• Omdat TheHorcrux vandaag niet online kon komen, heeft ze toestemming gegeven om een nieuw speeltopic te openen.
    [center]ROLLENTOPIC 1


    Ergens in de bergen van Zweden staat een school. Een school speciaal voor jongeren van 10 t/m 18met een speciale gave: het beheersen van Magie. De school gaat onder de naam 'Oxford Academy'
    De jongeren die hier naar school gaan leren hoe ze deze magie moeten gebruiken.
    De school is opgericht 46 jaar na Wizarding War II omdat de wizarding populatie alsmaar groter werd en de drie andere europese scholen voor jonge magiërs de hoeveelheid leerlingen niet meer konden aannemen en zo veel jonge Tovenaars en Heksen geen lessen zouden kunnen volgen.


    Invullijstje:
    Naam:
    Leeftijd:
    Leerjaar:

    Enkel voor de leerlingen
    1e jaars zijn 10/11, 2e jaars 11/12, 3e jaars 12/13, 4e jaars 13/14, 5e jaars 14/15, 6e jaars 15/16, 7e jaars 16/17. 8e jaars 17/18

    Vak:
    enkel voor de leraren
    Bloedstatus:
    Muggleblood, Halfblood, Pureblood.
    Uiterlijk:(met foto)
    Denk hierbij aan Haarstructuur, lengte van het haar, haarkleur, oogkleur, oogvorm, wimpers, wenkbrauwen, lippen, gezicht, figuur/postuur, lengte enz.
    Innerlijk:
    Denk hierbij aan goede eigenschappen, slechte eigenschappen, hobby's enz.
    Hou het realistisch: Niemand is perfect.

    Geschiedenis:
    Denk aan Familie, kindertijd, enz.
    Afstammelingen van de Harry Potter generatie kan natuurlijk ook, het is 46 jaar na de slag op Hogwarts dus alles is mogelijk.

    Extra:
    Huisdier


    Rollen
    Vrouwen
    ×Phoebe Dana Jacksons - xTheDarkLordx 1.6
    ×June Mercendes - Waldeinsamkeit 1.4
    ×America Gaia Lazar - Meraki_ 1.6
    ×Silena Zoë Paetrix - Goya 1.5
    ×Lily Amanda Hale - Mangata 1.12
    ×Jade Ira Phernon - xTheDarkLordx 1.20
    ×Rose Sophia Cole - Mangata 1.20
    ×Phallon `Phee` Callee Grant - Amaris 2.3

    Mannen
    ×Jackson Charles Vanderbilt - Ferrars 1.4
    ×Lewis Mercendes - Waldeinsamkeit 1.10
    ×Timothy "Tommy" Cleaver - Trohman 1.8
    ×Robin McAdair - xBooBear 1.15
    ×Max Veran Phubar - Sobremesa 1.15
    ×Blaine Thomas Cleaver - Ferrars 2.1
    ×Brandon 'Bad' Pitcher - Ephrya 2.2

    Leraren
    ×Christopher "Chris" Redfield - DADA - 1.7
    ×Cevelle Appoline Delacour - Charms - 1.4
    ×Ric Alexander Jones - Potions - Mangata 1.15
    ×Mary Shawna Woodsen - Divination - xTheDarkLordx 1.12
    ×Eva Katherine Adams - Transfiguration - Mangata 1.13
    ×Pernilla Tyra Kjellberg -Muggle Studies -xTheDarkLordx 1.18
    ×Louise 'madam' hagrid -Care of Magical Creatures - 1.16
    ×Christian Andersson -Anciens Runes - 1.19
    ×Daniel Stephen Morrison -History Of Magic 1.18
    ×Amanda Sprouse - Herbology 1.19
    ×Andréas Eriksson -Flying Lessons 1.19
    ×Stefan Hägg -Astronomy 1.19
    ×Erik Olsson -Arithmancy 1.19

    Regels
    ×Houd het graag vriendelijk in het -OOC
    ×Maximaal 4 rollen per persoon
    ×Minimaal 200 woorden per post
    ×Naamsverandering graag doorgeven in de topics
    ×Houd het realistisch, nieuwe leerlingen kunnen niet meteen vanaf dag 1 al verliefd zijn op iemand.
    ×Geen Mary- Gary sue's, nobody's perfect!
    ×18+ mag, maar hou het netjes en onder een spoiler of met waarschuwing voor degenen die dit niet graag lezen.
    ×Het Uniform voor de dames


    Topics

    [ bericht aangepast op 1 feb 2015 - 18:46 ]


    “A queen will always turn pain into power.”

