Toen Ilse de volgende ochtend wakker werd, mopperde ze nog steeds op Mosh met zijn leuke e-mail. Marije werd er een klein beetje gek van. Ze zou het niet zeggen, maar ze had ook wel graag gewild dat ze pas later waren vertrokken. Natuurlijk was het leuk dat ze al contacten hadden, maar ze waren nu zo plotseling vertrokken en ergens was ze bang dat de jongens - Johan, Thomas en Simon - van gedachten zouden veranderen en ergens anders heen zouden gaan. Het sloeg natuurlijk nergens op, maar ze waren wel aardig impulsief en in tegenstelling tot Ilse en Marije waren zij in de auto, dus zaten ze niet vast aan deze camping.
'Gelukkig zijn hier wel andere leuke jongens!' zei Ilse, toen ze Davey zag langs lopen naar zijn tent. Een glimlach ontstond rond haar lippen.
Marije vond hem er een klein beetje angstaanjagend uitzien, maar Ilse had nu eenmaal een geheel andere smaak wat jongens betrof. Eén ding was zeker, ze zou geen concurrent worden wat betrof Simon.
Ze kleedden zich om en maakten zich op in het toiletgebouw. Ilse probeerde Marije ertoe te zetten dat ze haar haren in een knoet deed, maar Marije wilde dat niet en uiteindelijk deed Ilse het zelf dan maar. Ze haalden een paar broodjes bij de winkel en gingen voor hun tent zitten om die op te eten. Marije keek zwijgend naar de jongeren die slaperig hun tent uit kwamen. Ze vond het leuk om mensen te bekijken en verzon er vaak een levensverhaal achter. Daarom intrigeerde Davey haar ook wel weer een beetje, want er moest een reden zijn dat hij blind was aan één oog.
'Hoe was het gisteren eigenlijk met die jongen? Raphael?'
Marije werd uit haar gedachten getrokken door Ilse, die haar plotseling vol interesse aankeek. 'Wat?'
'Nou, je hebt gisteren toch met Raphael gegeten? Je zei alleen dat het wel gezellig was, maar ik wil details!' Haar ogen fonkelden.
Marije grinnikte. 'Het was gewóón gezellig,' zei ze, voordat Ilse zich dingen in het hoofd haalde.
'Gewóón gezellig?' Ilse schudde haar hoofd. 'Nee, Marije, dat is het als jullie samen in het water waren gebleven, bij de anderen. Maar jullie gingen met z'n tweeën weg. Dat maakt het méér dan gezellig.'
Marije sloeg haar ogen neer. Ilse had wel gelijk dat het zeker goed had gevoeld dat hij zo geïnteresseerd in haar was geweest en ze had best leuke gesprekken met hem gehad. Ze was niet dichtgeklapt, zoals ze meestal had bij jongens, en dat was ook fijn. Maar wat moest ze Ilse vertellen? Dat het leuk was geweest dat ze het voor elkaar had gekregen met hem te praten? Dat sloeg natuurlijk nergens op. Zeker Ilse zou dat niet begrijpen, want die sprak altijd honderduit tegen iedereen, jongen of geen jongen. Dat Marije er zo'n moeite mee had om een gesprek met een jongen op gang te houden, was voor haar niet voor te stellen.
'Het was leuk. We hebben gekletst,' zei ze daarom. Daarna stopte ze snel een stukje van haar croissantje in haar mond, zodat ze even niets kon zeggen.
'En?'
Marije zuchtte. Ze slikte haar broodje door en vroeg: 'Wat wil je nou weten, dan?'
'Of hij leuk is!' Ilse sloeg haar armen verontwaardigd in de lucht, alsof het vanzelfsprekend was dat ze dat bedoelde. Voor Marije was het niet vanzelfsprekend.
'Hij is een leuke jongen. EEN.'
'Jemig, Marij, je moet Simon echt uit je kop zetten.' Ilse legde haar hand even op Marijes schouder. 'Ik weet dat je hem al heel lang leuk vindt en zo en dat is super stom, maar je moet hem vergeten. Dat we hier eerder zijn, is eigenlijk een goed iets. Nu kunnen we ons richten op een leuke jongen voor jou - Raphael, bijvoorbeeld, is wel een goede optie - en als Simon hier dan komt, heb jij je zomerflirt al binnen en kun je hem lekker jaloers maken.'
'Ik doe niet aan zomerflirts.'
'Oh nee.' Ilse sloeg zichzelf theatraal voor haar hoofd. 'Dat is waar ook. Voor jou moet alles direct serieus zijn.' Ze grijnsde. 'Geniet toch eens van het leven, Marije! Het leven als jongere is leuk!'
Marije stond op. 'Zullen we zwemmen?'
Ilse schoot in de lach om haar plotselinge onderwerpsverandering en knikte toen. 'In het zwembad. Misschien is Davey daar ook wel.'
'Jij met je Davey.' Marije rolde met haar ogen en gaf Ilse een plagerige duw. 'Pas maar op dat jij niet zo verliefd wordt op hem als ik op Simon ben.'
'Nee, dat gaat niet gebeuren,' zei Ilse. 'Ik doe niet aan hopeloos verliefd zijn.'
Nog geen tien minuten later sprong Marije in het water, waardoor ze Ilse nat spatte. Die slaakte een gilletje en sprong toen achter Marije aan. Ze zwommen naar het midden van het zwembad en Marije gooide haar balletje naar Ilse, maar die stond niet op te letten. 'Hé! Waar ben jij met je gedachten?' Marije schoot in de lach, maar haar lach verstomde toen ze Ilses blik volgde.
Davey kwam met een paar vrienden - waaronder Raphael - aanlopen in zijn zwembroek en Ilse keek bijna verlekkerd naar zijn gespierde bovenlichaam.
'Je kwijlt bijna,' merkte Marije op, zo zacht dat alleen Ilse het kon horen.
Ilse gaf haar een duwtje, maar haar gezicht werd wel rood en ze dook onder water om het te verbergen. 'Hij is echt vet knap.'
'Hmm.' Marije besloot daar maar niet op te reageren, want e was het er simpelweg niet mee eens.
'Ik bedoel, hij heeft echt zo'n woest uiterlijk dat niet meer perfect is en daarom bijna nog perfecter,' ging Ilse verder. 'Hij heeft een levensverhaal, weet je? Dat moet wel. Waarom anders zou hij zijn pink missen en waarom anders zou hij blind zijn aan één oog? Die jongen heeft iets meegemaakt.'
Het missen van zijn pink was Marije nog niet opgevallen en haar blik schoot naar zijn hand, die inderdaad een pink miste. Nu was het zeker dat hij iets had meegemaakt.
'En dat is dus wat hem zo aantrekkelijk maakt,' besloot ze. Ze zwaaide even naar de jongens toen die hun kant opkeken.
Marije voelde zich direct opgelaten. Ze wist niet zo goed hoe ze zich tegen Raphael moest gedragen, zeker niet met die groep jongens erbij, die zich ongetwijfeld afvroegen waarom Raphael enige interesse toonde in Marije als ze een vriendin had als Ilse.
If you want the rainbow, you gotta put up with the rain
