School Trip to San Francisco #1 - Speeltopics

Een groep leerlingen gaat samen met een leraar op reis naar San Francisco. Ze verblijven daar in een hotel in het centrum. Er wordt natuurlijk geshopt, gegeten en dingen achter de leraar's rug om gedaan, maar ook gewandeld en een trip naar Alcatraz staat ook op de planning. Wat zal er met de groep gebeuren? Zullen bestaande relaties blijven bestaan? Zullen nieuwe zich vormen? Zullen er grote ruzies uitbreken? Het is aan jullie!


Jongens:
- Austin Charlie Daniels - Sylvesti
- Kyle Nathan Jones - quin98
- Anthony -Antz Jayy von Monroe - Mufinn
- Brandon -Bam Kilian von Monroe - Mufinn
- Brandon Jason Jefferson - Depay

Meisjes:
- Danielle 'Daan' Carly Jase - MindBreaker
- Savannah Chiara Rose DiLaurentis - Malino
- Megan Jane Rhine - Erestor
- Lydia Campbell - xMerlex
- Carmela Lorenza Bella Agnelli - Lucerna
- Robin Smith - NewYorkTower
- Maité Rhaine - Matilda


Rollentopic
Kletstopic


Regels:
- Minimaal 5 regels schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Voeg dingen toe zoals: Omgeving, gebruik tekst van andere, gevoelens, gebeurtenissen van vroeger, ...
- Graag met leestekens en hoofdletters typen.
- OOC graag met haakjes; [] {} () - -
- Er mag best liefde tussen mensen die zelf verzonnen zijn en niet echt een karakter hebben maar natuurlijk ook tussen de rest van de schrijvers. Liefde kan niet binnen 2 uur van het ontmoeten van elkaar ontstaan. Dat groeit. Wees dus realistisch.
- Als het stelletje van te voren bestaat, meld het even.
- Reserveringen blijven 3 dagen staan.
- Graag personages die verschillend zijn, qua karakter etc.
- Geen Mary Sue's (perfecte personages)
- 16+ is geoorlooft.
- Geen personages van anderen besturen. Dat is echt super irritant.
- Houd het realistisch. Personages kunnen maar op 1 plek tegelijk zijn en niet vliegen of teleporteren. Het wordt heel onoverzichtelijk als je je hier niet aan houd.
- Alleen ik, Sylvestri, maak nieuwe speel en kletstopics aan.

Veel plezier!

Kamerindeling:
Kamer 701:
Brandon
Brandon
Anthony

Kamer 707:
Austin
Kyle

Kamer 401:
Carmela
Robin
Lydia

Kamer 607:
Danielle
Megan

Kamer 407:
Savannah
Maité


Het Hotel:

De Kamers:

[ bericht aangepast op 21 april 2013 - 14:29 ]

---

Bowties were never Cooler

[Waarop moet ik met Daan reageren?]

---

Spoiler alert: you will save yourself

Maité
Brandon laat me los en ik zucht. Wat gebeurt er toch allemaal? 'Dus, doordat ik naast je zit en zo leuk ben, droom je daarover? En ook nog omdat Lydia hier kwam schreeuwen, was zij degene die de slechterik was?' vraagt hij al lachend. 'Ach, wie weet gebeurt het nog eens.' Dat zou echt fantastisch zijn. 'Ik ben niet bepaald het type dat geloofd in het goede van de ziel van de mens,' mompel ik. 'Maar misschien heb je gelijk. Wie weet wat San Francisco brengt?' Brandon zucht en zakt onderuit. Ik doe hetzelfde. Nu ben ik best bang dat ik wederom in slaap zou vallen, alweer tegen Brandons schouder aan. 'Heb jij plannen voor deze vakantie?' vraag ik, omdat ik niet in slaap wil vallen. Ooit ben ik in slaap gevallen in het vliegtuig en onderuitgezakt tegen de arm van de onbekende die naast me zat. Gelukkig was ik vier of vijf en de man, die trouwens best een goed kussen was geweest, was niet boos. Hij had me zelfs getrakteerd op een Cola. Leuke herinneringen. Opeens voel ik een steek door mijn hoofd gaan. Die vervolgt zijn weg naar mijn borstkas en ik kreun zachtjes, onhoorbaar. Wat was dat? Een moeilijke blik nestelt zich in mijn ogen. Ik weet wat het is. Jarenlang heb ik me afgesloten, niemand binnengelaten in mijn hoofd of hart. Op niemand vertrouwd, omdat ik bang was dat ze me zouden kapot maken. Van binnen uit ben je kwetsbaarder. Maar nu opeens, laat ik Brandon binnen. Ik wil hem zelfs voor mezelf winnen. En nu heb ik het gevoel dat ik zeventien (shame on me, ik weet niet meer hoe oud ze is. x3) jaren van mijn leven verloren ben. In mezelf gekeerd, niet genietend van het leven.

[ bericht aangepast op 30 maart 2013 - 11:31 ]

---

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Sylvesti schreef:
Austin Charlie Daniels
Ik was net optijd met Danielle naar het busje geslenterd. Binnen was het een drukte van je welste. Samen gingen we voorin zitten. Ik legde mijn arm om haar heen en keek naar de rest achter ons. Het was echt een gekkenhuis. Allerlei gesprekken gaan door elkaar. Ik richt me dus maar weer op Danielle. De leraar zat achter ons, maar hield alleen de achterste banken in de gaten. Ik checkte nog even dat we echt niet opvielen en legde toen mijn hoofd in haar nek, waar ik zacht kusjes zette. Ik was verbaast, maar gelukkig geweest met Danielle aan mijn zij. Ik was altijd het buitenbeentje geweest. Zowel op school als op de skatebaan. Voor Danielle, wie mijn vriendin bijna een jaar geleden werd, had ik nog nooit een meisje gezoend, of ook maar een vriendinnetje gehad. Nu was ik nogsteeds dolgelukkig met haar en nogsteeds tot over mijn oren verliefd. Een normaal koppel waren we misschien niet, maar we hoorden bij elkaar.

[voor daan]

---

Bowties were never Cooler

Lydia Campbell:

Ik stop mijn spullen in mijn tas. Ik trippel met mijn voeten want ik kan niet wachten tot we aangekomen zijn! Ik pak weer mijn iPhone uit mijn tas. Ik moet iets hebben om mee te friemelen. Ik google even hoe laat de zonsondergang in san francisco is. Hmm, rond half 8, perfect! Ik loop naar voren in de bus, naar de leraar. Als ik er uiteindelijk ben vraag ik of we 's avonds ook vrije tijd hebben. Ik hoop zo van wel, want dan kan ik mijn plan uitvoeren. Plan klinkt zo mysterieus, dat is het ook. Maar het is een plan waar alleen maar goede dingen komen. Ja, dat betekend exclusief mij. Ik kijk even achterom. Lekker hoor, zo'n golf van haat over je heen. Whatever. Ik heb het idee dat iedereen in de bus me wil uitschelden, of een klap verkopen. Ik ben irritant, dat snap ik, maar voor alles dat ik doe heb ik een reden. Als eerste mijn vieze jurk, je wil het pendelbusje toch niet vies maken met je vieze jurk. Of bijvoorbeeld mijn actie toen ik vroeg wie er bij mij in de kamer wou slapen. Ik slaap altijd alleen. En ook mijn actie over Maité en Brandon. Het is toch waar? Zij houdt van hem, hij houdt van haar, dat ziet toch iedereen! Op deze manier worden ze sneller een stel. Ze vinden mij niet leuk, maar een stel zijn vast wel. Dat gedoe gewoon skippen, en als stel verdergaan! Ik kijk weer met een vragend gezicht om naar de leraar.

---

Gotta get, gotta get out of my head <3

[sorry ben met school een paar dagen weg geweest, en was gisteren best nog wel moe:$]
Carmela Lorenza Bella Agnelli
waarom is iedereen zo super enthousiast, denk ik als ik in het busje stap, ik heb in het vliegtuig geslapen omdat ik de hele nacht wakker had gelegen voordat ik hierheen ging, omdat ik altijd wel iets vergeet. maar ik ben nu hier in San Fransisco en ik ben nog niet ergens achter gekomen wat ik vergeten ben en daar ben ik best blij om. "hoi, ik ben weer wakker" roep ik als ik voorin de bus zit. ik ga nu ook vrolijk doen heb ik besloten en daar kan de rest van de wereld niets meer tegendoen. maar waarschijnlijk denken ze wel dat ik stemmingswisselingen heb.

---

I'm dying, praying, bleeding and screaming. Am I too lost to be saved? ~ Evanescence - tourniquet

Brandon Jason Jefferson
'Ik ben niet bepaald het typte dat gelooft in het goede van de ziel van de mens. Maar misschien heb je gelijk. Wie weet wat San Francisco brengt?' mompelde ze. Ook zij zakt vervolgens zuchtend onderuit in haar stoel. 'Heb jij plannen voor deze vakantie?' vroeg ze, waarschijnlijk om het gesprek gaande te houden en de verveling een beetje te verdrijven. Ik beet even op mijn lip terwijl ik nadacht. Eigenlijk had ik helemaal geen plannen want waarschijnlijk hadden de leraren een heel schema voor ons bedacht met culturele activiteiten. Ik wilde sowieso wel een keertje gaan feesten en los gaan, maar niet te veel drinken, want dat ging altijd fout bij mij. Of het eindigde met een fikse vechtpartij of ik werd stront vervelend, en daar werd niemand blij van.
'Nee niet echt, ik denk dat de leraren wel wat in petto hebben. En jij?' vroeg ik de vraag maar terug. Ik wist niet zo goed wat ik nog moest zeggen. De situatie tussen ons net was vrij ongemakkelijk, door het hele gedoe om die droom heen. 'Het is nu trouwens wel een uitdaging om in te breken op jou kamer zonder betrapt te worden.' zei ik toen ik uitdagend met mijn wenkbrauwen wiebelde.

---

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Maité
'Nee niet echt, ik denk dat de leraren wel wat in petto hebben. En jij?' vraagt hij. 'Niet echt. De leraren zullen ons inderdaad wel bezighouden. Daar bestaat geen twijfel over,' zeg ik. Eerlijk gezegd schrik ik van de woorden die komen. 'Het is nu trouwens wel een uitdaging om in te breken op jou kamer zonder betrapt te worden.' Even kijk ik naar Brandon alsof hij net gezegd heeft dat hij eigenlijk al vader is of zo. Vooral de wenkbrauwwiebel maat het geheel een beetje fout. 'Dus onze Don Juan heeft wel plannen?' zeg ik. Ik knijp mijn ogen een beetje dicht en werp hem een zwoele blik toe. Vervolgens stomp ik hem met mijn elleboog in de ribben. 'Als je dat maar uit je hoofd zet, Casanova,' zeg ik al lachend. 'Geen kamergebezoek of iets in die richting.' Nu ben ik serieus. Alhoewel, dit zou nig eens leuk kunnen worden. 'Nee, oké. Is goed. Als jij een nacht, minstens zes uur lang, bij mij in de kamer kan blijven, zonder dat je gesnapt wordt, trakteer ik je op een drankje bij de Starbucks. Zo niet, heb ik een warme chocomelk van je te goed. Deal?'

---

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Brandon Jason Jefferson
'Niet echt. De leraren zullen ons inderdaad wel bezighouden. Daar bestaat geen twijfel over.' zegt ze. Na mijn opmerking over het inbreken op haar kamer kijkt ze me met een verbaasd gezicht aan. 'Dus onze Don Juan heeft wel plannen?' zegt ze en grijnzend knik ik. Ze probeert me een zwoele blik toe te werpen wat een heel grappig gezicht oplevert en wanneer ik begin te lachen stompt ze mij met haar elleboog in mijn ribben. 'Als je dat maar uit je hoofd zet, Casanova. Geen kamerbezoek of iets in die richting.' zegt ze vastbesloten, maar nog geen seconde later begint ze alweer te praten. 'Nee, oké. Is goed. Als jij een nacht, minstens zes uur lang, bij mij in de kamer kan blijven, zonder dat je gesnapt wordt, trakteer ik je op een drankje bij de Starbucks. Zo niet, heb ik een warme chocomelk van je te goed. Deal?' vraagt ze en ik bijt nadenkend op mijn lip. Het zou moeilijk worden maar ik hield wel van risico's nemen. 'Dat lukt makkelijk. Dus ja, deal.' blufte ik grijnzend. Misschien, met een beetje geluk zou het lukken. 'Maar, dan slaap ik wel bij jou in bed.' zei ik snel erachteraan, hopend dat zij het niet goed zou horen.