    Phoebe Dana Jacksons


    De laatste les is voorbij en met mijn boekentas over mijn schouder loop ik terug naar de dorm rooms. Er is zo te zien verder niemand dus loop ik rechtstreeks door naar mijn kamer. Ik laat mijn tas op de grond vallen waarna ik mezelf op mijn bed laat vallen. Mijn hand gaat naar de boekenkast naast mijn bed en ik pak het boek waar ik momenteel mee bezig ben, nog een paar bladzijdes en hij is uit.
    Een geweldig boek over de origine van allerlei wezens uit de tovenaarswereld. Als er iets is waar ik van houd om te lezen is het wel literatuur, geschiedenis, en informatieve boeken over magische wezens.
    Na ongeveer een half uur lezen heb ik het boek uit, weer een hoop leesvoer voor mijn hersenen geabsorbeerd samen met kennis. Kennis is macht, en kennis is goed. Dingen weten vind ik heerlijk... als ik iets niet weet -maakt niet uit wat het is, of het me nu interesseert of niet- moet ik het meteen op zoeken, ik wil niet iets niet weten. Iets niet weten vind ik zo beschamend... ik weet niet waarom maar zo ben ik opgevoed. Ik leg het boek weer terug in de kast en draai me op mijn zij. Even sluit ik mijn ogen waarna ik vrijwel meteen in slaap val...


    Little do you know

    -Tijdsprong November 28 17;00 (een half uur voor het avondeten)-
    Het is inmiddels eind November, de leerlingen beginnen zich al te vervelen aan de dagelijkse gang van zaken op school en alles word alsmaar strenger en strenger aangepakt onder het bewind van Professor Kjellberg. De voormalige Headmaster is met pensioen en Kjellberg heeft zijn taak op zich genomen.
    Om te voorkomen dat leerlingen zich gaan misdragen is er een evenement georganiseerd, de drie andere europese scholen zijn voor een jaar op Oxford Acadamy uitgenodigt voor een uitwisseling project.
    Er gaat binnenkort een evenement van start, een uitwisselingsproject, drie andere Europese scholen zullen hier een jaar op het Oxford verblijven. Om alles aan te kondigen en de leerlingen van harte welkom te heten word er een bal georganiseerd voor volgende week vrijdag vanaf 21;00, tot die tijd hebben de nieuwkomers de tijd om zich te settelen in onze school en om kennis te maken met de leerlingen, de leraren en de school te verkennen. Tot komende week vrijdag zijn de lessen gewoon volgens het schema maar zal er geen huiswerk opgegeven worden.



    Professor Kjellberg

    Met een zucht prik ik de gekleurde flyer op het prikbord bij de grote zaal. Nu maar hopen dat die verwaande leerlingen hier de boel niet verpesten. Ze moeten dankbaar zijn dat ik bereid ben zoiets te organiseren voor ze... ik doe dit zeker niet voor mezelf.
    Als ik een punaise in alle hoeken van het papiertje heb gestoken waardoor het vast zit aan het prikbord draai ik me om naar de grote deuren van de ingang van de school. Nu is het wachten op de leerlingen van de andere scholen. En maar hopen dat die leerlingen betere manieren kennen dan de verwaande nesten hier...


    -even voor de duidelijkheid: De DIKGEDRUKTEtekst boven deze post is de tekst die op de flyer zal staan die Kjellberg zojuist op het prikbord heeft gehangen.-
    Sorry voor de gesprekken enz die nu verloren gaan, maar het begon sws al dood te gaan en ik wil niet dat degene met een nieuwe rol erg lang moesten wachten voor ze kunnen inspringen.

    [ bericht aangepast op 29 jan 2015 - 23:06 ]


    Little do you know

    Scarlett 'Scar' Victoria Malfoy






    Na een tijdje kwam ik aan bij het kasteel. Mijn ouders hadden me uitgezwaaid en vonden het niet fijn. Metname mijn moeder had er altijd moeite mee om me te laten gaan. Eigenlijk sinds de dood van Scorpius is ze als de dood dat mij hetzelfde overkomt. Aangezien de moordenaar van mijn broertje nog steeds niet is gevonden is de angst bij haar groot. Ik observeerde het kasteel, redelijk groot maar niet zo groot als Hogwarts. Een diepe zucht verliet mijn mond. De school waar ik al die jaren heb gezeten wilde me niet meer. Er waaide een koude wind langs en ik rilde even. Ook al was het koud in Engeland was het hier kouder. Ik trok mijn bordeaux rode muts wat meer over mijn oren. Één ding was zeker, ik had hier geen zin in. Straks liep ik door de gangen, alleen. Op Hogwarts was ik de It-girl en hier kende niemand me. Misschien was het wel goed voor me, een frisse start. In mijn spiegeltje keek ik even naar mijn make-up, alles zat nog goed en ook mijn haar was nog helemaal stijl. In mijn grijze skinny jeans en lange donker blauwe winterjas klopte ik aan bij het kasteel. Daar ging ik dan...


    Lindsay, forever in my heart † • Skaikru went Bughead


    Silena Zoë Paetrix


    Lachend loop ik samen met June en Lily de slaapzaal uit. Voor het eerst sinds weken hoefden we vanavond niet na te blijven, een wonder, al zeg ik het zelf. Het wraakplan hebben we nog niet uitgevoerd, maar het ontwikkeld zich wel steeds verder. Zo af en toe voegen we er kleine dingetjes aan toe, vanwege andere gebeurtenissen. Maar bovenal ben ik blij dat we niet meer in dezelfde ruzie verkeren als een aantal maanden geleden. Dat was vreselijk. We trippelen gezamenlijk de trappen af, en vervolgen onze weg naar het prikbord. Iedere dag lopen we er in de avond heen, hopend op leuk nieuws. Nu Kjellberg schoolhoofd is geworden is het hier nog strenger aan toe, en ik heb er een hekel aan. Al jaren hoop ik dat er ooit nog quidditch teams gemaakt worden, maar die komen maar niet. Bij het prikbord aangekomen zie ik een nieuwe flyer hangen. Mijn ogen scannen de tekst en beginnen te twinkelen. "Girls, it's party time!" zeg ik vrolijk, waarna ik de meiden in een knuffel trek. Feestjes zijn geweldig, zeker zulke grote feesten. En feesten worden uitbundig gevierd, met lak aan de regels.


    take me back to the basics and the simple life


    Professor Kjellberg

    Met een zucht ging ze zitten. Nu was het alleen nog wachten op de nieuwe leerlingen.
    Na een korte tijd klink er geklop op de deur en de vrouw zwaait met haar wand waarna de deuren open vliegen, echter knallen ze niet met volle vaart tegen de muren maar remmen ze op tijd af zodat ze snel maar netjes open gaan.
    De gure wind van buiten komt het kasteel binnen waaien wat de aangename warmte binnen verandert in een onaangename koude. Een Blonde jongedame kom het gebouw binnen gelopen en Professor Kjellberg staat op van het bankje waar ze een paar minuten geleden is gaan zitten.
    "Goedenavond" zegt de oudere vrouw met een geforceerde glimlach tegen de nieuwe leerling "Welkom op Oxford Acadamy"
    "Girls, it's party time!" klinkt het dan door de hal. Professor Kjellberg draait zich om naar het geluid met haar handen in mijn zij, wat zorgt voor een strenge houding.
    "Juffrouw Paetrix, wees eens een dame en laat deze nieuwe leerling de Dorms zien" zegt ze tegen de leerling die daar voor het prikbord staat. Kjellberg grijnst lichtjes aangezien ze weet dat Paetrix het nooit leuk vind als ze van haar vrienden gescheiden word.
    "Nou, kom op jongedame. Schiet eens op, we hebben geen uren de tijd. Het avondmaal begint over een half uur al!" vervolgt de vrouw streng als het haar niet snel genoeg lijkt te gaan.


    Ik vind Kjellberg in ik-vorm heel jong klinken dus schrijf ik voortaan in de derde persoon met haar cx


    Little do you know


    Robin McAdair
    Ik zet de laatste punt op mijn essay en laat me met een zucht achterover vallen. Hier heb ik dus de afgelopen twee uur mijn tijd aan verspild. Ik maak mijn huiswerk meestal in kleermakerszit op mijn bed, wat niet heel soepel gaat maar wel lekker zit. Nu ik eenmaal op mijn bed lig, merk ik pas wat een dom idee dat vandaag was want nu moet ik weer overeind komen en daar heb ik totaal geen zin in.
    Een blik op de klok vertelt me dat het avondeten bijna - bijna genoeg - gaat beginnen en dat dat dus een perfecte reden is om te stoppen en alvast naar de grote hal te gaan.
    Zuchtend sta ik op en loop de trappen af. Bij het prikbord staat een groepje blij te doen over een nieuwe aankondiging tot Kjellberg ze onderbreekt. Ik ben wel benieuwd naar de aankondiging maar ik loop door. Er staan nu teveel mensen en zo heel interessant kan het ook niet zijn.
    Ik plof neer in een hoekje van de zaal en kijk om me heen. Op een paar tweedejaars na is de hele zaal verlaten maar dat zal snel veranderen. Ik draai me om en leun met mijn rug tegen de tafel aan terwijl ik van de stilte geniet. Waarom kunnen we nu al eten? Dan zou ik tenminste kunnen eten en hoefde ik niet tussen alle irritante jongere leerlingen te zitten.


    The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

    × Max Veran Phubar ×
    'In the end, we only regret the chances we didn't take.'

    Niet wetend wat ik kan gaan doen zwerf ik door het kasteel. Waar Tommy en Silena en de rest zijn gebleven weet ik niet. Eigenlijk heb ik geen idee waar iedereen is. Normaal gesproken zou ik eigenlijk wel bij hun zijn nu.
    Mijn gedachten zitten in de afgelopen maanden. De nacht in het hutje is onze ruzie godzijdank opgelost. En nu zijn we nog steeds even close als vroeger, misschien zelfs nog closer. Dankzij die ruzie beseffen we eindelijk hoe belangrijk we zijn voor elkaar.
    Ik sla een hoek om en loop langs een poster over het Yule Ball. Die zal al snel zijn. Op zich heb ik er wel zin in, ook al ben ik niet echt het feest type. Maar ik ga natuurlijk met Silena, al hoewel ik haar niet gevraagd heb ofzo. Moet ik het vragen? Mij lijkt het eigenlijk wel zo logisch dat we samen gaan, maar misschien moet ik het wel officieel vragen ofzo.
    Uiteindelijk ga ik maar gewoon op zoek naar Silena. Of ik haar officieel ga vragen weet ik nog niet, maar wel heb ik gewoon behoefte aan haar gezelschap. De afgelopen tijd zijn we amper meer met zijn tweeën geweest, en ik heb gewoon zin om even alleen met haar te zijn. Ik sla een hoek om en zie dan Silena, June en Lily beneden in de hal staan. Kjellberg en een onbekend meisje staan er ook, maar zover ik weet is er geen regel dat intimiteit verboden is, dus ik loop gewoon naar Silena en geef haar een kus.
    'Hee,' zeg ik, Kjellberg hard negerend.

    [ bericht aangepast op 31 jan 2015 - 17:42 ]


    “A queen will always turn pain into power.”

    Scarlett 'Scar' Victoria Malfoy





    Ik liep het kasteel in en keek rond. Wat ik kon verwachten wist ik niet. De angst om alleen achter te blijven was aanwezig maar dat ging ik niet laten merken. Er kwam een wat oudere vrouw op mij afgelopen. Ze verwelkomde me en ik glimlachte even. De vrouw zag eruit als een ongelofelijke bitch. 'Ik ben Scarlett Malfoy.', zei ik. Altijd is mijn geleerd dat ik me netjes voor moet stellen en in dit geval wilde ik geen ruzie met de vrouw. Tenminste... nu nog niet. Er werd een meisje bijgeroepen en ik zuchtte even. Alsof zij op mij zat te wachten. Ik keek rond of er nog leuke jongens waren. Leuke jongens waren nodig op een school. Charlie stak zijn hoofdje uit mijn tas. Hoewel hij een eigen koffertje had, was mijn tas zijn favoriete plek. Ik aaide Charlie over zijn hoofdje en glimlachte even. Wat moest ik eigenlijk zonder hem. Mijn buik rommelde. Al sinds begin van de middag heb ik niets meer gegeten en ik had zeker veel honger. Het meisje moest me brengen naar de dorms en ik was benieuwd. Zou het mooier zijn dan de Slytherin Dormroom?

    [ bericht aangepast op 30 jan 2015 - 20:23 ]


    Lindsay, forever in my heart † • Skaikru went Bughead


    Silena Zoë Paetrix


    "Juffrouw Paetrix, wees eens een dame en laat deze nieuwe leerling de Dorms zien. Nou, kom op jongedame. Schiet eens op, we hebben geen uren de tijd. Het avondmaal begint over een half uur al!" hoor ik Kjellberg roepen. Ik zucht en rol met mijn ogen. Mooi niet dat ik dat ga doen. Toch zette ik met tegenzin een stap richting het meisje wat net aangekomen was, en bestudeerde ik haar even kort. Blond haar, arrogante uitdrukking. Ik zuchtte even, ik zou niet weten of ik op zijn minst met haar op zou kunnen schieten. Dat zou namelijk wel handig zijn, zeker aangezien we nog steeds mensen nodig hebben voor de wraakactie. Niet veel later zie ik Max om de hoek verschijnen, waardoor er een automatische glimlach op mijn gezicht komt. Hij geeft me een kleine kus, waarvan ik zoas altijd zou willen dat hij langer zou duren, maar wat zoals altijd niet kan omdat er zoveel mensen zijn. Tijd voor ons tweetjes hebben we de laatste tijd een stuk minder, wat ik erg jammer vindt.
    "Hee" begroet hij me.
    "Hee" reageer ik met een glimlachje op mijn gezicht, waarna ik mijn vingers met de zijne verstrengel, en het meisje afwachtend aankijk, wetend dat ik hier niet onderuit zou komen. En aangezien we nu net in een week zitten waarin we voor de verandering niet na hoeven te blijven, wil ik dat niet veranderen. Ik ga iets dichter tegen Max aanstaan, mijn vingers verstrengeld met de zijne. "Loop je mee?" vraag ik Max, doelend op het feit dat ik, met frisse tegenzin, het meisje de Dorms moet laten zien.

    [ bericht aangepast op 31 jan 2015 - 18:06 ]


    take me back to the basics and the simple life

    × Max Veran Phubar ×
    'In the end, we only regret the chances we didn't take.'

    'Hee,' zegt ze terug, en ik kan zien dat ze blij is dat ik er ben. Ze verstrengelt haar vingers met de mijne, en haar blik wordt naar het meisje getrokken.
    'Loop je mee?' vraagt ze aan mij. Waarheen zou ik niet weten, maar toch knik ik. Silena trekt me mee, en in mijn ooghoeken zie ik dat het meisje ons volgt. Misschien moeten we haar de dormitories ofzo laten zien. Hopelijk is dat het enige wat we hoeven te doen, want ik heb echt behoefte aan tijd met alleen Silena. Ik haal mijn hand uit de hare en leg hem in plaats daarvan om haar middel. Dan trek ik haar wat dichter tegen me aan en geef haar een kusje op haar wang, nog steeds lopend richting de dormitory. Een glimlach ligt ondertussen op mijn gezicht. Het kan me niet zoveel schelen dat het meisje achter ons aan loopt, van mij mag iedereen weten dat Silena mijn vriendin is.


    “A queen will always turn pain into power.”


    Silena Zoë Paetrix


    Max knikt en samen lopen we richting de Dorms, met het meisje achter me aan, tenminste, nu ik over mijn schouder kijk loopt ze achter ons aan, dus ze zal ons wel volgen. Ik voel Max' hand de mijne verlaten, en wil hem vragend aankijken, maar voel zijn hand om mijn middel verschijnen, waardoor we automatisch iets dichter bij elkaar komen te lopen. Ik glimlach en voel hoe zijn zachte lippen een kusje planten op mijn wang. Ik kijk hem even aan en glimlach, dezelfde glimlach staat op zijn gezicht. Dat het meisje achter ons loopt maakt me niet uit. Ik en Max zijn ik en Max, en iedereen weet het. Niemand die ons meer uit elkaar probeert te halen, dat zou ook weinig nut hebben, aangezien het ze toch nooit zou lukken. Na een korte tijd komen we aan bij de Dorms, en ik sta stil.
    "Nou, hier zijn de Dorms, red je je verder?" vraag ik het meisje met een lichte zucht. Het spijt me zeer maar nieuwe leerlingen begeleiden is nou niet echt mijn grootste hobby.


    take me back to the basics and the simple life

    Scarlett 'Scar' Victoria Malfoy





    Rustig liep ik achter het stelletje aan. Ik voelde me opgelaten en wist dat ze beide niet op me zaten te wachten. Sterker nog ze zeiden niks tegen me. 'Ik ben Scarlett, by the way.', ik kon me maar beter voorstellen ook al leken ze totaal niet geïnteresseerd. Er zou een bal komen had ik zelfs op Hogwarts al begrepen. Normaal zou ik het geweldig vinden en gelijk al beginnen met het uitzoeken van de perfecte jurk. Maar de kans dat niemand me zou vragen was groot, ik was immers " het nieuwe meisje". Op Hogwarts was dat anders en ik miste mijn oude school nu al. Hoe ik me zou moeten gedragen wist ik niet, midden in het schooljaar binnenvallen op een nieuwe school valt altijd tegen. Het stelletje liep voor me uit en ik glimlachte even. Ze waren schattig samen, zelfs al zou ik het niet snel toegeven. Ik keek rond terwijl we liepen. De school was hoog maar niet zo indrukwekkend als Hogwarts. Ja, ik praatte voor het eerst positief over de school die mij verbannen had. Het liefst was ik daar nog. Met al mijn vrienden, leuke jongens en mijn positie als Seeker van het Slytherin Quidditch team. Speelde ze hier eigenlijk wel Quidditch.. Ik was diep in gedachten en blijkbaar waren we bij de dorms aangekomen. 'Ja, komt goed. Waar kan ik mijn spullen zetten?', vroeg ik. Wetende dat het stelletje het liefst nu samen wilde zijn.

    [ bericht aangepast op 31 jan 2015 - 19:06 ]


    Lindsay, forever in my heart † • Skaikru went Bughead

    × Max Veran Phubar ×
    'In the end, we only regret the chances we didn't take.'

    'Ik ben Scarlett, by the way,' zegt het meisje. Pas als we bij de dormitory aankomen bedenk ik me dat we haar hard aan het negeren waren.
    'Ik ben Max, dit is Silena,' zeg ik dus maar.
    'Nou, hier zijn de dorms, red je je verder?' vraagt Silena niet al te aardig. Normaal gesproken zou ik het proberen te verdoezelen ofzo, maar ik ben gewoon niet in de mood.
    'Ja, komtm goe. Waar kan ik mijn spullen zetten?' vraagt ze. Eigenlijk zou ik geen idee hebben, aangezien ik nooit in de dormitories van de meisjes kom.
    'De kamer aan het eind van de gang stond toch leeg? Die zal wel voor jou zijn,' zeg ik. Silena zeurt wel eens dat ze in die kamer wilt, zodat ze een eigen heeft.


    “A queen will always turn pain into power.”


    Silena Zoë Paetrix



    "Ik ben Sacrlett, by the way" zest het meisje, waarna Max ons voorstelt. Meestal heb ik er een hekel aan als mensen me voorstellen, maar nu maakt het me niet zo veel uit.
    "Ja, komt goed. Waar kan ik mijn spullen neerzetten?" vraagt het meisje als reactie op mijn mededeling. Voordat ik kan antwoorden antwoord Max al.
    "De kamer aan het eind van de gang stond toch leeg? Die zal dan wel voor jou zijn." zegt hij, lichtelijk twijfelend. Ik glimlach even en schud lichtjes met mijn hoofd, mijn haren verbergen mijn hoofd hiermee grotendeels. Vervolgens kijk ik het meisje weer aan, om te besluiten dat ik nu even een langer antwoord zal geven. "Hier de deur in, wat wel logisch is, dan kom je in de 'huiskamer', waar iedereen meestal gewoon een beetje zit te kloten en te chillen. Je kan dan naar boven op de enige trap, en dan heb je een lange gang met kamers. Rechterkant op, de laatste kamer, die stond leeg." zeg ik tegen het meisje, met een glimlach, om vervolgens samen met Max weer weg te lopen, die red zich vast wel. En, oh mijn god. Eten! Ik houd van eten. Ik eet meestal de hele maaltijd door, hoe raar dat soms ook klinkt, net als June eigenlijk, we zijn nogal vreetzakken met zijn tweetjes.


    take me back to the basics and the simple life

    × Max Veran Phubar ×
    'In the end, we only regret the chances we didn't take.'

    Silena glimlacht en schudt lichtjes haar hoofd.
    'Hier de deur in, wat wel logisch is, dan kom je in de 'huiskamer', waar iedereen meestal gewoon een beetje zit te kloten en te chillen. Je kan dan naar boven op de enige trap, en dan heb je een lange gang met kamers. Rechterkant op, de laatste kamer, die stond leeg.'
    Ze schenkt haar nog een glimlach en samen lopen we weer weg. Het eten zal zo wel beginnen, en ik weet dat Silena waarschijnlijk wilt gaan eten. Het is gewoon zo druk, we hebben totaal geen tijd met zijn tweeën meer. Wat ik erg jammer vind.
    'Wil je al gaan eten?' vraag ik haar dus maar .


    “A queen will always turn pain into power.”