The Last Lucky Straw • One Direction • 5SOS • Speeltopic - Speeltopics

Datingsites, de meeste mensen kunnen er wel een paar zo uit hun hoofd opnoemen. Plekken waar je jezelf kunt zijn zonder toch teveel prijs te geven, aangezien de meeste anoniem zijn. Foto's komen er niet aan te pas, alleen een vakje waar je iets over jezelf kunt vertellen, van hobby's tot verre familieleden, niks is te gek. Als je geïnteresseerd bent in iemand kun je diegene een berichtje sturen of chatten. Het is altijd riskant, want je weet nooit wie er achter het scherm zit, of diegene wel echt die eenentwintigjarige jongen in plaats van drieënveertig. Toch kan het ook voor hechte vriendschappen en relaties zorgen, waar iedereen natuurlijk op hoopt. Zo ook een aantal jonge mannen die het hoogtepunt van hun leven hebben bereikt, of dat nou komt omdat je een gezin hebt of al twintig weken op nummer een staat met je hitsingle. Ze hebben alles wat ze willen, maar compleet gelukkig zijn ze niet. Ze missen namelijk iets. Liefde. Dat kan komen omdat je vriendin of vrouw, vriendje, je amper meer ziet staan en je liever kwijt dan rijk is of omdat mensen je alleen willen voor de roem. Waarom zou je -je dan niet inschrijven op een anonieme datingsite? Niemand kent je of weet hoe je eruit ziet, dus kan daar niet op beoordeeld worden, ook niet over je verleden. Als je dan iemand vind waarmee het klikt en waarop je toch wel verliefd wordt is elkaar in het echt meeten de logische volgende stap. Maar wat nou als degene nou is wat je dacht? Of misschien zelfs beter is dan dat? Ga je dan samen verder als stel, vrienden, of breek je het contact toch maar volledig af?

Rollen •
Louis William Tomlinson • IamGroot
Zayn Javadd Malik • TateLangdon
Liam James Payne • Malikhuana
Niall James Horan • Ashwin
Harry Edward Styles • Styford
Ashton Fletcher Irwin • Tethys
Calum Thomas Hood •
Michael Gordon Clifford • IamGroot
Luke Robert Hemmings • Hemlinson
Zachary 'Zack' Gamble • Goner
Tate Evan Walker • TateLangdon

Regels •
• Minimaal 7 regels, 200 woorden, schrijven, dat is niet heel erg moeilijk.
• Graag met leestekens en hoofdletters typen.
• OOC graag met haakjes; [] {} () - -
• Als je een week niet hebt gereageerd zonder te laten weten waarom lig je er zonder pardon uit.
• Reserveringen blijven 48 uur staan. Reservatie telt tot dat de rol helemaal af is.
• Geen Mary Sue's (perfecte personages)
• Naamsveranderingen doorgeven.
• Geen personages van anderen besturen.
• Alleen Malikhuana of Atweh maken de nieuwe topics aan.

Begin: Het lijkt een doodnormale dag als alle anderen, de zon schijnt, maar niet te fel en op een fijne temperatuur, een paar wolkjes aan de lucht waarvan het sowieso niet zal gaan regenen. De perfecte nazomersedag dus. Toch is het een niet heel normale zaterdag, het is de dag dat de jongeren eindelijk degene die ze hebben ontmoet op het de site in het echt zullen zien. De spanning ligt hoog en daardoor hebben sommigen nog wel de neiging om de verwachting ook iets te hoog te hebben. Het zou goed kunnen dat het een enorme tegenvaller is en je het alleen uit zit voor de beleefdheid, maar met een klein beetje geluk is deze middag er een waarin je iemand ontmoet die je nooit meer kwijt zou willen.

[ bericht aangepast op 31 okt 2014 - 20:18 ]

---

Because I love him, do I need another reason?

[Sorry dat ik even niet heb gereageerd, ik had even wat persoonlijke problemen waardoor ik geen tijd/puf had om online te komen. Had ik even moeten melden, zal ik de volgende keer ook doen. Nogmaals excuses!]

Zack Gamble
In ieder geval dacht Zayn niet al te moeilijk na over zijn tatoeages. Zelf had ik ook een aantal onzinnige dingen op mijn lichaam laten zetten, dus in dat opzicht waren we niet heel erg verschillend. 'We verzinnen wel wat,' verzekerde ik hem. Het was natuurlijk niet echt mijn taak om voor hem te bedenken wat hij permanent op zijn lichaam liet zetten, maar ik kon altijd meedenken, aangezien ik wist dat het soms wel lastig kon zijn om dat soort keuzes te moeten maken. Zelf was ik daar nooit echt goed in geweest, want meestal was ik van het eerst doen, en dan pas denken. Mijn blik verplaatste zich even naar Mabel toen ze zei dat ze wilde tekenen. Zelf had ik niet echt iets mee waarin ze kon tekenen, en Zayn blijkbaar ook niet, aangezien hij haar vertelde dat ze daarvoor naar huis moesten gaan. Ik haalde mijn schouders op toen ik zag dat Zayn naar mij keek, alsof hij in stilte vroeg of ik het oké vond als we naar zijn huis zouden gaan. Natuurlijk was dat wel enigszins snel op de eerste 'date', maar zelf dacht ik niet echt dat er een probleem zou zijn. Je kon ook best wel naar iemands huis gaan zonder grotere bedoelingen, vond ik. 'Ik vind het goed, hoor,' bevestigde ik met een glimlach. 'Als jij het niet vervelend vind, natuurlijk.'

---

Sometimes to stay alive, you gotta kill your mind.

