• Een vakantie met zon, zee, strand en familie. Dat klinkt voor de meeste mensen geweldig, maar niet voor de kinderen van de families Jones en Parker. Hen ouders zijn gescheiden en hebben inmiddels een nieuwe partner gevonden. Hartstikke leuk voor hen, maar ook voor de kinderen?
    Om kennis te maken gaan ze met ze allen op vakantie naar een Hawaii. Ze overnachten in een groot landhuis van een hawaiiaanse familie en slapen met meerdere kinderen op 1 kamer.
    Zorgt dit voor ruzies of vriendschappen?

    Rollen:

    Familie 1
    Vader: Andrew Nathaniel Jones Forman
    Kinderen: (geen kinderen van 16 of 15)
    - Thomas Jones Californication | 16
    - Skylar-Jane Jones Oneira | 18
    - Cillian Jones Majikku | 16
    - Amber Catherine JonesForman | 15
    - Denys | v |
    - Marcel Jones | non play | 3


    Familie 2
    Moeder: OutlawQueen
    Kinderen:
    - Ezekiel "Zeke" Matthew ParkerOutlawQueen | 15
    - Jacelyn Maria Parker Sangster | 18
    - Finn Parker Aire | 13
    - Ashton James ParkerCicatrix | 17
    - Samantha 'Sami' Ruby Parker Falahee | 16
    - Gabriel 'Gab' Rafael Parker Iamgroot | 12

    Familie Hawaii
    Moeder:
    Vader:
    Kinderen:
    - Kaiko Yves Kalawai'a Iamgroot | 19
    - Valois | v | 16
    - Tyler Maleko Kalawai'a Falahee | 21
    - Mele Kai Kalawai'a Denys

    De vaders en moeders hoeven niet perse gespeeld worden, maar kunnen ook non-play personages zijn.
    Bij weinig deelnemers wordt de Hawaiiaanse familie weggelaten.

    Regels:
    - Geen rollen van anderen besturen zonder toestemming.
    - We schrijven in ABN.
    - Maximaal 3 rollen per persoon.
    - Topics worden uitsluitend aangemaakt door Amphrobia en Aire
    - Geen Mary Sue's of Gary Stue's. Imperfecties maken het vaak nog leuker.
    - Wees actief en heb veel plezier!

    Invullijstje
    Familie:
    Naam:
    Leeftijd:
    Karakter:
    Extra:

    Het uiterlijk mag beschreven worden, maar er moet een foto bij zitten van hoe je personage eruit ziet.

    Omgeving:
    Het huis staat op een groot landgoed waar gras en palmbomen te vinden zijn. Ook zijn er een paar schaduwplekjes te vinden. De achterkant van de tuin grenst aan de zee, waardoor het een prive strand heeft.

    Het huis zelf bestaat uit een deel voor de gasten en een deel voor de bewoners. De bewoners hebben een eigen keuken, woonkamer en twee badkamers. Ieder kind heeft zijn eigen slaapkamer.

    Het gastendeel bestaat uit 6 slaapkamers waar meerdere bedden in staan. Ook heeft het een woonkamer, keuken en eetzaal. Iedere slaapkamer heeft zijn eigen badkamer.

    Het praattopic
    De rollenstory

    We beginnen als iedereen zijn of haar koffer aan het inpakken is. De Jones en Parkers wonen nog apart en iedereen heeft een eigen kamer. De vader zal bij de Jones en de moeder (die overigens nog gemaakt moet worden) zal het bij de Parkers aangeven wanneer ze vertrekken. Voor die tijd kunnen er natuurlijk conversaties zijn tussen de kinderen.

    De Hawaiiaanse familie met de achternaam die ik niet uit mijn hoofd weet begint gewoon met de dingen die ze dagelijks doen. Ze kunnen naar school, werk, vrienden etc. gaan. Natuurlijk zijn conversaties tussen elkaar ook mogelijk.

    Veel plezier! Ik heb er in ieder geval veel zin in!

    [ bericht aangepast op 3 nov 2014 - 17:55 ]


    you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

    Cillian Jones | 16 |

    "Op dit moment.. mja... een beetje, ja," knikte Cillian en keek wat rond toen Finn vroeg of hij wist wanneer ze vertrokken. "Ik weet het niet, ik vraag het wel even." Hij liep naar zijn vader. "Pap, wanneer vertrekken we?" Hij lette niet op of zijn vader in gesprek was of niet.


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    Andrew wilde antwoorden, maar op dat moment schalmde er een stem door de intercom. 'Alle reizigers naar Hawaii meld U bij de balie van gate 23 alstublieft. Ik herhaal: alle reizigers naar Hawaii meld U bij de balie van gate 23 alstublieft.'
    Andrew glimlachtte door de toevalligheid. 'Je hoort het.' zei hij tegen Cillian.

    Andrew wist niet zo goed hoe hij Marcel moest uitleggen wie dit was. Hij zocht naar papier en een pen en tekende zichzelf en Katelynn zo goed mogelijk na. Tussen hen in tekende hij een hartje. Hij gaf de tekening aan Marcel en hoopte maar dat hij het begreep.

