[RPG — 250] Glee Club • Speeltopic - Speeltopics

28 juni 2016 - 19:07 Ziegler is offline

Ziegler 20534

BEING A PART OF SOMETHING SPECIAL DOESN'T MAKE YOU SPECIAL —
SOMETHING'S SPECIAL BECAUSE YOU'RE A PART OF IT

STORY

Greenwood High is een school zoals geen ander in het kleine stadje Greenwood. Het is een klein plaatsje waarin veel mensen ervan dromen om ooit naar een grote stad te vertrekken. De school is een doodnormale High School met cheerleaders, atleten, underdogs en een Glee-club. Dit is een naschoolse club waarin leerlingen de kans krijgen om zich muzikaal te ontwikkelen. Wekelijks krijgen zij opdrachten van hun docent om liedjes op te voeren. Ieder jaar strijden ze voor de nationale titel van beste Glee-club van het land met verschillende voorrondes. Het enige probleem: de Glee-club is het laagste van het laagste op school als het gaat om populariteit dus veel leerlingen durven geen lid te worden.

SCHOOL

Greenwood High is een vrij kleine school. Er worden lessen gegeven aan vier leerjaren: freshmen (14-15 jaar), sophomores (15-16 jaar), juniors (16-17 jaar) en seniors (17-18 jaar). Momenteel is het voetbalteam (The Green Wolves) van de school het meest succesvol. Vroeger was dat American Football maar de voetballers waren plots veel beter en daar werd vanaf toen ook alle aandacht aan gegeven. Daarnaast is er een succesvol cheerleaderteam. Er zijn enkele andere sportteams, maar deze worden niet zo gesteund door het schoolsysteem.

TEACHERS

Nathaniel "Nathan" Harris | Glee-Club & English
Sebastian Gould | Soccercoach
Sandy Cruz - Cheerleadingcoach

ROLES

Naam — Username — Faceclaim — Pagina

Rollentopics:
Praattopics: O1
Speeltopics:

RULES

— In deze RPG gelden de huisregels van Quizlet
— Je schrijft een post van minimaal 250 woorden
— Lees het topic goed door voordat je een personage aanmaakt
— Een reservering blijft drie dagen staan
— Maximaal twee personages per persoon: verschillende geslachten, persoonlijkheden en statussen
— Geen Mary-Sue's en Gary-Stu's oftwel perfecte personages
— Wees origineel! Personages die een minder perfect uiterlijk hebben, zijn ook welkom. Niet iedereen is een model
— Wees ook origineel in iemands verhaal. Niet iedereen heeft iets heftigs meegemaakt, er zijn ook kleinere problemen
— Alleen ik maak nieuwe topics aan, tenzij anders aangegeven
— 16+ is toegestaan
— Sluit niemand buiten, one-on-one wordt niet gewaardeerd
— Bespreek relaties en dergelijke zaken in het praattopic
— Heb je vragen? Stel ze, ik bijt niet :Y)

BEGINNING

Het is maandagmiddag rond 15:45u. Om 16:00u beginnen de audities voor Glee. Iedereen is welkom om te komen kijken, maar Dex, Gabriele, Maeva en Mr. Harris vormen de jury. Wie er dus nog auditie moet doen, zal dat dus moeten doen. De rest is vrij om te komen kijken, of zelf te oefenen.
DE LYRICS DIE JE PERSONAGE ZINGT, ZET JE SCHUINGEDRUKT. Daarnaast is het fijn om het liedje dat er gezongen wordt in een linkje erbij te zetten, zodat iedereen weet over welk liedje het gaat.
(Volgorde van auditie doen wordt nog geplaatst)

Note:
Zet allemaal boven je post met wie jouw personage praat en waar hij/zij zich bevindt!

[ bericht aangepast op 29 juni 2016 - 9:03 ]

Big girls cry when their hearts are breaking

19 juli 2016 - 9:16 Ken_ is offline

Ken_ 18286

Gabriele Ezra O’Donnell
Senior , Bad boy, Auditions at the Jury table with Dex and Maeva

Reya glimlachte lichtjes, blij dat ik zelf toegaf een dramalama te zijn. Haar lach was niet veel later te horen waardoor ik ide neiging had grumpy mijn armen over elkaar heen te slaan, maar ik deed het niet. Iedereen die er nog leek ze zijn staarde ons vreemd aan alsof we twee vreemde wezens waren. 'Ik denk dat jullie alle drie wel goed zijn in dramaqueen spelen.' na haar woorden voelde ik haar hand me een geruststellend kneepje schenken waardoor ik Reya met een zacht glimlachje aankeek.
'Je moet je niet te veel druk maken. Jaeden is gek op je, als je het gewoon rustig uitlegt, dan komt het vast wel gewoon goed.' vertelde ze me en ik knikte, dat was wel waar maar ik wist niet hoe. Jeaden kennende zou een bericht onpersoonlijk gaan vinden en als ik hem zou gaan opbellen zou hij koppig zijn mobiel gaan negeren. Koppige trucs die hij van mij geleerd heeft...
Daarbij zou Jeaden dan nog eisen dat ik me bij Jordan verontschuldig en daar had ik nu ook echt geen zin in. Minihulk kon zichzelf niet inhouden dus duwde hij mij terug, daarvoor zou hij zich moeten verontschuldigen tegen mij.
'Maar misschien is het wel handiger als Jordan en jij voortaan niet naast elkaar staan met nummers. Maak je geen zorgen, Gabie, je mag gerust naast mij staan.' een zacht lachje gleed van mijn lippen waarna ik haar armen op mijn middel voelde en ik haast uit een automatisme haar terug knuffelde.
'Dat is een geweldig idee." mompelde ik en drukte mijn lippen op haar slaap. " Bedankt voor de peptalk Rey" zei ik met een zwak glimlachje en keek haar weer even aan. "Maar wat dacht je ervan om na jou huis nog een korte stop te maken bij het asiel? Ik heb wel nood aan puppy liefde" zei ik met een grijns en nam vervolgens haar hand weer vast.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

24 juli 2016 - 22:48 reguluswife is offline

reguluswife 37248

REYA FORESTIER

JUNIOR || AUDITORIUM WITH GABE || OLD GLEE-CLUB MEMBER || OUTFIT*

I'm no poet, but for you I'd burn out all the stars to write you a novel.

'Dat is een geweldig idee,' mompelde Gab, waarna hij zijn lippen tegen haar slaap drukte. 'Bedankt voor de peptalk Rey. Maar wat dacht je ervan om na jou huis nog een korte stop te maken bij het asiel? Ik heb wel nood aan puppy liefde.' Rey glimlachte terug naar hem. 'Puppy's zijn altijd goed.'

Zo'n tien minuten tot een kwartiertje later zaten ze in Gabe's auto, voor Reya's huis, voor zover ze het nog haar huis kon noemen. Ze dacht dat haar vader moest werken tot zes uur, maar zijn auto stond al op de oprit. Haar tanden drukten onzeker in haar onderlip. 'Blijf hier maar wachten, ik ben zo weer terug.' Voor hij nog iets kon zeggen, ging ze snel de auto uit en haastte ze zich naar het huis. Ze besloot om achter langs te gaan, gezien de kans groot was dat haar vader in de woonkamer zou zitten. Stilletjes glipte ze het huis in, snel de trap op, naar haar kamer.
Eenmaal in haar kamer, begon ze snel een rugzak te vullen met schone kleding, een stel schoolboeken en haar laptop oplader. Terwijl ze haar schoolboeken van haar bureau pakte, gooide ze per ongeluk iets op de grond wat luid kletterend op de grond viel. Reya bleef doodstil staan, hopende dat het beneden niet te horen was geweest, maar ze hoorde al snel geluid uit de woonkamer komen. Snel sloot ze haar kamer door, en deed ze die op slot. Enkele weken geleden had ze een slot op haar kamer gezet, en ze was daar nog steeds blij mee, want nu kon haar vader niet gewoon haar kamer in komen. Al helemaal nu was ze daar blij mee. De trap begon te kraken, gevolgd door haar vader's stem. 'Reya! Kom hier, godverdomme!'
Terwijl haar hart in haar begon te kloppen, stopte ze snel de laatste dingen in haar tas. Er was geen andere mogelijkheid dan via het raam het huis uit te gaan. Haar kamer lag gelukkig niet aan de straat kant, en er was een regenpijp naast haar raam. Met haar rugzak om haar rug opende ze het raam, terwijl haar vader aan de deur begon te rammelen. 'REYA! DOE NU ONMIDDELLIJK DE DEUR OPEN, WAARDELOOS KRENG!'.
Buiten aan de regenpijp, wist ze het raam met één hand weer te sluiten, waarna ze naar beneden klom. Ze deed dit te gehaast, want ze viel het laatste stukje, waardoor ze haar handen schaafde en verkeerd op haar enkel landde. Haar vader kon ze nog horen, en ze liep naar Gabe's auto, waarschijnlijk te gehaast en te verwilderd om rustig te lijken.
'Hop, hop. Laten we gaan,' meldde ze haar beste vriend, fake vrolijk. Ze maakte snel haar gordel vast en verstopte haar handen onder haar benen.

*zonder het tasje

To the stars who listen — and the dreams that are answered

25 juli 2016 - 11:47 Ken_ is offline

Ken_ 18286

Gabriele Ezra O’Donnell
Senior , Bad boy, Auditions at the Jury table with Dex and Maeva

Nadat Reya akkoord ging met mijn voorstel om dan nog even langs het asiel te passeren, liepen we beiden de school uit richting de parking waar mijn auto stond. Het was geen klasse bak, maar wel was ik blij met mijn auto en het feit dat ik een rijbewijs heb. Eens we beiden ingestapt waren startte ik de auto op en begon richting haar huis te rijden. Veel sprak Reya niet over haar thuissituatie, al was ik de enige die wist dat haar vader een drankprobleem had. Al wist ik niet hoe erg dit wel niet was voor haar. Eens ik dan ook haar oprit naderde zag ik Reya's stemming al wat veranderen en ze leek haast onzeker of bang? Voordat ik nog iets kon zeggen was ze me al voor 'Blijf hier maar wachten, ik ben zo weer terug.' met deze woorden was ze al de auto uit en liep richting haar huis gelopen en wachtte ik dan maar in mijn auto al was ik er niet zo gerust in.
Mijn vingers tokkelden tegen mijn stuur aan terwijl ik even wat rondkeek, ik opende mijn auto even zodat ik een sigaret kon opsteken al verstreken deze gedachtes meteen toen ik een zware brulstem hoorde die vanuit Reya's huis kwam. Ik wilde de auto uitstappen al verscheen ze daar plots vanuit de tuin en liep ze gehaast naar de auto wat me deed fronsen. Er was iets goed fout....
'Hop, hop. Laten we gaan,' Reya had overduidelijk een nep glimlachje op haar lippen staan en hoe graag ik haar erover wilde vragen,deed ik het niet en reed zo spoedig mogelijk bij het huis vandaan en reed richting het asiel.
Eens we daar waren parkeerde ik mijn auto en keek Reya bezorgd aan. " Gaat alles wel goed?" vroeg ik haar en had al tijdens de rit opgemerkt dat ze haar handen verborg, dus nam ik deze voorzichtig vast en draaide ze zo om dat ik haar geschaafde handpalmen kon zien. "Rey? Je weet dat je me alles kan zeggen, heeft je vader dit gedaan?" vroeg ik haar en wreef een verdwaalde lok achter haar oor.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

26 juli 2016 - 16:10 PhiIophobia is offline

PhiIophobia 3205

_patch --> Feniks

"The stars replaced the emptiness of my heart."

26 juli 2016 - 23:05 Siwicki is offline

Siwicki 2883

Dex William Buchanan

Senior || Op een terrasje || Met Leah

Als ik aankom bij het café zit Leah al met een drankje voor haar neus op het terras.
Ze lijkt niet enorm op te letten, dus ik doe mijn best om haar niet te laten schrikken als ik op de stoel tegenover haar ga zitten. Ik schenk haar een glimlach en kraak mijn nek terwijl ik een zonnebril uit mijn tas graai. Mijn autosleutels leg ik op de tafel, voor mijn neus, omdat de kans anders groot is dat ik ze vergeet.
De auto waar ik in rijd is veel te oud om stoer te zijn, maar het ding werkt prima en heeft een ruime achterbank voor als ik mijn moeder ergens naar toe moet rijden. Het 'gehandicapten' plaatje voor het raam gooi ik echter op school altijd in mijn dashboardkastje, omdat ik geen zin heb in vragen.
"Hey, jij bent mooi op tijd," glimlach ik dan, de zonnebril op mijn neus zettend. Ik houd van dit weer, alleen vind ik het maar irritant om telkens met mijn ogen te knijpen om het zonlicht buiten te houden. "Sorry dat ik laat ben, ik moest een parkeerplekje vinden, dat duurde even." Ik weet dat ik me niet hoef te verontschuldigen, maar ik deed het toch.
Bij een vriendelijke serveerster met een veel te aanwezig decolleté om er níét naar te kijken bestel ik een dubbele espresso en een spa rood. Eigenlijk heb ik ook enorme trek, maar ik moet over een uur of wat naar huis om voor mijn moeder te koken. Eten is een familieding, en als ik me nu vol ga proppen dan verpest ik dat.
Ergens vind ik het best jammer dat er in jaren niemand meer bij mij thuis is geweest, maar het is maar beter zo. Ik wil geen medelijden.
Als ik in mijn zakken graai naar mijn pakje sigaretten en een aansteker kom ik ook een schattig, klein zakje tegen. De verleiding om te blowen is groot, maar in het openbaar is dat nooit een goed idee. Ik kijk kort naar het meisje voor me. Ze lijkt me te onschuldig, anders had ik haar mee kunnen nemen naar mijn vader's huis en hadden we wat lol kunnen trappen. Nee, dit meisje is te breekbaar en lief. Ik zou het best kunnen proberen, maar het zou toch niet lukken.
"Vind je het erg," vraag ik, gebarend naar de aansteker in mijn hand en het pakje op tafel, "als ik rook?"
De serveerster zet mijn drankjes op tafel en ik neem een slok van mijn water terwijl ik, heel kort, naar haar billen kijk als ze wegloopt. Old habits die hard, of zo.
"Dus, Leah, vertel me eens iets over jezelf."

[ bericht aangepast op 26 juli 2016 - 23:05 ]

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

27 juli 2016 - 1:21 reguluswife is offline

reguluswife 37248

REYA FORESTIER

JUNIOR || ANIMAL SHELTER WITH GABE || OLD GLEE-CLUB MEMBER || OUTFIT*

I'm no poet, but for you I'd burn out all the stars to write you a novel.

'Nadat ze Gabe aangespoord had om te gaan, gleden haar ogen vluchtig naar de voordeur. Er ging een golf van opluchting door haar heen toen de jongen naast haar besloot om gewoon verder te rijden. Haar huis was niet erg ver van het asiel verwijderd en het duurde dan ook niet lang voordat ze er waren. Tijdens de korte rit probeerde ze zich op de omgeving te focussen, en niet op wat er zo net gebeurd was, al kon ze door de spanning in de auto haast wel voorspellen dat Gabe vragen zou gaan stellen. Het was zeldzaam dat hij echt meeging naar haar huis. Meestal ging ze tussendoor snel, juist om dit soort dingen te voorkomen.
Eenmaal bij het asiel wilde ze snel de auto verlate, maar ze had haar hand nog niet eens op de deurklink gelegd toen Gabe begon met praten. 'Gaat alles wel goed?' Tot haar frustratie pakte hij haar handen vast en keerde hij deze om, waardoor de schaafwonden zichtbaar werden. 'Rey? Je weet dat je me alles kan zeggen, heeft je vader dit gedaan?' Terwijl hij zijn hand richting haar gezicht bracht, om een lok achter haar oor te strijken, richtte ze haar aandacht voor enkele seconden op zijn andere hand, die de hare nog vast had, om vervolgens langzaam haar blik omhoog te brengen, tot haar ogen de zijne ontmoette.
'Het gaat prima,' loog ze. 'Het raam op mijn kamer stond nog open, en ik wilde die dicht doen maar het klemde nogal waardoor ik uitschoot en mijn handen schaafde. Niks aan de hand, het prikt een beetje maar het gaat van zelf wel weg,' verzon ze. Dit verklaarde niet haar enkel, maar ze hoopte dat hij dat nog niet opgemerkt had, en dan moest ze er gewoon voor zorgen dat ze achter hem bleef lopen. Reya wachtte ook niet echt op een reactie van hem en opende auto deur aan. 'Laten we naar binnen gaan, ik wilde onze dierenvriendjes zien.' En ze had behoefte aan een dieren knuffel.

*zonder het tasje

To the stars who listen — and the dreams that are answered

28 juli 2016 - 10:12 Ken_ is offline

Ken_ 18286

Gabriele Ezra O’Donnell
Senior , Bad boy, In the animalshelter with Reya

Terwijl ik haar vragend aankeek had ze mijn blik ontweken door naar onze handen te staren, na even keek ze dan toch langzaam omhoog en opende ze haar mond om me een verklaring te geven. 'Het gaat prima,' Haar woorden waren anders uitgesproken dan normaal en ik had het gevoel dat ze gewoon in mijn gezicht stond te liegen. 'Het raam op mijn kamer stond nog open, en ik wilde die dicht doen maar het klemde nogal waardoor ik uitschoot en mijn handen schaafde. Niks aan de hand, het prikt een beetje maar het gaat van zelf wel weg,' Vervolgde ze en ik knikte gewoon al geloofde ik er niets van. Ik was nog niet veel in haar kamer geweest, maar van wat ik me kon herinneren kon het raam niet de oorzaak zijn van deze schaafwonden.
Reya opende het portier en kort keek ik haar aan. 'Laten we naar binnen gaan, ik wilde onze dierenvriendjes zien.' met deze woorden stapte ik dan ook maar uit en liep naast haar richting het asiel. Het is dat ik dierenarts wilde worden, want ik zag dat er iets goed mis was met Reya. Ze mankte iets en deed te hard haar best om ervoor te zorgen dat ik het niet ging zien. Het stak wel dat ze staalhard in mijn gezicht loog en mij al kennende zou ik het hier niet bij gaan laten. Ik was altijd oprecht tegen haar, ik kon alles aan haar kwijt. Waarom kon zij dat dan niet bij mij?
Eens we binnen waren en ik de mensen aan de receptie had begroet liepen we richting de kennels. Ik had mijn pasje die aan een koordje ging om mijn nek gedaan zodat de mensen wisten dat we hier werkten als vrijwilligers, voordat we goed en wel bij de kennels kwamen. Hoe erg ik ook zin had in dierenknuffels hield ik Reya toch even tegen. Ik wilde de waarheid, dat moest ik ook weten als ze mijn hulp wilde. "Rey, waarom loog je tegen me?" doordringend keek ik haar aan en beet kort aan de binnenkant van mijn wang. "We zijn toch soulmates? Ik kan alles bij je kwijt, waarom kun jij dat dan niet bij mij?" mijn blik wende ik weer van haar af gezien het me zeer deed. Ik was niet kwaad op haar, maar.... Gewoon teleurgesteld? Misschien was ik dan toch niet zo'n goede vriend als ik dacht te zijn. "Zie je, ik ben niet super dom. Ik zie heus wel dat je je enkel hebt verstuikt en dat zou alleen maar verklaren waarom je niet langs de voordeur naar buiten bent geweest." ik wende mijn blik af en zuchtte zacht. "Vertrouw je me dan niet? Ik wil je helpen, daar zijn vrienden nou eenmaal voor."

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

28 juli 2016 - 21:20 purplecowwww is offline

purplecowwww 5135

James Joseph Mill

Haar mondhoeken krulde lichtjes iets op waardoor ik haar wantrouwend aankeek tot haar woorden; ‘’blijkbaar hebben ze zich dan behoorlijk in je vergist, want van wat ik gehoord heb behoorde je auditie tot een van de beste.’’ Ik twijfelde heus niet aan mezelf maar doordat het uit Maeva haar mond kwam voelde ik toch een licht verlegen blos.
‘’Het viel wel mee,’’ mompelde ik voordat ik even wegkeek zodat het niet al te erg op viel. ‘’Het was dé beste weddenschap die je hebt kunnen winnen, al zeg ik het zelf,’’ voegde ze toe en liet haar vinger rond de donkere pluk haren ronddraaien wat mij even afleidde.
‘’Het was zeker niet slecht,’’ voegde ik er dan ook zachtjes lachend er aan toe.
Toen ze recht op ging zitten en kort humde dat ze me had gehoord had ik mezelf in het diepe gegooid, ik had er mee uit gevraagd. Soort van dan.
Mijn ogen waren strak op haar gezicht en ik probeerde dan ook grondig onderzoek te doen naar wat ze van mijn vraag vond.
‘’Ik heb nog niks op de planning staan.’’ Een opgeluchte zucht verliet mijn lippen.
‘’Wat wil je gaan doen?’’ Vroeg ze vervolgens en ik maakte een handgebaar als teken dat ik het niet wist, ‘’ik dacht misschien kunnen we een filmpje kijken op mijn kamer, bestellen we wat eten of zo. Ik weet niet, vind je het wat?’’ Vroeg ik iet wat onzeker over wat ze erover dacht. Een film was in ieder geval lekker standaard en vast geen afwijzing waardig.
Ik kon ook niet ontkennen dat bij film kijken niet voor mij ook iets anders kwam kijken, ik was nog steeds een jongen.
‘’Ben je het er mee eens?’’ Vroeg ik toen ik de bus zag aankomen en stond langzaam op, mijn ogen die even snel over haar heen gleden. ‘’Kom, dan hebben we een goede plek,’’ sprak ik en zette een stap naar voren.

Everything is illuminated by the light of our past.

28 juli 2016 - 22:30 Elentiya is offline

Elentiya 12354

——————————————————————————

——————————————————————————

Maeva Alexia Braiden

”I broke my rules for you.”

• Eigthteen • Senior • Old Glee-club member • Waiting for the bus, with James • Smile, baby, it looks better on you • Outfit •

”Ik dacht misschien kunnen we een filmpje kijken op mijn kamer, bestellen we wat eten of zo. Ik weet niet, vind je het wat?’’
Bedenkelijk keek ik James aan. Was het een slim idee om mee te gaan naar zijn huis? Alles wat er eens gebeurd was tussen ons lag in het verleden, maar dat wilde niet zeggen dat daarmee alles ook daadwerkelijk over was. Al helemaal niet als ik diep bij mezelf bepaalde dingen goed na zou gaan. Toch kon ik het ergens niet helpen in te gaan op zijn aanbod. Ondanks de gespannen sfeer van eerder was James iemand die ik vermoedelijk nog altijd blindelings zou vertrouwen — ongeacht wat er eens is gebeurd, of zich heeft afgespeeld — en vond ik het ergens nog steeds fijn om bij hem te zijn.
‘’Ben je het er mee eens?’’ doorbrak James zijn stem mijn stille gedachten. In de verte naderde de bus, waarop ik mezelf net als James overeind duwde. “Ik vind het prima,” glimlachte ik hem toe en schikte mijn tas goed over mijn schouder heen. Wat kon een filmpje en een hapje eten nou voor kwaad? Misschien dat we op deze manier in ieder geval gemakkelijker met elkaar om konden gaan, zonder een gespannen sfeer die ons wellicht een ongemakkelijk gevoel kon geven. “‘’Kom, dan hebben we een goede plek,.” Zonder een weerwoord te geven, of enige vorm van aarzeling stapte ik achter James aan de bus in. Onderweg naar een plekje voor ons twee voelde ik mijn telefoon trillen, waarop ik het niet kon laten even te spieken.

From Jae-Jae:Can I sleep at your place tonight. I feel sick as hell. Donuts aren’t a great medicine on an empty stomach. XoXo

Lichtjes vertrok mijn gezicht bij het lezen van mijn beste vriend zijn smsje. Klaarblijkelijk had hij zich gestort op een flinke portie zoete donuts en ik kon alleen maar hopen dat hij nog bij Jordan was. Ik vond het vreselijk als hij tussen twee vuren stond, al helemaal niet omdat hij niet de keuze wilde malen tussen zijn beste vriend of zijn broer. “Oh, Jae-Jae toch,” mompelde ik met een zachte zucht en liet mijn vingers vluchtig over het scherm heen glijden terwijl ik hem een berichtje terug stuurde, waarna ik het toestel terug in mijn zak liet glijden.

To Jae-Jae: Ofcourse u can. Ik ben wel pas na het eten thuis. And stop eating donuts! Dikmakers, Jae, niet goed voor je cheerleader-outfit! Xoxo.

Een kleine twintig minuten later stapte ik samen met James de bus weer uit. We hoefde maar een klein stukje te lopen voor we zijn ouderlijk huis bereikte en voor heel even kon ik het niet laten enkele herinneringen terug op te halen. Hoe vaak was ik hier wel niet geweest? Al was het alleen maar geweest om hem op te halen, of om net zoals nu een film te kijken met z'n twee. Een enkele keer hadden we zelfs het huis voor ons alleen gehad. “Zouden je ouders me nog herkennen?” lachte ik kleintjes en stak mijn handen diep in de zakken van mijn vest terwijl we het pad naar zijn voordeur opliepen. “Tenslotte is het al een tijdje geleden dat ik hier voor het laatst ben geweest.” Een aarzelende glimlach trok voorzichtig over mijn gezicht heen terwijl ik mijn donkere poelen op James richten en wachtte tot hij de deur naar binnen zou openen.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

29 juli 2016 - 21:03 reguluswife is offline

reguluswife 37248

Leah Stephens

SENIOR || AUDITORIUM || NEW GLEE-CLUBMEMBER || OUTFIT

“Music expresses that which cannot be put into words and that which cannot remain silent”

'Hey, jij bent mooi op tijd,' hoort ze plots iemand zeggen. Haar blik gleed omhoog en zag Dex staan, die haar glimlachend aan keek. 'Sorry dat ik laat ben, ik moest een parkeerplekje vinden, dat duurde even.' Lichtelijk schudde Leah haar hoofd. 'Oh, dat maakt helemaal niet uit hoor!' Het kwam haar juist goed uit.
De serveerster kwam al snel weer langs en ze zag zijn blik richting het meisje's boezem glijden, waarop er een zachte zucht over haar lippen kwam.
'Vind je het erg als ik rook?'
Ze hield zelf absoluut niet van roken. Het was totaal niet gezond en je ging er ook nog van stinken, maar ze kon lastig iemand anders verbieden om het te doen. Ze schudde dan ook opnieuw haar hoofd, op hetzelfde moment dat de serveerster weer langs kwam en Dex' drankjes bracht.
'Dus, Leah, vertel me eens iets over jezelf.'
'Oh, ik ben niet zo interessant hoor,' kwam er geamuseerd over haar lippen. Er was wel een hoop dat ze over zichzelf kon vertellen, maar ze wilde niet dat hij, of iemand anders, dat wist. Dex bleef haar echter aankijken, waardoor ze toch wat begon te vertellen. 'Nou, mijn naam weet je dus al, en dat ik piano speel. Ik speel ook gitaar, en schrijf af en toe liedjes. Mijn lievelingskleur is geel, niet dat lelijke, felle, maar meer het oranje-gele dat de lucht heeft wanneer de zon ondergaat. Eeeh, mijn lievelingsfilm is War Horse en ik ben stiekem dol op countrymuziek. Later wil ik graag iets met muziek gaan doen, maar dat zal waarschijnlijk nog lastig worden. Dat is het wel zo'n beetje, jouw beurt.'
Ze realiseerde zich nu pas dat Dex een van de juryleden was, en wist of ze wel of niet door was. Eigenlijk wilde ze het vragen, want als ze niet door was dan wist ze niet liever op dat moment, dan de volgende dag op school, maar dat zou waarschijnlijk nogal brutaal zijn.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

30 juli 2016 - 0:37 reguluswife is offline

reguluswife 37248

REYA FORESTIER

JUNIOR || ANIMAL SHELTER WITH GABE || OLD GLEE-CLUB MEMBER || OUTFIT*

I'm no poet, but for you I'd burn out all the stars to write you a novel.

Ze wilde al naar één van kennels lopen, toen Gabe haar tegen hield. Van zenuwen begon haar hart sneller te bonken.
'Rey, waarom loog je tegen me?' Zijn blik was doordringend en Reya wendde al snel haar ogen af. 'We zijn toch soulmates? Ik kan alles bij je kwijt, waarom kun jij dat dan niet bij mij? Zie je, ik ben niet super dom. Ik zie heus wel dat je je enkel hebt verstuikt en dat zou alleen maar verklaren waarom je niet langs de voordeur naar buiten bent geweest. Vertrouw je me dan niet? Ik wil je helpen, daar zijn vrienden nou eenmaal voor.'
De gehele tijd dat hij praatte, had ze haar blik op haar schoenen gericht, ook al wist ze dat zijn woorden zo enkel zou bevestigen. Ze wilde gewoon niet de teleurstelling in zijn ogen zien. 'Ik heb nooit gezegd dat je dom bent, Gabs,' murmelde ze, waarna een diepe zucht over haar lippen kwam. Ze wist dat ze het hem kon vertrouwen, dat hij zou proberen haar te helpen, maar ze kon het gewoon niet. Ze was te bang dat iemand anders er dan achter zou komen. En als dat zou gebeuren, dan zouden ze haar thuis weghalen. Thuis wilde ze niet zijn, dat was het probleem niet. Het probleem was dat ze dan waarschijnlijk weg zou moeten uit de stad, en dat betekende weg van haar Glee-club, en het ergste: weg bij Gabriele. Dat kon ze gewoon niet hebben.
'Ik ging ook niet bij de voordeur naar binnen,' zei ze, terwijl ze hem nu wel aankeek. 'En er lag veel troep in de tuin, ik struikelde er over en ging door mijn enkel, that's it. Er is echt niks aan de hand, als er wel iets is, dan zou ik het je vertellen, dat weet je toch? Je moet je er echt niet te veel druk om maken.'

*zonder het tasje

To the stars who listen — and the dreams that are answered

31 juli 2016 - 12:55 purplecowwww is offline

purplecowwww 5135

James Joseph Mill

‘’Ik vind het prima,’’ glimlachte ze liefjes waardoor een opgelucht gevoel mij overviel. Ze trok haar tas goed over haar schouder heen voordat ze naast mij neerplofte in de bus. Haar telefoon ging af en nieuwsgierig als ik was spiekte ik mee en al zeker toen haar uitdrukking op haar gezicht wat vertrok.
’’Oh, Jae-Jae toch,’’ mompelde ze zacht zuchtend en ik fronste iets, ‘’is er wat?’’ Vroeg ik dan ook iet wat bezorgd.
Na een korte rit stapte we uiteindelijk samen uit, het voelde goed om naast haar te lopen maar het voelde ook wat vervreemd. Toen we bij mijn huis aankwamen zocht ik naar de sleutels in mijn zakken, die normaal veel makkelijker te vinden waren. ‘’Zouden je ouders me nog herkennen?’’ Vroeg ze zacht lachend en ik haalde glimlachend mijn schouders op, ‘’vast wel. Je had zeker wel een indruk gemaakt – of het een goede was is niet voor mij te zeggen,’’ grapte ik en viste uiteindelijk de sleutels uit mijn zakken.
Ergens hoopte ik dat mijn ouders nog niet thuis waren, die zouden vast denken dat ik weer terug was met Maeva maar dat was zeker niet het geval. Ze zouden vast een opmerking plaatsen die ons in ongemak zou brengen, mijn doel was dan ook om dat te vermijden.
Toen ik de deur was binnen gestapt, hing ik mijn jas aan de kapstok en keek ik haar even kort aan voordat ik mijn weg vervolgde richting de keuken. Tot nu te zien was alleen mijn broertje nog thuis, waarschijnlijk nog ziek. Hij had de hele week al koorts en ik kwam dan ook maar niet te dicht in zijn buurt; straks werd ik zelf nog ziek.
‘’Wil je wat drinken?’’ Vroeg ik en pakte zonder haar toestemming al wat fris en schonk het in een glas. ‘’Mijn ouders zijn nog niet thuis, Kevin is er wel maar hij ligt ziek op bed.’’ Mijn ogen scanden haar kort en ik pakte de glazen.
Voor Maeva liep ik de trap op naar boven, naar mijn kamer; het was nog steeds een troep maar ik hoopte dat het haar niet zou storen aangezien ze vast niet anders van mij gewend was. Ik kluiterde naar de zijkant van mijn bed, haar wenkend dat ze naast me moest gaan zitten.
Ik wist niet zo goed hoe ik me over de hele situatie voelde, het feit dat ik me misschien iets te vertrouwd begon te voelen over dat ze naast me kwam zitten was geen goed teken.
Ik probeerde me dan ook volledig op het uitzoeken van een film te focussen, een zonder enige seksscenes of romantiek het liefst; ‘’wat zullen we kijken?’’ Ik scrolde door de films heen en wees naar een film, ‘’hadden wij die niet samen gekeken?’’ Vroeg ik en lachte zachtjes bij de herinnering.

Everything is illuminated by the light of our past.

31 juli 2016 - 15:13 Ken_ is offline

Ken_ 18286

Gabriele Ezra O’Donnell
Senior , Bad boy, In the animalshelter with Reya

Mijn woorden deden haar blik naar beneden glijden, mijn ogen vermijdend. Er was iets goed fouts en hoe graag ik haar dan ook wilde helpen liet ze me gewoon niet toe. Haar schoenen bleken veel interessanter voor haar te zijn dan mijn bezorgdheid voor haar.
'Ik heb nooit gezegd dat je dom bent, Gabs,' Murmelde ze na mijn woorden waardoor ik even nerveus op mijn lip knauwde. 'Ik ging ook niet bij de voordeur naar binnen,' vertelde ze en keek me eindelijk weer eens aan 'En er lag veel troep in de tuin, ik struikelde er over en ging door mijn enkel, that's it. Er is echt niks aan de hand, als er wel iets is, dan zou ik het je vertellen, dat weet je toch? Je moet je er echt niet te veel druk om maken.' haar woorden deden me slecht voelen vanbinnen, ik wist niet meer of ze nu werkelijk de waarheid sprak of niet, maar ik mocht niet aan haar twijfelen. Dat zou me een slechte vriend maken, dus knikte ik zachtjes en streelde haar wang even. "Wees de volgende keer wat voorzichtiger oke? " vroeg ik haar en liep dan richting de kennels. Ik had afleiding nodig, na mijn ruzie met Jeaden kon ik haar nu ook niet verliezen door een stomme ruzie. Eens ik bij de kennels aankwam leken de honden dolenthouasiast te zijn om ons weer te zien wat meteen voor een glimlach om mijn lippen zorgde en ik opende de deurtjes om vervolgens drie pups op me af te zien rennen. Ik zette me neer en begon te te aaien en te vertroetelen, als gevolg dat ik puppykusjes kreeg in men gezicht. Ik moest me inderdaad minder druk gaan maken.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

31 juli 2016 - 15:26 Elentiya is offline

Elentiya 12354

——————————————————————————

——————————————————————————

Maeva Alexia Braiden

”I broke my rules for you.”

