Ik heb met Sam via de mail geRP't, so no worries :a
pff, hij is zo lang dat ik er weinig voor voel hem nog eens door te lezen en dingen aan te passen zodat het beter loopt/realistischer klinkt etc. etc. Dus hopelijk is ie goed genoeg zo.
~ Dorpeling.
"‘Misschien heb je dan ook wel gelijk, wie zegt immers van niet," zei Francois, wat een tevreden glimlach van Daenerys opleverde. Natuurlijk had ze gelijk, wanneer had ze dit nou niet? Toen Daenerys vroeg waar hij woonde en Francois antwoordde dat hij bij het circus woonde. Even keek ze verbaasd, maar ze herstelde zich gauw. Het circus, dat was zeker apart te noemen en het was duidelijk dat hij er niet verder over zou uitweiden en hij leek ook niet al niet te willen praten over zijn litteken. "Niet erg spraakzaam dus, hmm?" concludeerde ze en nam haar mes weer van hem over. "Deze neem ik mee, als je het niet erg vind. Je weet immers maar nooit wie ik nog meer tegenkom," zei ze met een knipoog. Ze stopte haar mes weg en draaide zich van Francois weg. "Tot ziens, Francois," zei ze en liep weg. Ze had nog belangrijkere zaken af te handelen en Francois leek op het moment niet erg spraakzaam. Misschien had hij ook wel niks te verbergen, maar het was de eerste keer dat ze iemand uit het interessant had ontmoet en ze vond hem daarom wel interessant. Misschien kon ze eerst op de Zwarte Markt gaan kijken of er iemand bereid was het stukje hazenvlees te kopen voor een prikkie.
Toen ze het bos uitliep merkte ze dat het inmiddels drukker was geworden op straat, waarschilkijk bevonden zich verschillende handelaren onder de dorpsbewoners. Helaas had zij daar weinig aan. Het enige wat zij te bieden hadden was informatie over hoe het er in andere streken aan toe ging en op het moment kon ze daar vrij weinig mee. Plots botste ze in de menigte tegen iets of iemand op, wat een zacht gemopper bij haar veroorzaakte. Ze wilde diegene die tegen haar opgelopen was net een belediging toewerpen toen ze hem herkende als de broer van de koning. Wat was zijn naam ook al weer? Gelijk zag Daenerys haar kas schoon, hij zag er immers alles behalve erg stabiel uit. "Wat doet iemand van uw rang hier?" vroeg ze daarom en wierp een korte blik op zijn ene hand. Of beter gezegd, er had een hand moeten zitten, maar alles wat ze zag was een stompje. Ze vernauwde kort haar ogen, ze kon zich niet herinneren dat hij één hand miste.
"Jij, waar is jullie leider?" was het antwoord dat ze kreeg en Daenerys trok kort haar wenkbrauw op. Meerdere mensen leken de broer van de koning op te merken, want Daenerys hoorde hoe er een zacht gefluister rondging en hoe mensen zich gauw uit de voeten maakte. Synon was de naam die ze ook opving en ze herinnerde zich dat hij inderdaad zo heette. "Leider?" herhaalde ze en snoof een keer arrogant, "Ik werk alleen voor mezelf." Inmiddels waren bijna alle mensen alsof door een wesp gestoken verdwenen en de enkele dorpelingen die langs kwamen, maakten zich ook weer even gauw uit de voeten. "Zeg nou maar gewoon waar jullie leider is. Ik moet plannen bespreken," drong Synon aan en Daenerys besloot dat, hoewel de meesten vertrokken waren, ze toch wat meer privacy konden gebruiken. Vooral doordat Synon een erg verwarde indruk op haar maakte, wat perfect was. "Kom... Heer," dit laatste kwam na een korte aarzeling. Hij kwam dan wel verward en zwak over, hij was nog altijd de broer van de koning en het zou haar niet verbazen als hij de macht bezat mensen te laten onthoofden. Dit was wel het laatste wat ze wilde.
Zachtjes trok Daenerys hem mee een steegje in. "Wat voor plannen?" vroeg ze hem.
"ik heb jullie al lang door. Jullie willen in opstand komen en de koning vermoorden. Jullie zijn bang, maar wees gerust; ik ben er: Jullie nieuwe koning." Daenerys staarde Synon enkele ogenblikken zwijgend aan, zich afvragend of hij dan compleet zijn verstand verloren was. Toch zag ze hier een perfecte kans, Synon stond dicht bij de koning en wilde ook van de koning, zijn bloedeigen broer, af. Het was perfect! Het enige wat ze zou hoeven te doen was hem manipuleren, zodat hij het vuile klusje voor haar zou doen en zij, de onschuld zelve, enkel nog hoefde toe te kijken hoe de koning van de troon werd getrokken. Kort verscheen er een sadistische glimlach op haar lippen. "De enige manier waarop ik u van dienst kan zijn, is door u informatie te verschaffen, zeer interessante en gevoelige informatie." Dit was enkel deels gelogen. Daenerys was altijd op zoek naar nieuwe informatie, roddels en geruchten. Al vond ze deze laatste twee soorten minder interessant, ze gebruikten ze wel vaak om te ruilen, zo nu ook.
Even twijfelde ze over haar woorden, maar uiteindelijk sprak ze ze toch uit: "Alleen is mijn informatie niet gratis, maar ik ben ervan verzekerd dat u bereid bent een hoge prijs te betalen ervoor." Ze hoopte vurig dat hij verward genoeg was om niet meteen drastische maatregelen te treffen. Haar woorden leken doel te treffen, want alles aan Synon zijn blik en houding verried dat ze toch zijn nieuwsgierigheid had gewekt. Zijn uitbarsting die daarop volgde kwam dan ook als een verrassing: "Zal ik jou eens wat zeggen! Ik ben de toekomstige koning, dus als je ook maar enig respect hebt, geef me dan die informatie."
Ze wist zichzelf er nog net van te weerhouden om te zeggen dat ze geen enkele respect had voor zwakke broeders zoals hij. Toch kon ze niet voorkomen dat ze haar ogen op een minachtende manier samen kneep. " Natuurlijk, uwe hoogheid, maar u moet ook niet vergeten wie u tegenover u hebt en wat u riskeert. Mijn informatie zal ervoor kunnen zorgen dat u op de troon terecht komt, maar als u daar niet in geïnteresseerd bent, zal ik naar uw broer gaan, wellicht dat hij er in geïnteresseerd is." Ze had nog amper haar laatste woorden uitgesproken toen ze ineens de koude muur tegen haar rug voelde en een sterke hand rond haar nek. Daenerys hapte naar adem terwijl ze zijn hand los probeerde te halen, tevergeefs. "Zeg op, mens! Ik heb genoeg van het wachten! Maak het me nou niet nog moeilijker!" snauwde Synon haar toe, hiermee toch toegevend dat hij de informatie wilde. "Mij doden heeft geen zin," bracht ze met veel moeite uit en toen ze voelde dat zijn greep een moment wat verslapte, rukte ze zich los uit zijn greep. Ze nam een paar diepe teugen zuurstof voordat ze hem een dodelijke blik toewierp.
"Waarom werk je me zo tegen? Je bent maar een burger!" vroeg Synon haar en Daenerys moest haar uiterste best doen haar kalmte te bewaren. Zij was niet máár een burger, zij was Daenerys Éowyn Frey. Zij verdiende de kost met het vinden van informatie en dit te ruilen tegen onder andere geld. Misschien was ze niet altijd even succesvol, maar over het algemeen was er genoeg vraag naar haar arbeid om er mee rond te kunnen komen.
"Luister," begon ze, verbazingwekkend kalm, "ik zal u een deel van de informatie geven en als ik u was zou ik nog maar eens goed nadenken over mijn aanbod." Daenerys wierp gauw een blik in de rondte om zichzelf er van te verzekeren dat ze alleen waren, toch sprak ze op zachte toon toen ze de volgende woorden uitsprak: "Er gaan geruchten rond dat er enkele dorpelingen gevlucht zijn." Ze sprak de woorden alsof ze Synon zeer bijzondere informatie gaf, maar eerlijk gezegd waren het slechts vage geruchten die iedere dorpeling inmiddels wel al had gehoord. Zijzelf wist niet goed wat ze er van moest denken, al was het niet onwaarschijnlijk dat er bange gezinnen gevlucht waren. Zwakkelingen die het lef niet hadden voor zichzelf en hun leven op te komen. Hoe dan ook, Synon leek haar niet iemand die zich vaak onder de dorpelingen bevond en ze hoopte vurig dat hij niet de geruchten had gehoord.
Daenerys maakte haar kleine show af met een mysterieuze glimlach en zei dat ze hem later nog wel zou ontmoeten. Ze zette al een paar passen om te vertrekken toen ze voelde hoe Synon haar bij haar hand pakte. Om de een of andere reden verafschuwde ze dit gebaar en trok ze dan ook direct haar hand weer los. "Waar?" vroeg hij haar en nog voordat ze kon antwoorden: "Vertel het nu, en ik zal je misschien belonen."
De toon waarop hij de woorden had uitgesproken bezorgde zelfs haar de rillingen en gauw wees ze het aanbod af. "Ik ben niet geïnteresseerd." Ze streek een lok haar achter haar oor en voegde er toen aan toe: "Zorg dat er geld klaar staat, ik zal u binnenkort ontmoeten bij het kasteel, uwe hoogheid." Opnieuw waren de laatste woorden er gauw aan toegevoegd na een korte aarzeling. Daenerys was het alles behalve gewend om met iemand van het koninklijk huis te spreken, toch had ze het idee gehad deze eis te kunnen stellen, gezien de staat waarin Synon verkeerde. Zowel fysiek als mentaal kwam hij niet erg stabiel over en hij leek ook te hunkeren naar haar informatie. Dat was iets waar ze nog iets op moest vinden, ze moest uit zien te vinden of de geruchten waar waren. Hopelijk stond God haar bij, bij deze taak. Als de geruchten niet waar bleken te zijn, kon ze zichzelf net zo goed meteen ophangen, want de galg zou dan zeker volgen. Dit was zelfs iets waar zij voor vreesde, maar erger vond ze dat ze dan nooit de koning zou zien aftreden.
Daenerys wierp Synon nog één blik toe voordat ze vertrok, dat waren zorgen voor later. Eerst wilde ze de haas klaarmaken, ze had besloten hem zelf te houden en op een lege maag kon ze niet goed functioneren.
In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.
