Once Upon A Time~speeltopic~9 - Speeltopics

Het was een mooie dag in Storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

De dagen werden slechter er liep een moordenaar rond die ze niet kunnen pakken, tegelijkertijd belanden er veel mensen in het ziekenhuis, er zijn vloeken bezig. Zouden ze het nog wel kunnen redden?

De vloek is uitgesproken en iedereen is vergeten wie hij is. Hoe loopt dit af?


Once Upon A Time (speeltopic) ~8
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178517

Regina

"Nou, je kent mijn vader toch goed?" Vroeg Jo aan mij, "Ik heb namelijk een probleem..." een zucht ontsnapt via mijn mond uit mijn longen. "En dat is?" vraag ik haar. Verbaast ben ik niet, want de Gold familie heeft de laatste tijd heel wat problemen. Waarom had ik Rumple zijn magie laten behouden? Hij zorgde voor heel veel onrust in de stad. Hij kon Pan , maar beter snel uit de weg ruimen anders ruimde ik hem uit de weg.

Archie

Ik uhh, ik dacht, misschien is het goed als ik even kom praten.' Ruby klonk vrij zenuwachtig wat mijn aandacht trok. Ik sloot de deur achter haar en gebaarde dat ze kon gaan zitten. ik pakte mijn kladblok en een pen. Ruby frunnikte aan een lok van haar haar. ik noteerde alles wat ze zei en wat ze deed. 'Het zit zo, ik heb het gevoel dat er steeds iets uit mijn geheugen verdwijnt.' Ik knikte dat ik Ruby begreep. "Ik hoorde dat je grote smakker hebt gemaakt en heel veel stress hebt gehad. Na alles wat er is gebeurd.... Kan je me alles vertellen?"

Graham

'Ik, ik uhm weet het niet.' Stamelde ze. Ik schudde mijn hoofd. "Vergeet maar wat ik zei." ik zelf moest het ook nog ontdekken. Ik had het gevoel dat ik dingen kwijt was, wat ik wist, maar ik was niet de enige. Ruby was ook veel kwijt en ik wist nu ook niet meer of we echt een relatie hebben gehad. Het maakte mij ook niet meer uit. Vittoria was hier en daar was ik blij om. "ik ben blij dat je er bent." zeg ik met een kleine glimlach op mijn gezicht

---

Do I look like Mother Teresa?

Jo

"En dat is?" vraagt Regina lichtelijk geïrriteerd, zo klonk het tenminste wel. Ik keek even naar beneden, eigenlijk schaamde ik me wel dat ik altijd zo gemeen tegen haar deed, en dat ik steeds naar haar toe ga, "Sorry dat ik steeds naar je toega, maar je bent iemand die me tenminste helpt..." verontschuldigde ik me, "Zoals je misschien wel weet heb ik dus Rumple geprobeerd te vermoorden enzo..." ik zweeg even en keek Regina aan, "Hij heeft mijn hart nog en ik wil zo graag mezelf zijn zegmaar..." ik keek naar mijn handen, "Weet je misschien waar hij mijn hart heeft?" vroeg ik uiteindelijk.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Eliana Gold
'Vergeet maar wat ik zei.' Ik beet op mijn lip en knikte. 'Ik ben blij dat je er bent.' Zei hij en ik knikte alleen, ik zat nog steeds met dat ene in mijn hoofd van wat er gebeurde dat Regina mijn hart stal en mij August aan haar liet uitleveren, dankzij mij is hij nu dood nou ja dat denk ik. Ik keek Graham aan twijfelde of ik her moest zeggen hij had zovee aan zijn hoofd.
'Ik ben blij om je te zien Graham.' Een zwak glimlachje verscheen.

Ruby

Ik had plaatsgenomen op de bank. Archie knikte. "Ik hoorde dat je grote smakker hebt gemaakt en heel veel stress hebt gehad. Na alles wat er is gebeurd.... Kan je me alles vertellen?" Ik staarde hem kort aan, maar ik wist dat hij te vertrouwen was. 'Na die val lijkt het steeds of er iets niet klopt. Graham maakte het met mij uit, maar wij hebben nog nooit een relatie gehad. Tenminste, niet dat ik weet maar nu begin ik te twijfelen. Vandaag heeft hij bovendien een ongeluk gehad met zijn auto, ik kon hem nog net op tijd uit de auto redden.' Opeens lukt het mij niet meer om mijn emoties te verbergen en stromen de tranen over mijn wangen. 'Nu denk je zeker dat ik gek ben,' zeg ik terwijl ik mijn tranen probeer weg te vegen.

---

When you believe your dreams come true

Carson Beckett

Ik had mijn koffie op en liep langst Agnete's kamer. Ik keek binnen, maar liep verder. In het voorbijgaan knipoogde ik, maar ik wist niet of ze deze wel had ontvangen. Ik wandel verder en begin een onderzoek van haar wonden. Om te weten te komen wie of wat haar dit had aangedaan, en of ze wel degelijk genezen was.

