• Het was een mooie dag in storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

    http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177597

    Andere topic

    [ bericht aangepast op 7 mei 2016 - 18:20 ]

    Regina

    Alles leek volgens plan te verlopen. Swan was de stad uit leek het wel. Er was geen monster wat mijn stadje aanviel, behalve dan dat nichtje van Henry. Ik kon nu eindelijk de voorbereidingen treffen van de vloek, maar eerst moest ik het hart van Graham goed verstoppen. Het zou nog eens gevaarlijk kunnen worden als hij die in handen kreeg.

    Graham

    'Hoi,' werd er tegen mij gezegd. ik schrok wakker uit mijn gedachtes. 'Ik heb een... Aparte vraag. Weet je waar ik ben?' Verbaast keek het meisje aan. Een meisje van zo rond de 14/15 jaar stond voor mij met donkerburin, golvend haar. Ik keek recht in haar grote blauwgroene ogen, maar herinnerde mij deze persoon ook niet. Wat eigenlijk helemaal niet gek was, omdat ze geen eens wist dat dit Storybrooke is. "Euh, ja tuurlijk. Je bevindt je in Storybrooke. Haai, aangenaam. De naam is Graham, de Sheriff." Ik stak me hand naar haar uit.


    Do I look like Mother Teresa?

    Ava Heart

    De man kijkt me lichtelijk verwonderd aan, wat een beetje laat fronsen. 'Euh, ja tuurlijk. Je bevindt je in Storybrooke. Haai, aangenaam. De naam is Graham, de Sheriff.' zegt hij dan en steekt zijn hand uit. Ik pak hem aan en glimlach.
    'Ik ben Ava. Ava Heart.' zeg ik dan. 'Sorry, die toverbonen brengen je soms niet naar waar je zou verwachten.'
    Ik veeg een lok donker haar achter mijn oor die weer eens in mijn ogen was gaan hangen, haren zijn vreselijk.
    Vooral als ze zo lang zijn.


    obsessive rage

    Graham
    Glimlachend pakt met meisje mijn hand aan. 'Ik ben Ava. Ava Heart.' zeg ze dan. 'Sorry, die toverbonen brengen je soms niet naar waar je zou verwachten.' Opnieuw kijk ik verbaast haar aan. "Sorry, zei je nou toverbonen? Maar dan ben jij... Ook een sprookjesfiguur?" Toverbonen waren toch verdwenen? hoe kon het dan dat zij er één heeft? Nouja eigenlijk had.


    Do I look like Mother Teresa?

    Ava Heart

    'Sorry, zei je nou toverbonen? Maar dan ben jij... Ook een sprookjesfiguur?' vraagt Graham verbaasd. Ik schud mijn hoofd en bijt op mijn lip.
    'Ik... Ben net ontsnapt van Neverland,' zeg ik zachtjes.


    obsessive rage

    Graham

    Het meisje dat zich aan mij had voorgesteld als Ava schudde haar hoofd. 'Ik... Ben net ontsnapt van Neverland,' kwam zachtjes uit haar mond. Mijn dag leek niet gekker te kunnen worden. "Sorry, Neverland? Maar hoe dan? En? Wow, ben je ontsnapt?" De vragen schoten door mijn hoofd, maar ik wilde niet onbeleefd zijn. "Dat betekent dat je hier geen thuis hebt? ik heb vanavond dienst, dus ik zou je een bedje kunnen aanbieden op het bureau... Geen zorgen ik laat de cel deur open." Ik moest er even om grinniken.


    Do I look like Mother Teresa?

    Ava Heart

    'Dat betekent dat je hier geen thuis hebt? Ik heb vanavond dienst, dus ik zou je een bedje kunnen aanbieden op het bureau... Geen zorgen ik laat de cel deur open.' stelt Graham voor. Hij grinnikt.
    Ik lach zachtjes. 'Dat is aardig, dankje.' zeg ik.


    obsessive rage

    Graham

    'Dat is aardig, dankje.' Een glimlach verschijnt op mijn gezicht.
    "Het politiebureau is vlak bij. Heb je honger of dorst? Dan regel ik nog iets hier bij Granny's." Het is wel merkwaardig dat de boon haar juist naar Storybrooke heeft gebracht. Is het gewoon puur toeval of zou er een reden achter zitten?


    Do I look like Mother Teresa?

    Ava Heart

    'Het politiebureau is vlak bij. Heb je honger of dorst? Dan regel ik nog iets hier bij Granny's.' stelt Graham voor. Ik lach.
    'Als je dat wilt.' zeg ik. 'Graag.'


    obsessive rage

    "Twee porties friet met twee cola erbij voor mij en de dame." Na een tijdje te hebben gewacht kreeg ik onze bestelling mee en liep ik samen met Ava naar het politiebureau. Daar eenmaal aangekomen wees ik naar de twee cellen. "Je hebt zelfs nog een keuze. Eet smakelijk. Als je me nodig hebt, ik zit in dat kantoortje daar." Ik gaf haar het friet en de cola en liep vervolgens mij kantoortje in. De deur hield ik open zodat ik nog wel toezicht had op wat Ava allemaal ging uitspoken. "Ik denk dat Regina dit wel wil weten."

    Wat mij betreft kunnen we richting de volgende dag


    Do I look like Mother Teresa?

    Ik werd wakker en stapte uit bed, ik kleedde me aan en deed mijn riem met de dolk en het stoffen bakje om. Ik liep naar beneden en Spike volgde mij, iedereen sliep.
    Ik gaf Spike wat te eten en ik at een boterham. Ik keek op de klok half negen. Charlotte zal wel wakker zijn haar kennende. Ik liep naar de deur en sloop naar buiten om niemand wakker te maken. Spike wilde ook mee en ik liet het toe. We liepen over de straten hier en daar liepen wat mensen, maar meer niet. Ik liep langs het politiebureau door naar het huis van Charlotte. Ik klopte aan en ze deed open. ''hallo Lisa, wat leuk dat je er bent. En je hebt Spike meegenomen dat zal Jack leuk vinden.'' Spike blafte naar binnen en een andere hond blafte terug, Jack. Spike liep naar binnen en ging met Jack spelen. ''Charly, ik moet je iets vertellen. Regina ze is iets van plan en de sheriff, Graham wordt beheerst door haar ik weet alleen niet hoe.''
    ''oke, kom binnen dan doe ik ook mijn riem aan.'' Charlotte had precies dezelfde riem en er hingen dezelfde dingen aan. Spike en Jack wilde mee en het mocht. Charlotte teleporteerde ons naar het huis van Regina ik maakte ons onzichtbaar. De honden rende uiteindelijk over straat naar de bossen, om daar te spelen.

    -

    [ bericht aangepast op 3 mei 2016 - 12:48 ]


    obsessive rage


    Ava Heart

    Donker. Schaduwen die tegen iets lichtere schaduwen afsteken.
    Ik kom voorzichtig overeind, druk mijn ellenbogen tegen de vochtige aarde en al als ik overeind sta kijk ik om me heen, alles is zo... Bekend.
    Te bekend. Te echt.
    'Hé, Hummingbird.'
    Ik draai me geschokt om bij het horen van de stem. Peters stem.
    'Wat doe ik hier?!' vraag ik angstig en Peter grinnikt en komt naar me toegelopen. Hij pakt me vast in een soort halve omhelzing. 'Je hoort hier. En of je het nu wil of niet,' Hij kijkt me aan met een enorme grijns op zijn gezicht. 'Je komt hier elke nacht weer terug. Je kan nooit helemaal vluchten.'
    Ik huiver bij de gedachte. 'Waarom?' vraag ik. 'Waarom ik?!'
    Peter grinnikt. 'Je zou je niet hoeven te schamen.' zegt hij. 'Voel je eerder vereerd.'
    Hij maakt zich los uit de omhelzing en pakt zijn panfluit, die hij vastgespt aan mijn riem. 'Zo. Als je me nodig hebt, speel maar.' zegt hij. Ik kijk naar de goed bewerkte rietstengels en laat mijn vingers er even over glijden.
    'Hoe weet je waar ik ben?' vraag ik. Peter lacht.
    'Ik kan mezelf toch wel vinden?' zegt hij. Dan laat hij me helemaal los en loopt langzaam naar achter. 'Tot je volgende dromen, Ava,' zegt hij nog voor hij helemaal wordt opgeslokt door de schaduwen. Alsof hij er nooit geweest is.


    Ik open mijn mijn ogen en als vanzelf gaat mijn hand naar mijn riem, en ja hoor, de panfluit hangt er.
    Ik kom overeind en kijk om me heen, Graham is er nog niet dus ik stap van het bed af en schop zo het colablikje om en de inhoud vloeit meteen over de grond.
    Lekker dan.
    Ik buk om alles weer op te dweilen, zet het blikje overeind en schuif het onder het bed.
    Ik sta weer op, gooi de deur open en het claustrofobische gevoel verdwijnt onmiddellijk.
    Tijd om eens verder te kijken waar ik precies ben beland.
    Ik gris een kladblok en pen van de tafel.
    Ben aan het wandelen, schrijf ik erop en leg het dan in Graham's kantoor.
    Ik glip dan snel naar buiten, de vrijheid in.

    [ bericht aangepast op 3 mei 2016 - 15:06 ]


    obsessive rage

    Er gebeurde niet veel ze zat heel dde tijd binnen. "sorry lot, maar er gebeurd niks, ik ga wel met Spike wandelen."
    "oke dan ga ik wel naar huis."
    Ik maak ons zichtbaar en ik loop naar het bos, Spike loopt braaf langs me. Ik zie een meisje van 14/15 jaar. "hallo, ben je nieuw hier?"


    Ava Heart

    'Hallo, ben je nieuw hier?'
    Ik kijk verrast op bij het horen van deze woorden en kijk recht in twee blauwe ogen, die vastzitten aan een gezicht en lichtblonde lokken.
    In Neverland spreken mensen je niet zomaar aan. Maar ik ben niet meer in Neverland, dit is mijn wereld. En ik heb geen idee waarom ik juist hier terecht ben gekomen. Ik glimlach voorzichtig. 'Zoiets, ik ben...' Ik kijk naar de wolken, zoekend naar de juiste woorden om het uit te leggen. 'Niet expres hier heen gegaan. Maar ja, ik ben nieuw,'

    [ bericht aangepast op 3 mei 2016 - 15:09 ]


    obsessive rage

    'Niet expres hier heen gegaan. Maar ja, ik ben nieuw,'
    "toverbonen zeker, ik ken het. Waar kwam jij eigenlijk vandaan?"