The last creatures || RPG || Speeltopic 1 - Speeltopics

Idee van Skull en Raccoon


Het is 2074. Een hele tijd geleden is aangetoond dat mythische wezens echt bestaan, en dat deze er op uit waren om de hele mensheid uit te roeien. Deze mensheid besloot om hier een einde aan te maken, voordat het te laat is. Alle wezens werden een voor een uitgeroeid. Maar er was een wetenschapper, die het te speciaal vond om het te laten gaan. Hij heeft de wezens gefokt waardoor er nog een handje vol mythische wezens bestaan. Maar dan komt de wereld er achter. De wezens moeten vluchten voor hun leven, en zorgen dat het ze toch lukt de mensheid te bevechten.

"Those monsters have to be destroyed."

'But what if we don't kill them? '

"Then they kill us ."

_________________________________________________________________________________________


De wetenschapper had een paar rassen kunnen sparen ,maar die zijn nu nog op de vlucht.
Van de ene soort kunnen er soms meer zijn dan de andere.



Vampiers
- Illusion Aurora Smith || Vexy
-Daniel Luke Johnson || Vexy
- Darius Dave Alastair Gawain

Ty Owen Anderson || Newton
Weerwolven

- Alpha :Mattheus Levi Collins|| Raccoon
- Kamalia serigala Bulan || xImaginary.
- Jack Herbert Populi ||TheDarkKing



Meerminnen/ Sirenes
- Melusine Thetys Aedefos || Skull
- Eirina Amphitrite Seirína || Ideas
- Azaria Dione Telesto || MinnieMouseX
- Dawnelle ''Dawn'' Iriers Frankle || Faisean
-Drew Tyler Frankle || Faisean


Andere Wezens
- Demoon : Draethius Infernus ||Kynareth
- Demoon :Maerwynn Sigridur Dacre || Sakura1994

---

Mens
-Valentine Louise Bellarosa || Raccoon
- Acacia Danaë Marshall || Karmin


Jagers (deze jagen op de wezens ,misschien om ze door te verkopen ,zelf te houden of gewoon om ze te vermoorden)
-Tara Kynigós|| Ideas
- Alexander Cam Gabriëls || Raccoon
-Kyra Libitina || Paddo
-Austin Iuw Gabriës || Faisean





Story
Praatopic

Als er mensen op reis gaan ,gelieve dan te melden van wanneer tot hoelang en of je misschien wifi zult hebben of niet
Op reis :
Newton 10 tot 17 augustus
Karmin van 28 juli tot ... (geen wifi)
[/grey]

Vragen mogen altijd gesteld worden aan Skullof Raccoon


Opgelet!
De avond begint te komen en de zon gaat langzaam onder. Jagers zullen zich klaar moeten maken ,voor hun eerste valstrikken de zetten en op nachtwacht te gaan ,terwijl de wezens doen wat ze willen ,maar opgepast! Het gevaar ligt voor iedereen op de loer.

[ bericht aangepast op 15 aug 2013 - 15:03 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Eirina Amphitrite Seirína
Het water is koel, en voelt lekker aan, na al het lauwe water in het lab. Weinig heb ik de buitenwereld gezien toen ik daar vast zat, wat het frisse bosmeer nog beter maakt. Mijn staart zorgt ervoor dat ik pijlsnel door het water schiet, en ik voel me dan ook letterlijk in mijn element. Ik bedenk me dat ik binnenkort de andere moet zoeken. Dawn, Azaria, Drew en Melusine; zij waren mijn soortgenoten in het bassin in het lab. Ik voel ineens zorgen opkomen, iets wat niet vaak gebeurt bij mij. Ik schud mijn hoofd, en merk dat ik in het water afgeremd ben. Snel schiet ik omhoog, en de nu koele lucht slaat me als een lap om de oren. Ik haal diep adem, alhoewel ik het niet miste onderwater. Ik kijk naar mijn inmiddels gerimpelde handen. Hoe laat is het? De schemering is al toegeslagen, en ik ben niet ergens waar ik het ken. In het bos, dat wel. Ik zwem kalm naar de kant, waar ik mezelf ophijs aan een paar keien op de kant. Ze zijn grijs, wat het bos erom heen extra groen lijkt te maken. Als ik even niet op let, gaat een kei rollen, en ik voel hoe ik mezelf snij aan een verhulde scherpe kant van een steen. Ik vloek zachtjes, terwijl ik de schade opneem. Het bloed veel, maar ernstig lijkt het niet. Ik dompel mijn hand onder in het koele water, en even verdwijnt de rode plek, maar al snel begint hij weer te bloeden. Ik baal enorm, en hijs mezelf verder uit het water, ervoor uitkijkend dat het wondje niet vies wordt. Dan hoor ik gekraak; vliegensvlug kijk ik om, alleen om een woedende vampier op me af zien te komen. Zijn pupillen zijn groot, en hij lijkt haast bezeten. Snel kruip ik op de oever, en voel hoe mijn benen terugkomen, om de plaats in te nemen van mijn vin. Ik ren snel naar de eerste de beste boom, en hijs me in de eerste paar takken, waardoor mijn hand vervaarlijk prikt. Ik gooi een tak naar de vampier, in de hoop hem te kalmeren. Is hij ook een schepsel van de man waar ik vandaan kom?

---

Tijd voor koffie.

Ty Owen Anderson || Vampier


Het is alsof ik droom. Mijn lichaam voelt verdoofd aan en het is net of het niet van mij is. Mijn verstand is weggestopt in de verste uithoeken van mijn hersenen en ik probeer me te verzetten tegen het beest in mij. Ik voel een lelijke schreeuw uit mijn keel komen en daarna voelt deze schor aan. Ik word uit mijn blinde woede gehaald als er een ruw object tegen hoofd komt. Het hout maakt een snee in mijn voorhoofd en ik voel het warme bloed over mijn voorhoofd sijpelen. Voordat de vloeistof in mijn ogen kan druppelen voel ik dat de wond zich sluit. Door de klap wordt het beest terug geduwd naar de achtergrond en als een marathonloper sta ik te hijgen, met mijn hand leunend tegen de boomstam. Ik ben even vergeten hoe ik hier terecht ben gekomen, maar als ik een versnelde ademhaling boven me hoor, zie ik dat er iemand in de boom zit.
"Hallo," breng ik droogjes uit. Ik doe een paar stappen afstand van de boom om beter zicht te hebben op de persoon in de boom. "Ik neem aan dat jij mijn prooi was voor vandaag?" vraag ik en ik realiseer me dat ik klink als een dementerende gek. Mijn hoofd bonst, pulserend alsof het beest zelf tegen mijn schedel slaat. Ik mag dan uit mijn trance zijn gehaald, ik heb nog steeds niet gegeten en elke seconde is een gevecht om de controle over mijn lichaam.
Nog voor de vreemdeling kan antwoorden hoor ik kleine pootjes over de boomstam gaan. Mijn arm schiet vlug naar voren, thank god voor snelle reflexen, en ik sluit mijn vingers om het lichaam van een forse eekhoorn. Ik trek het dier naar me toe en binnen een paar seconden heb ik de nek opengescheurd en het bloed tot me genomen. Ik laat het slappe lichaampje op de grond vallen en als ik besef wat ik gedaan heb veeg ik schaapachtig mijn mond af met mijn hand.
"Dit zou me enige speelruimte moeten geven, ik ga straks wel voor de tweede gang. Kom je nog naar beneden?"

---

Caution first, always.

Eirina Amphitrite Seirína
Als het hout tegen zijn hoofd aankomt, houd ik mijn adem in. Zal hij hierdoor nog woedender worden? Ik zie dat er een snee ontstaat, waar het bloed uit begint te sijpelen. Ik wil bijna mijn excuses aan gaan bieden, als de wond zich sluit. Ik sla een hand voor mijn mond, maar trek hem snel weer weg. Ik hoor hem hijgen, maar daarna begint hij te praten. "Hallo, ik neem aan dat jij mijn prooi was voor vandaag?" Ik kijk nerveus om me heen, en net als ik antwoord wil geven, schiet er een eekhoorntje langs me rennen, naar beneden. Ik hoor bijna de wind die langs de arm van de Vampier suist, en het eekhoorntje verdwijnt. Ik hoor het gescheur, en de doffe bonk als het lege eekhoorntje op de grond valt. "Dit zou me enige speelruimte moeten geven, ik ga straks wel voor de tweede gang. Kom je nog naar beneden?" Roept de vampier me toe. Ik slik moeizaam, maar besluit dan gewoon naar beneden te gaan. Per slot van rekening heb ik niet veel te verliezen. Ik klim moeizaam naar beneden, aangezien mijn hand nu behoorlijk begint te branden. "Prima," roep ik, "Zolang ik je toetje maar niet ben." Met die woorden spring ik op de grond. Klimmen is niet mijn grootste talent, maar gelukkig heeft het zich toch nuttig bewezen. Ik geef een paar klopjes op de boomstam, en voel me als een dwaas. Ik sta notabene bij een hongerige vampier! "Honger?" Zeg ik, met een knikje naar de leeggezogen eekhoorn.

---

Tijd voor koffie.

Alexander Cam Gabriëls

"We moeten echter wel uitkijken voor vampiers. Ze hebben beter zicht dan wij." zei Tara en ik knikte. "Ja ,dat klopt ,maar als we de vallen 's nachts zetten ,en ze trappen er overdag in ,dan zijn ze erg gevoelig."zeg ik simpel ,ik krijg van Tara het visnet overhandigt en ik glimlach even. "Ik ga wel met je mee." zei ze en ik knikte even ,waarna ik naar Austin kijk "Ik weet niet wat jij wilt doen ,maar wij gaan op jacht "zeg ik tegen hem en richt me daarna weer op Tara. "Heb je een nachtkijker en oordopjes? Want die dingen zullen we zeker nodig hebben."zeg ik dan tegen haar. Ikzelf had die spullen wel in mijn rugzak. Ik nam mijn rugzak en haalde mijn pijl en boog uit en stak het visnet erin ,waarna ik de rugzak over mijn schouders hijs. Het zou natuurlijk fantastisch zijn ,mochten we deze nacht al vangst hebben.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

(Dawn is ook vrij om te pakken deze nacht)

---

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,

Ty Owen Anderson || Vampier

De jonge vrouw heeft een bepaalde gloed over zich en dankzij mijn ervaringen als patholoog anatoom op het gebied van mythische wezens, herken ik de gloed als die van een Sirene. Ik kan er nog maar net voor zorgen dat mijn nerd-kant niet de overhand neemt en persoonlijke vragen begint te stellen. Voor de wetenschap, natuurlijk. Als ik eenmaal enthousiast word, zie ik nergens de gevaren meer van in. Zelfs in deze toestand.
“Prima,” zegt ze als ze langzaam naar beneden klimt. “Zolang ik je toetje maar niet ben.” Ik glimlach, maar het is zonder gevoel en het komt nogal geforceerd over. “Honger?”vraagt ze nu. Ik knik. “Het is nogal overduidelijk, hè? Ik besterf het zowat.”
Het is duidelijk dat ze zich niet op haar gemak voelt. Mentaal zucht ik. Het is lang geleden dat ik een conversatie heb gehad zonder angst of ongemak te ruiken bij de andere persoon. Als ik haar bloed ruik weet ik dat het maar beter is zo. De enthousiaste man van vroeger heeft nu plaats gemaakt voor een bloeddorstig en somber monster. Het is alsof ik me alleen goed kan voelen als ik me tegoed doe aan menselijk bloed en dat is sowieso geen optie.
“Normaal gesproken ben ik niet zo...” ik pauzeer om naar het goede woord te zoeken. “Agressief.”
Ik grom in frustratie en de bekentenis van mijn, in mijn ogen, zielige situatie ligt op het puntje van mijn tong. Nog nooit heb ik mijn problemen aan een ander toegegeven, maar ik weet dat ik hulp nodig heb, van wie het me ook kan bieden.Daarom doe ik wat ik altijd doe: ik begin met ratelen en stop niet totdat iemand mij stopt: “Zes maanden geleden ben ik gebeten en de vampier die me gebeten heeft is ervandoor gegaan. Ik heb geen idee wat er met me gebeurt en hoe ik hiermee moet omgaan. Ik heb zes maanden het leven geleefd van een kluizenaar, omdat ik mijn zelfcontrole kwijt ben. Ik wil geen mensenbloed drinken en daarom kom ik hier; ik vang dieren en probeer te leven op het bloed dat ze me kunnen bieden—“ Ik wil nog verder praten, maar de Sirene stopt me.

---

Caution first, always.

[Shit, hij deed het de eerste keer niet en toen zette ik het er nog een keer op en nu staat de eerste er wel c':]

[ bericht aangepast op 28 juli 2013 - 13:34 ]

---

Caution first, always.

Lumineers schreef:
Alexander Cam Gabriëls

"We moeten echter wel uitkijken voor vampiers. Ze hebben beter zicht dan wij." zei Tara en ik knikte. "Ja ,dat klopt ,maar als we de vallen 's nachts zetten ,en ze trappen er overdag in ,dan zijn ze erg gevoelig."zeg ik simpel ,ik krijg van Tara het visnet overhandigt en ik glimlach even. "Ik ga wel met je mee." zei ze en ik knikte even ,waarna ik naar Austin kijk "Ik weet niet wat jij wilt doen ,maar wij gaan op jacht "zeg ik tegen hem en richt me daarna weer op Tara. "Heb je een nachtkijker en oordopjes? Want die dingen zullen we zeker nodig hebben."zeg ik dan tegen haar. Ikzelf had die spullen wel in mijn rugzak. Ik nam mijn rugzak en haalde mijn pijl en boog uit en stak het visnet erin ,waarna ik de rugzak over mijn schouders hijs. Het zou natuurlijk fantastisch zijn ,mochten we deze nacht al vangst hebben.

Tara Kynigós
"Heb je een nachtkijker en oordopjes? Want die dingen zullen we zeker nodig hebben." Ik knik kort. "Mijn nachtkijker is niet erg modern, maar hij is goed genoeg." Antwoord ik. Ik pak een simpele verrekijker uit de kast, die er niet heel bijzonder uitziet. Ook pak ik mijn fototoestelletje. Hij is klein, en niet erg gemoderniseerd, maar hij is waterdicht en prettig om foto's mee te maken. Ik voel de bekende adrenaline in mijn maag; jacht is iets wat ik altijd spannend blijf vinden, maar tegelijkertijd kan het ontspannend zijn. Ik inspecteer kort de inhoud van mijn jas: Monnikskap, klein stuk visnet, en een houten staak. Verder ook brandveilige handschoenen, als we een vurig wezen tegenkomen. Mijn dolk en werpmessen zitten vast aan mijn riem, mijn revolver veilig in het holster, en een klein verbandtrommeltje zit er ook aan. "Lets go," zeg ik, niet onvriendelijk. Ik kijk naar Austin en Alex, en ineens schiet me iets te binnen. Wat verschrikkelijk niet-mij ben ik bezig. Ik vertrouw mensen die ik niet eens echt ken, ik ga samen met ze jagen, ik geef ze mijn jachtspullen. Ik schud mijn hoofd, zacht en niet zichtbaar. Andere keer: Nu jagen. Ik open de deur, en houd hem open voor Alex en Austin.

---

Tijd voor koffie.

Alexander Cam Gabriëls

Tara knikte kort. "Mijn nachtkijker is niet erg modern, maar hij is goed genoeg." antwoorde ze en ik knikte even ,terwijl ik vlug nog eens check in mijn rugzak of ik de belangrijkste dingen meeheb en ik haalde alvast mijn oordopjes en nachtkijker uit. "Lets go," zei ze ,ik knikte en stond op ,waarna ik haar volg ,het kleine huisje uit. Ik zette mijn nachtkijker op en deed mijn oordopjes in ,deze waren trouwens zo ingesteld dat die bij magische geluiden meteen stil staat ,maar dat je normale geluiden wel kon horen. Met mijn boog in mijn hand en een pijl op mijn pees liep ik met Tara richting het bos ,die trouwens niet zo ver weg was bij haar huisje.
Het duurde wel even tot we het bos bereikt hadden en wat dieper zaten. Als ik gepraat hoorden keek ik naar Tara en gebaarde ik dat ze stil moest wezen. Voorzichtig sloop ik dichterbij en zag ik drie prachtexemplaren van meerminnen zitten.Ik gebaarde naar Tara dat ik de linkse zou nemen en zij de rechtse. Ik richtte voorzichtig mijn pijl naar de meermin met bruine haren (melusine ) en telde zachtjes tot drie ,hopend dat Tara tegelijkertijd met mij afschoot ,zodat de wezens niet konden wegvluchten en daarna liet ik de pees los ,waardoor mijn pijl in volle vaart ,naar de vin van de meermin vliegt.

(hopelijk vind je het een beetje goed ,dat ik het zo gedaan heb ,zoniet dan ga ik mijn post wel aanpassen. ^^ )

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Eirina Amphitrite Seirína
"Het is nogal overduidelijk, hè? Ik besterf het zowat." Ik grinnik even kort, maar blijf me stijfjes opstellen. Nooit ben ik echt goed van vertrouwen geweest. "Normaal gesproken, ben ik niet zo... Aggresief." Vervolgt hij. Ik hoor een lichtelijk gefrustreerde ondertoon in zijn stem, maar het kan ook heel goed zijn dat ik het me verbeeld. "Zes maanden geleden ben ik gebeten, en de vampier die me gebeten heeft, is ervandoor gegaan. Ik heb geen idee wat er met me gebeurt en hoe ik hiermee om moet gaan. Ik heb zes maanden het leven geleefd van een kluizenaar, omdat ik mijn zelfcontrole kwijt ben. Ik wil geen mensenbloed drinken, en daarom kom ik hier; ik vang dieren en probeer te leven op het bloed dat ze me kunnen bieden-" De vampier begint te ratelen, en alhoewel ik ieder woord begrijp, kan ik er zelf niks tussendoor vertellen. Dan besef ik ineens dat hij gebeten is. "Wacht, je bent gebeten? Je bent niet opgegroeid in het lab van de man die ons heeft laten ontstaan?" Ik kijk met hernieuwde interesse naar de man voor me. Hij weet hoe het buiten het simpele lab van de professor is: Hij kent de wereld, de wateren en de mensen. Ik loop een paar stappen naar hem toe. "Hoe kan dat?" Zeg ik aarzelend. Het is alsof ik nog nooit heb beseft dat er een wereld buiten de mijne is.

{Tara komt er ook aan}

---

Tijd voor koffie.

{Prima (: }

Tara Kynigós
Alex volgt me, en samen lopen we het bos in. Het voelt vreemd én vertrouwd, om het deel van het bos, dat ik altijd als het mijne heb beschouwd, te delen. Niet dat ik de officiële grondrechten heb, maar nooit heb ik iemand hier gezien. Na een tijdje geruisloos lopen, stop ik ook mijn oordoppen in mijn oren, en voel ik hoe mijn zachte voetstappen, nog gedempter klinken. Het bos is donker en onheilspellend, maar bang ben ik niet.
Na een tijdje horen we beiden, ondanks onze oordoppen, overduidelijk gepraat. Mijn blik schiet onmiddelijk naar het onderbelichte gezicht van Alex Gabriëls. Hij gebaart dat ik stil moet zijn en laat zien dat ik de rechtse moet nemen, waarna hij de linkse zal uitschakelen. Ik knik, en laat mijn hand even over zijn arm gaan. Een gebaar om succes te wensen. Ik sluip dichterbij, waarbij ik Alex uit het oog verlies en blijf achter een tak zitten. Ik pak een van mijn Dolk; het is een speciale gelegenheid. Al gauw hoor ik een pijl vlak langs mijn oor suizen. De vlammen in mijn borst wakkeren op, en ik richt bliksemsnel. Ik probeer in te schatten waar het het minste pijn zal doen bij de meermin, en ik gooi mijn dolk naar de arm van de meermin, zodat hij een diepe wond zal maken, maar niet door de arm heen zal gaan. Ik ben geen moordenaar, en ook geen beul.
Alles lijkt in Slow-motion te gaan. Het ene moment kijk ik naar de dolk die sierlijk door de lucht vliegt, en het andere moment flitst mijn blik naar Alex, die zijn boog nog uitgestrekt houd, net na de aanval. Dan kijk ik weer naar de dolk, die wegsuist.

{Welke meermin geraakt wordt, maakt niet uit.}

---

Tijd voor koffie.

(Je hebt Dawn geraakt. Drew is nog in het water)

---

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,

{Vind je dat goed -dan schrijf ik even een vervolgpost-, of wil je dat liever niet?}

---

Tijd voor koffie.

Puzzel schreef:
{Vind je dat goed -dan schrijf ik even een vervolgpost-, of wil je dat liever niet?}

Ja je mag haar zelf gevangen nemen.

---

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,

{Oké! Als hier iets in staat waar je het niet mee eens bent, zeg het (: }

Tara Kynigós
Ik hoor, ondanks de oordoppen, de klap die aangeeft dat mijn dolk zijn doel niet gemist heeft. Zonder een enkele aarzeling, schiet ik achter mijn schuilplaats vandaan, en voel hoe de tak waarachter ik me verschool mijn gezicht striemt. Het doet er niet toe, zoals niks er op dit moment toe doet. Ik zet me af tegen de zachte bosgrond, en kom met een rotvaart vooruit. Bliksemsnel pak ik het visnet, uit mijn jas, en hou het vooruit. Ik struikel over een boomwortel, maar kom met een rol goed terecht, alsof ik het geplant had. Normaal ben ik niet zo onhandig onder het jagen. Ik gooi het net vooruit en geef er daarna een ruk aan, zodat mijn prooi vast komt te zitten. Dan sta ik op, en ren het laatste eindje naar de Meermin, ik duw de oordoppen verder in mijn oren. Zonder ergens anders op te letten, haal ik de dolk uit de arm van de Meermin, en steek hem kort in de grond, om eventueel bloed eraf te halen. Een uitgebreide schoonmaak komt een andere keer wel. Ik pak mijn verbanddoos, en begin zonder pardon een verband te wikkelen om de wond die ik zelf gemaakt heb, nog steeds zonder naar het wezen te kijken. Dan sta ik op, maar zorg dat het net vast blijf zitten. Ik kijk even naar het gezicht van de Meermin, en kijk naar een meisje met bruinblond haar, en donkere ogen, even voel ik verbittering door me heen gaan. Dan schiet mijn blik terug naar Alex, ik steek mijn hand op, om te melden dat mijn jacht is gelukt.

---

Tijd voor koffie.