[RPG — 250] Glee Club • Speeltopic - Speeltopics

---

STORY Greenwood High is een school zoals geen ander in het kleine stadje Greenwood. Het is een klein plaatsje waarin veel mensen ervan dromen om ooit naar een grote stad te vertrekken. De school is een doodnormale High School met cheerleaders, atleten, underdogs en een Glee-club. Dit is een naschoolse club waarin leerlingen de kans krijgen om zich muzikaal te ontwikkelen. Wekelijks krijgen zij opdrachten van hun docent om liedjes op te voeren. Ieder jaar strijden ze voor de nationale titel van beste Glee-club van het land met verschillende voorrondes. Het enige probleem: de Glee-club is het laagste van het laagste op school als het gaat om populariteit dus veel leerlingen durven geen lid te worden.

---

SCHOOL Greenwood High is een vrij kleine school. Er worden lessen gegeven aan vier leerjaren: freshmen (14-15 jaar), sophomores (15-16 jaar), juniors (16-17 jaar) en seniors (17-18 jaar). Momenteel is het voetbalteam (The Green Wolves) van de school het meest succesvol. Vroeger was dat American Football maar de voetballers waren plots veel beter en daar werd vanaf toen ook alle aandacht aan gegeven. Daarnaast is er een succesvol cheerleaderteam. Er zijn enkele andere sportteams, maar deze worden niet zo gesteund door het schoolsysteem. TEACHERS Nathaniel "Nathan" Harris | Glee-Club & English Sebastian Gould | Soccercoach Sandy Cruz - Cheerleadingcoach

---

ROLES Naam — Username — Faceclaim — Pagina Naam: Leeftijd: Zie kopje 'school' om te kijken in welk jaar de personages zou zitten Innerlijk: Wees origineel, niemand is perfect Uiterlijk: Niet iedereen ziet er zo "perfect" uit als een model Geschiedenis: Status: Zit jouw personage naast de Glee-club ook nog ergens bij? Bijvoorbeeld cheerleaders, voetbal etc Relaties: Waarom Glee-Club: Extra: Denk aan favoriete liedje, talenten (wees hierin origineel), angsten, hobby's, liedje waarmee hij/zij auditie heeft gedaan, idolen Jongens VOL — Daryl Cooper | Ziegler | Luke Hemmings | 1.4 — Charlie Buckland | HeyitsGraham | William Moseley | 1.3 | Keeper — Jordan Goodrich | SadTech | ? | 1.4 — Alexander 'Jeaden' O'donnel | Philip | Christopher Mccrory | 1.5 | Co-captain cheerleaders — Dex William Buchanan | Childs | Chace Crawford | 1.4 — ? | Calice | ? | ? — Gabriele Ezra O’Donnell | Raccoon | Steven Chevrin | 1.5 — James Joseph Mill | Kots | ? | 1.4 Meisjes VOL — Nova Adams | _patch | Elle Fanning | 1.5 — Reya Forestier | Velaris | ? | 1.4 — Hailey Bishop | Panix | ? | 1.4 — Scarlett Johana Mase | Sunrises | ? | 1.4 | Headcheerleader — Maeva Alexia Braiden | Canagan | ? | 1.5 — Rhainnon Taylor | Unrequited | Sabrina Carpentier | 1.4

---

Rollentopics: Praattopics: O1 Speeltopics:

RULES — In deze RPG gelden de huisregels van Quizlet — Je schrijft een post van minimaal 250 woorden — Lees het topic goed door voordat je een personage aanmaakt — Een reservering blijft drie dagen staan — Maximaal twee personages per persoon: verschillende geslachten, persoonlijkheden en statussen — Geen Mary-Sue's en Gary-Stu's oftwel perfecte personages — Wees origineel! Personages die een minder perfect uiterlijk hebben, zijn ook welkom. Niet iedereen is een model — Wees ook origineel in iemands verhaal. Niet iedereen heeft iets heftigs meegemaakt, er zijn ook kleinere problemen — Alleen ik maak nieuwe topics aan, tenzij anders aangegeven — 16+ is toegestaan — Sluit niemand buiten, one-on-one wordt niet gewaardeerd — Bespreek relaties en dergelijke zaken in het praattopic — Heb je vragen? Stel ze, ik bijt niet BEGINNING Het is maandagmiddag rond 15:45u. Om 16:00u beginnen de audities voor Glee. Iedereen is welkom om te komen kijken, maar Dex, Gabriele, Maeva en Mr. Harris vormen de jury. Wie er dus nog auditie moet doen, zal dat dus moeten doen. De rest is vrij om te komen kijken, of zelf te oefenen. DE LYRICS DIE JE PERSONAGE ZINGT, ZET JE SCHUINGEDRUKT. Daarnaast is het fijn om het liedje dat er gezongen wordt in een linkje erbij te zetten, zodat iedereen weet over welk liedje het gaat. (Volgorde van auditie doen wordt nog geplaatst) Note: Zet allemaal boven je post met wie jouw personage praat en waar hij/zij zich bevindt!

