Evenings in London never felt so sad || One Direction 6 - Speeltopics

Eerste krantenartikel;

One Direction, wie kent ze niet? De vijf getalenteerde jongens die een paar jaar geleden miljoenen harten hebben gestolen. Ze verbraken record na record en de concerten waren ongelooflijk snel uitverkocht. Goed nieuws voor de fans van de band, want door verschillende mensen is bevestigd dat de band weer samen is en terug wilt keren naar de top. Ze starten vanaf waar ze gebleven zijn en zijn regelmatig in de studio om verder te werken aan het lang verwachtte album. Niall Horan, Harry Styles, Liam Payne, Zayn Malik en Louis Tomlinson konden het gewone leven blijkbaar niet aan. Ondanks dat hun wegen elkaar scheidde bleef het toch allemaal in One Direction. Wat denken jullie ervan? Is er teveel veranderd of gaat het toch lukken?

Een van leerlingen die Louis Tomlinson les geeft zegt het volgende; 'De jongens kunnen niet zonder elkaar en het was niet meer dan logisch dat het zo gebeuren. Louis mistte ze echt verschrikkelijk en had het er altijd al over dat er wel een tijd zou komen, want ondanks hij het leuk vind om les te geven bleef One Direction zijn grote droom. Verschillende keren hebben we hem moeten opvrolijken. Sinds de jongens in het lokaal aankwamen was het weer als vroeger. Voor het eerst was er dan ook weer een echte glimlach op zijn gezicht. Het gaat ze lukken en zullen genoeg mensen achter ze staan.

Het nieuws van deze week over de boyband One Direction;
- Niall Horan kapot van overlijden vriendin
- Harry Styles in de problemen?
- Binnenkort een eind aan de relatie tussen Zayn en Louis?
- De tegenwerking van Liam Payne.
- One Direction langzaam terug naar de top of toch naar een dieptepunt?
- Hoe is het de afgelopen jaren gelopen.

