The Last Lucky Straw • One Direction • 5SOS • Speeltopic - Speeltopics

Datingsites, de meeste mensen kunnen er wel een paar zo uit hun hoofd opnoemen. Plekken waar je jezelf kunt zijn zonder toch teveel prijs te geven, aangezien de meeste anoniem zijn. Foto's komen er niet aan te pas, alleen een vakje waar je iets over jezelf kunt vertellen, van hobby's tot verre familieleden, niks is te gek. Als je geïnteresseerd bent in iemand kun je diegene een berichtje sturen of chatten. Het is altijd riskant, want je weet nooit wie er achter het scherm zit, of diegene wel echt die eenentwintigjarige jongen in plaats van drieënveertig. Toch kan het ook voor hechte vriendschappen en relaties zorgen, waar iedereen natuurlijk op hoopt. Zo ook een aantal jonge mannen die het hoogtepunt van hun leven hebben bereikt, of dat nou komt omdat je een gezin hebt of al twintig weken op nummer een staat met je hitsingle. Ze hebben alles wat ze willen, maar compleet gelukkig zijn ze niet. Ze missen namelijk iets. Liefde. Dat kan komen omdat je vriendin of vrouw, vriendje, je amper meer ziet staan en je liever kwijt dan rijk is of omdat mensen je alleen willen voor de roem. Waarom zou je -je dan niet inschrijven op een anonieme datingsite? Niemand kent je of weet hoe je eruit ziet, dus kan daar niet op beoordeeld worden, ook niet over je verleden. Als je dan iemand vind waarmee het klikt en waarop je toch wel verliefd wordt is elkaar in het echt meeten de logische volgende stap. Maar wat nou als degene nou is wat je dacht? Of misschien zelfs beter is dan dat? Ga je dan samen verder als stel, vrienden, of breek je het contact toch maar volledig af?

Rollen •
Louis William Tomlinson • IamGroot
Zayn Javadd Malik • TateLangdon
Liam James Payne • Malikhuana
Niall James Horan • Ashwin
Harry Edward Styles • Styford
Ashton Fletcher Irwin • Tethys
Calum Thomas Hood •
Michael Gordon Clifford • IamGroot
Luke Robert Hemmings • Hemlinson
Zachary 'Zack' Gamble • Goner
Tate Evan Walker • TateLangdon

Regels •
• Minimaal 7 regels, 200 woorden, schrijven, dat is niet heel erg moeilijk.
• Graag met leestekens en hoofdletters typen.
• OOC graag met haakjes; [] {} () - -
• Als je een week niet hebt gereageerd zonder te laten weten waarom lig je er zonder pardon uit.
• Reserveringen blijven 48 uur staan. Reservatie telt tot dat de rol helemaal af is.
• Geen Mary Sue's (perfecte personages)
• Naamsveranderingen doorgeven.
• Geen personages van anderen besturen.
• Alleen Malikhuana of Atweh maken de nieuwe topics aan.

Begin: Het lijkt een doodnormale dag als alle anderen, de zon schijnt, maar niet te fel en op een fijne temperatuur, een paar wolkjes aan de lucht waarvan het sowieso niet zal gaan regenen. De perfecte nazomersedag dus. Toch is het een niet heel normale zaterdag, het is de dag dat de jongeren eindelijk degene die ze hebben ontmoet op het de site in het echt zullen zien. De spanning ligt hoog en daardoor hebben sommigen nog wel de neiging om de verwachting ook iets te hoog te hebben. Het zou goed kunnen dat het een enorme tegenvaller is en je het alleen uit zit voor de beleefdheid, maar met een klein beetje geluk is deze middag er een waarin je iemand ontmoet die je nooit meer kwijt zou willen.

[ bericht aangepast op 31 okt 2014 - 20:18 ]

---

Because I love him, do I need another reason?

Harry Styles
Vanaf het moment dat ik goed zat begon ik heel gericht te werk te gaan, terwijl ik zijn been zo hoog als hij zelf aangaf hield om het effect te verdubbelen, dat hoopte ik tenminste. Zo leek het in ieder geval want Louis zette zijn nagels dieper dan ooit in mijn rug en zijn hele lijf trilde onder me. Dat spoorde me meer dan genoeg aan als ik dat eerder nog niet was om er volledig voor te gaan om hem over de rand te krijgen. Ik ondersteunde zijn been zo goed als ik kon in deze positie toen hij die hoger optrok, net als dat ik scherp in de gaten hield of hij niet instortte door de kracht die ik zette of mijn gewicht, die ik voor het grootste deel van hem af wist te houden. Eigenlijk zou ik op dit punt niet meer erover kunnen denken, maar het was ook meer een instinct dat ik zo voor hem zorgde dan dat het een bewuste gedachte was. Mijn moeite was zeker niet voor niets toen ik hem luid hoorde vloeken, het was heerlijk dat de jongen zo luid was, het gaf me echt een gevoel dat ik het goed deed en dat was echt geweldig. Door de manier waarop zijn lichaam van trillen naar schokken was overgegaan kreeg ik een seintje dat ik waarschijnlijk nog een stoot nodig had om hem te laten komen en met hem ten onder te gaan. Want ik was zeker net zo dichtbij als hij was, en als zijn spieren zo zouden aanspannen ging ik dat niet overleven. Perfect gericht en net een tikje harder dan de andere keren raakte ik zijn prostaat en dat was het. Hijgend en met lage kreunen bleef ik toch doorgaan terwijl zijn rug zich in een gevaarlijke bocht trok en zijn gegil mijn gehoorgangen weer vulde. Ik klemde mijn kaken pijnlijk op elkaar door zijn nagels die lijnen tot aan mijn kont maakten, al verloor mijn lichaam officieel alle kracht om ook maar zoiets kleins te doen toen zijn spieren zich verschrikkelijk aanspanden en een onmenselijk geluid uit mijn keel kwam. Ik sloot mijn ogen en mijn mond hing ietsje open net voordat ik hard in hem kwam en mijn nagels in het been dat ik vasthad zette. Het was een wonder dat ik niet levenloos bovenop hem klapte, maar ik hield me wel stevig aan hem vast om niet alsnog om te kiepen. Het gevoel dat door mijn aderen stroomde voelde zo ontzettend goed, de adrenaline en endorfine waren zo'n goede combinatie dat mijn hart en longen niet meer wisten wat ze ermee aan moesten. Het duurde echt even voordat ik mijn grip op hem minderde en mijn ogen kon openen, waarna ik hem gelijk recht in zijn heldere ogen keek. Hij was een letterlijk wrak, maar hij was nog steeds zo prachtig dat het bijna pijn deed. Zijn woorden deden me breed en triomfantelijk glimlachen, Louis' stem was compleet vervormd, maar omdat ik wist dat het door mij kwam kon ik niet anders dan grijnzen. Ik boog naar beneden om hem liefdevol te zoenen om goed te maken dat ik het niet terug zei. "Boo? Ik wil je geen pijn doen dus kan je -je hand misschien weghalen?" vroeg ik hem, mijn stem ontzettend rauw door het grommen en kreunen. Zijn hand lag namelijk nog bij mijn kont en zolang die daar was kon ik niet uit hem, daar had ik de kracht niet voor en ik betwijfelde dat het fijn was als ik zo in hem bleef nu hij zo gevoelig moest zijn.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik was compleet van de kaart door mijn orgasme, wat sterker was geweest dan welke ooit hiervoor. Ik merkte niets meer door de extase en de euforie die alle hormonen die door mijn lichaam raasden hadden veroorzaakt. Ik zag er waarschijnlijk uit als een wrak, maar door het geweldige gevoel wat deze korte tijd met mijn pluizenbol me had gegeven kon het me geen zak schelen. Toen mijn gevoel iets was teruggekeerd en ik mijn ogen had geopend duurde het nog even voor Harry zijn blik zich weer vasthechtte aan de mijne, waardoor ik zekerheid kreeg dat dit eenzelfde hoogtepunt voor hem had opgeleverd als voor mij het geval was geweest. Ik kreeg een zwakke en trillerige glimlach om mijn lippen, maar zeker wel een gemeende. Ik had er gewoon allemaal de kracht niet meer voor en ik was dan ook vol bewondering dat Harry nog boven me hing, in plaats van dat hij bovenop me was gevallen. Ik kreeg het na even voor elkaar wat te mompelen, waarop ik geen reactie kreeg, maar wel een kus, wat al meer dan genoeg zei. Ik zoende hem zo goed en zo kwaad als het ging terug. Ik had al weinig kracht in mijn grote spieren, maar ook mijn lippen hadden kun kracht verloren. Toen hij terugtrok piepte ik zacht als protest, maar de woorden die hij daarna zei liet ik mijn hand van zijn kont af zakken. Pas nu hij erover begon en me erop wees voelde ik hoe godverziekend gevoelig ik was geworden. Zijn stem liet me ook zeker niet koud, rauwer dan ik ooit had gedacht mogelijk. De rillingen liepen erdoor over mijn rug en nog een kleine piep rolde over mijn lippen. "Je bent zo fucking groot." gromde ik zacht. voor ik met een slap armpje mijn hand op zijn hoofd legde en zacht door zijn krullen begon te aaien, terwijl mijn been weer rustig het matras raakte. Langzaam begon mijn ademhaling iets te kalmeren en ook mijn hartslag daalde naar de normalere snelheden. Het ging maar langzaam, zeker door alles wat nog door mijn lichaam pompte en me het beste gevoel ter wereld gaf, maar het was een begin. Wel begon het tot nu toe heerlijke volle gevoel langzaam toch in pijn te veranderen. Nu was het nog een wat ongemakkelijk gevoel, maar als ik mezelf weer echt een beetje op een rijtje had, zou de pijn wel komen opzetten. Toch was dit gevoelde gevoel zo slecht nog niet. Misschien als hij het zag zitten dat we het wel een keertje heel rustig aan zouden doen, maar dat was aan hem. Als dit langer duurde zou ik het wel een keer in de week leggen. Dan kon hij erover denken. Maar voor nu wachtte ik gewoon tot hij me leeg zou maken en toch wel op me zou komen liggen, want de kleine ruimte tussen ons werd toch wel een beetje koud. Daarbij woog hij vast niet genoeg om me te pletten. Ik wilde hem gewoon nu bij me hebben, dichtbij me. Dat was alles wat ik nodig had. Hem en misschien later nog een cakeje met wat glazuur... Of mijn cupcake met wat glazuur, maar dat zagen we wel weer als we genoeg kracht hadden opgedaan. Waarschijnlijk eerst maar een klein dutje doen, samen wel te verstaan. Alleen wilde ik namelijk nooit meer na vandaag. Nooit meer alleen, wat er ook gebeurde. We kwamen er wel doorheen, zolang we elkaar maar hadden kwam alles wel weer op z'n pootjes terecht. Dat wist ik zeker.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Op de een of andere manier hadden mijn armen zichzelf op slot gezet zodat ik er niet door kon zakken, al was de rest van mijn lichaam wel compleet ingestort. Ik was er in ieder geval blij, want van ons twee was Louis zeker degene die het meest buiten adem en het ging hem niet helpen als ik inklapte en de lucht daarmee weer uit zijn longen sloeg. Omdat alleen mijn armen nog werkten duurde het toch even voor ik genoeg gekalmeerd was om mijn ogen te kunnen openen, waarna ik gelijk beloond werd met zijn mooie ogen die me al aankeken. Te buiten adem om wat te kunnen zeggen glimlachte ik terug naar hem, wat een stuk breder werd door de woorden dat hij van me hield in zijn gebroken en vervormde stem. Gedeeltelijk omdat ik niet genoeg lucht had om iets terug te zeggen en gedeeltelijk dat ik het niet kon zeggen zelfs al had ik lucht drukte ik mijn lippen liefdevol op de zijne, hopend dat het genoeg antwoord voor hem was, want ondanks dat ik het niet zei voelde ik een gigantische hoeveelheid liefde en genegenheid voor de jongen, alleen wist ik niet of het echt houden van was. Ik glimlachte licht door de piep die hij liet horen, maar hij was nog lang niet van me af en zou qua kussen niks te kort komen. Zacht wees ik Louis erop dat zijn hand nog op mijn kont lag en ik niet weg kon zolang dat zo was, en met zo gevoelig als hij nu moest zijn kon dat echt niet prettig zijn. Met een hand wreef ik zacht en kalmerend over zijn heup om hem te doen kalmeren en rustiger te laten worden terwijl hij eindelijk zijn hand weghaalde. Een kort lachje rolde over mijn lippen door het effect dat mijn rauwe stem op hem had en door zijn woorden. "Nou, bedankt. Denk ik," mompelde ik met een grijns voor ik heel voorzichtig en langzaam uit hem ging en mijn armen het uiteindelijk opgaven. Ik rolde me om op mijn zij naast hem, het liefst was ik op zijn borst blijven liggen en gewoon dichtbij hem gebleven, maar het leek me ook niet het einde om zo plakkerig te zijn. Niet zonder enige moeite ging ik overeind zitten om een doekje te zoeken om ons mee schoon te maken, heel expres met mijn rug in Louis' volle zicht zodat hij zijn eigen werk kon zien. Het deed niet veel pijn, het brandde alleen en het was goed dragelijk. Babydoekjes waren zeer bruikbaar, dus verplaatste ik me naar zijn heupen en gebruikte het eerste doekje om mijn eigen borst mee schoon te maken. In eerste instantie wilde ik dat ook bij hem doen, maar daar had ik nog een ander idee voor. Brutaal grijnzend keek ik de jongen aan en ging wat rechter zitten. "Je mag kiezen, het doekje of mijn tong." Ik zou het begrijpen als hij dat laatste liever niet wilde, het was ook maar een voorstel, het leek me een mooie afsluiting hiervan voor het weer rustiger werd. Louis was ook duidelijk een stuk meer blijvend uitgeput dan ik en ik zou hem met alle liefde vasthouden als hij even wilde slapen, persoonlijk was ik gewoon niet moe genoeg om hetzelfde te kunnen doen.

---

Because I love him, do I need another reason?

Ashton Fletcher Irwin.

Hij drukt nog een kusje op mijn neus en als ik mijn armen voorzichtig om hem heen sla doet hij direct hetzelfde bij mij om me stevig tegen zich aan te trekken en lichtjes glimlach ik, een beetje als een boer met kiespijn, zoals ze dat zeggen, maar het is wel gemeend, want ik vind het echt fijn dat hij zo lief is, al kan hij het glimlachje niet zien, het boeit niet. Zijn woorden en kusje op mijn kruin doet hier alleen maar aan toe. Zachtjes wrijft hij over mijn rug en hij verstopt zijn gezicht in mijn nek, de rommelige, gekke soort krullen moeten wel kriebelen. Ik knik. "Zal ik doen," zeg ik zachtjes. "Dankje." Ik blijf hem maar bedanken, bedenk ik pas nadat ik het al heb gezegd. Kort sluit ik mijn ogen en laat mijn kin op zijn schouder rusten. "Michael?" Het is onzeker, maar ik moet het hem zeggen, al ben ik doodsbang voor zijn reactie. "Ik denk dat ik echt om je geef, of om je begin te geven, om het maar zo te zeggen? Of is dat stom?" Ik begin het warm te krijgen, om de stress van mijn werk, omdat hij zo dicht tegen me aan staat, omdat ik uit macht der gewoonte bijna mijn lippen in zijn nek duw en mijn handen om zijn heupen klem, om zo de broek naar beneden te rukken en mijn vingers de boxershort in te laten gaan. Zo hoor ik het te doen, ik hoor niet met lieve jongens te knuffelen of gevoelens te ontwikkelen, ik hoor meisjes en af en toe jongens te neuken, om anderen te vermaken. En al is het dan niet voor de camera, ik doe het nog steeds. Maar dit is Michael, hem hoef ik niet meteen uit te kleden. Sterker nog, hij wilt niet meteen uit de kleren. En dat is eigenlijk voor het eerst dat ik iemand ontmoet en al binnen te naaien, grof gezegd, een uur is dan nog lang, het gebeurt vaak zat dat ik de naam niet eens weet. En ja, dit probleem had ik al voor mijn werk, al is het daarmee alleen maar erger geworden. "Het spijt me," mompel ik stilletjes. Voor alles.

---

Reality's overrated.

Louis Tomlinson
Mijn complimentje leek gelukkig in goede aarden te vallen, maar toen hij dan toch uit me ging rolden mijn ogen en kreunde ik zacht. De leegte die hij achterliet was niet het prettigste wat ik me kon voorstellen, maar de pijn was in elk geval over. Het lege gevoel wilde ik graag opvullen, maar dat ging niet, al kwam zijn liefde aardig in de buurt van het vullen, zelfs al was dat een mentale vulling van een lichamelijke leegte. Dat hij naast me kwam liggen vond ik alleen wat minder. Ik wilde hem graag dichtbij me hebben, zo dichtbij mogelijk, maar aan de andere kant was mijn ademhaling nog verre van herstelt, net als mijn hartslag. Ik boog mijn hoofd zodat die tegen zijn net iets rustigere borst leunde. Zo had ik wel een tijdje kunnen blijven liggen tot ik gekalmeerd was, maar blijkbaar had de krullenbol hele andere ideeën. Ik piepte zacht toen zijn warmte verdween, maar werd al snel stil door het zien van zijn rug. Er stonden diepe licht bloedende krassen ter grote van mijn kleine handjes over een gehele helft van zijn rug. Ik snapte niet hoe hij me hier niet een flinke optater had gegeven hiervoor, maar het was wel een prachtig resultaat. Gelukkig deed Harry er niet lang over en kwam al snel weer bij me in de buurt zitten. Ik keek hoe hij zichzelf schoonmaakte, waardoor ik nog wat tijd had om mezelf te kalmeren, maar ik zou nooit helemaal kalm worden met zo'n geweldige jongen bij me en al helemaal nu hij niets om zijn prachtige lichaam had. Zodra ik zijn grijns zag, werd mijn ademhaling al iets sneller, maar bij zijn woorden had hij me alweer happend naar adem. Dit meende hij toch niet? In eerste instantie wilde ik hem weer een vaag antwoord geven, maar net voor ik mijn mond open trok herrinderde ik me zijn woorden, die ergens in mijn puddingbrein gevangen waren. Ik wilde nu echt niet alleen gelaten worden. Ik nam nog even mijn tijd om te bekomen van zijn vraag voor ik dan toch wel antwoord gaf. Een enigsinds brutale grijns kwam op mijn gezicht toen de woorden over mijn lippen kwamen. "Nou, mijn tong heeft al gewerkt... Dus misschien is het wel zo eerlijk als jou tong ook wat werk krijgt, Boo. Als je het niet erg vind." zei ik al grijnzend. Langzaam kreeg ik weer wat kracht in mijn armen en streelde zacht over zijn borstkas, waar zelfs geen klein plukje haar op zat. Heel erg vond ik het niet dat hij niet zo harig was. Hij was perfect in elke zin van het woord, hoe hij ook was. Nu pas merkte ik de verwelkte roos achter zijn oor en dacht aan de krans om mijn hoofd. Langzaam haalde ik een van mijn handen van zijn gladde borst en pakte voorzichtig de krans van mijn hoofd, die doormidden was gebroken. Ik keek er wat beteuterd naar en legde die toen voorzichtig naast mijn bed. Ik ging hem wel proberen te maken, of Harry hem laten maken, en dan aan de muur te hangen. Ik had nogsteeds verrassend weinig persoonlijke dingetjeshanden, behalve wat krijttekeningen van mijn zusjes en foto's, maar niet zoveel dat het echt een knus huisje werd. Dat kwam hopelijk nog wel.

---

Bowties were never Cooler

Michael Clifford
Het gaf me een fijn soort rust en veiligheid om mijn gezicht in zijn nek te verbergen. Ik zou zo wel tijden kunnen blijven staan. Hij was warm, zacht en zijn krullen kriebelden fijn tegen mijn wang. Zijn kleine woordjes deden me glimlachen, net als zijn kin die mijn schouder raakte. Het voelde gewoon fijn en comfortabel om zo samen te staan. Ik was niet zo van het kleffe stelletjes gedrag, maar wel van het geknuffel. Ik hield van knuffelen en het was al veels te lang geleden dat ik iemand had gehad om mee te knuffelen zoals dit. Zijn twijfelende woorden deden me glimlachen en ik drukte weer een zacht kusje op zijn kaak. "Dat is verre van stom, Ash. Dat is echt heel erg lief. Ik geef ook heel veel om jou. Twijfel daar alsjeblieft niet over." mompelde ik zacht in zijn nek. Ik voelde zijn handen om mijn heupen klemmen, waardoor ik toch iets oncomfortabeler werd. Ik probeerde me los te wiebelen, maar bij zijn woorden keek ik op en aaide zacht door zijn krullen. "Maak je geen zorgen, Ash. Ik weet niet waarover je sorry zegt, maar het geeft allemaal niet. Ik geef om je om wie je bent en we komen samen vast overal wel uit. Daar ben ik zeker van." zei ik voor ik hem toch langzaam losliet. Zijn knuffels waren me net iets te fijn en net iets te comfortabel. Als ik langer erin zou blijven hangen, zou ik nooit meer weg willen, en we moesten allebei nog naar ons werk binnen een afzienbare tijd. Nu hadden we nog wel een etentje om naar uit te kijken, maar alsnog was het niet lang en had ik geen idee of en wanneer we elkaar na vandaag weer in levende lijven zouden zien. Dat lag toch wel een beetje onder de oppervlakte, als een hongerige piraña. "Ik ga je missen als ik op tour ben, Ash. Zelfs al is dit de eerste keer dat we elkaar echt zien." zei ik tegen de jongen, maar ik meende het zeker wel. Ik zou hem het liefst bij me houden en overal naar meeslepen, maar dat ging vast niet. Hij had zijn werk en ik het mijne, dat ging jammer genoeg niet samen.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Het was me duidelijk dat Louis liever had gehad dat ik op hem was blijven liggen, dat had ik ook gewild maar er moest nog iets gedaan worden voor dat kon. Tijdens het kleine momentje dat ik naast hem lag aaide ik door zijn haren terwijl hij zijn hoofd tegen mijn schouder aanlegde. Ik wilde hem mijn warmte niet ontnemen, vooral nu we allebei in een vrij kwetsbare staat waren. Toch leek het me handiger om ons eerst schoon te maken voor ik hem in mijn armen nam, want hoe dol ik ook op hem was, op die manier aan elkaar plakken was een heel stuk minder. Daarbij kon ik hem ondertussen laten genieten van het uizicht van zijn werk op mijn rug, dus ging ik overeind zitten om iets bruikbaars te zoeken. Zijn gepiep viel dan ook stil bij wat duidelijk de aanblik van mijn gehavende huid was, zoals ik al had gehoopt. Waarschijnlijk zag het er een stuk heftiger en pijnlijker uit dan het voelde, want naast het brandende voelde ik me prima, stukken beter dan prima zelfs, dankzij Louis. Terwijl ik zocht keek met een grijns naar hem achterom. "Als je dit al erg vind raad ik je aan de komende tijd niet naakt voor de spiegel te gaan staan, ik heb je namelijk zacht gezegd geruïneerd," zei ik met een halve grijns voor mijn ogen over de zuig- en bijtafdrukken in zijn nek en de blauwe plekken over zo'n beetje de rest van zijn lichaam gleden. Babydoekjes waren daarna snel gevonden dus settelde ik me rustig bovenop zijn heupen en maakte mezelf schoon met een van de doekjes en legde die naast mijn been neer, aangezien ik nog niks had gespot om het in weg te kunnen gooien. Net voordat ik een doekje uit het pak haalde om hem mee schoon te maken kreeg ik een wel erg aanlokkelijk idee dat ik hem voorlegde met een brutale grijns, die een stukje breder werd toen hij zichtbaar naar adem moest happen door mijn voorstel. Geduldig wachtte ik tot hij ervan bekomen was voor ik mijn eerdere grijns gespiegeld zag om zijn lippen en ik beet licht op mijn lip. Heel misschien had ik hier al op gehoopt, maar dat ging ik dus nooit hardop zeggen. Een tevreden zucht rolde over mijn lippen door zijn handen dienover mijn borst heen gingen en ik zette het pak ver genoeg van me af dat ik het niet per ongeluk van het bed zou knikkeren. Mijn ogen volgden zijn bewegingen nauwkeurig en ik pruilde met grote oogjes toen ik zag dat de krans die ik voor hem had gemaakt kapot was, al kon ik dat met wat nieuw materiaal makkelijk weer in elkaar vlechten als er niet teveel stuk was. "Komt goed, dat kan ik maken. Misschien dat ik je kan leren om bloemenkransen te vlechten en repareren als je dat wil en het zelf nog weet?" stelde ik voor terwijl ik naar achteren op zijn benen schoof en naar voren leunde zodat mijn hoofd boven zijn onderbuik en borst hing. Zorgvuldig begon ik Louis schoon te maken door met mijn tong over zijn huid te gaan en telkens netjes door te slikken voor ik aan een ander stukje begon. Omdat we het niet veilig hadden gedaan hoorde ik hem daar ook schoon te maken, maar ik was hier nog niet klaar en hij mocht zichzelf omdraaien als het wel zo was, als hij tenminste doorhad dat ik erop stond het daar ook met mijn tong te doen.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Het was wel duidelijk dat ik zijn rug flink had toegetakeld, maar door zijn grijnzende woorden wist ik wel dat hij mij ook niet helemaal heel had gelaten. Tja, die bijt en zuigplekken waren volgens mij niet zo erg, maar ik had vast wel wat markeringen die ik nog niet opmerkte. Wel trok mijn hamstring nogsteeds ietsjes, dus het zou kunnen dat er weer een klein scheurtje in zat, maar dat zou het zeker wel waard zijn. Zoizo zou ik morgen al mank lopen, dus een beetje manker of niet zou niemand iets opvallen. Het zou alleen langer en door de pijn van mijn hamstring heen hollen betekenen. "Zolang jij het bent maakt het me niets uit. Dan ben ik maar wat blij om jou ruïne te zijn."mompelde ik terwijl hij op mijn heupen ging zitten en zichzelf begon schoon te maken. Ik keek rustig toe, terwijl ik mezelf zo goed mogelijk probeerde te kalmeren. Het ging maar langzaam, maar het leek te werken. Eigenlijk werkte het tot aan zijn voorstel. Die deed me naar adem happen en het duurde dan ook even voor ik weer genoeg bekomen was om een beetje zinnig na te denken en hem een misschien wel iets te brutaal antwoord te geven. Ik zag hem een tevreden uitdrukking op zijn gezicht krijgen toen ik mijn handen zacht over zijn borst liet gaan, maar toen ik dan toch mijn bloemenkrans herrinderde weerspiegelde zijn gezicht ook mijn pruillipje. Ik legde de krans voorzichtig weg en begon wat te stralen toen hij zei dat hij hem kon maken. Ik streelde even langs zijn wang en knikte. "Je bent een schatje. We zullen het wel zien, Boo." mompelde ik zacht. Ik keek toe hoe hij naar achter schoof en toen toch begon. Dat zorgde weer voor elektrische schokken die door mijn lichaam gingen, waardoor ik genietende geluidjes over mijn lippen liet vloeien. Het voelde allemaal net iets te fijn en net iets te goed. Mijn handen liet ik naar zijn krullen zakken en plukte er zacht aan terwijl hij mij schoon likte. Toen ik uiteindelijk vond dat ik schoon was, in elk geval van mijn eigen zooi, trok ik hem zacht aan zijn krullen omhoog. "Kom knuffelen, ik ben wel schoon." mompelde ik voor ik mijn armen heel stevig om zijn middel sloeg. Ik ging hem echt niet zijn eigen spul op laten likken. Dat was gewoon fout, en daarbij zat het vrij ver in me, omdat hij pas laat uit me was gegaan. Het maakte me weinig uit als het er straks toch uit zou lopen, dan veegde ik het dan wel weg, hij ging echt niet zijn eigen zaad oplikken. Hij was geen hoer, en zelfs hoeren deden dat niet. Een vriend van me, die zich in dat wereldje bevond, had me dat wel eens verteld. Nu klampte ik alleen maar Harry dicht tegen me aan en verborg mijn gezicht weer in zijn nek. Ik gaf me over aan het fijne warme gevoel wat hij me gaf en geeuwde een klein beetje. Ik was niet echt heel moe, maar wat rustig knuffelen was op dit moment zeker niet mis. Ik drukte een kusje op zijn schouder en bleef met flink gespannen armen om zijn middel, voor zover die weer konden spannen, liggen. Dit was gewoon een te fijn moment om dit alles op te geven.

---

Bowties were never Cooler

[IamGroot -> C_A_L_M_]

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik maakte een liefdevol en vertederd geluidje door zijn antwoord op dat ik hem geruïneerd had, Louis was ontzettend cliché maar ik vond het heerlijk. Ik drukte een klein kusje op zijn lippen voor ik plaatsnam bovenop zijn heupen en mezelf schoon wreef met het doekje. Eigenlijk was het wreed van me om voor stellen hem met iets anders dan het doekje schoon te maken, want zo verstoorde ik compleet zijn kalmering die net ervoor zorgde dat hij weer wat normaal kon functioneren. Daarom gaf ik hem alle tijd om ervan te kunnen bekomen en me te antwoordden, ik had de hele dag om te wachten aangezien ik toch bleef slapen. Uiteindelijk was zijn brutale antwoord duidelijk genoeg voor mij en likte ik alvast over mijn lippen en ontspande tevreden onder zijn aanraking. Zijn zachte handen over mijn borst waren erg prettig en ik kon er gewoon erg van genieten. Ik liet hem dus nog doorgaan terwijl ik blij humde en mijn handen licht over zijn onderbuik gleden, tot Louis ophield en ik zag wat er met de krans gebeurd was. Zielig keek ik hem aan, ook al wist ik dat het niet zijn schuld was, we waren gewoon wat wilde geweest voor het tere ding. Ik beloofde hem dat ik het kon maken en het hem wilde leren als hij daar zin in had, waarna ik glimlachte omdat hij het in ieder geval niet afwees. Langzaam verschoof ik nu wel naar achter op zijn benen en boog me naar voren, om mijn tong over zijn warme huid te laten glijden en alles netjes op te likken. Ik vond het geen probleem, ik deed Louis er een plezier mee en het smaakte niet verschrikkelijk. Eerder gewoon wat zout en bitter, maar ik vond het niet goor. Aangespoord door zijn genietende geluiden en zijn handen die aan mijn haar plukten ging ik door, hem schoonmakend met mijn lippen en tong. Na even en hij redelijk schoon was trok hij me omhoog aan mijn haar, waardoor ik tegen wilde stribbelen aangezien hij nog niet overal schoon was, maar ik gaf het al op bij zijn woorden en armen om me heen. Ik kon niet eens weg al zou ik het proberen. Dan kon ik me beter wat fijner tegen hem aan nestelen en een hand omhoog brengen om rustig met zijn iets te lange haar te spelen, al mocht ik niet oordelen omdat het bij mezelf ook het geval was. Ik keek naar hem op met grote oogjes bij het kusje op mijn schouder en glimlachte liefdevol. "Ik kan hier wel aan wennen," fluisterde ik en liet mijn hand zacht over zijn zijde glijden. Zijn armen lagen wat gespannen om me heen, waarschijnlijk om me bij zich te zich te houden. Het was nergens voor nodig, ik ging nergens heen zolang hij me bij zich wilde hebben. Ik rekte me iets uit om hem te kunnen zoenen en licht aan zijn haar te plukken. "Wees niet bang, ik ga nergens heen. Ook niet als je even wilt slapen," mompelde ik en gaf hem een verzekered kneepje in zijn heup. Ik was waar Louis wilde dat ik was, dat maakte niet uit of het nou hier, op de bank of ergens anders was.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik trok Harry voorzichtig omhoog toen ik mezelf schoon genoeg vond. Daar klemde ik hem zo stevig tegen mijn borst als mijn spaghetti armpjes nu aankonden. Ik voelde hem tegen me aan nestelen en hield hem nogsteeds stevig tegen mijn borst. Hoe zijn handen door mijn duidelijk te lange gingen, deden me erg goed en lieten me echt rustig worden. Langzaam liet ik ook de spanning van mijn armen gaan en drukte nog een kusje op zijn schouder. Ik was op dit moment moe zat, maar ik wilde niet slapen. Ik wilde hier knuffelen met Harry en als het weer ging cakejes versieren en avondeten koken.Zijn woorn waren lif en aan zijn warmte wilde ik zeker wel wennen. Dit alles voelde gewoon net iets te prettig op dit moment. Ik kon zo wel eeuwen blijven liggen zonder ook maar een moment niet content te zijn.zijn woorden deden me grijnzen, al rolde er wel een zachte piep over mijn lippen door een kneepje in mijn heup. Daar was ik nog wel enorm gevoelig. Hij moest echt even van mijn onderlichaam afblijven, want dit deed al elektrische stoten door mijn lichaam schieten. Iets meer en het zou waarschijnlijk zelfs pijn kunnen doen. Ik schoof een beetje van zijn hand weg, waardoor ik onverwacht ons wist om te draaien. Ik glimlachte onschuldig en krulde me op tegen zijn borst. Ik hoorde zijn hart kloppen, net wat rustiger dan het mijne. Toch was inmiddels ook langzaam de rust teruggekeerd in mijn lichaam, al had het wel de extase achtergelaten. Ik voelde me ver boven de zevende hemel met niets wat scheelde dan de jongen die onder me lag. Met mijn vingers begon ik zacht weer over zijn tattooages, terwijl ik met mijn andere hand nog wat zacht aan zijn krullen plukte. "Zeg, je hebt me nooit verteld wat je nu studeert, Boo. Op je profiel stond dat je studeerde, maar ik ben er nogsteeds niet achter wat." mompelde ik zachtjes, terwijl ik tegen mijn zin langzaam in slaap begon te sukkelen. Ik wilde niet slapen. Ik wilde over idiote dingen kletsen en slaapdronken kroelen, maar mijn lichaam was het er duidelijk niet mee eens. Dat was gewoon op. Na een flinke training vanochtend en nu nog een redelijk explosieve sexbeurt, wat ik al heel lang niet had gehad, was ik gebroken en wilde gewoon een dutje doen. Ik vond het alleen zo zonde om mijn tijd met mijn vriendje, wat ik hem toch wel durfde te noemen, te verspillen aan slapen. Zoizo zouden we dat vannacht al doen, dus dat maakte dit dutje alleen maar nuttelozer. Toch voelde ik langzaam mijn ogen dichtzakken en geeuwde ik nog eens breeduit. Ik vocht ertegen, maar was er te moe voor. "Maak je me over een half uurtje wakker, Boo? Ik wil niet onze hele dag verspillen met slapen." zei ik voor ik nog een klein kusje van zijn lippen stal. "Ik kan alleen mijn ogen niet meer open houden. Ik hou van je, Boo. Weltruste." mompelde ik nog voor ik hem nog een kus gaf en wegzakte in een diepe, maar hele rustige slaap. Ik had het duidelijk nodig, hoe erg ik ertegen had gevochten. Mijn mond zakte een klein beetje open en mijn handen kleine spastische beweginkjes bleven maken.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Het was fijn om zo tegen Louis aan te liggen, zijn warmte te voelen en aan zijn haar te plukken. Hij was nog niet zo erg als ik op dat punt, maar al wel een heel eind op weg. Het was helemaal perfect toen hij de spanning uit zijn armen liet gaan en ik wat gemakkelijker kon liggen. Zacht zei ik hem dat ik hier aan gewend wilde raken, ik kon niemand bedenken die niet op dagelijkse basis in de armen van zo'n geweldige jongen wilde liggen. Ergens verbaasde het me ook dat hij niet allang bezet was, het liet me realiseren hoe ontzettend veel geluk ik had om hem de mijne te kunnen noemen. Bij mijn volgende woorden waarin ik Louis verzekerde dat ik hoe dan ook bij hem bleef gaf ik hem een klein kneepje in zijn heup, waarbij ik onderschatte hoe gevoelig hij was en me snel verontschuldigde door de piep die hij liet horen. Mijn hand gleed weer wat omhoog zodat die bij zijn ribbenkast lag en ik een paar buitenste lijntjes van een van zijn tatoeages traceerde. Dat duurde helaas niet te lang omdat hij weg was geschoven van waar mijn hand eerst lag en daarmee ons om had gedraaid, waardoor hij nu degene was die tegen mij aan lag. Ik grinnikte zacht en schudde mijn hoofd om zijn onschuldige voorkomen, waarna ik een arm rond zijn middel sloeg toen hij zich tegen me opkrulde zodat ik hem dichtbij kon houden. Zo zonder intensief bezig te zijn was het nog best koud zonder zijn volledige warmte, dus wurmde ik de deken onder ons uit en sloeg die over ons heen. Ik drukte een kus op zijn voorhoofd en humde genietend vanwege zijn vingers die over mijn huid gleden en met mijn haar bezig waren. Van mij hoefde dit echt nooit op te houden. Ik glimlachte licht om zijn vraag, ondanks dat ik niet een heel praatgraag iemand was vertelde ik wel graag over dingen die me interesseerden, zoals mijn studie. "Sterrenkunde, of Astronomie, als je dat makkelijker vind. Het klinkt misschien als een vrij nutteloze studie, maar het is wat ik leuk vind en wil doen, mijn ouders hebben altijd gezegd dat het niet uitmaakt wat je aan iets verdient, als je er ongelukkig van word is het -het geld niet waard. Als ik het goed speel kan ik uiteindelijk toch nog best wat verdienen, ik wil gewoon mijn ouders wat uit de brand helpen en mijn eigen steentje bijdragen," vertelde ik hem, al kon ik merken dat Louis niet lang meer bij me zou zijn. Hij zag er heel moe uit en ik verweet het hem niet als hij toch in slaap viel, ik had liever dat hij even sliep en op krachten kwam dan dat ik de rest van de dag met een soort zombie doorbracht. Mijn gelijk werd al bewezen toen hij me vroeg hem straks wakker te maken en ik knikte liefjes, om zacht mijn hand over zijn zijde te laten glijden en hem wat dichter tegen me aan te trekken. "Geeft niet, Boo. Ga maar lekker slapen, ik ben bij je," zei ik zacht en kuste hem nog terug voor hij echt binnen een paar seconden wegviel, maar het voelde niet alsof ik nu alleen was. Zijn aanwezigheid was daar veel te sterk voor. Ondanks dat ik met hem had ingestemd liet ik hem waarschijnlijk wel een kwartiertje langer dan afgesproken slapen, dat had hij nodig. Ik glimlachte vertederd om zijn mond die lichtjes openzakte en hoe zijn handen in beweging bleven. Ik zou er alles voor hebben om hier nu een foto van te kunnen maken, maar mijn mobiel zat nog in mijn broekzak en die lag nog op de badkamer, ik wilde hem niet wakker maken door op te staan. Hopelijk kreeg ik hier nog wel meer kansen voor, al dacht ik wel dat de meeste van mijn foto's binnenkort uit hem of ons samen zouden bestaan.

[ bericht aangepast op 22 nov 2014 - 23:48 ]

---

Because I love him, do I need another reason?

Ashton Fletcher Irwin.

Als Michael weer zacht een kusje tegen mijn kaak drukt komt mijn blos terug, het gaat al beter. Hij zegt dat het verre van stom is en hij mij ook heel erg lief vind en om me geeft. Dit doet mijn grimas meer vormen richting een echte glimlach. Onbewust beginnen mijn vingers rond zijn heupen te klauwen, iets wat ik pas merk als Michael wat begint te wiebelen om los te komen en zachtjes mompel ik hier ook weer een "Sorry," voor, terwijl ik ondertussen snel loslaat. Ja, ik vind dit lastig. Enorm. Zijn hand door mijn pluizige haar, soms denk ik dat ik op een poedel lijk, voelt gek, het is grappig, het is niet seksueel maar lief, en dat voelt goed. Zijn woorden voor hij me langzaam loslaat doen me even naar mijn voeten staren en langzaam en voorzichtig knik ik, niet helemaal zeker, helemaal niet eigenlijk. Ik haal de bandana uit mijn haar, waardoor de plukken alle kanten op steken, maar weet je? pech. Het liefst zou ik mijn ondertussen prikkende lenzen ook uit mijn ogen halen, maar hier blijf ik vanaf, zonder loop ik straks nog de gracht in en nou kan ik goed zwemmen, het is niet helemaal de bedoeling. Ik bloos opnieuw en mompel dat ik hem ook ga missen als hij dit aan me verteld. Daarna gaat mijn blik weer naar Lucas. "Naar de kinderboerderij dan?" Ik kan me bedenken hoe verwarrend dit moet zijn voor het kleine jongetje, zijn vader spreekt af met een onbekende man wat eerst op een soort schok uitloopt, dan is het allemaal wat onwennig, maar redelijk oké, daarna worden ze wat kleffer en ineens word de onbekende persoon verdrietig, ik kan me niet voorstellen dat hij het echt begrijpt, geen enkel jong kind doet dat. En dat moet ook niet, kinderen moeten kinderen zijn, beschermt voor de grote boze wereld en soms zou ik willen dat ik terug kon naar die tijd.

---

Reality's overrated.

Michael Clifford
Ashton leek zich erg ongemakkelijk te voelen, wat ik had willen voorkomen. Hij was een schatje en dat ik moeite met een deel van zijn leven had was mijn probleem, niet het zijne. Ik keek hoe hij uiteindelijk zijn bandana losmaakte en zijn weelderige krullenbos vrij liet, wat hem alleen nog aandoenlijker maakte, maar zijn gezicht ook iets volwasseners gaf. Hij zag er echt lief uit en ik wist dat ik hem echt enorm ging missen. Dat uitte ik ook, maar net iets subtieler, want ik wilde hem niet afschrikken. Ik zag hem blozen door mijn woorden, waardoor ik opgelucht kon ademhalen omdat ik hem nog niet had afgeschrikt door mijn aanhankelijkheid. Ik zag hem naar Lucas kijken en keek zelf ook even, maar hij leek nogsteeds gefixeerd op de dieren in de gracht. Daar was ik wel blij mee, want dit waren geen onderwerpen voor kinderen. Toen hij over de kinderboerderij begon was Luke weer compleet aandachtig en begon vrolijk te klappen en te brabbelen over alle dieren die we daar zouden zien. Ik glimlachte en keek naar mijn date. "Daar heb je je antwoord, Ash." zei ik voor ik met wat moeite weer mijn arm door die van hem haakte en mijn handen op de duwstang van de kinderwagen legde. Ik begon rustig te lopen en richtte mijn blik toen even op de jongen naast me. Hij was toch wel heel erg knap en ik snapte ook zeker wel dat hij zo graag door anderen ook bekeken werd. Toch werd ik er wat onzeker van en vrij jaloers. Niet dat ik dat zou zeggen, maar ik zou het fijner vinden als hij het niet meer deed, maar dat was natuurlijk niet aan mij. Zoizo was het vrij hypocriet van mij om zo te denken, dat wist ik ook wel, want een flink aantal krijsende meiden schreeuwden elk optreden mijn naam en soms kreeg ik bh's naar mijn hoofd. Ik zuchtte zacht en liep met Ashton door tot aan het hek van de kinderboerderij, waar een aantal geitjes, een koe en twee ezeltjes vrolijk tussen de kippen rondwandelden. Ik zou Luke zo wel uit het ook verliezen, omdat hij als een malloot alle concentratie verloor door de dieren, maar het was maar al te leuk om hem nu al zo enthousiast te zien. "Zullen wij thee gaan drinken op het terrasje, terwijl Luke zich uitleeft met de dieren, of gaan we ook geitjes aaien?" vroeg ik aan Ashton terwijl ik met moeite het hek probeerde te openen. Dat was altijd het grote probleem met de kinderboerderij en waarom ik meestal Luke gewoon hierheen tilde. Dan zat ik ook niet met de vraag waar ik de kinderwagen moest laten als we geitjes gingen aaien.

---

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Ik sliep heel rustig en erg diep in Harry zijn armen. Alleen met mijn handjes bleef ik wat bewegen, maar meer ook echt niet. Ik was er echt aan toe, zelfs voor dromen was ik nu te moe. Daarbij had ik ook echt geen dromen meer nodig nu ik Harry had. Ik was oprecht gelukkig. Natuurlijk zouden we obstakels tegenkomen, zoals morgen, maar het kwam zeker weten wel goed. Na een tijdje te hebben geslapen werd ik langzaam wakker en keek op naar Harry zijn prachtige gezicht. Het kleine glimlachje waarmee ik had geslapen, werd langzaam wat breder en ik aaide zacht over zijn wang. "Je bent nogsteeds prachtig." mompelde ik schor van het gillen en de slaap. Omdat ik nog amper had bewogen voelde ik nog bijna geen pijn, maar zodra ik me zo wilde draaien dat ik hem een kus kon geven schoten er een aantal scherpe pijnsteken door mijn lichaam en mijn hamstring trok wat. Mijn gezicht vertrok iets, maar gelukkig verdween de pijn weer grotendeels toen ik goed lag. Ik drukte een kort kusje op zijn lippen en keek hem aan. De euforie was nogsteeds niet helemaal verdwenen, maar het was wel iets afgezwakt, zodat de pijn wat ruimte kreeg. Daar was ik een stuk minder fan van, maar het was het zeker waard geweest. Mijn handen liet ik op zijn schouders rusten, terwijl ik hem in zijn prachtige gezichtje keek. "Wat wil je doen? Nog eens douchen? Of de cakejes versieren en theedrinken? Of heb je een ander en beter idee, Boo?" vroeg ik aan hem, maar ondertussen hoorde ik wel mijn telefoon weer gaan. Ik zuchtte en liet hem maar gaan. Wie het ook was, ik belde straks wel terug, want nu had ik echt even geen zin om te bewegen, zeker niet als ik het kon voorkomen. Nu wist ik dat hoe meer ik bewoog, hoe sneller de pijn zou verdwijnen, maar de pijn was nu net iets te veel om daar zinnig over na te kunnen denken. Dan maar eerst eens wachten tot het uit zichzelf iets zakte voor ik ging bewegen. Of Harry moest iets gaan bedenken waarvoor ik veel zou moeten bewegen, zoals dansen op het dakterras of slenteren door de wijk. Dat vond ik nu toch niet zo'n strak plan, maar de jongen had me zo ver om zijn vinger gewonden, dat ik er geen nee tegen zou zetten. Wel wist ik dat ik zo de kachel wat hoger ging draaien, want zeker om met weinig tot geen kleren nu rond te gaan lopen was wel erg koud. Normaal was het hier 20 graden, en dat was genoeg, maar ik zou het zo wel opdraaien naar 22 of zelfs 25 graden. Dat zou het toch al een heel stuk aangenamer voor ons maken, zeker als we ons nog even niet zouden aankleden, waar ik zeker geen problemen mee zou hebben, want zijn lichaam was echt geweldig. Dat hoefde hij voor mij echt niet te verstoppen.

---

Bowties were never Cooler