• Portus Delphini




    Portus Delphini, Stad van de Dolfijnen, Portofino. Veel verschillende namen is niet het enige wat dit kleine plaatsje aan de Italiaanse Rivièra te bieden heeft.
    Ben je klaar voor een zomer die in het teken staat van heerlijke mannen, prachtige vrouwen, een geweldig klimaat, hechte vriendschappen, een nieuwe liefde en misschien ook wel een nieuwe vijand?
    Dan is Portofino voor jou the place to be deze zomer!
    De prachtige haven van dit leuke plaatsje aan de Italiaanse Rivièra werkt als een magneet voor toeristen. Elk jaar komen er honderden toeristen – niet allemaal tegelijk natuurlijk – naar dit leuke plaatsje om hier een tijdje te vertoeven. Het heeft veel te bieden voor toeristen van elke leeftijd. Zo zijn er een aantal uitgaansgelegenheden voor jongeren en is er genoeg cultureel erfgoed voor de ouderen. Voor ieder wat wils.

    Tussen de ruim 450 inwoners, bevinden zich ook een aantal jongeren, die zich elk jaar verheugen op de zomer. De één staat hele dagen achter een ijscokar om zo een zakcentje te verdienen, terwijl de ander ligt te zonnen op het dak van het jacht van zijn of haar rijke vader. Sommigen staan te popelen om nieuwe toeristen te verwelkomen, terwijl anderen liever met de oude kliek op stap gaan.
    Ieders leven in Portofino is verschillend, maar maakt dat het oude dorpje er niet juist leuker op? I guess you’ll have to see for youself!


    __________________________________________________________________________________________________________________________

    Een aantal jongeren – waaronder inwoners van Portofino en toeristen – spenderen de vakantie op hun eigen manier. De één zal waarschijnlijk heel vaak uitgaan, terwijl de anderen liever rustig op het strand ligt te zonnen, deze keus is helemaal aan jou!
    Iedereen mag maximaal twee personages aanmaken, als je er besluit twee aan te maken, dan zou het fijn zijn als het ene personage een gewone inwoner is en de ander een toerist, zo voorkomen we dat er bijvoorbeeld maar één toerist is, terwijl er twintig inwoners zijn.
    Voor de rest zijn er nog een aantal andere regeltjes:
    - Meer dan één zin per bericht plaatsen, als het echt niet anders kan, mag je heel af en toe maar één zin plaatsen, maar liever niet.
    - Vanuit ik-perspectief in verleden tijd schrijven.

    __________________________________________________________________________________________________________________________

    Personages:

    Meisjes:
    - Ruby Astria - Exterminate (toerist)
    - Crystal Bianchi - manonlarissa (inwoner)
    - Katherine Adriana Romano - Malino (inwoner)
    -
    -

    Jongens:
    - Michael Jay Smith - xGoodwill (toerist)
    - James Hatcher - lovehopex (toerist)
    - Joe Jackson - manonlarissa (toerist)
    -
    -

    Er is geen maximum aantal, graag het aantal jongens en meisjes een beetje gelijk houden!

    __________________________________________________________________________________________________________________________

    Invullijstje:
    Naam:
    Leeftijd (17 t/m 25):
    Toerist of inwoner:
    Uiterlijk:
    Innerlijk:
    Familie:
    Extra:
    Foto’s (van personage en huis waarin deze verblijft):

    __________________________________________________________________________________________________________________________


    [ bericht aangepast op 20 april 2013 - 23:28 ]


    "The most beautiful things in life go unnoticed..."

    Joe
    "Gelukkig," glimlachte ik. "Iets gaan doen?" herhaadel ik vragend. "Klinkt goed." Ik keek om me heen en keek daarna Kath weer aan. "Heb je al iets in gedachten? Jij kent de omgeving hier het best. Sowieso beter dan ik het hier ken," zei ik lachend, "dus, wat valt hier allemaal te doen?"


    "The most beautiful things in life go unnoticed..."

    James
    De zon begon steeds meer richting de haven te schijnen en uiteindelijk verlosde ik mezelf van de bloedhete zon en deed een zwarte rayban op. Met slome passen liep ik langs de haven, waarbij ik algauw zag dat er een meisje op de rand zat. Ze leek geen toerist, totaal niet. Het was het meisje dat net nog een gezin vriendelijk begroette, ze zag er lief en genadelijk uit. Haar bloemenjurkje pastte perfect bij haar karakter. Zou ze weten wat er allemaal te doen was hier? Zij blijkbaar wel, ik wist wel zeker dat ze hier dicht in de buurt woonde. Ik stopte met lopen terwijl ik pal achter haar stond. Te verlegen om wat te zeggen.


    Everything is illuminated by the light of our past.

    Crystal
    Ik trappelde met mijn voeten in het helderblauwe water, wat heerlijk van temperatuur was. Door het water wat ik steeds omhoog schopte, waren mijn onderbenen nu ook grotendeels nat geworden. Na een tijdje merkte ik dat er iemand achter me stond. Ik keek om en keek in het gezicht van een jongen. Ik kon niet veel van zijn gezicht zien, aangezien hij een zonnebril op had, het enige wat ik goed kon zien was zijn haarkleur, bruin. Ik glimlachte en draaide me daarna weer om.


    "The most beautiful things in life go unnoticed..."

    James
    Ik zag aan hoe het meisje zich omdraaide en glimlachtte. Ze had een lief, en teer gezichtje. Ik kon nu niet meer terugkrabbelen en begon te praten, 'weet jij misschien hier leuke plekken? Ik bedoel.. het lijkt of je..' Ik stopte met praten. Ze begreep het wel. Ik bukte om naast haar te komen zitten.Mijn zonnebril schoof ik op mijn hoofd waardoor mijn haren naar achteren vielen.


    Everything is illuminated by the light of our past.

    Crystal
    Ik draaide me weer om toen ik de jongen hoorde praten. "Leuke plekken?" vroeg ik. "Ik weet er genoeg. Wat wil je precies weten?" Ik volgde zijn bewegingen en keek hem aan toen hij naast me ging zitten, afwachtend op een antwoord van hem. De jongen was best oké. Het leek alsof hij - net als de jongen van gisteren, die er zo snel vandoor was gegaan en waarvan ik zijn naam alweer vergeten was - net uit een tijdschrift was gestapt. Zo'n tijdschrift vol mannen die op een tropische locatie de mooiste badkleding en six-packs laten zien. Ook al waren die mannen meestal te perfect naar mijn mening. Ze waren meestal arrogante kwallen, of ze waren aardig, maar vielen gewoon op mannen en maakte ik toch geen kans bij ze.


    "The most beautiful things in life go unnoticed..."

    James
    Ik glimlachtte naar haar, ze was tot nu toe de enigste persoon die echt de tijd nam om te praten. 'Plekken waar jij van houdt, je hebt er vast wel verstand van.' Ik lachtte nogmaals en verzette mijn handen zodat ik wat naar achter kon hangen. Ze had niet zoveel make-up op en als je goed keek zag je lichte sproetjes op haar neus en wangen. Het zag er schattig uit en het zou me niks verbazen als ze een vriend had.


    Everything is illuminated by the light of our past.

    Crystal
    Ik trok een wenkbrauw op en keek hem aan. Wat moest hij nou weer met plaatsen waar ík veel van houd? "Nou, er is een stoeterij vlak buiten het dorp, er is een geweldige ijssalon in het dorp zelf met het lekkerste ijs de hele regio en nou ja, de haven is ook een geweldige plek, maar dat had je waarschijnlijk zelf al wel gezien." Ik glimlachte en streek mijn jurkje recht.


    "The most beautiful things in life go unnoticed..."

    James
    'Klinkt goed,' zei ik terwijl ik mezelf op liet staan. 'Hoelang ben je al niet bij die stoeterij geweest?' Vroeg ik en liet mijn hemdje over mijn korte broek vallen. 'Of heb je geen tijd?' Vroeg ik voor het geval dat, dat zou wel wat zijn.


    Everything is illuminated by the light of our past.

    Crystal
    "Is het de bedoeling dat ik mee ga?!" vroeg ik verbaasd. Ik wist niet of dat wel zo'n goed idee was. Ik hield er niet van om zomaar met vrienden mee te gaan. Ik vertrouwde mensen niet heel snel, wat dat betreft. Je hoorde tegenwoordig ook zulke rare dingen op het nieuws. De rillingen liepen nu al over mijn rug. Brrr.


    "The most beautiful things in life go unnoticed..."

    James
    'Ik zal je niks aan doen hoor,' zei ik en grinnikte even. Wat dacht ze wel niet, ze had waarschijnlijk weinig vertrouwen. 'Ik dwing je niet,' zei ik dan nog maar, ik wou niet dat ze dacht dat ik z'n type was. Ik viel niet eens op vrouwen, dus in dat gebied zou ze niet angstig moeten zijn.


    Everything is illuminated by the light of our past.

    Crystal
    "Sorry," zei ik, "maar ik hou er niet zo van om zomaar mee te gaan met iemand die ik net twee minuten geleden voor het eerst heb gesproken. Het is niets persoonlijks," legde ik uit. Ik trappelde met mijn voeten in het lauwe water. "Misschien een volgende keer?" stelde ik voor.


    "The most beautiful things in life go unnoticed..."

    James
    'Het maakt niks uit,' zei ik terwijl ik naar haar staarde. Ik ging op mijn knieeën weer half achter haar zitten. Het viel me op dat ik haar naam nog niet eens wist. 'James,' stelde ik mezelf voor en bewoog mijn hand naar voren als een teken van vriendelijkheid.


    Everything is illuminated by the light of our past.

    Crystal
    ik glimlachte vriendelijk. "Ik ben Crystal," stelde ik mezelf voor. Ik schudde de hand die hij naar me had uitgestoken. "Dus, toerist hè? Ben je wel eens vaker in Italië geweest of is het de eerste keer?" vroeg ik. Ik haalde een hand door mijn haar en keek hem aan.


    "The most beautiful things in life go unnoticed..."

    James
    Ze schudde mijn hand en ik glimlachtte bij haar naam. De naam paste perfect bij haar. 'De eerste keer,' zei ik en liet me wat naar achter zakken tot ik lag. Ik legde mijn handen onder mijn hoofd waardoor mijn hemd omhoog kroop. 'Woon je hier dichtbij?'


    Everything is illuminated by the light of our past.

    Crystal
    "Nou, welkom in dit prachtige land dan," zei ik lachend. "Jep, ik woon in die straat," zei ik. Ik wees naar een straatje die bij de haven begon. Het was de meest gezellige straat in het hele plaatsje, al zei ik het zelf. Niet omdat ik er woonde, maar gewoon, er waren een hele boel leuke terrasjes, de mensen waren vriendelijk en begroette je altijd, ook al zagen ze je al voor de tiende keer voorbij komen. Plus, het uitzicht was er fantastisch, vanuit de woonkamer van het huis van mijn oma had je een prachtig uitzicht over de zee.


    "The most beautiful things in life go unnoticed..."