The Last Lucky Straw • One Direction • 5SOS • Speeltopic - Speeltopics

Datingsites, de meeste mensen kunnen er wel een paar zo uit hun hoofd opnoemen. Plekken waar je jezelf kunt zijn zonder toch teveel prijs te geven, aangezien de meeste anoniem zijn. Foto's komen er niet aan te pas, alleen een vakje waar je iets over jezelf kunt vertellen, van hobby's tot verre familieleden, niks is te gek. Als je geïnteresseerd bent in iemand kun je diegene een berichtje sturen of chatten. Het is altijd riskant, want je weet nooit wie er achter het scherm zit, of diegene wel echt die eenentwintigjarige jongen in plaats van drieënveertig. Toch kan het ook voor hechte vriendschappen en relaties zorgen, waar iedereen natuurlijk op hoopt. Zo ook een aantal jonge mannen die het hoogtepunt van hun leven hebben bereikt, of dat nou komt omdat je een gezin hebt of al twintig weken op nummer een staat met je hitsingle. Ze hebben alles wat ze willen, maar compleet gelukkig zijn ze niet. Ze missen namelijk iets. Liefde. Dat kan komen omdat je vriendin of vrouw, vriendje, je amper meer ziet staan en je liever kwijt dan rijk is of omdat mensen je alleen willen voor de roem. Waarom zou je -je dan niet inschrijven op een anonieme datingsite? Niemand kent je of weet hoe je eruit ziet, dus kan daar niet op beoordeeld worden, ook niet over je verleden. Als je dan iemand vind waarmee het klikt en waarop je toch wel verliefd wordt is elkaar in het echt meeten de logische volgende stap. Maar wat nou als degene nou is wat je dacht? Of misschien zelfs beter is dan dat? Ga je dan samen verder als stel, vrienden, of breek je het contact toch maar volledig af?

Rollen •
Louis William Tomlinson • IamGroot
Zayn Javadd Malik • TateLangdon
Liam James Payne • Malikhuana
Niall James Horan • Ashwin
Harry Edward Styles • Styford
Ashton Fletcher Irwin • Tethys
Calum Thomas Hood •
Michael Gordon Clifford • IamGroot
Luke Robert Hemmings • Hemlinson
Zachary 'Zack' Gamble • Goner
Tate Evan Walker • TateLangdon

Regels •
• Minimaal 7 regels, 200 woorden, schrijven, dat is niet heel erg moeilijk.
• Graag met leestekens en hoofdletters typen.
• OOC graag met haakjes; [] {} () - -
• Als je een week niet hebt gereageerd zonder te laten weten waarom lig je er zonder pardon uit.
• Reserveringen blijven 48 uur staan. Reservatie telt tot dat de rol helemaal af is.
• Geen Mary Sue's (perfecte personages)
• Naamsveranderingen doorgeven.
• Geen personages van anderen besturen.
• Alleen Malikhuana of Atweh maken de nieuwe topics aan.

Begin: Het lijkt een doodnormale dag als alle anderen, de zon schijnt, maar niet te fel en op een fijne temperatuur, een paar wolkjes aan de lucht waarvan het sowieso niet zal gaan regenen. De perfecte nazomersedag dus. Toch is het een niet heel normale zaterdag, het is de dag dat de jongeren eindelijk degene die ze hebben ontmoet op het de site in het echt zullen zien. De spanning ligt hoog en daardoor hebben sommigen nog wel de neiging om de verwachting ook iets te hoog te hebben. Het zou goed kunnen dat het een enorme tegenvaller is en je het alleen uit zit voor de beleefdheid, maar met een klein beetje geluk is deze middag er een waarin je iemand ontmoet die je nooit meer kwijt zou willen.

[ bericht aangepast op 31 okt 2014 - 20:18 ]

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Het was misschien wat vreemd om door iemand die hier voor het eerst was door de kamer gesleept te worden, compleet naakt, maar het was goed. Alles was goed. We waren samen en juist daardoor was alles goed. Ik liet me rustig leiden, of nou goed, rustig, ik huppelde best vrolijk achter hem aan door mijn kamer richting de trap naar mijn bed. Het was een redelijk groot bed, 2 bij 2 meter, toch was Harry wel erg lang. Ik huppelde achter hem aan de trap op, maar juist daarom leek hij nog veel langer. Ik was nog niet bovenaan de trap of hij liet zich omvallen, waardoor ik met een vreemde bocht bovenop hem terecht kwam. Ik legde mijn handen op zijn borst en begon hersenloos de zwarte inktlijntjes over te trekken met mijn vinger. Intussen genoot ik van zijn warmte en vergat eigenlijk dat mijn knuffelkat nog zichtbaar op mijn kussen lag. Het ding had ik van mijn oma gekregen toen ik geboren werd en ik koesterde hem nogsteeds enorm. Zacht begon ik iets te bewegen van links naar rechts, tegen zijn geaai in, om de bewegingen langer te laten duren en iets meer te genieten ervan. Bij zijn woorden keek ik hem aan en drukte een kusje op zijn borstbeen. "Jij zou me nooit kunnen tegenvallen, zeker niet met dit prachtige lichaam van je. Je bent alleen nog langer dan ik had gedacht, maar dat ik zeker niet slecht." mompelde ik voor ik hem nog een kusje in zijn nek drukte, precies op de zuigzoen. Met een scheve grijns begon ik weer zacht mijn heupen over de zijnen te schuren en keek naar de jongen. Met mijn vingers bleef ik intussen over zijn talloze prachtige inktwerkjes gaan. "Je bent wel een erg gespierde jongen, voor een knuffelbeertje. Is er ook iets anders wat je met die mooie spieren van je kan?" vroeg ik speels voor ik nog een paar kusjes op zijn kaak drukte. Ik wilde gewoon weer kijken hoever ik kon gaan. Andere setting had meestal andere regels, wat betekende dat ik op elke nieuwe plek weer opnieuw zou lopen kloten, al werd het minder met dat de regels en verschillen duidelijker werden. Er was eigenlijk maar een plek in mijn appartement waar ik het ooit nog heel graag met hem wilde uitproberen: Het dakterras. Toch begon ik daar nog lang niet over. Daarbij zouden we zeker moeten wachten tot mei, want anders was het daar echt te koud om zonder kleren rond te rollen. Gelukkig was het wel hoog en beschut genoeg om onzichtbaar te blijven, of in elk geval van je middel naar beneden met de randjes en als je wat in het midden bleef helemaal. Nu was het al geweldig, en tegelijkertijd absurd als je er beter over ging denken, dat we hier zo lagen. Ik hoorde plots de oven piepen. "Hou die gedachten." zei ik zacht voor ik van hem afsprong en naar de keuken trippelde om de oven uit te doen en die open te zetten, zodat die de kamer kon opwarmen en de cakejes konden afkoelen. Daarna trippelde ik snel weer terug en ging fijn weer bovenop het naakte lichaam van mijn mannetje liggen. "Dus... Waar waren we?" vroeg ik, terwijl ik weer rustig met mijn heupen begon te bewegen en verder ging met het overtrekken van zijn tattoos.