---

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Brandon -Bam Kilian von Monroe
Mijn vingers gingen soepel door Megan haar rode haar en ik begon aan mijn derde vlechtje toen ze begon te schelden op haar telefoon. Ik keek even op het scherm en zag nog net dat ze tempel run wegdrukten. Ik grinnikte zachtjes. 'Of je reageerde zelf gewoon te langzaam.' Zeg ik onschuldig. Ik voel Anthony onder me verschuiven en kijk even zijn kant op. Hij kijkt me enkel grijnzend aan waarbij hij even met zijn wenkbrauwen wiebelt. Snel geef ik hem een por met mijn elleboog. Ik hoefde maar naar een meisje te kijken of Anthony zocht er al dingen achter. Oke, we hadden het echt wel eens over Megan gehad. Helemaal nadat het uitging met Mabel en Anthony vond dat ik er werk van moest maken. Maar Anthony spoorde niet helemaal. Al haf hij misschien wel gelijk. Ik miste alleen gewoon iets om de eerste stapte zetten. 'Bijna klaar?' Ik grinnikte zachtjes en liet het laatste vlechtje nu los. Het zag er maar stom uit zo, dus snel haalde ik ze er weer uit ook.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

[Van morgen tot vrijdag ben ik er niet.]

---

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Austin Charlie Daniels
Na een half uurtje rijden kwamen we aan bij het hotel Ik stapte uit en haalde mijn koffer en die van Danielle uit de achterkant van de bus. Rustig wachtte ik daarna in de lobby op de rest. Toen we er eenmaal allemaal waren haalde de leraar de sleutels op en begon te praten. "Let allemaal even op. Ik geef jullie per groep zo je kamer sleutels. Het is handig die altijd weer achter de balie af te geven zodat iedereen er altijd in kan. Als jullie jullie koffers hebben weggezet zijn jullie vrij tot 6 uur, dan wil ik jullie allemaal hier terug zien voor een gezamelijk dinner. Daarna zijn jullie weer vrij tot 11 uur. Dan maken ik en mijn collega nog een rondje langs de kamers om te checken of iedereen in zijn of haar eigen bed ligt." Ik zuchtte. Dat werd dan laat nog over de gangen naar Danielle sluipen. "Okay. Brandon, Brandon en Anthony. Kamer 701. Austin en Kyle. Kamer 707. Carmela Robin en Lydia. Kamer 401. Danielle en Megan. Kamer 607. Savannah en Maité kamer 407. Tot straks. Als er problemen zijn hebben jullie onze nummer." Daarbij gaf hij mij de kamer sleutel. Veel mensen stonden al voor de lift. Dan ging ik maar lopen... 7 verdiepingen omhoog. Eigenlijk maar 6 wasnt de beganengrond was al 1. Ik tilde mijn kleine koffertje op en liep rustig naar de trap. Onderweg gaf ik Danielle nog een afscheidsknuffel. "Ik kon zo naar je toe." beloofde ik haar voor ik toch echt naar mijn kamer vertrok.

---

Bowties were never Cooler

Maité
'Maar, dan slaap ik wel bij jou in bed,' mompelt hij, zachtjes en in een snel tempo. Van waar komt dàt ineens? Oké, dat ik Brandon leuk vind, leuk leuk zelfs. Alleen was die uitdaging bedoeld als vriendschappelijk spelletje. Met die woorden heeft hij het roer omgeslagen. 'Oké. Mij best,' zeg ik. Nog steeds ligt een glimlachje rond mijn lippen. Nooit gedacht dat Brandon écht zo een sympathieke jongeman was. Ik zag hem altijd als dé jongen waar je onmogelijk bij kon komen. Nu is dat anders, de weddenschap heeft de kaarten serieus door elkaar geschud. 'Deal,' zeg ik en ik strek mijn hand naar hem uit om zo duidelijk te maken dat bij die moet schudden, wil hij de weddenschap aanvaarden. San Francisco is nu al super. Het lukt me aardig de opborrelende gevoelens in mijn buik aan de kant te duwen en naar Brandon te kijken als een vriend, en niet als de jongen waar ik al forever een crush op heb. Ik heb echter niet al te veel tijd om erover na te denken, aangezien de bus stopt en we zijn aangekomen bij het hotel. De leerkracht preekt nog wat over de kamerindeling. Ik vang op dat Brandon bij de twins op kamer zit. Savannah is mijn kamergenote, maar ik heb haar nog niet gezien. Blijkt dat ik toch te veel met Brandon ben bezig geweest. Dan volgt er nog wat info over wanneer we moeten eten, tot wanneer we daarna vrij zijn en dat we om elf uur in de kamer moeten zijn. Iedereen slentert naar de liften, maar aangezien ik slechts enkele verdiepingen omhoog moet, ga ik naar de trappen. Ik blijf staan en wacht op Brandon, omdat ik hem nog iets wil vragen.

