Mutant and proud || Rpg || Speeltopic 1 - Speeltopics

Begin

Het is de eerste schooldag op beide academies , vrienden zien elkaar terug en maken plezier ,sommige ontzien het om hun vijanden terug te zien. De eerste schooldag is een maandag ,maar de lessen zijn pas vanaf morgen. De leerkrachten houden een oogje in het zeil en helpen de nieuwe leerlingen. Iedere student krijgt bij binnenkomst een fiche ,bij de ene is dit bekender dan de ander. Het fiche heeft informatie in welke gang je slaapt ,in welke richting je ingedeeld bent en de kamer waar je slaapt. De lessenroosters en boeken zullen op je kamer te vinden zijn.

[ bericht aangepast op 19 okt 2013 - 17:11 ]

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

June Dominique Rossi - Studente aan Guillotine

'Het is niet erg, maar we hadden het niet over jou hoor, als je dat soms dacht' zei Kendall. Ik ademde even diep in en uit en liet voorlopig even mijn connectie los met het weer. Ik snoof zacht. Ja hoor en dat moest ik geloven. Dan moest ik dus maar gaan geloven dat de mysterieuze jongen bang was om met meisjes te praten en Kendall weg moest trekken als hij iets wou zeggen. Doe me een lol. Ik kijk de jongen aan op het muurtje en bekijk hem van top tot teen. Eigenlijk zag hij er best schattig uit met zijn zwarte haren. Maar op dit moment durfde ik haast niet te glimlachen. Bang dat hij opnieuw zou flippen en Kendall weer zou wegtrekken.
Verlegen draai ik mijn hoofd weg.
'Maar wat zijn jouw krachten?' vraag ik aan Kendall. Aangezien ik aan de andere jongen niks meer durfde te vragen.

"Rebellion's are build on hope"

Marcus Franz Missen - Nieuw - Brighton

Ik knik en eet snel weer mn mond leeg omdat ik net weer een hap heb genomen. "Ja inderdaad.. Is toch weer anders zonder m'n ouders enzo. Niet dat mn relatie zo close was, maar t is wel anders.. En.. hoe zit dat met jou? Als het gevoelig ligt, op welke manier dan ook moet je er niet over praten hoor, dan snap ik het echt heel goed, dan wisselen we meteen van onderwerp." vraag ik en zeg ik er dan snel achteraan.. Ik wil het niet verpesten.. Stel dat een van haar ouders dood is of zo.. Dan moet ik daar nu zeker niet over beginnen praten. Ik stop even met van de cake eten zodat zij haar stuk ook op kan eten en ik niet zo'n vreetzak lijk, ook al ben ik wel een echte snoeperd. En misschien wil ze straks ook nog een stuk, want ik vind t in ieder geval erg lekker. Aandachtig blijf ik haar aankijken. Hopend dat ik niet de verkeerde vraag gesteld heb..

It's high noon.

Feline Carroll § nieuw § Brighton

Ik neem nog een iets grotere hap, terwijl ik naar hem luister en zorg dat mijn mond helemaal leeg gegeten is voor ik antwoord.
"Nja, ik ben het niet echt gewend van mijn ouders gescheiden te zijn. Maar denk dat ik het wel aankan, hoor. Ok, misschien heb ik wel eens last van heimwee, maar da's eerder heimwee naar mijn eigen bed. Ik hou niet zo van onbekende situaties." zeg ik zacht.
"Wat... wat kan jij eigenlijk?" vraag ik dan zachtjes, ik denk dat hij wel snapt dat ik doel op zijn mutantkracht. "Je hoeft natuurlijk niet te antwoorden. Gewoon als je wilt en als het niet moeilijk ligt en zo." Ik steek het laatste stukje in mijn mond en eet rustig verder, terwijl ik wacht op zijn antwoord.

“To live will be an awfully big adventure.”

