The last creatures || RPG || Speeltopic 1 - Speeltopics

Idee van Skull en Raccoon


Het is 2074. Een hele tijd geleden is aangetoond dat mythische wezens echt bestaan, en dat deze er op uit waren om de hele mensheid uit te roeien. Deze mensheid besloot om hier een einde aan te maken, voordat het te laat is. Alle wezens werden een voor een uitgeroeid. Maar er was een wetenschapper, die het te speciaal vond om het te laten gaan. Hij heeft de wezens gefokt waardoor er nog een handje vol mythische wezens bestaan. Maar dan komt de wereld er achter. De wezens moeten vluchten voor hun leven, en zorgen dat het ze toch lukt de mensheid te bevechten.

"Those monsters have to be destroyed."

'But what if we don't kill them? '

"Then they kill us ."

_________________________________________________________________________________________


De wetenschapper had een paar rassen kunnen sparen ,maar die zijn nu nog op de vlucht.
Van de ene soort kunnen er soms meer zijn dan de andere.



Vampiers
- Illusion Aurora Smith || Vexy
-Daniel Luke Johnson || Vexy
- Darius Dave Alastair Gawain

Ty Owen Anderson || Newton
Weerwolven

- Alpha :Mattheus Levi Collins|| Raccoon
- Kamalia serigala Bulan || xImaginary.
- Jack Herbert Populi ||TheDarkKing



Meerminnen/ Sirenes
- Melusine Thetys Aedefos || Skull
- Eirina Amphitrite Seirína || Ideas
- Azaria Dione Telesto || MinnieMouseX
- Dawnelle ''Dawn'' Iriers Frankle || Faisean
-Drew Tyler Frankle || Faisean


Andere Wezens
- Demoon : Draethius Infernus ||Kynareth
- Demoon :Maerwynn Sigridur Dacre || Sakura1994

---

Mens
-Valentine Louise Bellarosa || Raccoon
- Acacia Danaë Marshall || Karmin


Jagers (deze jagen op de wezens ,misschien om ze door te verkopen ,zelf te houden of gewoon om ze te vermoorden)
-Tara Kynigós|| Ideas
- Alexander Cam Gabriëls || Raccoon
-Kyra Libitina || Paddo
-Austin Iuw Gabriës || Faisean





Story
Praatopic

Als er mensen op reis gaan ,gelieve dan te melden van wanneer tot hoelang en of je misschien wifi zult hebben of niet
Op reis :
Newton 10 tot 17 augustus
Karmin van 28 juli tot ... (geen wifi)
[/grey]

Vragen mogen altijd gesteld worden aan Skullof Raccoon


Opgelet!
De avond begint te komen en de zon gaat langzaam onder. Jagers zullen zich klaar moeten maken ,voor hun eerste valstrikken de zetten en op nachtwacht te gaan ,terwijl de wezens doen wat ze willen ,maar opgepast! Het gevaar ligt voor iedereen op de loer.

[ bericht aangepast op 15 aug 2013 - 15:03 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Ty Owen Anderson || Vampier

Als de Sirene begint te praten sluit ik mijn mond en slik ik mijn woorden in.
"Wacht, je bent gebeten? Je bent niet opgegroeid in het lab van de man die ons heeft laten ontstaan?"
Nu valt mijn mond langzaam open en mijn wenkbrauwen trekken samen in verwarring. "Je bedoelt die man van dat radiobericht?" Ik zie dat de Sirene haar hoofd knikt. "Nee, ik werd gebeten door een vampier die toch niet zo dood was als ik dacht. Dat is het moeilijke met vampiers," ik ben ineens meer tegen mezelf aan het praten dan tegen de vrouw, "Je ziet het verschil tussen een vampier en een dode vampier nauwelijks. Die hunters hadden het lichaam ook beter moeten checken, hoor, als je het mij vraagt-- sorry, ik ben weer aan het ratelen." zeg ik schaapachtig. "Ik werkte voor hunters," ik zie hoe de expressie op het gezicht van de Sirene binnen een halve seconde van geïnteresseerd naar vijandig flitst. Ik gooi meteen mijn handen in de lucht alsof ik me overgeef. "Ik was slechts een wetenschapper. Ik was, en ben nog steeds, tegen het doden van mythologische wezens, maar ik kon maar beter het beste maken van de situatie. Daarbij, die hunters vertelden me nooit iets. Ik was er alleen voor de ingewanden." Ik weet dat ik overkom als een psychopaat, maar door mijn honger kan het me weinig schelen. "Mijn naam is trouwens Ty," zeg ik terwijl ik mijn hand uitstrek. "En ik moet nu echt een degelijke prooi vinden, anders ga ik door het lint." Ik zeg het grinnikend, niet als bedreiging maar als een waarschuwing.

---

Caution first, always.

Eirina Amphitrite Seirína
De mond van de vampier valt open, en hij lijkt verwart. "Je bedoelt die man van dat radiobericht?" Ik knik langzaam. "Nee, ik werd gebeten door een vampier die toch niet zo dood was als ik dacht. Dat is het moeilijke met vampier. Je ziet het verschil tussen een vampier en een dode vampier nauwelijks. Die Hunters hadden het lichaam ook beter moeten checken, hoor, als je het mij vraagt- Sorry, ik ben weer aan het ratelen. Ik werkte voor Hunters." Een schok gaat door mijn lichaam. Praat ik hier met een hongerige Vampier die ook nog eens een Hunter is? Ik voel het wantrouwen sterker en sterker worden, en ik bemerk dat mijn vijandigheid toeneemt. "Ik was slechts een wetenschapper. Ik was, en ben nog steeds, tegen het doden van Mythologische wezens." Ik kijk snel en schichtig om me heen. Hoe groot zijn de kansen dat dit een val is? Dat dit een truc is van een stel Hunters om een nietsvermoedende Sirene mee te lokken? Zo'n kunstje met een eekhoorn is snel gedaan. Ik voel me verschrikkelijk dom dat ik hier nog sta, en wil het liefst wegrennen, maar ik besef dat ik nergens heen kan. "Mijn naam is trouwens Ty, en ik moet nu echt een degelijke prooi vinden, anders ga ik door het lint." Hij grinnikt. Dus dit is het dan. Het moment dat leeggezogen zal worden door een vampier. Nooit gedacht dat het einde van het lab, het einde van mijn leven zal betekenen. Ik maak me klaar voor het moment, en in gedachten zeg ik doei, tegen iedereen. Melusine, Dawn, Drew, Azaria, ook de wetenschapper die ons gevangen hield.
Maar er gebeurt niets.
Ty de Vampier laat zijn hand in de lucht zweven, en valt me niet aan. Zal het dan niet zo uitlopen als ik dacht? Ik pak langzaam zijn hand, en schud hem. Hij maakt geen aanstalten om me aan te vallen, en alweer schiet mijn blik van links naar rechts. Er is niemand. "Eirina." Zeg ik daarna, met een korte knik. "Ik was hier aan het zwemmen." Ik besluit het feit dat ik een Sirene ben, achterwege te laten. Ik weet niet tot hoeverre hij een wetenschapper is van Mythologische wezens, maar misschien heeft hij geen idee. Als ik me bedenk dat ik allang heb laten doorschemeren dat ik nog nooit het lab verlaten heb van de 54-jarige man, wil ik mezelf het liefste voor mijn hoofd slaan. Zo roekeloos, maar ik besluit verder mijn mond erover te houden. Ik forceer een glimlach. "Zullen we dan maar wat te eten voor je gaan zoeken?"

---

Tijd voor koffie.

Maerwynn Dacre
'Is goed, is het goed als ik even in het water ga?' zegt ze. Ik knik en kijk even rond of er verder niemand is.
'Is goed maar wees wel voorzichtig.' ik glimlach even en kijk naar de bomen. 'Ik ga in de bomen zitten als er iets is geef dan maar een gil, oke'?' zonder om op een antwoord te wachten spring ik omhoog pak ik me vast aan een tak en ga er op zitten.

Jack Herbert Populi

Matt kijkt me weer even aan en een sarcastisch lachje verliet zijn mond. "Denk je niet dat een hutje te opvallend zal zijn?" Vraagt Matt. "Maar om je vraag te beantwoorden, nee ik heb geen slaapplek, maar ik slaap liever in de bosjes dan op een plaats waar ik meteen gevonden kan worden." Zegt Matt. ''Oké, maar ik ga nu naar mijn hutje.'' Zeg ik. ''En om even te zeggen mijn hutje is trouwens de veiligste plek die ik ken, en het lijkt me vanzelf sprekend dat we morgen weer elkaar zien, dus tot ziens.'' Zeg ik en ik loop terug waar ik vandaan kwam. Voor de veiligheid ga ik maar op mijn plekje in mijn hutje. En alleen ik weet erven, dat mijn hutje niet zomaar een hutje is. Ach, het was wel leuk vandaag met mijn soortgenoten, maar hopen dat ik ze nog morgen terug ziet.

[niet mij pakken, want ik wil nog de volgende dag iets doen als het gaat]

---

Hi, I'm glad you're reading this....but this is worthless. :)

Ty Owen Anderson || Vampier

Ik glimlach als ik de Sirene haar naam hoor zeggen: Eirina. "Zullen we dan maar wat te eten voor je gaan zoeken?" vraagt ze daarna en zodra de gedachte van vers bloed mijn hersenen overneemt, voel ik dat mijn hoektanden vanzelf weer beginnen te groeien en weer duidelijk zichtbaar worden. Ik hoop dat dit Eirina niet afschrikt en daarom glimlach ik maar gewoon met mijn mond dicht. Ik wil bijna antwoorden met 'ja graag', maar ik zou als een enorme idioot overkomen. Niet dat dit nog niet het geval is... Ik ben een vampier, for God's sake, ik zou een expert in de jacht moeten zijn. In plaats daarvan heb ik na zes maanden nog steeds geen idee waar ik precies mee bezig ben en wat ik zou moeten doen als ik gevangen word. "Ik neem aan dat je bekend bent met de jachtstrategieën van de jagers. Ik weet van mijn werk nog dat ze vaak in dit gebied te werk gingen. Geen idee hoe ze dat precies aanpakten, daarom ben ben ik nog niet ver het bos in geweest en heb tot nu toe mijn voedsel altijd aan de rand van het bos gezocht." Lekker, Ty, je bent compleet nutteloos en een grote last. denk ik bij mezelf. Ik vraag mezelf af hoe lang het zal duren voordat Eirine besluit dat ik een blok aan het been ben en me achterlaat. Ik probeer het negatieve gevoel opzij te schuiven en me te concentreren op mijn zelfcontrole. Ik begin met lopen en kijk achterom om te zien of Eirine me volgt.

---

Caution first, always.

Eirina Amphitrite Seirína
Als antwoord op zijn vraag, zie ik even de glimp van witte tanden, die ik eerst niet zag, maar Ty glimlacht glimlacht met zijn tanden onzichtbaar, dus ik kan de mythen over hoektanden niet zelf ontdekken. "Ik neem aan dat je bekend bent met de jachtstrategieën van de jagers. Ik weet van mijn werk nog dat ze vaak in dit gebied te werk gingen. Geen idee hoe ze dat precies aanpakten, daarom ben ik nog niet ver het bos in geweest en heb tot nu toe mijn voedsel altijd aan het rand van het bos gezocht." Ik grinnik, maar val stil als de opmerking over de Hunters voorbij komt. Ty begint het bos in te lopen, en ik loop hem nerveus achterna. "In dit bos? Hier?" Ik roep naar hem, maar zorg wel dat mijn stem gedempt is, en kijk nogmaals schichtig om me heen. Wat als we hier levend in een val gezet worden? Ty, de wetenschapper, misschien is hij de val zelf. Misschien is hij een vampier, die ingeburgerd is bij de Hunters. Misschien is hij niet eens en vampier? Misschien is dit een val, straks blijkt dat hij erop af gestuurd is om naïeve Sirenes zoals ik gevangen te nemen. Ik loop een paar passen naar achteren; Ben ik nu reëel of domweg verschrikkelijk naïef? De glimlach verdwijnt van mijn lippen. Ik hoor de bevallige voetstappen van een ree, die ons wegschiet zodra wij eraan komen.

[ bericht aangepast op 29 juli 2013 - 13:24 ]

---

Tijd voor koffie.

Kamalia Serigala Bulan
ik kijk hoe Matthew het verzoek van Jack afwijst. We slapen dus in de open lucht, bedenk ik me verschrikt. "Matthew" zeg ik verschrikt. "kunnen we niet beter wel naar dat huisje gaan. We kunnen daar toch beter gaan slapen dan hier, in de open lucht, waar iedereen ons kan vinden" dan bedenk ik me wat hij zij, daar zijn we te opvallend. "Of kunnen we beter met de meerminnen ergens gaan slapen, ook al denk ik dat zij in het water blijven, en dat wij dan maar ergens moeten gaan slapen" ik ben soms best irritant voor Matthew bedenk ik me opeens, hij legt de orders op niet ik. dan maar gezeur, ik vind dat ik mijn menign toch wel eens mag zeggen. "ik wil nog niet dood" mompel ik erachteraan.

---

I'm dying, praying, bleeding and screaming. Am I too lost to be saved? ~ Evanescence - tourniquet

Ty Owen Anderson || Vampier

"In dit bos? Hier?" Ik kijk achter me, waar Eirina loopt, en ik knik. Ik besluit maar niet hardop te praten omdat de volume van mijn stem meestal hoger is dan op dat moment nodig is. Ik glij gemakkelijk terug in mijn jagersrol en sluip stap voor stap tussen de bomen door. Uit de verte komt de geur van een ree, maar ik kan niet inschatten hoe ver die van ons verwijderd is. Ik draai mijn hoofd van links naar rechts en probeer het dier te spotten. Als ik weer achter me kijk zie ik dat Eirina een paar stappen naar achter heeft gedaan en ik wenk haar dichterbij te komen. Ze ziet er wantrouwend uit en dat zit me niet lekker. Als een mythisch wezen als een Sirene me al niet vertrouwen kan ben ik bang dat ik niet snel iemand tegen zal komen die daar wel toe in staat is. Dan bedenk ik me en ik snuif met zelfspot: natuurlijk is het verstandiger om vreemden niet te vertrouwen. Als ik niet zo naïef was geweest in het verleden op het gebied van werkgevers, was ik waarschijnlijk nooit in dit bizarre wereldje verzeild geraakt.
Ik ben zo in gedachten verzonken dat ik per ongeluk op een tak ga staan, waardoor het kraakt. Ik scheld zachtjes als ik het gedraaf van een ree in paniek hoor. Het is duidelijk dat het dier is weggerend. Vervelend, maar ik weet nu wel welke richting de ree is opgegaan. Ik breek uit in een sprint en ik vergeet al mijn tact. Mijn enige doel is het vinden en doden van dit dier. Het is alsof ik sneller ren dan ooit te voren en binnen enkele seconden heb ik het dier in mijn zicht. Als ik de ree heb ingehaald zinken mijn hoektanden in de slagader van zijn nek en binnen enkele momenten heb ik het dier leeggezogen. Een fantastisch verfrissend gevoel overspoelt me. Ik heb enkele seconden nodig om bij te komen. Mijn lichaam vernieuwt zich en ik voel mijn kracht terugkomen. Ik doe mijn bril af; door het verse, genezende bloed zie ik weer uitstekend zonder bril. Ik stop het voorwerp in de zak van mijn hoodie en kijk om me heen. Ik realiseer me dat ik niet weet waar Eirina is. Nog voor ik in paniek kan raken zie ik haar aan komen lopen en ik zucht opgelucht. Ik hoop dat ik met mijn roekeloze actie geen jagers heb gewaarschuwd. Ik ben nu in ieder gevoed en ik hoef even niet meer bang te zijn voor een nieuwe aanval.

---

Caution first, always.

Erina Amphitrite Seirína
Ik loop peinzend achter Ty de Vampier-wetenschapper aan, tot mijn gedachten onderbroken worden door het plotselinge gekraak van een takje. Ik schrik op, en hoor al gauw het bange gesnuif van een wegrennende ree. Mijn blik flitst naar Ty, die zacht woorden mompelt. Ik kan niet verstaan wat hij zegt- maar door de huidige situatie kan ik me niet voorstellen dat het iets positiefs is. Ik knipper met mijn ogen.
Dan is Ty weg.
Ik hoor meer gekraak van takken, en ik ren naar de plek waar Ty zojuist verdwenen is, en ik zie nog net hoe hij wegschiet, tussen de bomen door. Zonder erover na te denken, sprint ik achter hem aan. Het zou een perfecte gelegenheid zijn geweest om te vluchten. Ik had ongetwijfeld onzichtbaar weg kunnen schieten tussen de bomen, maar als een gehypnotiseerde geest, ren ik achter hem aan. Met een schok besef ik, dat ik niet weer alleen wil zijn. Ik ben niet even snel als Ty, die door zijn bloedlust zo snel als een Cheetah lijkt te rennen, maar aangezien ik niet meer gehinderd wordt door overhangende takken en vervelende struiken, ben ik ook behoorlijk snel. Ty komt niet zó snel van me af. Dan zie ik hem staan; een dode ree ligt naast hem. De ree lijkt een pluchen zak, nauwelijks meer dierlijk. Dan zie ik iets wat mijn aandacht trekt. Ik hoor zachtjes het geklater van water, en mijn blik schiet daar automatisch heen, ik inhaleer diep, als ik plotseling mijn soortgenoten zie zitten. Ik voel hoe er warmte ontstaat in mijn maag en borst, hoe blij ik ben te zien dat ze veilig zijn. Ik maak een kort handgebaar naar Ty, en ik wil net naar Melusine, Dawn en Drew lopen, als ik ineens iets zie wat me absoluut niet bevalt. Een pijl doorboort de vin van Melusine, en een mes raakt Dawn in haar arm. Ik deins terug, en slaak een gil. Ik wil ernaartoe rennen, maar dan zie ik verderop twee mensen zitten. Hunters. Ik maak een geluid, haast dierlijk, van woede, en wil op de Hunters afrennen, waarbij ik Ty en mezelf vergeet.

---

Tijd voor koffie.

Ty Owen Anderson || Vampier

Ik zie dat Eirina haar hoofd wegdraait en ik volg haar blik. Door mijn bloodrush had ik het niet eens opgemerkt, maar nu hoor ik het wel duidelijk: stromend water. Ik zie dat haar gezicht oplicht als ze haar soortgenoten ziet en ik ben verwonderd door de schoonheid van de meerminnen. Eirina maakt een handgebaar en ik volg haar, zoals zij mij daarvoor gevolgd had. Ik schrik op als ik de geur van angst en bloed ruik en op dat moment zie ik dat twee meerminnen geraakt zijn door scherpe voorwerpen. Jagers. Ik hoop dat Eirina dit ook door heeft, maar terwijl ik dit denk krijg ik het antwoord al. Ik zie haar gezicht vertrekken van woede als de twee meerminnen gewond raken en ze slaakt een gil. Ik trek haar snel terug aan haar arm en ik ga achter een grote rots zitten die iets verder van de waterkant af ligt. Eirina zit nu naast me en ik heb nog steeds haar arm vast om te voorkomen dat ze ervandoor gaat. Ik hoop vurig dat de jagers het niet hebben gehoord, maar dat lijkt een stomme gedachte. Als ze maar niet kunnen afleiden uit welke richting de schreeuw kwam.

[Ik denk dat we nu de jagers en meerminnen nodig gaan hebben haha]

---

Caution first, always.

Mattheus Levi Collins

''Oké, maar ik ga nu naar mijn hutje.'' Zei hij ''En om even te zeggen mijn hutje is trouwens de veiligste plek die ik ken, en het lijkt me vanzelf sprekend dat we morgen weer elkaar zien, dus tot ziens.'' zei Jack nog voordat hij weg ging,ja nu nog wel ,maar zodra de mensen op ons komen jagen...
"Matthew" zei Kamila verschrikt ,ergens irriteerde het me wel ,dat ze mijn naam altijd verkeerd zei. "Kunnen we niet beter wel naar dat huisje gaan. We kunnen daar toch beter gaan slapen dan hier, in de open lucht, waar iedereen ons kan vinden."zei ze en ik kijk haar met opgetrokken wenkbrauwen aan. Ging ze nou tegen mijn orders in? "Of kunnen we beter met de meerminnen ergens gaan slapen, ook al denk ik dat zij in het water blijven, en dat wij dan maar ergens moeten gaan slapen" zei ze dan ,nadat ze zicht bedacht had en ik knikte. "Goed idee ,ik liep weer richting de meerminnen en schrok me dood ,toen ik zag dat ze aangevallen werden. Jagers. Ik ren terug naar Kamila en pak haar pols vast. "Als je niet dood wilt zijn ,dan moet je nu rennen."zeg ik en trek haar mee al rennend. Weg rennend van het gevaar die achter ons schuilt.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Jack Herbert Populi

Ik loop richting mijn hut toe en hoorde plots achter me Matt en Kamalia rennen. "Wat is er gebeurd?" Vraag ik. Ik zie nu al aan hun ogen dat ze worden opgejaagt. "Dan moeten we snel zijn." Zeg ik. Ik ren naar me hut toe. "Geloof me het is daar echt veilig ik heb niet vijf jaar zitten niksen daar." Zeg ik rennend. We rennen door totdat we bij de hut zijn. "Zo dat is het." Zeg ik. En ik wijs naar het kleine houten hutje in het midden van de open plek. "Kom, ik laat het jullie wel zien wat er zo veilig aan is." Zeg ik. Ik sta bij één van de muren binnen in de hut. "Help eens hieraan te duwen." Zeg ik. En ik duw tegen de muur aan.

[ bericht aangepast op 30 juli 2013 - 16:53 ]

---

Hi, I'm glad you're reading this....but this is worthless. :)

{Ik kan nu dus met Tara reageren, maar ik weet niet hoe Dawn en Alex reageren?}

---

Tijd voor koffie.

Melusine Aedefos.
Ik was diep in gesprek met Dawn, waardoor ik ze pas zag in de laatste seconde. Jagers. Er schiet een pijl naar mijn staart, en een helse pijn trekt erdoorheen. Ik gromde en liet me in het water zakken, wat rood kleurde. Zacht begon ik te zingen, en ik keek de jager strak aan. Ik liet hem niks merken van de pijn die steeds meer begon te steken, ook al had ik daar alle wilskracht voor nodig. Langzamerhand beginnen mijn gelaatstrekken in dat van een monster te veranderen. Ik kroop naar de jager toe, en zette mijn tanden in zijn enkel, om er een klein stukje af te scheuren. Ik wist dat ik toch niet meer weg zou komen, dus waarom niet een klein hapje voordat ik gevangen gezet zou worden? Ik likte over mijn lippen en keek omhoog.

[Als het niet goed is moet je het zeggen. Ze wordt kannibaal.]

---

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Alexander Cam Gabriëls
Tara had haar doelwit geraakt in haar arm en liep er ook naartoe ,iets wat ik ook deed. De meermin ,zakt in het water en opent haar mond ,dankzij mijn oordoppen hoorde ik haar gezang niet. Ze was vast een sirene. Die waren best zeldzaam.Ik haalde al lopend mijn net uit ,en wilde haar erin vast zetten ,maar ze beet in mijn enkel. Ik bijt op mijn kiezen en schudde haar van me af,waarna ik haar uit het water trok en het net over haar heen deed ,zodat ze vast zat. Het was een sterk net ,waar ze zeker niet door kon.Ik trok mijn pijl uit haar staart en veegde die af ,waarna ik die op mijn boog zet.
"Niet tegenstribbelen ,dat maakt het alleen maar erger voor je."zeg ik op een kwade manier. Mijn enkel deed mijn en goed lopen zou ook niet lukken.
Ik kijk naar Tara die minder problemen had met haar meermin. "Gaan we ?"vroeg ik haar dan. "Of wil je nog eerst een val uitzetten?"vroeg ik er dan achterna.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH