The last creatures || RPG || Speeltopic 1 - Speeltopics

Idee van Skull en Raccoon


Het is 2074. Een hele tijd geleden is aangetoond dat mythische wezens echt bestaan, en dat deze er op uit waren om de hele mensheid uit te roeien. Deze mensheid besloot om hier een einde aan te maken, voordat het te laat is. Alle wezens werden een voor een uitgeroeid. Maar er was een wetenschapper, die het te speciaal vond om het te laten gaan. Hij heeft de wezens gefokt waardoor er nog een handje vol mythische wezens bestaan. Maar dan komt de wereld er achter. De wezens moeten vluchten voor hun leven, en zorgen dat het ze toch lukt de mensheid te bevechten.

"Those monsters have to be destroyed."

'But what if we don't kill them? '

"Then they kill us ."

_________________________________________________________________________________________


De wetenschapper had een paar rassen kunnen sparen ,maar die zijn nu nog op de vlucht.
Van de ene soort kunnen er soms meer zijn dan de andere.



Vampiers
- Illusion Aurora Smith || Vexy
-Daniel Luke Johnson || Vexy
- Darius Dave Alastair Gawain

Ty Owen Anderson || Newton
Weerwolven

- Alpha :Mattheus Levi Collins|| Raccoon
- Kamalia serigala Bulan || xImaginary.
- Jack Herbert Populi ||TheDarkKing



Meerminnen/ Sirenes
- Melusine Thetys Aedefos || Skull
- Eirina Amphitrite Seirína || Ideas
- Azaria Dione Telesto || MinnieMouseX
- Dawnelle ''Dawn'' Iriers Frankle || Faisean
-Drew Tyler Frankle || Faisean


Andere Wezens
- Demoon : Draethius Infernus ||Kynareth
- Demoon :Maerwynn Sigridur Dacre || Sakura1994

---

Mens
-Valentine Louise Bellarosa || Raccoon
- Acacia Danaë Marshall || Karmin


Jagers (deze jagen op de wezens ,misschien om ze door te verkopen ,zelf te houden of gewoon om ze te vermoorden)
-Tara Kynigós|| Ideas
- Alexander Cam Gabriëls || Raccoon
-Kyra Libitina || Paddo
-Austin Iuw Gabriës || Faisean





Story
Praatopic

Als er mensen op reis gaan ,gelieve dan te melden van wanneer tot hoelang en of je misschien wifi zult hebben of niet
Op reis :
Newton 10 tot 17 augustus
Karmin van 28 juli tot ... (geen wifi)
[/grey]

Vragen mogen altijd gesteld worden aan Skullof Raccoon


Opgelet!
De avond begint te komen en de zon gaat langzaam onder. Jagers zullen zich klaar moeten maken ,voor hun eerste valstrikken de zetten en op nachtwacht te gaan ,terwijl de wezens doen wat ze willen ,maar opgepast! Het gevaar ligt voor iedereen op de loer.

[ bericht aangepast op 15 aug 2013 - 15:03 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

[ben heel laat D: heel tijd inactief geweest sorry! ik schrijf zometeen wel wat.]

[ bericht aangepast op 30 juli 2013 - 23:17 ]

---

May StarClan light your path.

Azaria Dione Telesto
Ze knikt even en kijkt om zich heen. 'Is goed maar wees wel voorzichtig,' zegt Maerwynn. 'Ik ga in de bomen zitten als er iets is geef dan maar een gil, oke'?' zegt ze. Ik begrijp goed dat ze niet bij het water wilt komen, net zoals ik met mijn hoogtevrees. Voordat ik antwoord kan geven, is ze al in de bomen geklommen. 'Oke, maar kan je wel een soort van de wacht houden? Ik weet niet hoe goed jou nachtzicht is, maar vast beter dan mijne,' vraag ik haar. Hoe graag ik ook wil zwemmen, het moet wel veilig zijn. Nu we zijn ontdekt, kan ik eigenlijk alleen maar leuke dingen doen als ze veilig zijn.

---

It just takes one negative comment to kill a dream

Eirina Amphitrite Seirína
Ty houdt mijn arm stevig vast, zodat ik niet vanachter de rots vandaan kan komen. Ik zou hem hoogstwaarschijnlijk dankbaar moeten zijn, maar nu ben ik vervuld van woede. Ik probeer over de rots heen te turen, en zie nog net hoe Melusine haar tanden in de enkel van een van de Hunters zet, maar de Hunter schud haar genadeloos van zijn enkel af. "MELUSINE!" Gil ik, en even denk ik oogcontact te maken, maar dan merk ik dat ik ook de aandacht trek van de Hunters. Snel laat ik me zakken op de bosgrond. Ik kijk wanhopig naar Ty, maar dan hoor ik de voetstappen van een naderende Hunter. Ik hoor de takjes die breken onder de zachte en getrainde voetstappen. Ik voel hoe ik vervul van leegte. Wat moet ik doen? Onmogelijk kan ik mijn soortgenoten alleen laten, als die hulp nodig hebben. Als ze eenmaal gevangen zijn, kan ik ze moeilijk proberen te redden, aangezien er zeker bewaking zal zijn. Maar dan besef ik iets, dat me het gevoel geeft alsof ik een doffe klap in mijn gezicht heb gekregen. Ik heb Ty in gevaar gebracht. Met mijn idiote geschreeuw heb ik ervoor gezorgd dat hij in gevaar is. Bevroren kijk ik hem aan, terwijl de voetstappen dichterbij komen.

Tara Kynigós
Ik slaak geschrokken een kreet als de Sirene haar tanden om de enkel van Alex sluiten; Alex schud haar echter koelbloedig af. Ik hoor hem woorden mompelen door het net, maar ik kan niet verstaan wat hij zegt. Dan hoor ik ineens geschreeuw, uit een hoek waar ik het niet had verwacht, luid genoeg om zelfs de stilte van mijn oordoppen te laten verdwijnen. Twijfelend, kijk ik van Alex, naar de meermin, naar de kant waar het geluid vandaan komt. "Gaan we? Of wil je nog eerst een val uitzetten?" Ik knik, "Misschien nog een va-"
Nog meer geschreeuw zorgt ervoor dat ik zacht in elkaar krimp. "Wacht even," zeg ik zachtjes tegen Alex, waarbij ik het net met de Sirene aan de boomwortel bind, en behoedzaam richting het geluid afloop.

---

Tijd voor koffie.

Alexander Cam Gabriëls

"Misschien nog een va-"begon Tara ,maar ze kon haar zin niet afmaken door een oorverdovend geschreeuw. Het was een onaangenaam ,maar ook licht beangstigend geschreeuw. "Wacht even," zei ze zachtjes ik knikte ,maar zette wel een pijl op mijn boog. Klaar om hem die richting af te schieten als er iets gebeurd. De meerminnen ,waar ik bij stond zaten zo goed als vast en konden ook geen kant meer uit. Mijn enkel brandde en het warme plakkerige bloed sijpelde uit mijn vleeswond. Ergens hoopte ik geen wezens hierbij aan te trekken. Zeker geen vampiers ,want die waren het sterkst op een nacht.
Ik houd mijn adem in en richt mijn boog naar de richting van het geluid ,waar Tara nu stil naartoe sluipt.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Ty Owen Anderson || Vampier

“MELUSINE!” gilt Eirina. Ik huiver vanwege het volume van haar stem; door mijn recente maaltijd werken mijn oren weer optimaal. Een beetje te goed eigenlijk. Als ze haar fout in heeft gezien laat ze zich meteen op de grond zakken, zodat ze weer uit het zicht is van de jagers. Ik zie dat het al te laat is en dat de jagers nu ongeveer onze locatie weten. Eirina kijkt me wanhopig aan en ik ben nog zo verdoofd dat de expressie op mijn gezicht niet veranderd is. Ik raak pas in paniek als ik takken hoor breken als teken dat de hunter nu al een stuk dichterbij is. Op dat moment baal ik van het feit dat ik een slechts onervaren vampier ben. Ik heb niks. Geen wapens, geen bescherming. Alleen twee paar scherpe tanden. In legendes heb ik gelezen dat sommige vampiers speciale krachten hebben, maar als die ook in mij zitten heb ik ze nog niet kunnen ontdekken. Voor nu ben ik kwetsbaar: als ze mijn hart eenmaal hebben geraakt, ben ik er geweest. Daarbij ben ik de grootste chaoot in de wereld en kan ik nog over een mier struikelen. Dat is een eigenschap waar vampirisme me nog niet van heeft genezen.
Ik merk dat Eirine in tweestrijd is: aan de ene kant wil ze de meerminnen helpen, aan de andere kant wil ze vluchten. Ze kijkt me opnieuw geschrokken aan en ik kan haar schuldgevoel praktisch ruiken. “Geen tijd voor sentiment, we moeten nu gaan. Ik handel later wel met je af.” fluister ik zo zacht mogelijk, met een wolfachtige grijns. Nog iets dat geheel Ty is: onnozel grapjes blijven maken in de meest ongepaste situaties.
Ik zet mijn wijsvinger tegen mijn lippen als teken dat we stil moeten zijn en dan begin ik langzaam naar achter te sluipen. De kleine rotsformatie loopt door tot waar de bomen weer dicht bij elkaar groeien en als we dit goed aanpakken, zouden we geruisloos en ongezien het bos weer in kunnen glippen.
Ik hou de positie van de twee jagers scherp in de gaten en manoeuvreer me langs het steen. Het gaat goed, totdat de wind een slag draait en de geur van een bloedende wond mijn kant op komt. De jager die in haar enkel was gebeten... Ik sta met een schok weer stil. Nu ben ik degene in tweestrijd.


[Of we gevangen worden genomen is aan de volgende persoon. Mij maakt het eigenlijk niet zoveel uit.]

---

Caution first, always.

Kamalia Serigala Bulan
Matth trekt mij mee en begint mij mee te trekken. Ik trek mijn pols los en begin achter hem aan te rennen. 'hoe kunnen we nou zo veilig blijven, ze hebben ons toch gezien en weten toch dat we er zijn dan komen ze sowieso achter ons aan' ik kijk hem even aan. En bedenk dat ik me beter stil kan houden en hem volgen. Hij is nou eenmaal de baas over mij, maar oké, ik wil wel graag blijven leven. Soms ben ik een beetje bang voor mijn eigen dood. Eigenlijk heb ik geen familie meer dus niemand die mij mist.

---

I'm dying, praying, bleeding and screaming. Am I too lost to be saved? ~ Evanescence - tourniquet

Tara Kynigós
Ik hoor achter me hoe Alex zijn boog spant, en -geloof het of niet- het stelt me om de een of andere reden gerust. Hij is er, en ik ben er, met wapens en al. Dan hoor ik duidelijk stemmen, en ik weet zeker dat er iemand is. De adrenaline begint weer door mijn bloed te stromen, ik weet zeker dat het bijzondere wezens zijn.
Waarom zouden ze zich immers verstoppen?
Dan hoor ik duidelijk geruis en geritsel, een paar meter verder naar links dan waar ik sta. Ik herken de wezens die ik voor me zie staan niet, maar ik herken wel een ding. De bloeddorstige blik in de ogen van de vampier. Snel sluit mijn hand zich om een van mijn werpmessen, maar dan besef ik dat het niet ik ben, wie hier gevaar loop. De bries die is ontstaan, zorgt dat mijn blik naar Alex schiet, van zijn bebloede enkel naar zijn gezicht. Snel ren ik naar hem toe, om hem zo goed als ik kan te beschermen, en maak me klaar om mijn eerste werpmes van vandaag te gooien.

Eirina Amphitrite Seirína
Ik merk de verandering in de houding van Ty, eerst slopen we zachtjes vooruit, maar nu is zijn houding zo stijf als een plank. "Ty?" Zeg ik zachtjes, en ik schud zachtjes tegen zijn schouder aan, maar dan zie ik de gapende wond die Melusine heeft gecreëerd. Vervolgens zie ik ook de Hunter, die vijf meter verderop met blinkende messen naar ons kijkt. Al gauw rent ze terug naar de gewonde Hunter, maar ik zie de glans van de werpmessen. "Ty," zeg ik nu, niet vragend meer en gehaast. Ik duw niet meer zachtjes tegen zijn schouder, maar schud hem hardhandig heen en weer. Ik probeer te zingen, maar het lukt me niet om de juiste toon aan te slaan. Bovendien is het niet mijn doel Ty te verlammen. Als in slow-motion zie ik een mes op ons afkomen, en ik trek Ty hardhandig weg.

---

Tijd voor koffie.

Mattheus Levi Collins

Kamila trok haar pols los en rende achter me aan. 'hoe kunnen we nou zo veilig blijven, ze hebben ons toch gezien en weten toch dat we er zijn dan komen ze sowieso achter ons aan' zei ze en ik beet op mijn kiezen.Gekrijs trok mijn aandacht ,het kwam vanwaar we kwamen en ik hoopte dat het een van de jagers was die door was ,ik schudde zachtjes mijn hoofd. In de verte zag ik Jack ,die ons ook had gezien. "Wat is er gebeurd?" vroeg hij ons ,maar ik had de tijd en de adem niet om hem te kunnen antwoorden.
"Dan moeten we snel zijn." Zei hij wetend dat er iets achter ons aan kon zitten. "Geloof me het is daar echt veilig ik heb niet vijf jaar zitten niksen daar."Zei hij en rende dan ,ik was een leider en geen volger ,maar hier? Nu moest ik wel en knikte en volgde hem. Het duurde even of we kwamen bij een open plek aan. "Zo dat is het." zei Jack ,wijzend naar het hutje. "Kom, ik laat het jullie wel zien wat er zo veilig aan is." Ik knikte en probeerde op adem te komen terwijl ik hem het hutje in volgde ,ik keek even achter me en was opgelucht dat Kamila er nog was. Als we het hutje binnen gingen liep hij naar een muur toe en begon te duwen ,wat me deed fronsen."Help eens hieraan te duwen." zei hij. "Is dat een geheime ga,g?"vroeg ik hem ,maar wachte niet op zijn antwoord en hielp duwen ,waarna de muur begon te bewegen.

Alexander Cam Gabriëls
Ik keek even vluchtig naar de meerminnen die vast zaten en daarna weer naar Tara die dichterbij naderde en haar mes in de aanslag hield. Ze gaat meer naar links ,waardoor ik met mijn boog ook wat meer naar links ga.Een vluchtige blik van Tara naar mij deed me fronsen en ik begon me meer vragen te stellen toen .Ze rende naar me toe ,waardoor ik me angstig begon te voelen. Wie hou ik hier voor de gek? Een jager zou niet bang horen te zijn ,dat was mijn vader niet en Austin is ook niet bang voor wat geritsel. Bijtend op de binnenkant van mijn kaak kijk ik weer naar Tara die bij me stond.
"Wat is het? Of wat zijn ze?"vroeg ik haar stil. Zodra ik er geritsel hoor schiet ik mijn pijl af ,meer uit angst dan uit besef.
"We moeten nu echt gaan."zeg ik met opdringerig tegen Tara. Die vallen konden we morgen ochtend plaatsen.

(Je mag kiezen of er iemand geraakt word of niet ^^ )

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Kamilia Serigala Bulan
"ik wil ook wel helpen met duwen, en ga niet zeggen dat ik als meisje niets sterk genoeg ben" ik begon ook te duwen in de hoop dat we daardoor echt veilig konden zijn. Nu ik er bijna zeker van was dat we veilig waren durfde ik weer wat eigenwijzer te zijn. Maar ik bleeft met twee jongens die allebei nog eigenwijzer waren dan bij omdat de een een "roedel" (van twee personen) leidt en de ander een leventje op zichzelf. Ik gaf een klein gilletje, er kwam beweging in de muur. Ik sloeg snel mijn handen voor mijn mond en keek Math en Jack aan. "de jagers hebben toch niets gehoord?" vroeg ik verschrikt, en barste bijna in huilen uit. "ik wilde jullie niet veraden" zei ik met een zacht stemmetje.

---

I'm dying, praying, bleeding and screaming. Am I too lost to be saved? ~ Evanescence - tourniquet

Ty Owen Anderson || Vampier

In de verte hoor Eirina mijn naam zeggen, maar de bloedende wond van de jager lijkt nu belangrijker te zijn. Met een schok ontwaak ik uit mijn droom als ik een pijl en een werpmes op me af zie komen. De pijl in de boom naast me terecht. Ik kijk er verschrikt naar en dan kijk ik terug om me te focussen op het mes. Ik zie de schittering van het metaal en met een flits is het verdwenen. Eirina probeert me nog hardhandig uit de weg te trekken, maar het is al te laat. Het mes boort zich alsnog door het vlees van mijn schouder. Ik laat door de impact en de pijn een schreeuw uit mijn keel ontsnappen. Ik kijk Eirina geschrokken aan en ik zie de paniek in haar ogen. Ik maak het gebaar dat ze weg moet rennen en ik ren zelf achter haar aan. Mijn instinct zegt dat ik het op een sprinten moet zetten, maar ik kan Eirina niet alleen laten. Ik blijf naast haar rennen en ik hoop dat de jagers niet achter ons aan komen, maar bij de verwonde meerminnen zullen blijven. Het mes in mijn schouder begint vreselijk te irriteren en ik realiseer me plots dat de huid rond het metaal al aan het genezen is. Als ik het ding er niet snel uit trek, zal mijn huid aan het metaal vast groeien.“Wacht even,” hijg ik en ik kom tot stilstand. Ik kijk gehaast achter me, maar ik zie nog niemand. Dan draai ik me naar Eirina toe. Ik pak het lemmet van het mes en zet mijn kaken stevig op elkaar. Ik trek met een abrupte beweging het mes vrij van mijn lichaam en ik voel het vlees met een misselijkmakend geluid losscheuren. Ik steek het mes in mijn riem om te voorkomen dat de jagers het mes vinden en ons zo op kunnen sporen. “Kom, we moeten verder.”


[Ik neem aan dat er geen gif zat op dat mes of zo :’D]

---

Caution first, always.

Jack Herbert Populi

Kamalia kwam ons helpen met duwen en we kwamen er meteen doorheen. "Ha!" Gilt Kamalia. "Au." Zeg ik en grijp bij mijn oor. "De jagers hebben ons toch niet gehoord?" Vraagt Kamalia. "Misschien, maar ik denk het niet aangezien het best ver van hun buurt is." Zeg ik. Ik pak mijn tas en aansteker en loop binnen in mijn schuilkelder. "Komen jullie?" Vraag ik. Ik pak een fakkel en steek hem met de aansteker aan. Ze kwamen naar binnen toe. "Nog heel even dit dicht." Zeg ik. Ik doe de muur weer terug schuiven. "Zo dit is mijn veilige plek, weet je waarom?" Vraag ik aan hun. "He hebben zelfs al moeite met twee weerwolven, dan moeten ze maar liefst als jager met zijn tienen zijn om dit te openen." Zeg ik. "Ik heb hier voedsel, een paar lakens, water kortom alles wat je nodig hebt om te overleven." Zeg ik. "O, en dit." Zeg ik. En ik schuif de periscoop naar beneden. "Boven gecamufleerd met een steen, maare wat vinden jullie hiervan?" Vraag ik.

---

Hi, I'm glad you're reading this....but this is worthless. :)

{Ik ga op vakantie voor tien dagen, zonder Wi-Fi. Morgen flans ik nog wel wat in elkaar!}

---

Tijd voor koffie.

Tara Kynigós
Ik hoor hoe mjin mes het vlees van de vampier doorklieft, maar daarna zijn ze verdwenen. Niet dat ik erachteraan wilde gaan; Ik zou Alex niet zo in gevaar willen brengen. Ik knik naar Alex, "Het was een Vampier, en nog een vrouw. Ik kon net niet zien of het een Sirene of Weerwolf was. Wat het ook was, ik heb schade aangericht." Moeizaam haal ik mijn schouders op. Gedood heb ik de Vampier in elk geval niet. "Vallen opzetten, zou kunnen, maar moeten we niet eerst kijken naar die enkel van je?" Ik werp een blik op de bloederige Sirene op de grond, maar pak dan de verbanddoos die aan mijn riem hangt. Ik pak een verbandje, en duw Alex met zachte dwang glimlachend op de grond. "Dit kan even prikken," Zeg ik, als ik de desinfecterende jodium eruit haal. Ik probeer mijn terughoudendheid uit te schakelen, terwijl ik wat water over de wond sprenkel om het schoon te maken.

Eirina Amphitrite Seirína
"Wacht even," Ty hijgt enorm, en vol afschuw zie ik hoe hij het mes lostrekt uit zijn huid. Het scheurende geluid dat daarbij vrijkomt, gaat door mijn hele lichaam. Ik zal het helaas nooit meer kunnen vergeten. Zwijgend kijk ik toe, terwijl de stille tranen nog uit mijn ogen stromen. Ongeduldig veeg ik ze weg, zodat er door de aarde bruine strepen ontstaan in mijn gezicht. "Kom we moeten verder," Zegt Ty daarna. Ik hap geschrokken naar adem: "Verder? Je bent gewond, je vlees, al het bloed, dat mes-" Woorden schieten tekort, terwijl ik het mes zie, waar nog achtergebleven vlees en bloed aan plakt. Ik voel me draaierig worden bij het zien van al het bloed, maar verbijt het gevoel ongeduldig. Dan besef ik ineens dat de Hunters hier ongetwijfeld nog rondhangen, en mijn adem stokt. "H-Heb jij een huis hier ergens?" Vraag ik, terwijl ik weer om me heen blijf kijken, als een trek die niet weggaat.

---

Tijd voor koffie.