Over deze onderwerpen zullen jullie snel genoeg van alles lezen en te weten komen. Dus blijf allemaal opletten om alles te weten te komen over de boys van One Direction.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Edward Styles
Heel de tijd was ik stil en draaide ik wat met mijn glas in mijn handen. Ik snapte best dat ze bang was geweest maar vond het eigenlijk geen hoe excuus. Nu had ze het ook gedurfd, dus waarom geen vier jaar eerder. Het had dan zoveel makkelijk geweest. 'Ik ben geen vreemde.' Zei aas een vreemde. Ik was wereldberoemd. Er waren genoeg manieren geweest om in contact met me te komen. Het was niet zo dat ze niet wist wie ik was en me het daarom niet kon vertellen. Ik zuchten. Hoe ik verder wilden? Wist ik dat. Mijn blik viel op Hailey die braaf me zichzelf bezig was en bracht mijn handen even naar mijn slaap. Ik wist het even niet meer. Of toch wel. 'Ik wil haar leren kennen. Dus tijd met haar. De tijd die ik vier jaar gemist heb.' Ik keek Rosalie serieus aan. 'En ik snap dat je haar vast niet zomaar met me mee laat gaan. Maar als je wilt dat ik een vader voor haar bent zou je toch een keer moeten.' Ik beet op mijn lip. 'Maar aangezien ik jou waarschijnlijk ook wat beter moet leren kennen en jij me het meeste over Hailey kan vertellen, hoeft dat niet meteen.' Ik nam een slok van mijn drinken. Dit was toch nog moeilijk dan ik had gedacht.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Zayn Malik
Als een klein kind klapte ik opgewonden in mijn handen toen Louis me toch een deel van de verassing wilde vertellen. Ik piepten toen hij uit zichzelf opstond, maar voor ik iets kon doen was hij al op de grond voor de kast gaan zitten. Nieuwsgierig kroop ik over het bed op de grond en gin ik achter Louis zitten. Ik legde mijn benen wijd, zodat Louis er tussenin zat en legde mijn handen op zijn heupen. Veelte nieuwsgierig piepten ik over zijn schouder heen en keek verbaast naar een doos. Ik wiebelde wat heen er weer van enthousiasme en duwde uiteindelijk mijn neus in zijn nek. 'Zeg het dan.' Piepten in ietsje ongeduldig en planten mijn lippen op zijn schouderblad. Ik voelde me net een klein kind op kerstochtend, die eindelijk die Cadeautjes mocht uitpakken.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis William Tomlinson
Lachend schudde ik mijn hoofd. Zayn was echt te nieuwsgierig naar wat de plannen waren voor eigenlijk vandaag. Ik hoorde dat hij piepten toen ik zelf met beide benen op de grond stond, maar negeerde het. Het ging tot nu toe prima. Eenmaal het moment dat Zayn achter me zat, leunde ik iets naar achteren terwijl ik gewoon de papieren bleef doorzoeken. Heel af en toe wierp ik een blik over mijn schouder en glimlachte. Zijn nieuwsgierigheid maakte het alleen maakte het alleen maar leuker, maar ook leuker om het uit te stellen. Nee, dat zou ik niet doen, want dat zou niet aardig zijn. 'Zayn, doe een beetje rustig' Lachte ik, al snapte ik wel dat -dat moeilijk was. 'Misschien moet ik volgende onthouden waar ik iets voor je verstop' mompelde ik zachtjes. Die woorden had ik eerder moeten zeggen, want zag daarna de juiste papieren liggen. 'Wil je het echt weten?' Een overbodig vraag, maar alsnog.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Mijn ogen volgde elke beweging en probeerde te kijken wat er op elk papiertje stond, 'nou, alstublieft in deze schoenendoos in de kast.' Grijnsde ik. Natuurlijk zou hij dat nu niet meer doen, want dan zou ik altijd weten waar het lag als er weer een verassing kwam. Oke, misschien moest ik inderdaad wat rustiger doen. Ik bleef weer stilzitten en mijn lippen drukten ik weer op Louis zijn schouderblad. Ik had de neiging het bloed omhoog te zuigen, maar hij had al genoeg blauwe plekken en bloeduitstortingen. Ik kirde toen hij wat papier vasthad en vroeg of ik het echt wilde weten. Mijn armen wikkelde ik iets strakker rond zijn middel. 'Doe nou.' Jammerde ik ongeduldig.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis William Tomlinson
Ik grinnikte zacht om de reactie van Zayn. Het was opzich voor hem wel handig. 'Misschien als je geluk hebt. Maar weet dat dit niet de enige plek is.' Wetende dat ik zo slim was om het op meerdere maar ook nog vaker op deze plek te verstoppen. Een grijns verscheen op mijn gezicht toen hij toch iets rustiger werd en zijn lippen op mijn schouderbladen voelde. Het gekir bij mijn woorden en zijn greep die iets verstrakte zeiden me genoeg. 'Waarom eigenlijk zo nieuwsgierig? Van vanochtend had je al een deel die ik niet verder kon uitvoeren. En je wist dat we vanavond in het bos te vinden waren.' Zei ik maar weer naar de blauwe briefjes. 'De vertel ik en de rest mag jezelf uitzoeken,'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Mijn kaken werden rood en ik verstopte mijn gezicht in Louis' nek. Ik had niet echt beseft dat het mislukte ontbijt een deel van de verassing was. 'Ik weet helemaal niets over een bos.' Piep ik en kijk niet begrijpend naar de Blauwe blaadjes. Ik snapte er niets van. 'Wat zouden we in het bos gaan doen dan?' Ik wist dat Louis had gezegd dat ik er zelf maar achter moest komen, maar dat ging het snelst als hij me het gewoon vertelden. Ik keek naar de blauwe briefjes. Maar werd er echt niet wijzer van. Ik hield niet van verassingen.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Eirwen
Ik ging rechtop zitten en vouwde mijn benen op tot kleermakerszit. Ik keek nog even de kamer rond en nam Dan van mijn ouders aan. Ik wiegde Dan zacht in mijn armen. Ik keek naar Liam en glimlachte. "Dank je dat je bent mee gegaan en bent gebleven." zei ik zacht. Ik was echt heel blij dat hij er voor me was, dat ik op iemand dichtbij kon vertrouwen. Ik zou er ook altijd voor hem zijn. Ik richtte me wat op en gaf hem een kus op wang. Ik liet me weer terug op het bed zakken en keek naar Dan. Hij keek me met stralende bruine ogen aan. Hun lichte tintje deed me ook aan hun vader denken, maar het zwarte haar hadden ze van mij. Ik aaide zacht over zijn wangetje. Hij kirde zacht, waarop Finn ook kirde. Ik glimlachte. That were my boys. Hij begon op mijn pink te sabbelen. Ik grijnsde. Ik legde Dan in het wiegje en klom uit het bed. Ik was nog wat wiebelig. Met wat steun van het bed liep ik naar de stoel waar mijn eigen kleren lagen en liep naar de badkamer om die aan te doen. Ik vond het nou niet zo prettig om hier de hele tijd half naakt te liggen in alleen zo'n ziekenhuiskleedje.

Bowties were never Cooler

Louis William Tomlinson
Ik grinnikte zacht door het reageren van Zayn. 'Maar eigenlijk telt het niet mee doordat ik verder niet uit heb kunnen voeren.' Zei ik zacht. Ik maakte me er dan ook niet druk om. 'Dan weet je dat nu wel, want dat was ook een deel van het plan.' Zijn blik vertelde al dat hij er niet veel van snapte. Het is dat ik het zelf had geschreven anders zou ik ook zo kijken. 'Dat word allemaal duidelijk na de uitleg, dus hou je mond dan een keer.' Grijnsde ik. Die jongen was echt t nieuwsgierig. Ik draaide me om en drukte een klein kusje op zijn lippen. 'Ja, of ik vertel de helft gewoon en het belangrijkste laat ik weg.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Ik giechelde zachtjes en duwde mijn neus in Louis zijn wang waarna hij zich had omgedraaid in mijn armen. Als een klein kind legde ik mijn handen op mijn mond als teken dat ik mijn mond zou houden. Mijn ogen straalden en met twinkelende ogen keek ik naar de jongen. Mijn benen had ik nu om zijn midden gewikkeld. Ik wiebelden heen en weer toen hij zei dat hij de helft zou vertellen. 'Doe dan.' Zei ik zacht. Ik had de neiging om over zijn gezicht te likken omdat het me allemaal te lang duurden. Louis had kunnen weten dat ik zo zou reageren, aangezien hij wist hoe ik dacht over dit soort dingen. Het maakte me gek, omdat ik niet wist wat er ging gebeuren of aan de hand was.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Rosalie Sarah Angels

Ik kijk hem aan en knipper met mijn ogen.
'Hoezo geen vreemde? Ja ik wist je naam, ik had je nummer en ik wist wie je was en wat je deed, maar dat maakte je nog geen bekende van me.' Ik kijk vlug opzij naar Hailey. 'Denk je dat het makkelijker is om een wereldberoemd iemand te vertellen dat hij je zwanger had gemaakt? Wat had je dan gedaan? Zou je me dan zijn gaan helpen? Dwingen tot abortus of me net zo hard laten vallen als mijn familie?' Ik kijk hem strak aan en bijt op mijn lip. 'Dat weten we niet, omdat ik het je niet heb verteld, maar daar had ik mijn redenen voor.' Ik kijk hem aan en sla mijn ogen weer neer. Spijt hebbende van mijn uitbarsting. Ik tik met mijn nagels op het blad. Ik schraap even mijn keel en sla mijn benen over elkaar.
'Ehm... Je hebt gelijk als jij Hailey beter wilt leren kennen, zal ze ook tijd met jouw moeten doorbrengen.' Ik kijk hem aan en steun met mijn hoofd op mijn handen terwijl ik hem aankijk. 'Misschien kan je beginnen met zaterdag naar Hailey haar verjaardag te komen? Niall komt ook, Liam misschien, Eirwen misschien en Louis en Zayn mogen van mij ook komen.' Ik kijk Harry nog steeds aan en zwijg weer. 'Hoe denkt Serena erover,' vraag ik dan zacht. 'Ik bedoel.... Zit zij wel te wachten op Hailey?' Ik kijk Harry aan en bij top mijn lip.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Harry Edward Styles
Ik had de neiging om met mijn ogen te rollen, toen Rosalie plots tekeer ging. Ze dacht werkelijk enkel aan zichzelf. 'Wat dacht je van hetzelfde als nu, alleen dan op tijd.' Snauw ik op dezelfde toon. 'Je had me nummer, ik heb geen nummer van mensen die ik niet ken hoor.' Bij ik er nog even achteraan. Ik sla mijn armen over elkaar en ga iets onderuitgezakt zitten. Ja, ze had het er zelf naar gemaakt. Ze begint over zaterdag en ik zucht. Natuurlijk, na vier jaar wachten kon deze week er ook nog wel bij. 'Het kan me niet schelen wat Serena vind. Hailey is mijn kind, niet dat van haar.' Natuurlijk, intreseerde het me wat Serena vond, maar ik zou haar mening niet van mijn besluit laten afhangen. 'Als je maar niet denkt dat ik nu alleen op verjaardagen komt. Ik wil voogdij.' En als ze dat niet wilde, had ze me beter helemaal niet naar me toe hoeven komen en haalde ik er gewoon een advocaat bij. Ik wist dat dit enorm egotistisch was, maar dat vond ik het achterhouden van een kind ook. Daarbij, was ik nu boos op Rosalie, maar wist ik dat, dat wel weer weg zou trekken en ik ooit wel met haar kon gaan opschieten. Als ze tenminste mee zou werken.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Rosalie Sarah Angels

'Hoe weet je dat nou? Je was toen 21 of weet ik veel hoe oud. Volgens mij was je vreemd gegaan, zou je echt hetzelfde hebben gereageerd,' vraag ik hem, maar nu wel iets zachter en aarzelender. Ik luister naar hem en sla mijn ogen weer neer. Als hij over voogdij begint, vliegen mijn ogen open en staar ik hem aan. Het lijkt alsof mijn hele vocabulaire uit mijn hoofd is verdwenen. Mijn keel is ineens kurkdroog en er is een grote brok in mijn keel. Ik staar naar mijn drinken en knik langzaam. Hij had het recht, ik kon niet weigeren. Het laatste wat ik wilde, was Harry zijn vijand zijn. Of uberhaupt iemand zijn vijand zijn. 'Gelijk nu of over een tijdje,' vraag ik hem schor en houd mijn ogen neergeslagen. Ik kijk vlug opzij, aangezien Hailey er nog steeds bij zit. Ze kijkt ons met grote ogen aan. Ik schuif het drinken van me af en heb zin om mijn hoofd op tafel te laten zakken. Ze had beter niet mee kunnen gaan. Ik zucht diep en ga weer recht op zitten.
'Wil je een spelletej spelen op mijn mobiel,' vraag ik Hailey, in de hoop haar af te leiden. Ze schudt van nee. 'Kleuren?' Ze haalt haar schouders op. Ik wil de spullen pakken, maar de rugzak ligt naast Harry. 'Kan jij de spullen pakken,' vraag ik hem en kijk hem nu langzaam aan. Ik kijk gelijk weer weg en staar wat voor me uit. Ik haal een hand door mijn haar en zucht zachtjes. Voogdij.... Ik had nooit verzonnen dat hij daar gelijk nu al over zou beginnen. Dit was waar ik bang voor was geweest. Hailey was het belangrijkste in mijn leven, mijn hele leven draaide om haar. En nu... Ik weet niet, maar ik voelde me leeg. Gesloopt, gebroken en uitgeput.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Louis Tomlinson
Ik sloeg mijn armen om de jongen voor me en glimlachte. Het was onbeschrijfelijk hoeveel ik om deze jongen gaf. Zijn reactie was meer dan duidelijk en kon het niet laten om zijn handen voor zijn mond weg te halen, om vervolgens nog een kus op zijn lippen te drukken. Zijn twinkelende, stralende ogen lieten me keer op keer weer smelten. Ik kroop tegen hem aan en knikte toen. 'De ochtend zou eigenlijk niet veel bijzonders gebeuren. Vanmiddag zou de keuze aan jou liggen aangezien ik twijfelde tussen twee dingen. Een ervan dat zou paintball zijn, en de andere blijft nog even een verassing. Het was altijd leuk, dus waarom niet. En als laatste zou de avond zou sowieso beginnen met het bos en natuurlijk het avondeten, wat ook in het bos zou zijn.' vertelde ik zacht. De rest was eigenlijk niet van belang of ook nog een verrassing. Ik wilde niet alles vertellen, want wist zeker dat het nog wel een keer zou gebeuren. 'Maar beloof dat je alles nog tegoed hou.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Edward Styles
Ik schudden licht mijn hoofd. Rosalie reageerde alsof ik had net had verteld dat ze nog twee dagen te leven had. Ik snapte vest dat het moeilijk voor haar was, maar dit was toch wat ze wilden. Ze was naar me toe gekomen omdat ze een vader voor Hailey wilden. Nu wilde ik een ader voor haar zijn en leek het nog niet goed. Maar wat had ze dan verwacht? Dat ik vrolijk Serena zou dumpen, bij Rolasie in zou trekken en we lang en gelukkig als gezin zouden leven? Het was geen sprookje. 'Alles met zijn tijd.' Probeerde ik haar haar toch een beetje gerust te stellen. Ik pakten Hailey haar rugzak en pakten er kleurpotloden en papier uit die ik voor Hailey op het tafeltje legde.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Rosalie Sarah Angels

Ik knik langzaam, niet wetende wat te zeggen. Ik kijk opzij en zie hoe Hailey begint te tekenen. Ik volg het potlood met mijn ogen. Misschien om Harry te ontwijken of omdat ik gewoon niks meer te zeggen had. Ik zucht even.
'Kom je wel zaterdag,' vraag ik ehm dan, aangezien ik daar nog geen duidelijk antwoord op had gehad. En als ik dat wel had gehad, was die me ontgaan doordat hij het woord voogdij had gezegd. Ik neem een slokje van mijn, inmiddels koud geworden, thee. 'Weet je alles wat je wilde weten,' vraag ik hem en kijk Harry weer aan. Zwijgend bijt ik op mijn lip en tik met mijn vingers op tafel. Het was iets standaards geworden als ik niet wist wat ik anders moest doen. 'Als je iets wilt doen met Hailey kan je altijd langskomen, ik werk thuis, dus...' Ik haal mijn schouders op en kijk hem aan. Mijn stem stierf op het eindje een beetje weg. 'Eh goed... Wil je nog iets doen? Of is het zo even goed,' vraag ik aarzelend. Volgens mij klonk het heel dom, maar ik wist echt geen woord meer te zeggen. Mijn hoofd was propvol en eerlijk gezegd kreeg ik een beetje hoofdpijn.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne