MSV - Askroth [6] - Speeltopics

Toen Epialthes en Ardaneus de magische ketting in elkaar zetten, stegen veel tovenaars, heksen, dreuzels en elven op. Ze werden meegevoerd naar de epische wereld Askroth, het voormalige thuis van de Askrothidae. Draken terroriseren deze wereld en de voormalige beschaving is grotendeels uitgeroeid.
Ze gaan de wereld verkennen, ontdekken wat er met iedereen gebeurd is en een nieuw bestaan opbouwen.

Het rollentopic
Topic 1
Topic 2
Topic 3
Topic 4
Topic 5

Regels:
- Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
- Er is geen minimaal woordenlimiet.
- Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.


Personages:

[ bericht aangepast op 5 feb 2015 - 20:41 ]

Aenea wist niet of ze aan deze tocht begonnen zou zijn als ze geen toverstaf had gehad, maar het was zeer fijn om zo nu en dan een natte, koude handdoek in haar nek te kunnen leggen. Ze bond haar haren in een staart en stapte met Ardaneus mee over de zandvlakte.

Every villain is a hero in his own mind.

Na enkele uren flink doorlopen kwamen de trappen in zicht. Ze liepen in een spiraal omhoog en verdwenen boven de wolken.
'Daar zijn ze,' zei Ardaneus en hij wees erop, want hij wist niet of Aenea ze al gezien had.
'Daar vierden wij eens in de paar eeuwen feest.'

Nadat Quinn enkele uren geslapen had, werd ze wakker met een droge keel en rammelende maag. Hermes lag naast haar, maar ze kon niet zien of hij sliep of niet, daar hij zijn gezicht van haar had afgewend. Het was wel licht in de ruimte, waardoor ze kon zien dat zijn borst lichtjes rees en daalde tijdens het ademhalen. Voorzichtig legde ze haar hand erop. Ze wilde hem niet per se wakker maken, omdat ze toch niet wist wat ze moest zeggen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Li was er de afgelopen uren in geslaagd zichzelf enkele keren te transformeren. Intussen was hij moe, maar het veranderen van gedaante ging hem nu weer bijna zonder moeite af. Hij kon nu echter maar voor één gedaante kiezen en was hij niets meer dan een Faunaat, maar het was beter dan niets. Hij kon zijn ziel niet meer losmaken van zijn menselijk lichaam en de felgroene edelsteen hing nutteloos aan een koord om zijn hals.
Omdat hij er van uit ging dat Hermes en Quinn zichzelf wel zouden redden, besloot hij naar Moon opzoek te gaan. Hij had al even niets meer van haar gehoord en hoewel ze volwassen en sterk genoeg was om te doen en laten wat ze wilde, maakt e hij zich toch een beetje zorgen. Misschien had Ignatius haar alsnog te pakken gekregen... Li wist dat hij de jongen behoorlijk tegen zich in het harnas had gejaagd, maar hij was niet meer de persoon die hij eerst was. Het kon hem niet schelen of iemand hem mocht of niet.

[ bericht aangepast op 5 feb 2015 - 21:00 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Eens in de paar eeuwen,' herhaalde Aenea. 'Wat vierden jullie dan?'

Every villain is a hero in his own mind.

'We vierden de dag van de draak. We doodden een draak, verdeelden zijn hart en aten het op. Zo werden onze levens weer met ..vele jaren verlengd. Iedereen was vrolijk, iedereen vierde feest.'

'Drakenhart eten.... Dat moet een bijzondere ervaring zijn.'

Every villain is a hero in his own mind.

Ardaneus knikte.
'Het is zeer bijzonder. Draken zijn majestueuze maar gevaarlijke fabeldieren en door hun hart te eten, delen wij hun macht.'

'Hun macht? Wat voor macht is dat?' Draken waren altijd beschouwd als een van de wijste wezens en Aenea zou er meer dan één moord voor doen om die wijsheid te verkrijgen.

Every villain is a hero in his own mind.

Brikin hoorde stemmen. Het waren de eerste stemmen die hij had gehoord sinds hij hier was, behalve die van de god die binnenin hem sprak. De god fluisterde hem toe dat hij haast moest maken en hij beklom de grote trap die hem, zo leek het, tot het dak van de hemel zou leiden.
Brikin had de god gevraagd waarom hij hier was, maar dat had hem enkel een harde prik van zijn schorpioenenamulet opgeleverd. Hij mocht niets weten. De god zou het hem pas vertellen wanneer hij vond dat Brikin daar klaar voor was.
Zijn godsvlechten waren zwaar en plakten in zijn nek. De godsbelletjes klonken dof en kil door het vele zand dat er tussen zat. Hij had geen water om zich te wassen en Brikin wist dat hij enkel leefde door de kracht van de god die binnenin hem zat. Het verwarmde hem nog meer dan die twee helse zonnen deden en het gaf hem kracht.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Hun kennis, hun levensenergie, hun wijsheid, hun magie.'
Ardaneus vergat wat hij verder nog wilde vertellen toen hij een kattenbelletje leek te horen.
'Hoorde jij dat ook?'

Het was verder zo stil geweest om hen heen dat Aenea het niet had kunnen missen.
Ze keek om zich heen, maar kon onmogelijk zien wat zich hoger op de trap bevond, want hij cirkelde rond.
'Misschien een soort... Dreuzelbel om aan te geven dat er bezoekers zijn?'

Every villain is a hero in his own mind.

'Ik kan mij geen bellen herinneren,' gaf Ardaneus toe.
'Word ik dan zo oud?'

Brikin bleef even staan om uit te hijgen en streek zijn godsvlechten uit zijn gezicht. De trap was zo immens hoog dat hij het einde niet eens kon zien. Waar zou het hem leiden? Hij durfde het niet aan de god te vragen, want hij moest immers geduldig zijn en vertrouwen hebben. Hij had vertrouwen in de god, maar zijn denkstappen waren soms zo ondoorgrondelijk, dat Brikin het moeilijk vond om zijn pad te blijven volgen. Hij strafte zichzelf dan wanneer hij dat door had en hij wist dat hij de god daarmee behaagde. Hij liet de god zien dat hij hem waardig was, dat hij hem liefhad.
Brikin staarde over de uitgestrektheid van de nieuwe wereld waarin hij was beland. Ergens deed het hem aan Mijak denken. Het vele zand, de vervallen steden... Mijak was echter mooier en vol van de god. Het rook hier zelfs anders... Er ontbrak iets in de lucht dat hij thuis miste, maar wat het was... Brikin was nog nooit buiten de landsgrenzen van Mijak geweest. Het was verboden en er was ook nooit meer iemand binnen gekomen die er niet thuishoorde. Eerst had hij gedacht dat hij zondigde door heir te zijn, tot hij de stem van de god in zijn hart had gehoord. Hij hoorde hier nu. Hij moest hier een taak vervullen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Aenea keek hem zijdelings aan. 'Die vraag kun jij beter beantwoorden dan ik. Hoe oud ben je?'

Every villain is a hero in his own mind.