Once Upon A Time~speeltopic~9 - Speeltopics

Het was een mooie dag in Storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

De dagen werden slechter er liep een moordenaar rond die ze niet kunnen pakken, tegelijkertijd belanden er veel mensen in het ziekenhuis, er zijn vloeken bezig. Zouden ze het nog wel kunnen redden?

De vloek is uitgesproken en iedereen is vergeten wie hij is. Hoe loopt dit af?


Once Upon A Time (speeltopic) ~8
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178517

Carson Beckett

Ik probeer ijverig haar hartslag omhoog te krijgen, maar hij blijft hangen rond de 10 en de 20. Je kan hierop overleven, maar niet voor lang... "Mensen, we moeten ze in een kunstmatige coma brengen! Dat is de enigste oplossing om haar zo lang als mogelijk levend te houden." Ik keek naar mijn scherm, en dan terug naar de anderen. "En breng Teyla hier!" Ik legde mijn hand op Agnete's hand. "Je komt hier door. Samen met mij." Siste ik in haar oor. We brachten ze in een coma. Ik zocht via mijn tablet op welke medicijnen hiervoor het beste zouden zijn. 'Endonistiriumol' Waarom altijd zo'n moeilijke namen? Teyla kwam binnen. "Euhm, Teyla, ik heb ze in coma moeten brengen. Ze kan elk moment sterven, maar die kinderen in de gang moeten hier niets van weten. Ik wil haar familie hiervan op de hoogt brengen maar... We weten niet wie en waar ze zijn... Kan jij daar proberen achter te komen?" Ze knikte instemmend en ging de kamer uit. "He, jij daar! Ga eens snel 'Endonistiriumol' halen!" Schreeuwde ik naar een verpleger.

Ik krijg telkens nachtmerries die telkens op hetzelfde uitkomen, namelijk op mijn verwurging. Op dit moment heb ik al twintig nachtmerries gehad, elk met een ander plot maar met dezelfde conclusie. Mijn lichaam trilt hevig en in alle visioenen die ik bezit gil ik het uit van doodsangst en pijn. Hopelijk eindigt dit snel.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Vittoria Gold
'Mam, ik ben geen klein kind meer!' zei ze 'En nee, het was niet Henry die mij overtuigd heeft. Het was August en..en.. stamelde ze. ik rolde even met mijn ogen. 'Alles is zo raar vandaag, sinds die val lijkt het alsof er niets meer klopt.'
'Hij ligt in het ziekenhuis,' antwoorde ze met tegenzin op mijn vraag. Ziekenhuis wat deed hij daar? ik ga er maar heen, ik moet hem even zien. Jo kwam binnen ik hoorde haar vaag iets zeggen maar gaf er weinig aandacht aan mij, ik glimlachte zwakjes naar haar toen ze langs me ging staan. 'Ik uhm moet even weg.' zei ik en ik liep Regina's huis uit, hopelijk zou ze me nu niet terug roepen, maar dat zou waarschijnlijk niet zo zijn.

Carson Beckett

Eindelijk kwam de verpleger er aan met 'Endonistiriumol'. Ik diende het vlug toe doormiddel van een spijt in haar hals, en haar hartslag was aan het steigen. 50 slagen per seconde, dit was al best goed. Ik maakte haar wonde dicht en liet het litteken verdwijnen. "Ze mag nu uit haar coma denk ik." We haalden ze eruit, maar ze ontwaakte niet. "Ik denk dat ze in een natuurlijke slaap is. Over een uurtje zal ze weer wakker worden hoop ik..." Ik keek bedenkelijk naar haar lichaam, dat er nogal doods bij lag.

De nachtmerries beginnen snel te verdwijnen waardoor mijn lichaam normaal adem kan halen. Er zit enkel nog iets te veel verdovingsmiddel in mijn lichaam waardoor ik nog in slaap ben. Maar volgens mij leef ik nog en dat is het enigste wat me namelijk echt boeit. De rest kan me niet schelen.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Carson Beckett

Agnetes hartslag is terug normaal. 70 keer per minuut. Ze zou nu elk moment wakker kunnen worden. Ik haal opgelucht adem. Hopelijk gaat nu alles vlot...

Opeens word ik uit mijn slaap gerukt als ik het zo mag zeggen. Mijn ogen gaan langzaam open en ik wordt verblind door het felle licht.
"Wat gebeurt er," stamel ik zachtjes "ben ik in de hemel? Dat is wel fijner want de hel lijkt me zwaar teleurstellend,"

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Carson Beckett

"Wat gebeurt er," stamelt ze zachtjes, verblind door het licht. "ben ik in de hemel? Dat is wel fijner want de hel lijkt me zwaar teleurstellend," "Dim het licht!" Schreeuw ik door de kamer. "Meisje, je bent niet in de hemel. Je bent in het ziekenhuis, er is veel gebeurt maar dat ga ik je besparen." Zeg ik zachtjes. "Het belangrijkste is gewoon dat alles uiteindelijk toch goed is verlopen." Ik glimlach en zucht opgelucht. "We brengen je nu naar een kamer waar je kan uitrusten. Als je iets nodig hebt, roep je me maar. Morgen mag je normaal gezien naar huis..."