[ bericht aangepast op 29 juni 2016 - 9:03 ]

---

Big girls cry when their hearts are breaking

---

---

Tegen de tijd dat ze Dex' sms'je las, waren de audities voor de nieuwe leden al voorbij en was het tijd voor de huidige Glee-club om op te treden, waardoor ze niet meer zo snel kon reageren. Dat was dan ook de reden dat ze voor enkele seconden zijn hand vastpakte toen ze naar het podium liepen, om er zachtjes in te knijpen. 'No hard feelings, Cowboy,' zei Reya met een lichtelijk glimlach. 'Nooit, okay?' Na deze woorden liet ze zijn hand los en liep ze naar haar plek op het podium.       Het optreden ging niet bepaald vlekkeloos, en heel eerlijk? Het zou haar niet verbazen als sommige auditanten zich hierdoor toch zouden trekken. Gabe en Jordan waren elkaar aan het duwen, en James was een deel van zijn tekst vergeten, waarvan ze vermoedde dat dat niet door zenuwen kwam. Ze zuchtte dan ook zachtjes toen ze het podium af liep.       Ze had haar rugzak al gepakt en wilde naar de uitgang lopen, toen Gabe naar haar toeliep. 'Reya, ga je mee?' vroeg hij, terwijl haar ogen naar zijn gebalde vuisten gleden. Ze knikte. 'Yap. Ik moet alleen zo nog wel mijn laptop thuis ophalen.' Hopelijk wilde hij mee, want ze had niet zoveel zin om alleen te gaan.       'Wat vond jij van de performances?'       'Nou, de auditanten zagen er tenminste niet uit als ruzie makers.' Reya verstrengelde haar vingers met de zijne, zodat de zijne niet meer gebald waren in een vuist, en keek hem vragend aan. 'Wat gebeurde er zonet?' *zonder het tasje

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

James Joseph Mill Mijn ogen volgde de mensen die zich constant voor en achter langs mij beweegde terwijl ik rustig aan mijn sigaret bleef zuigen. Ik had dood voor me uit gestaard toen enkele mensen geïrriteerd omkeken maar toen iemand mijn naam zei keek ik verbaasd op. Maeva? Ze had haar scheldwoorden gauw ingeslikt en nogal onbewust mijn naam uitgesproken.       Ze liet haar telefoon verdwijnen en had haar rugzak goed op haar rug getrokken; al gauw kwam ik er achter dat de verbaasde blik op mijn gezicht in een brede grijns was veranderd aangezien het feit ze bijna was gevallen en ik het nog steeds moeilijk vond om een recht gezicht te houden door de joint die ik nog maar een uur geleden had opgerookt. Ik kon dan ook niet anders dan mijn gezicht zo strak mogelijk proberen te houden en me te focussen op iets anders.       ‘’Ik – eh. Misschien dat je-je tas aan de kant kunt zetten?’’ Bracht ze vervolgens uit en ik fronste lichtjes maar haalde toen mijn schouders op. ‘’Je kunt er toch langs?’’ Vroeg ik maar had er eigenlijk al gelijk spijt van. ‘’Sorry, ik-‘’ Ik trok de tas weg en bleef haar aankijken.       ‘’Maeva,’’ begon ik automatisch en beet toen op mijn lip – niet wetende wat ik eigenlijk wou zeggen. ‘’Maeva,’’ herhaalde ik dan nog maar en keek naar mijn schoenen. ‘’Je had mooi gezongen,’’ verzon ik ter plekke maar meende het werkelijk. Nu pas had ik de ballen om haar strak aan te kijken en mijn eigen ogen in de hare te boren. Je kon zeggen wat je wou maar ik had wel met een van de mooiste meisjes van deze hele school iets gehad. Ergens voelde ik een trots gevoel door mijn lichaam racen en verscheen er onbewust een lichte glimlach op mijn gezicht. Al gauw liet ik mijn blik weer afdwalen naar mijn sigaret die ik iet wat zenuwachtig aftikte. ‘’Maar echt, Gabriele en Jordan,’’ ik rolde mijn ogen en liet ze toen weer over Maeva heen gaan haar mening afwachtende hopend dat we hem zouden delen en iets over hadden om te praten. Het voelde zo ongemakkelijk, alsof er een soort spanning hing van drie jaar terug. Of twee? Ik had geen idee meer, ik wist in ieder geval dat we allebei door de puberteit zijn gegaan. Ze is nu nog mooier dan dat ze al was.

[ bericht aangepast op 14 juli 2016 - 23:11 ]

---

Everything is illuminated by the light of our past.

---

'Your guys behaviour almost made me fucking straight'

