[RPG — 250] Glee Club • Speeltopic - Speeltopics

---

STORY Greenwood High is een school zoals geen ander in het kleine stadje Greenwood. Het is een klein plaatsje waarin veel mensen ervan dromen om ooit naar een grote stad te vertrekken. De school is een doodnormale High School met cheerleaders, atleten, underdogs en een Glee-club. Dit is een naschoolse club waarin leerlingen de kans krijgen om zich muzikaal te ontwikkelen. Wekelijks krijgen zij opdrachten van hun docent om liedjes op te voeren. Ieder jaar strijden ze voor de nationale titel van beste Glee-club van het land met verschillende voorrondes. Het enige probleem: de Glee-club is het laagste van het laagste op school als het gaat om populariteit dus veel leerlingen durven geen lid te worden.

---

SCHOOL Greenwood High is een vrij kleine school. Er worden lessen gegeven aan vier leerjaren: freshmen (14-15 jaar), sophomores (15-16 jaar), juniors (16-17 jaar) en seniors (17-18 jaar). Momenteel is het voetbalteam (The Green Wolves) van de school het meest succesvol. Vroeger was dat American Football maar de voetballers waren plots veel beter en daar werd vanaf toen ook alle aandacht aan gegeven. Daarnaast is er een succesvol cheerleaderteam. Er zijn enkele andere sportteams, maar deze worden niet zo gesteund door het schoolsysteem. TEACHERS Nathaniel "Nathan" Harris | Glee-Club & English Sebastian Gould | Soccercoach Sandy Cruz - Cheerleadingcoach

---

ROLES Naam — Username — Faceclaim — Pagina Naam: Leeftijd: Zie kopje 'school' om te kijken in welk jaar de personages zou zitten Innerlijk: Wees origineel, niemand is perfect Uiterlijk: Niet iedereen ziet er zo "perfect" uit als een model Geschiedenis: Status: Zit jouw personage naast de Glee-club ook nog ergens bij? Bijvoorbeeld cheerleaders, voetbal etc Relaties: Waarom Glee-Club: Extra: Denk aan favoriete liedje, talenten (wees hierin origineel), angsten, hobby's, liedje waarmee hij/zij auditie heeft gedaan, idolen Jongens VOL — Daryl Cooper | Ziegler | Luke Hemmings | 1.4 — Charlie Buckland | HeyitsGraham | William Moseley | 1.3 | Keeper — Jordan Goodrich | SadTech | ? | 1.4 — Alexander 'Jeaden' O'donnel | Philip | Christopher Mccrory | 1.5 | Co-captain cheerleaders — Dex William Buchanan | Childs | Chace Crawford | 1.4 — ? | Calice | ? | ? — Gabriele Ezra O’Donnell | Raccoon | Steven Chevrin | 1.5 — James Joseph Mill | Kots | ? | 1.4 Meisjes VOL — Nova Adams | _patch | Elle Fanning | 1.5 — Reya Forestier | Velaris | ? | 1.4 — Hailey Bishop | Panix | ? | 1.4 — Scarlett Johana Mase | Sunrises | ? | 1.4 | Headcheerleader — Maeva Alexia Braiden | Canagan | ? | 1.5 — Rhainnon Taylor | Unrequited | Sabrina Carpentier | 1.4

---

Rollentopics: Praattopics: O1 Speeltopics:

RULES — In deze RPG gelden de huisregels van Quizlet — Je schrijft een post van minimaal 250 woorden — Lees het topic goed door voordat je een personage aanmaakt — Een reservering blijft drie dagen staan — Maximaal twee personages per persoon: verschillende geslachten, persoonlijkheden en statussen — Geen Mary-Sue's en Gary-Stu's oftwel perfecte personages — Wees origineel! Personages die een minder perfect uiterlijk hebben, zijn ook welkom. Niet iedereen is een model — Wees ook origineel in iemands verhaal. Niet iedereen heeft iets heftigs meegemaakt, er zijn ook kleinere problemen — Alleen ik maak nieuwe topics aan, tenzij anders aangegeven — 16+ is toegestaan — Sluit niemand buiten, one-on-one wordt niet gewaardeerd — Bespreek relaties en dergelijke zaken in het praattopic — Heb je vragen? Stel ze, ik bijt niet BEGINNING Het is maandagmiddag rond 15:45u. Om 16:00u beginnen de audities voor Glee. Iedereen is welkom om te komen kijken, maar Dex, Gabriele, Maeva en Mr. Harris vormen de jury. Wie er dus nog auditie moet doen, zal dat dus moeten doen. De rest is vrij om te komen kijken, of zelf te oefenen. DE LYRICS DIE JE PERSONAGE ZINGT, ZET JE SCHUINGEDRUKT. Daarnaast is het fijn om het liedje dat er gezongen wordt in een linkje erbij te zetten, zodat iedereen weet over welk liedje het gaat. (Volgorde van auditie doen wordt nog geplaatst) Note: Zet allemaal boven je post met wie jouw personage praat en waar hij/zij zich bevindt!

[ bericht aangepast op 29 juni 2016 - 9:03 ]

---

Big girls cry when their hearts are breaking

---

---

Al snel was Jaeden aan de beurt. Hij trok haar in een omhelzing, waarbij ze voor enkele seconden bevroor. Gelukkig liet hij haar al snel los. 'Veel succes. Je kunt het!' zei ze hem nog snel.       Hoewel ze oprecht blij voor hem was dat zijn auditie zo goed ging, maakte het haar alleen maar zenuwachtiger. Het frustreerde haar mateloos dat ze voor dit wel zenuwachtig werd, maar dat ze met presentaties geen moeite had. En dat terwijl er niet eens veel mensen aanwezig waren. Ze was nog steeds aan het overwegen om weg te gaan. Ze zat op de achterste rij, dus het is niet alsof iemand haar zou zien wegliepen, maar ze wist ook dat ze dan op haar donder zou krijgen van Jaeden. Leah had verder ook niet de tijd om er over na te denken, want haar naam werd al geroepen.       'Ik ben Leah Stephens en ik zal Let it go van James Bay zingen, piano versie.' Ze wierp het blik nog een vluchtige blik toe, waarna ze achter de piano ging zitten. Het was een prettig gevoel voor haar dat ze tenminste nog een instrument kon bespelen tijdens het zingen, gezien dit haar nog enigszins een vorm van zelfvertrouwen gaf, in hoeverre het mogelijk was. Ze haalde nog enkele keren diep adem en begon toen. From walking home and talking loads To seeing shows in evening clothes with you From nervous touch and getting drunk To...       Ze bleef zitten met haar handen enkele millimeters boven de toetsen. Ze wist haar tekst niet meer. Haar wangen werden rood en op dat moment zakte ze het liefst door de grond van schaamte. Stom, stom, stom. Richting het publiek durfde ze niet te kijken, gezien ze had opgemerkt dat de meeste mensen de allereerste kandidaat hadden uitgelachen en ze was bang om de zelfde reactie te zien. Ze stond al op het punt om snel op te staan en te verdwijnen, toen de stem van Harris door de ruimte klonk. 'Neem je tijd, het is oké. Iedereen vergeet zijn haar of tekst wel eens, daar is niks ergs aan.' Leah knikte lichtjes, al was dat vanuit het publiek waarschijnlijk niet te zien.       Stilletjes sprak ze zichzelf toe, dat ze gewoon moest doen alsof ze thuis aan het oefenen was, met niemand erbij. Ditmaal sloot ze haar ogen en beeldde ze de woonkamer thuis in, waar de piano stond, met verder niemand in huis. From walking home and talking loads To seeing shows in evening clothes with you From nervous touch and getting drunk To staying up and waking up with you But now we're slipping at the edge Holding something we don't need All this delusion in our heads Is gonna bring us to our knees So come on, let it go Just let it be Why don't you be you And I'll be me? Everything that's broke Leave it to the breeze Why don't you be you And I'll be me? And I'll be me       Opgelucht dat het over was, en dat het dit keer wel goed was gegaan, liep ze het podium af. Ze voelde zich niet op haar gemak om naar Jaeden te gaan, gezien die bij een stel mensen zat die al Glee-leden waren en hij hen goed leek te kennen. In plaats daarvan liep ze naar Daryl en James. 'Hey, James,' glimlachte ze, een stuk vrolijker nu de last van de auditie van haar schouders was gevallen. 'En Daryl. Eh, je herkent mij vast niet meer, maar volgens mij zijn we ooit eens naar hetzelfde kamp geweest.' Ze hoopte dat het inderdaad hem was, anders had ze zichzelf nogal voor schut gezet, al vermoedde ze toch dat hij haar niet meer zou herkennen.

[ bericht aangepast op 8 juli 2016 - 2:03 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Charlie Buckland

"Dank je Charlie, ik snap wat je bedoelt denk ik," lachte Rhainnon zachtjes.Een zwak glimlachje betrad ook mijn gezicht. Ze begreep gelukkig wat ik bedoelde na al dat geklungel wat ik had gezegd. Ik moest hier overduidelijk aan werken. De naam van Rhainnon werd geroepen en we keken elkaar beide aan. Rhainnon keek wat moeilijker, maar ik gaf haar een knipoog ter aanmoediging. "Je kan het!" fluister ik er nog snel achteraan. "Wel, daar ga ik dan," zei ze en ik keek haar na terwijl ze op stond en richting het podium liep. Leek ze nou te huppelen? "Ik ben Rhainnon Taylor en ik heb besloten 'not the only one' te zingen van Sam Smith," ik zette een ernstige blik op toen ik aan haar stem hoorde dat ze vrij zenuwachtig was. ik hoopte dat hetzelfde zou gebeuren als dat bij mij gebeurde. De muziek ging aan en de zenuwen moesten weggaan. De muziek begon te draaien en ik knikte met mijn hoofd wat heen en weer op de melodie van het liedje. Ik zat zelf nog lekker mee te swingen, maar dan merk ik dat de muziek al afgelopen was. "Zo erg was dat niet," Rhainnon was alweer naast me gaan zitten en de volgende kandidaat werd al geroepen. "Je was goed. Ik heb genoten." zeg ik lachend. Een jongen kwam het podium opzetten en greep een gitaar van een podium. Nu pas merk ik dat het Jeaden is, de Co-Captain Cheerleader. Jeaden zwaaide naar het publiek, maar volgens mij was het een specifiek iemand. Ik draaide me om keek naar de Jury. Voor wie zou het zijn geweest? ‘Jeaden O’donnel. Ik ga vandaag Dangerous Woman van Ariana Grande presenteren, akoestisch.’ Ik was benieuwd hoe deze auditie zou verlopen, maar de audities leken snel voorbij te vliegen. Het nummer was klaar en de jongen gaf een handkusje richting het publiek. Na het handkusje kwam ook nog een sierlijke buiging. Ik kon er wel om lachen. De volgende naam werd al geroepen terwijl Jeaden het podium af huppelde.
'Ik ben Leah Stephens en ik zal Let it go van James Bay zingen, piano versie.' Leah nam plaats achter de piano. "Wat spelen veer mensen eigenlijk een instrument." nu pas merk ik dat ik een beetje tegen mijzelf hardop mompel. Leah begint te zingen en het klink vrij goed, totdat het opeens stil blijft. Leah kleurde lichtjes rood en bleef richting haar toetsen op de piano kijken. 'Neem je tijd, het is oké. Iedereen vergeet zijn haar of tekst wel eens, daar is niks ergs aan.' ik keek richting de Jury tafel en zag dat meneer Harris gesproken had. Die man verdiende gewoon een prijs voor alles wat hij deed.

---

Do I look like Mother Teresa?

• Eigthteen • Senior • Old Glee-club member • Auditorium • They better be good • Outfit •

      ”Daryl Cooper?”
Een zachte grinnik rolde over mijn lippen bij het zien van de korte aarzeling die Dex leek te hebben bij het oplezen van de naam, die op het blaadje stond wat Harris ons gegeven had. De man had een slordig handschrift en op sommige momenten mocht je blij zijn als je er een wijs uit kon komen zonder er al te veel moeite voor te doen. Nieuwsgierig blikte ik naar de volgende auditant die het podium opgelopen kwam.
      ”Mijn naam is Daryl Cooper en ik ga voor jullie The Dissident zingen.”
Voor een paar tellen verdween hij achter de schermen waardoor er een zachte frons tussen mijn wenkbrauwen verscheen. Bij het zien van de elektrische gitaar die hij tevoorschijn haalde boog ik ietsje naar voren, alsof dat het geluid wat hij zou brengen nog beter hoorbaar zou maken dan het vermoedelijk al deed. Ikzelf vond het prettiger om alleen te zingen, en liet liever een ander de begeleiding doen. Dat de jongen hiervoor gekozen had dit zelf toen wekte mijn nieuwsgierigheid des te meer.
      Een subtiele glimlach rolde over mijn lippen heen zodra de jongen begon te spelen en terwijl mijn pen opnieuw over het kladblok heen gleed stelde ik mezelf tevreden met ook deze auditie. Wellicht dat er wat punten waren om aan te werken, maar die hadden we tenslotte allemaal. “Bedankt,” bracht Gabriele uit zodra de jongen klaar was, waarna hij enkele notities leek te maken alvorens hij de nieuwe auditante het podium opriep.
      Elke auditie die daarna volgde bevat iets wat me goed deed. De stemmen waren zuiver, wellicht met enkele onzuiverheden en de meeste van hen wisten hun zenuwen goed te onderdrukken. Mijn pen krabbelde ijverig over het papier heen, waarbij ik enkele goede punten opschreef tezamen met een paar slechte. Eveneens vulde ik daar een reden bij waarom iemand wel door mocht, en wie absoluut niet in aanmerking zou komen voor een ticket bij de Glee-club.
      ”Jeaden O’donnel. Ik ga vandaag Dangerous Woman van Ariana Grande presenteren, akoestisch.”
De neiging om mijn op mijn vingers te fluiten stak even de kop op, echter hield ik mezelf in en grijnsde licht naar de jongen die als één na laatste het podium op kwam. Ik hoefde zijn auditie niet te horen om te beslissen of Jaeden door mocht naar de volgende ronde - ik had hem tenslotte vaak genoeg horen zingen gezien de jongen zowat een deel van mijn gezin uitmaakte. De auditie was in mijn ogen voor hem slechts een officieel gebaar; puur omdat het een must was vooraleer je bij de Glee-club binnen kwam. Grinnikend schudde ik mijn hoofd toen Jaeden zijn auditie afsloot met een vrolijke handkus - die hij schaamteloos het publiek in blies.
      Zodra de jonge jongen het podium af liep, en Leah verscheen, drentelde hij onze kant op - waarna hij zich op Jordan’s schoot liet ploffen en de jongen een zoen op zijn wang drukte. “Ik denk moet Ariana toch maar overwegen om een duet met mij te doen, vind je niet?” hoorde ik hem vaagjes tegen Jordan zeggen, daar mijn aandacht op dit moment nog naar de laatste auditante werd getrokken. Een zachte por tegen mijn been maakte het echter dat ik even omkeek naar de boosdoener. “MAEVV. Wel lief zijn tegen Leah hoor. Anders pik ik je stoel af.” Zachtjes lachte ik, waarna ik met mijn hoofd schudden. “Ik zou niet durven Jae, dat weet je toch?” Vluchtig zond ik hem een knipoog en draaide me om zodat ik kon luisteren naar de allerlaatste auditie.
      ”Ik ben Leah Stephens en ik zal Let it go van James Bay zingen, piano versie.”
Zodra de blondine zich achter de piano nestelde, en mijn bewondering gedeeltelijk alleen daarom al groeide, en ze haar eerste noten liet klinken rolde er een lading kippenvel over mijn arm heen. De zuivere noten die uit het keeltje van haar leken te vloeien maakte het dat ik mijn blik niet van haar weg kreeg, zelfs niet toen ze haar tekst verloren leek te zijn. Mr. Harris sprak haar bemoedigend toe, waarna de blondine zich aardig wist te herstellen en haar auditie met gesloten ogen herpakte. Ik was verkocht. Afgezien van het feit dat Leah wellicht iets meer aan haar zenuwen moest werken, had ze een prachtige stem en die was ik niet van plan zomaar te laten gaan - mochten de jongens er anders over denken.
      ”Wauw,” mompelde ik dan ook zacht en zakte tevreden achterover op mijn stoel. “Er zitten aardig wat goeie tussen, denken jullie niet?” vroeg ik zachtjes aan Dex en Gabriele, waarna ik mijn poelen even van de een naar de ander liet glijden. Nu de audities waren geweest was het onze beurt om het podium op te gaan en ergens stond ik dan ook te popelen om er naar toe te gaan.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

'The bitchy talk
The jealous stare.
The funniest part?
You think I care.'

---

Ik hield mezelf stevig aan Jordan vast toen deze iets ging verzitten voor zijn eigen bestwil. Zijn hoofd plaatste hij op die van mij, waarbij ik mijn gezicht enkel dieper in zijn nek nestelde. Zijn knuffels waren bijna net zo goed als die van Gabriele. Bijna.
‘Jij en Ariana zouden zeker wel een duet moeten doen, ik bedoel, je blies de jury zowat omver met je optreden, Jeadie.’ Zachtjes lachte ik, waarbij ik plagend met mijn neus in zijn nek kietelde. ‘Niet iedereen heeft zo’n high pitched voice als ik heb. One cannot simply sing Ariana without it.’
Zachtjes sloeg Jordan zijn armen rond mij heen, wat mij even de gelegenheid gaf om naar Maeva te spieken. Ze leek geconcentreerd naar de podium te kijken waar Leah nu stond. Het meisje was goed bezig, tot ze stil viel in zo’n korte tijd dat haar auditie onmogelijk afgelopen kon zijn. Voor ik me kon concentreren wat zich gaande hield op het podium, werd ik alweer afgeleid door Jordan. Soms leek het wel alsof ik ADHD had, gezien ik echt enorm makkelijk afgeleid was. Mijn leraren wisten daar dan ook totaal geen raad mee gezien ik liever dingen besmeurde met allerlei verf, stift en andere voorwerpen die voor mijn hand lagen dan naar hun saaie stof luisteren. Het was dan ook niet gek dat Leah mij bijles moest geven. Ik was anders allang al gezakt; hoewel niemand zulke mooie muurkranten als ik kon maken. Dat was eenmaal mijn gift.
‘Dus… Ik ging vanmiddag mee toch?’ abrupt knikte ik wat een gigantische fout van mij was. Mijn hoofd kwam tegen zijn kin aan, waardoor zijn hoofd wat omhoog kantelde. Ik giechelde zachtjes om mijn fout, voor ik plagend over zijn buik streelde. ‘Het zal wel moeten. Mijn moeder gaat als het goed is voor een hele leger koken vandaag omdat jij mee eet. Je moet wel groot en sterk worden, niet waar.’ Mijn strelingen over zijn buik liet ik langzaam overgaan in gekietel, waar ze algauw zijn zijdes wisten te vinden. Vermakelijk keek ik naar de jongen die elk moment door mijn geteister als een epilepsie patiënt onder mij ging spartelen, waardoor ik bij voorbaat al meer op de leuning naast ons ging steunen zodat ik niet van zijn schoot kon vallen. 'Not so though now, hmm.'

[ bericht aangepast op 10 juli 2016 - 23:39 ]

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Gabriele Ezra O’Donnell
Senior , Bad boy, Auditions at the Jury table with Dex and Maeva

---

De volgende optredens waren erg goed en zorgvuldig had ik dan ook alles opgeschreven van commentaar dat ik had, ondanks dat het meeste gewoonweg positief was. Er waren altijd ups and downs, maar de lat kwam steeds hoger en hoger te leggen. Eens Jeaden op het podium werd geroepen kon ik het niet laten om toch even te grijnzen. Ik had mijn ouders beloofd om zijn optreden te filmen dus haalde ik dan ook stiekem mijn mobiel boven en zette deze op filmen waarna ik even naar mijn mede jury leden keek. Maeva was zo goed als besties met Jeaden dus ze wist wel hoe goed hij was en van Dex kon ik het niet meteen pijlen. Eens de klanken van Dangerous Women klonken leek Jeaden zich meteen op zijn gemak te voelen en knalde iedereen van het podium af met zijn powerstem. Eens hij gedaan was moest ik me echt inhouden om te gaan klappen. Echter na zijn lied ging hij bij Jordan op schoot zitten en rolde ik kort met mijn ogen waarna ik naar de laatste auditie keek. Leah leek er erg nerveus te zijn en settelde zich achter de piano, echter moest ze opnieuw starten van de stress. Dit kon iedereen overkomen en het beste is nu eenmaal in een club als Glee dat je gauw over je podium angsten heen geraakt. ”Wauw,” mompelde Maeva eens alle audities gedaan waren “Er zitten aardig wat goeie tussen, denken jullie niet?” ik knikte instemmend. "De lat ligt weer eens hoog dit jaar." zei ik tevreden en hoorde Dat Mr.Harris ons nu op podium riep voor de groepsong. "Ready?" grijnsde ik naar de twee en liep dan naar het podium toe.


(sorry it's crappy)

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Jordan Goodrich

"Niet iedereen heeft zo’n high pitched voice als ik heb. One cannot simply sing Ariana without it." Hoorde ik Jeaden zeggen en ik grinnikte.
"Nou moet je niet te vol van jezelf worden hoor," grapte ik en ik keek naar de auditie. Op mijn vraag knikte Jeaden, waardoor zijn hoofd tegen mijn kin aankwam. Ik draaide mijn hoofd opzij en wreef erover. Soms kon deze jongen zo onhandig zijn. Ik moest zachtjes lachen.
"Het zal wel moeten. Mijn moeder gaat als het goed is voor een hele leger koken vandaag omdat jij mee eet. Je moet wel groot en sterk worden, niet waar." Kreeg ik als antwoord. Wanneer ik bij Jeaden thuis at maakte zijn moeder inderdaad veel eten. Ach, eten was lekker dus ik kon het haar niet kwalijk nemen. Ik bleef daar altijd maar opscheppen. Eten is zowat heilig.
Nu pas merkte ik de streling over mijn buik op, maar voor ik het echt door had veranderde het naar kietelen en ik klemde mijn kaken op elkaar om niet te hard te lachen. Ik probeerde Jeadens handen te pakken, maar door het gekriebel lukte dit niet.
"Not so though now, hmm." Hoorde ik hem zeggen en ik kneep mijn ogen dicht.
"Ach, rotjoch," lachte ik en ik kon toch een van zijn handen vastnemen, maar omdat de andere nog zo aan het kietelen was, liet ik ons van de stoel af glijden, waardoor Jeaden nu bovenop mij zat. Ik begon iets harder te lachen en hapte even naar lucht.
"Jeadie- ik- moet-" Mijn lach werd een soort hikkend geluid, omdat ik niet te hard wilde lachen. "Jeadie! Zingen- zo!" riep ik naar hem en ik probeerde hem van me af te rollen. Toen dit na veel gestruggle was gelukt krabbelde ik snel overeind en rende ik richting het podium.
"See you later, alligator!" riep ik naar Jeaden en ik stak mijn middelvinger naar mijn beste vriend op, waarna ik achter het podium verdween.

[ bericht aangepast op 12 juli 2016 - 20:29 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

• Eigthteen • Senior • Old Glee-club member • Auditorium • They better be good • Outfit •

      ”De lat ligt weer eens hoog dit jaar.”
Ik knikte instemmend met wat Gabriele opmerkte, waarna ik mijn laatste spullen opborg en een schuine blik over mijn schouder wierp. Jaeden en Jordan waren beland in een heus kietel-gevecht en kregen het zelfs voor elkaar om met een bons op de grond terecht te komen. Hoofdschuddend en met een glimlach op mijn lippen gekruld draaide ik terug. Vanuit het podium klonk de stem van Mr. Harris, die ditmaal de Glee-club het podium opriep voor ons optreden. “Ready?” grijnsde Gabriele mij en Dex toe. Met een groeiende enthousiaste blik op mijn gezicht duwde ik me overeind uit de stoel. “Echt wel,” reageerde ik en woelde licht een keer met mijn handen door mijn haren heen.
      “Jae, wil je mijn spullen bij houden?” Op het moment dat ik me naar de klein Duivelin toedraaide wist ik nog net op tijd een pas achteruit te doen zodat ik Jordan veilig wist te ontwijken, zodra deze ontsnapte aan de kietel-grage vingers van Jaeden. “Stelletje druktemakers,” lachte ik zacht en duwde mijn rugzak richting Jae. “Showtime,” knipoogde ik hem nog toe alvorens ik besloot een weg te maken naar het podium.

      Zodra we met z’n alle op het podium stonden en de lampen ons alle in een spotlight zetten, voelde ik meteen weer waarom ik zo blij was om lid te zijn van deze club. De mensen om me heen waren één voor één allemaal iets voor me gaan betekenen en de gezamenlijke sfeer die er — over het algemeen — hing droeg bij aan een prettige samenwerking. Het allerbelangrijkste was natuurlijk dan ook dat we één ding op z’n minst gemeen hadden: Zingen. Met een glimlach rondom mijn lippen sloeg ik de eerste noten zingend aan, waarna de rest één voor één een stukje overnam.

(Maeva)
Just a small town girl
Livin' in a lonely world

(Reya)
She took the midnight train
Goin' anywhere

(Dex)
Just a city boy
Born and raised in South Detroit

(Scarlett)
(S)He took the midnight train
Goin' anywhere

(Gab)
A singer in a smokey room
The smell of wine and cheap perfume

(Jordan)
For a smile they can share the night
It goes on and on and on and on

(Nova)
Strangers waiting
Up and down the boulevard

(Hailey)
Their shadows searching
In the night

(James)
Streetlight people
Livin' just to find emotion
Hidin' somewhere in the night

(All)
Don't stop believin'
Hold on to that feelin'
Streetlight people
Don't stop believin'
Hold on
Streetlight people
Don't stop believin'
Hold on to that feelin'
Streetlight people

      Met een brede glimlach ebde de laatste noten van ons gezamelijk lied weg en zochten mijn poelen haast direct naar Jaeden — die zich op zijn beurt kostelijk vermaakte op een van de stoelen die voor de juryleden waren bestemd. “De brutale snotaap,” mompelde ik zacht, waarna ik een enkele keer opzij blikte om naar de rest te kijken. Vervolgens besloot ik om van het podium af te gaan daar me er geen reden meer leek er te blijven staan, en wij juryleden alle audities nog moesten overleggen — om vervolgens (hopelijk) tot een goede beslissing te komen.
      Tussen de rijen met stoelen door baande ik me opnieuw een weg naar het tafeltje van de jury en plante mijn kont op de rand om te gaan zitten, vlak naast Jaeden — die tevreden op mijn stoel zat. “Wat lief van je, Jae-Jae,” pruttelde ik de jongen plagend toe. “Dat je mijn stoel voor me hebt warm gehouden.” Licht grijnzend haalde ik mijn vingers losje een keer door mijn lange lokken heen en wierp een korte blik op de rest, alvorens ik weer naar Jaeden keek. “En, hoe klonk ons optreden?”

[ bericht aangepast op 12 juli 2016 - 21:20 ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

'The bitchy talk
The jealous stare.
The funniest part?
You think I care.'

---

De lach van de jongen was aanstekelijk. Een brede grijns en licht gegiechel verlieten dan ook mijn mond, terwijl de jongen onder me bleef kronkelen als een beest die elk moment kon dood gaan. Hij poogde er dan ook om mijn handen te pakken, wat natuurlijk niet lukte. Als het mijn broer niet lukte dan lukte het iemand zoals Jordan zeker niet, die veel meer voetwerk gebruikte dan armwerk zoals Gabriele deed. Ik vond het dan ook enorm amuserend om Gabriele soms lastig te vallen met gekietel, voornamelijk omdat hij daar ook echt niet tegen kon, maar wie kon daar nou wel tegen.
Net wanneer ik mijn vingers wilde laten stoppen, gezien we wel erg wankel op de stoel nu zaten, vielen we al met een doffe klap op de grond. Iets wat toch wel pijn aan mijn billen deed, ondanks ik op Jordan zelf viel. Jordans benen waren dan ook alles behalve zacht.
‘Jeadie- ik- moet- Jeadie! Zingen- zo!’ riep de jongen uit, waardoor ik een klein smekend pruillipje op mijn gezicht trok. Jordan was mijn stoel en ik wist niet wie momenteel als mijn stoel kon fungureren gezien iedereen die ik kende en vaak als slachtoffer gebruikte op het podium moest gaan staan. De gedachten dat iedereen waar ik ontzettend van hield me na dit jaar ging verlaten, deprimeerde me dan ook enorm.
De jongen kroop onder me vandaan, waardoor ik alleen achter bleef op de grond. ‘See you later, alligator!’ riep hij nog, waarbij hij zijn middelvinger naar me op stak. Als verweer stak ik mijn tong naar de jongen uit, gezien wij allebei wisten dat hij nog revange hierop ging krijgen. Moest hij maar wat liever zijn. Voordat ik echter een actie kon ondernemen, werden er al spullen bij me gedumpt van niemand minder dan Maeva. ‘Jea, wil je mijn spullen bij houden?’ plagend schudden ik mijn hoofd naar het meisje, die allang had aangenomen dat ik het wel zou doen. Helaas. Ik was te goed voor de wereld. Daar was ik allang achter. ‘Dat gaat je wel wat kosten.’ Riep ik toch achter Maev aan, gezien ik wel op haar tas moest oppassen en dat in principe hetzelfde is als op kinderen oppassen. Je wist nooit waar de tas heen kon vluchten. Ik sloeg dan ook mijn armen rond de tas, als een soort van baby, voor ik mijn plek afstond voor een beter zicht aan de jury tafel. Niemand zat er nu toch meer en daarnaast wilde ik wel iedereen goed bekijken. Ach, wat hield ik mijzelf ook voor; ik verdiende de juryplek; ook al was ik nog geeneens aangenomen. Ik kon dan ook niet wachten om mezelf volgend jaar op te geven als school president. Helaas voor iedereen was ik nog te jong daarvoor.
Voor ik het wist stond iedereen al op de podium. Ik zwaaide even naar Gabi gezien ik hem – tot mijn ergernis – geen succes had kunnen wensen. Niet dat hij dat nodig had. We waren familie en als het zingen niet voor hem uitpakte; kon hij altijd nog model worden. Als Harry styles en derest van One Direction zo populair konden zijn; dan kon Gabi het ook.
De lichten dimde zich wat aan de rest van de kant; waar een felle licht op de eerste persoon scheen; wat Maev was. Muziek speelde zich zachtjes af en voor ik het wist pakte de Queen uit met een opening die natuurlijk niemand beter had kunnen doen. Zelfs ik niet, hoewel ik dat nooit toe zou geven. Van Maev ging het over naar Reya en van Reya weer naar Dex tot Gabi en Jordan. Ik wist niet of het was omdat Gabi en Jordan naast elkaar moesten gaan staan, maar Jordan leek enorm geïrriteerd door iets te zijn toen Gabi nog zong. Ik wist niet waarom die twee een dikke haat en nijd relatie bezaten, maar als ze nu al niet naast elkaar konden staan; werd het vanavond nog wat aan de eettafel. Ik wist ook heus wel dat het niet zo gezellig was als ik en Reya samen aan tafel zaten; maar Jordan was een vriend en Reya ging zeer waarschijnlijk met míjn broer trouwen. Ze was al zo vaak bij ons dat ik me haast af ging vragen of ze hem niet al van me af ging pakken voordat hij van school af was. Iets wat ik nooit zou accepteren. Ik zou heus wel een sleutel kopiëren als ze dat deed zodat ik haar nog altijd kan irriteren door bij Gabriele te zijn. Ze zou er niet zo makkelijk van af komen.
Gelukkig was de zang algauw afgelopen waardoor Maeva me kon redden uit mijn deprimerende sfeer. Ze ging op de rand van het tafeltje wat zich voor de jury stoelen bevond zitten, waarbij ze dicht bij mij kwam. Op haar stoel kon ze dan ook niet zitten, gezien ik daar op zat. Ze was eenmaal niet zo asociaal als ik om iedereens schoot te gebruiken, zelfs wanneer er nog twee stoelen naast die persoon in kwestie leeg waren.
‘Wat lief van je Jea, Jea. Dat je mijn stoel voor me hebt warm gehouden.’ Ik grijnsde terug naar het meisje, voor ik opstond en mijn kont evenals haar op het tafeltje planten. Misschien had ik toch op het tafeltje moeten gaan liggen. Had een betere statement gemaakt.
‘Ik krijg wel vaker te horen dat ik enorm heet ben, maar ik hoor dat liever van leuke jongens dan door mijn beste vriendin.’ Zachtjes drukte ik een kus op haar wang, waarbij ongetwijfeld wel wat make up aan mijn lippen konden blijven hangen. Niet dat het me zal deren. Hoefde ik ze zelf niet meer te stiften.
‘..Maar ik heb het wel voor je over hoor Maev. Zelfs al betekend het dat ik een stoel van een zeer getalenteerde jurylid warm moet houden met mijn aanwezigheid en je tas vasthouden, voordat deze gekidnapped word door de slinkse en zeer rebelse publieksstoelen hier.’ Ik gaf haar zachtjes een stootje met mijn elleboog tegen de hare, waar ik speels lachten. ‘En, hoe klonk ons optreden?’ vroeg het meisje nog, waarbij ik een blik over de mensen die nog op het podium stonden liet gaan, voor ik een lolly uit mijn zak viste en tussen mijn lippen stak.
‘Goddelijk, hemels, fantastisch en beeldschoon; ook al had ik zelf liever als oude klassieker Cher gekozen dan Journey. Je opening was weer fantastisch zoals altijd, kan er ook iets niet perfect aan je zijn Maev?’ Gefrustreerd slaakte ik een zuchtje; voor ik weer mijn amuserend glimlachje op mijn gelaat liet toveren, waarbij ik mijn lolly even uit mijn mond haalde om naar haar uit te steken. ‘Ook een likje?’

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

---

Big girls cry when their hearts are breaking

Jordan Goodrich

De irritatie zat me hoog en bleef ook zo. Gabriele was zo'n eikel. Hij gaf me een duw tijdens ons optreden en ik heb er een teruggegeven, want even serieus, hoe laag kun je zakken. Ik struikelde er ook bijna door. Hij kan wel zo blijven doen, maar ik ga hierdoor echt niet uit Glee, want dan riskeer ik het om uit het voetbalteam geschopt te worden en dat is niet wat ik wil. Zowel Glee als voetbal vind ik erg leuk en ik laat me niet door Gabriele uit het veld slaan. Ik was al blij dat hij uit het voetbalteam was.
Ik had mijn tas over een schouder geslagen en liep door de gangen. Ik was eigenlijk meteen weggegaan en ben zelfs vergeten om naar Jeaden te gaan. Ik stopte even met lopen en keek achter me, maar geen Jeaden te bekennen. Langzaam hervatte ik mijn weg naar mijn locker. Daar aangekomen opende ik hem en stopte de overbodige spullen erin. Ik keek naar de foto's die aan de deur hingen. Jeaden en ik zijn al vrienden sinds Jeaden hier op school zit. Het klikte eigenlijk meteen tussen ons en dat was wel leuk. Mijn blik gleed nog even door mijn locker. Damn, het werd tijd dat ik deze eens zou opschonen, het zag er niet uit. Ik haalde een hand door mijn haar en sloot de locker weer. Mijn hand gleed in mijn zak waar ik mijn mobiel uit griste en ik opende de chat met Jeaden.

Jeadie, ik sta bij mijn locker. Rijd je met mij mee?

Ik verstuurde het bericht en leunde tegen de lockers aan.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Gabriele Ezra O’Donnell
Senior , Bad boy, Auditions at the Jury table with Dex and Maeva

---

Gefrustreerd na het lied, liep Gabriel het podium af om zijn spullen bijeen te rapen. Tijden de performance had hij Jordan blijkbaar een duw gegeven toen het zijn beurt was om te zingen, en kreeg er meteen een harde duw voor terug. Die jongen had angerissues en als het aan Gab had gelegen had hij hem al lang uit glee gegooid. Gabriele mocht hem gewoon niet en dat wist iedereen dan ook. Kauwend op de binnenkant van zijn wang liep hij naar de Jurytafel waar hij zijn notitieboekje en rugzak nam die hij gemakkelijk over zijn schouder wist te hijsen en keek vanuit zijn ooghoek toe hoe Jordan kwaad de zaal uitliep. Hoe dan ook zou Jeaden zijn vriend , tegen de wil van Gab mee nemen naar huis om te eten en daar had de jongen nu absoluut geen zin in. "Dramaqueen." murmelde hij dan ook en zocht met zijn groene ogen naar Reya die hij na enkele seconden zag staan en wandelde rustig naar haar toe. Zijn handen waren nog in vuisten gebald en hij moest gewoon wat afleiding vinden. "Reya, ga je mee?" vroeg de jongen haar dan ook al had hij zijn woede niet voor haar kunnen verbergen. Ze was zijn soulmate en zou vast en zeker wel de juiste afleiding vinden voor Gabriele. "Wat vond jij van de performances?" vroeg Gab haar gezien hij toch zijn best wilde doen om haar tevreden te stellen. Ondanks dat wist Gab wel dat ze een preek voor de jongen had klaarstaan.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

James Joseph Mill Toen Daryl zijn auditie had gedaan had hij kort geklapt, hij had dus toch een aardig talent. ‘’Hey, man,’’ sprak hij toen hij van het podium was gelopen. ‘’Dus wat vond je ervan? Denk je dat het goed genoeg was om er bij te mogen?’’ Hij speelde met zijn lippiercing wat me iets zenuwachtig maakte maar ik knikte, ‘’maak je geen zorgen,’’ sprak ik en duwde hem zachtjes. ‘’Ik weet zeker dat je binnen bent.’’       ‘’Dus hoe is die Mr. Harris eigenlijk? Een aardige vent?’’ Ik haalde mijn schouders nonchalant op en keek even door het auditorium om te zien of hij niet plotseling achter mij plaats had genomen. ‘’Een beetje een zeikerd maar wel oké,’’ sprak ik en boog wat naar voren, ‘’als hij je heel erg mag dan heb je zeker een beentje voor dus ik zou maar je beste glimlach opzetten als je langs hem loopt.’’ Ik lachte zachtjes en liet een hand door mijn haren gaan voordat ik de helft van het clubje het optreden bezette. ‘’God, ik was het helemaal vergeten, dat optreden!’’ Ik stond langzaam op en keek naar Daryl, ‘’ik spreek je later goed? We moeten vaker wat doen, samen.’’ Ik stak mijn tong uit samen met een rock en roll teken aangezien ik dat wel bij de jongen vond passen. Rebels.       Op het podium was ik de helft van mijn tekst vergeten want ik was veel te high om er überhaupt iets van te herinneren. Misschien dat ik er later nog spijt van kreeg maar tot nu toe kon ik er alleen nog maar om lachen. Ik maakte mijn weg door de groeperingen heen en liep zo snel mogelijk naar mijn kluisje toe om mijn spullen te pakken. Het optreden was eigenlijk nogal een puinhoop, Gabriele en Jordan zaten wat te duwen waardoor ik bijna zelf van het podium af flikkerde. Ik werd straks nog het slachtoffer van hun stomme kinderachtige spelletjes. Mijn ogen doorzochten het kluisje en ik pakte gauw wat benodigdheden maar liet mijn boeken achter wat erg hielp met het dragen van het gewicht in mijn tas. Ik holde naar de bushalte waar ik uitgeput neerzakte op het stoepje met de uitvinding dat ik net de bus had gemist. Dat werd weer een halfuur wachten.       Verveeld haalde ik een pakje sigaretten uit mijn zak en stak er een in mijn mond die ik aan probeerde te steken maar miserabel faalde door de windvlagen. Ik zuchtte geërgerd voordat de sigaret begon te lichten en ik glimlachte gelukzalig terwijl ik inhaleerde.

[ bericht aangepast op 14 juli 2016 - 15:21 ]

---

Everything is illuminated by the light of our past.

• Eigthteen • Senior • Old Glee-club member • Auditorium • They better be good • Outfit •

      Met een plof plaatste Jaeden zich grijnzend langs me op de tafel. “Ik krijg wel vaker te horen dat ik enorm heet ben, maar ik hoor dat liever van leuke jongens dan door mijn beste vriendin,” sprak hij, waarna ik een zachte zoen van hem op mijn wang kreeg. Grinnikend blikte opzij, zodat ik naar hem kon kijken. Stiekem moest hij ergens toegeven dat hij ook genoot van de complimenten die ik hem gaf, want dat waren er af toe behoorlijk wat. “..Maar ik heb het wel voor je over hoor Maev. Zelfs al betekend het dat ik een stoel van een zeer getalenteerde jurylid warm moet houden met mijn aanwezigheid en je tas vasthouden, voordat deze gekidnapped word door de slinkse en zeer rebelse publieksstoelen hier.”
      Ditmaal rolde er een muzikaal lachje over mijn lippen heen en schudde mijn hoofd, alvorens ik besloot hem te vragen naar ons optreden. De jongen had een rijkelijke fantasie en ergens kon ik niet ontkennen dat ik er van hield — ik zou tenslotte niet weten wat ik zonder zijn bruisende energie moest daar hij inmiddels een aardig deel van mijn leven was gaan uitmaken.
      ”Goddelijk, hemels, fantastisch en beeldschoon; ook al had ik zelf liever als oude klassieker Cher gekozen dan Journey. Je opening was weer fantastisch zoals altijd, kan er ook iets niet perfect aan je zijn Maev?” De gefrustreerde zucht die Jaeden liet klinken wuifde ik subtiel weg. “Hé toe, ook ik heb mijn fouten,” bracht ik lichtelijk tegenstribbelend uit.Ik was niet het type wat zichzelf de lucht in prees en die met haar ego mijlenver te koop liep. Als ik moest beginnen met de dingen die ikzelf niet zo perfect vond, dan was de lijst ellelang. “Ook een likje?” Grijnzend viste ik de lolly uit zijn vingers, waarna ik deze schaamteloos in mijn eigen mond stopte. “Dat is een hele domme vraag, Jae-Jae,” pruttelde ik met de lolly in mijn mond. Na een paar seconde op het ding gesabbeld te hebben gaf ik het weer terug aan mijn beste vriend, om me vervolgens van de tafel af te laten glijden. Voor een poosje bleef ik nog bij hem hangen, waarna ik uiteindelijk besloot even langs huis te gaan.
      ”Stuur me een berichtje als er iets is, oke?” Met een schuine blik keek ik van Jaedan, naar zijn broer en in de richting naar waar ik Jordan eerder had zien lopen. De gespannen sfeer tussen de twee jongens was me namelijk niet ontgaan tijdens het zingen, en ook niet zodra beide heren van het podium afliepen. Ter afscheid drukte ik mijn lippen op Jaedan’s wang, waarna ik besloot om richting de kluisjes te gaan zodat ik mijn spullen kon pakken.

      Een diepe zucht rolde over mijn lippen heen en terwijl mijn vingers over het scherm van mijn mobiel heen veegde, liep ik deels in gedachten verzonken — blindelings haast — richting de bushalte. Gezien mijn moeder vanmorgen besloten had om de Volvo mee te nemen, werd ik gedwongen de bus te nemen daar mijn fiets het loodje had gelegd. Het scheelde een beetje dat ik het geen ramp vond — het wachten eer het grote voertuig verscheen was het enige minpunt.
      Op het moment dat ik het bushokje in liep struikelde ik half over een tas die blindelings op de grond gemikt leek. “Wat the —” Zonder pardon slikte ik de rest van mijn woorden in bij het zien van James — die al rokend op het bankje zat. “James. .” rolde er onbewust over mijn lippen heen. Vertwijfeld duwde ik mijn telefoon weg en schikte mijn rugzak goed over mijn schouder gezien deze naar beneden was gezakt toen ik bijna besloot met de vloer gelijk te gaan. Voor kort gleden mijn ogen over de jongen heen terwijl mijn tanden in mijn onderlip zonken. Het was een hele tijd geleden dat ik alleen met hem had gezeten en op dit moment wist ik even niet goed hoe ik mezelf moest houden.
      “Ik — eh. Misschien dat je-je tas aan de kant kunt zetten?” bracht ik uiteindelijk uit en negeerde het feit dat mijn kaken lichtelijk rood werden vanwege de meest stomme openingszin ooit. Het feit dat de jongen zijn aanwezigheid nog steeds iets leek te doen duwde ik wijselijk ver naar de achtergrond.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

'Your guys behaviour almost made me fucking straight'

---

Laaiend beende ik de auditorium uit. De positiviteit die ik normaal en ook vandaag bezeten had was finaal verdwenen en dat puur omdat mijn broer en Jordan zich gewoon niet een keer in konden houden met de haat en nijd relatie die ze samen bezaten. Dat ze zo kinderachtig waren om elkaar te duwen op het podium was al enorm ver in mijn kokende ketel, maar toen Gabriele dan ook simpelweg zei dat hij Jordan niet mee naar huis wilde rijden, maar Reya wel, kookte deze over. Het was oneerlijk. Het was oneerlijk hoeveel macht Gabriele had over de auto en niet eens een keer zijn dominante gedrag opzij kon zetten bij mijn auditie in de Glee Club noch daarna. Hij was hypocriet. Dat was een ding wat zeker was, gezien ik wel Reya moest accepteren maar andersom kwam het nooit ten spraken. Daarnaast zou ik Reya nooit slaan, duwen of ander fysiek geweld. Meestal negeerde ik haar gewoon of zag ik haar niet omdat ik naar Maeva ging.
Ik zigzagde wat door school, voor ik Jordan bij zijn kluisje zag staan. Ook al zag ik beide jongens liever nu niet, was het feit dat ik Gabriele pijn wilde doen te groot. Het was niet alsof het niet wederzijds was, gezien de jongen zelf ook meteen naar Reya kroop na mijn furie in plaats van een zier om mij te geven. Bewees maar eens hoeveel zij meer waard was dan mij voor hem. Van mij mocht hij vandaag nog oprotten met haar en nooit meer terug keren. Ik had Samantha en Maeva nog als zussen. Ik hoefde Gabriele niet.
Ik greep Jordan bij zijn hand en trok hem – zonder wat te vragen noch te zeggen - mee de school uit naar zijn auto. Ongeduldig wachtte ik tot de jongen zijn auto van slot haalde, voor ik mezelf in de bijrijdersstoel zetten. Ik duwde de gordel vast in zijn slot, waar ik demonstratief de raam uit staarde. Ik kon Jordan gewoon even niet aankijken omdat ik op dit moment waarschijnlijk in tranen uit zou barsten. Iets wat ik liever niet wilde gezien mensen dit altijd van mij verwachten. Ik wilde hard zijn en gevoelloos en niet huilen. Ik at liever mijn depressieve gevoelens weg dan dat ik deze omarmde. Misschien waren deze ruzies normaal voor andere gezinnen, maar ik en Gabriele maakte vrijwel nooit ruzie; ook al was het er nu toch wel van gekomen.
Gefrustreerd wreef ik even langs mijn wang, waarbij ik mijn adem onder controle probeerde te houden en mijn stem zo luchtig mogelijk probeerde te krijgen zoals deze meestal was.
‘Ik denk dat het toch afhaalpizza vanavond word dan mijn moeders stoof; maar ik heb echt honger; dus kunnen we naar een donutwinkel gaan, alsjeblieft.’ Mijn stem brak haast bij het laatste woordje, wat me weer door het raam liet staren. Zodra ik eenmaal gevoed was met de benodigde suikers zal het wel beter zijn. Dan zou ik al deze drama achter me kunnen laten, hoewel ik niet verwachtte dat ik mijn gezicht vandaag thuis nog zou laten verschijnen als het aan mij lag. Gabriele kon de pot op.

[ bericht aangepast op 14 juli 2016 - 21:58 ]

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Jordan Goodrich
Ik stond een tijdje te wachten, maar kreeg geen bericht. Zou hij al weg zijn? Ik keek om me heen en wilde net bij de lockers weg gaan, tot ik ineens bij mijn hand werd gegrepen en mee werd getrokken. Eigenlijk wist ik al wie het was, want niet iedereen durfde me zomaar bij de pols beet te nemen. Ik liep achter Jeaden aan en bekeek hem, maar ik kon zijn gezicht niet zien, omdat hij een armlengte voor me liep. Mijn sleutels vielen bijna uit mijn hand toen ik deze uit mijn zak haalde. Dit was echter niet het geval en ik kon de auto openen, waarna Jeaden er meteen in stapte en de gordel om deed. Ik stapte ook in en stopte de sleutel in het contact, waarna ik deze een kwartslag draaide waardoor de auto startte. Ik wierp nog een blik op Jeaden, maar hij had het zijne ferm van mij afgericht naar buiten. Mijn voet drukte het gaspedaal in en ik reed het schoolplein af. In mijn ooghoek zag ik Jeaden hard over zijn wang wrijven en het was duidelijk dat hij flink pissig was. Begrijpelijk, was ik ook, maar ik moest op de weg letten, dus kon ik daar niet teveel aandacht aan besteden.
"Ik denk dat het toch afhaalpizza vanavond word dan mijn moeders stoof; maar ik heb echt honger; dus kunnen we naar een donutwinkel gaan, alsjeblieft." De laatste woorden kwamen anders uit zijn mond en ik keek opzij. Ik zei niets en richtte mijn blik weer op de weg, waarna ik de afslag naar de donutwinkel nam.
"Jeadie..." Ik parkeerde op een van de plekken en keek naar de jongen naast me. Ik wilde mijn hand op zijn been leggen, maar deed het niet, waardoor deze op de pook belande. "Gaat het?" Mijn blik was op mijn hand op de pook gericht en ik speelde wat met het ding. "Het was echt niet de bedoeling. Gabriele duwde me en als reflex duwde ik hem terug... JeadieBoo, can you forgive me?" Ik keek hem van onder mijn wimpers aan en beet op de binnenkant van mijn lip.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.