[ bericht aangepast op 30 juni 2016 - 17:44 ]

Agnete Annica Saari

De dokter legt me uit wat er gebeurd is. Daarna wordt het licht verdund en wordt er uitgelegd dat ik morgen waarschijnlijk weg kan gaan. Daarna wordt ik naar mijn kamer gebracht waar ik eindelijk kan uitrusten.
"Waar kan je wat water halen," vraag ik "ik heb namelijk dorst,"

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Carson Beckett

"Waar kan je wat water halen, ik heb namelijk dorst," ik wandel naar een drankautomaat voor haar kamer en vul een bekertje met water. Ik wandel terug binnen. "Alsjeblieft." Zeg ik. "Van welk land ben jij oorspronkelijk?" Vraag ik om het gesprek wat leuker te maken. Deze zin zei ik met een Schots accent om duidelijk te maken dat ik ook een buitenlander ben.

Agnete Annica Saari

De man haalt vervolgens wat water voor me, waarvoorcik hem dan ook bedank. Daarna vraagt hij waar ik vandaan kom.
"Ik ben half Noors en half Fins en ik ben geboren in Tallin wat ligt in Estland," antwoord ik vriendelijk terwijl ik het water in kleine slokjes opdrink, wat heerlijk voelt.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Regina

De houding die Ruby tegen mij aannam stond mij niet aan. 'Mam, ik ben geen klein kind meer!' ik keek Ruby met een opgetrokken wenkbrauw aan. De laatste tijd had ik zo mijn twijfels. 'En nee, het was niet Henry die mij overtuigd heeft. Het was August en.. en..' ze stamelde. 'Alles is zo raar vandaag, sinds die val lijkt het alsof er niets meer klopt.' ik legde mijn hand op haar schouder. 'Waar is Graham?' vroeg Vittoria aan Ruby. 'Hij ligt in het ziekenhuis,' mompelde ze, maar ze bleef mij aankijken. "Regina!" het was de stem van Jo, "Wat ben ik blij je te zien..." ik wierp snel een blik boze blik op Jo dat ze haar mond moest houden. "Wat is er met Graham gebeurd?" vraag ik lichtelijk bezorgd.

---

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

Regina kijkt mij met een opgetrokken wenkbrauw aan, maar legt vervolgens haar hand op mijn schouder. "Wat is er met Graham gebeurd?" vraagt ze lichtelijk bezorgd. 'Hij heeft een auto-ongeluk gehad, ik heb hem net optijd kunnen redden anders was hij levend verbrand.' Ik slikte, mijn stem trilde een beetje. Pas nu besefte ik wat er eigenlijk gebeurd was. Ik had er op dat moment weinig bij nagedacht en alleen gehandeld. Pas nu kwam de lading binnen. 'Het gaat goed met hem, hij is nog wat zwak en moet daarom uitrusten in het ziekenhuis.' Glimlachte ik voorzichtig om Regina en Vittoria gerust te stellen.

---

When you believe your dreams come true

Carson Beckett

"Ik ben half Noors en half Fins en ik ben geboren in Tallinn wat ligt in Estland." Het verbaasde me dat ze uit het noorden kwam. Ze had een zuiderse uitstraling, Spanje of Portugal had ik gedacht. "Daar ben ik nog nooit geweest. Hoe is het daar?" Eerst deed ik dit gesprek om haar gerust te stellen, maar nu deed ik het echt om van alles over haar teweten te komen. En het was best interessant. Ik keek naar de klok en zag dat mijn shift voor vandaag erop zat. Maar voor Agnete maak ik graag overuren. "Noem me maar Carson, btw."

[ bericht aangepast op 30 juni 2016 - 19:38 ]

Vittoria Gold
Regina vroeg lichtelijk bezorgd hoe het met Graham was, ik maakte me ook nogal zorgen om hem. 'Het gaat goed met hem, hij is nog wat zwak en moet daarom uitrusten in het ziekenhuis.' ik knikte en was al iets gerustgesteld. 'Wel ik ga toch even naar hem kijken, ik uhm.' ik twijfelde even en keek Regina even aan. 'Moet even weg hier, even luchtje scheppen.' ik liep snel de huis van Regina uit.