[RPG] Oxford Acadamy for Witches and Wizards [Speeltopic 4] - Speeltopics

Ergens in de bergen van Zweden staat een school. Een school speciaal voor jongeren van 10 t/m 18met een speciale gave: het beheersen van Magie. De school gaat onder de naam 'Oxford Academy'
De jongeren die hier naar school gaan leren hoe ze deze magie moeten gebruiken.
De school is opgericht 46 jaar na Wizarding War II omdat de wizarding populatie alsmaar groter werd en de drie andere europese scholen voor jonge magiërs de hoeveelheid leerlingen niet meer konden aannemen en zo veel jonge Tovenaars en Heksen geen lessen zouden kunnen volgen.

Invullijstje:

Naam:
Leeftijd:
Leerjaar:
Enkel voor de leerlingen
1e jaars zijn 10/11, 2e jaars 11/12, 3e jaars 12/13, 4e jaars 13/14, 5e jaars 14/15, 6e jaars 15/16, 7e jaars 16/17. 8e jaars 17/18
Vak:
enkel voor de leraren
Bloedstatus:
Muggleblood, Halfblood, Pureblood.
Uiterlijk:(met foto)
Denk hierbij aan Haarstructuur, lengte van het haar, haarkleur, oogkleur, oogvorm, wimpers, wenkbrauwen, lippen, gezicht, figuur/postuur, lengte enz.
Innerlijk:
Denk hierbij aan goede eigenschappen, slechte eigenschappen, hobby's enz.
Hou het realistisch: Niemand is perfect.
Geschiedenis:
Denk aan Familie, kindertijd, enz.
Afstammelingen van de Harry Potter generatie kan natuurlijk ook, het is 46 jaar na de slag op Hogwarts dus alles is mogelijk.
Extra:
Huisdier

Rollen
Vrouwen
×Phoebe Dana Jacksons - xTheDarkLordx 1.6
×June Mercendes - Waldeinsamkeit 1.4
×America Gaia Lazar - Meraki_ 1.6
×Silena Zoë Paetrix - Goya 1.5
×Lily Amanda Hale - Mangata 1.12
×Jade Ira Phernon - xTheDarkLordx 1.20
×Rose Sophia Cole - Mangata 1.20
×Phallon `Phee` Callee Grant - Amaris 2.3

Mannen
×Jackson Charles Vanderbilt - Ferrars 1.4
×Lewis Mercendes - Waldeinsamkeit 1.10
×Timothy "Tommy" Cleaver - Trohman 1.8
×Robin McAdair - xBooBear 1.15
×Max Veran Phubar - Sobremesa 1.15
×Blaine Thomas Cleaver - Ferrars 2.1
×Brandon 'Bad' Pitcher - Ephrya 2.2

Leraren
×Christopher "Chris" Redfield - DADA - 1.7
×Cevelle Appoline Delacour - Charms - 1.4
×Ric Alexander Jones - Potions - Mangata 1.15
×Mary Shawna Woodsen - Divination - xTheDarkLordx 1.12
×Eva Katherine Adams - Transfiguration - Mangata 1.13
×Pernilla Tyra Kjellberg -Muggle Studies -xTheDarkLordx 1.18
×Louise 'madam' hagrid -Care of Magical Creatures - 1.16
×Christian Andersson -Anciens Runes - 1.19
×Daniel Stephen Morrison -History Of Magic 1.18
×Amanda Sprouse - Herbology 1.19
×Andréas Eriksson -Flying Lessons 1.19
×Stefan Hägg -Astronomy 1.19
×Erik Olsson -Arithmancy 1.19

Regels

×Houd het graag vriendelijk in het -OOC
×Maximaal 4 rollen per persoon
×Minimaal 200 woorden per post
×Naamsverandering graag doorgeven in de topics
×Houd het realistisch, nieuwe leerlingen kunnen niet meteen vanaf dag 1 al verliefd zijn op iemand.
×Geen Mary- Gary sue's, nobody's perfect!
×18+ mag, maar hou het netjes en onder een spoiler of met waarschuwing voor degenen die dit niet graag lezen.
×Het Uniform voor de dames

Topics

×De story
×Praattopic 2
×Praattopic 3
×Praattopic 4
×Praattopic 5
×Speeltopic 1
×Speeltopic 2
×Speeltopic 3

[ bericht aangepast op 1 feb 2015 - 18:46 ]

---

“A queen will always turn pain into power.”

