Once Upon A Time~speeltopic~9 - Speeltopics

Het was een mooie dag in Storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

De dagen werden slechter er liep een moordenaar rond die ze niet kunnen pakken, tegelijkertijd belanden er veel mensen in het ziekenhuis, er zijn vloeken bezig. Zouden ze het nog wel kunnen redden?

De vloek is uitgesproken en iedereen is vergeten wie hij is. Hoe loopt dit af?


Once Upon A Time (speeltopic) ~8
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178517

Agnete Annica Saari

Aan de dokter's gezicht te zien was hij zeer verbaasd over mijn afkomst, wat kan aangezien ik niet vaak Scandinavisch eruit zie. Tenzij je mijn huis meerkeur want mijn huis is helemaal Scandinavisch ingericht. Hij vraagt ook hoe het daar is.
"Kwa temperatuur is het enkel warm in de zomer, waardoor vele Finnen en Nooren zich afvragen waarom ze daar zijn in de winter, lente en herfst," zeg ik "Maar kwa natuur en leefomgeving vind ik het daar fantastisch. Iedereen is daar veel relaxter en heel kalm, wat ik heerlijk vind." Vervolgens zegt de dokter dat ik hem voortaan Carson kan noemen.
"Dat zal ik onthouden Carson," antwoord ik daarop glimlachend.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Carson Beckett

"Kwa temperatuur is het enkel warm in de zomer, waardoor vele Finnen en Nooren zich afvragen waarom ze daar zijn in de winter, lente en herfst. Maar kwa natuur en leefomgeving vind ik het daar fantastisch. Iedereen is daar veel relaxter en heel kalm, wat ik heerlijk vind." Vervolgens zei ik dat ze me voortaan Carson kan noemen.
"Dat zal ik onthouden Carson," "Is goed. Voel je je al wat beter?"

[ bericht aangepast op 30 juni 2016 - 20:35 ]

Agnete Annica Saari

"Voel je je al wat beter?" vraagt Carson waarop ik knik.
"Het gaat wat beter," zeg ik "maar mijn nek brandt af en toe en dat irriteert me soms wel,". Vervolgens neem ik weer een slok van het verkoelende water wat heerlijk voelt. Als ik weer alleen ben, zal ik mijn ouders bellen over het incident. Ze zullen bezorgd zijn.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Carson Beckett

"Het gaat wat beter "maar mijn nek brandt af en toe en dat irriteert me soms wel." Ik knik. "Dat is normaal. Ik zal je nu even wat rust gunnen. Als je me nodig hebt klik je op de rode knop boven je bed. Tot straks!" Ik wandel de kamer uit en ga een koffie drinken.

[ bericht aangepast op 30 juni 2016 - 21:22 ]

Agnete Annica Saari

Vervolgens zegt Carson dat hij mij nu even met rust laat. Ik zeg hem netjes gedag en daarna sta ik eventjes op om naar mijn gehechte nek en keel te kijken, wat er natuurlijk niet uit ziet maar dat maakt niks uit. Opeens zie ik een vrouw voor mijn neus, dezelfde vrouw die mij vandaag wurgde en gisteren dat ook probeerde.
"Waarom kan je nu niet eens een keertje doodgaan?" zegt ze terwijl ik naar bed klim, drukkend op het rode knopje, waar geen geluid uit komt.
"Ik zal het nu nogmaals proberen," zegt ze en dan voel ik een kussen tegen mijn gezicht aangedrukt "Jij bent een gevaar voor mijn opdracht Wailing Woman. Ik moet van je afkomen," in paniek druk ik het knopje nog een keer en na tien seconde is de vrouw verdwenen. Vervolgens zie ik een zuster op mij afkomen.
"Het is loos alarm," hoor ik haar zeggen voordat ze vertrekt.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Regina

'Hij heeft een auto-ongeluk gehad, ik heb hem net op tijd kunnen redden anders was hij levend verbrand.' ik hoor dat ze moeite heeft om erover te praten. 'Het gaat goed met hem, hij is nog wat zwak en moet daarom uitrusten in het ziekenhuis.' en verscheen een kleine glimlach op mijn gezicht. "Mooi, dan hoef je over hem geen zorgen te maken en ook niet over August." in een simpele beweging wis ik de August pop uit haar geheugen en laat deze verdwijnen naar een cel in mijn kluis. Het enige wat ze nog weet is dat Vittoria en ik met elkaar in gesprek waren en dat Ruby ertussen kwam. Nog voordat ik Ruby uit haar hypnose wek, kijk ik Jo en Vittoria aan. "Geen woord hierover!" daarna laat ik Ruby ontwaken en lijkt het alsof ze de hele tijd erbij was geweest. 'Moet even weg hier, even luchtje scheppen.' ik geef een klein knikje van toestemming. Als ik haar nodig had dan riep ik haar wel weer op. Ik richt mijn blik op Ruby kom laten we naar binnen gaan. Ik geef een signaal met mijn hoofd dat Jo moet volgen.