---

Ook al staarde ik demonstratief naar buiten, had ik geen flauw idee waar we waren of reden. Alles ging als een waas langs mij heen. Net zoals het feit dat er geen muziek in de auto draaide. Ik speelde altijd met de radio in de auto en dat was iets waar sommige mensen een hekel aan hadden gezien ik een bijzondere smaak aan muziek style had.
Na een tijdje kwam de auto tot stilstand waar ik de terras en de interieur al herkende van een van mijn favoriete donut winkels namelijk ‘Doughnuts.’ De naam mocht misschien niet zo bijster goed bedacht zijn, maar de producten daar binnen wel. Het enige wat er ontbrak is een donut fontein want dan zou mijn leven compleet zijn – op elfen vleugels na dan en een roze toverstok.
Voordat ik echter uit de auto kon springen en naar binnen rennen hield Jordan me al tegen. Niet fysiek maar met woorden. ‘Jeadie…’ begon de jongen dan ook, waarbij ik uit mijn ooghoek zijn hand naar mijn been zag gaan. Echter hield deze halt op de pook, alsof ik een besmettelijke ziekte had. Great of ik was nu helemaal gek verklaard of Jordan dacht dat ik een extreem besmettelijke ziekte had. Neither of those sounded great.
‘Gaat het? Het was echt niet de bedoeling. Gabriele duwde me en als reflex duwde ik hem terug… JeadieBoo, can you forgive me?’ In plaats van de jongen aan te kijken, hield ik mijn hand op de klink. Ik wilde er niet over praten en toch moesten mensen overal over praten. Ik wilde niet praten over mijn werkelijke gevoelens. Ik vertelde wel een hoop aan mensen maar als het te persoonlijk was dan stompte ik af zoals nu. Dat ik een steek door mijn hart voelde doordat Gabriele en ik ruzie hadden was extreem persoonlijk en dat wilde ik aan niemand kwijt. Kort keek ik dan even naar de blonde jongen, voor ik de deur bij me opentrok. ‘Laat het, Jordan.’ zei ik kortaf tegen de jongen, waar ik mijn portommonee tevoorschijn toverde en het kleine zaakje binnenliep. Er zaten al wat mensen met kinderen. Iets wat gewoon was voor dit zaakje gezien er altijd wel wat liep.
Ik keek wat door de glas van de vitrine en de smaakjes, waarbij mijn vingers wat tokkelde op de glas. Zoals gewoonlijk zag alles er weer overheerlijk uit en hoewel ik altijd maar een paar mocht kiezen van mijn ouders, koos ik ze nu allemaal van iedere smaak een. Snel rekende ik af, waar ik met de doos aan een tafeltje plaats nam op een bankje tegenover een klein gezinnetje. Ik voelde direct hen ogen prikken toen ze mij alleen met een grote doos donuts zagen. Jordan zou er ongetwijfeld zo bij komen zitten maar ik wist dat hij wist dat hij niet aan mijn donuts mocht komen. Normaal deelde ik wel maar als ik gefrustreerd was dan at ik alles op tot de kruimel. Ik was dan net een leeuw die zijn prooi verslond tot aan het bot. Ik stak dan ook algauw de eerste in mijn mond, die ik al binnen een paar secondes op had voor ik aan de volgende begon. Ik zag het gezinnetje geschokt kijken toen ik langzamerhand aan de derde donut aanbrak, waar ik mijn tong naar ze uitstak. Hun mochten willen dat ze twaalf donuts per persoon hadden. Dat ik straks misschien niet meer in mijn cheerlead uniform of andere kledij paste boeide me momenteel niet.

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

---

---

Leah kon niet met zekerheid zeggen of het optreden van de Gleeclub wel ging als gepland, maar ze vond dat ze niet het recht had om er iets over te zeggen, of slecht over te denken, gezien het bij haar zelf ook niet vlekkeloos was gegaan. Ze hoopte toch stiekem dat het bij de groep gezelliger zou zijn dan het er uitzag op het podium.       Toen alles afgelopen was, sprak ze met Daryl af dat ze ergens iets zouden drinken om bij te praten, en toen Dex er bij kwam staan, nodigden ze hem ook uit. Nadat ze Daryl uitleg had gegeven waar het café zat, besloot ze zelf alvast heen te gaan, zodat ze kon bestellen waar de jongens niet bij waren. 'Ik ben met de fiets, dus ik zie jullie zo meteen daar wel,' glimlachte ze, waarna wegliep voordat één van hun de kans had om eventueel te zeggen dat ze ook op de fiets waren. Nog snel liep ze langs haar kluis, om haar huiswerkboeken te pakken en de andere terug te zetten.       Eenmaal op de fiets, nam ze een omweg, zodat ze wat extra kon fietsen, alleen lette ze er op dat ze niet een te grote omweg nam, omdat het nogal vreemd zou lijken als ze er nog niet zou zijn, als de jongens aankwamen. Het was dan ook niet veel later toen ze aankwam bij het cafeetje, waar ze buiten ging zitten omdat het nog lekker zonnig was. Als drankje bestelde ze een strawberry-kiwi smoothie, zonder honing en met extra aardbeien in plaats van een banaan.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

• Eigthteen • Senior • Old Glee-club member • Waiting for the bus, with James • Outfit •

      ”Je kunt er toch langs?”
Een tikkeltje geraakt door de manier waarop hij het uitsprak, trok ik één van mijn wenkbrauwen lichtjes op. Echter, mijn geraakte gevoel werd al snel weer weggenomen doordat ik meende een vlaag van spijt over z’n gezicht heen te zien glijden. De licht rode kleur in zijn ogen vertelde me dat de jongen enkele uren geleden nog geblowt had en wat wellicht zijn botte reactie kon verklaren, eveneens het gegeven dat hij een paar tellen geleden met moeite de lach van zijn gezicht af wist te houden. “Sorry, ik -” Met een simpel, los handgebaar wuifde ik vriendelijk zijn excuus weg terwijl James op zijn beurt de rugzak uit de loop trok.
      Ik kende hem goed genoeg om te weten dat hij het niet zo hard bedoelt had.
“Maeva,” bracht hij uit, waarna hij bedenkelijk op zijn lip beet - met zijn zicht naar de schoenen aan zijn voeten. De vreemde spanning die tussen James en mij in leek te hangen was duidelijk te voelen, en voor even wenste ik dat deze kon verdwijnen; dat we gewoon tegen ovelkaar konden staan zoals we vroeger hadden gedaan. Diep van binnen miste ik hem nog altijd een klein beetje. “Maeva,” hoorde ik hem nogmaals zeggen. Een flauwe trek rondom mijn lippen deed een kleine glimlach tevoorschijn halen. “Ja, James?”
      ”Je had mooi gezongen.” Lichte blossen verschenen opnieuw op mijn wangen en ik friemelde lichtjes aan mijn rugzak terwijl mijn donkere poelen over James heen gleden, alvorens ik deze vasthaakte in de zijne en een blozend bedankje uitbracht. Mensen mochten van James zeggen wat ze wilde, de jongen bezat een hart van goud; met nog steeds een verdomd goed uiterlijk. “Maar echt, Gabriele en Jordan,” vervolgde hij en onttrok me met deze woorden uit mijn gedachten. “Ja, wat zullen we daarvan zeggen,” reageerde ik. Losjes haalde ik mijn vingers een keer door mijn lange lokken en leunde vervolgens licht tegen de zijkant van het bushokje aan. “De twee liggen alles behalve op een lijn, en Jaeden zit er precies tussenin,” vervolgde ik. Even dacht ik terug aan mijn beste vriend en hoopte van harte dat hij het niet al te moeilijk had gekregen nadat ik was vertrokken. Ik beloofde mezelf de jonge Duivelin zo snel mogelijk een berichtje te sturen.
      Na dat ik mezelf nog een keer betrapte op het bekijken van mijn lieftallige ex besloot ik om het mezelf iets gemakkelijker te maken - althans dat hoopte ik. “Mag ik?” vroeg ik hem, doelend op de lege plek langs hem. “Ik beloof dat ik niet zal bijten,” plaagde ik grinnikend en meende voor even een vlaag van het vertrouwde gevoel van destijds te voelen.

[ bericht aangepast op 15 juli 2016 - 0:03 ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Gabriele Ezra O’Donnell
Senior , Bad boy, Auditions at the Jury table with Dex and Maeva

---

Reya leek niet te hebben verwacht dat ik naar haar toe liep, maar knikte toch op mijn vraag 'Yap. Ik moet alleen zo nog wel mijn laptop thuis ophalen.' zei ze en ik knikte even. "Natuurlijk, dan rijden we eerst naar jouw huis." zei Gab begrijpend. Op zijn andere vraag had Reya wel meteen haar antwoord klaar. 'Nou, de auditanten zagen er tenminste niet uit als ruzie makers.' Haar woorden raakten me toch wel en even keek ik naar de grond mijn kaken op elkaar klemmend. Ik had Jeadens blik wel gezien, zijn woorden gehoord en het enigste wat ik je nu kon verzekeren is dat een ruzie tussen ons twee aanvoelde als een boel spijkers in je maag. Het was verdomme een stom incident dan daarbij duwde Jordan mij terug. Jeaden moet dan niet van me verwachten dat ik nog even gezellig de hulk in mijn auto laat meerijden, terwijl hij zelf een gigantische auto heeft. Ja daag.
Een zachte hand in de mijne deed me weer opkijken van mijn gedachten en ik voelde mijn hand zich wat ontspannen, waardoor deze niet meer in een vuist gekneld zat. 'Wat gebeurde er zonet?' haar stem was zacht en een zachte zucht verliet mijn lippen eens ik weer de moed had om haar aan te kijken. "Ik zweer je dat het niet met opzet was. Dit... dit was gewoon een flop en het is mijn schuld. " lipbijtend keek ik weer weg. "Toen het mijn beurt was om te gaan zingen wilde ik enkele stappen naar voren zetten en tja ik ben groot en onhandig, kun je mij er niet voor maken dat ik hem met gemak kan omgooien." wat gefrustreerd knelde ik mijn kaken op elkaar . "Hij stond gewoon in de weg en duwde me er voor terug, end of the story. En nu ziet Jeaden mij als de boeman." Koppig keek ik weg , maar haar loslaten kon ik niet. Ik kon en mocht ook niet mijn frustraties uitwerken op haar. " Misschien ben ik dan toch een grotere dramaqueen dan Jeaden." momeplde ik en keek weer even naar mijn beste vriendin.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