[ bericht aangepast op 1 juli 2016 - 17:51 ]

Agnete Annica Saari

Ik zie allemaal zusters me ontiegelijk raar aankijken. Ze hebben waarschijnlijk gehoord over mijn rode knop actie waardoor ze me gestoord vinden. Ik kijk naar mezelf in de spiegel en ik zie het litteken lichtjes verdwijnen uit zichzelf. Ook verdwijnen de blauwe tinten in mijn ogen in grijze kijkers. "Niet een Banshee aanval," mompel ik zachtjes.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Dubbel

[ bericht aangepast op 1 juli 2016 - 20:02 ]

Carson Beckett

Ik werkte tot in de late uurtjes, zonder resultaat. Na een tijdje dommelde ik in. Ik droomde over Agnete.

"Carson Beckett, neemt u Agnete Annica Saari uw wettige echtgenote?" Ik knikte. "Ja, dat doe ik zeker." Agnete Annica Saari, neemt u Carson Beckett tot uw wettige echtgenoot?" Ze keek me aan. Diep in m'n ogen. "I... Ik... Ik kan het... Nnn... Niet..." Ze barste in huilen uit. Net zoals ik.

Un schoot wakker. Wat een afschuwelijke nachtmerrie.

Agnete Annica Saari

Ik kijk in de spiegel als ik zie dat mijn ogen nu erg grijs zijn. Opeens hoor ik alles in de kamers naast mij. Zo erg dat ik me nergens op kan focussen. Dat gehoor verandert snel door getik. Ik hoor telkens op dezelfde manier tikjes en daar wordt ik erg nerveus van. Ik douw mijn kussen tegen mijn mond en ik gil het uit als de tikjes te hevig worden.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Carson Beckett

Ik wist dat ik niet meer lang ging volhouden, ik moest rusten. Ik zocht een lege kamer en ging languit op het bed liggen. Opeens hoorde ik luid geroep en gegil van enkele kamers naast mij. Ik liep ernaartoe en zag Agnete liggen. "Gaat het, meisje? Wat is er gebeurt?" Ik zag dat ze erg in paniek was, dus stelde ik haar gerust. "Ik ben hier, Agnete. Er kan je niets overkomen. Ik bescherm je met mijn leven..." Ik dacht terug aan mijn tijd bij het Russische leger. Als Cole. Samen met Kay, Zane en Jay. En Lloyd. Waar zou hij toch rondhangen?

[ bericht aangepast op 2 juli 2016 - 9:44 ]

Agnete Annica Saari

Na mijn Banshee aanval kijk ik rond of er niemand komt. Op het moment dat ik dacht dat er niemand kwam en het dus goed kwam, komt Carson binnen. Ik heb niks tegen hem, maar ik heb geen intresse om rond te vertellen dat ik niet menselijk ben. Wanneer hij vraagt wat er is gebeurd denk ik eerst een tel na over wat ik zal zeggen en daarna antwoord ik eerlijk "Ik hoorde allerlei stemmen in mij hoofd. Die hoeveelheid stemmen maakte me gek,".

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Carson Beckett

Ze wachtte even voordat ze antwoorde. "Ik hoorde allerlei stemmen in mij hoofd. Die hoeveelheid stemmen maakte me gek." Ik knikte. "Komkom, je bent hier veilig. Er valt niets tegen te doen, spijtig genoeg, maar je moet je er tegen verzetten." Zei ik rustig, zodat ze zich misschien wat kon ontspannen. "Agnete. Luister naar mij. Alles komt goed, dat beloof ik je." Ik keek haar aan in haar ogen. Ze hadden een andere kleur gekregen, wat ik vreemd vond. Nu ja, dat is het minste van mijn en haar zorgen...

[ bericht aangepast op 2 juli 2016 - 13:00 ]

Agnete Annica Saari

Carson komt vervolgens met de hele speech dat ik hier veilig ben en dat er aan het geluid niks gedaan kan worden. Vervolgens zegt hij dat alles goed komt. Ik glimlach, ook al heb ik alle twijfels daarbij.
"Ik mag het hopen," antwoord ik dan ook want anders zou ik liegen.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Carson Beckett ~ Dokter

"Ik mag het hopen." Zei ze serieus. "Gewoon positief blijven denken." Ik keek naar de klok, en zag dat het al 6 uur 's morgens was. Mijn nieuwe shift was al een uur bezig en mijn vorige 10 uur afgelopen. "Zeg me maar wanneer ik moet komen. Ik ga nu andere patiënten helpen!" Ik knipoogde. En liep de kamer uit, naar de wachtzaal.

Agnete Annica Saari

Volgens Carson moet ik positief zijn, maar in mijn situatie ben ik dat echt niet. Vervolgens moet hij weg voor een patiënten uur of zoiets. Ik zeg hem gedag en als hij weg is loop ik eventjes naar mijn spiegel en ik zie dat mijn ogen nog steeds grijs zijn. Ik doe wat water in mijn gezicht waardoor opeens mijn ogen nog feller worden. Ik wrijf haastig het water weg. Ik moet mezelf niet laten vertonen als een Banshee. Dat is veel te gevaarlijk. Ik drink wat water en daarna kruip ik in mijn bed om eventjes te slapen.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina