Lucht je hart • 330 - Off-Topic

Tijd voor koffie.

Waarom gaan op één dag 5 mensen mijn insta volgen? Ik post eens per maand een foto van de kat van mijn vriend. Who cares? Ze willen vast een follow back, nou daar doe ik helaas niet aan.

De tijd vliegt ook zo voorbij als het leuk is..

"Yes, that was a banana. No one expects the banana!"

Mijn maag is echt in de knopen zeg. Wil overgeven, huilen, basically alles tegelijk. Wat een rotavond. En het ziet ernaar uit dat het morgen erger zal zijn. Kut kut kut.

-

Waar blijft die telefoon nou

-

Uuugh, dat wordt vandaag geen geld verdienen dat ik zo hard nodig heb. Stomme, kut bijwerkingen en ongesteldheid!

• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

Ugh, mijn kat moet echt fatsoenlijk leren eten, de hele keuken zit onder

Stenenlikker

Kom ik aan op het clubhuis (half 9 gaan we eten, zeiden ze) om tien voor half negen en alles is donker. Ja hoor, iedereen slaapt nog. Ugh mannen

Ik zie er volgens mij net zo slecht uit als ik me voel

Rest in Peace, Son of Gondor

* werpt af en toe een geïrriteerde blik op luid pratende mensen in stiltecoupe *

"A good book is always good, no matter how many times you've read it."

Waarom kan ik toch nooit makkelijk iets vinden

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

Het moment dat ze gaan paaldansen op 4 meter hoogte. Ew.

Toch maar geen chocoladetaart kopen. Het is niet slim om 30 minuten door de regen te lopen als je ziek bent. Andere keer dan maar.

Your make-up is terrible

Ik heb helemaal geen zin om iets te doen. Prut weer.

"Yes, that was a banana. No one expects the banana!"

Het boeit me echt niks als mensen die ik ken weten wat ik hier dump.
Ben ik daar ook weer vanaf.

Let's go outside and all join hands, but until then you'll never understand…

Dikke confrontatie met het feit dat ik een verhaal-gerelateerde aandachtsslet ben en ik alles wat ik schrijf meteen door mensen hun keel wil douwen als ik het af heb. Nou, misschien dat ik aan het einde van de dag niet meer te trots ben om zo'n "yo wie wil er stukjes van mijn semi-gaye YA lezen want dan stuur ik ze op"-topic te maken, of dat ik aan het einde van de dag gewoon eens heb geaccepteerd dat feedbackloze verhalen ook af kunnen raken.

Ik kijk uit het raam, naar de lucht en de zon, ik loop naar buiten en flikker van het balkon.