MSV - Jongerencamping x Tijdmachine [3] - Speeltopics

Een groep jongeren vindt een tijdmachine en gaat twintig jaar terug in de tijd, om schokkende gebeurtenissen te voorkomen die hun ouders hebben meegemaakt tijdens hun zomervakanties. Op deze manier hopen ze het leed in hun families te kunnen doen verdwijnen.

Personages

[ bericht aangepast op 19 mei 2014 - 21:41 ]

Every villain is a hero in his own mind.

'Hoe zou ze daar achter moeten komen?' vroeg Davey. 'Ze is er niet eens.'

-
'Ja, ze stond net voor de camper.' Cyrith wist te glimlachen, zoals altijd wanneer Flynn over zijn vriendin sprak.

Every villain is a hero in his own mind.

Gelukkig na een veel te lange reis naar mening van Rachelle was ze aangekomen bij de camping. Rustig rijd ze door naar het loket en zet haar motor af en stapt af. Op dit moment kwam de hitte haar tegemoet aangezien zij op de motor de benodigde koeling kreeg die ze nodig had. Langzaam laat ze haar rugzak achter zich vallen, hij was behoorlijk zwaar. Snel deed ze haar helm af.Ze liep naar binnen en voelde hoe de koude wind van de airco haar tegemoet kwam. Rachelle liep naar de balie en sprak een vriendelijke uitziende vrouw aan. Rachelle vroeg de vrouw in het Engels haar staanplaats. Na een tijdje nog gekletst te hebben liep ze weer naar buiten. Ze had de vrouw uitgelegd dat ze aan het rond reizen was en nu even haar rust zocht op een camping. De vrouw was erg vriendelijk en vertelde haar wat mooie plekken die ze in Griekenland kon bezoeken. Rachelle liep weer naar haar motor en deed haar helm weer op en rijd naar veldje met de letter D. Ze volgde de bordjes en werd lichtelijk geïrriteerd door de hobbels en gaten in het zand. Eenmaal aangekomen zetten ze de motor uit en stapte ze weer af. Ze plofte op het gras neer en maakte haar motor pak een beetje los.

Scorpius zat in de schaduw van een boom te roken toen hij een meisje de camping op zag komen op de motor. Ze plofte in het gras neer zodra ze het voertuig op de standaard had gezet. Hij keek een tijdje naar haar, maar besloot uiteindelijk naar haar toe te gaan. Hij had immers nog maar weinig contacten gemaakt en hij had zich gisteren behoorlijk verveeld.
Hij trapte zijn peuk uit en liep naar het meisje toe. ‘Hé.’
Hij zocht naar woorden, maar kon verder niet zoveel bedenken om te zeggen. Het lag niet in zijn aard om hulp aan te bieden of haar te waarschuwen voor een zonnesteek.

Every villain is a hero in his own mind.

Rachelle schoof haar tas naar zich toe en zocht naar een flesjewater. Na een tijdje zoeken en graaien had ze eindelijk een flesje in haar handen. Het water was inmiddels niet meer zo koud als het geweest was, maar naar haar idee goed genoeg. Ze draaide de dop vol verlangen van het flesje af. Rachelle nam vele slokken achter elkaar en nog binnen 20 seconden was het flesje leeg. Het water stroomde door haar lichaam het leek net op een klein riviertje die zich binnen bij Rachelle bevond. Het flesje deed ze terug in haar tas en kwam toevallig haar zonnebril tegen die ze opzetten. Ze schrikt op van gegil van kleine kinderen en geroep van een aantal ouderen. Ze zuchtte diep dit ging ze nog een hele tijd horen. Opeens zag ze een jongen naar zich toe lopen en hij begroeten haar. Zijn ogen vielen haar meteen op hij had mooie blauwe ogen die haar aandacht behoorlijk trokken. Eigenlijk had Rachelle niet veel zin om iets te zeggen, maar dat zou behoorlijk bot van haar zijn en aangezien ze niemand hier kende kon ze beter vriendelijk zijn zodat ze meer contacten zou krijgen. Vermoeiend stond ze op en zuchtte licht. 'Hallo, fijn dat hier ook Nederlanders zijn te vinden, ben ik tenminste niet de enigste.' zegt ze zo vriendelijk mogelijk. Het kostte haar wel moeite aangezien ze gewend was om vrij bot te reageren tegen vreemden. Dat kwam mede door de dronken lui in het café van haar vader waar ze werkt. 'Mijn naam is Rachelle en die van jou?' vroeg ze uit nieuwsgierigheid en stak haar hand uit naar de jongen.

[ bericht aangepast op 9 mei 2014 - 22:57 ]

'Scorpius.' Hij liet zijn blik even over haar motor glijden. Een exemplaar dat je zo onderhand in een antiekwinkel kon kopen. 'Hoelang ben je wel niet onderweg geweest?'

Every villain is a hero in his own mind.

Toen de jongen zich voorstelde als Scorpius glimlachte ze. Die naam had ze nog nooit gehoord redelijk bijzonder.' Toen hij vroeg hoe lang ze onder weg was geweest zuchtte ze."Veel te lang naar mij idee. Ik ben een aantal keer gestopt anders zo ik het niet reden. Ik reis een beetje rond dus hoelang ik hier over heb gedaan, geen idee." zei ze met een zucht. Rachelle volgde de blik van Scorpius die naar haar motor ging."het is een Honda CB 1100 "zei ze met een glimlach. Motoren waren niet echt haar passie, maar die van haar vader. Dit was een van de motoren van haar vader, dus ook de enigste die ze mee mocht nemen op reis.

[ bericht aangepast op 9 mei 2014 - 23:24 ]

Haloony werd wakker van stemmen en veel licht. Ze merkte dat ze niet écht een kater had, maar in het gras liggen slapen, was ook niet echt bevorderlijk voor de nachtrust. Ze lag op haar buik, hoewel ze geen idee had waarom ze dat had gedaan, want daar kon ze nooit goed tegen.
Met tegenzin rekte ze zich uit en keek om, om te zien of Brian nog sliep of niet.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Scorpius knikte alleen. Hij wist niet veel van motors, maar het zag er net als alle voertuigen hier oud uit. Scorpius was eigenlijk wel weer een beetje uitgepraat, maar wist dat hij geen vrienden zou maken als hij op deze voet doorging. Hij zocht naar iets wat hem werkelijk boeide, maar dat eigenlijk hoefde hij niet zoveel van haar te weten. 'Zitten al je spullen daarin?' Hij wees naar de bagagebox, waar nog geen kookstel in zou passen, laat staan kleren, een tent, slaapzak, luchtbed en alles wat je verder nog nodig had.

Every villain is a hero in his own mind.

Rachelle keek op toen haar de vraag gesteld werd of daar al haar spullen in zaten.' Ja, en er zit ook wat in die tas' antwoordde ze en wees naar de grote rugzak die naast haar op de grond stond. 'Ik heb inderdaad niet veel bij, maar ik ben ook op reis en bezoek van alles dan kan ik moeilijk met vele spullen gaan schouwen.' vervolgt ze. Ook al was ze aan het praatte met de jongen kwam ze op het idee om toch even haar tent op te zetten. Tja, vrouwen konden twee dingen te gelijk, dus zij ook. Ze ging door haar hurken om bij haar tas te kunnen waar ergens een opgooitentje te vinden was. 'Gelukkig heb ik mijn tentje zo op gezet, want ik ben zo mega ongeduldig ik zo gestrest van me zelf worden' zei ze en lachte. Eindelijk had ze haar tentje en trok hem er uit. Ze schoof de hoes van het rond vorm en gooide het op de grond. Zo voor haar voeten ontstond een knal roze tent. Ze vond het toch mooi om te zien hoe iets klein iets groots kon vormen. Of ja wat je groot vind. De hitte drong zit meer binnen bij Rachelle, dus trok ze haar motor pak uit. Daar onder kwamen haar normale kleding tevoorschijn, een shortje met een hemdje erop. Rachelle wist even niet wat ze moest zeggen, dus was het even stil, maar stilte kwam niet vaak voor in haar verhalen, dus besloot ze maar wat te vragen.'En hoelang zit jij al op deze camping vroeg ze en keek hem aan recht in zijn ogen.

'Sinds gisteren.'
Scorpius blikte even op de afzichtelijke, roze tent en vroeg zich af of ze zo'n kleur had gekozen omdat ze anders dacht hem niet meer terug te kunnen vinden.

Every villain is a hero in his own mind.

'Ah, dus jij bent hier ook nog maar net.' zei ze en glimlachte naar hem. Rachelle had niet verwacht dat ze al zo snel een gesprek zou hebben met een onbekende. Ze keek even naar de twee haringen die naast het hoesje van de tent op de grond lagen. Snel pakte ze die en toverde een klein hamer uit de bagagebox. Rachelle liep naar de tent en sloeg de twee haringen in de grond. Ze keek naar de tent die op dat moment een klein luifeltje aan de voorkant had. De jongen stond nog steeds op de zelfde plek als net hij stond daar een beetje stijfjes. 'Zou je me dadelijk naar het zwembad willen brengen ik heb echt geen idee waar dat is en na het lange reizen kan ik wel een frisse duik gebruiken 'zei ze en glimlachte. Ja, ze had inderdaad zin om dadelijk even te zwemmen en het zweet en van haar aftewassen. Maar eerst moest ze haar matje pakken waar ze op zou gaan slapen. Het was een matje met een strookje lucht , echt lekker lag het niet, maar ze moest iets aangezien ze geen luchtbed mee kon krijgen. Ze loopt weer terug naar haar bagagebox en trok met veel moeite het matje eruit. Snel gooide ze hem in de tent waar ze vervolgens haar tas ook in deed.

Scorpius haalde zijn schouders op. Hij was zelf nog niet naar het zwembad geweest, maar was er wel een paar keer langs gelopen. 'De meesten gaan naar het meer,' vertelde hij haar. 'Het zwembad is gewoon een vierkante bak. Niet heel veel soeps.'

Every villain is a hero in his own mind.

'Ach, meer is ook prima, maar dan weet ik nogsteeds niet aar ik heen moet. Weet jij wel waar het is?'vroeg ze hem. Ze keek nog eens goed naar hem. Hij had een aparte uitstraling ze kon het niet echt verklaren wat het nou precies was. Rachelle kon eigenlijk alleen nog maar aan de verkoeling van water denk waar ze zou zwemmen maakte haar helemaal niks uit.

Flynn was er al vroeg uit gegaan en had verse broodjes gehaald bij het campingwinkeltje. Hij was wel blij dat ze hier voorlopig een tijdje zouden blijven, want hij was dat reizen en constant inpakken wel een beetje beu geworden. Hij liep opgewekt terug over het zanderige pad en liet zich niet veel later in het gras voor Ashlees tent zakken om haar een goedemorgen te wensen.

~ ~

Faëlla werd met een hol gevoel in haar maag wakker. Het was een naar idee dat haar ouders elkaar nog niet eens in de ogen hadden gekeken en ze vroeg zich af of ze dat wel zou kunnen veranderen. Haar vader zag er nog zo close uit met het meisje dat de levens van hun ouders had verwoest, dat ze niet kon begrijpen dat die ooit uit elkaar waren gegaan. Ashlee had blijkbaar een hele transformatie ondergaan op het moment dat ze Flynn en Angel had zien zoenen.
Ze kleedde zich aan in haar tentje, wat nogal moeilijk ging en besloot te kijken waar de andere meiden bleven. Misschien hadden zij meer geluk met hun ouders.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Nooit meer,' kreunde Brian, terwijl hij moeizaam overeind kwam. 'Ik ga nooit meer in het gras slapen.' Zijn rug deed pijn en hij had een stijve nek. 'Ik laat me niet meer ompraten door jou,' grinnikte hij.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?