Once upon a time (speeltopic) - Speeltopics

Het was een mooie dag in storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177597

Andere topic

[ bericht aangepast op 7 mei 2016 - 18:20 ]

"Jullie lijken nog al een beetje op elkaar. Alleen de lengte heb je nog niet van je zus." Ik moest een beetje lachen toen hij dit zei. "Hahaha Lisa, dat is absurd. Hoe zou Regina mij nou kunnen beheersen?"
Ik dacht lang na over die vraag maar antwoorde toen. "een hart, Regina kan mensen beheersen met als ze hun hart heeft." Nu ik het wist moest ik naar huis om het aan iemand te vertellen. "sorry Graham, ik moet gaan."

Graham

Lisa moest lang nadenken over mij vraag, maar uiteindelijk kwam er toch een antwoord uit haar. "een hart, Regina kan mensen beheersen met als ze hun hart heeft." Van verbazing viel ik in mijn stoel. Had Regina mijn hart? Min hart?! Nee dat kon gewoon niet. Regina en ik hebben een super goede relatie met elkaar, zoiets zou ze nooit doen. Of is onze relatie zo goed omdat zij mijn hart heeft? "sorry Graham, ik moet gaan." Vanuit mijn stoel keek Lisa na. Ik schudde mijn hoofd om de gedachtes te vergeten. "Ruby, je had me nodig?"

Regina

Terwijl het brouwsel nog bezig was ging mijn mobiel. Boos nam ik op. Wie kon mij nu storen zo vroeg in de ochtend? "Wat is er gebeurd Sidney? ... Waarom bel je mij dan? ... Denk je ik ben de Sheriff ofzo? ... Goed goed, ik ga wel even kijken in het ziekenhuis, maar besef dat ik het alleen doe vanwege de veiligheid van de stad." De vloek zou maar even moeten wachten, want een meisje was in elkaar geslagen of zoiets. Ik pakte mijn autosleutels en liep naar buiten.

---

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

Ik had het gesprek gevolgd, maar besloot er geen aandacht aan te geven. 'Uhh, ik uhh,' ik bestudeerde mijn vingers. 'Zou ik hier kunnen komen werken?' Vroeg ik snel. Ik keek graham hoopvol aan.

---

When you believe your dreams come true

Ik rende uit het politiebureau, ik zag Jens en Ava naar Granny's gaan. "hallo Jens, hallo Ava." Ik rende door naar mijn huis, ik zag Regina het ziekenhuis binnen gaan en ik besloot om haar te volgen. "honden mogen niet naar binnen." Hoor ik achter me. "oke is goed, ze blijft wel hier wachten." Ik keek Spike aan en ze wist meteen wat zo moest doen. Ik liep naar de receptie en vroeg wie Regina ging bezoeken. "Elina" hoorde ik. "waar ligt ze?" Ik rende naar de deur die ze had aangewezen.

Graham

'Uhh, ik uhh,' Ruby kwam mijn kantoor binnenlopen en kwam een beetje zenuwachtig over. 'Zou ik hier kunnen komen werken?' ze vroeg het zeer snel. Waarschijnlijk vanwege de zenuwen die ze had. Zo eng en gemeen was ik toch niet? Haar groene ogen keken me hoopvol aan. Ik was verbaast van de vraag. "Ruby, vat me niet verkeerd op, maar... Jij werkte toch bij Granny's? Pfff, er is veel veranderd in de tijd dat ik weg was..." zei ik al lachend.

Regina

Geïrriteerd kwam ik het ziekenhuis binnen. "Ik kom dat ene meisje ofzo. In elkaar geslagen op straat. Weet ik veel wat..." De receptioniste wees me de weg naar de kamer waar het meisje lag. Ik haalde diep adem zette mijn 'heldengezicht' op en liep de kamer binnen. Ik liep richting het meisje toe wat in het ziekenhuisbed lag. "Hallo lieverd, gaat het een beetje?"

[ bericht aangepast op 4 mei 2016 - 10:51 ]

---

Do I look like Mother Teresa?

Ik klopte op de deur en deed hem Open. "hallo Ellie, ik hoorde dat je was aangevallen." Ik boog voorover om haar een knuffel te geven, maar ik fluisterde stiekem. "vertrouw haar niet, ze is gevaarlijk."

Ruby

Door mijn zenuwen moest ik ook lachen. 'Tja, niet meer dus. Ik hem zojuist ontslag genomen. Ik dacht aangezien jij in je eentje sheriff bent, kun je misschien wat extra hulp gebruiken?' Weer keek ik hem hoopvol aan.

---

When you believe your dreams come true

Graham

Ruby kon gelukkig lachen om wat ik zei en daar was ik blij mee. Tja, niet meer dus. Ik hem zojuist ontslag genomen. Ik dacht aangezien jij in je eentje sheriff bent, kun je misschien wat extra hulp gebruiken?' opnieuw zag ik dat ze hoopvol naar me keek. "Hmm... Wat hulp kan ik altijd wel gebruiken. Vooral omdat er een gestoord persoon rondloopt die mensen aanvalt. Ik opende mij la en haalde er een badge uit. "Voila, jij bent nu officieel mijn hulpsheriff." Met een glimlach op mijn gezicht reek ik de badge aan Ruby. Op dat moment gebeurde het weer, mijn hart. Geen aanval of zoiets, maar het rare gevoel. Net zoals ik had bij Regina. Zonder iets te zeggen keek ik verbaast naar Ruby.

---

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

"Hmm... Wat hulp kan ik altijd wel gebruiken. Vooral omdat er een gestoord persoon rondloopt die mensen aanvalt." zei Graham. Opgelucht haalde ik adem. "Voila, jij bent nu officieel mijn hulpsheriff." Hij reikte mij een badge aan. Stralend keek ik naar de badge en toen naar Graham. Het viel me op dat hij mooie ogen had en een leuke lach. Ik kende Graham eigenlijk niet zo goed, het leek mij leuk hem beter te leren kennen. Ik glimlachte. Zijn blik veranderde. 'Is er wat?' vroeg ik snel. Ik hoopte niet dat hij zich ineens bedacht had. 'Ik ga super goed mijn best doen, je zult zien dat ik de beste hulp sheriff word die er ooit geweest is.' zei ik enthousiast. 'Nouja, ik weet niet of ik op kan tegen David en Emma, maar ik ga mijn best doen.' ratelde ik door.

---

When you believe your dreams come true

Graham

Terwijl Ruby stralend naar haar badge keek, ging ik met mijn rechterhand richting de plek waar mijn hart hoorde te zitten en keek of ik hem voelde. Ik voel mij hartslag, maar dan heeft Lisa het toch verkeerd bedacht ik me. Ik merkte niet dat ik weggedommeld was in mijn gedachtes, gelukkig doordat Ruby van alles enthousiast aan het ratelen was kwam ik eruit. '- beste hulp sheriff word die er ooit geweest is. Nouja, ik weet niet of ik op kan tegen David en Emma, maar ik ga mijn best doen.' Snel herstelde ik mezelf weer. "Ik geloof erin dat je een super hulpsheriff wordt!" Maar in mijn achterhoofd hield ik mijn gedachtes bij mijn hart, Lisa en Regina.

---

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

Ik merkte dat hij wat afwezig was. 'Zo, dus wat gaan we nu doen?' Ik probeerde zijn aandacht vast te houden. Bovendien kon ik niet wachten om met deze uitdaging te beginnen.

---

When you believe your dreams come true

Graham

'Zo, dus wat gaan we nu doen?' "Wat wij gaan doen, is een onderzoek starten. We gaan eerst naar het slachtoffer om te vragen of ze iets heeft gezien." Ik pakte de autosleutels van mijn bureau, maar voordat we het kantoor uitliepen wier in Ruby een riem toe met alle benodigdheden als Sheriff, zoals de handboeien etc. "Nu kunnen we gaan." Ik pakte mij jack van de mijn stoel af en liep al richting de auto, terwijl ik deze aantrok. "Je eerste dag en nu al op de proef worden gesteld."

---

Do I look like Mother Teresa?

Jens Potter

Vlak voordat Jens en Ava Granny's binnenliepen zei een meisje: "Hey Jens! Hey Ava!". Jens wist niet hoe ze zijn naam kende, maar hij liet het maar achter zich. Ze liepen binnen en zagen Granny nergens. Jens zei: "Zelfbediening dan maar!". Hij nam 2 glazen en wilde wat water inschenken, maar opeens duwde Granny hem weg. "Jij weeral! Was ik niet duidelijk?" zei ze. "Buiten!" Hij en Ava gingen dan maar naar buiten. Jens vroeg: "Waar kom jij eigenlijk vandaan? Ben je uit de buurt?".

[ bericht aangepast op 4 mei 2016 - 12:59 ]

---

Ava Heart

'Waar kom je eigenlijk vandaan? Ben je uit de buurt?' vraagt Jens.
Ik schud mijn hoofd en lach. 'Ik ben hier door een toverboon.' zeg ik. 'Oorspronkelijk kom ik van deze wereld. Maar ik heb een hele tijd vastgezeten in Neverland. Al lijkt het hier korter.'

---

obsessive rage

Jens Potter

Ze schudt haar hoofd en lacht. 'Ik ben hier door een toverboon.' zegt ze. 'Oorspronkelijk kom ik van deze wereld. Maar ik heb een hele tijd vastgezeten in Neverland. Al lijkt het hier korter.'
Jens antwoorde: "Oké, ik heb er al van gehoord. Ik zou er graag zelf eens komen, maar tja. Het geluk is niet voor mij weggelegd... Ik kom trouwens van Klein Zanikhem. Mijn ouders zijn gestorven toen ik 4 was. Ik was op bezoek bij mijn nonkel en tante, in Klein Zanikhem. Opeens kregen we bericht dat mijn beide ouders waren gestorven. Enkele dagen later lag mijn kleine broertje, Harry voor de deur. Mijn nonkel en tante voedden hem op, en toen hij 12 werd, moest ik het huis uit. Ik was toen 16. Nu, 4 jaar later, woon ik nog steeds in het huis dat ik op mijn 16 ging huren. Niet ver hier vandaan. Wil je anders even langskomen?"