Mattheus Levi Collins

"ik wil ook wel helpen met duwen, en ga niet zeggen dat ik als meisje niets sterk genoeg ben"zei Kamila ,waarna ze ook hielp met duwen.Een klein gilletje verliet haar mond en de muur kwam in beweging ,ik keek haar wat geïrriteerd aan. "Au." mompelt Jack ,die naast haar stond. "De jagers hebben ons toch niet gehoord?"vroeg ze ons geschrokken ,toen ze doorhad dat ze te luidruchtig was. "Misschien, maar ik denk het niet aangezien het best ver van hun buurt is."zei Jack ,waarna hij de geheime gang ingaat. "Komen jullie?" Ik knik ,waarna ik hem volg. "Hoe lang woon je hier al ?"vroeg ik redelijk verbaasd. Je zou niet meteen verwachten van zo'n krot dat het groter is met geheime ingang enzo. Toen Kamila en ik binnen waren schoof Jack de muur met gemak weer dicht.
"Zo dit is mijn veilige plek, weet je waarom?" vroeg hij ons en ik haalde mijn schouders op ,ik was niet echt een genie.... "He hebben zelfs al moeite met twee weerwolven, dan moeten ze maar liefst als jager met zijn tienen zijn om dit te openen." zei hij dan.Ja dat was wel zo ,maar die mensen hebben altijd wel gevaarlijke snufjes mee ,waarmee je zo'n muur kunt opblazen "Ik heb hier voedsel, een paar lakens, water kortom alles wat je nodig hebt om te overleven." somde hij op. "O, en dit." zei hij ,waarna Jack een periscoop naar beneden haalde"Boven gecamufleerd met een steen, maare wat vinden jullie hiervan?" vroeg hij en ik kijk wat verbaasd rond. "Niet slecht."mompel ik . Ik kon hier makkelijk overleven ,maar toch hield ik niet echt van opgesloten zitten.

Alexander Cam Gabriëls
Het mes van Tara was in de schouder blijven steken van het ene wezen en daarna vluchten ze weg.Tara knikte op mijn vraag. "Het was een Vampier, en nog een vrouw. Ik kon net niet zien of het een Sirene of Weerwolf was. Wat het ook was, ik heb schade aangericht." zei ze . "Dank je."zeg ik tegen haar. Die vampier had waarschijnlijk mijn bloed geroken en kon me ieder moment aangevallen hebben. "Vallen opzetten, zou kunnen, maar moeten we niet eerst kijken naar die enkel van je?" vroeg ze dan ,zonder op mijn antwoord te wachten ,duwde ze me voorzichtig op de grond en glimlachte dan. "Dit kan even prikken," zei ze dan ,waarna ze gedesinfecteerde jodium uithaalde en wat water over mijn wond gooi. Ik beet op mijn kiezen ,want het leek wel alsof het brandde.
Tara verzorgde mijn enkel verder en ik keek even rond ,op mijn hoede voor andere wezens. "Echt bedankt."zeg ik nogmaals tegen haar.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Ty Owen Anderson || Vampier

Als ik zie dat Eirina aan het huilen is en slik ik ongemakkelijk. Hiervoor had ik haar tranen niet opgemerkt. Ik ben nooit handig geweest in dit soort situaties en ook nu weet ik niet hoe ik moet reageren. Als ik vraag om verder te gaan zie ik dat Eirina daarvan schrikt. "Verder? Je bent gewond, je vlees, al het bloed, dat mes-" ik zie haar gechoqueerd naar mijn wond staren, die zichtbaar is door het gat in mijn hoodie. Zelfs in het duister is te zien dat ze lijkbleek is. "H-Heb jij een huis hier ergens?" ik schud mijn hoofd, "geen echt huis, die heb ik achtergelaten. Ik heb wel een motelkamer hier in de buurt. We zullen veilig zijn daar. Ik weet niet of de jagers nog achter ons zijn aangekomen, maar ik ben niet van plan om dat af te wachten." Dan realiseer ik me dat ik geen idee heb of Eirina me voldoende vertrouwd of sowieso wel met me mee wil. Ook hoop ik dat ze niet denkt dat ik gestoord genoeg ben om vrijwillig met een mes geraakt te worden om vertrouwen te winnen. Als ik Eirina weer naar de diepe snee in mijn schouder zie staren, dek ik de wond af met mijn hand. "Mijn schouder zal snel genezen, maar je je om mij maar geen zorgen. Hoe gaat het met jou?"

---

Caution first, always.