Madhouse || One Direction || 01. - Speeltopics

Madhouse.
Op een dag werdt de Britse Boyband One Direction uitgenodigt bij 'Madhouse.' Het scheen dat daar de ergste gekken zaten. De een gestoorder dan de ander. De jongens van One Direction maakte er alleen maar grapjes over en spotte er de heletijd ermee.
Ze geloofde het niet zo. Waar je ze gelijk in kon geven. Het scheen dat je als je er eenmaal binnen bent het word zoals het is in horror films. Vooral daar spotten ze mee, wie gelooft er nou in dat het het zelfde als een horror film was? Niemand kon er antwoord op geven. De gene die eenmaal binnen waren, kwamen er niet meer uit. En zelfs hun werden gestoord, lang niet allemaal, de een pleegde zelfmoord en de ander werd vermoord. Natuurlijk, wie gelooft er daar nou in? De Britse boyband dacht dat het een of ander Horrorverhaal was en gingen dus met plezier naar het huis. Wat gebeurde er als ze in kamers werden ingedeelt bij èèn van de gekken. Wat gebeurde er als en gek ontsnapt? De meeste 'patiënten' waren moordende psychopaten, lang niet allemaal. Natuurlijk maakte de patiënten ook vrienden met elkaar of met de Britse Boyband. Wat gebeurt als er vriendschappen ontstaan tussen de boyband en hun kamergenoten? Wat gebeurt er als er relaties ontstaan, wat als het allemaal een 'game' was voor je kamergenoot. Of wat gebeurt er als een van de jongens bij een psychopaat word ingedeelt.

Boys;
-Niall Horan // Nessje
- Harry Styles // Amphitryon
- Louis Tomlinson // Loubearx
- Liam Payne // Pezz
- Zayn Malik // Sempra

Girls;
- Navaeh Riley Smith // Gereserveerd iPayphone
- Jevany Avril Claine// Curlies
- Ariana Angel Braun // DamnBieber
- Cresselia Lenka Ivanov // Hour
- Kate Darcelle Aeron // Rider

Eigenaar 'Madhouse':
- Cole Gethin Deville // Rider

Overige patiënten:
- Gabriel Simon Collins.// Fleeko
-  Avalon Ellie Reaser // Sempra
- Aidan Jonathan Mitchell// Llamarmy
- Anthony Daniel Puckerman // Cannibal
- Elleanna Patricia Latanez. // Essink


-

Kamerindeling:
Jevany Avril Claine - Liam James Payne.
Kate Darcelle Aeron - Zayn Javadd Malik.
Cresselia Lenka Ivanov - Niall James Horan.
Navaeh Riley Smith - Harry Edward Styles.
Ariana Angel Braun - Louis William Tomlinson.

Elleanna Patricia Latanez - Aiden Jonathan Mitchell.
Avalon Ellie Reaser - Anthony Daniel Puckerman - Gabriel Simon Collins.

Regels van het topic komen zo snel mogelijlk. Hou je please wel aan de algemene regels. En schrijf sowieso vier zinnen.

[ bericht aangepast op 16 juni 2013 - 19:46 ]

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

{Who wants to help Niall?}

---

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

nessje schreef:
{Who wants to help Niall?}

(Heb Kate vast gezet bij de deur van Jevany en ook Cole staat vast bij Avalon... )

---

Happy Birthday my Potter!

Rider schreef:
(...)

(Heb Kate vast gezet bij de deur van Jevany en ook Cole staat vast bij Avalon... )

{Niall is een klein beetje heel erg flauwgevallen..}

---

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

nessje schreef:
(...)

{Niall is een klein beetje heel erg flauwgevallen..}

(I know, maar mijn personages, die allebei de mogelijkheid zouden hebben hem te helpen, staan op het moment dus vast, tenzij ik Kate terugkrijg bij Jevany voor Curlies wilt posten. Anders vind ik het ook zo lullig namelijk)

---

Happy Birthday my Potter!

Anthony Daniël Puckerman
Ik zag hoe de jongen zijn ogen in zijn oogkassen rollen en hij was weg. Vrolijk klapte ik in mijn handen. Ik keek met grote glinsterende ogen naar Aiden. Ik wees met mijn vinger door de gang heen, toen hij vroeg waar we de jongen konden opslaan. 'Opberghok.' Fluisterde ik zacht. Aiden was een van de weinige personen waartegen ik sprak. Ik wist niet hoezo, maar ik voelde me altijd wel op mijn gemak, bij deze moordende jongen. Voor ik het wist waren we opzij geduwd, maar Aiden was me voor. Nog een nieuwe jongen werd weer tegen de muur gewerkt. 'Hij ook.' Piepten ik enthousiast. Ik ging in kleermaker zit, bij de bewusteloze jongen zitten en gleed met mijn vingers over zijn huid. Zo zacht. Ik gleed met mijn vingertoppen over zijn oogleden en drukten er zachtjes op. Als ik hard genoeg zou duwen, kon ik zijn ogen in hun kassen duwen.