• Eigthteen • Senior • Old Glee-club member • At his place - James • Smile, baby, it looks better on you • Outfit •

Op de vraag die James me in de bus had gesteld, als reactie op mijn zachte gemompel tegenover Jaeden, had ik lichtjes mijn hoofd geschud. Jaeden had besloten zijn emoties weg te eten door middel van donuts en ik wist dat hij hier later spijt van zou krijgen — als ie dat inmiddels niet al had gekregen gezien hij blijkbaar al buikpijn had gekregen.
Nu stond ik, enkele minuten later, samen met James voor de deur van zijn ouderlijke huis. Glimlachend haalde hij zijn schouders op alvorens hij de sleutels uit zijn broekzak viste. “Vast wel. Je had zeker wel een indruk gemaakt — of het een goede was is niet voor mij te zeggen.” De plagerige ondertoon die hij legde in zijn woorden maakte het dat speels mijn tong naar hem uitstak. “Natuurlijk wel,” grinnikte ik vervolgens en volgde hem naar binnen zodra hij de deur had geopend. Het verbaasde me enigszins een beetje hoe vertrouwd zijn huis ergens nog leek te voelen. In de tijd die ik hier niet meer was gekomen leek er weinig tot niks veranderd en het meeste stond nog allemaal op dezelfde plekken.
”Wil je wat drinken?” vroeg James me onderweg naar de keuken. Ik knikte kort als reactie op deze vraag en liet mijn poelen een keer rond glijden terwijl een zweem van een glimlach op mijn lippen krulde. “Mijn ouders zijn niet thuis, Kevin is er wel maar hij ligt ziek op bed,” vervolgde James. Ondertussen had hij twee glazen met fris gevuld en gebaarde me hem te volgen naar boven. Om de een of andere reden namen plotselinge zenuwen voor een paar tellen toe en vroeg ik me sterk af of ik hier wel goed aan deed. Deze korte gedachten raakte echter al weer verloren op het moment dat we zijn kamer binnenstapte. Grinnikend schudde ik licht met mijn hoofd bij het zien van de troep die er lag.
”Er is werkelijk niks verandert hier,” lachte ik zachtjes, doelend op zijn kamer. “Zul je het ooit eens leren?” plaagde ik hem zacht. Met een plofje liet ik mijn tas op de grond terecht komen en klauterde langs James op zijn bed. Het feit dat deze kleine dingen iets te vertrouwd aan voelde poogde ik te negeren, waar ik mijn uiterste best voor moest doen daar mijn gevoelens er niet geheel naar wilde luisteren. Losjes haalde ik mijn vingers een keer door mijn haren heen en blikte mee naar de films die James tevoorschijn haalde. “Wat zullen we kijken?” vroeg hij me terwijl hij door zijn films heen rolde. Net op het moment dat ik hem een antwoord wilde geven bleven mijn poelen hangen op een film die we eens eerder al samen hadden gezien. “Hadden wij die niet samen gekeken?” Alsof hij mijn gedachten had kunnen lezen stelde hij de vraag die er door me heen ging.
Zachtjes lachte ik met hem mee en kon het niet helpen terug te denken aan die ene avond dat we deze komedie hadden gekeken. Het was een dag geweest waarop we een gezellige middag hadden gehad, die we vrijwel helemaal samen hadden gespendeerd en wilde afsluiten bij hem thuis. Tijdens de film was er één scene zo grappig geweest dat ik het niet had kunnen laten deze in een gekke bui na te doen, of het althans te proberen. Natuurlijk faalde ik daar gruwelijk in en had ik me schaterlachend op zijn bed neer laten komen, waarin ik James half met me had meegetrokken.
”Natuurlijk, of ben je vergeten hoe ik hier als een idioot heb gestaan?”
Een lachje rolde over mijn lippen heen, waarbij een zweem ervan nog achterbleef terwijl de rest van de herinnering mijn geheugen binnen sijpelde. Eenmaal op het bed terecht gekomen had de rest van de film als snel onze aandacht verloren, waarbij we het einde van de film niet meer hadden gezien. De zachte aanraking van zijn lippen was genoeg geweest op me volledig op hem te focussen, en me zo te laten verdrinken in de liefde die hij me bood. Het was dan ook deze herinnering die me er uiteindelijk op wees hoezeer ik het miste; hoe erg ik hem miste.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

31 juli 2016 - 15:40 Linkle is offline

Linkle 45596

Jordan Goodrich
Uiteindelijk kwam Jeaden bij me in de auto. Ik keek naar hem en voelde me eigenlijk een beetje schuldig dat ik ruzie had gemaakt met Gabriele. Het zat Jeaden diep en dat zag ik, maar erover praten wilde hij niet en dat irriteerde mij. Ik startte de wagen, maar bleef nog even twijfelend stilstaan. Hij zag er misselijk uit en het leek of hij ieder moment zijn maaginhoud uit kon kotsen.
"Als je moet kotsen, zeg het dan even, dan stop ik met rijden en kun je je inhoud buiten de auto lozen," zei ik toen ook maar en ik trok op. Al snel zaten we op de weg richting mijn huis.
"Ik app mijn moeder wel dat we niet mee eten. Maeva heeft vast nog wel kleding voor mij bij haar thuis liggen dus ik slaap daar wel vanavond. Heeft Gabi ook geen last van me." Jeaden klonk nors en ik klemde mijn kaken op elkaar. Soms dacht ik echt dat ik er alleen was om Jeaden te vervoeren, gezelschap te houden en voor de rest niet veel. Ik wist niet hoe Jeaden er over dacht, maar zo kwam het soms op mij neer.
"Je kunt toch ook bij mij blijven. Ik heb ook kleding van jou," ik keek niet naar hem, omdat ik op de weg moest letten, maar ook omdat ik hem niet wilde laten zien dat het best en beetje pijn deed. Ik drukte onbewust wat harder op het gas en reed zo al snel 80 waar je 50 mocht. Ach wat maakt het uit, het is maar een weg.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Index RPG Actieve Topics Zoek