[ bericht aangepast op 9 nov 2014 - 23:00 ]

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik lachte zacht om de vreemde manier waarop Louis op me terecht kwam, al was het mijn eigen fout. Liefdevol aaide ik door zijn haar en hield hem dicht bij me door mijn vrije arm om zijn middel te houden. Zijn handen over mijn borst en tattoos waren erg prettig, ze waren klein en zacht, in tegenstelling tot mijn grotere en ruwere handen. Blijkbaar vond hij mijn aanhalingen ook fijn, door de manier waarop hij ervoor zorgde dat de aaien langer duurde bleek dat wel. Terwijl ik hem zacht door zijn haren bleef aaien vroeg ik hem of ik een beetje was wat hij zich van me had voorgesteld of dat ik hem tegenviel. Het antwoord dat ik kreeg liet me grinniken, als dat het ergste was -was ik allang blij. Ik sloot mijn ogen door het kusje op de zuigzoen, wat erg gevoelig was, en mijn ademhaling werd wat onregelmatig toen hij zijn heupen weer tegen die van mij begon te schuren. Ergens wilde ik hem zijn gang laten gaan omdat dit alles behalve slecht voelde, maar ik kon het toch echt niet toelaten dat hij dit soort gezag over me nam. Voor een klein momentje kon het vast geen kwaad, daarna zorgde ik ervoor dat Louis ook hier zijn plaats weer kende. Ik grijnsde lichtjes om zijn woorden en de kusjes op mijn kaak, wetende dat hij me aan het uitdagen was. "Daar kom je snel genoeg achter als je zo doorgaat," zei ik zacht en gaf hem een kneepje in zijn zijde. Ik had namelijk het gevoel dat ik zijn plagen elk moment zat kon zijn en hem zo tegen het bed aan pinde, maar mijn zelfbeheersing verraste me soms nog wel eens. Mijn vingertoppen gleden van zijn middel naar zijn heup en bovenbeen toe en weer terug, waar ik uiteindelijk rondjes op zijn heup mee tekende. Een teleurgesteld piep rolde over mijn lippen bij het signaal van de oven dat de cakejes klaar waren en dat hij me af ging, al wilde ik het ook niet hebben dat er iets mis ging. Terwijl Louis weg was nam ik even de tijd om wat om me heen te kijken en slaakte al snel een vertederd geluid bij het zien van de knuffel die naast me op het kussen lag. Met twinkelende ogen pakte ik het ding heel voorzichtig tussen mijn handen en keek ernaar, ik wist niet of ik het überhaupt van Louis vast mocht houden maar als ik voorzichtig bleef doen vast wel. Ik gniffelde zachtjes toen de jongen weer bovenop me plofte en keek hem met glimmers in mijn ogen aan. "Je hebt me nooit verteld dat je 's nachts gezelschap van een ander hebt," zei ik met glimlach, refererend naar de knuffel. Ik ging hem er echt niet belachelijk om maken of hem ermee plagen, dat zou hypocriet zijn, aangezien ik zelf nog iets soortgelijks had. Het was juist heel schattig, want aan de knuffel te zien was die minstens net zo oud als de jongen zelf. Er waren niet veel mensen die -die dingen zo lang hielden en ik vond dit dan echt aandoenlijk. Ik glimlachte lief naar hem en streek met een hand zacht over zijn hand, hij hoefde echt niet bang te zijn dat ik het tegen hem ging gebruiken en dat wilde ik hem dan ook laten weten.

[ bericht aangepast op 10 nov 2014 - 19:35 ]

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Het was fijn om te merken dat Harry toch weer langzaam zelfverzekerd begon te worden. Het werd hopelijk alleen maar beter, want de zelfverzekerdheid verdiende hij zeker wel. Jammer genoeg ging toen de bel van de oven en moest ik het bed uit, wilde ik voorkomen dat de brandweer hier straks op de stoep zou staan. Ik kroop dus met tegenzin snel van de krullenbol af om de oven uit te zetten en open te doen om me weer bij mijn schatje te voegen. Het toen ik het trapje op liep zag ik hem daar liggen meet mijn knuffel en werd direct knalrood. Weel plofte ik op hem en pakte de knuffel van hem af. Ik drukte de oude kat een kus op zijn neus voor ik die weglegde naast het bed. "Tja, jij was er niet om me 's nachts gezelschap te houden. Meneertje Puffypants wel, mijn hele leven al. Ik hou echt van je, maar je zal toch echt het bed ook met hem moeten delen." zei ik om toch mijn schaamte iets te onderdrukken. Ik drukte een kusje op Harry zijn schouder voor ik zacht weer met mijn kruis over de zijnen begon te schuren. Ik wilde wel eens weten wat hij naast knuffelen nog meer kon met prachtige spieren kon. Ik kon wel een paar dingen bedenken, maar ik zou het wel zien. Zijn woorden van net voor het alarm was ik zeker niet vergeten en ik hoopte dat hij snel ook weer op dit gedachtestroom zat. Met mijn vingers begon ik weer over zijn inkt te gaan. "Dus over wat je net zei... Ga je me daar ook een voorproefje van geven? Of moet ik wachten?" vroeg ik aan de jongen terwijl ik zijn huid bleef strelen en mijn heupen lichtjes bleef bewegen. Ik zou zoizo straks weer, mogelijk hardhandig, op mijn plek gezet worden, maar erg vond ik het echt niet. Het was een vreemd soort liefde, maar ook een soort liefde waar ik naar zocht. Naast gewoon zachte liefde, knuffels, kusjes en al dat soort dingen, was wat ruwere liefde, die sporen naliet op je huid en spierpijn veroorzaakte in de ochtend toch ook wel heel erg fijn. Zacht drukte ik nog een paar kusjes op zijn kaak. Een combinatie van ruw en zacht, plagen en liefhebben, dat was misschien nog wel het beste. Ik wilde gewoon bij hem zijn en door hem onder handen genomen worden, maar ook om gewoon samen te kunnen kloten en knuffelen, veel knuffelen en kussen. Misschien klonk ik nu echt als een chick en enorm cliché, maar zo voelde ik me wel. Ik wilde mijn leven met hem delen en de beste versie van mezelf zijn voor hem. Nu wist ik zeker dat hij veel beter verdiende dan ik, want ik was verre van een goed vriendje, maar zolang hij mij wilde plezieren met zijn aanwezigheid, ging ik er enorm van genieten. Ik zou echt gestoord zijn als ik dat niet zou doen, want zijn aanwezigheid was het beste wat me in een lange tijd was overkomen. Natuurlijk had ik nog een aantal lichtpuntjes, maar echt zo goed had ik me al enorm lang niet gevoeld. Hij liet me speciaal voelen, zo enorm speciaal, dat zelfs onze chats over het internet al een soort drug voor me waren geworden. Al zou deze drug, die Harry heette, alleen maar verslavender worden nu we elkaar ook fysiek in de armen hadden geslagen.

---

Bowties were never Cooler

[Ik weet eigenlijk niet zo goed meer wat ik met deze rpg aanmoet, aangezien mijn beide tegenspelers niet meer reageren.]

TateLangdon schreef:
Tate Walker
Het was dat ik geleerd had zeker van mezelf te zijn en dat ik door mijn beroep vaak nieuwe mensen leerde kennen en dus heel open was ingesteld, anders had dik hier waarschijnlijk enorm zenuwachtig voor geweest. Wat nu wel meeviel en eigenlijk ook niet echt nodig geweest zou zijn. Misschien kwam het ook wel omdat ik nooit zulke hoge verwachtingen durfde te hebben. Zo kon de tegenvaller alleen maar meezitten en hoe sneller ik door kon met mijn leven. Maar tot nu toe was Liam alles behalve een tegenvaller en was ik blij dat ik hem nu eindelijk eens in het echt zag. Hij ging zitten en hing zijn jas over zijn stoel, nadat hij mijn voorbeeld volgde en drinken bestelde bij de serveerster die er daarna snel weer vandoor ging om het voor ons te halen. Ik lachte even onschuldig. 'Nergens voor nodig. Ik bijt echt niet, ik beloof het.' Beloofde ik met een engelen gezichtje. Ik was dan ook een pro in gezichtsuitdrukkingen, maar dat moest natuurlijk ook wel. Liam begon over mijn werk en ik besefte me dat hij nog altijd niet wist wat ik deed. Ik had het expres achterwege gelaten omdat ik wilde dat hij me mocht voor wie ik was. Niet voor ho de wereld me neerzetten. Maar aangezien hij me toch niet leek te herkennen en me al mocht, kon ik vast wel een steekje laten vallen. 'Zoals altijd weer super. Het liep enkel drie uur uit, waardoor ik meteen door moest vanaf de set.' Ik keek even op naar de serveerster die ons drinken kwam brengen en bedankte haar vriendelijk. 'En, hoe gaat het op school?' Vroeg ik geïnteresseerd terwijl ik wat van mijn icethee nipte.

Zayn Malik
Ik hield er niet van om mijn werk aan mensen te tonen. Maar dat zal waarschijnlijk ook nooit het geval worden, omdat ik er gewoon te onzeker over was. Nooit was iets goed genoeg of was ik ergens tevreden over. Toch besloot ik dat Zack het wel kon bekijken. Het was een deel dat bij me hoorde en daarbij vertrouwde ik hem er raar genoeg, -genoeg voor. In zijn werk had ik enkel meer interesse dan mijn eigen. Ik had goed onthouden dat hij bezig was als tatoeëerder, maar het was me ontgaan, dat hij nog leerling was. En omdat ook leerlingen moesten oefenen, besloot ik dat hij dat wel op mij kon doen. Mijn lichaam stond toch al onder en het meeste was toch onzin. Toch liet ik ze nog niet weghalen. Het was wel een deel van mijn verleden. Zack was duidelijk nog niet zo vol van zijn eigen werk en ik haalde mijn schouders op. 'Als je niet oefent leer je het nooit. Mijn rug is nog vrij en die zie ik toch niet, verpest je het toch.' Grijnsde ik. 'Moeten we alleen nog iets leuks verzinnen wat je kan zetten.' bedacht ik me wel. Want ik wist op dit moment niet echt iets. Mabel begon zich ondertussen behoorlijk te vervelen en begon heen en weer te wiebelen op mijn schoot. Zack wist ook niets om te doen en ik keek even naar Mabel die ook haar schouders ophaalde. 'Tekenen.' Besloot ze uiteindelijk en ik keek even moeilijk naar Zack. Ik had geen tekenspullen voor haar bij me. 'Maar daar moeten we voor naar huis lieverd.' Ik keek twijfelend weer op naar Zack of hij het erg vond als we naar mijn huis zouden gaan. Het zou me namelijk niet verbazen als hij zich daar niet prettig bij zou voelen.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

[Ik zal zo even gbtjes sturen]

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Het was echt heel schattig dat hij deze knuffel nog had, het liet zijn zachtaardige kant zien waar ik zeker niks tegen had. Toch leek dit bij hem niet zo fantastisch te vallen en had ik al snel niks meer in mijn handen en keek schuin een wel erg blozende Louis aan. Ik beschuldigde hem er plagend van dat hij me niet verteld dat hij met een ander zijn bed deelde en grinnikte even om zijn antwoord en de naam van de knuffel. Ik vond het allemaal best, ik had er geen last van en het was vooral lief. Zolang dat de enige was waarmee ik Louis moest delen was ik allang blij. De sfeer sloeg echter om door het kusje op mijn schouder en dat zijn heupen weer over de mijne begonnen te schuren. Zowel mijn lichaam als gedachten pasten zich direct aan de nieuwe situatie aan en groef ik lichtjes mijn nagels in zijn heupen om hem zo nodig aan te kunnen sturen, volle controle zou Louis namelijk nooit van me krijgen. Nieuwsgierig keek ik hem aan, de jongen was duidelijk van plan iets uit te lokken en ik wist ook wat dat was, maar de manier erop kon me nog wel eens verrassen. Dat werd echter duidelijk door zijn woorden. Bedenkelijk keek ik hem aan terwijl ik met mijn nagels richting zijn binnenbeen schraapte, hard genoeg om rode lijnen achter te laten maar te zacht om hem echt pijn te doen. Ik wilde hem week op zijn knieën hebben voor ik iets deed, daarom schudde ik mijn hoofd en grijnsde. "Dus je wilt het op jouw manier doen? Sorry om je droom te verpesten, maar denk je dan toch echt verkeerd," zei ik met een kleine valse glimlach en haalde een hand omhoog om zijn wang te strelen. "Hier is de deal, ik heb het idee dat jij meer ervaring hebt dan ik, dus waarom laat je me dan niet zien wat je kan? Misschien, als ik onder de indruk van je ben, kan ik je geven wat je wilt. Hoe klinkt dat?" vervolgde ik met brutale twinkels in mijn ogen. Ik had sowieso minder ervaring dan hij had op dit vlak, ik ging gewoon met mijn ingevingen en dat was dat. Louis daarintegen leek te weten wat hij deed, als dat zo was mocht hij zichzelf bewijzen om er beloond voor te worden. Het was me ondertussen duidelijk zat hoe hij behandeld wilde worden en hoe ik hem wilde behandelen, wat toch mooi op dezelfde lijn zat. En zolang ik niet over zijn grenzen heen ging bleef ik het telksen iets verder pushen, al zou ik ook echt stoppen als hij dat van me vroeg. Ik ging geen dingen doen wat hem pijn deed of waar hij zich niet prettig bij voelde. De nagels die nu kleine figuurtjes aan het vormen waren in de buurt van zijn binnenbeen verschoof ik langzaam naar zijn onderrug, in de buurt van zijn ruggengraat en net boven zijn kont. Ik had namelijk het idee dat het wel eens kippenvel op Louis' huid kon veroorzaken en dat zou prachtig zijn om te zien, vooral aangezien het mijn schuld zou zijn. Daarom was ik hem zo aan het uitproberen, kijken hoe hij ergens op reageerde en dat later in mijn voordeel gebruiken.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik was dan wel mijn heupen over de zijnen aan het schuren, compleet door eigen initiatief, maar al snel voelde ik zijn nagels in mijn heupen drukken. Als hij wilde kon hij dit alles nu stoppen, maar dat deed hij niet, waardoor ik gewoon met een lichte grijns op mijn gezicht doorging. Ik wist alleen wel dat als ik nu over de streep zou gaan, hij me direct op mijn plaats kon zetten. Ik probeerde hem met mijn woorden iets verder uit te lokken. Dat lukte redelijk, want ik voelde zijn nagels al snel over mijn binnenbenen gaan. Daardoor rolde er weer een luide kreun over mijn lippen en ging er vast een rilling over mijn rug. Zijn woorden maakten alles alleen maar erger, zeker bij de brutale twinkel in zijn ogen. Ja, ik had inderdaad wel ervaring op dit vlak, maar niet met de liefde. Ik wist hoe ik iemand moest plezieren, daarvoor had ik wel in een aantal situaties gelegen, maar dit voelde toch zo anders. Toch deden zijn woorden me rillen en had ik zo wel het gevoel dat hij het meende. Zijn actie die erna kwam duwde me over het randje, waardoor ik met kippenvel op mijn rug random kusjes over zijn borst begon te drukken. Geen stukje huid liet ik onberoerd, terwijl ik met mijn handen vast wat afzakte naar beneden. Mijn lippen volgden langzaam, maar sloegen nogsteeds geen plekje over van zijn prachtige warme huid. Uiteindelijk kwam ik uit net boven zijn kruis. Met mijn duimen begon ik zacht over zijn heupen te strelen, terwijl ik met mijn lippen alles beroerde, behalve hetgeen wat er meestal toe deed. Ik deed dit met alle liefde, maar of ik verder mocht gaan, wist ik niet. Ik had echt geen idee op dit moment wat hij zou accepteren van me en wat niet, wat mij nu erg onzeker maakte. Ik keek even naar boven en drukte nog een kusje net boven zijn stam. Als hij me tegen wilde houden, zou ik het vast wel voelen. Hij kon nogsteeds goed bij mijn haren om die te grijpen als ik het voor hem niet goed deed. Ik hoopte alleen dat het niet nodig was, want ik wilde het zo graag goed doen. Bij een ander zou ik direct toehappen en hem al tot aan zijn stam in mijn keel hebben, maar met Harry durfde ik het gewoon niet zo goed. Misschien wel omdat het toch wat snel ging. Enigsinds onzeker drukte ik een kusje op zijn eikel, door ik verder ging met zijn liezen beroeren met mijn lippen. Als hij meer wilde kon hij het vragen of me aansturen, maar anders hield ik het voor nu bij dit. Ja, ik had net nog heel graag verder gewild, maar nu het zover was, werd ik vrij nerveus. Ik wilde graag gewoon dit doen en knuffelen. Zoals hij al had gezegd: We hoefden niet all the way te gaan. Ik was nu eenmaal een veranderlijk kind, want zijn botte kop ergens toe zette en daar niet vanaf week... Tot zijn botte kop iets anders bedacht, zoals nu. Ik wilde liefde, maar het soort liefde bleef wat wisselen naar mate de dag vorderde. Het zou goed kunnen dat ik hem straks weer tot waanzin probeerde te drijven, maar nu niet lust maar liefde de overhand had, wat me in dit soort situaties nog nooit was gebeurt, wist ik het ook allemaal niet zo goed meer en had ik veel twijfels, zelfs al voelde het allemaal heel goed en vertrouwd.

---

Bowties were never Cooler

Ashton Fletcher Irwin.

Zacht aait hij over mijn wang, iets wat ik erg lief vind, het heeft iets troostends, iets aanmoedigends, ook schud hij zijn hoofd en zeg dat het goed is. Ik glimlach lichtjes en bedank hem zacht en snel, waarna ik wegloop, mijn telefoon begint namelijk alweer te trillen. Met tegenzin druk ik op het hoorntje en neem op. Direct word ik uitgekafferd, iets waardoor ik even schrikachtig om me heen kijk, het is stom om te denken, maar toch ben ik altijd weer bang dat mensen de andere kant van de lijn kunnen horen. Wat hij zegt is namelijk niet erg gezellig. Natuurlijk zie ik niemand opkijken, maar het blijft toch een kleine angst. "Ik kan vandaag echt niet. Sorry, sorry," mompel ik. "Ik stond onder de douche." "Mijn tante is jarig." "Morgen? Maar dan heb ik al-" Ik wil niet. "Ik zal opschieten en meteen doorgaan, ja." "Nee." "Ik kan niet-" "Dat wil ik gewoon niet." "Maar wat als mijn familie het ziet..." "Het is teveel." "Ja, sorry, ik zal er zijn." Ik begin ondertussen lichtelijk in paniek te raken, morgen ziet er niet uit als een leuke dag en des te meer het in detail gaat word de knoop in mijn maag strakker. Daarbij ben ik nu tegen hem aan het liegen, als hij het door krijgt ben ik er geweest ook als er nog een 'party' bij komt, ik weet dondersgoed wat er op die feestjes gebeurd. Maar regelmatig moet het nou eenmaal. Kort sluit ik mijn ogen. "Oké, ja, doei," word het gesprek uiteindelijk afgesloten. Daarna ga ik naar buiten, weer naar Michael en zet mijn beste glimlach weer op. Het vervelende is dat het de gespeelde glimlach is die ik ook op beeld gebruik, want hoe wil ik echt lachen als ik weet dat we seks gaan hebben op beeld, elkaar eigenlijk af rossen, en dan moeten gaan doen alsof we genieten.

---

Reality's overrated.

Michael Clifford
Ik wilde Ashton niet afluisteren, echt niet, maar hij stond gewoon niet ver genoeg weg om buiten mijn gehoorsafstand te staan. Ik luisterde in stilte, maar begon me met elk woord van hem meer zorgen te maken. Hij had duidelijk grote problemen op zijn werk, zo klonk het in elk geval. Toen hij uiteindelijk bij me terug kwam staan, met een duidelijk neppe glimlach, sloeg ik direct een arm om hem heen. "Het komt wel goed, schatje." zei ik zacht voor ik toch nog een kusje op zijn wang drukte. Ik keek hem aan en draaide me zo dat ik voor hem stond, zodat ik mijn handen op zijn wangen kon leggen. "Is het heel erg? Moet ik me zorgen maken of iets regelen, of komt het echt wel weer goed?" vroeg ik toch voorzichtig. Ik wist het niet en was heel erg bang dat hij in huilen zou uitbarsten. Dat wilde ik zeker niet veroorzaken, maar ik wilde het ook weten als ik het wat beter voor hem kon maken. Ik wilde hem gewoon niet zien lijden en zo te zien gebeurde dat wel. Ashton was een verschrikkelijke goede jongen en dit verdiende hij gewoon niet. De jongen was lief en grappig met een enorm goed en groot hart, dat had ik online wel gemerkt. Inmiddels was die jongen van online steeds meer aan het doorschemeren en voelde ik me steeds fijner rond hem. Juist daarom vond ik dat zo erg om te zien, voor mij was de jongen namelijk langzaam veranderd van Ashton de Pornoster, naar Ashey van online. Dat was de jongen aan wie ik enorm gehecht was en die ik voor altijd bij me wilde houden, als goede vriend of zelfs meer. "Ik ben er voor je." mompelde ik zachtjes voor ik hem een speels kusje op zijn neus gaf en wachtte tot hij antwoord zou geven, ofwel verbaal, ofwel fysiek. Ik hoopte dat het kusje zijn stemming iets verlichtte, maar ik hard er een hard hoofd in, gezien zijn vorige uitspraken over zijn werk.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Volgens mij was het niet meer dan normaal dat als hij mij uitdaagde, dat ik dat ook mocht. Mijn nagels gleden van zijn heupen naar een veel gevoeliger stuk huid wat direct effect had. Ik grijnsde en liet mijn nagels wat dieper ingaan op zijn huid voor de maximale reactie die ik uit hem kon krijgen. Brutaal zei ik Louis dat dit toch echt niet op zijn manier zou gaan, en maakte heel subtiel de stelling dat ik hem gaf wat hij wilde als hij er eerst voor werkte. Ik was wel benieuwd wat de jongen in huis had, al had ik niet veel vergelijkingsmateriaal dus erg goed kon ik het niet beoordelen. Ergens meende ik wat twijfels op zijn gezicht te zien, alsof hij dacht dat ik hier noet bloedserieus over was. Dat had hij toch echt al uit mijn lichaam op moeten maken, maar ik gaf hem een duwtje in de goede richting door licht over een gevoelig plekje op zijn rug te krassen en dat had precies de juiste uitwerking. Ik sloot mijn ogen en liet mijn hoofd terugvallen op het kussen toen hij zijn lippen op verscheidene plekken mijn huid begon te zetten, de vingers van mijn ene hand vlochten zich door zijn haar terwijl er een paar genietende geluidjes over mijn lippen rolde. Wel paste ik op dat ik niet door een plotse beweging de krans op zijn hoofd stuk trok, die nog wel intact was, alleen hingen de blaadjes wat door het douchen. De zachte geluidjes verdwenen naar mate hij meer naar beneden werkte en mijn ademhaling onregelmatiger werd. Wat er nu gebeurde is dat ik erg gefrustreerd raakte doordat Louis overal leek te zijn behalve waar ik hem het meest nodig had en keek iets op om te kijken of hij me gewoon aan het plagen was, want dat pikte ik even echt niet. Dat was niet het geval, hij leek vooral onzeker te zijn over wat hij deed. Ik liet toe dat er een zachte kreun over mijn lippen rolde bij het kusje, als het niet was om hem wat aan te sporen en aan te moedigen had ik me stil gehouden, want het was logisch dat hij dan harder zijn best deed. Maar hij leek al zo zijn best te doen en het was gewoon die onzekerheid die in de weg zat. Mijn andere hand voegde ik bij de ander in zijn haar om hem beter te kunnen begeleiden waar hij dat nodig had. Ik liet mijn hoofd weer terugvallen door zijn actie en kreunde weer, ik hoopte dat hij nu door zou gaan maar dat gebeurde ook niet. Het was ontzettend frustrerend om voor heel even te hebben wat ik van hem vroeg en dat hij daarna weer terugkeerde naar alles behalve dat. "Lou, kom op," klaagde ik en trok hem voorzichtig aan zijn haren de juiste kant op. Ik ging hem niet smeken, dat nooit, maar als hij dacht leuk te zijn en door dit moment van mijn zwakte meer het gezag probeerde te nemen had hij problemen. Dan draaide ik ons zo om en zorgde ik er wel voor dat hij degene was die ging smeken. Het was dat ik hem tot dit moment toe vergaf vanwege zijn begrijpelijke twijfelingen, hij hoefde het niet te flikken als ik hem al meer dan duidelijke aanwijzingen had gegeven.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Dat mijn acties goed aansloegen, was een boost voor mijn zelfvertrouwen, maar gaf me nog net niet genoeg om helemaal zeker te weten hoever ik mocht gaan. Ik ging dus maar gewoon verder met waarmee ik bezig was, tot ik zou worden gestopt of bijgestuurd. Ik begon steeds meer naar beneden te werken, waardoor de jongen weer stiller werd, maar toen ik omhoog keek zag ik wel een gezicht was me aanmoedigde om door te gaan. Zijn handen in mijn haren deden me heel kort stoppen, maar toen er niets van sturing gebeurde, ging ik weer verder waarmee ik bezig was. Ik had alleen nogsteeds het probleem dat ik niet precies wist hoe ver ik kon gaan. Ik probeerde dus maar wat, maar was erg terughoudend om helemaal door te gaan. Ik wilde hem niet pushen in iets wat hij niet wilde en zelf vond ik het ook prima zo. Toen ik een volle kreun uit hem gesleurd kreeg wist ik wel dat ik goed zat, maar omdat hij ook zijn handen iets aanspande, was ik bang dat ik toch iets fout had gedaan. Ik voelde dan toch een rukje aan mijn haren richting zijn lengte. Bij zijn woorden die zowel klonk als een klacht, en als een bevel. Nu was het voor mij erg duidelijk hoe ver ik kon gaan, waardoor ik eigenlijk ook direct toehapte. Ik drukte nog een kusje voor ik hem een stukje in mijn mond nam. Ik begon zacht te zuigen en likte hem nog even, voor ik toch langzaam mijn hoofd begon te bewegen. Ik nam hem steeds een stukje verder in mijn mond, want zijn lid was niet niets. Ik had groter gehad, maar toch was hij zeker niet klein geschapen, zeker niet voor zijn lichte magere uiterlijk. Met mijn duimen bleef ik intussen rondjes over zijn heupen draaien, terwijl ik met mijn vingers toch best stevig in het vlees van zijn billen drukte. Ik moest iets hebben om me aan vast te houden, want mijn bedlinnen was nu niet echt iets wat nu zou helpen met wat ik nu aan het doen was. Na eventjes te hebben bewogen, tot mijn lippen zijn stam raakten, ging ik met moeite nog met mijn tong langs zijn lengte, maar er was maar weinig ruimte. Net als dat er weinig ruimte was om adem te halen en ik al redelijk wat begon te kwijlen. Dat gebeurde altijd en zag er volgens mij heel erg ranzig uit. Ik begon weer langzaam te bewegen, om toch weer zo af en toe adem te kunnen halen, als zijn lengte uit mijn keel was. Toch voelde het niet slecht om dit te doen. Harry zou me straks mogelijk stoppen of bijsturen, maar voor nu ging ik in een rustig tempo verder. Hoe sneller ik zou gaan, hoe minder adem ik zou krijgen, wat ik nu nog een beetje uitstelde. Zodra hij de controle over het tempo overnam, of me zei sneller te gaan, zou ik het wel doen, maar zolang hij stil was, bleef ik op dit tempo mijn werk doen. Inmiddels voelde ik al wel het kwijl langs mijn kin naar beneden druipen. Ik voelde me daar nu al goor door, maar het liet me niet stoppen erdoor. Harry wilde weten wat ik kon, dan zou ik hem graag een voorproefje willen geven, of zelfs wat meer.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Stukje bij beetje wist ik zijn twijfel en onzekerheid weg door te nemen door hem juist aan te moedigen zonder woorden, want op dit moment sprak mijn lijf voor me. Ik kreeg het nog wel voor elkaar om te klagen, waar ik het volle recht toe had met de manier waarop hij handelde. Onzeker of niet, dat kreeg hij straks dubbel en dwars terug. Het viel me in ieder geval mee dat ik mijn mond had kunnen openen zonder een scala aan kreunen vrij te laten. Samen met mijn woorden trok ik Louis zacht aan zijn haren, want ondertussen had ik hem echt nodig, al liet ik hem zeker niet merken hoeveel dat was. Hij hoefde niet per se te weten hoeveel macht hij eigenlijk over me had. Automatisch wilde ik mezelf al laten gaan zodra ik zijn lippen weer voelde zoals ik dat wilde, maar de kleine moeite om iets rechtop te zitten en mijn ogen open te houden zodat ik kon blijven kijken was het zeker waard. Ik beet heel hard op mijn lip om geen kik te geven, maar dat werkte niet helemaal naar behoren want er bleven af en toe zachte kreunen aan mijn lippen ontsnappen. Het was om eerlijk te zijn ook onmogelijk om stil te zijn als een jongen als Louis met je bezig was, het enige wat me echt bij de grond hield waren zijn duimen die over mijn heupen streken, anders was ik allang doorgeslagen door zijn langzame werk. Met enigszins harde hand trok ik hem aan zijn haar verder naar beneden, een deel van mijn ongeduld kon ik wel uiten als het hem onderdanig hield. Om hem toch wat ruimte te geven spreidde ik mijn benen iets verder en werd mijn grip op hem losser, maar wel zo dat ik hem elk moment aan kon sturen of iets dergelijks. In een volume dat een stuk luider was in vergelijking met net vloekte ik toen ik zijn tong weer voelde met gelijk zijn naam erachteraan. Mezelf volledig inhouden was nu uitgesloten en langzaam begon ik een ritme te vormen met mijn heupen die omhoog kwamen om zijn bewegingen tegemoet te komen, wat al dubbel het effect had ondanks dat ik rustig begon. Ik kon het hem niet aandoen om gelijk op het tempo te gaan zitten waarop ik het wilde hebben, hij hoefde echt niet half te stikken door mijn ongeduld. En als ik het zo langzaam opbouwde kreeg Louis zelf te hint ook wel om de snelheid te verhogen en was het niet nodig dat ik het van hem overnam. Mijn ademhaling werd merkbaar onregelmatig en stokte als hij een extra gevoelige plek raakte, dat hem direct een kreun opleverde. Afgezien van het feit dat ik dit overduidelijk minder vaak had meegemaakt had dan hij, durfde ik te zeggen dat ik het ook niet beter kon krijgen. Daarom was het tegen alle wensen van mijn lijf in dat ik hem na nog even omhoog trok en aan zijn kin terug omhoog begeleidde, maar ik had hem iets beloofd. Ik draaide ons zo dat we allebei op onze zij lagen en elkaar aan konden kijken. "Dus, wat is het dat mijn Boo zo graag van me wilt? Zeg maar en ik kan proberen om je daarmee te helpen," zei ik met een smalle grijns, het was duidelijk op te merken aan de manier waarop ik sprak dat mijn ademhaling zeker niet hersteld was en dat ik het liefst hem weer in de positie had als een aantal seconden geleden. Maar ik had gezegd dat ik hem zou geven wat hij wilde als ik onder de indruk van hem was, wat op dit moment een gigantisch understatement leek.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik werkte erg rustig, gewoon om nog adem te kunnen halen voor straks als hij het over zou nemen. Met mijn duimen bleef ik zacht rondjes draaien over zijn heupen. Ik voelde hem met me mee stoten, waardoor zij nog dieper in mijn keel terecht kwam. Ook waren zijn kreunen erg bemoedigd. Ik ging rustig verder waarmee ik bezig was, tot ik plots vrij ruw naar beneden werd geduwd en half stikte op zijn lengte. Ik draaide wat met moeite mijn tong om zijn lengte, waardoor hij me nog een prachtige luide kreun gaf en daarna luid gevloek. Het was geweldig om zo de uitwerkingen van mijn acties te merken. Het was mogelijk omdat de jongen nog vrij onervaren was, dat ik zoveel van hem los kreeg, maar wat het ook was, het liet me heel goed voelen en wond me erg op. Toen hij met zijn eigen bewegingen het tempo begon op te hogen, snapte ik de hint wel. Ik ging te langzaam. Normaal wachtte ik tot iemand het overnam om hun eigen tempo te bepalen, maar omdat ik toch nog enigsinds wilde leven als hij dit stopte, ging ik zelf sneller. Ik ging zo snel dat ik nog net adem kon halen, terwijl mijn tanden zacht over zijn schacht liet gaan onder het bewegen. Ik stikte nu echt bijna, maar toen ik blijkbaar een goede plek raakte merkte ik het weer duidelijk. Ik ging verder en verhoogde de snelheid nog een klein beetje, waardoor er nu echt niet alleen kwijl over mijn kin, maar ook over zijn onderlichaam, en niet een klein beetje. Toen hij me uiteindelijk omhoog trok hapte ik naar adem en stikte nogsteeds half in mijn eigen kwijl. Ik liet me op mijn zijde leggen en veegde met licht trillende handen mijn gezicht iets af. Ik slikte nog een paar keer en luisterde intussen naar de jongen tegenover me. Zijn ademhaling was duidelijk nog niet normaal, maar die van mij ook echt nog niet en ik had zo het gevoel dat het alleen maar erger ging worden. Het duurde even voor zijn woorden waren doorgedrongen en tot ik weer doorkreeg hoe ik kon spreken. "Doe alsjeblieft wat jij wil, Boo. Ik ben blij met alles wat je doet." Heeg ik voor ik mijn handen weer op zijn heupen legde en rondjes begon te draaien met mijn duimen. Nee, misschien was het zuurstoftekort wat naar mijn brein was gestegen, maar zolang hij deed wat hij aankon en wat hij dacht dat goed was, vond ik het allemaal wel best. Langzaam kreeg ik weer een normale ademhaling op de rit. Mijn ogen gleden weer langzaam naar beneden, waar ik zag wat een zooi ik had gemaakt. Ik grabbelde wat in het laatje naast mijn bed, waar ik dan toch wat tissues uit haalde en met zachte hand zijn kruis begon schoon te maken. Hij hoefde toch niet onder het kwijl te blijven zitten, alleen omdat het nu blijkbaar mijn beurt was. Ik liet het alleen wel op zijn inmiddels flink harde lengte zitten, voor als hij iets in gedachten had, want glijmiddel had ik niet. Ik drukte een kusje op zijn wang en keek hem toen recht aan. Ik was wel erg benieuwd wat hij voor me in petto had. Zo ver kon ik hem nog niet doorzien. Misschien na een aantal keer dat ik het zou weten, maar nu was het nog wel een verrassing, wat me extra nerveus maakte voor deze eerste keer samen. Ik wilde het gewoon goed doen, meer niet, ook als hij bezig was. De tissue's gooide ik omlaag en ging weer verder met het strelen van zijn heupen met mijn duimen.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Het as een reflex dat ik hem aan zijn haar verder naar beneden trok, het was niet heel bewust mijn bedoeling, mijn handen volgden gewoon precies wat mijn lichaam wilde. Het was dan ook zeker niet de bedoeling dat ik hem half liet stikken, maar mijn gedachten waren niet helder genoeg om me dat te bedenken en hem te laten gaan, het voelde te goed. Die actie had wel verdomd veel effect op me en met zijn tong erbij kostte het zowat al mijn wilskracht om niet compleet te verslappen en hem te smeken om meer. Het was in ieder geval heel duidelijk dat dit niet de eerste keer was dat Louis dit deed, het was anders onmogelijk dat hij me nu al zo gek wist te maken. Bij elke kreun die ik losliet leek het diep tot hem door te dringen want het was ontzettend te voelen in zijn handelingen. Toch was dit niet genoeg voor me, ondanks dat het goddelijk voelde miste ik het tempo toch ergens. Rustig aan begon ik een stabiel ritme te maken met mijn heupen die naar hem toe bewogen, zo dat hij de tijd had om zich aan te passen aan het nieuwe tempo. Ik trok harder aan zijn haar toen hij zelf het tempo verhoogde en ik piepte veel te hoog voor iemand met mijn stem door de toevoeging van zijn tanden. Ik merkte niet meer van mijn omgeving behalve Louis, mijn ademhaling zat op een ongezonde snelheid en ik zag vlekjes voor mijn ogen. Het plan was geweest om stil en volledig in controle te blijven, maar daar was niet meer van over als je de kreunen van Louis' naam over mijn lippen hoorde rollen en de manier waarop ik hem uit alle macht op de plek probeerde te houden waar hij zich nu bevond. Het was een zware marteling om hem omhoog te halen en naast me te laten liggen, maar ik had nog een taak te vervullen, ook al had ik hem nu meer nodig dan ooit. Ik streelde zacht met mijn vingers over zijn rug om hem te kalmeren, al was ik er zelf ook niet al te best aan toe. Ik vroeg wat ik voor hem kon doen en grijnsde lichtjes bij zijn antwoord, voor ik mijn hoofd schudde. Eerst liet ik hem me rustig laten maken door me te focussenop zijn handen op mijn heupen, zodat ik zo een normaal antwoord kon formuleren. Licht hijgend volgde ik zijn beweging en maakte een klein genietend geluidje door zijn hand die me gedeeltelijk schoonmaakte, door alle gebeurtenissen had ik niet eens gemerkt dat hij aan het kwijlen was geweest. Doordat hij het wel op mijn lengte liet zitten maakte dat ik er een bijdehante opmerking over wilde maken, maar ik hield me in. Na zijn kusje op mijn wang duwde ik hem zachtjes op zijn rug en ik verschoof zo dat ik boven hem kwam te hangen, met mijn benen aan weerszijden van de zijne. "Regel twee: duidelijkheid is alles. Ik zal vanaf nu af aan alles letterlijk opvatten wat je zegt, dus als je zegt dat ik moet doen wat me blij maakt kan je zwaar in de problemen zitten, want misschien maakt het me wel blij om nu de cakejes te versieren en laat ik je hier aan je lot over. Het is dat je het nog niet wist dat ik je nu niet achterlaat. Daarbij is het voor ons beiden prettiger als je aangeeft wat je fijn en niet fijn vindt. Begrepen, Boo?" legde ik zacht uit en streek met mijn vingers van zijn jukbeenderen naar zijn hals en borst en verder omlaag, tot mijn hand in zijn lies lag. "Dus ik vraag het nog een keer, wat wil je dat ik doe?" ging ik verder terwijl mijn vingertoppen uiterst licht over zijn lengte streken, met druk als die van een veertje. Dat Louis niet ongehoorzaam was geweest betekende niet dat ik niet wat mocht plagen.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik had een heel duidelijk effect op hem, wat de hele buurt waarschijnlijk zou horen, maar ik kreeg niet eens meer het idee om er mijn voordeel uit te trekken. Ik was dan ook eigenlijk compleet overrompeld dat de jongen me omhoog trok. Het kostte me dan ook best veel moeite om zijn woorden tot me te laten doordringen. Intussen maakte ik hem met zachte hand schoon en gaf hem het enige antwoord waar ik met mijn niet functionerende brein nog bij kon. Ik kon gewoon echt niets anders bedenken. Ik was compleet van de kaart op dit moment. Ik maakte als laatste ook mijn eigen gezicht schoon en keek hem aan, waarna ik een kusje op zijn wang drukte. Wat er daarna gebeurde overrompelde me een beetje, waardoor er ook een piep uit mijn keel kwam, toen ik op mijn rug werd gewerkt door Harry. Ik bleef wat verbouwereerd naar de krullenbol kijken, terwijl hij me duidelijk uitlegde hoe we ervoor stonden. Zijn idee om cakejes te gaan versieren stond me eigenlijk niet aan. Kijk, nu was er ook ander wit spul, maar ik had geen idee of dat wel lekker smaakte. Daarbij had ik dat witte spul veel liever op andere plekken dan op de cakejes. Ik knikte bij zijn woorden. Ik snapte ze, maar was nog niet echt helemaal in staat een zinnig woord uit te brengen. Toen hij ook nog eens met zijn vingers naar beneden gleed, werd het laatste beetje zinnigheid uit mijn lichaam verbannen. Zodra zijn vingers mijn lengte raakten hapte ik naar adem en duurde het even voor ik uberhaupt mijn stem had gevonden. Toen dat zover was kon ik maar een ding uitbrengen: "Neem me, alsjeblieft." zei ik hees. Normaal kon ik me nog wel iets beter staande houden, maar dat was nu echt niet het geval. Mijn duimen liet ik nog wat over zijn heupen glijden, maar inmiddels spreidde ik mijn benen wel een beetje, zover als dat het kon tegen de binnenkanten van zijn benen. Ik was er klaar voor, nu alleen hopen dat hij dat ook was. Ik wilde hem echt niet dwingen tot iets, maar ik was echt compleet van de kaart en wilde graag wel verlicht worden van mijn flinke probleem tussen mijn benen. Ik drukte mijn heupen al smekend iets naar boven en keek hem met grote smekende ogen aan. Ik had hem nodig, meer dan hij mij nodig had, dat wist ik wel zeker. Hierna zou ik hem zeker alles geven wat hij nog nodig had, en meer, met alle liefde die ik in me had. Nu kon ik alleen niet veel meer dan hier liggen en hem te smaken om meer dan alleen de lichte streling van mijn vingers. Het voelde dan wel verschrikkelijk goed, maar ik werd er ook compleet krankjorum van. De rillingen liepen ongecontroleerd door mijn lichaam. Hij had me al lang en breed onder de duim, al een tijd geleden was dat gebeurd, voor zo ver dat met mijn persoonlijkheid ging. Ik vond het zeker geen probleem, maar hij mocht van mij wel een beetje opschieten met me iets toegeven. Anders kon ik zelfs in deze staat nog best wat aankloten. Dan maar een straf, maar liever straf dan helemaal niets. Zo keek ik er nu wel tegenaan. Een beetje plagen was goed, maar hij hoefde ook weer niet te veel te rekken, want ik was nog niet helemaal uitgeteld en hopeloos hier. Hij hoefde dan niet veel meer te doen om dat zo ver te krijgen, maar dat hoefde hij niet van mij te horen. Dat wist hij vast wel. "Alsjeblieft" smeekte ik nog zacht, maar het was waarschijnlijk wel duidelijk hoe wanhopig ik was.

---

Bowties were never Cooler