    - In de auto op Hawaii -

    "Ik heb een potje met vet al op de tafel gezet. Ik heb een potje, potje, potje vehehet al op de taáfel gezet. Dit is het drieënvijftigste couplet." Andrew zong vrolijk en probeerde de stemming goed te houden. "Jongens, zing is even mee!" riep hij terwijl hij op de weg lette en hij begon aan het vierenvijftigste couplet.

    [ bericht aangepast op 7 nov 2014 - 21:30 ]


    you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

    Cillian Jones | 16 |

    "Pap, nee!" Riep Cillian luid door de auto en zuchtte. "We zijn geen kleuters meer, en de enige kleuter hier in de auto hoort het niet eens." Bromde hij toen tegen zijn vader.

    [ bericht aangepast op 7 nov 2014 - 21:35 ]


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    Finn Parker ~13
    Finn zat met zijn hoofd boven een emmer. Hij voelde weer een golf kots omhoog komen.De autorit was vreselijk, zoals altijd.
    'Ugh, hoelang moeten we nog?' vroeg hij zwakjes. 'En hadden we niet wat langer pauze kunnen nemen na de vlucht?' Hij leunde met zijn hoofd tegen de rand van de emmer.
    'Ik spring gewoon uit het raam en loop naar het huis...' mompelde hij.


    What do we say to the god of death? ''Not today.''

    "Cillian, zing nou gewoon lekker mee! Je probeert de stemming toch niet te verpesten?" zei Andrew een beetje boos tegen zijn zoon. "We zijn er echt bijna!" riep hij naar de jongen die aan had gegeven dat hij zich niet lekker voelde. Hij wist zijn naam echter nog niet. Meteen ging hij weer verder met zingen. Dit keer zette hij het vijfenvijftigste couplet in.


    you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

    Cilllian Jones | 16 |

    Cillian had echt de neiging zijn vader gewoon te slaan, maar in plaats van slaan duwde hij zijn hand op zijn vaders mond. Hij zat naast zijn vader aan de andere kant van het gangpad, dus hij kon makkelijk zijn mond bereiken.
    "Pap, stop nou. Niemand wordt vrolijk van jouw gezang! Ik heb nog wel een liedje voor je; Ik heb een kapotte slet, al op het bedje gelegd," zong hij op de maat van potje met vet.

    [ bericht aangepast op 7 nov 2014 - 22:27 ]


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    Andrew trok Cillians hand van zijn mond. "Cillian Jones! Nu moet je ophouden! Ik zal stoppen met zingen, maar zulke liedjes worden er niet gezongen in het bijzijn van je broertjes en zusjes!" Zijn vrolijke bui was in één keer omgeslagen. Ruw trok hij het stuur om, waardoor de auto een scherpe bocht maakte.


    you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

    Cillian Jones | 16 |

    "Jezus man, doe niet zo opgefokt. Ik zing alleen maar. Wat jij mag, mag ik ook!" Cillian balde zijn vuist en sloeg zichzelf hard op zijn eigen been. Een brandend gevoel schoot erdoor maar hij negeerde het. "Ik vind deze vakantie nu al kut! En dan ook die nieuwe vogel van je er bij. We gingen toen mamma leefde nooit op vakantie en dan nu ineens wel met dat nieuwe wijf van je en haar kinderen. No offence, met een paar kan ik het wel vinden, maar jezus. Waarom!? Ik wou dat mam nog leefde." Cillian keek uit het raam en voelde zich zwaar rot.

    [ bericht aangepast op 7 nov 2014 - 22:36 ]


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    Marcel Jones
    Papa zijn tekening had ik niet gesnapt. Ik kende de vrouw niet, maar blijkbaar hield papa van haar. Zelf wist ik niet wie ze was, ze had zich niet eens voorgesteld, of ook maar een poging gedaan ertoe. De vliegreis erna was gewoon verschrikkelijk geweest. Mijn oren hadden pijn gedaan en niemand had naar me willen luisteren. Nu zat ik naast Cillian in een auto die wel heel wild bewoog. Ook kreeg ik hele slechte gevoelens van de rest door. Ik begon eigenlijk direct te janken en kroop bij Cillian op schoot. Ik haatte het als mijn omgeving negatief was. Ik kon dan niet horen, maar het zeker wel voelen. Huilend met mijn teddybeer in mijn handjes krulde ik er me op en probeerde uit de riem te komen om hem iets te kalmeren en dit alles iets op te beuren, want dit was echt niet leuk en aangezien dit allemaal nieuw voor me was, vond ik het al niet leuk.


