Once Upon A Time (speeltopic) ~2 - Speeltopics

Link: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177516

Het was een mooie dag in storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

Jens Potter

Eens aangekomen zien ze iedereen bij elkaar. Ze discussiëren.

[ bericht aangepast op 10 mei 2016 - 20:51 ]

Graham

Ze begrepen er ook niks van. Zonder nog m'/aar iets te zeggen besloot ik weg te lopen. Nog voor ze me konden achtervolgen zette ik het op een rennen. Ik rende een half ronde om het huis en blijf voor de achtertuin staan. Ik zou zelf een veilige manier gebruiken. Eentje zonder magie, want met magie betaalde je altijd een prijs. Een deze prijs zou wel eens Ruby kunnen zijn.

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

'Dus je gaat ze niet tegenhouden? Ze zijn slim.' Ik keek haar aan. Wacht probeerde ik Regina te waarschuwen voor mijn redders? Ik ging naast haar zitten. 'Wat ben je van plan?' vroeg ik haar.

When you believe your dreams come true

Regina

'Dus je gaat ze niet tegenhouden? Ze zijn slim. 'Wat ben je van plan?' vroeg Ruby mij. Moest ik echt mijn plan gaan vertellen of niet? Misschien moest ik Ruby in veiligheid brengen. "Als je wilt kan je je verstoppen in mijn kluis. Niemand kan daar in zonder mij en ik geef me niet zo snel gewonnen, Die kinderen stellen niks voor." Ik pakte rustig mijn fruitsalade en nam een hap. Hmmmm, dat smaakte goed zeg. "De kinderen weten nog niks van de geheime spreuk die ik heb uitgesproken over het huis." Mijn gemene lach ontsnapte uit mijn mond.

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

'Als jij zegt dat ze er niet doorheen komen hoef ik me niet te verstoppen. Ik glimlachte toen ze toch de salade begon te eten. Dat had ik over gehouden van het werk in Granny's, mensen tevreden maken met lekker eten. 'Wat voor geheime spreuk?' vroeg ik nieuwsgierig. Die lach moet je trouwens niet meer doen, grinnikte ik. 'Een lieve lach staat je beter.'

When you believe your dreams come true

Regina

'Als jij zegt dat ze er niet doorheen komen hoef ik me niet te verstoppen.' "Nouja, de eerste spreuk met misschien een combinatie, maar zelfs de de geheime spreuk is voor Ava te sterk, zelfs voor Ava Pan." Ik moest me inhouden om niet opnieuw mijn gemene lach te doen. 'Wat voor geheime spreuk?' vroeg ze nieuwsgierig. 'Die lach moet je trouwens niet meer doen', grinnikte Ruby. 'Een lieve lach staat je beter.' Ik slikte een stukje fruit door voordat ik gelijk antwoord kan geven. "Wat is een geheime spreuk als hij niet meer geheim is. Laat ik het zo zeggen... Alleen jij en ik kunnen het huis in of uit." Ik kon het ook gewoon niet laten, ik moest het vertellen ik was er trots op. "Wanneer iemand het huis betreedt zal zijn of haar hart stoppen binnen enkele seconden. Hierdoor kunnen ze elkaar nog wel redden. Zo aardig ben ik wel weer."

waar blijft het nieuwe topic? Maak er alvast één Ruby en ik gaan nog wel ff door hoor

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

Ik merkte dat Regina mij steeds meer in vertrouwen nam. Ze moest leren om zich wat meer open te stellen naar andere mensen, inplaats van alleen maar haat te zaaien. Ik schrok van wat Regina over de spreuk zei "Wanneer iemand het huis betreedt zal zijn of haar hart stoppen binnen enkele seconden. Hierdoor kunnen ze elkaar nog wel redden. Zo aardig ben ik wel weer." Ik keek haar boos aan. 'Dat mag je niet doen! Ik moet ze waarschuwen dat ze niet naar binnen proberen te komen.' Ik liep snel richting het raam. 'Graham, Lisa? Wie daar ook buiten zijn, probeer niet naar binnen te komen anders loopt het slecht met jullie af. Ik ben veilig.'

When you believe your dreams come true

Regina

Ruby keek mij boos aan, maar het deed mij niks. Dat mag je niet doen! Ik moet ze waarschuwen dat ze niet naar binnen proberen te komen.' Ruby rende richting het raam en schreeuwde; 'Graham, Lisa? Wie daar ook buiten zijn, probeer niet naar binnen te komen anders loopt het slecht met jullie af. Ik ben veilig.' Ik maakte een gebaar naar Ruby dat ze weer naast mij moest gaan zitten. "Lieverd, geluidsbarrière spreuk. Ze kunnen je niet horen."

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

Ik sloeg boos mijn armen over elkaar en draaide Regina de rug toe. 'En noem me geen lieverd,' ik voelde me beledigd. Steeds was Regina mij een stap voor en dat irriteerde mij. Ik besloot haar voorlopig te gaan negeren. Ook al wist ik dat het kinderachtig was, het maakte mij allemaal niet uit.

When you believe your dreams come true

Regina

'En noem me geen lieverd,' Ik had het gevoel dat hier de eerste ruzie tussen moeder en dochter had afgespeeld. Waarom vond ik dit toch juist een fijn gevoel? Ik besloot om Ruby wat tijd te gunnen. "Als je even alleen wilt zijn, boven heb ik een kamer voor je. Ik neem aan dat je nog een tijdje blijf?" Ik liep alvast naar de trap toe om haar kamer te kunnen aanwijzen.

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

Voorzichtig gluurde ik naar haar. Als ze terug keek, draaide ik mijn hoofd snel weer weg. "Als je even alleen wilt zijn, boven heb ik een kamer voor je. Ik neem aan dat je nog een tijdje blijf?" zei ze. Deze woorden klonken best fijn moest ik toegeven. 'Ik kan toch nergens heen,' mompelde ik nors. Maar eigenlijk vond ik dat idee zo erg nog niet. Ik volgde Regina naar boven. Bij de kamer aangekomen glunderde ik, wauw wat was dit huis toch mooi. Snel trok ik mijn gezicht weer in de plooi, ik was nog steeds boos op Regina, een klein beetje dan.

When you believe your dreams come true

[Regina/b]

'Ik kan toch nergens heen,' Ik wilde mijn hand op haar schouder leggen, maar besloot om dit echter niet te doen. Ze was immers nog steeds boos op mij. "Je kan gaan... De spreuk werkt niet op jou, alleen..." ik maakte mijn zin niet af en opende de deur van haar kamer. "Voila, hier je kamer. Ik hoop dat het naar je zin is." ik liet Ruby haar gaan in haar nieuwe kamer en liep door naar de keuken. Zouden Ruby en Henry niet een geweldige zus en broertje zijn voor elkaar. Ik zette opnieuw de gedachtes uit mijn hoofd.

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

Ik hoorde Regina naar beneden gaan. Ik liep een rondje door de kamer, mijn hand gleed over de spullen heen. Daarna liep ik naar het grote hemelbed. Je moest er oog voor hebben, maar ik kon zien dat Regina haar best had gedaan om de kamer op te fleuren. Ik gaapte, het bed voelde zacht aan. Ik ging liggen, het duurde niet lang voordat mijn oogleden zwaar werden en ik in een diepe slaap viel. In mijn dromen speelden zich verschillende dingen af. Het was een mooie zomeravond, Regina ik en Henry zaten in het gras te picknicken, kijkend naar de ondergaande zon. 'Zus, wil jij mij de sap aangeven?' zei Henry. Ik keek hem verbaast aan, zus? 'Lieverd luister naar je broertje,' hoorde ik Regina op een moederlijke toon zeggen. 'Je bent mijn moeder niet,' stamelde ik. Ik begreep er niets van. 'Doe niet zo gek lieverd, wij zijn één fijne familie.' Een gevoel van geluk overspoelde mij. Samen keken we naar de de laatste zonnestralen. Plotseling werd alles donker, ik was alleen midden in een bos. Ik hoorde gegrom en geritsel in de bosjes om mij heen, ik raakte in paniek. Ik veranderde onbewust in mijn wolfvorm ik sprong op het geritsel af. Ik zette mij tanden in de persoon. Toen ik zag wat ik had gedood, schrok ik. Graham lag levenloos voor mij. 'Neeeee', schreeuwde ik uit. Op dat moment werd ik schreeuwend wakker, badend in het zweet met tranen over mijn wangen.

When you believe your dreams come true

Regina

Terwijl ik de troep in de keuken aan het opruimen was hoorde ik opeens vanaf boven een gegil. Ik rende zo snel als dat ik kon naar boven. Wat vrij lastig was vanwege mijn hakken. Ik stormde de kamer van Ruby binnen. Ze zat overeind op haar bed, bezweet en huilend. Ik weet niet waarom, maar een moederinstinct nam het van mij over. Ik nam plaats naast Ruby op bed en omhelsde haar. "Stil maar meid, het is al goed. Het was maar een droom."

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

In paniek wist ik even niet meer waar ik was. Regina kwam de kamer binnen rennen, kort daarna voelde ik een omhelzing. "Stil maar meid, het is al goed. Het was maar een droom." hoorde ik haar zeggen. De kalmerende woorden deden mij goed, het nam de angst weg en ik kreeg mijn ademhaling weer onder controle.
'Ik droomde dat hij dood was, net zoals Peter,' snikte ik. 'Het was mijn schuld, ik ben een monster.' Ik stortte mij in Regina's armen.


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

When you believe your dreams come true