---

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

Ik volg Regina naar binnen en plof neer op de bank. Zuchtend strijk ik over mijn voorhoofd. 'Mam, ik heb het gevoel dat ik steeds dingen kwijt raak, alsof ik dingen vergeet. Kan dat denk je door die val komen?' Ik keek haar bezorgt aan. 'Misschien moet ik naar de dokter om het te laten controleren?' Vroeg ik haar. Ondanks dat ik niet wist dat Regina constant stukjes uit mijn geheugen weg nam, voelde ik wel de effecten die het op mij hadden.

---

When you believe your dreams come true

Vittoria Gold
'Geen woord hierover!' Zei ze toen ze klaar was met Ruby ik knikte alleen maar en ze liet haar weer ontwaken. Ze knikte als toestemming naar mij dat ik mocht gaan en ik liep snel haar huis uit, op weg naar het ziekenhuis daar binnem was een aardige dokter die me vertelde waae hij lag en me binnen liep. Ik zag hem liggen en liep wat twijfelend naar hem toe.
'Graham wat is er gebeurd?' Vroeg ik aan hem

Regina

Ruby plof neer op de bank. Ik kijk haar zuchtend aan. Ze weet dat ik dat nooit wil. Ze strijkt over haar hoofd. 'Mam, ik heb het gevoel dat ik steeds dingen kwijt raak, alsof ik dingen vergeet. Kan dat denk je door die val komen?' Ze kijkt me bezorgd aan. 'Misschien moet ik naar de dokter om het te laten controleren?'
"Ik denk dat je erover moet praten met iemand." zeg ik tegen haar. "Waaroom ga je niet bij Archie langs?" stel ik voor. "Als hij je niet kan helpen kan je altijd nog naar de dokter. Je hebt heel wat meegemaakt Ruby." ik neem plaats naast en druk haar tegen mij aan. "Het is niet niks, vallen van een heuvel, geheugenverlies, je collega bijna verliezen en deze ook nog redden." Ik schud mijn hoofd. "Ik had het je niet nagedaan."

Graham

'Graham wat is er gebeurd?' ik open langzaam mijn ogen en zie dat Vittoria langzaam dichterbij komt. Ik kom langzaam overeind. "Vittoria," fluister ik zachtjes. Wat is gebeurd? Herhaal ik in mijn hoofd. Dat was een goede vraag. Ik zie beelden van Regina en mij, Ruby en mij en beelden van Vittoria en mij. Wat had ik gedaan met mezelf? "Ik weet het niet," zucht ik. Ik schud mijn hoofd. "Het werd me even teveel." mompel ik er zachtjes achteraan. "Ik wil dit alles niet meer." ik kijk smekend naar Vittoria. "Maak er een einde aan, alsjeblieft!"

---

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

Ik negeerde Regina's afkeurende gezucht. "Ik denk dat je erover moet praten met iemand." beantwoord ze mijn bezorgdheid. "Waarom ga je niet bij Archie langs?" stelt ze voor. "Als hij je niet kan helpen kan je altijd nog naar de dokter. Je hebt heel wat meegemaakt Ruby." ze neemt plaats naast mij en drukt me tegen haar aan. "Het is niet niks, vallen van een heuvel, geheugenverlies, je collega bijna verliezen en deze ook nog redden." ze schudt haar hoofd. "Ik had het je niet nagedaan." Ik knuffel haar. 'Naar Archie?' zeg ik zachtjes. Ik wilde helemaal niet naar Archie, ik was niet één of ander psychiatrisch geval! Toch? Ik wist dat ze gelijk had, ik moest er met iemand over praten. Ik ging weer recht op zitten. 'Ja je hebt gelijk, ik ga onmiddellijk naar hem toe.' Hoe sneller ik er naar toe ging, hoe eerder ik er van af zou zijn. Ik drukte een kus op Regina's voorhoofd, 'Bedankt mam.' Vervolgens verliet ik het huis en begon aan de korte wandeling richting Archie's praktijk. Daar aangekomen klopte ik voorzichtig op zijn deur.

---

When you believe your dreams come true

Vittoria Gold
'Vittoria,' fluisterde hij zachtjes nadat hij zijn ogen had geopend. ik ging langs zijn bed staan en ik onderzocht hem even. 'Ik weet het niet,' hij zuchtte even. 'Het werd me teveel.' ik pakte voorzichtig zijn hand vast voordat ik iets wilde zeggen zei hij iets, meer schreeuwend. 'Maak er een einde aan, alsjeblieft!' ik liep een stukje achteruit en keek hem aan wel zonder enkele emoties te tonen wegens dat Regina mijn hart heeft. 'Nee, ik ga geen einde van jou leven maken Graham, je gevoelens zijn in de war, je hebt veel meegemaakt dat je moet verwerken.' ik ging weer naast zijn bed staan. 'Ik zal niet diegene zijn die een einde aan jou maakt.' behalve als Regina het mij opdraagt zeg ik nog in mijn hoofd.

Regina

Ik keek Ruby glimlachend na, terwijl ze toch besloot om naar Archie te gaan. Nadat Ruby het huis uit was richtte ik mij naar Jo. "Waar heb ik dit bezoek nu weer aan te danken?"

Archie

Ik type het laatste beetje aan het verslag van Henry en ruim dan zijn map weer op in mijn archief. Net wanneer ik deze weer op slot heb gedaan hoor ik dat er geklop werd op de deur. Vreemd, ik had nu geen sessie geplant. Ik open de deur en zie dan Ruby voor me staan. "Ruby?" vraag ik lichtelijk verbaast. Ik gebaar dat ze verder naar binnen mag komen. "Waar heb ik dit bezoek aan te danken?"

Graham

Vittoria pakte mijn hand vast, maar laat deze al snel los als ik vraag om er een einde aan te maken. 'Nee, ik ga geen einde van jou leven maken Graham, je gevoelens zijn in de war, je hebt veel meegemaakt dat je moet verwerken.' ze kwam wer wat dichterbij. 'Ik zal niet diegene zijn die een einde aan jou maakt.' ik veegde een traan uit mijn ogen weg. "Ik heb eens liggen nadenken Vittoria." ik kijk haar haar recht in de ogen aan. "Er zijn dingen gebeurd, omdat de magie wilde dat het gebeurde. Ik ben twee keer dood gegaan en teruggekomen, maar" ik werp van mijn blik van Vittoria af. "Datgene wat dood is moet je met rust laten. Wat dood is gegaan en terugkomt laat altijd iets van zich achter in de dodenwereld." ik kijk Vittoria opnieuw aan. "Maar wat heb ik achtergelaten?"

---

Do I look like Mother Teresa?

Jo
Ik liep achter Regina aan als een hondje, na een gesprekje tussen haar en Ruby richtte ze zich naar mij, 'enb waar heb ik dit bezoek nu weer aan te danken?'
"Nou, je kent mijn vader toch goed?" Vroeg ik, "iik heb namelijk een probleem..."

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Vittoria Gold
'Ik heb eens liggen nadenken Vittoria,' hij keek me recht in de ogen san wat me toch wel een raar gevoel gaf. 'Er zijn dingen gebeurd, omdat de magie wilde dat het gebeurde ik ben twee keer dood gegaan en teruggekomen maar.' Hij wierp zijn blik van me af 'Datgene wat dood is moet je met rust laten. Wat dood is gegaan en terugkomt laat altijd iets achter in de dodenwereld.' Weer kijk hij mij aan. 'Wat heb ik achtergelaten Vittoria?' Ik keek hem aan geen idee wat hij bedoelde.
'Ik, ik uhm weet het niet.' Stamelde ze.

Ruby

Zenuwachtig stond ik voor zijn deur. Ik had dit nog nooit gedaan, ik was er vast niet goed in. Plotseling gaat de deur open, ik schrik op uit mijn gedachten. "Ruby?" vraagt Archie lichtelijk verbaast. Hij gebaart dat ik verder naar binnen mag komen. "Waar heb ik dit bezoek aan te danken?" Vraagt hij mij vervolgens. 'Ik uhh, ik dacht, misschien is het goed als ik even kom praten.' Zei ik zenuwachtig. Waarom kwam ik nou zo moeilijk uit mijn woorden? Ik frunnikte aan een lok van mijn haar. 'Het zit zo, ik heb het gevoel dat er steeds iets uit mijn geheugen verdwijnt.'

---

When you believe your dreams come true