    Bowties were never Cooler

    'Cillian, laatste waarschuwing.' zei hij terwijl hij zijn woede probeerde te bedwingen. Hij wilde zijn kind niet uitfoeteren in het bijzijn van zijn nieuwe familie en al helemaal niet in de auto. 'Ik spreek je zo nog wel.' zei hij, terwijl hij Cillian vanuit zijn rechter oog aankeek. Zijn boosheid was te horen in zijn stem.


    you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

    Cillian Jones | 16 |

    Toen Marcel op zijn schoot kroop hielt hij zijn broertje tegen zich aan. Hij hielp hem met de riem losmaken zodat hij beter op zijn schoot kon komen. Hij staarde voor zich uit terwijl hij zijn vader tegen hem hoorde praten.
    "Leefde mam nog maar," zei hij nogmaals en keek vooruit. Sinds dat hun moeder gestorven is is Cillian flink veranderd. Hij was altijd het stille jongetje, maar sinds de dood van zijn moeder is hij veel minder vriendelijk en stil.

    [ bericht aangepast op 7 nov 2014 - 23:40 ]


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    Katelynn Williams ~ moeder familie Parker
    Ik laat de woorden van Cillian, een van de zoons van Andrew over me heen gaan. Het lijkt me best wel logisch dat hij me niet aardig vindt. Zijn moeder is een tijdje geleden gestorven en alsof dat nog niet moeilijk genoeg is, ben ik er ook nog als 'nieuwe' moeder. Natuurlijk is het niet mijn bedoeling om hun vorige moeder te vervangen, want ik snap echt wel dat ik dat niet moet proberen. Ik kijk naar Andrew, die naast me zit.
          'Rustig, Andrew. Je bent aan het rijden. Anders kan ik het ook even overnemen,' stel ik voor. Ik hoor Finn achter me en kijk hem met medelijden aan. Hier is het heel heuvelig dus is zijn autoziekte nog erger.
          'We zijn er bijna. Hou nog even vol. Probeer naar de horizon te kijken,' zeg ik. Zeke zit naast hem, in het midden. 'Wissel anders even met Zeke, dan kan je in het midden zitten.' Zeke begint te zeuren maar ik kijk hem boos aan waardoor hij knikt.


    Spoiler alert: you will save yourself

    Gabriel Parker || 12
    Om me heen gebeurde van alles. Er was een klein kindje aan het snikken, Finn had het duidelijk erg moeilijk met de rit en een van de kinderen van de tomboy van mama was flink aan het ruziën met zijn vader. Blijkbaar was zijn moeder overleden en wilde hij ook niet op deze vakantie. Ik keek naar hem en legde een hand voorzichtig op zijn schouder. "Gaat het, man? Of wil je het er niet over hebben?" vroeg ik aan de jongen. Hij was ouder dan ik, maar ik kon toch wel even vragen hoe het ging. Kijk, ik wist dat het met Finn goed zou gaan het moment dat de auto stopte met rijden, maar waar hij mee zat leek er niet op. Het kindje op zijn schoot was inmiddels dicht tegen hem aan gekropen en aaide zacht over zijn wang. Alsof het verrassend stille kind wist wat er aan de hand was en hem wilde troosten, al had die vast geen herrinderingen meer aan hun moeder, gezien zijn leeftijd.


    Bowties were never Cooler

    Cilllian Jones | 16 |

    Cillian keek op bij het voelen van een hand op zijn schouder en keek de jonge jongen aan. Hij was een aantal jaren jonger, dat kon hij zien.
    "Ik heb er gewoon geen zin in." Hij voelde Marcel dichter tegen zich aan kruipen en een klein glimlachje verliet zijn mond toen zijn kleine broertje zijn handje op zijn wang legde. Hij drukte een kusje op het voorhoofdje van Marcel en keek naar de jongen die hij eerder antwoord had gegeven.
    "Sorry omdat wat ik zei over je moeder. Ik meende het niet," zei hij toen oprecht en keek de jongen aan.


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    Gabriel Parker || 12
    Ik schudde mijn hoofd bij zijn verontschuldiging. "Dat deed je wel en het maakt me niets uit. Ik heb er ook echt geen zin in en zou nu liever bij mijn vader zijn... Maar die zorgt volgens de rechter niet goed voor ons, dus ik mag niet meer naar hem toe." mopperde ik voor ik een hand door mijn rode haren haalde die onder mijn muts uit kwamen. "Ik ben ook niet zo aardig geweest tegen jou vader. Ik mis de mijne heel erg en jij jou moeder duidelijk ook. Dat is niet erg, dat hoop ik in elk geval." zei ik rustig. Het kleine mannetje was inmiddels aan het tekenen op zijn schoot. Het was heel schattig om te zien. Ik geeuwde even en keek uit het raam. Waarom kon ik niet gewoon weg van dit verdoemde eiland en naar mijn vader? Een zachte zucht rolde over mijn lippen. "Waarom we in godsnaam direct met elkaar op vakantie moeten, snap ik echt niet. Waarom niet gewoon eerst een familiedag ofzo? Dit is echt onzin." Ik wist dat ik om deze uitspraak weer van mijn moeder op mijn kop zou krijgen, maar dat gebeurde dan maar. Als ze het niet wilde horen had ze me thuis moeten laten.


    Bowties were never Cooler