---

Als we eenmaal in het gangetje zijn, geeft hij antwoord op mijn vraag. "Ik heb geruchten gehoord over onze broer. Wat jij met hem gedaan hebt bijvoorbeeld. Weet je, ik vind het echt rot voor je, maar toch wil ik er wat meer over weten. Het is toch wel familie, snap je." Alles wordt alleen maar vager. Hij weet het. Hoe weet ik niet, maar op een of andere manier is hij erachter gekomen.
"Onze broer? Vriend, je kende hem niet eens! Je kent mij niet eens." Ik draai me gefrustreerd van hem af. Hij weet wat er gebeurd is en hij zegt dat we broers zijn. "Eerst is het tijd dat jij wat verheldering gaat geven. Waar komt dit vandaan?" Ik wrijf met mijn duim en wijsvinger in mijn ooghoeken en begin te ijsberen. Hij weet het. En hij is mijn broer. Dat kan niet eens.

---

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

Max knikt en samen lopen we naar de grote zaal, onderweg komen we de rest nog tegen, en ik glimlach even, en wenk June en Lily om mee te komen. Tommy zie ik niet. We lopen de grote zaal binnen en ik loop meteen door naar de middelste tafel, naar het midden ervan, de plek waar we altijd zitten. In het midden, tussen iedereen in. Ik glimlach en ga zitten, ookal staat er nog geen eten op de tafels. Erg jammer dat. Het liefst zou ik meteen gaan eten. En terwijl daar zo zit laat ik mijn gedachten in vrije loop, en ze gaan vrijwel meteen naar ons wraakplan. We hebben het nog steeds niet uitgevoerd. Simpelweg vanwege het feit dat we en nog geen haar hebben en Kjellberg, en dat we nog steeds wat meer mensen nodig hebben. Ik hoop dat ik het meisje van net, Scarlet heette ze toch?, zo ver kan krijgen dat ze meedoet. Dat is dan in ieder geval al een persoon meer.

---

take me back to the basics and the simple life

---

Ik loop samen met June en Silena de slaapzaal uit. Ik ben blij dat we voor het eerst sinds heel lang 's avonds niet moeten nablijven. Onze relatie met leraren is er niet heel veel beter op geworden in verloop van tijd en zeker niet sinds Kjellberg schoolhoofd is geworden. We lopen onze dagelijkse route langs het prikbord en dan zie ik er dat er een flyer hangt. Snel scan ik hem met mijn ogen en een glimlach speelt op mijn lippen.
"Girls, it's party time!" juicht Silena waarna ze ons in een knuffel trekt.
"Juffrouw Paetrix, wees eens een dame en laat deze nieuwe leerling de Dorms zien" zegt Kjellberg die Silena's uitbundige reactie blijkbaar heeft gehoord.
"Nou, kom op jongedame. Schiet eens op, we hebben geen uren de tijd. Het avondmaal begint over een half uur al!" ik hoor Silena zuchten en zie dat ze met haar ogen rolt.
"Hee" hoor ik de stem van Max zeggen die ook bij ons is komen staan.
"Hee. Loop je mee?" vraagt Silena aan hem en ze verdwijnen samen richting de Dorms. Ik blijf alleen achter met June. Ik haat deze ongemakkelijkheid. Ik zie dat Tommy aan komt lopen en gelijk ben ik blij dat we niet meer doelloos met zijn tweeën staan te - eh - staan.
"Ik weet niet of je mij al kent, maar ik ben Blaine Cleaver, aangenaam" zegt een stem plotseling. Cleaver? Tommy heeft nooit verteld dat hij familie had die ook naar Oxford kwam.
"Ik ben Tommy.. Cleaver. Blijkbaar is toeval de wereld nog niet uit" zegt Tommy als reactie op de jongen, Blaine.
"Is er iets wat ik voor je kan doen?" vraagt hij daarna.
"Oh, ik weet wat je naam is" zegt hij. Ik kijk hem steeds verbaasder aan.
"Kan ik je even onder vier ogen spreken?" Hij buigt een stukje naar Tommy toe.
"Ik zou graag willen weten of de feitjes fabeltjes zijn en andersom" zegt hij vervolgens.
"Ehm.. Tuurlijk" en ook zij verdwijnen samen waardoor ik weer alleen ben met June.
"Laten we maar gaan eten. Misschien zijn Max en Silena dat ook al aan het doen"

---

-

Omdat het avondeten toch nog niet begonnen is en ik stiekem wel nieuwsgierig ben naar de aankondiging op het prikbord, sta ik op en loop langzaam naar het prikbord toe. Nu staan er geen mensen meer, dus ik kan de poster in alle rust bekijken. Het is een aankondiging voor een bal, wat me totaal niet interesseert. Ik doe niet aan dansen. Het gedeelte dat er leerlingen van andere scholen komen, is interessanter. Daar zullen ongetwijfeld bekenden van Durmstrang tussen zitten die ik liever nooit meer terug zie.
Ik adem diep in om de opkomende paniek te onderdrukken. Dat was jaren geleden, Robin. Je bent ondertussen veranderd. Ze zouden je niet eens herkennen. Dit is jouw terrein.
Helaas lukt het maar ten dele en met tegenzin loop ik terug naar de eetzaal. Nu heb ik helemaal geen zin in al die drukte om me heen. Het avondeten is nog steeds niet begonnen helaas, dus plof ik weer neer op mijn vaste plek en ga weer verder met waar ik mee bezig was: mensen kijken.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

---

---

"Onze broer? Vriend, je kende hem niet eens! Je kent mij niet eens." Komt er uit zijn gefrustreerde hoofd. Dat klinkt niet zo aardig om te zeggen, maar de zijne is dat zeker wel. "Dat is wat jij denkt." Zei ik toonloos. Als hij nu gewoon even niet zo opgefokt deed. Ik begreep dat het allemaal vast heel verwarrend en moeilijk voor hem moest zijn, maar als hij gewoon even zijn mond hield, kon ik even uitpraten.
"Eerst is het tijd dat jij wat verheldering gaat geven. Waar komt dit vandaan?" Gaat hij verder. Hij gaat met zijn hand naar zijn gezicht en ik volg het met mijn ogen, maar al snel besef ik dat 'dit' gaat om de situatie en niet om iets bij zijn oog. Hij begon te ijsberen en ik werd eerlijk gezegd een beetje panisch van zijn hysterische gedoe. Hysterisch was misschien wat overdreven, maar rustig deed hij zeker niet. "Stop, alsjeblieft." Ik had geen zin om naar dat heen en weer geloop te kijken. Het was nogal irriterend, zie je. Ik haalde diep adem en begon mijn verhaal. Ik vertelde hem over onze ouders. Dat ze vreemdgegaan waren en dat ik was ontstaan. Dat ik zijn halfbroer was en zo dus zoveel over hem wist. Dat ik de laatste tijd nogal een stalker was geweest liet ik maar even weg. Het was niet echt relevant, vond ik.

---

HATERS GONNA HATE HATE HATE. BABY, I'M JUST GONNA SHAKE MY BOOTY.

---

[ bericht aangepast op 1 feb 2015 - 14:40 ]

---

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

---

---

Terwijl ik door de Great Hall liep keek ik rond. Eenzaamheid was nooit mijn sterkste punt geweest en waar ik moest gaan zitten wist ik niet. Op Hogwarts had je tenminste tafels per afdeling. De Slytherin tafel was altijd terror en nablijven werd door die mensen zelfs leuk. Mijn vrienden zou ik niet meer zien en dat deed me misschien nog wel de meeste pijn. Ik kende niemand hier, en niemand kende mij. Wat een verschrikkelijke school was dit. Met een diepe zucht ging ik tegen me muur aanstaan en keek nogmaals de zaal rond. Er moest toch wel iemand zijn met wie ik vrienden kon worden. Ik keek even naar het armbandje om mijn pols. Het was zilver met groen tinten erdoorheen en de Slytherin slang stond erop. Mijn naam stond erin gegraveerd. Een aantal jaren geleden had ik het armbandje van mijn moeder gekregen die ze zelf weer van mijn oma kreeg. Ik haalde mijn hand door mijn lange blonde haren en liep door de zaal. Iedereen leek al te druk in gesprek en niemand had tijd voor me. Niet dat dat perse hoefde maar op deze manier was ik het liefst op Hogwarts gebleven. Ik liep langs de tafel waar Max en Silena aanzaten.

---

Lindsay, forever in my heart † • Skaikru went Bughead

Na enkele minuten zag ik het meisje va net langs de tafel lopen waar Max en ik, wachtend op de rest, zaten. "Hee" zeg ik haar vrolijk. "Kom je erbij zitten?" vraag ik haar, gebarend naar de bank. Het eten zal zo wel verschijnen, en ik heb wel zin om te eten. Ik houd simpelweg van eten. Eigenlijk waren we van plan om tijdens het eten het wraakplan lichtjes verder uit te werken, maar nu zal dat hem helaas niet worden, al zou ik het meisje natuurlijk wel vragen of ze mee wou doen, aangezien we nog lang niet genot mensen hadden. Ik zat nu dus naast Max op een van de banken van onze vast plek, onze handen nog steeds met elkaar verstrengeld, tussen ons in op de bank liggend. Een glimlach siert mijn gezicht terwijl i het meisje afwachtend aankijk.

---

take me back to the basics and the simple life

---

---

Terwijl ik naast de tafel liep zei Silena wat. 'Is goed, gezellig.', zei ik met een glimlacht. Ik nam plaats aan de tafel en keek rond. Nu had ik geen probleem meer met waar ik moest gaan zitten. 'Over hoelang komt het eten eigenlijk, ik heb verschrikkelijk veel honger.', zei ik lachend. Gelukkig kende ik hier al wat mensen. Silena en Max waren echt schattig samen. Deels was ik jaloers, echt geluk in de liefde had ik nooit. Meestal was ik na een paar weken al op de jongen uitgekeken en veranderde het compleet. Misschien was dat wel de reden dat sommige mensen me een slet noemde. Iets waar ik echt heel agressief van kon worden. 'Jullie zijn echt lief samen, hoelang hebben jullie al?', vroeg ik aan het meisje. Tot nu toe waren Max en Silena de enige die een beetje aardig tegen me waren. De naam van de hoofd heks was ik inmiddels alweer vergeten. 'Jullie schoolhoofd is by the way echt een bitch, die moet gewoon zwaar gereld worden.', zei ik grijnzend. Ook op Hogwarts was ik de vrees van alle docenten, of dat hier ook ging gebeuren... Waarschijnlijk wel, maar dat maakte mij niet zoveel uit. Ik was hier immers om lol te maken.

---

Lindsay, forever in my heart † • Skaikru went Bughead

Het meisje kwam bij ons zitten, met een bedankje. "Over hoe lang komt het eten eigenlijk? Ik heb verschrikkelijke honger.." zei ze met een lach, waardoor ik zelf ook even moest lachen. "Als het goed is over zo'n eh.. vijf? minuten" antwoordde ik haar. Ik was nooit goed geweest et de tijd bijhouden, en had dan ook geen gevoel voor de tijd. Erg slecht. Ik zag dat ze even naar mij en Max keek, en naar onze verstrengelde handen. "Jullie zijn echt lief samen, hoelang hebben jullie al?" vroeg ze geïnteresseerd, waardoor ik even moest glimlachen. Hoe lang hadden we al. Nouja, volgens velen hadden we al iets sinds we vrienden waren. Maar toen waren we gewoon vrienden. Meer niet. Alhoewel velen het wel zouden willen geloven. "Nu bijna twee jaar." vertel ik haar met een glimlach, waarna ik een klein kneepje geef in Max' hand. Vervolgens begint het meisje over een ander onderwerp.
"Jullie schoolhoofd is by the way echt een bitch, die moet gewoon zwaar gereld worden. " zegt ze met een lichte grijns op haar gezicht. Op mijn gezicht vormt zich automatisch een uitdagende, maar speelse grijns. Ik kijk haar even aan. "Oh. Je wilt niet weten. We werken er aan." zeg ik haar, met de grijns nog steeds op mijn gezicht en ondeugende twinkelen in mijn ogen. Mijn houding zelfverzekerd, een grijns op mijn gezicht.

---

take me back to the basics and the simple life

Brandon 'Brad' Pitcher.
      Gezien hij zich dodelijk verveelde, had hij besloten een van de docenten een beetje te pesten. Erg werd de verf echter niet gewaardeerd, met het gevolg dat er even later een voor hem onbekende docent kwaad achter hem aan zat. Het enige wat Brandon daar in tegen kon doen was blijven lachen. De man was in slaap gevallen met als gevolg dat de nieuwe student uit pure verveling verf had gespoten op de man zijn haar. De kleur was dan ook snel veranderd van zwart naar een felle kleur roze, en met een beetje pech bleef het er nog een tijdje inzitten. Het was gelukkig wel uitwasbaar, al zou hij toch wel heel wat wasbeurten of een goede spreuk nodig hebben om het er goed uit te krijgen.
      Even later rende hij de zaal in waar enkele studenten al waren gaan zitten voor het eten. Het was nog vroeg, dus het waren en nu nog maar een paar. Hij was heel wat sneller dan de nu roze-harige man, dus had hij de tijd naar een andere kant van de tafel te rennen en zo ervoor te zorgen dat hij niet in zijn buurt kon komen. 'Hier ga je spijt van krijgen, Pitcher!' Brandon begon enkel harder te lachen. 'Neh, ik ben van mening dat roze haar je echt perfect staat en als je me langs het schoolhoofd wilde sturen, ga je gang. Desnoods wil ik ook best nablijven hoor, op zich is dat ook altijd wel gezellig met de mensen die er zitten.' Na alle jaren van nablijven en van scholen getrapt worden, maakte het hem nu nog vrij weinig uit. Het was niets nieuws voor hem en nu Max en Phallon hem ook weer aan het negeren waren, zou het hem niets uitmaken als hij opnieuw naar een andere school werd gestuurd. Het enige wat hij er mee schaadde was de familienaam, maar gezien hij dat toch al had gedaan..
      'Oh, hallo Scarlett! Jij ook hier?' Hij zag de blondine zitten en toen de man achter hem aan kwam, klom hij behendig over de tafel heen. Het was zo jammer dat hij nu zijn bezem niet had, dan hoefde hij niet zoveel te rennen. 'Lang niet gezien.' Hij kende het meisje van Hogwarts, waar ze in dezelfde afdeling hadden gezeten en daarnaast ook nog eens samen in het Quidditch Team. Het enige wat hem niet aan stond was dat ze al bevriend bleek te zijn met Max en Silena, dus ze zou hem ook wel negeren.

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

× Max Veran Phubar × 'In the end, we only regret the chances we didn't take.' Silena en ik zitten al snel op onze vaste plek in de eetzaal wanneer het meisje, Scarlett, langs loopt. 'Hee, kom je er bij zitten?' vraagt Silena vrolijk. Ik kan een glimlach op mijn gezicht ook niet bedwingen. Het leven is gewoon leuk ofzo. 'Is goed, gezellig,' zegt ze en ze schuift bij ons aan. 'Over hoe lang komt het eten eigenlijk? Ik heb verschrikkelijke honger...' voegt ze eraan toe. Silena kan het denk ik wel met haar vinden als ik het zo hoor. 'Als het goed is over zo een eh... vijf minuten?' zegt Silena vragend, met een blik op mij. Ik haal ook mijn schouders op, niet alsof ik zo een geweldig gevoel voor timing heb. 'Jullie zijn echt lief samen, hoelang hebben jullie al?' vraagt Scarlett dan. Silena glimlacht en knijpt even in mijn hand. 'Nu bijna twee jaar,' vertelt ze. Officieel inderdaad, alhoewel iedereen altijd roept dat we al sinds de tweede hebben. 'Jullie schoolhoofd is by the way echt een bitch, die moet gewoon zwaar gereld worden,' zegt Scarlett en ik weet dat Silena haar nu echt wel mag. 'Oh. Je wilt niet weten. We werken eraan,' zegt ze grijnzend. Deels omdat we Kjellberg inderdaad hard voor gek gaan zetten en deels omdat we dus iemand anders hebben die zich graag bij onze actie aansluit. Dan komt Brad de zaal binnen lopen. Ik voel me best schuldig dat ik hem helemaal alleen heb gelaten de afgelopen maanden. Maar ik heb het echt gewoon te druk gehad. 'Oh, hallo Scarlett! Jij ook hier?' vraagt hij, waarna hij heel charmant over een tafel klimt en zich bij ons voegt. 'Hee, Brad,' zeg ik tegen hem, een schuldig ondertoontje in mijn stem.

---

“A queen will always turn pain into power.”

Het is even stil. Totdat Blaine weer zijn mond opentrekt. "Stop, alsjeblieft." Ik draai me naar hem toe en sta op het punt om hem een opmerking toe te werpen, wanneer hij diep ademhaalt en begint te vertellen. Over hoe mijn vader met zijn moeder vreemdging, over hoe hij er laatst pas is achtergekomen wie zijn vader is en erachter kwam dat ik zijn halfbroer ben. Door het verhaal heen kan ik hem alleen maar ongelovig aanstaren. Mijn schouders zakken naar beneden en nu begrijp ik wat hij eerder zei. Hij weet alles.
Na het verhaal kijk ik Blaine aan. "Dus wat wil je van me?" Om heel eerlijk te zijn voel ik er weinig voor om dit gesprek langer voort te zetten. Er loopt een halfbroer rond waar ik niets van wist. Dat is voor de komende uren genoeg om over na te denken.

---

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

---

---

Silena vertelde trots dat ze al twee jaar een relatie hadden en ik glimlachte. 'Super leuk.', zei ik met een lieve glimlach. Ook al zou ik een beetje het derde wiel zijn maakte het me niet uit. Ik kon ergens zitten en mensen praatte tegen me. 'Oh je wilt niet weten. We werken eraan.', zei Silena met een grijns op haar mond. Een grijns sierde mijn lippen. 'Count me in.', zei ik met een grijns van oor tot oor. 'Oh, hallo Scarlett! Jij ook hier?', hoorde ik een bekende stem achter me. Het was Brandon. 'Heehh, Brandon!', ik stond op en gaf hem een knuffel. Het was iets van een jaar geleden dat ik hem voor het eerst zag en op Hogwarts was hij altijd al een vriend van me geweest. 'Tja, Hogwarts heeft me weggestuurd ze konden me niet meer handelen.', zei ik lachend. Wat was het een opluchting dat ik iemand zag die ik echt kende. En Brad zag er een stuk knapper uit dan eerst. Hopelijk was hij niet te erg veranderd. Een heel jaar lang terroriseerde wij de leraren op Hogwarts en nu hoopte ik dat er niks veranderd was. Toch hing er een gespannen sfeer tussen mijn "nieuwe vrienden" en één van mijn vroegere beste vrienden.

---

Lindsay, forever in my heart † • Skaikru went Bughead

      'Hee, Brad.' Voor een moment viel hij even stil, niet wetend of hij nou kwaad moest zijn op Max of niet. Hij had hem de afgelopen weken verschrikkelijk hard genegeerd. Hoe hard hij zijn best ook had gedaan om tussen hem en zijn vriendengroep te komen, niemand leek hem werkelijk te accepteren en uiteindelijk had hij het opgegeven en was op zichzelf doorgegaan alsof er niets aan de hand was. Hij mocht het dan verschrikkelijk eenzaam vinden, hij zou niemand laten merken dat hij zich zo voelde, dus zette hij uiteindelijk een glimlach op zijn gezicht. 'Hallo, Max.' Zich als een klein kind gaan gedragen door hem net zo hard terug te gaan negeren zou de oplossing niet zijn.
      'Heeehh, Brandon!' Ze stond op en gaf hem een knuffel, waarbij hij losjes zijn armen ook even om haar heen sloeg. 'Tja, Hogwarts heeft me weggestuurd, ze konden me niet meer handelen.' Hij liet haar weer los en stak zijn hand omhoog als teken dat hij een high five van haar wilde. 'Welkom bij de club!' Hij grijnsde even. 'Na Hogwarts ben ik trouwens ook nog van Beauxbatons, Klammfels en die ene in Brazilië getrapt, maar het gaat even om het idee.'
      'Maar ik moet gaan, meneer pinkie waardeerde mijn roze haarverf zo te zien niet heel erg.' Hij knikte even richting de docent die hun kant al weer op kwam. 'Al haalt een slak hem nog in, ik denk toch dat ik even ga rennen. Ik kom wel terug als ik hem afgeschud heb.'

[ bericht aangepast op 1 feb 2015 - 18:00 ]

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

---

---

Brandon gaf me een luchtige knuffel en ik glimlachte even. Ik gaf hem een high five en lachte om wat hij daarna zei. Brandon was altijd al een rebel geweest en het feit dat hij van meerdere scholen was getrapt maakte hem aantrekkelijker. I just like bad boys. 'Lekker dan, ik zou waarschijnlijk ook eerder van Hogwarts zijn afgetrapt als ik een andere achternaam had gehad.', ik lachte even. De achternaam Malfoy betekende veel in de tovenaars wereld en aangezien mijn gehele familie op Hogwarts heeft gezeten. Een Malfoy was nog nooit eerder van Hogwarts afgetrapt en dat maakte mij de eerste. 'Is goed, zie je later dan wel weer.', ik glimlachte even verleidelijk naar hem. Dit jaar ging misschien niet zo erg worden als dat ik in eerste instantie had verwacht. Ik nam opnieuw plaats aan de tafel. 'Hebben ze eigenlijk een Quidditch team op Oxford?', vroeg ik aan Max en Silena. Quidditch vond ik geweldig. Al toen ik heel klein was leerde mijn vader hoe ik moest vliegen op een bezem en sinds dien ben ik eigenlijk verslaafd geweest aan Quidditch. Iets wat je niet zou zeggen van een kleine blondine maar ik verbaasde wel vaker mensen.

---

Lindsay, forever in my heart † • Skaikru went Bughead