Wiarda schreef:
(...)
Ze wordt geholpen, maar ze heeft er meer dan een jaar mee rondgelopen voordat mensen erachter kwamen. Het zit nu zo diep geworteld dat ze zich niet echt ziek voelt, zeg maar, waardoor het ook makkelijker is om terug te vallen in oude gewoontes. Ze wordt nu al overal rondgereden in een rolstoel en ze krijgt begeleiding en zo, maar toch is ze laatst weer afgevallen (terwijl ze nu eigenlijk zou moeten aankomen, met alle energie shakes die ze krijgt) en ik ben nogal bang dat het binnenkort (te) hard achteruit gaat. 
Oh, Jip, oh bah, wat naar. Alle hugs.
Maar praat jezelf geen schuldgevoel aan vanwege dit! Het enige wat je kunt doen is er voor haar zijn. Dat zij in die situatie zit, betekent niet dat jij je niet ook zorgen mag maken over je eigen gewicht (al weet ik zeker dat je er prima uitziet want daarmee heeft gewicht like zo weinig te maken, dus maak jezelf daar alsjeblieft niet gek mee, want dat is het niet waard). Je hoeft niet Het Grootste Probleem Ooit te hebben om iets vervelend te mogen vinden. Vakanties eindigen en het wordt allemaal weer beter. Ga desnoods even op de wc zitten, gewoon in een dicht hokje op de deksel met een boek of je telefoon of iets dergelijks, zodat je even in je eentje tot rust kunt komen. Goed drinken, diep ademhalen, aan kittens denken. Sterkte, Jip.
"Just words." "But good words. That's where ideas begin." - Star Trek, The Wrath of Khan
