| 200 | Xavier's school for the gifted | Speeltopic - Speeltopics

Welkom bij Xavier's school for the gifted!

Characters:
Lily_Evans - Briar - Schaduw en Duisternis- 1.2 -Springt vanaf April in het verhaal
Nacht - Frostbite- ijs - Reservation 21/3
Nacht - Morpheus - droom/slaap/ hallucinatie manipulatie - 1.3
Dirtyd - Nikola - Reservation 21/3
Ice_Queen - Kendra Grey - Telepathie - Reservation 21/3
MatthewMMurduck - Tim - Superspeed - 1.5
Talk - Ash - energie manipulatie - 1.5
Caprice - Michael - telepathie - 1.6
Dorchadais - Shayne - shapeshifting - 1.6
Ninuturu - Shawn - Reservation 21/3
Asgardian - Reservation 21/3
Calice - Reservation 21/3
Flowerpowers - Reservation 21/3


Lijst:
Naam:
Leeftijd:
Specificaties van mutatie:
Uiterlijk:
Innerlijk:
Verleden:
Relaties:
Extra:

De leraren:

Komt eraan

Pleegprogramma:
Xavier's school for the gifted is de laatste jaren begonnen met een samenwerking met twee lokale dierenasielen. Dit in de gedachte dat de kinderen zo verantwoordelijkheid leren, en de dieren leren wennen aan een meer huiselijke omgeving. Het gaat om dieren die niet direct adopteerbaar zijn, door probleemgedrag. De dieren en kinderen worden zo gekoppeld dat beiden van elkaar kunnen leren. Als het gedrag is verbeterd, dat het in een normaal gezin kan worden geplaatst, gaat het dier terug naar het asiel en krijgt het kind een nieuw gepast dier, als dat beschikbaar is. Anders wordt het kind op een wachtlijst geplaatst.

De verantwoordelijkheid voor het dier is volledig die van het aangestelde kind. Als een ander je dier iets aandoet, is het volledig jou schuld.
De school is origineel niet ingericht voor het houden van dieren, en ook geen zeer geschikte omgeving ervoor. Grotere dieren dan honden en katten kunnen dan ook niet worden gehouden. Je moet zelf zorgen dat je dier veilig blijft. Hier geld ook: Als je dier iets overkomt, is het volledig je eigen schuld.
Door het probleemgedrag van de dieren, wordt afgeraden ze bij elkaar in de buurt te laten zijn zonder toezicht, en in het begin van de tijd op school wordt contact tussen dieren volledig afgeraden. Als je dier iets overkomt, is het volledig jou schuld.



Er is ook een Whatsapp groep!
Wil je erbij? Stuur mij ( HalfBloodPrince ) een PB met je nummer.

Regels:
- 200 woorden minimaal
- Maximum of 2 characters
- Reservaties staan voor 4 dagen
- GEEN faceclaims van de series.
- Naamsveranderngen doorgeven!
- Maak het bekend als je langer dan een week niet kan posten
- Algemene huisregels van Quizlet van kracht
- Schelden mag, neem dingen niet persoonlijk als het in een post staat

---

---

"Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."

MT.

---

Aan niets denken is ook denken.

Party!

---

Bowties were never Cooler

Mt!!

---

Carpe Noctem

MT

---

"At least I am much stronger than when I was unaware of my own weakness."

MT. (:

---

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Mt

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

Mt

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Michael Nicolas Tevere

De jongen haalde even een hand door zijn hazelnootbruine haar. Hoewel de zon scheen, zat hij nu juist op een muurtje buiten waar de schaduw op viel. Hij wilde niet verbranden en gezien hij een bleke huid had zou dat anders veel te snel gebeuren. Met een sigaret in zijn hand zat hij hier eigenlijk best relaxed. Toch zat hij een beetje afgelegen van anderen. Dat was dan ook de bedoeling. Regelmatig zonderde hij zich af, al werd hem soms verteld door leraren of dergelijke dat hij dit niet moest doen, gezien hij dat wel zo prettig vond. Hij wilde gewoon soms liever alleen zijn dan met mensen om zich heen. Het was een beetje tegenstrijdig. Aan de ene kant hield hij namelijk om tussen de mensen te zitten, aan de andere kant had hij dus sterk dat hij zich soms van hen afsloot. Dat kwam niet omdat hij geen sociaal persoon was, integendeel, soms was het bij hem hoe meer mensen hoe beter. Het kwam meer door zijn kracht die hem even regelmatig in de weg zat als dat hij zich afzonderde. Dan lukte het gewoon niet met het oefenen en raakte hij gefrustreerd. Maar het voornaamste was dat hij gewoonweg zat was van zijn kracht soms. Zo erg dat hij hem liever kwijt dan rijk was. Al zei hij dat niet tegen mensen, vooral niet op school, gezien hij niet het idee had dat ze dat soort opmerkingen op prijs stelden. Maar misschien was het af en toe wel een beetje aan hem te merken. Hij was gewoon minder gemotiveerd dan de rest van de studenten hier had hij het idee, en soms vroeg hij zich af wat hij hier eigenlijk deed.

Het klonk heel leuk, gedachtenlezen. Maar naar zijn mening was het dat niet. Je kon alles door hebben, zonder dat je dat wilde. Kon alles meekrijgen zonder daar om te vragen als je per ongeluk iemand zijn gedachte las, wat bij hem nog wel eens gebeurde. En als je dan krampachtig je best deed om niet iemand zijn gedachten te proberen te lezen kwam het juist dat je plotseling een gedachte van de ander hoorde, die weer in verband te brengen was met de persoon voor je ook al las je zijn gedachten niet. En op de momenten dat je het wel wilde, vond dit persoon zelf het niet fijn of kreeg je geen grip op je kracht. Althans, zo ging het bij hem. Soms kon hij zijn kracht prima onder controle houden, maar op andere dagen ging het gewoon niet.

In ieder geval zat hij hier nu lekker rustig te roken. Zonder iets van anderen te horen. Geen gepraat, maar vooral geen gedachten die hij oppikte. Hij inhaleerde de rook diep en blies deze rustig ook weer uit. Toch zat hem wat dwars. Eigenlijk wilde hij nu juist wel weer gezelschap. Oké, niet te veel mensen tegelijk. Maar het zou toch fijner zijn om met zijn tweeën op dit muurtje te zitten dan alleen. Hij stond eigenlijk open voor iedereen op dit moment, gezien hij toch liever niet alleen was. Eigenlijk alleen als hij echt genoeg had van gedachten en drukte en alles. Dat gebeurde nog wel vaker dan eens maar hij bleef toch wel de voorkeur hebben om tussen de mensen te zitten dan ernaast.
Maar dromerig als hij wel een beetje was af en toe, was hij al snel in gedachten verzonken. Dan was hij nogal afwezig, maar dat kon op dit moment wel. Er was ook niemand anders. Zijn gedachten gingen al snel over van alles en nog wat. Maar nog sneller eigenlijk over 1 ding, over beter gezegd: 1 persoon. Paian. De persoon die zijn hart gestolen had. Ook al hadden ze nog maar net een relatie, en deze was nog geheim (wat hij prettiger vond), hij was dolverliefd op hem. In het begin had hij hem een tikkeltje te serieus geleken, maar meteen had hij al gezien dat hij echt knap was. Wie kon die mooie lange blonde haren en grijs blauwe ogen niet als knap beschouwen? En al snel was hij erachter gekomen dat hij ook zoveel meer was dan alleen maar een serieus persoon. Hoe het zo was gekomen wist hij echt niet, dat ze een relatie kregen. Hij kon nog steeds niet geloven dat hij met zo’n knappe jongen een relatie kon hebben, al was hij wel diegene die er meer op had gestaan dat ze het nog niet openbaar zouden maken.

---

Aan niets denken is ook denken.

Ik werd zoals altijd onrustig en heel vroeg wakker. Ik had gewoon niet de energie om lang stil te staan, laat staan om lang stil te liggen. Ik had me dus ook nog voor het doorbreken van de ochtendzon aangekleed en stond klaar om een flink end met Bailey te gaan rennen. Zij lag nog wat duf op mijn bed, maar keek me al wel met haar grote bruine ogen aan. Ik floot tussen mijn tanden, en haar oortjes schoten omhoog. Ik drukte mijn bril nog iets beter op mijn neus en aaide door haar dikke vacht. "Priti, Bails"zei ik tegen de hond. Ik wist dat ik haar eigenlijk in het Engels moest opleiden, maar zeker 's ochtends vroeg kon ik me vaak niet zo ver krijgen, en sprak ik een van mijn twee moedertalen met de hond. Ze stond wel direct naast me, kwispelend en al, bijna stuiterend, wat goed was. Ze begon langzaam aan iets rustiger te worden, waardoor ze beter te trainen werd, maar ik wat gefrustreerder werd qua energieniveau. Bailey zou, net als al mijn vorige honden, altijd wel actief blijven, maar deze energie moest eraf. Ze was denk ik een kennelhond geweest, die in het asiel wat spiermassa had gekweekt, en enorm gefrustreerd was geworden van het kennelleven nu ze wist dat er een buitenwereld was. Ik zou zelf ook graag een hond houden, maar dat werkte zo niet. Ik lijnde haar aan, en liep toen op een voor mij langzaam tempo, dus een redelijk vlot dribbeltje voor jan en alleman. Zo waren we redelijk vlot buiten en op de velden, waar ik haar los liet en steeds een stukje rende, waarna ze weer naar me toe kwam. Zo bleef ik door gaan, zodat haar drang om te zoeken en te hoeden. Af en toe moest ik haar iets aansporen, maar meestal kwam ze als een dolle als ik weer ergens anders heen was gerend. Zo bleef ik ook bezig, en zij ook. Na een uurtje of twee, was zij afgepeigerd, en was mijn energie toch ook wel flink afgenomen, waardoor ik haar weer aanlijnde, en nu wel op een menselijke snelheid naar binnen liep, met de hond naast me. Zo sprong ik snel met haar onder de douche, zodat we allebei weer fris en fruitig zouden zijn, voor de rest wakker zou zijn op deze zaterdag. Zo zat ik dan ook, met Bailey netjes naast me, om 8 uur aan de ontbijttafel een bakje havermoutpap te eten, en de hond naast me haar bakje brokjes, nadat we allebei flink gedronken hadden. Nu was het eigenlijk wachten tot de rest wakker zou worden en zich bij me zou voegen. Ik had weinig zin in een dag alleen, da zou misschien nog wel rampzaliger worden dan als je me een dag aan mijn bed vast zou binden. Uiteindelijk stond ik op en waste snel mijn kom en Bailey's bak af, voor ik met haar naar de woonkamer liep, waar ik gister een legpuzzel was begonnen met 10000 stukjes, en wilde die nu nog wel afmaken, met de pluizenbol op schoot natuurlijk, terwijl ik op de grond aan het tafeltje zat en op mijn snelheid, ofwel ontiegelijk snel, de puzzel aan het oplossen was.

---

Bowties were never Cooler

Het was weer een hele lange nacht geweest. Ik probeerde mezelf zo veel mogelijk op een omgekeerd ritme van de rest van de wereld te houden, zodat ik zo min mogelijk last van mijn vloek zou hebben. Velen zagen dit als een gave, een kracht, iets waarmee ik grootste dingen kon doen, maar zo zag ik het zeker niet. Het was verschrikkelijk. Daarom meed ik mensen in het algemeen volledig, wat me al heel veel problemen en eenzaamheid had opgeleverd. De enige die ik had was Sophie. Inmiddels kon ik redelijk goed zonder haar door de school navigeren, maar voor de zekerheid nam ik haar nogsteeds overal mee naar toe, voor het geval iemand iets had laten slingeren. Zo waren we vannacht, zoals vaker dan eens, naar de bibliotheek gewandeld, om mijn oude boeken terug te leggen, en nieuwe te halen. Er waren talloze braille boeken in de bieb, en degenen die dat niet hadden, kon ik met een klein apparaatje laten voorlezen. Met lezen kwam ik het meeste van mijn vrije tijd door. Er was hier verrassend weinig materiaal over de kunst van het toekomst voorspellen, zogeheten 'zwarte magie', en toekomstvoorspellingen, maar mijn moeder wilde die nog wel eens opsturen, zodat ik mezelf kon inlezen in de manier hoe zij haar zwakkere gave controleerde. Nu lag de grote witte hond tegen mijn zijde, en las ik in doodse stilte met mijn vingers de delicate bobbeltjes las als woorden, die zich tot zinnen vormden in mijn hoofd, en zo de informatie overbrachten, die zich in de pagina's had verscholen. Het had me een aantal weken geduurt om braille te leren, en nog langer om het meester te worden, maar inmiddels was ik alleen maar dolblij dat het bestond en ik dit deel van mijn oude leven niet hoefde op te geven. Bijna elke week kreeg ik Meneer Logan wel over de vloer, met een preek over mijn afwezigheid, maar door de visioenen die hij me gaf, moedigde hij me alleen maar aan om me alleen op te sluiten. Het was echt verschrikkelijk wat ik allemaal te zien had gekregen door zijn aanwezigheid, dingen die ik nooit meer van mijn netvlies zou kunnen krijgen, en die deden het bij mij niet eens mee. Ik streek met een hand zacht door Sophie's haren, terwijl ik met de ander las, en de verhalen op het papier mijn brein liet overnemen. Ik wilde niet denken, niet zien, ik wilde rust, stilte, en dat was gelukkig hetgeen wat ik nu nog had. Daarbij was het zaterdag, dus ik zou het langer hebben dan op een normale dag, wat eerlijk gezegd heel erg prettig was. Af en toe mompelde ik zacht wat tegen de grote witte hond, maar over het algemeen was ik nu zo content als ik kon zijn.

[ bericht aangepast op 23 april 2016 - 23:44 ]

---

Bowties were never Cooler

Roar was stilletjes zijn kamer verlaten in de ochtend en had zijn vogel mee genomen, hij liep nu wat door de gangen waarvan hij wist dat deze leeg waren, de grijze roodstaart die hij Jack had genoemd hielt niet van drukte, hij hield eigenlijk van weinig dingen, maar hij begon steeds meer te wennen aan dingen. De vogel was van jong's af aan mishandeld door zijn vorige eigenaar en zag er niet uit, in het asiel kreeg iedereen de zenuwen van hem en werden ze gek van zijn geschreeuw. Dus natuurlijk toen Roar ging kijken voor het opnieuw opvoeden van een dier nam hij deze mislukte achtergelaten vogel in plaats van iets makkelijks. Het dier beet Roar regelmatig,schreeuwde aan een stuk door, en viel iedereen aan die in de buurt kwam. Ondertussen had Roar het al zover gekregen dat hij niet meer schreeuwde, Roar niet meer beet, en alleen mensen aanvalt die te dicht bij Roar in de buurt komen. Hij viel alleen nog andere dieren aan, zoals honden en katten die veel groter zijn dan hem, wat echt een verschrikking was.
Roar wachtte net zolang tot Timotej uit de eetkamer was met zijn hond voor hijzelf naar binnen ging, Roar voelde zich nog steeds nogal onwennig en nieuw, ook vergat hij steeds de namen van andere en wou hij ze niet bang maken, en dan had je nog achterlijke Jack die er een zooitje van maakte.
Roar maakte een broodje met kaas en ondertussen gooide Jack steeds alles van de tafel af, vervolgens stal de vogel een stuk broodkorst en klom hij terug op Roar's schouder om het op te eten. Zolang er niemand last van hem had of in de buurt was kon hij geen kwaad.

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

Ik wil wel mee doen
Naam: Lisa
Leeftijd: 12
Specificaties van mutatie: Ijs krachten, dieren praten en onzichtbaar.
Uiterlijk: Lange blonde haren, bruine ogen en blauwe broek met blauw leren jack..
Innerlijk: Aardig, staat altijd voor je. Klaar, kan soms heel boos worden.
Verleden: Achtergelaten door haar ouders, ze heeft haar ouders gevonden maar die respecteren haar niet.
Relaties: ? Misschien een geheime broer zus (een van jullie)
Extra: Nee

lisa1zusvanEmma schreef:

Ik wil wel mee doen
Naam: Lisa
Leeftijd: 12
Specificaties van mutatie: Ijs krachten, dieren praten en onzichtbaar.
Uiterlijk: Lange blonde haren, bruine ogen en blauwe broek met blauw leren jack..
Innerlijk: Aardig, staat altijd voor je. Klaar, kan soms heel boos worden.
Verleden: Achtergelaten door haar ouders, ze heeft haar ouders gevonden maar die respecteren haar niet.
Relaties: ? Misschien een geheime broer zus (een van jullie)
Extra: Nee