Once Upon A Time (speeltopic) ~2 - Speeltopics

Link: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177516

Het was een mooie dag in storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

Ruby

Zo heftig als het moment net was, zo snel als het over was. Ik hijgde nog na, terwijl ik mijn vuisten balde. Regina liep al weg. Snel rende ik haar achterna. Ik wist niks te zeggen, tenminste niets dat Regina niet kwaad zou maken. Het was niet dat ik bang was voor haar, maar ontzag had ik zeker. Je hoefde maar iets verkeerd te doen en je kon dood zijn. Het verbaaste mij dan ook dat ik nog steeds leefde. Ik was nou niet bepaald een makkelijke gevangene. Ik besloot dat ik mijn strijd nu volledig op zou geven. 'Regina waar ga je heen?' Mompelde ik.

When you believe your dreams come true

Regina

'Regina waar ga je heen?' verbaast keek ik om en zag ik dat Ruby me was gevolgen. "Waarom volg je me? Ik heb je daar geen opdracht toe gegeven. Ik zei dat we alleen vaker moesten afspreken." Ondertussen liep ik door naar mijn auto, die iets verderop geparkeerd stond. Ruby was iets van plan, ik wist het gewoon.

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

'Je hoeft ook mij ook geen opdracht te geven, ik wil je helpen.' Zuchte ik. Wat was dit zwaar om te zeggen. Maar ik was er nu wel achter gekomen dat meewerken makkelijker was en bovendien veiliger dan tegenwerken. Ik volgde haar voorbeeld en liep naar de auto. Daar nam ik plaats op de bijrijderstoel. 'Dus waar gaan we heen?' Herhaalde ik mijn vraag.

When you believe your dreams come true

Regina

Je hoeft ook mij ook geen opdracht te geven, ik wil je helpen. Dus waar gaan we heen?' Ik nam plaats in de auto en keek met een verbaast en bezorgd gezicht naar Ruby. "Okay blijkbaar ben jij niet meer goed wijs. Je weet dat ik alles terug wil naar het oude en jij wilt meehelpen? Je verliest al je herinneringen over Graham ik zal hoe dan ook zijn hart terug krijgen en het is nog maar de vraag of ik jou hart terug geef. Twee puppy's lijkt me ook wel grappig." even moest ik grinniken, maar snel herstelde ik mezelf. "Dus, waarom doe je dit echt?"

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

'Regina je weet toch dat ik niet van je kan winnen, dus dan kan ik maar beter meewerken toch? Bovendien had ik een goed leven hiervoor.' Ik keek haar met puppyogen aan. 'De tijd met Graham was magisch. Zo iets had ik sinds tijden niet meer gevoeld. S..sinds Peter,' met moeite kwam het er uit, terwijl ik treurig keek. 'Maar het was ook wel te mooi om waar te zijn, een sprookje dat nier had mogen bestaan.' Ging ik verder. 'Na al die vreselijke dingen die je iedereen hebt aangedaan, vergeef ik je het toch. Ik gun jou ook wat geluk in je leven.' Ik glimlachte kort naar Regina.

When you believe your dreams come true

Regina

'Regina je weet toch dat ik niet van je kan winnen, dus dan kan ik maar beter meewerken toch? Bovendien had ik een goed leven hiervoor.' Ze keek me met puppyogen aan. Waarom begon ik toch iets te voelen op mijn maag? Had ik misschien toch niet dat laatste hapje moeten nemen? 'De tijd met Graham was magisch. Zo iets had ik sinds tijden niet meer gevoeld. S..sinds Peter, Maar het was ook wel te mooi om waar te zijn, een sprookje dat nier had mogen bestaan. Na al die vreselijke dingen die je iedereen hebt aangedaan, vergeef ik je het toch. Ik gun jou ook wat geluk in je leven.' Er verscheen even een glimlach op het gezicht van Ruby. Was die bitch nou met mijn gevoelens aan het spelen. "Okay luister... ik moet nu eigenlijk zeggen dat het gerust goed komt enzo, maar... laten we eerlijk zijn dat komt het niet. En kom op meid. Ik wordt er gewoon misselijk van als je erover praat. Graham en jij hadden nog maar 2 dagen, trouwens nog geen eens. Heeft hij iets van een verkering gevraagd ofzo? Volgens mij niet. Dus zit niet zo te mokken." Heel de tijd had ik met een niet al te boze blik naar Ruby gekeken, maar weer voelde ik mijn maag. "ik had dat broodje moeten laten staan." Ik startte de auto en reed weg.

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

Ondanks dat ze mijn relatie met Graham beledigde moest ik glimlachen. 'Weet je Regina, je bent best wel oke.' Mijn grijns werd alleen maar breder. 'Je weet wat mensen zeggen, de hond is de beste vriend van de mens.' Ik keek haar aan. 'En ik denk Regina, dat jij een beste vriend nodig hebt!' Ze liet het dan niet zo duidelijk merken, je moest op de kleine signalen letten. Die verraadden dat er toch nog een goed persoon in Regina aanwezig was.

When you believe your dreams come true

Regina

'Weet je Regina, je bent best wel oke. Je weet wat mensen zeggen, de hond is de beste vriend van de mens.' Ik voelde dat ze me aankeek. 'En ik denk Regina, dat jij een beste vriend nodig hebt!' Ik stopte de auto voor mijn huis. Waar was Ruby meebezig. "Okay, pup luister goed."Met een snelle handbeweging haalde ik een lok haar uit mijn gezicht, die tijdens de draai richting Ruby in mijn gezicht was terechtgekomen. "Als jij probeert nu alsnog een held uit hangen heb je het mooi fout. Ik ga niet het goede pad op. Alleen jullie profiteren daarvan en ik niet en... slecht zijn is het beste wat mij ooit is overkomen. Na alles wat jou koning heeft afgepakt." Met mijn handen maakte ik een gebaar dat ik iemands nek omdraaide, maar snel zette ik mijn glimlach op. "Ik heb vrienden zat, dank je."

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

'Waarom ben jij altijd zo argwanend,' zuchtte ik. 'Geef gewoon toe dat je mij aardig vind.' Ik knipoogde naar haar. 'Als je er anders overdenk laat je het me weten?' Eigenlijk moest ik lachen nadat Regina zei dat ze genoeg vrienden had. Ik kon niet bedenken wie haar vrienden konden zijn. Ik sprong uit de auto en huppelde achter Regina aan naar de voordeur.

When you believe your dreams come true

Regina

'Waarom ben jij altijd zo argwanend.'Geef gewoon toe dat je mij aardig vind.' Ruby gaf me een knipoog. 'Als je er anders overdenk laat je het me weten?' Een zwak glimlachje verscheen op mijn gezicht. "Natuurlijk lieverd, als jij dat wilt." Verbaast keek ik Ruby aan toen ze me volgde naar de voordeur. "Zeg hulpsheriff heb jij niks te doen ofzo?"Ik opende de deur alvast, maar bleef naar Ruby kijken wachtend op haar reactie.

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

Ik zag eindelijk een echte lach op Regina's gezicht, dat deed mij goed. 'Uuh ja, weet ik niet' stamelde ik. Ik wilde Graham eigenlijk nog niet onder ogen komen. 'Als je mij nodig bent, kan Graham het vast wel even alleen aan.' Terwijl ik snel naar binnenliep.

When you believe your dreams come true

Regina

Zonder Ruby uit te nodigen om binnen te komen kwam ze toch het huis in. Waarom stuurde ik haar gewoon niet weg? Ik had tenslotte haar hart. Ik voelde me vrij ongemakkelijk. "Doe alsof je thuis bent, maar blijf van ALLES af." zei ik met een vinger wijzend naar haar. Ik voelde mij zeer ongemakkelijk in deze situatie.

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

Ik keek rond. 'Wauw,' mijn mond viel open van verbazing. 'Wat een gaaf huis,' mompelde ik. Ik had gedacht dat alles zwart zou zijn, maar het was juist wit en licht. Met een chique inrichting. Ik liep de kamer door, bij elk voorwerp bleef ik even staan om het te bekijken. Verderop zag ik de appel van Snow White liggen. Voorzichtig raakte ik hem aan. Daarna plofte ik neer op één van de banken. Schopte mijn laarzen uit en plantte mijn voeten op tafel. 'Zullen we een sleepover gaan houden?' Riep ik enthousiast. 'Of we gaan een film kijken.' Ik keek Regina stralend aan.

When you believe your dreams come true

Regina

Ik hoorde hoe Ruby mijn huis bewonderde. "okay afblijven, nee niet aanko-". ik zucht diep, luisteren was niet Ruby's sterkte kant. "Geen voeten of de tafel!" Eigenlijk had ik dit gezeik gemist. Nu Henry niet meer bij mij woonde was het huis zo stil. Ruby leek gewoon een dochter die ik nooit heb gehad. Ik zette de gedachtes uit mijn hoofd. "Nee, nee, nee en nee! Geen slaapfeestjes en geen film. en..." ik moest even mezelf lijken. "Ik heb buiten wel een hondenhok als je hier zo graag wilt blijven sla-" opnieuw maakte ik mijn zin niet af en begon te lachen. "ik weet waarom jij dit doet. Hahaha. Je doet dit niet omdat je denkt dat ik geen vrienden heb, maar omdat je denkt dat jij geen vrienden heb." Ik genoot van dit moment. "Je durft Graham niet onder ogen te komen, ach wat schattig."ik maakte een klein sprongetje van vreugde en nam plaats naast Ruby. "Okay, vertel me alles maar." Ik kon hier van genieten.

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

"okay afblijven, nee niet aanko-". zuchtte Regina. "Nee, nee, nee en nee! Geen slaapfeestjes en geen film. en..." Ik vond dat Regina zich goed beheerste. "Ik heb buiten wel een hondenhok als je hier zo graag wilt blijven sla-" Aah dat leek meer op Regina, ik grijnsde. Ze begon te lachen, ik snapte er niks van. "ik weet waarom jij dit doet. Hahaha. Je doet dit niet omdat je denkt dat ik geen vrienden heb, maar omdat je denkt dat jij geen vrienden heb." Ik schrok. "Je durft Graham niet onder ogen te komen, ach wat schattig." Regina genoot zichtbaar van dit moment. "Okay, vertel me alles maar." zei ze terwijl ze naast mij kwam zitten. Er gebeurde zoveel tegelijk in mijn hoofd, dat ik het eerst even allemaal moest verwerken. 'Ten eerste,' riep ik verontwaardigd. 'Ik heb wel vrienden! Snow White, David, Emma, Lisa,' Graham durfde ik niet te noemen. Als ik het zo opnoemde klonk het best zielig, de mensen kwamen namelijk allemaal uit hetzelfde gezin. 'Ohh en vergeet Mulan, Merida en Dorothy niet!' zei ik triomfantelijk. Over het volgende betreft had Regina gelijk, ik durfde Graham niet onder ogen te komen. 'Nee, ik durft het niet,' zei ik terneergeslagen. 'Er is nogal veel gebeurt vandaag, wat jij wel zou moeten weten.' Ik kijk haar aan. 'Ik durf het niet, niet zonder hart.' Ik wist eigenlijk niet waarom ik dit aan Regina vertelde, ik hoefde niets te zeggen. Maar ik legde zo mijn ziel bloot aan haar. Het was ook wel een aparte situatie, zo hoe wij hier zaten. Eigenlijk genoot ik er van. Mijn hele jeugd had ik doorgebracht met Granny. Begrijp me niet verkeerd, Granny was erg lief en ze deed haar best. Maar toch ontbrak het echte ouder gevoel. Ik miste een ouder persoon in mijn leven. Ondanks dat ik geen kind meer was, besefte ik het steeds meer en meer. Regina was eigenlijk een combinatie van moeder en grote zus in één. Tenminste zo voelde het. Oke dacht ik dat echt Ruby? Ik keek Regina aan en moest lachen. Ik gaf haar een knuffel en liep naar de keuken. 'Wil je ook wat eten?' vroeg ik terwijl ik een aantal kastjes open deed.

When you believe your dreams come true