaam.
    Ik besefte dat ik waarschijnlijk lang had nagedacht.
    'Lewis' begon ik zacht.
    'Ik... Ik ehm, vertrouw je... Tenminste, ik geloof van wel'
    Wauw, goede start Yfory. Echt geweldig. Ik haalde even een paar keer diep adem.
    'Ik kan het gewoon niet uit mijn hoofd zetten, en ik heb het gevoel dat mijn hoofd ongeveer ontploft van alles dat in me opkomt' vervolgde ik, kalmer dan daarnet.
    Maar dit was niet het enige, en ik wist dat Lewis er naar zou vragen. Mijn gezicht was gewoon een open boek.
    'Het... Speelt allemaal weer op, weet je. En het punt is: Het is nog niet voorbij. Niet sinds meneer de frickin ninja is komen opduiken' zei ik.
    Helaas was de beangstigende tijd rond en in de praktijk nog niet voorbij, aangezien mijn verleden mij letterlijk volgde. Ik wist dat Lewis niet zou willen dat ik hier als een of ander panisch konijn om me heen zou kijken, dus probeerde ik me compleet de concentreren op hem, Jake en mijn ademhaling. Ik had nu wel zin om te huilen, maar de tranen kwamen niet. Ik had geluk dat Lewis en ik vrienden waren geworden, en misschien zelfs meer. Hij was een geweldig persoon, en ik hoopte vurig dat hij, en Jake, het zouden overleven. Anders waren we weer terug bij af.


    I will keep watch.

    Max Owens ~ Lynx
    "Dus ik heb een leuke lach, maar een enge grijns," vroeg ze. "Nou dan zal ik altid lachen in plaats van grijnzen."
    Ik grijnsde breed. "Daar komt het op neer, ja." Ik zag mensen sowieso al liever lachen dan grijnzen; grijnzen betekende meestal niet veel goeds. "Maar je denkt dus aan mij?" Ze stak speels haar tong uit, waardoor ik haar zacht een duwtje gaf. "Waar dacht je nog meer aan?"
    Ik haalde mijn schouders op en staarde een beetje levenloos voor me uit. Waar dacht ik aan? "Gewoon... Dat ik je voor gisteren nog nooit gezien had... Zit je bij mij op school?" Ik had haar althans nooit zien rondlopen, niet dat ik er ook veel op lette. Ik stond toch meestal alleen, of met een paar jongens van mijn klas die niet dachten dat ze alles waren. Ik hield er niet van als mensen dat dachten.
    "Ik weet niet of ik bij jouw op school zit, aangezien ik nooit op kwam dagen." Ze stopte abrupt met praten en keek vervolgens de andere kant op, waardoor ik haar kin vastnam tussen mijn vingers en hem zachtjes terug in mijn richting draaide. "Je hoeft je niet te schamen daarvoor, Aria. Bij mij hoef je je nergens om te schamen." Ik veronderstelde dat ik nu zowat alles over haar wist, maar ik wist niet of dat goed was. Toch was ik blij dat ze zo eerlijk was en me vertrouwde. Ze was een van de weinigen. "Volgens mij heb ik het record in spijbelen. Dit jaar zou ik ook niet overgaan, ik heb maar 10 toetsen gemaakt of iets in die richtig." Haar gezicht maakte weer aanstalten om weg te draaien, maar ik hield haar nog steeds tegen. "Niet doen," fluisterde ik zachtjes. "Ik wil dat je lacht." Nu ze toch wist dat ik haar lach mooi vond.
    "Doordat mijn moeder dood was gegaan, keurde ze meer goed. Maar ik denk dat je blij moet zijn dat je mij niet kende," zei ze toen zacht. Ik knikte erop. "Zou kunnen, nooit echt op gelet. Spijtig eigenlijk... Maar je bent niet de enige die zijn jaar gedubbeld heeft. Ik zit nu eindelijk in mijn laatste jaar..."

    Lewis Ellsmor ~ Grizzly
    Yfory beet zacht op haar lip. Ze probeerde haar hoofd weg te draaien, maar ik hield haar tegen. Mijn ene hand lag op haar schouder, de andere tegen haar wang. "Lewis," zei ze zacht. "Ik... Ik ehm, vertrouw je... Tenminste, ik geloof van wel. Ik kan het gewoon niet uit mijn hoofd zetten, en ik heb het gevoel dat mijn hoofd ongeveer ontploft van alles dat in me opkomt."
    Ik slikte de brok in mijn keel door en haalde mijn hand weg bij haar wang, ik had niet het gevoel dat ze nu haar hoofd weer weg zou draaien. Toch voelde het alsof ze nog meer te vertellen had. "En?" vroeg ik daarna, zodat ze verder zou gaan.
    "Het... Speelt allemaal weer op, weet je. En het punt is: Het is nog niet voorbij. Niet sinds meneer de frickin ninja is komen opduiken," vertelde ze toen. Ik trok een wenkbrauw op. Fricking Ninja? Wel een leuke bijnaam, ik vroeg me ook af waar die voor stond. Alleen was het nu niet de tijd om daar achter te komen, het was tijd om serieus te doen. "Meneer wie?" vroeg ik zacht. "Ik zal er voor je zijn, Yfory, wat er ook gebeurd."
    Toen ze stil bleef pakte ik zachtjes haar hoofd tussen mijn handen. Was dit het goede moment? Zou het haar troosten? Of zou het alles enkel erger maken? Mijn armen trilden een beetje, maar ik ging het toch proberen. Als ze het niet wilde, moest ze me maar wegduwen. Maar wat als het alles weer naar boven zou doen laten komen.
    Ik drukte mijn lippen teder en zacht op die van haar, terwijl mijn handen nog steeds om haar gezicht lagen. Ik stond te trillen op mijn benen, maar het voelde goed. Voor mij in ieder geval. Toen ik terug trok keek ik haar met een vragende blik aan. "Geloof je me?" vroeg ik zacht.

    [Ik had het gezien, maar ik wachtte op Naturawolf.]

    [ bericht aangepast op 20 feb 2013 - 14:58 ]


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Aria Maya Angels || Wolf

    Ik blijf hem aankijken, zijn vingers weerhielden me ervan weg te kijken. Ik glimlach even en bijt op mijn lip. Ik knipper met mijn ogen en kijk hem aan. Ik glimlach kleintjes. 'Ik weet niet of ik me schaam,' fluister ik zacht en kijk hem aan. 'Dat is het hele probleem. Ik weet niet meer....' Ik bijt op mijn lip en sla mijn ogen neer, aangezien ik mijn hoofd niet kan draaien, doordat hij mijn hoofd vast heeft. 'Weet je, vroeger was ik altijd een vrolijk en braaf meisje. Ik hield van grapjes uithalen, maar meer deed ik niet. En nu...' Ik kijk Max langzaam aan. 'Nu ben ik anders. Ik denk dat ik...' Ik haal diep adem en zoek naar de juiste woorden. 'Óp de dag dat mijn moeder overleed, ben ik niet alleen haar verloren, maar ook mezelf. Denk ik.' Ik sla mijn ogen weer neer en denk na. 'Laat maar, ehm...' Ik denk na voor een ander onderwerp. Dan kijk ik hem aan.
    'Maar laatste jaar zei je, wat wilde je gaan doen als je klaar met de school zou zijn,' vraag ik hem en kijk hem aan. Nog steeds had ik geen andere keus. De tranen heb ik weggedwonen. Ik mag niet huilen, niet meer. Ik glimlach even en kijk hem vragend aan. Over de toekomst heb ik het nooit gehad. Ik dacht er niet overna. Mijn toekomst was er niet, ik had geen toekomst. In iedergeval... Ik heb er nooit over nagedacht.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Max Owens ~ Lynx
    Ik keek haar rustig aan terwijl ik aandachtig naar haar woorden luisterde: "Ik weet niet of ik me schaam," fluisterde ze. Dat is het hele probleem. Ik weet niet meer.... Weet je, vroeger was ik altijd een vrolijk en braaf meisje. Ik hield van grapjes uithalen, maar meer deed ik niet. En nu... Nu ben ik anders. Ik denk dat ik... Óp de dag dat mijn moeder overleed, ben ik niet alleen haar verloren, maar ook mezelf. Denk ik. Laat maar, ehm... Maar laatste jaar zei je, wat wilde je gaan doen als je klaar met de school zou zijn?"
    Ik keek haar aan. Het was wel duidelijk dat ze er niet meer over wilde praten, dus ik liet het gaan. "Ik wilde gaan studeren, zoals iedere goede zoon... Dat was toch de droom van mijn vader, maar nu hij er niet meer is lijkt het alsof het allemaal..." Ik zuchtte en zocht naar de juister woorden. Hoe moest ik nu gaan verwoorden dat ik er gewoon geen zin meer in had? Dat ik nergens nog zin in had nu hij dood was? "Alsof het allemaal niets meer betekend en het allemaal verloren moeite is, omdat hij nu toch niet meer trots op me kan zijn."


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    { Oh okay, sorry for disturbing ;) Dat wilde ik ook doen, maar ik moest gewoon even reageren d: Net zoals nu ^^}

    Yfory Seren ~ Dingo

    'Meneer wie?" vroeg Lewis zacht.
    'Ik zal er voor je zijn, Yfory, wat er ook gebeurd'
    Ik glimlachte flauw.
    'Dankje' zei ik zacht.
    Het bleef een lange tijd stil. Eerlijk gezegd, had ik zo mijn twijfels over deze belofte. Ik bedoel, niet dat ik Lewis niet vertrouwde ofzo, maar wist hij wel wat daar gebeurde vroeger? Ik was gewoon zo bang om...
    Mijn gedachtes werden onderbroken doordat Lewis mijn hoofd vastpakte en me teder kuste op mijn mond. Ik voelde dat hij nerveus was. Dit voelde... Anders. Prettig anders. Na een tijdje stopte hij de kus, wat ik jammer vond. Ik had altijd mijn emoties verdrongen als ik werd gekust, dus ik deed het automatisch weer, totdat ik me bedacht dat het Lewis was, en geen andere gestoorde gek.
    'Geloof je me?' vroeg Lewis zacht.
    Ik glimlachte en ik knikte. Ik wist gewoon ergens dat ik hoe dan ook moest laten weten dat ik hem ook leuk vond. Dus plantte ik zacht mijn lippen op die van hem, mijn handen losjes rustend op zijn schouder. Na een tijdje verbrak ik de kus en ik keek hem aan.
    'Ik geloof je' zei ik zacht en ik glimlachte.


    I will keep watch.

    Aria Maya Angels || Wolf

    Ik kijk hem aan en bijt op mijn lip. Ik luister naar zijn woorden en knik. Ik wil hem tegen spreken, zeggen dat hij zo niet moet denken. Wie ben ik om dat te zeggen? De persoon die het meest verrot is na de dood van haar moeder, gaat tegen een jongen zeggen dat hij zo niet mag denken? Ik kijk hem aan en knik.
    'Ja zo kan je denken,' zeg ik hem. 'Zo dacht ik, dus als je zoals mij wilt eindigen, moet je dat doe. Zonder toekomst, niemand die trots op je kan zijn, een teleurstelling voor de familie...' Ik kijk hem aan. 'Bovendien kan jij dat niet doen, want je hebt wel nog iemand die trots op je kan zijn.' Ik kijk hem aan en kij kdan om naar Alicia. Doordat ik mijn hoofd nu wel draai, laat zijn handen mijn kin los. Ik kijk hem aan en bijt op mijn lip.
    'Ik weet dat ik het recht niet heb om dat te zeggen, maar het is zo. Max studeren is het beste wat je kan doen, als je hiermee klaar bent. Niet voor je vader, maar voor jezelf. Zodat je later kan trouwen en je kinderen op kan voeden, omdat je werk hebt. Omdat je geld hebt. Dat je zusje met trots kan zeggen, dat haar broer alles heeft gered.' Ik kijk hem aan en bijt op mijn lip. 'En ik geloof dat ze meekijken met wat je doet. Dus ik denk dat je vader wel degelijk trots kan zijn of in iedergeval, trots zou zijn.' Ik kijk Max aan en bijt op mijn lip. 'Dat is hoe ik erover denk en ik laat jouw niet eindigen zonder studie,' glimlach ik kleintjes en sla mijn ogen neer. 'Voor Alicia niet en voor jezelf ook niet.' Ik kijk hem aan en bijt weer op mijn lip. 'Maar ik begrijp wel dat je dat gevoel hebt.'


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Lewis Ellsmor ~ Grizzly
    Mijn hand bewoog instinctief naar de plek waar haar lippen zonet de mijne hadden geraakt. Well, this I liked. Automatische verscheen er een grijns op mijn gezicht. Damn, hier wilde ik wel gewend aan raken.
    "Ik geloof je," weerklonk haar stem, die als duizenden zachte belletjes in de wind klonk, gevolgd door haar prachtige glimlach. Het was raar om te denken dat ze het met andere mannen moest doen, al begreep ik zeker wel wat ze in haar zagen. Toch vroeg ik me af of ze echt iets voor me voelde, maar voor zo lang het kon zou ik er toch van genieten.
    Mijn hand schoof automatisch naar de hare. "Kom, we gaan terug." Ik trok haar al mee richting de open plek. Ik was al blij dat ze iets meer in me overtuigd was, misschien was ik momenteel nog te zwak om te vechten voor wie dan ook, maar als mijn wonden genezen zouden zijn, zou alles wel goed komen. Dat wilde ik haar gewoon beloven.

    Max Owens ~ Lynx
    "Ja zo kan je denken, zo dacht ik, dus als je zoals mij wilt eindigen, moet je dat doen. Zonder toekomst, niemand die trots op je kan zijn, een teleurstelling voor de familie..." Ze keek me aan, waardoor ik terug keek. Welke familie, het enige wat ik nog had was Alicia en voor haar kon ik niet gaan zorgen als ik moest studeren. Ik kon niet alles tegelijk, ik was superman niet. Ze draaide haar hoofd, waardoor ik mijn hand liet zakken.
    "Bovendien kan jij dat niet doen, want je hebt wel nog iemand die trots op je kan zijn. Ik weet dat ik het recht niet heb om dat te zeggen, maar het is zo. Max studeren is het beste wat je kan doen, als je hiermee klaar bent. Niet voor je vader, maar voor jezelf. Zodat je later kan trouwen en je kinderen op kan voeden, omdat je werk hebt. Omdat je geld hebt. Dat je zusje met trots kan zeggen, dat haar broer alles heeft gered. 'En ik geloof dat ze meekijken met wat je doet. Dus ik denk dat je vader wel degelijk trots kan zijn of in iedergeval, trots zou zijn. Dat is hoe ik erover denk en ik laat jouw niet eindigen zonder studie. Voor Alicia niet en voor jezelf ook niet. Maar ik begrijp wel waarom je dat gevoel hebt."
    Ik haalde mijn schouders op. "Wie zegt dat ik dat wel allemaal wil, trouwen, een gezin. Momenteel wil ik even helemaal niets. Ik wilde alles kunnen laten vallen, ik wil doen waas ik zelf zin in heb en ik wil geen verplichtingen hebben voor wie dan ook. Maar het leven is niet zo makkelijk als ik zou willen..." Ik zuchtte zachtjes en keek haar weer aan. "Maar toch bedankt voor je peptalk..."


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Aria Maya Angels

    Ik kijk hem aa en bijt op mijn lip. Ik begreep hem, ik begreep hem heel goed. Daarom zwijg ik. Ik ga hem miet meer overtuigen niet zo te denken, want hoe kan je iemand overtuigen als je zelf ook zo denkt? Daarom kijk ik maar naar Alicia en glimlacj vaagjes. Ik lacj even en kijk hem aan.
    'Welke peptalk? Hij werkte toch niet,' grinnik ik en bijt op mijn lip. Ik sta op en rek me uit. 'Ik bem bevroren. Jij niet,' vraag ik hem en kijk hem aan. Ik stop mijn handen in mijn jaszakken en trek de muts weer goed op. Ik kijk even het veld over. Mijn blijft uiteindelijk weer hangen bij Max. Ik glimlaxh even naar hem en trek hem overeind. 'Zin om een beetje te wandelen?'


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Yfory Seren ~ Dingo

    Ik glimlachte om zijn gezichtsuitdrukking toen ik hem net gekust had. Het zag er lief uit. Grappig, hoe snel je van haat naar liefde kan omslaan. Lewis pakte mijn hand vast.
    'Kom, we gaan terug' zei hij.
    Hij trok me eigenlijk al mee en braaf liep ik met hem mee. Hij was duidelijk aan iets aan het denken. Ik bedoel, stiltes bij Lewis voorspelden meestal niet veel goeds... Maar deze gedachten hielpen mij wel als hij het uitsprak. Zoals over mijn verleden, of wanneer we bij het meertje zaten.
    'Waar denk je aan?' vroeg ik zacht.
    Ik maakte me geen zorgen om Jake op het moment, maar als de opdrachten zouden beginnen... Ik was bang om Lewis en Jake te verliezen, Lewis in het speciaal. Niet dat ik minder dacht om Jake, maar... Ik was gewoon verliefd op Lewis.


    I will keep watch.

    Max Owens ~ Lynx
    Aria glimlachte vaagjes. Ik keek haar terug aan en glimlachte terug. "Welke peptalk?" vroeg ze. "Hij werkte toch niet."
    Ik haalde mijn schouders op. "Ik zeg niet dat hij niet werkt. Hij werkt alleen op lange termijn," grinnikte ik. "Maar nu niet, want nu heb ik zowat nergens zin in."
    Aria stond op en rok zich uit. Ik wist niet hoe vrouwen zoals zij dat deden, maar ze konden precies alles elegant doen. "Ik bem bevroren. Jij niet?" Haar blik vind de mijne op en ik grinnikte. "Mijn billen lijken aan elkaar gevroren te zijn, ja. Nog niet gesproken van mijn tenen..."
    Aria trok haar bruine muts terug goed en stopte haar handen in haar jaszakken. Een tijdje bleef het stil en haar blik gleed keurend over de open plek, om daarna bij mij te blijven hangen. Daarna glimlachte ze en trok ze me zonder boe of ba recht. "Zin om een beetje te wandelen?"
    Ik keek haar met een opgetrokken wenkbrauw aan. Het was nu toch niet alsof ik terug kon gaan zitten zonder een steek in mijn achterste te krijgen omdat het bevroren was en door beweging konden we wel wat opwarmen. "Ja, is goed."

    Lewis Ellsmor ~ Grizzly
    "Waar denk je aan?" klonk het weer. Ik keek haar aan. Deze keer wilde ik er niet rechtstreeks op antwoorden, omdat ze het antwoord vast niet wilde horen. Ik zou het ook eigenlijk niet mogen denken, maar ja. "Waarom vraag je dat altijd?" schoot ik terug.
    Ik stopte met wandelen. De koude leek door mijn lederen vest heen te trekken. Waarom had ik ook gewoon een simpel T-shirt eronder aangetrokken. Ik mocht eigenlijk al blij zijn dat ik het vest aantrokken had, want eigenlijk was ik niet op dit voorzien. Ik was gewoon van plan terug naar mijn tuinhuis te keren als ik afgekoeld was. Misschien om nog wat videogames te spelen om mijn opgekropte emoties en agressie kwijt te raken. Om eerlijk te zijn hand ik er allemaal niet zoveel zin meer in. Maar ik wilde ook niet naar huis. Yfory had bijna niemand meer, ik had bijna niemand meer en Jake had bijna niemand meer. Maar ik had op z'n minst nog dat tuinhuis dat veel te koud was en niet geïsoleerd was. Gelukkig had ik een hoop dekens.


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Aria Maya Angels || Wolf

    Ik lach zachtjes en verberg die lach achter de kraag van mijn jas. Ik kijk hem met twinkelende ogen aan. 'Mmmm, bevroren billen,' lach ik en bijt op mijn lip. Ik bijt op mijn lip en kijk hem aan. 'Mooi.' Ik haak mijn arm vrolijk door de zijne. 'Alicia,' roep ik en kijk om naar het nog steeds spelende meisje. 'Ga je mee wandelen? Die broer van je moet zijn billen opwarmen,' lach ik en steek mijn tong uit naar Max. Alicia legt haar speelgoed weg en komt dan naar ons toe gehulpeld. Ik grinnik. Ze pakt Max zijn andere hand vast en ik grinnik even.'Nou hup, laten wij dan maar gaan wandelen,' grijns ik en begin te lopen, waardoor ik automatisch Max mee trek en hij Alicia weer. Ik kan het niet laten om hem een klap op zijn kont te geven. Grinnikend kijk ik hem aan en schud lachend mijn hoofd. Ik kijk vrolijk voor me uit en haak mijn arm weer opnieuw door de zijne. Gelukkig had ik stevige laarzen aan, hier op hakken lopen was echt geen pretje. Eigenlijk deed ik dat zo ie zo al niet, want tja.... Vluchten voor je leven op hakken? Nee, dat werkt niet. Ik kijk even naar mijn iet wat groffe schoenen en glimlach even. Ik vonf ze mooi en daar ging het mij om. De takken kraken onder mijn voetstappen, maar ik geniet van de rustgevende geluiden. Ik kijk om me heen en kijk dan opzij naar Max en daarna naar Alicia. 'Al wat warmer?' Ik stel de vraag vooral aan Max, maar Alicia mag hem natuurlijk ook beantwoorden. Ik kijk ze even vragend aan en kijk dan weer voor me uit.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Yfory Seren ~ Dingo

    'Waarom vraag je dat altijd?' vroeg Lewis.
    Ik haalde mijn schouders op.
    'Gewoon. Ik kan het merken als je iets achterhoudt' beantwoordde ik onverschillig.
    'En ik vraag er zelf naar, dus ik wil het graag weten'
    Ik bedoel, als iemand bijvoorbeeld mijn mening zou vragen om een spuuglelijk truitje dat diegene aan heeft, zou ik op een beleefde manier ook zeggen dat dit truitje spuuglelijk was. Ze vragen immers mijn mening!
    Ik had het niet zo heel koud, ook al kon ik merken dat er een koude wind stond. Tja, ik was gemaakt om de nacht door te komen op straat. Maakte me niet uit waar: Een steegje, een bankje, voor iemands huis... Als ik maar minstens aan de andere kant van de stad was, zodat ik ver weg van het hoerenbedrijf zou slapen. Ik was er als de dood voor om daar weer heen te gaan. Ik kon altijd douchen en of andere kleding aantrekken bij mevrouw Lyna, en dan stopte ze me vol met eten en gaf ze me geld. Ik wilde zo graag iets voor haar terugdoen, maar wat... Ik zou het niet weten.

    [ bericht aangepast op 21 feb 2013 - 19:47 ]


    I will keep watch.

    Max Owens ~ Lynx
    "Mmmm, bevroren billen," zei ze lacherig. "Mooi." Aria haakte haar arm in de mijne, waardoor ik het al een stukje warmer kreeg. Mijn billen niet bepaald, maar dat hoefde ook niet. Dat zou wel over gaan. "Alicia! Ga je mee wandelen? Die broer van je moet zijn billen opwarmen!" riep Aria plagerig. Alicia keek me met grote ogen aan en begon toen te lachen. "Je moet dat kind geen vieze dingen gaan leren, Aria," grinnikte ik, maar mijn gezicht werd weer serieus. Niet dat het zo vies was, maar als ze zulke dingen zou gaan nazeggen zou iedereen het waarschijnlijk weer leuk vinden, maar kreeg ik het er niet meer uit. Alicia kwam naar ons toe gehuppeld en pakte mijn vrije hand vast. Haar kleine handje had nog kouder dan de mijne.
    "Nou hup, laten wij dan maar gaan wandelen." Aria trok me mee een richting uit, ik was een beetje aan het rondkijken om te zien of ik de buurt herkende, maar dat was nogal moeilijk 's nachts. Er kwam een verontwaardigde kuch uit mijn mond toen ik Aria's hand op mijn kont voelde. Ik voelde haar hand nog nabranden, maar ik was niet zeker of ik het leuk vond of niet. Alleen had ze Alicia het van Aria gezien en begon ze herhaaldelijk met haar hand op mijn achterste te slaan. Dat kind had redelijk veel kracht, want het deed niet bepaald goed. Ik nam haar pols vast, terwijl ik haar een boze blik toewierp. Ze wist al hoe laat het was en ging met rode wangetjes terug naast me lopen.
    "Dat bedoel ik nu, Aria. Je moet dat kind niet zo'n dingen leren, want ze gaat het nadoen..." Ik was een beetje streng als het op de opvoedingen van Alicia opkwam. Ik wilde dat ze een fatsoenlijk meisje werd en niet eentje dat voor problemen en rotzooi zorgde.
    We wandelden een tijdje verder. "Al wat warmer?" vroeg Aria.
    Ik knikte en keek weer voor me uit. "Ja!" kirde Alicia vrolijk, ze stak haar hand weer uit om me te slaan, maar ik gaf er afkeurend een tik op. "Je mag geen mensen slaan."

    Lewis Ellsmor ~ Grizzly
    "Gewoon. Ik kan het merken als je iets achterhoudt," beantwoordde ze mijn vraag. 'En ik vraag er zelf naar, dus ik wil het graag weten.'
    Ik zuchtte. Hoe moest ik dat nu weer gaan uitleggen. Een halve waarheid zou toch geen kwaad kunnen? Ik wilde ook niet tegen haar liegen, maar ik had haar iets beloofd en ik wilde mijn beloftes nakomen. "Jou," antwoordde ik uiteindelijk.
    Ik ging op de grond liggen, op mijn rug, en staarde naar de hemel boven me. Het enige verschil met het meertje en de open plek was de hoeveelheid mensen die er zaten. Maar ik begreep wel dat ze zich veiliger voelde als er meer mensen om haar heen waren, zo kon meneer de fricking ninja niet zo snel toeslaan. Het kon me eerlijk gezegd niet schelen hoeveel geweren of messen die gast bij had, als het er op aan kwam, zou ik toch altijd voor Yfory opkomen, of ze nu wilde of niet.


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov