[RPG] My Best Friends Brother • One Direction • Topic 1 - Speeltopics

Het gaat er dus om dat vijf beste vriendinnen zich langzaamaan gaan realiseren dat ze verliefd zijn op de broer van een van haar beste vriendinnen. Maar dit is niet één persoon. Alle vijf zijn ze verliefd, elk op een andere broer. En hun grootste angst is dat een van de vriendinnen erachter komt. Of misschien is het nog wel erger als haar eigen broer tot de ontdekking komt.

Rollen:
De jongens:
- Niall James Horan || IrishNialler.
- Harry Edward Styles || Limits.
- Zayn Javadd Malik || Appa.
- Liam James Payne || Mouek.
- Louis William Tomlinson || Licorne.

De meiden:
- Brookelle "Brooke" Fiona Payne || Skull. [Harry]
- Emma Sarah Tomlinson || Raccoon. [Niall]
- Chelsey Alli Styles || Depay. [Zayn]
- Cailin Avalee Horan || Rider. [Louis]
- Delisha Leila Malik || WishingLarry. [Liam]

Regels.
- Geen Mary-Sue's/Gary Stu's aka perfecte personages.
- Minimaal vijf regels schrijven, zonder enters.
- Maximaal twee personages per persoon.
- Begin er gewoon niet aan als je weet dat je het niet red.
- Let op je interpunctie.
- Bestuur alleen je eigen personage.
- Off-topic tussen haakjes.
- Geen bromances. Het spijt me, maar hier heb je andere RPG's voor, en het zou deze helemaal door de war schoppen.
- Topics worden alleen aangemaakt door Go, tenzij anders aangegeven.
- Naamsverandering en lange tijd weg aangeven.
- Snap je iets niet? Gewoon aangeven.

Het begin:
Het is de ochtend na het feest, en herrineringen komen terug. De meesten herrineren alleen met wie ze zelf in de kast zijn geweest, en niet dat van de andere. De meiden spreken met elkaar af en de jongens proberen te verwerken wat er is gebeurt. Het feest was in huize Payne, waar iedereen nu wakker wordt en zich beseffen wat zich heeft afgespeeld.

[ bericht aangepast op 16 aug 2013 - 9:45 ]

---

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Rider schreef:
(...)

(+ Het is nog niet bekend wat er met Avah en Louis in de kast is gebeurd. En je kan wat mij betreft naar Avah komen, of ik kan haar wel sturen om Louis wakker te maken?)

Is goed, dan wacht ik jouw post wel af

---

"Family don’t end in blood”

Rider schreef:
Cailin Avalee Horan

'Hey. Wat is er?' Geschrokken keek ik op en zag Emma in de deuropening staan. Snel gebaarde ik dat ze zachtjes moest doen, omdat Brooke probeerde te bellen. Mijn hoofd werd een warboel van smoesjes en ik probeerde de beste ertussenuit te vissen. Ondertussen keek ook Niall om het hoekje en ik slikte. Right, dit ging nog moeilijker worden dan ik dacht. Ik was een ramp in liegen en geheimen bewaren, kon het alleen als ik er echt overtuigd van was dat dat de beste optie was, maar dat was het nu.
'Niks ernstigs. We maakten ons gewoon zorgen om wat er vannacht is gebeurd en vinden het vervelend dat we niet weten wat dat precies is. Misschien wil ik het niet eens weten, maar toch, deze onwetendheid bezorgt mij de zenuwen,' mompelde ik gemeend. Ik zei nu voornamelijk waar ik mee zat en dus was het niet geheel gelogen. 'Maar Brooke probeert nu Harry te bellen. Hij en Alli hebben wat spullen laten liggen namelijk,' fluisterde ik erachteraan en draaide mij even om naar Brooke, om haar een betekenisvolle blik te geven. 'Misschien kunnen we daarom beter even om de gang verder praten.' Ik duwde de twee de kamer uit en volgde hen, om de deur te kunnen sluiten.
'Avah gaan we zo naar huis? Als je wilt kun je ze mee naar huis nemen maar ik denk dat Li ons zat is. En dan kan ik thuis tenmiste Oreo koekjes eten want die heeft Liam hier dus niet terwijl hij zelf heel goed weet dat hij ze altijd mee neemt voor mij maar dit keer dus niet, of ik heb ze gister op, dat kan natuurlijk ook heel goed maar eigenlijk weet ik dat niet. Ik weet eigenlijk bar weinig van gister en dat is irritant. Maar goed als we zo naar huis gaan, roep jij me dan ook want dan kunnen je vriendinnen mee en dan kan ik Oreo koekjes eten en een beetje gitaar spelen maar misschien gaan de jongens ook wel mee dus dan maken we er een gezellige film of zwemmiddag van. Maar misschien willen jullie wel iets geheel anders dat mag dan ook hoor dan kan ik ehm spelletjes doen misschien met de jongens want FIFA is echt gewoon helemaal geweldig dat spel maar ik weet dus niet wat jullie doen,' ratelde Niall opeens achter elkaar door. Ik keek hem even met een lege blik aan, om alles tot mij door te laten dringen. Het meeste klonk nogal onzinnig, maar het kwam erop neer dat hij zo naar huis wilde en van hem iedereen mee mocht komen, zodat Liam geen last meer van ons had.
Ik knikte. 'Ja, ik ga mijn spullen dan zo wel even verzamelen en zo. Volgens mij heb ik overal en nergens dingen leggen,' kwam er bedenkelijk uit mijn mond. 'Nou ja, ik ga maar eens spullen zoeken,' zei ik vrolijk en liep de gang door, op zoek naar mijn tas en andere spullen. Voor de kamer waar Louis lag te slapen, stond ik stil. Twijfelend legde ik mijn hand op de knop. Zou ik hem wakker maken en vragen of hij nog wist wat er gebeurd was? Anders zou ik straks thuis zijn en het helemaal niet meer kunnen vragen...
Ik besloot de deur open te doen en gluurde naar binnen. Verbazingwekkend genoeg lag hij nog steeds heerlijk te slapen. Ik sloop de kamer in en ging naast hem zitten. Mijn ogen bestudeerden zijn gezicht, terwijl hij daar lag. Ik snapte wel waarom ik hem altijd leuk had gevonden voor ik Jason kende. Eigenlijk was het super lelijk dat ik nu het na lange tijd uit was met Jason met Louis in een kast was beland.
'Louis, wakker worden,' fluisterde ik en ik duwde tegen hem aan. Het leek echter niet super goed te werken. 'Anders geef ik je de kieteldood,' ging ik daarom door en begon hem in zijn zij te kietelen. Hier moest hij wel wakker van worden.

(Aangepast c: Woooow, mega post :p )

---

Happy Birthday my Potter!

Louis William Tomlinson.
Ik opende vermoeid mijn ogen en keek slaapdronken om me heen. Toen ik de deur open hoorde gaan ging ik snel weer liggen en sloot mijn ogen om me slapende te houden. Ik had wel zin om iemand te laten schrikken, al wist ik nog niet wie het was.
'Louis, wakker worden,' fluisterde een stem. Een hele mooie stem. Avah's stem.
Ik voelde hoe ik een zachte duw kreeg, maar hield nog steeds mijn ogen dicht, wachtend op het juiste moment.
'Anders geef ik je de kieteldood,' ging ze door. Wacht, wat?!
Ik voelde hoe ze me in mijn zij begon te kietelen. Meteen schoot ik overeind. Hier kon ik absoluut niet tegen. 'Neeee, stop!' riep ik half lachend. Ik worstelde me los uit haar greep en sprong op. 'Je hebt mijn grap verpest,' pruilde ik met een zielig gezichtje, die al snel veranderde in een ondeugende grijns. 'Denk maar niet dat je hier zomaar mee wegkomt.'
Ik zette dreigend een stap in haar richting en keek haar grijnzend aan.

---

"Family don’t end in blood”

Cailin Avalee Horan

Louis schoot overeind, hij kon overduidelijk niet tegen kietelen, waardoor mijn mondhoeken omkrulden tot een voldane grijns. 'Neeee, stop!' riep hij, terwijl hij lachte. Ik stopte natuurlijk expres niet, maar de jongen wist zichzelf te redden. Lachend keek ik hem aan. 'Je hebt mijn grap verpest,' zei hij en hij trok een zielig gezicht. Ik zette grote onschuldige ogen op. 'Denk maar niet dat je hier zomaar mee wegkomt.' Mijn onschuldige blik, veranderde in een angstige blik en ik deinsde achteruit.
'Sorry, ik wist niet dat je al wakker was,' zei ik en ik deed mijn best om niet te lachen en in mijn rol te blijven. 'Vergeef me?' Ik beet op mijn lip, zodat het makkelijker was om niet in lachen uit te barsten, mijn grote bambi-ogen op Louis gericht.

---

Happy Birthday my Potter!

Louis William Tomlinson
'Sorry, ik wist niet dat je al wakker was,' zei ze, terwijl ze duidelijk zichtbaar haar best deed niet te lachen. 'Vergeef me?'
Ze beet op haar lip, wat er bestwel heel erg sexy uitzag. Ze keek me aan met grote bambi-ogen.
Ik zette een paar stappen in haar richting, tot ik vlak voor haar neus stond. 'Alsjeblieft, kijk niet zo. Ik kan zoveel schattigheid en sexyheid tegelijk niet aan,' zei ik dramatisch. Al wist ik niet of sexyheid uberhaupt wel een woord was. Ik streek voorzichtig een pluk haar uit haar gezicht, die een beetje voor haar ogen hing. Ik keek haar even onzeker aan. Ik wist niet of zij nog wist van gisteravond, ik zelf wist het nog dondersgoed. Als zij het niet meer wist, vond ze me nu misschien heel raar. Maar het leek wel of ik mezelf niet kon stoppen als ik bij haar in de buurt was.

---

"Family don’t end in blood”

(Lolz, wat hebben ze gedaan in die kast?)

Cailin Avalee Horan

Louis zette nog een paar stappen in mijn richting, tot hij vlak bij stond. Ik voelde met mijn hand dat de muur van de kamer zo'n vijf centimeter achter mij stond. Ik zat gevangen. Ik keek de jongen aan, eigenlijk wel nieuwsgierig naar wat hij ging doen. Met hem wist je het nooit, voor zover ik hem via Emma kende, was hij echt een onvoorspelbare idioot, net als ik soms kon zijn eigenlijk. 'Alsjeblieft, kijk niet zo. Ik kan zoveel schattigheid en sexyheid tegelijk niet aan,' zei hij dramatisch. Ik was voor een tel verbaasd over wat hij zei, maar moest toen lachen.
'Wat is dat nu weer voor woord, sexyheid,' grinnikte ik, maar stopte daar abrupt mee, toen hij een pluk uit mijn gezicht streek en ik een glimp van onzekerheid over zijn gezicht zag glijden. Ik fronste en mijn stemming ging weer van lacherig naar serieus. Wat deed hij? Wist hij soms nog wat er in die kast was gebeurd? Wist hij überhaupt nog dat hij daar met mij had ingezeten? Of speelde hij nu gewoon één van zijn spelletjes met me? Nee... de onzekerheid verried hem, dat was niet het geval... maar...
'Uhm, Louis, weet jij soms nog wat er gisteravond is gebeurd?' wist ik uiteindelijk te vragen en merkte dat ik helemaal tegen de muur aan was gaan staan, om mij nog te kunnen concentreren. Hij stond namelijk zo dichtbij dat dat haast onmogelijk was. Zijn ogen waren namelijk zo mooi, hij was helemaal eigenlijk knap en sexy en oh... overduidelijk de broer van Emma. Dit was zo verkeerd, ik mocht zo niet denken.

---

Happy Birthday my Potter!

(Idk. Ze hebben gezoend ofzo? Haha.)

Louis William Tomlinson.
'Wat is dat nou weer voor woord, sexyheid?' grinnikte ze. Maar haar blik werd al snel weer serieus.
'Uhm, Louis, weet jij soms nog wat er gisteravond is gebeurd.
Ik knikte. 'Hoe kan ik dat nou vergeten? De vraag is alleen of jij het nog weet.'
Ik zag dat ze helemaal tegen de muur aan was gaan staan. Voelde ze zich ongemakkelijk? In het nauw gedreven? Want dat was totaal niet mijn bedoeling.
'Sorry, ik ehm... Sorry,' hakkelde ik en zette een stap achteruit om haar wat ruimte te geven. 'Sorry,' zei ik nogmaals.
Ze was zo mooi, eigenlijk nog meer dan mooi. Maar dit kon echt niet. Het was Emma's beste vriendin, en daarbij ook nog het zusje van Niall.

---

"Family don’t end in blood”

Cailin Avalee Horan

Louis knikte en ik deed mijn best om normaal te blijven ademen, terwijl hij zo dichtbij stond. Gosh, waarom moest hij zo leuk zijn en tegelijkertijd zo verboden terrein zijn? Ik was echt erg, hoe kon ik in godsnaam zo over de broer van mijn beste vriendin en de vriend van mijn broer denken, terwijl het serieus net een paar weken uit was met de jongen waar ik zolang een relatie had gehad?
'Hoe kan ik dat nou vergeten? De vraag is alleen of jij het nog weet,' zei Louis en een mengeling van verbaasdheid en schuldgevoel overspoelde mij. Meteen probeerde ik in de warboel van herinneringen te graven. Eigenlijk kwam het mij heel bekend voor dat hij zo dichtbij stond, dichterbij zelfs nog dan dat hij nu stond en... oké, we waren overduidelijk niet zo raar dronken geweest dat we "ik zie ik zie wat jij niet ziet" in die kast hadden gespeeld, gewoon omdat het donker was.
'Sorry, ik ehm... Sorry,' zei Louis plots, waarna hij een stap achteruit zette. 'Sorry,' herhaalde hij weer. Meteen had ik het een stuk minder warm en nu ik wist dat het gisteravond allemaal zo goed had gevoeld -ook al waren mijn herinneringen nog steeds een zooitje- moest ik de neiging onderdrukken hem terug te trekken.
'Het uhm... geeft niet,' zei ik en ik glimlachte. 'Ik weet niet precies wat ik mij herinner. Het is zo'n warboel,' zuchtte ik. 'Telkens heb ik bijna een helder beeld, maar dan lijkt het weer tussen mijn vingers door te glippen, alsof ik alles weet, behalve wat er precies is gebeurd,' mompelde ik. 'Daarom maakte ik je wakker. Niall wilde zo naar huis gaan en ik wilde niet weg gaan zonder...' Mijn stem stierf weg. Wat wilde ik eigenlijk bereiken? Eigenlijk had ik willen checken of ik niet zo achterlijk was geweest als Brooke en Harry, maar dat kon ik sowieso niet aan Louis vragen. Ik blikte even naar de spiegel, maar ik had overduidelijk geen rare plekken, zoals Brooke.
Ik keek in Louis zijn ogen. Zijn ogen, zo mooi, ik verdronk er haast in. Eigenlijk was het helemaal niet zo erg om met hem in een kast te zitten, bedacht ik mij lacherig en voor ik wist, voelde ik zijn lippen op de mijnen. Zo zacht en zo onweerstaanbaar. Zijn aanrakingen lieten een warm tintelend gevoel achter op mijn huid en ik hoopte dat die zeven minuten nooit voorbij zouden gaan.
Ik knipperde even, helemaal in de war. We hadden dus gewoon gezoend, voor zover ik mij tot nu toe kon herinneren dan. Nou ja, gewoon gezoend, het was niet geweest zonder dat ik ook iets gevoeld had. Shit, ik voelde iets voor hem. Ik sloeg mijn ogen neer en wipte even ongemakkelijk heen en weer van mijn ene, naar mijn andere been. 'Volgens mij herinner ik het mij weer...'

---

Happy Birthday my Potter!

(Beanies -> WishingLarry)

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis William Tomlinson
'Het uhm... geeft niet,' antwoordde ze en glimlachte. 'Ik weet niet precies wat ik mij herinner. Het is zo'n warboel,' zuchtte ze. 'Telkens heb ik bijna een helder beeld, maar dan lijkt het weer tussen mijn vingers door te glippen, alsof ik alles weet, behalve wat er precies is gebeurd,' mompelde ze. 'Daarom maakte ik je wakker. Niall wilde zo naar huis gaan en ik wilde niet weg gaan zonder...'
Haar stem stierf weg. Ik keek haar onderzoekend aan, maar het leek alsof ze diep in gedachten was. Alsof ze ver van de wereld was.
Plots knipperde ze met haar ogen, die ze daarna neer sloeg. Vervolgens begon ze van haar ene been op het andere te huppen.
'Volgens mij herinner ik het mij weer...'
Ik keek haar aan met een blik van een mengeling van blijheid, onzekerheid en opluchting. Ik was zowel blij als opgelucht dat ze alles weer herinnerde, omdat het nogal heel erg ongemakkelijk kon worden als ik alles zou moeten vertellen. En dat ze nog weet wat er gebeurd is betekent dat ze er niet helemaal niks bij gevoeld had. Aan de andere kant was zij ook dronken, dus weet ik nog steeds niet of ze ook iets voor mij voelt. En al zou iets voor mij voelen, dan is dit nog steeds heel erg fout. Wat een rotsituatie. Waarom is ze dan ook zo mooi? En lief? En alles wat er nog meer goed aan iemand kan zijn?
Ik besluit dat ik het het beste op een andere boeg kan gooien, dat maakt de situatie wat minder ongemakkelijk.
'Dus... Ik moet jou nog steeds terugpakken voor die kieteldood van net, of dacht je er zo gemakkelijk vanaf te kunnen komen?' zeg ik met een grote grijns op mijn gezicht. Ik zet weer een stap dichterbij haar, sla mijn armen om haar middel en til haar zonder moeite op.

---

"Family don’t end in blood”

Cailin Avalee Horan

Het bleef even stil van Louis' kant. Ik vroeg mij af wat hij er allemaal van vond, maar opkijken om zijn gezicht te lezen en zo misschien zijn gedachtes te achterhalen, durfde ik niet. Ik haatte dit soort momenten. Het waren de enige wezens die mij onzeker konden maken, die jongens. En nu stond ik hier in mijn bikini en shortje voor de jongen die ik voor zover ik wist altijd al knap en ontzettend grappig had gevonden, net nadat ik die nacht met hem gezoend hebt in een kast, terwijl ik stomdronken was. Dat soort dingen overkwamen alleen mij. Hoewel ik wel blij was, dat ik niet zoals Brooke seks met iemand had gehad deze nacht. Maar toch... zoenen met de vriend van je broer was al verkeerd, daar kwam nog bij dat hij de broer van mijn beste vriendin was ook... geweldig, ik was echt goed bezig. Go Avah, you're so smart.
'Dus...' Ik keek op en zag dat er een grote grijns op Louis' gezicht was verschenen... Ojee, dat kon nooit veel goeds betekenen. 'Ik moet jou nog steeds terugpakken voor die kieteldood van net, of dacht je er zo gemakkelijk vanaf te kunnen komen?' Mijn zorgen over het hele "shit, volgens mij voel ik iets voor hem, ik weet niet precies wat het is, maar het is sowieso verkeerd" verhaal verdwenen als sneeuw voor de zon. Mijn ogen flitsten heen en weer, maar er was geen ontkomen aan, ik kon niet ontsnappen. Louis sloeg zijn armen om mijn middel en tilde mij op, alsof ik zo licht was als een veertje.
'Aaaaaah, Louis, laat mij los,' gilde ik lachend. 'Maar wel voorzichtig, zet mij eigenlijk maar gewoon rustig neer. Voor je denkt dat ik bedoel dat je mij los moet laten boven het zwembad of zo,' ging ik gespeeld serieus verder en keek hem streng aan.

---

Happy Birthday my Potter!

Louis William Tomlinson
'Aaaaaah, Louis, laat mij los,' gilde Avah lachend. 'Maar wel voorzichtig, zet mij eigenlijk maar gewoon rustig neer. Voor je denkt dat ik bedoel dat je mij los moet laten boven het zwembad of zo,' ging ze gespeeld serieus verder en keek me daarna streng aan.
De grijns op mijn gezicht werd nog groter. 'Dat zou ik kunnen doen, maar je hebt me nu al op een beter idee gebracht.'
Ik gooide haar over mijn schouder, maar hield haar wel nog stevig vast. Ik begon op mijn gemak richting het grote zwembad in Liam's tuin te lopen.
Ik ging aan de rand staan en wachtte even. 'Klaar om door mij in den zwembad gegooid te worden?'
Ik wachtte haar antwoord niet af. 'Mooi zo.'
Ik haalde haar van mijn schouders af, en legde haar in mijn armen. Mijn ene hand op haar rug, de andere onder haar knieholtes. Ik strekte mijn armen en liet haar toen los.

---

"Family don’t end in blood”

Cailin Avalee Horan

Ojee, de grijns op zijn gezicht werd alleen maar breder. Volgens mij ging ik dit niet overleven. 'Dat zou ik kunnen doen, maar je hebt me nu al op een beter idee gebracht,' zei hij, waardoor ik gefrustreerd kreunde. Domme Avah, domme domme Avah. Je had je mond moeten houden. Zonder enige moeite gooide Louis mij over zijn schouder, maar bleef mij stevig genoeg vasthouden om een ontsnapping onmogelijk te maken. Ik moest toegeven dat hij verbazingwekkend sterk was, zoals hij mij zonder moeite optilde en vervolgens vrolijk naar het zwembad droeg.
'Meh, Louis, ik heb mijn broekje nog aan,' mompelde ik beteuterd, terwijl ik verslagen over zijn schouder hing. 'Nu wordt die weer nat, terwijl ik net droog was van een watergevecht.'
'Klaar om door mij in een zwembad gegooid te worden? Mooi zo.' Ik voelde hoe ik weer verplaatst werd en kwam zo als een prinsesje in Louis zijn armen te liggen. Als ik niet binnenkort het zwembad ingegooid zou worden, zou dit een stuk minder erg zijn geweest. Maar ik was niet helemaal achterlijk. Helemaal klaar om hem mee te trekken, wachtte ik af tot hij mij los liet. Zodra hij dit deed, greep ik zijn arm vast, zodat de zwaartekracht ons allebei het water introk. Lachend om mijn naar mijn mening briljante actie, plonsde ik het niet echt warme water in en kwam bijna gelijk weer boven, om te kijken waar Louis gebleven was.
'Jup, ik was er helemaal klaar voor. Jij?' vroeg ik de jongen lachend.

---

Happy Birthday my Potter!

Louis William Tomlinson
Voordat ik had kunnen reageren, had ze mijn arm vastgegrepen en trok ze me mee. 'Jup, ik was er helemaal klaar voor. Jij?' zegt ze lachend als we beiden weer boven zijn gekomen.
'Oke, 2-1 voor jou. Wat betekent dat ik je eigenlijk nog een keer terug zou moeten pakken,' zeg ik onschuldig.
Ik zwem naar haar toe en wikkel mijn armen om haar middel. 'Nog een paar leuke ideeën?'
Ik glimlach liefjes en kijk haar onschuldig aan. 'Anders weet ik nog wel wat.'
Ik tik met mijn vinger op haar neus. 'Toeeet,' zeg ik kinderlijk. Ik weet niet waarom ik dat deed. Ik had daar gewoon zin in. Bovendien zijn mensen wel gewend van me dat ik raar doe.

---

"Family don’t end in blood”

---

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.