[RPG] Lyle House • Rollentopic - Rollentopics

Autumn Brighton was al sinds jonge leeftijd een erg vrijzinnig iemand, die zich vooral liet beroeren door muziek en de natuur. Ze geloofde in het goede van de wereld - en van de mensen, waardoor ze echter vrij naïef was. Zo ontmoette ze een zekere William - wiens achternaam ze nooit geleerd had - die haar met zijn natuurlijke charme meteen voor zich gewonnen had, waarna de twee een stomende affaire kregen toen Autumn pas 17 was. Hun liefde duurde echter niet lang, want niet veel later was William als sneeuw voor de zon verdwenen, wat Autumn's hart brak. Een gebroken liefde waar ze zich nooit compleet overheen zou kunnen zetten, vooral omdat ze enkele weken nadien een beangstigende ontdekking deed - ze was zwanger.
      Al was ze nog een tiener, liet Autumn's opgewekte mentaliteit haar geloven dat het meer dan geluk was, dat het een verborgen zegen was - waardoor ze haar zwangerschap compleet omhelsde en zich ging verheugen op de geboorte van haar zoon. 7 maanden na haar ontdekking beviel de toen 17-jarige Autumn van een gezonde, sterke jongen, die ze King doopte, naar wat hij in haar ogen was. Hij zou geweldige dingen doen, vrede brengen - hij was voor haar en voor haar alleen, een koning. Met oneindige liefde probeerde ze hem op te voeden, al kon ze niet ontkennen dat het zwaarder was dan ze zich had voorgesteld. Toch bleef ze haar optimistische blik behouden en besloot zelfs - toen King 2 jaar was - haar ouderlijke huis te verlaten en boven een antiekwinkeltje te gaan wonen, wat zij uitbaatte. Het gezin had niet veel, maar ze hadden genoeg - al verlangde Autumn naar een vaderfiguur in het leven van haar zoon. Gelukkig ving haar vader zijn kleinzoon met alle liefde op, net als haar moeder dat deed.
      Wanneer King 4 jaar was, begonnen dingen echter te veranderen. Autumn kreeg het financieel steeds moeilijker en was gedwongen haar antiekwinkeltje te sluiten, waarbij haar vrolijke persoonlijkheid ook verdween. De druk die ze voelde was ondraaglijk en daarbij had ze nog eens de verantwoordelijkheid over haar zoon - een jongen die haar soms beangstigende vanwege de dingen die gebeurden. Ze besefte dat ze het niet kon, maar het was te laat - ze kon haar leven niet meer veranderen. Wanhopig ging ze op zoek naar een nieuwe baan en vond die, werkend in een fabriek. De momenten waarop King niet op school was, verbleef hij bij zijn grootouders, waar hij alle geluk had - hij werd immers uitgebreid verwend als hun enige kleinkind. Echter, wanneer hij bij zijn oververmoeide moeder was, was de jongen maar al te ongelukkig - enkel wanneer de twee naar parken, bossen of andere wondermooie natuurgebieden gingen, was Autumn meer dan gelukkig. Toen leerde ze haar zoon immers haar eigen geloofswaarden, anderen lief te hebben en vergiffenis te schenken.
      Zo ging het jarenlang, tot het noodlot toesloeg. Wanneer King 9 jaar was, deed hij een vreselijke, hartbrekende ontdekking - zijn moeder had haar eigen leven beëindigd. Een beeld wat hem tot op de dag van vandaag nog elke nacht achtervolgt. Sinds de verschrikkelijke gebeurtenis, veranderde er ook iets binnenin King - die zichzelf sindsdien Sawyer noemde, naar zijn tweede naam. Hij werd agressief, stilzwijgend en isoleerde zich van de gehele wereld, enkel maar problemen veroorzakend. Hij was immers bang dat het zijn schuld was, aangezien hij langzaam maar zeker merkte dat hij niet normaal was en hij sommige avonden de vreselijke hoofdpijnen bij zijn moeder veroorzaakte. Zijn grootouders - ondanks ze rouwden om hun dochter en eindeloos veel hielden van hun kleinzoon - besloten dat hij niet langer kon blijven, eveneens omdat ze te oud werden om voor hem te zorgen. Zij zonden hem naar een pleeggezin, waar ze hem vaak met verschillende monsterlijke namen bestempelden. Nooit bleef hij lang in hetzelfde pleeggezin, hij was immers erg agressief naar de anderen, die steeds vaker beangstigd werden door de stemmen die ze in hun hoofd hoorden - stemmen waarbij ze geloofden dat ze aan Sawyer toebehoorden. Jarenlang ging hij van pleeggezin naar pleeggezin, wat hem vormde tot de jongeman die hij nu is, tot hij na enige tijd door zijn laatste pleeggezin bij Lyle House opgenomen werd, nadat hij voor de zoveelste maal gearresteerd was. Daar wisten ze vrijwel meteen wat er met hem aan de hand was, waardoor ze ook perfect weten hoe met hem om te gaan. Sawyer moet nog wennen aan zijn nieuwe thuis, maar beseft dat hij werkelijk een plaats gevonden heeft waar hij zich thuis zou kunnen voelen.