[Veel sterkte]

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Zijn antwoord was verre van goed genoeg, met alle gebrek aan detail, dus was ik zo aardig om hem te vertellen hoe dat anders moest. Voorzichtig duwde ik Louis op zijn rug en kwam zo boven hem hangen, het was niet de bedoeling dat hij ervan schrok, al leek hij redelijk snel weer te kalmeren. Ik legde hem geduldig uit hoe ik wel een antwoord van hem verwachtte en dat ik echt niet bang was om hem bij een vaag antwoord aan zijn lot over te laten en iets anders te gaan doen, dan mocht hij mooi zijn eigen probleem gaan verhelpen. Dat hij alleen maar knikte werkte niet in zijn voordeel en ik liet mijn vingers van zijn wang naar zijn borst en uiteindelijk zijn kruis glijden om te kijken of ik iets beters dan dat uit hem kon krijgen. Uiterst licht gingen mijn vingertoppen over zijn lengte heen en een prachtig happen naar adem van hem kreeg, wat me triomfantelijk deed grijnzen. Het kostte hem weer even om bij zinnen te komen, en dan was hij er nog steeds slecht bij, maar nu kreeg ik wel het antwoord dat ik wilde. Ik rilde om zijn woorden en bewegingen, al was zijn poging om zijn benen wat te spreidden de druppel. Ik ging zo verzitten dat ik hem niet blokkeerde en legde mijn handen op zijn benen om die ver genoeg te spreiden zodat ik er tussen kon gaan zitten. Er was een kans dat ik hier zwaar spijt van krijgen omdat dit allemaal zo snel opeens ging, maar mijn gezonde verstand was ver te zoeken op dit moment. Daarbij kon het ook zijn dat ik er geen spijt van kreeg als dit toch blijvend was, wat ik wel erg hoopte. Bij zijn heupen die omhoog kwamen en smekende oogjes vond mijn lippen al snel zijn sweet spot weer om dat plekje donkerder dan ooit te maken en het voor anderen onmogelijk te maken het niet op te merken. Ik haalde mijn hand bij zijn kruis weg en trok langzaam terug. Ik gaf een klein kusje op zijn lippen en aaide over zijn wang terwijl ik in zijn mooie wanhopige ogen keek. Het was bijna zonde om Louis te helpen, want dit was een prachtige aanblik. Bij zijn tweede smeekbede glimlachte ik lichtjes en humde wat. "Niet zo ongeduldig, Boo. Heb je dan geen voorbereiding nodig, hmm? Ik wil je geen pijn doen," zei ik zacht. Het laatste wat ik wilde was hem pijn doen door te haastig te zijn. Ik wist ook niet zeker of hij wel glijmiddel had, maar dat was nog op te lossen als hij het niet had. Om hem in de tussentijd toch een beetje te geven wat ik wilde dwaalde mijn hand weer af tussen ons in en sloot mijn hand zich om zijn lengte en wreef met mijn duim met meer dan genoeg druk over de top. Ik kuste zijn lippen liefdevol, wat dat was nog zeker wel de prioriteit tussen alle lust door. Zonder iets van liefde was ik hier sowieso nooit in meegegaan en dat ik zo ontzettend veel om hem gaf mocht wel blijken, ook buiten scenarios als deze.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Harry had me echt tot de rand gedreven. De jongen was een meester in het manipuleren van mijn lichaam, zelfs al had hij niet zo veel ervaring. Hij hoefde maar een paar woorden te zeggen en me op een manier aan te raken en nu lag ik hulpeloos en wanhopig op mijn rug onder hem. Ik probeerde mijn benen te spreiden en drukte mijn heupen al wat omhoog, terwijl hij wel erg triomfantelijk grijnsde. Ik kon me alleen niets meer bedenken om ertegen te goed. Daarbij wond het me nog net iets meer op. Toen hij ging verzitten kon ik mijn benen nog iets verder spreiden, zodat hij ertussen paste. Ik liet me leiden door zijn handen en rilde door zijn aanrakingen op mijn al geschade binnenbenen. Zijn nagels hadden al prachtige strepen neergezet. Nu zijn handen daarop drukte, zorgde dat voor een nog ergere sensatie. Dat dit eigenlijk veel te snel ging voor een serieuze relatie, kon me geen zak meer schelen. Zijn lippen op mijn sweet spot namen de laatste weerhoudingen weg en lieten me rillen en kreunen. Dit ging ik nooit meer verbergen, maar dat hoefde ook eigenlijk niet, want iedereen wist het toch wel. Ik voelde nog een klein kusje op mijn lippen, maar daarna was al het contact tussen ons weg, wat me eigenlijk direct weer hopeloos deed smeken. Zijn woorden die tot me kwamen daardoor hoorden me aan het denken te zetten, maar dat ging niet door zijn hand en zijn lippen. De liefde tussen de lust door was heerlijk. Ik kuste hem met alle liefde terug, maar kon toch ook geen kreun onderdrukken, die af en toe over mijn lippen rolde. Ik voelde mijn ogen door mijn kassen rollen, waardoor ik toch terugtrok en mezelf iets probeerde te kalmeren, want ik moest toch nog antwoord geven. "Jij zou me nooit echt pijn doen." zei ik tussen mijn vrij onregelmatige ademhaling door. "Als je gewoon rustig doet en me laat wennen moet al dat kwijl genoeg zijn en kan ik je denk ik wel aan." Ik wist het echt niet zeker, maar ik had geen idee hoeveel ervaring hij hiermee had en zelf had ik zoizo nog maar weinig geduld om op het oprekken te wachten. Dan maar iets meer pijn nu en morgen. Tijdens de eigenlijke ervaring zou het toch weinig uitmaken. "Ik heb geen SOA's ofzo, maar als je het toch veilig wil doen moet je in de keukenkastjes zoeken." heeg ik voor ik zijn hand in de mijnen nam om hem te stoppen. Ik zou het nu al niet meer houden als hij nog langer door zou gaan. Dat zou gewoon veel te veel zijn en dan zou ik al om andere dingen moeten gaan smeken, nog voor hij was begonnen. Dat ging zelfs onder mijn stand, dus daarom hield ik hem eigenlijk tegen. Daarbij was zo klaarkomen een heel stuk minder intens en geweldig dan andersom, dat vond ik tenminste. Er waren er genoeg die je het tegenovergestelde zouden zeggen, ook gays, maar ik werd echt liever van achter door iemand genomen dan dat ik iemand nam. Dat was gewoon mijn persoonlijke voorkeur, niets meer, en ik had ook geen problemen met het andere, maar Harry mocht wel mijn voorkeuren weten, leek me in elk geval.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Dat zijn binnenbenen heel erg gevoelig waren merkte ik wel zodra ik zijn benen spreidde. Er was duidelijk te zien waar mijn nagels waren geweest door de rode krassen in zijn huid en ik betwijfelde of dat nog fijn voelde als de lust was weggeëbd, dus ik ging straks wel kijken of ik Louis ergens mee kon verzorgen. Ik kon ook voelen dat hij er een beetje door aanspande en die spanning probeerde ik weg te halen door mijn lippen weer op die gevoelige plek in zijn nek te zetten en hem daarmee af te leiden. Met een tevreden grijns ging ik door bij de rillingen en kreunen die ik van hem kreeg, net zo lang tot ik zeker wist dat de huid daar zo gevoelig was dat ik hem al bij een hele lichte aanraking als was in mijn handen. Dat was hij nu al, maar goed. Toen ik terugtrok drukte ik nog een kusje op zijn lippen en liet het daar bij, waardoor Louis al snel weer begon te smeken om meer, wat me lichtjes liet glimlachen. Zacht zei ik dat hij niet zo ongeduldig moest zijn want volgen mij had hij toch echt een beetje oprekking nodig, ik wilde niet dat hij pijn leed als mijn bedoeling hem zich goed te doen voelen. Voor hij antwoord kon geven had ik mijn hand al om zijn lengte gesloten en kuste ik hem liefdevol, daar draaide het toch wel om. Als ik niet het kleinste beetje van hem hield was ik nooit begonnen met Louis uit te dagen met het vooruitzicht op dit. Hij trok alleen veel te snel terug waardoor ik hem pruilend aankeek, maar wel luisterde naar wat hij te zeggen had. Ik knikte overtuigd bij het eerste wat hij zei, ik deed liever mezelf pijn dan dat ik hem pijn moest doen en dat zou altijd zo blijven. Hetgeen waar hij mee vervolgde betwijfelde ik wat, maar dat merkten we wel op het moment zelf. Anders kon ik alsnog terugtrekken om hem wat op te rekken. Ik aaide lichtjes over zijn wang met mijn vrije hand en schoot in de lach bij zijn woorden. "Ik vertrouw je wel en heb eigenlijk geen zin om naar beneden te lopen. Tenzij jij het prettiger vind met?" zei ik. Eigenlijk had ik een opmerking moeten maken over waarom hij dat in godsnaam in zijn keukenkastjes bewaardde, maar ik hield me in voor deze keer want waarschijnlijk kwam ik dan net te sarcastisch over. Ik liet hem mijn hand weghalen door de zijne, die ik gelijk boven zijn hoofd pinde met onze vingers verstrengeld. Ik haalde nog eens diep adem en ging er goed voor zitten, ik dacht toch niet dat Louis het met zou willen doen. "Zeg het alsjeblieft als ik je pijn doe, oké? Dan houd ik gelijk op," zei ik zacht voor ik mijn lippen op de zijne drukte in de hoop hem af te leiden van mogelijke pijn, want tegelijkertijd ging ik op mijn langzaamst mogelijk bij hem naar binnen. Zoals ik had gedacht was de jongen verschrikkelijk strak en kon dit niet fijn voor hem zijn in tegenstelling tot mij, ik kreunde namelijk zacht tegen zijn lippen aan. Het hielp voor mij niet dat ik zo langzaam ging, dus trok ik terug om zijn reactie te kunnen peilen, op deze manier kon hij zijn pijn niet verbergen. Zodra ik volledig in hem was drukte ik een kusje op zijn lippen. "Gaat het, Boo?" vroeg ik, ondanks dat ik al mijn wilskracht gebruikte om niet te bewegen was ik wel degelijk nog bezorgd om hem. Dit moest voor hem ook fijn zijn en ik deed mijn best om dat waar te maken, zelfs als hij nu pijn had ging ik proberen dat te verhelpen.

---

Because I love him, do I need another reason?

Ashton Fletcher Irwin.

Michael slaat een arm om me heen en misschien dat zijn woorden zouden helpen als dat 'schatje' weg was gelaten, maar nu doet het me alleen maar rillen. Schatje, het klinkt zo bezittelijk en het brengt herinneringen naar boven, geen goede. Oude, mijn moeder die me zo noemde als ik klein was, maar ook herinneringen die morgen zo weer zouden kunnen gebeuren. Dat Michael nog een kusje op mijn wang drukt merk ik amper, terwijl ik anders als een gek zou gaan blozen. Hij komt voor me staan, maar ik kan hem niet aankijken, zijn handen legt hij op mijn wangen. Zijn vraag komt langzaam binnen en ik haal mijn schouders op, om wat te knikken. "Gewoon, niks bijzonders," mompel ik, ik knipper een paar keer snel. Zachtjes mompelt hij dat hij er voor me is en drukt een kusje op mijn neus. Het is lief en ineens voel ik een enorm verlangen hem te knuffelen. Ik weet niet hoe het komt, maar ik wil zo graag mijn armen om hem heen slaan en mijn gezicht in het kuiltje van mijn nek verstoppen, me even verstoppen voor de wereld. Voorzichtig sla ik mijn armen dus om hem heen, bang dat hij me wegduwt of het onprettig vind. "Bedankt," zeg ik zachtjes.

---

Reality's overrated.

Michael Clifford
Ash leek op alles wel heel langzaam te reageren. Alsof hij erg diep in gedachten was over iets wat ik net had gezegd, wat niet bijster veel was. Dat hij het over 'normaal' had gaf me eigenlijk niet echt een goed gevoel, aangezien voor hem normaal was om te neuken met 6 tot 8 mensen op een dag voor de camera. Ik wilde niet eens weten hoeveel het er nog naast waren. Ik drukte nog een kusje op zijn neus en voelde toen zijn armen heel voorzichtig om me heen. Ik sloeg mijn armen eigenlijk direct weer om hem heen en hield hem stevig tegen mijn squishy lichaam aan. "Daar ben ik toch voor." zei ik zacht, met nog een klein kusje op zijn kruin. Zacht wreef ik over zijn rug en verstopte mijn gezicht in de krullen in zijn nek. "Als je ooit problemen hebt, kom alsjeblieft naar me toe, dat we elkaar nu echt hebben ontmoet betekent niet dat ik er niet meer altijd voor je ben. In tegendeel zelfs." mompelde ik zacht. Ik plukte zacht iets aan zijn krullen en zag intussen nog een aantal vervangende zuigzoenen staan. Ik wist dat het door zijn werk kwam, maar ergens deed het me ook pijn. Ik was niet de enige in zijn leven op dit moment die dat soort dingen met hem mocht delen. Ik was zelfs iemand die het waarschijnlijk minder met hem deelde dan dat hij het met wild vreemden deelde. Het maakte mij erg onzeker, ongemakkelijk en het deed haast fysiek pijn. Toch zei ik zacht: "Ik zal je beschermen tegen de boze buitenwereld." Al wilde ik ook graag beschermd worden, het liefst door zijn sterke gespierde armen, maar het leek me nu niet het moment om daarover te beginnen. Ik hield me due maar stil met mijn armen stevig om hem heen en mijn gezicht in zijn warme nek, wat me nog enige bescherming leek te geven van de kwade wereld om ons heen.

---

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Harry was het duidelijk niet helemaal eens met wat ik te zeggen had. Toch sprak hij me niet tegen, wat wel beter was. Kijk, ik had het al lang niet meer gedaan, dus ik kon waarschijnlijk minder aan dan gedacht, maar dat zag ik straks wel weer. Met genoeg kwijl om een flesje glijmiddel te vullen op zijn lengte moest het vast wel lukken en anders had ik zo het gevoel dat in deze staat van zijn ik toch het meeste niet zou voelen. Ik voelde nog wat toe aan mijn statement, waardoor de jongen in de lach schoot. Dat was ook best belangrijk tijdens sex, vond ik. Je moest nogsteeds samen lol kunnen hebben, zelfs in dit soort situaties met veel spanningen. Het viel me nog mee dat hij niet naar de keukenkastjes vroeg. Ik had er wel vreemdere dingen in zitten. Ik kon er vanaf bovenaan de trap net bij en ik gebruikte ze toch niet voor kookspullen of eten, grotendeels in elk geval. Voor nu was het enige wat ik kon doen schaapachtig lachen en mijn hoofd schudden. Die rubberen lastpakken liet ik liever in het kastje staan. Inmiddels was ik wel zo ver dat ik me niet veel langer zou kunnen inhouden van smeken om totaal andere dingen als hij met zijn hand door zou gaan. Ik nam zijn hand weg met mijn handjes en liet ze gewillig vastpinnen op het bed boven me. Mijn ogen had ik gefixeerd op de krullenbol die er nog eens goed voor ging zitten, waardoor ik nu wel echt zeker was dat het ging gebeuren. Misschien was het wat snel, maar aan de andere kant had ik al bijna 2 jaar het gevoel of we een relatie hadden, zelfs al waren we niet fysiek samen geweest. Bij zijn woorden knikte ik nog een keertje en bereide me voor op de pijn die het toch wel ging doen. Zijn lippen verrasten me iets, en lieten me even totaal vergeten wat er gebeurde, tot hij dan toch in me kwam en inderdaad een stuk groter leek dan gedacht. Mijn handen knepen zich samen en drukten mijn nagels diep in zijn handen. Uit alle macht probeerde ik de rest van mijn lichaam te ontspannen, maar het was echt heel lastig. Ik hield mijn kaken stevig op elkaar geklampt om geen kick te geven, maar de pijn was zeer groot. Met de tijd werd het ook alleen maar erger. Dat was ook een reden waarom ik niet eens merkte dat hij was teruggetrokken. Het enige wat ik merkte was dat hij was gestopt, waardoor ik mijn ogen opende en zwaar hijgend mezelf weer iets te kalmeren en de pijn wat te stelpen. Zijn woorden duurden dan ook heel lang om verwerkt te worden, terwijl mijn lichaam langzaam aan zijn grote te wennen. Hij was een stuk groter dan ik had verwacht en deed me enorm vol voelen, maar het voelde wel goed nu de pijn langzaam wegtrok. "Langzaam aan wel. Geef me nog heel even, Boo. Je bent groter dan gedacht." heeg ik heel erg zwaar. Intussen haalde ik een hand los van de zijne, die niet verstrengeld was met de zijne, en plaatste die op zijn gladde warme rug. Ik bewoog langzaam een beetje met mijn heupen, waardoor eigenlijk direct een kreun over mijn lippen rolde. Dat ging dus duidelijk wel. Ik drukte een kusje op zijn schouder en drukte hem met mijn hand iets dichter tegen me aan. "Toe maar, Boo. Neem me en laat me zien wie de baas is." heeg ik zacht en hees in zijn oor. Het genot zou nu zeker de pijn overstemmen en dan had hij nog niet eens mijn prostaat geraakt, wat me hoogst waarschijnlijk direct over de rand zou jagen.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Het viel me mee dat Louis ermee instemde om het zonder te doen, dat liet zijn vertrouwen in mij ook weer blijken. Daar was ik eigenlijk wel blij mee, het bleef toch belangrijk dat er vertrouwen tussen ons was en bleef. Zonder protesteren liet ik hem mijn handen weghalen, maar pinde die wel boven zijn hoofd zodat hij er geen kwaad mee kon doen. Ik hield zijn handen niet al te stevig vast want ik hoefde ze niet te breken, al was het wel fijn om mijn vingers door de zijne te haken om toch een klein beetje van liefde te tonen. Ik verschoof zo dat ik er goed bij zat en scande zijn uitdrukking om te zien of hij hier echt wel oké mee was, ik verweet het hem niet als hij uiteindelijk toch niet wilde. Hij leek in ieder geval niet te twijfelen hierover en anders hoorde ik het nog wel. Zacht zei ik tegen Louis dat hij het echt moest zeggen als ik hem pijn deed, want ik zou het mezelf niet vergeven. Nadat hij knikte drukte ik mijn lippen op de zijne om hem gedeeltelijk af te leiden van het feit dat ik tegelijkertijd bij hem naar binnen kwam. Dat plan was niet vlekkeloos, ik voelde de jongen namelijk aanspannen en zijn nagels in mijn handen zetten. Ik deed mijn best om voorzichtig en langzaam te doen, terwijl ik zacht met mijn duimen over zijn handen streek om hem te doen kalmeren. Het was ook te merken aan zijn verstarde kaak dat het alles behalve fijn voor hem was, maar zolang Louis niet ontspande kon ik verder niks voor hem doen. Net voor ik volledig in hem was trok ik terug uit de kus en beet op mijn lip bij het zien hoeveel pijn hij echt had. Het eerste wat ik vroeg was af het wel ging, maar dat was eigenlijk een hele overduidelijke en domme vraag. "Sorry," piepte ik verontschuldigend en drukte een aantal kusjes over zijn gezicht heen, hopend hem weer een beetje te laten lachen. Het duurde wel even voordat ik antwoord kreeg op mijn vraag, dat gaf niet want ik was allang blij dat het niet ondraaglijk was. En omdat ik was wie ik was kon ik een vraag natuurlijk niet laten. "Hoe moet ik dat nou weer opvatten? Is dat iets goeds of iets slechts?" zei ik met een halve grijns bij zijn laatste woorden en liet zijne ene hand los zodat hij die op mijn rug kon leggen. Het was onvoorstelbaar lastig om niet te bewegen want de jongen was zo strak en het voelde bijna te goed. Ik had alleen geen keus, ik ging hem niet onnodig laten lijden omdat ik me niet in kon houden. Ik kreunde zacht door de beweging van zijn heupen en beet op mijn lip door het kusje op mijn schouder en dat hij me dichterbij drukte. Een rilling gleed door me heen dankzij zijn woorden en kwam gehoorzaam in beweging. Langzaam, want als Louis al zo'n moeite had gehad toen ik in hem kwam kon ik nu beter ook eerst rustig aan doen. Het draaide toch niet allemaal om de snelheid of iets dergelijks, maar om onze band, hoe frustrerend het ook was om zo langzaam te doen. Ik drukte mijn lippen in zijn hals net beneden zijn kaak en gaf een klein kneepje in zijn hand. De kreunen rolden al snel veelvoudig over mijn lippen en voerde ik heel geleidelijk mijn tempo op. Hij mocht zelf aangeven of hij het te snel of langzaam vond gaan, dit ging immers meer om zijn genot dan het mijne en dan was het goed om voor volgende keren te weten wat hij fijn vond.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Harry was zo lief en bezorgd. Net iets te als je het aan mij vroeg. Hij mocht hier van mij ook best wel van genieten, want dit ging niet alleen om mij. Dit ging om ons en onze liefde. Hij piepte dat het hem speet, maar dat wilde ik helemaal niet horen. Ik wilde niet dat hij spijt had. Ik wilde dat hij dit ook fijn vond en niet dat hij spijt had. Ik probeerde hem met een speelse opmerking te zeggen dat ik hem toch iets verkeerd had ingeschat. Zijn vraag deed mijn hoofd een beetje schudden. "Groter is meestal beter, maar het is gewoon iets meer wennen, Boo." heeg ik zwaar met mijn hand op zijn rug gedrukt. Ik voelde me verschrikkelijk vol door hem, maar op een hele goede manier. Ik probeerde nog even uit of het ging, wat door een kreun van ons allebei opwekte. Ik stond strak van de hormonen, de spanning en vooral compleet vol van liefde en lust. Op dit moment kon ik die twee ook echt niet meer gescheiden zien. Ik werd helemaal gek. Het duurde dan ook niet lang voor ik hem naar me toe trok en toestemming gaf te beginnen. Hij was dan wel dominant, maar toch vond ik het erg fijn dat hij wel rekening met me hield en me in elk geval nu nog op dit soort momenten het tempo liet bepalen. Zora hij eigenlijk begon te bewegen rolden er hese en hoge kreunen over mijn lippen. Het voelde zo enorm goed. Alle twijfels waren weggenomen en ik genoot hier alleen maar van. Mijn nagels haakten zich vast in zijn rug en ik gooide mijn hoofd iets verder naar achter om hem een betere toegang te geven tot mijn nek. Mijn spieren ontspanden zich steeds meer, terwijl mijn ogen alle kanten op rolden en alleen mijn nagels in zijn rug nog wat spanning overbrachten. De kreunen bleven over zowel mijn als zijn lippen rollen, wat een harmonie van laag en hoog door het appartement deed zingen. Zoizo kon het hele blok wel meegenieten op dit moment. Daar was ik wel zeker van. "Ik hou van je, Boo. Maar, Fuck, ga alsjeblieft sneller. Ik ben echt niet zo breekbaar en dit is gewoon een marteling." gromde ik tussen mijn kreunen door. Als ik eenmaal gewend was hoefde je nooit meer echt voorzichtig te zijn, dan kon ik namelijk het meeste wel aan, maar dat wist hij natuurlijk nog niet. Ik was misschien voor hem breekbaarder dan in mijn eigen gedachten, en we moesten ook nu nog allemaal dingen uitzoeken hoe de ander het fijn vond en wat we konden maken en wat juist niet, maar daarom hoefde hij nog niet zo tergend langzaam te gaan dat het wel leek of hij zelfs met zijn lengte en grote nog niet mijn prostaat goed kon raken. Hij was nu echt gewoon aan het plagen, of te bezorgd om me, want dit kon voor hem toch ook niet prettig zijn? Ik had in elk geval zelf nog nooit een jongen gevonden die het zo langzaam fijn vond. Zelf vond ik dit ook maar weinig, zelfs al was hij groot geschapen en zou ik morgen flink mank lopen. Zolang ik mank liep door zijn liefde en een geweldige dag die we samen hadden gedeeld, maakte het echt niets uit. Ik kon alles aan, zolang ik het maar niet alleen hoefde te doen. En alles wat hij me nu liet voelen gaf me het gevoel dat ik er nooit meer alleen voor zou staan, en dat was het beste gevoel ooit.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Het moment dat ik zag dat ik hem pijn deed verontschuldigde ik me gelijk, het was alles behalve de bedoeling dat ik Louis opzettelijk pijn deed. Hij leek er alleen niks van te willen weten, maar als ik het nog een keer merkte hield ik op, hoe goed het ook voor mij voelde. In mijn gedachten ging hij voor alles, dus ook voor mijn genot. Na zijn speelse opmerking vroeg ik of dat positief voor mij was en glimlachte lichtjes om het antwoord dat ik kreeg. Ik liet hem zoveel op mijn rug drukken als hij wilde, als het hem steun gaf hoorde je mij niet klagen. Ik boog me naar beneden om hem liefdevol te kussen terwijl ik geduldig wachtte tot hij aan me gewend was. Eigenlijk was ik absoluut niet meer geduldig, niet meer in ieder geval, maar dat terzake. Nadat ik had teruggetrokken rolde er een zachte kreun over mijn lippen dankzij Louis die zijn heupen dichter tegen de mijne aan drukte, wat hem ook niet onaangetast achterliet. Nu al helemaal zonder geduld keek ik hem afwachtend aan en liet het me geen tweede keer zeggen toen hij me toestemming gaf om in beweging te komen. Om mijn kreunen te smoren drukte ik mijn lippen in zijn nek en zodra hij me meer toegang gaf zette ik mijn tanden in de huid waar zijn nek overging in zijn schouder, waar ik het bloed omhoog zoog om hem opnieuw als de mijne te markeren. Een vervormde grom kwam uit mijn borst door zijn nagels die in mijn rug stonden, al was het geen slecht gevoel. Het was goed dat ik ook nog iets overhield aan vandaag behalve twee zuigzoenen, terwijl Louis veel moeite ging hebben bij zijn training morgen. Het was geweldig om te horen wat ik met hem kon doen, de geluiden die hij maakte door mijn toedoen. Ik liet zijn nek voor even met rust voor ik hem licht hijgend en scheef aankeek bij zijn gegromde woorden. Dat was eigenlijk het teken dat ik nodig had want ik was bang iets verkeerd te doen, dan was ik blij dat hij het aangaf, ook al was zo langzaam voor mij ook niet het einde. Zonder waarschuwing voerde ik mijn tempo flink op met alle kracht die ik kon gebruiken zonder te gaan overdrijven. Met een brutale grijns drukte ik mijn lippen op de zijne en trok zacht met mijn tanden aan zijn onderlip en liet de hand die niet in de zijne lag over zijn been naar beneden glijden tot die in zijn knieholte lag. "Ben je een beetje lenig, Boo?" kreunde ik tegen zijn lippen aan. Volgens mij was de hand onder zijn knie en mijn woorden genoeg voor hem om van een en een, twee te maken en te begrijpen waar ik heen wilde. Intussen probeerde ik wat verschillende hoeken uit om zijn prostaat te kunnen vinden, ik zou het namelijk zeker niet erg vinden om Louis mijn naam te laten gillen. Ik was al redelijk dichtbij door al het plagen en de herinnering van zijn mond stond me nog vers in het geheugen, al kon ik het zeker wel lang genoeg uithouden om samen met hem te komen. Mijn hartslag was de pan uit gerezen en mijn ademhaling was ongezond snel, het voelde zo ontzettend goed en ik kon hier zeker wel gewend aan raken. Maar alleen met hem, ik wilde niemand anders en ik hoefde niemand anders, niet zolang hij me nog wilde.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik werd compleet gestoord van Harry die me onder handen nam. Hij was nog heel voorzichtig met mijn onderlichaam, maar absoluut niet met mijn nek. Mijn nagels haakten zich in het vel van zijn rug toen hij ook nog eens zijn tanden in mijn nek zette. Zoizo kreeg ik morgen nog veel grotere problemen bij de training, niet alleen door de zuigzoenen en tandafdrukken in mijn nek, maar ook omdat ik morgen zeker enorm mank zou lopen. De strafrondjes zaten er al in door de media, maar waarschijnlijk mocht ik nu hollen tot ik niet meer mank liep. Dat was nu alleen echt niet wat er in mijn hoofd speelde, maar ik werd wel langzaam erg ongeduldig. Ik gromde hem toe dat hij eens verdomme op moest gaan schieten, want dit was een marteling. Ik zag hem me even stil aankijken, waardoor ik hem eigenlijk nog wat toe wilde bijten, maar zodra ik mijn mond opentrok zette hij er plots flink de beuk erin. Een luide grom rolde door de kamer voor ik me echt compleet kwijtraakte in het tempo en deze hele situatie. Mijn hoge kreunen waren eigenlijk niet te smoren, ook niet door zijn lippen. Het feit dat hij elke harde stoot weer een andere hoek probeerde hielp ook zeker niet mee. De juiste had hij nogsteeds niet gevonden, maar wel een paar keer bijna. Zijn vraag verwarde me erg en ik elke andere situatie zou ik hem vreemd en verward aan kunnen kijken, maar nu was het al heel wat dat ik zijn vraag meekreeg. Ik was namelijk zeker niet echt meer mentaal instaat iets te verwerken zodra ik over een bepaald punt was, en dat punt waren we al lang voorbij. Toen ik zijn hand toen toch onder mijn knieholte voelde, trok ik bijna direct mijn been op tot halverwege zijn ribbenkast. Mijn andere been kwam al ietsje mee. "Hamstring." gromde ik nog zacht tussen twee kreunen door om hem hopelijk te wijzen op mijn nog redelijk recente lichte hamstringblessure. Ik had er al een tijdje geen last meer van, maar nu voelde ik de plek waar het kleine scheurtje had gezeten wel weer trekken. Zolang hij mijn been niet over zijn schouder wilde hebben en met deze hoogte blij was zat ik goed. Anders moest hij mijn andere been pakken, want die kon ik wel over zijn schouder leggen. Daar zat namelijk al lange tijd geen scheurtje meer in een van de spieren. Gelukkig was dat ook mijn goede been, dus hoefde ik er vaak niet te lang uit als ik wel een blessure aan mijn andere been had. Mijn benen waren beiden vroeger even sterk geweest, maar dit been was iets zwakker geworden omdat het een paar keer geblesseerd was geweest. Inmiddels was mijn hartslag de pan uit gestegen en was het bijzonder als ik af en toe tussen het kreunen door adem kon happen. Ik hield het nog even vol zonder hem echt pijn te doen, of dat hoopte ik in elk geval, maar zodra hij wel in de juiste hoek had gevonden en met een flinke kracht mijn prostaat raakte gilde ik het uit. "Fuck! Harry! Godsamme! Fuck!" gilde en schold ik hard door het appartement en waarschijnlijk ook door het hele complex. Gelukkig was nu waarschijnlijk nog niemand thuis, maar goed. Mijn nagels stonden inmiddels diep in zijn rug en hadden lange diepe krassen gemaakt over zijn rug. In de korte tijd tussen stoten greep ik me weer bovenaan zijn schouders vast om straks hem nog een aantal krassen te geven. Nog een of twee van dit soort stoten en ik was echt weg. Nu al draaiden mijn ogen wat door hun kassen en trilden mijn spieren enorm. Hij hoefde alleen nog maar de genadeslag uit te delen en dat zou het zijn, nu al. Dit had niet extreem lang geduurd, maar misschien kwam dat ook wel door al dat gekloot vooraf en lange droogstand, in elk geval van mijn kant. We konden hierna gelukkig nog lekker knuffelen, maar nu mocht hij me eerst totaal afmaken nu, wat hem waarschijnlijk nog maar weinig moeite zou kosten.

[ bericht aangepast op 18 nov 2014 - 21:10 ]

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Bij zijn dwingende woorden staarde ik hem kort aan en wachtte eigenlijk een beetje tot hij nog wanhopiger werd voor ik met alle liefde zijn wens vervulde en flink kracht achter mijn stoten begon te zetten. Het was wel dat als ik eenmaal losging ik ook echt heel ruw met hem was en ik wist niet of Louis dat wel fijn vond, maar die vraag werd al snel genoeg beantwoord door de luide grom die uit zijn borst kwam en dat zijn kreunen ondempbaar werden. Erg vond ik het niet, zolang er maar in de dichtsbijzijnde appartementen geen mensen waren, want die konden hier zeker weten van meegenieten. Al zou ik het ook niet erg vinden om zo iedereen te laten weten dat hij van mij was, op zijn buurvrouw na zou toch niemand mij van gezicht kennen tenzij ze de media vierentwintig uur per dag in de gaten hielden. Om te proberen hem een fractie van het genot dat hij me gaf hem te laten voelen veranderde ik constant van hoek, zoekend naar zijn prostaat. Aan de verandering in de geluiden die hij maakte kon ik horen dat ik ook telkens net mis zat, wat nog best frustrerend was en ik zelfs nog meer kracht begon te zetten. Ik liet een hand over zijn been gaan en haakte die onder zijn knieholte en deed mijn best om Louis met dat en mijn woorden duidelijk te maken dat ik zijn been over mijn schouder wilde hebben, waardoor ik nog dieper in hem zou kunnen komen. Die laatste hint begreep hij wel en trok zijn been op, niet zo ver als ik in gedachten had maar het kon niet anders door de blessure waar hij me op wees. Ik wilde het risico niet lopen hem er onnodig pijn mee te doen of de blessure te verergeren. Daarbij had ik nu echt de kracht of de wil niet om hem te vragen wat wel ging, daarvoor was ik ondertussen veel te ver heen. Hij had zijn been toch hoog genoeg kunnen optrekken voor mij om meer mogelijkheden te hebben. Die benutte ik volledig om Louis zoveel mogelijk te laten genieten van dit alles, aangezien hoe meer hij genoot hoe meer ik dat ook kon. Plots gilde de jongen onder me het uit en ik wist gelijk dat ik goed. Breed grijnzend om de manier hoe hij mijn naam gilde maakte ik een mentale notitie van de hoek waarin ik zijn prostaat kon raken en hield die richtlijnen aan. Lage, rasperige grommen kwamen uit mijn keel dankzij zijn nagels die mijn rug lieten brandden. Het deed pijn, maar het was het soort pijn waarvan ik verschrikkelijk van genoot, die de kreunen vanuit het binnenste van mijn wezen konden trekken. Die krassen waren zeker morgen het grootste deel van de dag nog te zien, als het niet langer zou zijn. Voor mij was dat geen probleem, Louis mocht ook zeker laten zien dat ik van hem was. Daarbij was ik niet degene die vroeg eruit moest voor een sport en mocht ik lekker blijven liggen, hij vond het toch geen goed idee dat ik meeging. Op dit moment was dat alleen niet relevant, want ik net iets te hard bezig met hem over de rand te jagen en hopelijk nog een keer mijn naam te laten gillen. Want dat geluid was me net iets te zoet om niet meer van te willen.

---

Because I love him, do I need another reason?

Zayn Malik
Ik snapte nooit waarom mensen moeilijk deden over tatoages. Dat ze vonden dat overal een betekenis achter moest zitten en je er eerst heel goed overna moest denken. Ik vond het bullshit. Ik leefde nu en al mijn tatoages hadden een zogenaamde betekenis. Soms waren het herinneringen en soms was het gewoon iets wat ik mooi vond. Ik leefde nu en als ik er echt spijt van kree waren er allerlei manieren om ze weg te laten halen. Ik zag het allemaal vanzelf wel. Ik kon er dan ook totaal niet moeilijk over doen, dat Zack nog niet ervaren was ofzo. Stel hij verpesten het, konden we tenminste lachen en was dat mijn herinnering. Dus had het een betekenis. Een betekenis van dat ik het op dat moment ontzetten naar mijn zin had gehad. Mabel had het op het moment enkel iets minder naar haar zin en begon zich te vervelen. Ik had het kunnen weten en had eigenlijk voorzorgs maatregelen moeten treffen, zodat we nu niet met het probleem zaten dat we naar huis moesten. Gelukkig leek Zack het niet een heel groot probleem te vinden. Ik ook niet dus schudden ik snel mijn hoofd. Of we nu hier zaten of warm binnen met wat te drinken. En niet te vergeten een Mabel die rustig was. 'Ik waarschuw je alleen alvast. het is niet groot en best een bende.' Meer kon ik me gewoon niet veroorloven en ik had het veelte druk om het altijd maar netjes te houden. Ik drukte een kus op Mabel haar slaap. 'Kom.' Ik hopte wat met mijn benen, waardoor het meisje er meteen vanaf sprong en weer wat enthousiaster werd omdat we terug naar huis gingen. 'Daarbij kan je dan meteen een beetje kijken wat ik doe.' Heel mijn huis lag vol met dingen die ik gemaakt had.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Het was wel duidelijk dat Harry graag mijn been over zijn schouder wilde hebben om dit nog iets verder te kunnen nemen, maar dat ging hem dus even niet worden, in elk geval niet met dat been. Toch trok ik mijn been wel op tot op het punt waar ik mijn blessure wel voelde, maar dat het geen pijn deed. Dit was op een of andere manier een hele goede zet geweest van mij, want binnen een paar stoten raakte hij mijn prostaat en gilde het uit. Dit voelde zo enorm goed. Mijn spieren trilden enorm terwijl mijn nagels diep over zijn rug krasten. Ik zette daarna eigenlijk direct mijn hand weer bovenaan zijn rug en trok mijn been nog iets verder op. Hij was heel hard bezig met mij over de rand te jagen. Nog een stoot hield ik vol, al voelde ik mijn been trekken en vloekte ik weer luid uit. Mensen zouden het zeker horen binnen dit blok, maar het kon me echt geen zak schelen. De extase vloeide door mijn lichaam, met hoge elektrische stroomstoten die als pieken door mijn lichaam jaagden. Dit hield ik echt niet lang meer vol, wat duidelijk was toen hij mijn prostaat voor de derde keer raakte. Mijn rug trok zicht krom, mijn ogen rolden terug in hun kassen en ik gooide mijn hoofd in mijn nek. Ik gilde hees en hoog, zo hard ik kon, zijn naam uit, terwijl mijn nagels tot aan zijn kont naar beneden lange krassen over zijn rug zette. Daar hield ik hem vast. Ik wilde niet dat hij uit me kwam, terwijl al mijn spieren zich tot trillens aan toe aanspanden en ik echt geweldig hard klaarkwam. De extase overspoelde en overrompelde me. Niet lang daarna stortte ik in en viel ik plat neer. Mijn tong hing een beetje uit mijn mond terwijl mijn hart en mijn ademhaling nu ver boven de normale schaal uitkwamen. Mijn hele lichaam was slap geworden, nu letterlijk als was in zijn handen, met een klein zwak handje op zijn kont. Ook mijn opgetrokken been was neergevallen, als hij die niet had vastgehad. Langzaam opende ik mijn ogen en keek Harry in zijn prachtige enigsinds bezweette gezicht aan. Nu zag ik er waarschijnlijk uit als een wrak, wat ik nu zeker ook was, maar daar ging het zeker niet om. Dit had beter gevoeld dan ooit te voren, en zo voelde het nogsteeds. De extase was nog verre van verdwenen en hopelijk kon ik er de rest van de dag nog wat van genieten, met wat slappe beentjes en een heerlijk gevoel vanbinnen, al zou het jammer genoeg wel iets afzakken in de loop der tijd. Toen ik net genoeg adem had om niet meer hysterisch te hijgen, en mijn hartslag niet meer zo snel was dat ik ieder moment een hartaanval kon krijgen, had ik mijn stem weer gevonden, al klonk die echt van geen kanten door het zuigen en daarna het gillen. "Ik hou van je, Boo. Met heel mijn hart en ziel." heeg ik hees met amper nog iets van mijn normale stem in het geluid. Ik wist dat ik het niet terug zou krijgen, maar ik zou het nogsteeds tot in den treuren blijven zeggen, omdat het waar was en hij het daarom ook zo vaak mogelijk mocht horen. Ik hoopte dat hij ook was gekomen, maar door alle extase was ik nogsteeds zo ver van de kaart dat ik het alleen maar van zijn gezicht af zou kunnen lezen.

[ bericht aangepast op 19 nov 2014 - 9:25 ]

---

Bowties were never Cooler