James Joseph Mill Met grote ogen bekeek ik haar en de manier waarop ze mijn excuses wegwuifde. Ik speelde wat met mijn sigaret, nadenkend over wat ik wou zeggen maar blijkbaar had ze door dat ik het moeilijk had met het vinden van mijn woorden. ‘’Ja, James?’’ Vroeg ze dan ook en ik negeerde de flauwe trek rondom haar lippen.       Toen haar wangen lichtelijk roze verschenen kon ik het niet laten om kort te lachen, ze wist toch wel dat ik niet iets zou zeggen wat ik niet meende. Door de woorden die ik na mijn compliment had gesproken had ik haar uit haar droomwereld getrokken, ‘’ja, wat zullen we daarvan zeggen.’’ Ik knikte instemmend en drukte de sigaret uit tegen de rand van het bankje. ‘’De twee liggen alles behalve op een lijn, en Jaeden zit er precies tussenin,’’ voegde ze er aan toe waardoor ik nogmaals een lach over mijn lippen liet rollen. ‘’Is het zo?’’ Vroeg ik en haalde mijn schouders op. ‘’Daar weet ik niks van,’’ sprak ik. Gabriele was een lastpak, dat wist ik zeker maar de situatie met Jaeden er tussen in had ik geen enkel idee van. Ik had Jaeden zelf nog amper gesproken en Jordan al helemaal niet, hij was iets té voor mijn smaak.       ‘’Zolang jij je er maar niet mee gaat bemoeien, veel te veel drama met die twee.’’ Ze bewoog zich richting mij waardoor ik verrast opkeek en haar blik volgde richting de plek naast mij, ‘’mag ik?’’ vroeg ze en ik trok mijn voeten dan ook wat op zodat ze zich langs mij kon bewegen en knikte snel. ‘’Tuurlijk,’’ sprak ik gehaast en forceerde een glimlach. ‘’Ik beloof dat ik niet zal bijten,’’ voegde ze er plagend aan toe waardoor ik lachend een wenkbrauw had opgetrokken. ‘’Dat kan jij zeker niet beloven, van wat ik weet zitten er nog wel wat steekjes los,’’ grapte ik en gaf haar een licht speels duwtje om mijn stomme, ongemakkelijke grap te compenseren. Waarom zei ik dat in godsnaam? En beeld je in dat ik nog de hele weg naast haar in de bus moet zitten? Ik had ineens de neiging om zo snel mogelijk weg te rennen en z’n goed mogelijk excuus te bedenken maar er schoot gewoon niks op.       ‘’Ik vind de club wel leuk,’’ mompelde ik daarom en leunde wat voorover maar bleef haar aankijken terwijl ik met mijn handen op mijn knieën leunde. ‘’Het is anders maar dat is een goed ding denk ik.’’

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Jordan Goodrich

In plaats van iets te zeggen, bleef Jeaden de andere kant op kijken en hielt hij zijn hand op de klink. Het was even stil, een pijnlijke stilte was het te noemen, en uiteindelijk keek hij naar me, waarna hij de deur opende.
"Laat het, Jordan." Dit was het enige wat hij zei, waarna hij de auto verliet en richting het winkeltje liep. Ik liet mijn hoofd tegen de leuning aan komen en sloeg gefrustreerd op het stuur.
"Way to go, Jordan. Way to go," mompelde ik en ik staarde voor me uit. Ik had helemaal geen zin meer om mee te gaan naar zijn huis, allemaal door Gabriele. Lekker dan, kreeg ik straks ruzie met mijn beste vriend om zijn broer. Een gefrustreerde grom kwam uit mijn mond en ik keek naar Jeaden die plaats nam aan een van de tafels op het terras. Naast hem zat een gezin met kinderen die Jeaden jaloers aankeken. Die jongen kon het ook niet bij één donut houden, nee hij moest meteen de halve winkel leeg kopen. Ik zuchtte even en pakte mijn mobiel uit mijn zak. Gaat hij die dingen echt allemaal op dat terras opeten?
"Nou kom op," mompelde ik toen ik mijn blik weer naar Jeaden liet gaan. Ik zette het contact aan en deed het raam naar beneden. "Blijf je daar zitten tot ik bij je kom of wat?" vroeg ik toen op een normale manier en ik kijk naar hem. "Je mag ze ook in de auto opeten." Normaal hield ik er niet van als er in mijn auto werd gegeten, maar deze keer had ik gewoon echt geen zin om de hele tijd te zitten wachten tot hij klaar was. Ik wilde rustig worden en dat gebeurde niet op deze manier. Niet dat ik rustig werd asl ik Gabriele zag, maar zodra ik op Jeadens kamer was, kwam de rust wel terug. Nu was ik gewoon nog te opgefokt om iets leuks te doen, laat staan 'gezellig' bij Jeaden op het terrasje gaan zitten. Het lag niet aan Jeaden, maar ik kon het nu gewoon niet.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

• Eigthteen • Senior • Old Glee-club member • Waiting for the bus, with James • Smile, baby, it looks better on you • Outfit •

      ”Is het zo? Daar weet ik niks van. Zolang jij je er maar niet mee gaat bemoeien, teveel drama met die twee,” had James als reactie uitgebracht op mijn eerder woorden over Gabriele, Jordan en Jaedan — nog vóórdat ik hem gevraagd had of ik langs hem mocht komen zitten. Ik was ook zeker niet van plan geweest om me te gaan bemoeien met beide heren, afgezien van het feit dat ik daar absoluut niet de behoefte aan had omdat het op sommige momenten werkelijk nergens over leek te gaan, kon ik het ook niet maken tegenover Jaeden — die er vermoedelijk zo alleen al veel last van kon hebben.
      ”Dat kan jij zeker niet beloven, van wat ik weet zitten er nog wel wat steekjes los,” klonken de volgende, grappende woorden van James alvorens hij me een zachte duw gaf. Tevreden met de lichte onderbreking van de gespannen sfeer kon ik het niet laten zachtjes te grinniken. “Daar heb je een punt,” mompelde ik zacht. Terwijl James besloot wat naar voren te gaan zitten, deed ik juist het tegenovergestelde en leunde achterover tegen de wand van het bushokje aan. Zo snel als de ongemakkelijke lucht om ons heen verdwenen was, zo snel leek hij voor even ook weer terug te komen. De trek die James op zijn gezicht leek te hebben vertelde me anders dat hij niet geheel op zijn gemak leek te zijn, wat me ergens jammerlijk stemde.
      ”Ik vind de club wel leuk,” bracht James vervolgens met een mompelende ondertoon uit, waarbij hij zijn poelen op me gericht hield. “Het is anders maar het is een goed ding denk ik.” Bedenkelijk tuitte ik lichtjes mijn lippen, waarna ik vervolgens kort op mijn onderlip beet alvorens ik voor een deel met hem besloot in te stemmen. “Het is zeker een leuke club, ik kan me ook niet zonder meer voorstellen, zelfs niet zonder onze twee dramaqueens,” reageerde ik met een lachje. Mijn vingers zochten naar een pluk van mijn donkere lokken, en besloten om met deze losjes te gaan spelen terwijl mijn poelen de jongen langs me nauwkeurig opnamen. “Maar dat het anders is, is ook voor iedereen verschillend,” vervolgde ik en kantelde mijn hoofd lichtjes terwijl ik James bleef aankijken.
      “Hoe ben jij eigenlijk op het idee gekomen om auditie te doen voor Glee?”
Nieuwsgierig wachtte ik zijn antwoord af, daar ik oprecht benieuwd was naar zijn reden om auditie te doen destijds. De jongen die ik had leren kennen voordat we iets kregen had al van zingen gehouden, maar nooit had ik erbij verwacht dat hij zich bij de club zou aanmelden — wat hem uiteindelijk alleen maar beter leek te passen.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