[ bericht aangepast op 10 juni 2013 - 22:56 ]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

[Mijn topics. Waar kan ik heen? En wie verteld mij even wat er gebeurd is? Want ik ben te lui om terug te lezen.
En ik heb mijn rol wat aangepast, voor diegene die het wilt weten. ^.^]

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Cannibal schreef:
Anthony Daniël Puckerman
Ik zag hoe de jongen zijn ogen in zijn oogkassen rollen en hij was weg. Vrolijk klapte ik in mijn handen. Ik keek met grote glinsterende ogen naar Aiden. Ik wees met mijn vinger door de gang heen, toen hij vroeg waar we de jongen konden opslaan. 'Opberghok.' Fluisterde ik zacht. Aiden was een van de weinige personen waartegen ik sprak. Ik wist niet hoezo, maar ik voelde me altijd wel op mijn gemak, bij deze moordende jongen. Voor ik het wist waren we opzij geduwd, maar Aiden was me voor. Nog een nieuwe jongen werd weer tegen de muur gewerkt. 'Hij ook.' Piepten ik enthousiast. Ik ging in kleermaker zit, bij de bewusteloze jongen zitten en gleed met mijn vingers over zijn huid. Zo zacht. Ik gleed met mijn vingertoppen over zijn oogleden en drukten er zachtjes op. Als ik hard genoeg zou duwen, kon ik zijn ogen in hun kassen duwen.

(Ow, poor Niall! en alle andere jongens natuurlijk :') )

---

Happy Birthday my Potter!

Rider schreef:
(...)

(Ow, poor Niall! en alle andere jongens natuurlijk :') )

[ja, deze rol bevalt me iets te goed denk ik. Sorry. ;x]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Essink schreef:
[Mijn topics. Waar kan ik heen? En wie verteld mij even wat er gebeurd is? Want ik ben te lui om terug te lezen.
En ik heb mijn rol wat aangepast, voor diegene die het wilt weten. ^.^]

[De meeste staan nu bij Niall, die flauw is gevallen. En de psychopaten 'spelen' spelen zeg maar met de jongens. Veel is er nog niet echt gebeurd. ]

[ bericht aangepast op 10 juni 2013 - 23:29 ]

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

[moet er niet even iets bewaking komen ofzo? Want like. Is het niet een beetje raar, dat de jongens bijna uitgemoord worden en er overal opeens messen tevoorschijn komen. Want het lijkt me dat je in een gekkenhuis, toch wel in de gaten gehouden word. ;x
Het kan ook aan mij liggen hoor. Ben nogal op realisme gesteld ;x]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Aidan Jonathan Mitchell
Ik grijnsde toen ik vanuit mijn ooghoek Antz zijn glinsterende ogen zag. Ik draaide mijn hoofd weg van de jongen en keek naar hem. "Prima idee, Antz." Toen werden we opeens ruw weggeduwd. Dat pikte ik echt niet, zekr als ik nog midden in een spelletje zat. Ik greep hem bij zijn nekvel voor iemand anders het kon doen en pinde hem met mijn hand rond zijn keel tegen de muur. Mijn hand sloot ik alleen niet zo strak, omdat ik wilde dat hij bij zinnen bleef. "Wat moet jij met mijn speeltje? Ik zal hem echt niet omleggen tot ik echt ben uitgespeeld, hoor. Een levend speeltje maakt zelf nog bloed aan, dus dat is veel leuker. Zeker aangezien we er hier maar weinig krijgen." Ik ging met mijn vinger langs zijn kaak. "Jij bent trouwens ook een prima speeltje, maar je moet je wel scheren. Ik zou alleen oppassen met scheermesjes hier, voor je het weet ligt er een op je keel." Ik grijnsde duivels en likte nog eens langs mijn tanden. Ik keek weer even naar Antz. "Ze moeten nog langer mee dan vandaag, Antz. Misschien kan je dat dus beter niet doen." zei ik rustig toen ik zag dat hij in de ogen van de jongen aan het prikken was. Blinde speeltjes waren echt niet zo leuk. Ik kon het weten. Minder angst, meer verwarring, en verwarring was een stuk minder voldoenend dan angst.

---

Bowties were never Cooler

Anthony Daniel Puckerman
gefascineerd door de bewusteloze jongen trippelde mijn vingers over zijn gezicht. Ik kreeg niet echt meer iets mee van de buitenwereld. Ik had ons afgezonderd. Ik hoorde zijn zwakke ademhaling, zijn hart kloppen en het bloed door zijn aders stromen. Dat zijn grote benauwde blauwe ogen achter zijn oogleden waren verdwenen beviel me niet. mijn duimen streken over zijn oogleden. de knop was weer omgezet. mijn gezicht verstrakten en ik zetten druk achter mijn vingers. Als ik hard maar hard genoeg duwde. "Ze moeten nog langer mee dan vandaag, Antz. Misschien kan je dat dus beter niet doen." Ik had geleerd, dart ik alles hoorde, zodra mijn naam viel. hoe erg ik ook in mijn eigen wereld zat. Vel keek ik op. Zei de jongen die er meteen bijna een had omgelegd. De waas verdween voor mijn ogen en ik keek zwijgend naar de jongen op de grond. Zielig, alsof Aiden mijn moeder was en me had betrapt op het stelen van een koekje, trok ik mijn handen terug en liet ik ze op mijn knieën vallen, waarbij ik mijn ogen neersloeg.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Edward Styles
Ik wilde mijn hoofd schudde, maar het mes dat nog steeds niet bij mijn keel weg was, weerhield me ervan. 'Ik moet helemaal niets. En fijn dat je het zelf weet.' Het mes die steeds dieper in mijn vlees drong, negeerde ik ondanks het pijn deed. Ik toonde niet snel mijn pijn en zwaktes, want daar kon de ander alleen maar gunstig gebruik van maken. Daarbij ging merendeel van mijn aandacht naar de woorden die het meisje uitsprak. Nog steeds kon ik geen naam aan de persoon koppelen, maar had daar ook geen behoefte aan. Zeker niet met een ontvangst als dit. 'Het zal allemaal wel zo zijn dan. Daarbij zien we wel hoe dit verblijf uit gaat pakken.' Het leek altijd alsof het me niets deed, maar toch vond ik het mes geen pretje. Natuurlijk waren er meer redenen, maar daar ging het even niet over. Ik kon dat ook weer rustig doorademen toen mijn kamergenoot het mes uit mijn vlees haalde en niet veel later van mijn rug af was. Ik beet op mijn lip om niets te zeggen of te piepen wanneer ik haar nagels ook nog in mijn nek voelde en een kras maakte. 'Ja, baas.' Ik keek iets omlaag en bleef zo serieus mogelijk kijken. Daarna liep ik langs haar heen in de richting van de trap, maar bleef heel soms naar achter kijken. 'Niall? Louis?' Ik maakte me zorgen om die twee.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis William Tomlinson
"Jij bent trouwens ook een prima speeltje, maar je moet je wel scheren. Ik zou alleen oppassen met scheermesjes hier, voor je het weet ligt er een op je keel." Angstig keek ik de jongen voor mij aan, die me een duivelse lach schonk en met zijn tong langs zijn tanden ging. Ik stond tegen de muur aangedrukt, ik kon geen kant op. Toen ik langs de jongen heen keek, zag ik dat de ander met zijn vingers op Nialls oogleden aan het drukken was. Ik schrok, maar durfde niets te zeggen. Straks gebeurde er hetzelfde bij mij. Gruwelend keek ik weg. Gelukkig zei de jongen voor mij er al iets van, ookal maakte de reden die hij de ander gaf me nog banger dan ik al was. Zo te horen hadden ze nog heel wat plannen met ons. Ik slikte hoorbaar. Zodra de blik van de jongen voor me weer op mij gericht was, probeerde ik zo neutraal mogelijk te kijken. Ik moet geen enkele emotie tonen, en vooral geen angst. Dat maakt het alleen maar erger, gok ik.

---

"Family don’t end in blood”

Navaeh Riley Smith.
"Ja, baas." Langzaam trok ik èèn wenkbrauw op. Hij keek iets omlaag en bleef zo serieus mogelijk kijken, waarna hij langs me heen liep naar de richting van de trap. Ik keek hem kort na tot dat hij de hoek om liep. Met een kleine huppel in mijn pas liep ik verder door de gangen. Uiteindelijk
kwam ik bij de isolatiecellen uit. Eigenlijk mocht je hier niet komen en als Cole je zag , liep het niet goed af. Aangezien niks me scheelde ging ik verder de gang in. Ik liep naar de laatste cel en liet me tegen die deur aan zakken. Ik steunde met mijn hoofd op me handen die nog wat bloederig waren. Af en toe hoorde je een gil in èèn van de kamers. De sfeer hier was killer dan ergens anders in het huis. Ik haalde mijn mes weer te voor schijn en keek er met twinkelende ogen naar. Ik hield verschrikkelijk veel van scherpe dingen. Het gevoel als er iets scherps langs je huid gaat. Het gevoel van stromende bloed uit je sneëen. Het zien van het
prachtig gekleurde bloed. Zo mooi. Een glimlach verscheen op mijn gezicht toen ik mijn mes liet blinken in het licht. Meestal grijnste ik, heel soms een klein glimlachje. Maar dat is zeker zelden.

[ bericht aangepast op 11 juni 2013 - 16:20 ]

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.