---

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Brandon Jason Jefferson
'Oké. Mij best.' zegt ze met een klein glimlachje rond haar lippen. 'Deal.' zegt ze erachteraan en ze strekt haar hand naar me uit. Ik pak haar hand grijnzend aan. 'Deal.' zeg ik. Ja, als ik dan toch zes uur in haar kamer moest blijven kon ik maar beter even slapen toch? En op nou op de grond te gaan slapen vond ik niet zo'n leuk vooruitzicht, dus dan maar bij haar in bed. De bus stopt en ik kijk uit het raam naar het hotel waar we voor gestopt zijn. Zag er niet heel slecht uit. Ik gris mijn sporttas van de grond af en snel achter Maité aan, die zonder gedag te zeggen al de bus uit was. De leraar begint wat te praten over de dagindeling en de kamerindelingen. 'Brandon, Brandon en Anthony. Kamer 701.' vang ik op en grijnzend schud ik mijn hoofd. Ik en de tweeling op een kamer, dat ging nog wat worden. De leraren vonden ons al een drama in de klas, laat staan samen op een hotelkamer. Maité zit bij Savannah op een kamer, kamer 407. Daar zou ik dus in moeten breken.. Beetje jammer alleen dat de leraren elke avond kwamen controleren of je in je eigen bed lag. Dat kon dus nog weleens een latertje worden. Ik slenter richting de liften, aangezien ik naar de zevende verdieping moet, en dus weiger om dat met de trappen te doen. Ik kijk naar Maité die bij de trappen staat en me een beetje aan staat te staren en ik loop maar naar haar toe, misschien moest ze iets weten of zo?
'Is er iets?' vroeg ik.

---

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Kyle Nathan Jones

ik ben blij als we eindelijk die bus uit zin, ik haat zo lang in een bus zitten en al helemaal als het warm is. Ik luister goed naar de docent, oke kamer 707 met Austin. Dat kan nog wel is gezellig worden al hoewel, misschien komt Daniele wel elke avond alsnog stiekem langs en moet ik de hele tijd naar hun geklef zitten kijken. Ach het zou vast wel meevallen en gewoon leuk worden. Ik besluit gewoon de trap te nemen en til mijn koffer op. Ik loop rustig de trap op. Ik zie Austin lopen en ga iets sneller lopen zodat ik naast hem loop. 'Heey' zeg ik tegen hem terwijl ik ondertussen weer wat rustiger doorloop. Ik kijk even kort om me heen en daarna vooruit, volgens mij valt het nu wel mee hoeveel trappen we nog moeten maar dat weet ik niet zeker.

Maité
Brandon ziet me staan en lijkt te twijfelen of hij naar me toe zou moeten lopen. Uiteindelijk lijkt hij de knoop door te hakken en stapt naar me toe. 'Is er iets?' vraagt hij als ik binnen zijn gehoorveld ben. 'Ik- Euh, ik vroeg me af of je straks misschien even met mij de stad in wou. Om even de buurt te verkennen, weet je wel,' stotter ik. Weg is alle zelfvertrouwen die ik in de bus had verzamelt door een vriendschappelijk gesprek met Brandon. Een blosje verschijnt op mijn gezicht. Wat heb ik mezelf in hemelsnaam aangedaan? Ik spreek mezelf moed in door te zeggen dat als hij meewilt ik een hele avond samen met hem door de stad zou zwerven. Wie weet drinken worden en misschien meer. Alhoewel, dat hoeft zelfs nog niet. Ik voel me goed in Brandons aanwezigheid, niet meer of minder dan dat. Al blijf ik wel vinden dat Brandon er mag zijn, heel erg zelfs. 'Het zou leuk zijn,' zeg ik. Terwijl ik wacht op zijn antwoord, bedenk ik waar Savannah zou kunnen zijn. Anders lig ik alleen op kamer.

---

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28