Kendall-Student aan Brighton:

Ze snoof even, net alsof ze het niet geloofde, wat ik haar niet kwalijk nam, want het was ook erg ongeloof waardig. 'Maar wat zijn jouw krachten? Vroeg ze. Ik aarzelde even. Moest ik het wel tegen vreemden vertellen, wat voor kracht ik had? Het kon vast geen kwaad, en ik zei "Ik kan mensen laten doen wat ik wil, als ik ze recht in hun ogen kijk." Zei ik met een grijns op mijn gezicht. "Maar wat is jou kacht?" Vroeg ik aan June.

How far is far

Marcus Franz Missen - Nieuw - Brighton

Ik luister aandachtig naar wat ze vertellen heeft en kan me eigenlijk wel helemaal in haar positie zetten. Je eigen bed is toch wel iets.. Wat ook erg gemist kan worden.. "Uhu.." antwoord ik erop en ik knik als instemming bij alles wat ze zegt. Lijkt net of ze mijn woorden uit mn mond neemt. Plots vraagt ze wat ik kan.. Als mutantkracht bedoeld ze meest waarschijnlijk. Ik verslik me even in mn eigen speeksel maar snap haar vraag. Daarvoor zitten we hier immers.. "Ik uhm.. Ik kan je mooiste droom en je ergste nachtmerrie werkelijkheid maken in je gedachten.. Ik.. Kan je in een andere wereld zetten, terwijl je eigenlijk hier bent.. Maar het voelt levensecht, alles wat ik laat gebeuren.. Ik.. ja.." stotter ik zacht.. Trots ben ik er niet op, het is lastig uit te leggen en ja.. het is apart er eens met iemand over te praten, maar t lucht wel op.. Opgelucht kijk ik haar aan en glimlach lichtjes. "En.. en jij dan..?" vraag ik voorzichtig. Ik snap als ze het niet wilt, en respecteer t ook als ze t nog niet wil zeggen, dat komt dan later vast wel. Aandachtig en zo vriendelijk mogelijk blijf ik haar aankijken. "Heb er eigenlijk nog nooit met iemand over gesproken, echt.. Uitgebreid over wat ik kan.. Je bent eigenlijk de eerste.." zeg ik dan zacht voor ze haar zin kan beginnen.. Misschien stelt haar dat wat gerust, en t is waarheid..

It's high noon.

Feline Carroll § nieuw § Brighton

Ik knik, maar 100% snap ik het niet. Waarschijnlijk is het zoiets dat je moet zien om het echt te begrijpen. Ik glimlach geruststellend naar hem, omdat hij een beetje stottert en zegt dat hij er nog nooit met iemand over gesproken heeft.
"Ik ook nog nooit." zeg ik dan zacht terug. "Maar ik dacht, ja hier worden we er sowieso meer mee geconfronteerd. Het wordt onmogelijk te verstoppen." Dan kijk ik even naar mijn schoot en weer naar hem op.
"Ik kan, wanneer ik iemand aanraak, zijn sterkste herinneringen zien. Bijvoorbeeld, het engste, het gelukkigste, het mooiste,... wat die persoon ooit heeft meegemaakt. Ik kan ook uit mijn eigen lichaam stappen. Het is iets vreemd, je kan het vergelijken met een geest. De eerste keer ging het per ongeluk. Ik stond op, maar liet mijn lichaam liggen. Mijn moeder schrok zich een ongeluk toen de koelkast plots vanzelf open ging. Niemand kan me dus dan zien, maar ik kan dingen wel aanraken. Als ik me genoeg concentreer kan ik door de muur lopen." leg ik dan uit. Ergens voelt het ook eens goed erover te praten.
"Daarom trok ik net ook mijn hand terug." leg ik dan uit. "Het is niet fijn om al die herinneringen over me heen te krijgen, ik kan het niet tegenhouden of besturen en ikzelf ga mee in de angst, het geluk of welke emotie dan ook in de herinnering domineert."

“To live will be an awfully big adventure.”

Shadow ~~ Brighton

Een grijns vult mijn gezicht als ik merk dat ze amper wat durft,
En hij wordt groter als ik merk dat ze dr connecties met het weer laat vallen,
Dit betekende, dat als ik wilde, ik zonder aarzeling en tegenslag iets kon doen bij dr.
Als ze vraagt naar Kendall zijn krachten kijk ik hem even aan,
Ik merkte dat die twijfelde, net zoals bij mij toen ik het vroeg,
Maar blijkbaar vertrouwd die dr genoeg... En vertelt die het.
Mijn ogen focussen zich weer op het meisje, het kon mij niets schelen hoe ze heten,
Dr naam was voor mij onbelangrijk, maar wat ik wel belangrijk vond was... haar kracht...
Het had iets met het weer te maken zoverre ik kon merken, en zoverre mijn gedachten zich voorgingen,
Kon ze doen met het weer wat ze wilde. Dat was mijn ingreep op haar kracht...
Ik stop mijn hand even in mijn jaszak wanneer ik merk dat mijn sigaretten op zijn.
Het pakje haal ik uit mijn zak waarna ik het naast mij neer gooi op de grond.
leeg... Ik stop mijn hand weer terug in mijn jaszak waarnaar ik een pakje te voorschijn laat komen,
Ik haal hem uit mijn jaszak waarnaar ik er een opsteek en rustig de twee weer verder observeer.



Lex Sterlington

De documenten van de leerlingen lagen bezaaid over mijn bureau.
Ik had de meeste namen en krachten nu wel in mijn hoofd.
Alleen er waren leerlingen bij waarvan de kracht bijzonder was.
Als ik merk hoe laat het is, grijp ik alle documenten bij elkaar waarna ik ze onder mijn arm stop en naar buiten wandel,
Het was bijna tijd om de speech te geven aan de nieuwe leerlingen, en de leerlingen die hier al zaten.
Met een stevige pas volg ik mijn weg naar buiten waarna ik even de frisse lucht inadem.
Het was een mooi weer om de school weer te laten beginnen,
En het allerleukste was dat de leerlingen nu eerst het terrein konden ontdekken.
Er was genoeg... Maar ook genoeg geheimen die ze niet hoefde te weten.
Langzaam loop ik naar het plein waarna ik even om mij heen kijk,
Waarschijnlijk warne de meeste nog hun kamers aan het zoeken, of waren ze aan het praten met andere mensen.
Glimlachend ga ik even op een bankje zitten waarna ik rustig om mij heen kijk,
De eerste dag was altijd rustig... Maar het jaar begint net pas...

[ bericht aangepast op 13 okt 2013 - 21:26 ]

Marcus Franz Missen - Nieuw - Brighton

Aandachtig luister ik en mn ogen worden groter bij haar verhaal. Ja, mutant is mutant, maar dat klinkt toch weer heel speciaal en heel anders dan wat ik kan.. Ze legt t heel goed uit, dat zeker.. Mn mond zakt een klein beetje open terwijl ik knik.. "Wow.. Da's ook.. heel speciaal en uniek zeg.." mompel ik zacht, ik ben duidelijk onder de indruk. Maar zij niet zo bij de mijne, ik zie haar verwarde blik dat ze mijne niet zo goed snapt.. "Ik.. ik kan je wat laten zien, als je wilt..? Dan doe ik wel iets moois, ik laat je geen nachtmerrie meemaken, natuurlijk.." zeg ik zacht.. "Maar je moet me wel vertrouwen, en als je het niet wilt snap ik het ook heel goed, maar dat is de enige manier om het goed uit te leggen.." zeg ik dan zacht er achteraan.
Dan legt ze uit over het terugtrekken van haar hand.. "Aah.. vandaar, ja, ik schrok al een beetje, maar nu snap ik het joh, geen probleem. Ik zou hetzelfde gedaan hebben" glimlach ik vriendelijk om duidelijk te maken dat alles goed zit.
Ergens wel sneu dat ze er geen controle over heeft met rottige herinneringen en zo.. Dan kijk ik haar weer vragend aan over mn vraag van net. Met beide antwoorden kan ik leven, t is voor mij ook al een tijdje geleden, maar ik ben wel 100% zeker dat het me lukt als ze het wilt.. "Misschien kan je dan ook je geestkracht laten zien? Die lijkt me.. gaaf.. om eerlijk te zijn, maar als t voor jou ongemakkelijk is hoeft t niet hoor, geen probleem." zeg ik dan, om haar weer wat geruster te stellen.

It's high noon.

Feline Carroll § nieuw § Brighton

Ik glimlach bij zijn enthousiaste reactie. Ergens is het wel fijn dat hij zo onder de indruk is. Ook al zijn die krachten voor mij nog steeds onwennig, toch is het wel fijn als iemand erdoor onder de indruk is. Dan stelt hij voor om zijn kracht op me te tonen. Meteen knik ik enthousiast. Ik wil graag begrijpen wat ze nu precies inhoudt. "Ja, dat lijkt me wel fijn." Ik had ook niet anders verwacht dan dat hij iets fijn zou tonen. Het zou nogal gemeen zijn anders.
Gelukkig snapt hij nu waarom ik net mijn hand terug trok, want volgens mij zaten we er toch onbewust beide nog een beetje mee.
"Natuurlijk wil ik die tonen. Maar je moet alleen niet schrikken, het ziet er nogal eng uit." glimlach ik dan. "Maar doe jij maar eerst. Ik ben klaar... Voor zover dat kan." glimlach ik dan.

“To live will be an awfully big adventure.”

[Sorry, ik wil me graag uitschrijven om privé-redenen]

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Marcus Franz Missen - Nieuw - Brighton

Ik knik als ze instemt om mijn krachten bij haar te tonen. Even begin ik na te denken, wat zal ik haar eens laten zien...
"Uhmm.. Hou je van een wat magisch bos?" vraag ik glimlachend en ik sta langzaam op. Mn glimlach verdwijnt langzaam en ik kijk haar aan.. "Let op.. Niet schrikken.. het is allemaal nep, geniet ervan.. Als je eruit wil zeg je maar gewoon dat t goed is, ik kan je gewoon zien en horen. Voor mij is het alsof je gewoon nog op die stoel zit." zeg ik dan en knijp mn handen fijn tot vuisten. Voor haar veranderd de omgeving in een mooi bos.. Het bos is onder avondlicht en er vliegen allemaal vuurvliegjes rond.. Vlakbij haar is een vijvertje waar de vuurvliegjes met meerderheid rondvliegen.. Er waait een zachte wind door de bomen die zij kan horen.. Ik kijk toe hoe ze eigenlijk gewoon nog op de stoel zit.. Voor haar zien zit ze op een boomstronk.. Ik hou mn handen gebald tot vuisten en laat haar genieten van de omgeving.. Hopelijk vindt ze het wat..

It's high noon.

Velton schreef:
[Sorry, ik wil me graag uitschrijven om privé-redenen]

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

“To live will be an awfully big adventure.”

Marcus Franz Missen - Nieuw - Brighton

Aandachtig blijf ik me op haar focussen en hoor haar piep reactie.. Gelukkig vindt ze het wat.. Ik beweeg mn vingers iets, op die manier kan ik bedenken wat ik laat gebeuren.. In haar "dromenland" komt door de beweging van mn vingers een eekhoorntje naar haar toe. Het beestje springt op haar boomstronk en kijkt haar aan. Dan pakt hij een nootje die naast de strond ligt en springt op haar schoot. Waar hij haar aankijkend met die kraaloogjes het nootje opeet.
Zelf glimlach ik omdat ik weet wat zij allemaal meemaakt. Ze vindt het vast geweldig.. Ik voel mezelf wel steeds een beetje vermoeider worden, maar ben ook niet van plan haar daar nog lang te laten blijven, wil gewoon haar reacties zien en haal haar dan terug naar Aarde.

It's high noon.

(hello, iemand iemand vrij?

"Do you believe monsters are born or made?"