[0] Het Huis Anubis. De Club van de oude Wilg - Speeltopics

Oke hier maken we ook een story over.

JoSnape=Jeroen
AppieAkkabi= Appie
Lisadragonrider= Noa
Heyitsgraham=Fabian
amber1= Amber
Marisha= Patricia ( alleen ze kijkt even hoe het gaat en dan laten we die plek vrij voor als ze het leuk zou vinden mee te doen )
WensAter= Nienke

( wil je mee doen stuur effe pb naar me )

Jo:
"Nee..." zei ik met een valse glimlach, en kneep mijn hand nog dichter.

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Fabian

"Nee..." zei Jo met een valse glimlach. Ik duwde haar tegen de muur aan en kwam met mijn hoofd dichter bij haar hoofd. Ik keek in haar ogen en liet haar toen gauw los. Ik rende de trap op naar boven richting de badkamer.

Do I look like Mother Teresa?

Jo:
Fabian duwde tegen de muur en kwam met zijn hoofd dicht bij mijn hoofd, hij keek in mijn ogen maar liet me pardoes los en rende de kamer uit naar boven.
Voorzichtig deed ik de deur open en liep naar boven, daar zat Viktor, ik vind hem altijd al een beetje een creep, al ken ik hem echt nog maar een uur ofzo...
Langzaam liep ik richting de badkamer...

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Fabian

Ik zette de kraan aan en gooide een keer wat water in mijn gezegd. "Kom op, Fabian. Ze is net nieuw" fluisterde ik zachtjes tegen mijzelf. Ik keek naar mijzelf in de spiegel. Dit gevoel dat ik had. Het erge was dat als ik iets deed ik in conflict zou raken met Jeroen.

Do I look like Mother Teresa?

Jo:
Ik hoorde dat de kraan opengedraaid was, dat kan je goed horen in oude huizen.
Ik hoorde Fabian iets mompelen, maar dat kon ik niet verstaan, hij praatte te zacht.
Ik klemde mijn hand om het sieraad en deed nog een stap dichter bij de deur,
"!#@$" zei ik zacht, de plank maakte een hard, krakend geluid.

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Fabian

Ik hoorde een plank kraken en draaide me geschrokken om en zag Jo in de deuropening. Ik sloeg mijn armen over elkaar. "Zo zo, luistervinkje aan het spelen?" ik keek haar confronterend aan.

Do I look like Mother Teresa?

Jo:
"Zo zo, luistervinkje aan het spelen?"
"Euhm, misschien..." zei ik.
Ik zag dat Fabian echt uit elkaar zou springen, hij hield het langer vol dan bij mij thuis, vroeger...

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Fabian

Ik liep weer naar haar toe en hield mijn hand op. "Mag ik dan nu eindelijk mijn ketting terug?"

Do I look like Mother Teresa?

Jo:
"Nope!" zei ik standvastig, "Ik moet je mijn complimenten geven, mijn pleeggezin had me allang een klap verkocht (of een paar), maar jij blijft extreem rustig." zei ik grijzend.

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Fabian

"Nope!" zei Jo, "Ik moet je mijn complimenten geven, mijn pleeggezin had me allang een klap verkocht , maar jij blijft extreem rustig." ze zei het met een grijns. Opnieuw duwde ik haar tegen de muur, maar onze hoofde kwamen nog dichter bij elkaar. Ik zoende haar op de mond en genoot stiekem. Door dit plots te doen kon ik de ketting uit haar vuist stelen. Toen ik de ketting had haalde ik mijn lippen van die van haar. "Dankjewel." fluisterde ik zachtjes in haar oor.

Do I look like Mother Teresa?

Jo:
Opnieuw duwde Fabian mij tegen de muur, deze keer kwamen onze hoofden nog dichter bij elkaar. Hij zoende me, ik schrok zo, ik had het niet verwacht. Daardoor kon Fabian de ketting uit mijn vuist halen, ik was van plan om hem niet zo snel te laten winnen maar als ik de ketting nu niet los liet hield hij nooit op.
"Dankjewel." fluisterde hij zacht en nam weer afstand.
"Jij vuile !#!@! !" zei ik, "Hoe durf je!?"

[ bericht aangepast op 22 mei 2016 - 23:52 ]

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Fabian

Terwijl ik de trap afliep hoorde ik Jo vloeken nog bij de badkamer. De ketting hield ik nu stevig vast in mijn hand en ik liep ermee weer mijn kamer in. Jo zou het niet makkelijk opgeven en doorgaan met het zoeken naar de ketting. ik wist het gewoon, maar ze zou het nooit meer krijgen.

Do I look like Mother Teresa?

Jo:
Snel ren ik Fabian achterna, ik zie hem nog net onze kamer inlopen. Hoe durft hij! Wat een sukkel!
Rustig loop ik de kamer in, Fabian zat rustig op zijn bed, hij had het verstopt.
"Hoe kun je dat nou doen!? Serieus!" Ik werd zo boos! Maar ik weet dat ik niet tegen hem opkan, hij is 2 jaar ouder als mij...

[ bericht aangepast op 23 mei 2016 - 0:03 ]

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Fabian

"Hoe kun je dat nou doen!? Serieus!" ik keek op van mijn boek en zag dat Jo mij boos aankeek. "Hoe kon ik dat nou doen?" vroeg ik verbaast. "Jij gaf mij die ketting niet terug." confronteerde ik haar. "En stiekem merkte ik dat je ervan genoot." zei ik al lachend.

Do I look like Mother Teresa?

Jo:
"Dat is niet waar!!" Zei in boos, Okey, misschien heel stiekem, maar dan ook een heel klein beetje...
"Je hebt het recht niet om dat te doen! Klootzak!"

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]