Ik zit niet vaak op dit 'anonieme' account; ik ben veel actiever op mijn andere account. Toch wil ik hier graag een keertje mijn hart luchten.
Het is uit tussen mijn zus en haar vriend na een relatie van dik vijfenhalf jaar. Mijn zus had twijfels en die voelt voornamelijk opluchting, dus het is natuurlijk goed dat het uit is gegaan. Ik ga die jongen alleen zo ontzettend missen. Ik was net dertien toen ze een relatie kregen en ik ben dan ook zo'n beetje met hem opgegroeid. Ik voel me niet snel op mijn gemak bij jongens, maar hij is één van de weinigen bij wie ik me dat wel voel; hij is als een soort broer, en nu ben ik dat kwijt.
Nu ben ik een soort vertrouwenspersoon voor mijn zus geworden. We hebben best wel een sterke band en ze vertelt mij dus ook dingen als dat ze met een andere jongen heeft gezoend of dat we nu samen op jongensjacht kunnen. Ik vind dat echt ontzettend moeilijk, want bij iedere opmerking die ze daarover maakt, zie ik haar ex weer voor me. Hij was echt een part-of-the-family; hij is meerdere keren mee geweest op vakantie en was bij alle familie-aangelegenheden. Er komt vast een moment dat ik dat soort dingen wel kan waarderen, maar nu steekt het gewoon elke keer...
