Once Upon A Time~speeltopic~9 - Speeltopics

Het was een mooie dag in Storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

De dagen werden slechter er liep een moordenaar rond die ze niet kunnen pakken, tegelijkertijd belanden er veel mensen in het ziekenhuis, er zijn vloeken bezig. Zouden ze het nog wel kunnen redden?

De vloek is uitgesproken en iedereen is vergeten wie hij is. Hoe loopt dit af?


Once Upon A Time (speeltopic) ~8
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178517

Teyla Wayne

Ik merk dat de gewonde vrouw wilt opstaan. "Ik bel wel een ziekenwagen als het niet gaat hoor!" Zei ik, misschien een tikkeltje te enthousiast... "Willen jullie allemaal mee?" Vroeg ik aan de mensen rondom mij.

[ bericht aangepast op 29 juni 2016 - 21:39 ]

Ruby

"Klein meningsverschil. Deze pop is van je vader en heeft Marco gemaakt. Vittoria vindt hem ook lijken op August en wilt dat ik deze wegdoe, maar hij is van je vader." wijst Regina naar Vittoria. Ik kijk beide vrouwen verbaast aan. "Maar ik denk dat we het al met elkaar eens zijn Vittoria? ik breng de pop terug.'' Ik geloof weinig van het verhaal. 'Wat moet papa nou met een pop van August?' Ik zag dat Regina Vittoria een blik toewierp. 'Ja, Regina dat klopt het spijt me dat ik je aanvloog.'' zei Vittoria vervolgens. Ze wende zich tot mij 'Er is verder niks aan de hand.' Aan haar stem kon ik horen dat ze er niet helemaal van overtuigd was. Ik schudde ongelovig mijn hoofd. 'Mam, ik wil de waarheid weten. Ik weet dat er magie bestaat en dat ik een relatie had met Graham, dus hoe zit alles?' Ik was aan het bluffen, maar ik wilde antwoorden.

---

When you believe your dreams come true

Regina

'Wat moet papa nou met een pop van August?' vraagt Ruby ongeloofwaardig. "Ik wist toch niet dat die op August leek." zeg ik geïrriteerd. 'Mam, ik wil de waarheid weten. Ik weet dat er magie bestaat en dat ik een relatie had met Graham, dus hoe zit alles?' ik keek van Ruby naar Vittoria. Voor zover ik vandaag gezien heb, heb jij met August en jij." ik wijs naar Vittoria. "met Graham." ik rol met mijn ogen. "Ik stalk jullie niet, maar ik liep langs bij Granny." ik wist dat Ruby me moeilijk kon gaan geloven. "Wat heeft Henry nu weer is je kop gepraat. Ruby Eileen Mills, ik dacht dat jij wel wat slimmer was."

---

Do I look like Mother Teresa?

Vittoria Gold
Ik wilde me niet met dit gesprek bemoeien dus keek ik Ruby aan. 'Waar is Graham?' Vroeg ik aan haar. Ik moest hem echt gewoon even zien.

Ruby

"Ik wist toch niet dat die op August leek." zegt Regina geïrriteerd. "Voor zover ik vandaag gezien heb, heb jij met August en jij." ze wijst naar Vittoria. "met Graham."
Ze rolt met haar ogen "Ik stalk jullie niet, maar ik liep langs bij Granny." Ik wilde wat zeggen maar Regina was mij alweer voor. "Wat heeft Henry nu weer is je kop gepraat. Ruby Eileen Mills, ik dacht dat jij wel wat slimmer was." Ik zette mijn handen in mijn zij. 'Mam, ik ben geen klein kind meer!' zei ik verontwaardigd. 'En nee, het was niet Henry die mij overtuigd heeft. Het was August en.. en..' stamelde ik even. 'Alles is zo raar vandaag, sinds die val lijkt het alsof er niets meer klopt.' Vittoria keek mij aan, 'Waar is Graham?' vroeg ze mij. 'Hij ligt in het ziekenhuis,' mompelde ik met tegenzin. Ik hield mijn ogen strak op Regina gericht.

[ bericht aangepast op 29 juni 2016 - 23:56 ]

---

When you believe your dreams come true

Vervolgens zegt de ziekenhuis vrouw dat ze een ziekenhuiswagen kan bellen indien ik het nodig heb.
"Ik kan amper staan dus dat zal wel handig zijn," antwoord ik terwijl ik op de grond zak. Vervolgens praat de vrouw over dat iedereen mee kan gaan. Gezellig denk ik, lekker een excursie naar het ziekenhuis en iedereen mag mee.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Lisa

'ik wil wel mee.' Ik keek naar het gewonde meisje. 'als je niet Wilt dar ik mee ga, moet je het zeggen.' Ik denk dat de verpleegster zo een ziekenwagen gaar bellen, want zo komt ze niet echt ver vooruit.

Ik hoor het meisje die de wolf aaide zeggen dat ze mee wilt gaan naar het ziekenhuis tenzij ik daar tegen ben.
"Je mag wel mee hoor," zeg ik "er is waarschijnlijk genoeg plek voor iedereen,".
Ik voel aan mij keel, die niet meer bloed, maar alsnog verschrikkelijk erg brand. Ik trek daardoor snel mijn vingers terug.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Teyla Wayne

"Ik kan amper staan dus dat zal wel handig zijn," zei Agnete. 'Ik wil wel mee.' Ze keek naar het gewonde meisje. 'Als je niet wilt dat ik mee ga, moet je het zeggen.' "Je mag wel mee hoor, er is waarschijnlijk genoeg plek voor iedereen," ik keek van Lisa naar Agnete. "Oke, dat is dan geregeld. Ik heb de ziekenwagen al gebeld die is hier over 5 minuutjes." Ik nam mijn pen en vroeg aan Agnete wat dingen zoals: "Hoe oud ben je? Wat is je geboortedatum? Waar woon je? Wat is je volledige naam? Heb je familie die je kan opvangen als je uit het ziekenhuis wordt ontslagen? Ken je al deze mensen?" Die soort vragen die basis zijn. Ik schreef alles op in mijn notitieboekje dat ik achteraf wegfrommelde in mijn handtas. Enige tijd later arriveerde de ziekenwagen. Ik liep naar de inzittenden. "Zo, het is voor deze meid." Ik wees naar Agnete. "De andere mensen en dieren willen graag mee." De chauffeur knikte instemmend en kwam samen met de andere dokter naar buiten met een brancard. "Zo mejuffrouw, kan u erop gaan liggen of moeten we u helpen?" Vroeg de chauffeur, die ik al lang kende en altijd meisjes wilde versieren.

Ik krijg opeens een hele waslijst aan vragen van de verpleegster.
"Mijn volledige naam is Agnete Annica Saari, ik ben achttien jaar oud. Ik woon in de Heavenly Road 18, al mijn familie is in Noorwegen of Finland dus contact wordt moeilijk. En ik ken deze mensen nauwelijks tot niet," antwoord ik netjes. Enkele momenten later komt de ziekenhuiswagen aan. De zuster legt uit dat ik het slachtoffer ben. De chauffeur en een doktor komen mijn kant op vragend of ik er zelf op kan of dat ze me moeten helpen. Ik zeg dat dat mezelf nog net lukt en lig vervolgens op de brancard.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Teyla Wayne

"Mijn volledige naam is Agnete Annica Saari, ik ben achttien jaar oud. Ik woon in de Heavenly Road 18, al mijn familie is in Noorwegen of Finland dus contact wordt moeilijk. En ik ken deze mensen nauwelijks tot niet." Zei ze. "Bedankt." Antwoorde ik. Enkele momenten later lag ze op de brancard. "On y va?" Zei ik tegen de chauffeur. "Oui, oui. Les petits enfants devons sur la ambulance." Ik maakte gebaar naar de omstaanders om in te stappen.

[ bericht aangepast op 30 juni 2016 - 11:17 ]

De vrouw bedankte me en vervolgens wordt ik in de ziekenhuiswagen geplaatst. Ik hoor de zuster in een buitenlandse taal praten, wat ik niet snap. Wel kan ik uit de woorden halen dat de taal die ze spreekt overduidelijk Frans is.
"Hoe lang moet ik waarschijnlijk in het ziekenhuis blijven?" vraag ik in de hoop dat het antwoord is dat het enkel een nachtje is. Ik weet namelijk dat er iemand van plan is om deze stad uit te moorden, en het is niet-betaald nuttig als de enigste Banshee/ Krijsende Vrouw achter slot en grendel zit.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Teyla Wayne

"Hoe lang moet ik waarschijnlijk in het ziekenhuis blijven?" Vraagt Agnete opeens. "Ik weet het niet zeker, maar ik denk maximaal 2 dagen. Er moeten wel hechtingen in u nek worden gedaan, dus het zou ook wel eens langer kunnen duren..." Ik keek naar de tv die in de wagen hangt. "Er is een aanslag gebeurt op de luchthaven van Istanbul. Er zijn 100den mensen gewond en het dodental blijft oplopen. Ook buitenlanders zijn gestorven. Momenteel nog geen mensen uit de BeNeLux." "Weeral goed nieuws!" Zei ik sarcastisch tegen Agnete. Na enkele minuten kwamen we aan het ziekenhuis. De charmante chauffeur - genaamd Carson Beckett - stapte uit en haalde een rolstoel. "Als u zou willen instappen, myladie." Vroeg Carson weeral verleidelijk. Ik moest mijn hand voor m'n mond houden om niet in lachen uit te barsten.

Ik haal opgelucht adem als de zuster zegt dat ik waarschijnlijk maximaal twee dagen in het ziekenhuis zit maar dat ik misschien hechtingen krijg, wat mij afgrijselijk lijkt. Ik hoor haar vervolgens een sacarstische opmerking maken over dat ze vermelden dat er geen slachtoffers waren uit BeNeLux.
"Ze kunnen dan beter vermelden waar de slachtoffers wel vandaan komen," antwoord ik daarop. Vervolgens komen we aan bij het ziekenhuis. De chauffeur haalt een rolstoel te voor schijn. Hij vraagt me op een toon waarmee hij mensen wilt verleiden, wat hem nooit bij mij zal lukken trouwens, of ik plaats wil nemen. Ik geef geen antwoord als ik plaats neem en ik zie de zuster haar best doen om niet in lachen uit te barsten. Nu hoop ik maar dat ik geen hechtingen moet, dat zal er niet uitzien en ik ben echt gehecht aan een mooi uiterlijk.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Jo Mari Gold
'Aan de kant Jo, ik heb nu geen tijd voor jou.'' zegt hij boos waarop ik terug mompelde, "Alsof ik tijd heb voor jou..." en liep verder naar de winkel,
"Waar zou mijn hart liggen?" vroeg ik hardop naar mezelf.
Ik deed de deur open, shit! Op slot! Ik keek naar boven, daar stond een raam open, even voelde ik aan de regenpijp maar hij was sterk genoeg. Ik klom naar boven en met wat gedoe kwam ik door het raampje, ik keek om me heen, waar ben ik? Ik bedacht dat ik maar beter mijn hart kan zoeken dus ga de kamer uit.
Na heel lang gezocht te hebben in de winkel gaf ik het op, ik kreeg een woede aanval en gooide een heel theeservies op de grond.
Waar kan het zijn!? Misschien.... Regina kent hem beter!
Van binnenuit brak ik de deur open en liep naar buiten, tja, niet mijn huis dus boeie!
Ik liep over de straten, waar kon ze zijn?
Op een gegeven moment zag ik haar staan met Vittoria en Ruby, en zucht verlate mijn mond, eindelijk.
Ik liep naar ze toe, ik keek Vittoria even onderzoekend aan, ze had wel bijna mijn vader vermoord, dat is mijn taak, niet die van haar! Daarna keek ik naar Ruby, die een beetje verward eruit zag.
"Regina!" riep ik, "Wat ben ik blij je te zien..." maar al snel kwam ik erachter dat ze een probleem gesprek aan het voeren waren, zwijgend ging ging naast Vittoria staan, al vond ik het wel een beetje raar...

[ bericht aangepast op 30 juni 2016 - 12:50 ]

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]