---

Ze voelde zich gelijk een tikkeltje schuldig toen Gab zijn ogen op de grond richtte en zijn kaken op elkaar klemde. Het was de bedoeling geweest om hem te kwetsen, maar hij mocht eigenlijk ook wel weten dat ze zijn gedrag en dat van Jordan maar dom vond. Het was niet echt verwonderlijk dat er vaak gezegd werd dat jongens later volwassen werden dan meisjes.       'Ik zweer je dat het niet met opzet was. Dit... dit was gewoon een flop en het is mijn schuld.' Zijn ogen waren voor even op haar gericht, maar werden al snel weer afgewend. 'Toen het mijn beurt was om te gaan zingen wilde ik enkele stappen naar voren zetten en tja ik ben groot en onhandig, kun je mij er niet voor maken dat ik hem met gemak kan omgooien. Hij stond gewoon in de weg en duwde me er voor terug, end of the story. En nu ziet Jeaden mij als de boeman.' Hij had haar nog steeds niet weer aangekeken, maar hield nog wel haar handen vast. 'Misschien ben ik dan toch een grotere dramaqueen dan Jeaden.' Door die woorden verscheen er een lichte glimlach op de lippen van het meisje, en enkele seconden later klonk haar lach door het auditorium. 'Ik denk dat jullie alle drie wel goed zijn in dramaqueen spelen.' Ze gaf zijn handen een geruststellend kneepje. 'Je moet je niet te veel druk maken. Jaeden is gek op je, als je het gewoon rustig uitlegt, dan komt het vast wel gewoon goed.' Ze bedacht zich dat het maar goed was dat Gab zich nog in had kunnen houden, en Jordan niet op zijn beurt terug geduwd had, want dan had er een heus gevecht kunnen komen. 'Maar misschien is het wel handiger als Jordan en jij voortaan niet naast elkaar staan met nummers. Maak je geen zorgen, Gabie, je mag gerust naast mij staan.' Ze trok haar handen uit de zijne, om vervolgens haar armen rondom zijn middel te slaan, in een omhelzing. *zonder het tasje

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

---

'Your guys behaviour almost made me fucking straight'

---

Ik maakte het mezelf gemakkelijk door niet alleen mijn billen maar ook mijn benen op het bankje te zetten terwijl ik de vierde donut nu ook helemaal verslonden had. Een misselijk gevoel bekroop me na deze waarbij ik meteen een notitie in mijn hoofd maakte dat ik nooit meer een pure chocolade met aardbei roze vlokken en glittertjes moest nemen. Niet dat mijn misselijkheid te maken had met de donut zelf. Donuts eten op een lege maag was nooit een slim idee en zeker niet zoveel in zo weinig tijd. Dan te weten dat ik er nog acht te gaan had. ik klapte mijn hoofd wat tegen de leuning, waarbij ik met mijn hand over mijn buik wreef. Het was alsof ik daar al een donut baby kon voelen groeien. Misschien waren baby donuts sneller geboren dan kinderen want ik had geen zin om negen maanden lang een cirkelvormige donut in mijn buik te dragen. Ik had niet eens een vader voor de baby. Misschien dat Maeva soms op mijn toekomstige baby donut kon passen gezien ik een waardeloze alleenstaande ouder zou zijn. Ik had nog niet eens een naam voor hem of haar verzonnen.
Ik aaide troostend nog zachtjes over mijn buik, waarbij de zonnestralen mijn gezicht streelde. Echter werd dit enorm emotioneel moment verpest door een veel te bekende stem die nog steeds in de auto zat in plaats van tegenover me.
‘Blijf je daar zitten tot ik bij je kom of wat? Je mag ze ook in de auto opeten.’ Kort keek ik in de kijkers van de jongen, voor ik mijn hoofd schudden en weer mijn hoofd liet rusten op de leuning. ‘Heb je haast ofzo. Ik weet niet waar jij zo graag heen wilt gaan maar ik heb niks in mijn planning. Ik heb hier voor me toch al avondeten. Ik moet namelijk een streng dieet volgen wil ik baby Jeaden gezond houden.’ Ik klopte zachtjes op mijn buik wat toch meer pijn deed dan ik verwacht had en niet bevorderlijk was voor het misselijk gevoel wat ik al bezat. Voor ik er erg in had, hoorde ik al schuivende stoelen en verdween het gezinnetje wat mij letterlijk alleen op het terras liet zijn gezien de rest binnen zat. Ik trok dan ook een pruillipje naar Jordan; waarbij ik de jongen smekend aan keek, voor ik mistroostig een hapje van de vijfde donut nam. ‘Ik ben nog niet klaar om een alleenstaande ouder te zijn, Jooor. Kom nou eens uit de auto en ondersteun me.’

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

James Joseph Mill ‘’Daar heb je een punt,’’ mompelde ze zachtjes, de ongemakkelijke sfeer was voor zeker wel een dikke minuut verdwenen maar hij was ook weer terug gekomen, niet alleen ik had dit door maar voor mijn gevoel had Maeva er even goed last van. Ze beet kort op haar onderlip en mijn blik focuste zich daar dan ook kort op voordat ik haar weer recht in haar ogen aankeek, ‘’het is zeker een leuke club, ik kan me ook niet zonder meer voorstellen, zelfs niet zonder onze twee dramaqueens.’’ Ik knikte kort en glimlachte zwakjes toen ze een kort lachje aan haar zin voegde.       ’’Maar dat het anders is, is ook voor iedereen verschillend,’’ vervolgde ze haar zin waardoor ik iets fronste, nadenkend over wat ze zei en toen pas instemmend knikte. ‘’Hoe ben jij eigenlijk op het idee gekomen om auditie te doen voor Glee?’ Ik beet op mijn lip, niet wetende of ik eerlijk moest zijn over het feit dat het eigenlijk maar gewoon een domme weddenschap was. Ik haalde daarom dan ook maar alleen mijn schouders op en staarde wat voor mij uit, ‘’ik weet eigenlijk niet, nou ja,’’ toen ik min blik weer op Maeva had gevestigd kon ik niet anders dan eerlijk zijn. Ze zou het wel begrijpen, Maeva begreep altijd alles.       ‘’Ja, eigenlijk was het gewoon een weddenschap want kijk,’’ sprak ik en keek naar mijn schoenen. ‘’Ze dachten dat ik er niet in kon komen toch, je weet wel, dat groepje waar ik altijd mee om ga. Ging,’’ corrigeerde ik mezelf snel. Aan het einde keek ik weer op naar haar en haalde nog een sigaret uit het pakje die ik niet aanstak.       ‘’Die bus duurt wel akelig lang zeg, vind je niet?’’ Ik glimlachte en knikte naar een bekend gezicht die langs kwam lopen, zijn blik ging van mij naar Maeva en ik beet kort op mijn lip. ''Hey, Maeva,'' sprak ik toen en speelde wat met de sigaret tussen mijn vingers. ''Heb je zin om wat te doen vanmiddag? Of ga je al wat doen? Ik weet niet, wat jij wil.''

---

Everything is illuminated by the light of our past.

• Eigthteen • Senior • Old Glee-club member • Waiting for the bus, with James • Smile, baby, it looks better on you • Outfit •

      Lichtjes haalde James in eerste instantie zijn schouders op, waarbij hij zijn blik van me af haalde en voor zich uit besloot te staren. “Ik weet eigenlijk niet, nou ja,” hoorde ik hem zeggen. Een lichte frons verscheen tussen mijn wenkbrauwen. Hij wist het wel . Hij wist vermoedelijk alleen niet goed hoe hij het me ging uitleggen — wat mijn nieuwsgierigheid alleen maar meer leek te lokken — en was daar eveneens bij vergeten dat ik hem inmiddels langer kende dan vandaag. Mijn donkere poelen haakte zich vast in de zijne zodra hij zijn blik weer op mij had gericht en trachtte zijn uitdrukking te peilen met waar hij in zijn woorden naar toe wilde gaan.
      ”Ja, eigenlijk was het gewoon een weddenschap want kijk,” begon hij. “Ze dachten dat ik er niet in kon komen toch, je weet wel, dat groepje waar ik altijd mee om ga. Ging.”
Lichtjes krulde mijn mondhoeken iets op. “Blijkbaar hebben ze zich dan behoorlijk in je vergist, want van wat ik gehoord heb behoorde je auditie tot een van de beste,” reageerde ik. Het groepje waar James op doelde kende ik maar al te goed. Het waren jongere geweest waar hij al mee omging toen we nog samen waren, al was dat wellicht in mindere mate geweest dan na onze breuk. “Het was dé beste weddenschap die je hebt kunnen winnen, al zeg ik het zelf,” voegde ik met een glimlach nog toe en wikkelde de donkere pluk haren een keer rond mijn vinger, alvorens ik deze er weer af liet glijden.
      ”Die bus duurt wel akelig lang zeg, vind je niet?” Ik knikte instemmend, waarbij ik vluchtig een keer op mijn telefoon keek voor de tijd. Het grote voertuig was inmiddels al vijf minuten te laat, en een blik op de weg vertelde me dat hij er nog niet aan zat te komen. Een voorbijganger wist even mijn aandacht te vangen, die ik een begroetend lachje toewierp als diens poelen zich van James op mij vestigen. “Hey Maeva,” sprak James. Ik humde zacht ten teken dat ik hem gehoord had terwijl ik rechtop besloot te gaan zitten daar mijn rug het leunen tegen de wand voor even genoeg leek te vinden.
      ”Heb je zin om wat te doen vanmiddag? Of ga je al wat doen? Ik weet niet, wat jij wil?”
Lichtelijk verrast door deze vraag wist ik even niet goed hoe te reageren. Het laatste wat ik namelijk verwacht had was dat James me zou vragen om iets te gaan doen. De laatste keer is maanden geleden geweest, en in de tijd dat we nog een koppel vormde. “Ik heb nog niks op de planning staan,” wist ik uiteindelijk uit te brengen en kauwde een keer zacht op de binnenkant van mijn wang. Normaliter, als ik niks gepland had om te doen en mezelf begon te vervelen, viel ik Jaeden lastig — of andersom — maar die was op dit moment met Jordan weg.
      ”Wat wil je gaan doen?” besloot ik James dan ook te vragen. Diep van binnen wilde ik deze ongemakkelijke sfeer tussen ons weg hebben, het enige waar ik mezelf voor moest behoeden was dat de lichte gevoelens die er nog restte voor hem zich niet zouden laten misleiden.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Jordan Goodrich
Jaeden keek me recht aan na mijn vraag, maar veranderde zijn blik al snel van richting.
"Heb je haast of zo. Ik weet niet waar jij zo graag heen wilt gaan maar ik heb niks in mijn planning. Ik heb hier voor me toch al avondeten. Ik moet namelijk een streng dieet volgen wil ik baby Jeaden gezond houden." Ik zuchtte diep en zakte nog wat onderuit, terwijl mijn blik op Jeaden bleef gevestigd. Het gezin verdween toen Jeaden nog wat dingen deed, voornamelijk met zijn buik, en hij bleef alleen achter op het terras.
"Ik ben nog niet klaar om een alleenstaande ouder te zijn, Jooor. Kom nou eens uit de auto en ondersteun me." Zei hij met een pruillipje en ik schudde mijn hoofd.
"Oh nee?" Zei ik toen op het eerste wat hij zei en ik ging weer wat rechter zitten. "Nou, volgens mij wordt er nu eten gemaakt bij jou thuis en worden we zo verwacht, dus stap in. Ik heb honger en ik word nukkig als ik honger heb. En nee, ik ga geen ongezonde donuts eten, of wat dan ook waar veel suiker en vet in zit." Ik was wat kortaf omdat ik me begon te ergeren aan de houding van Jeaden. "En als je niet naar huis wilt kunnen we ook naar het mijne en dan maak ik daar wel wat," vertelde ik er achteraan en ik bleef Jeaden aankijken. Het was nu of niet, anders ging ik gewoon weg en zocht hij maar uit hoe hij thuis kwam. Ik kon er niet tegen en ik dacht dat Jeaden dit wel wist, maar goed, als hij eenmaal koppig deed vergat hij wel meer geloof ik.

[ bericht aangepast op 18 juli 2016 - 17:40 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

---

'Your guys behaviour almost made me fucking straight'

---

Met een zachte kreun slikte ik het propje donut naar mijn maag. De smaak van de donut was lang niet zo lekker meer als de eerste, hoewel ik gewoon stug doorat en op Jordan wachtte. Mijn hand bleef wat over mijn pijnlijke maag strelen. Echter leek Jordan er geen haast bij te zetten om naar me toe te komen en een goede vriend te wezen door mij op mijn gemak te stellen. Hij bleef bewegingloos in zijn stoel zitten, waar hij het nodig vond om een preek te houden, wat mijn pruillipje alleen maar versterkte.
‘Oh nee? Nou volgens mij wordt er nu eten gemaakt bij jou thuis en worden we zo verwacht dus stap in. Ik heb honger en ik word nukkig als ik honger heb. En nee, ik ga geen ongezonde donuts eten, of wat dan ook waar veel suiker en vet in zit.’ Ik knipperde wat met mijn ogen, voor ik de jongen een verontwaardigde blik zond. ‘Noem je me nou dik?’ ik ging vanuit mijn lig houding in een zithouding zitten wat bij nader inzien toch een kleine fout was om te doen, maar ik negeerde de paar steken die erbij tegemoet kwamen.
‘En als je niet naar huis wilt kunnen we ook naar het mijne en dan maak ik daar wel wat.’ Langzaam knikte ik, waar ik toch de doos met donuts dicht deed en mee de auto in nam. Ik ging zitten op de passagier stoel, waar ik moeite moest doen om mijn maaginhoud in te houden. Ik voelde me echt ontzettend misselijk worden door de korte wandeling wat ik had moeten maken en ik hoopte dan ook dat we snel bij Jordans huis zouden zijn; hoewel ik liever nog even op het terras gebleven was. Ik wilde gewoon even geknuffeld worden en aandacht krijgen; maar schijnbaar had ik dan iemand nodig met de titel boyfriend en gezien ik momenteel niet verder kwam dan wat gestaar, zal dit ook nog wel een eeuwigheid duren. Ik nestelde mijn hoofd weer in de zetel; waar ik mijn ogen weer sloot. ‘Ik app mijn moeder wel dat we niet mee eten. Maeva heeft vast nog wel kleding voor mij bij haar thuis liggen dus ik slaap daar wel vanavond. Heeft Gabi ook geen last van me.’ Beëindigde ik lichtelijk nors voor ik naar mijn telefoon greep en het gesprek van mij en Maeva opende.

To Maeva; Can I sleep at your place tonight. I feel sick as hell. Donuts aren’t a great medicine on an empty stomach. XoXo

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya