• The City of Madness — Speeltopic






    Ver in het zonnige Miami lijkt alles geweldig. Het is een oord vol nieuwe kansen en een plek waar er geen zorgen lijken te zijn. Feesten, zonnen aan het strand en misschien liefdes. Niets lijkt er slecht te zijn aan de stad. Althans het lijkt toch zo maar niets is minder waar. Zoals overal zijn er hier ook mensen ongelukkig, hebben ze wel problemen waar ze van weg proberen te vluchten, problemen die niet aan de buitenwereld blootgesteld mogen worden omdat ze dan kwetsbaar zijn voor iedereen. En wat word de druppel die hun emmer laat overlopen of hebben ze nog geen weet van hun problemen of zien ze nog niet hoe een simpele begroeting hun grootste hel zou kunnen worden?

    Miami een bruisende stad gelegen in zuidoostelijk Florida in Miami-Dade County aan de rivier de Miami. Iedereen die er woont is anders, heeft een ander verleden en een andere toekomst.

    What's your story?

    V E R H A A L L I J N     
    In deze RPG volgen we een groep jongvolwassenen mensen die op één of andere manier elkaar kennen of elkaar nog moet ontmoeten. Iedereen heeft een ander verhaal dit kan zowel een vrolijk verhaal zijn als een duister verhaal, al kan de toekomst altijd onvoorspelbaar zijn. De ene studeert aan een universiteit, de andere probeert het kleine beetje geld dat hij heeft te verdienen door drugs dealing. Jij bepaald het zelf.

    Het is nu een warme zomer aan de kust van Miami het perfecte weer voor wat te chillen aan het strand of een feestje te vieren aan het zwembad. Wat stoers te doen met wat vrienden of onschuldige mensen te misleiden. Er is een boel te beleven en een boel die er nog te beleven valt.
    De jongeren wonen voornamelijk aan het kustgebied van Miami, iets verderop in de donkere stegen heb je een welbekende stripclub waar zowel man als vrouw welkom zijn en iets mogen drinken aan de bar, ook word er binnenkort een groot strandfeest gehouden, de perfecte plek voor een geweldig feest of de perfecte plek voor wat slachtoffers?


    R O L L E N
    Naam — faceclaim — pagina — username

    V R O U W E N
    • Ellie Elysia Davis — Amelia Zadro — 1.3 — Heathens
    • Amaryllis Regina Sanchez — Zoe Aggeliki — 1.2 — Camhanaich
    • Mayhem Calipane — Meredith Mickelson — 1.2 — Chivalry
    • Amelia Renée Wellington — Daisy Clementine Smith — 1.1 — sloane
    • Mia Asrid Thorbjorg — Elsa Hosk — 1.1 — Poshlost
    • Ivy Wynter Keegan — Debby Ryan — 1.3 — Miall
    • Jade Grey — Juliana Herz — 1/4 — _patch
    • Nina James McQueen — Cara Delevigne — Westwick
    • Gereserveerd voor CherrySmile
    • Dani Mae Robbertson — ? — 1.4 — Canagan
    • Vaelery Katherine Harrison — Rosie Tupper — 1.5 — NlRVANA

    M A N N E N
    • Christian Matthew Davis — Christopher McCrory — 1.2 — Heathens
    • Joshua Edin Robbertson — Jake Cooper — 1.3 —Philip
    • Adam Ivan King — Pierson Fodé — 1.4 — Douceur
    • Shane Braylen Irwington — Ashton Irwin — 1.2 — CharliePuth
    • Tyler Aleksei Lazarev — Roma Acorn — 1.3 — MaIec
    • Julian Harrison — Francisco Lachowski — 1.5 — SphinxX
    • Maximus Hayes — Matthew vande Vegte — 1.5 — Mignon
    • Bentley Samuel Westwood — Paddy Mitchell — 1.5 — Divo
    • Roghan Culkin Caomhánagh — Stephen James — 1.5 — NlRVANA

    R E G E L S
    — Huisregels van Quizlet.
    — Het woordenminimum is 200 woorden per post, oftewel 7 regels.
    — Alleen ik (Heathens) maakt nieuwe topics aan, tenzij anders aangegeven.
    — 16+ is toegestaan, maar geef dit wel boven je post in het rood aan.
    — Geen Mary Sues of Gary Stu's. Iedereen heeft flaws.
    — Reservaties blijven 4 dagen staan, uitstel vragen is mogelijk.
    — Er is geen limiet aan personages, zorg ervoor dat je iedereen actief houd.
    — Bespeel niet de personage's van anderen zonder toestemming.
    — Geef username veranderingen door en ook als je langer dan een week niet kan reageren.

    H E T      B E G I N
    Het is een warme en zonnige namiddag en iedereen is uitgenodigd om 's avonds naar een feest te gaan op het strand van Miami — de perfecte plek voor een te gek feest of toch de perfecte plek voor wat slachtoffers? Sommige zijn al onderweg naar het strand, zijn nog bezig met de voorbereidingen of maken zich klaar voor de avond. Hoe gaat dit strandfeest aflopen?


    But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

    Adam Ivan King

    “Stand for something, even if it means standing alone.”

    'Ik mis London dagelijks. Ik kom uit een kleine familie, ik heb één oom en één tante, mijn nichtje Olivia en mijn oma Nina. Zij wonen allemaal verspreid over Engeland en mijn oma woont in Schotland. Ik ben er dus wel aan gewend dat ik hen niet zo vaak zie. Jackson en Daryl, mijn beste vrienden spreek ik bijna dagelijks via Whatsapp,' Antwoordde uitgebreid op zijn vraag en ergens hoopte hij dat hij deze vraag niet terug zou krijgen van haar.
    'Oh en over relaties, dat ligt helemaal aan mezelf. Ik durf me niet snel kwetsbaar op te stellen en dat is natuurlijk essentieel als je een relatie aangaat met anderen. Ik heb wel eens bijna een relatie gehad, maar op het moment dat de ander de volgende stap wilde zetten, rende ik vaak snel weg. En dat terwijl ik dubbel zoveel kansen heb als de gemiddelde persoon,' Ging Nina lachend verder. Adam liet een lach over zijn lippen gaan. Hij was er al snel van op de hoogte geweest dat Nina biseksueel was, hij had er nooit iets tegen gehad, hij had enkel even moeten wennen. Hij voelde hoe Nina hem een kus op zijn wang gaf en glimlachte.
    'Oké, als je morgen wakker werd en er was 's nachts een wonder gebeurd, wat zou er dan veranderd zijn?' Vroeg Nina hem na haar kleine pauze. De vraag kwam onverwacht en hij vond hem moeilijk. Er waren zoveel dingen die hij wilde, maar wat had hij het liefste. Hij wist zeker dat zijn antwoord zou gaan over wat er was gebeurd in Canada en hoopte dat Nina er niet op door zou gaan.
    'Dan zouden er mensen hun excuses aan mij aanbieden voor iets dat is gebeurd voordat ik hierheen kwam.' Zei hij zachtjes. Het was als een klein stukje van een puzzel, te onduidelijk om gelijk te weten wat het inhoud, maar het was een eerlijk antwoord. Hij hoopte dat ze het hierbij zou laten, maar was erg nieuwsgierig naar het antwoord dat Nina zelf op deze vraag zou geven.
    Zij gedachten gingen naar wat ze eerder had gezegd over relaties en hij hoopte dat ze niet zomaar tot de conclusie zou komen dat ze hem toch niet leuk genoeg vond en ook bij hem uit het niets zou weglopen.
    Hij sloeg zijn arm over haar schouders.
    'Nu wil ik jouw antwoord wel weten op die vraag.' Lachte hij.


    chaos makes the muse

    N I N A       J A M E S       M C Q U E E N
    Twenty-four | feeling comfortable | at the beach with Adam


    'Dan zouden er mensen hun excuses aan mij aanbieden voor iets dat is gebeurd voordat ik hierheen kwam, antwoordde Adam zachtjes.
    Even was ik uit het veld geslagen door zijn antwoord. Ik wist niet wat ik had kunnen verwachten, maar toch had hij het voor elkaar gekregen om een antwoord te geven dat ik niet zag aankomen. Direct wilde ik vragen wat hij bedoelde, maar ik kon mezelf nog net inhouden. Ik wilde niet dat hij me bemoeizuchtig zou gaan vinden, juist niet vanavond, nu hij eindelijk iets over zichzelf losliet en alles perfect en fijn tussen ons was. Ik kon mezelf er niet van weerhouden na te denken over wat hij bedoelde. Ik kon me niet voorstellen dat hij ruzie met mensen had gehad in zijn geboorteland, maar waarom verwachtte hij anders een excuses?
    Ik schrok op uit mijn gedachten toen hij een arm om mijn schouders sloeg. Automatisch ging ik dichter bij tegen hem aan zitten.
    'Nu wil ik jouw antwoord wel weten op die vraag,' zei hij toen lachend.
    Even keek ik hem aan. Alle keren dat ik die vraag gesteld had, was er nooit iemand geweest die mijn antwoord wilde weten. Ik voelde een kriebel in mijn buik toen ik me bedacht dat Adam oprecht in me geïnteresseerd was en meer over me te weten wilde komen. Mijn ouders hadden hem geweldig gevonden, dat wist ik zeker. Ik haalde even mijn hand door mijn haar, toen ik me besefte dat ik teveel na begon te denken.
    'Pf, die vraag heb ik zelf nog nooit beantwoord,' zei ik, waarna ik op mijn onderlip beet.
    'Maar als er 's nachts echt een wonder was gebeurd dan werd ik uitgerust wakker en voelde ik me goed over mezelf. Ik zou zelfvertrouwen hebben en mezelf de moeite waard vinden. Dan zou ik ook weer studeren en mensen beter kunnen maken. Dat is echt mijn passie,' antwoordde ik toen. Op de een of andere manier werd het steeds gemakkelijker en minder eng om over mezelf te praten met Adam. Ik had het gevoel dat hij me serieus nam en het als de moeite waard zag om mij beter te leren kennen.
    Het was lang geleden dat iemand me zo had laten voelen. In afwachting van zijn antwoord keek ik hem aan. De verleiding om hem te zoenen kwam weer opborrelen, maar ik wist mezelf in te houden. Ik besefte me dat we er verder niet over hadden gesproken, behalve dan dat het goed voelde.
    'Trouwens, die niet-medelijden-kus, is dat iets wat je vaker wil doen? Of ging het per ongeluk?' vroeg ik, zonder na te denken. Ik hoorde de flirterige ondertoon in mijn stem maar al te goed, wat alleen maar kon betekenen dat Adam het ook had gehoord. Niet voor de eerste keer die avond hoopte ik vurig dat ik Adam niet zou afschrikken.

    What a shame that the girl who once believed in fairytales and magic, had to be struck by reality with demons in her mind and the fear of never being loved.


    I was an angel living in the garden of evil

    Adam Ivan King

    “Stand for something, even if it means standing alone.”

    Kort keek Nina hem aan, Adam keek afwachtend op haar antwoord terug. Hij had gezien hoe Nina even in de war was geraakt van zijn antwoord, dat had hij ook wel verwacht als hij eerlijk was. Kort haalde Nina haar hand door haar haar.
    'Pf, die vraag heb ik zelf nog nooit beantwoord,' Vrertelde Nina hem waarna ze op haar onderlip beet.
    'Maar als er 's nachts echt een wonder was gebeurd dan werd ik uitgerust wakker en voelde ik me goed over mezelf. Ik zou zelfvertrouwen hebben en mezelf de moeite waard vinden. Dan zou ik ook weer studeren en mensen beter kunnen maken. Dat is echt mijn passie,' Antwoordde Nina op zijn vraag. Adam was even van zijn stuk gebracht, Nina had in zijn ogen iemand geleken met veel zelfvetrouwen, iemand die de hele wereld aan kon. Maar dit liet maar weer zien dat indrukken niet altijd de waarheid vertellen. Alleen hield de een zijn masker beter vast dan de ander.
    'Trouwens, die niet-medelijden-kus, is dat iets wat je vaker wil doen? Of ging het per ongeluk?' Zei Nina met een flirterige toon wat hem uit zijn gedachten haalde. Hij grijnsde en keek haar aan.
    'Het ging in de eerste instantie wel per ongeluk.' Lachte hij. 'Maar als jij er verder geen problemen mee hebt, is het wel iets wat ik vaker zou willen doen.' Ook Adam liet zijn stem flirterig klinken. Het was ook waar wat hij zei. Hij had haar niet zomaar gekust, dat was niet zijn stijl. Hij wilde geen verkeerde gevoelens bij de ander oproepen. Hij had Nina eigenlijk ook niet willen zoenen, aangezien hij geen hoogte van haar kreeg. Met haar flirterige gedrag kon ze hem zowel echt leuk vinden als een spelletje met hem spelen. Ondanks zijn bedenkingen, had hij er geen spijt van. Hij had een klik gevoeld tussen hem en Nina. Ergens was die klik er al geweest vanaf het eerste moment dat hij haar ontmoette, ze was de eerste geweest die hij iets dichter bij hem liet komen.
    'Maar als jij er wel problemen mee hebt dan houden we het hierbij.' Zei hij grijnzend aangezien hij er niet vanuit ging dat dat zo was.
    Adam liet zijn ogen, niet voor de eerste keer deze avond, over de kalme zee glijden. Zijn gedachten dwaalden af naar het stadje waar hij vandaan kwam. Toe hij klein was ging hij 's zomers vaak samen met ziin moeder naar een groot meer dat vlak bij hun huis lag. Hij kon uren naar het water kijken, het gaf hem rust in zijn hoofd.
    Hij keek op zij naar Nina en vroeg zich af wat er zich op dit moment in haar hoofd afspelen.
    'Een kleine onderbreking af en toe was ook welkom, toch?' Vroeg hij, waarna hij zonder het afwachten van haar antwoord zich iets naar voren boog om zijn lippen opnieuw op die van Nina te leggen. Hij besefte zich hoe erg hij van deze avond genoot, hij kon wat hem betreft niet lang genoeg duren. Alleen hij en Nina, zonder al het gedoe van het dagelijks leven.


    chaos makes the muse

    N I N A       J A M E S       M C Q U E E N
    Twenty-four | feeling comfortable | at the beach with Adam


    'Het ging in de eerste instantie wel per ongeluk,' antwoordde hij met een lach. Zonder moeite nam ik zijn lach over. Ik had niet anders verwacht dan dat de kus in eerste instantie een impulsieve actie was geweest, dat had ik aan zijn hele houding kunnen aflezen.
    'Maar als jij er verder geen problemen mee hebt, is het wel iets wat ik vaker zou willen doen,' vervolgde hij, met een onmiskenbare flirterige ondertoon in zijn stem. Even liet ik mijn blik afdwalen. Als ik me niet vergiste, probeerde Adam te zeggen dat hij me niet zo maar had gekust en dat hij me leuk genoeg vond om dat over te doen. Hoewel ik niet zeker wist of dit echt zo was, voelde het als een opluchting. Ik vond hem veel te leuk om maar één avond met hem te zoenen.
    'Maar als jij er wel problemen mee hebt dan houden we het hierbij,' zei hij toen met een grijns. Ik lachte even hardop. Ik wist bijna wel zeker dat Adam voelde wat ik ook voelde, wat zou betekenen dat hij een grapje maakte. Het kon niet zo zijn dat ik de enige was die de sterke aantrekkingskracht tussen ons waarnam.
    'Ik heb er echt geen problemen mee, hoor,' mompelde ik toch, al was het maar om er zeker van te zijn dat daar geen verwarring over kon ontstaan.
    Ik volgde Adam's voorbeeld en liet ook mijn blik over de zee glijden. Het geluid van de golven en de geur van het water werkten ontspannend. Even twijfelde ik over wat ik zou moeten doen. Het liefst zou ik me in Adam's armen laten zakken en hem alles vertellen over waarom ik naar Miami was gekomen. Nog niet eerder had ik zo sterk de drang gevoeld om meer over mijn verleden los te laten, maar hij leek me de perfecte persoon.
    Vrijwel direct drukte ik die gedachte weer weg. Ik moest er niet aan denken dat Adam alles over me te weten kwam en totaal op me zou afknappen.
    Ik voelde dat hij naar me keek en richtte mijn aandacht toen weer op hem.
    'Een kleine onderbreking af en toe was ook welkom, toch?' vroeg hij plotseling en zonder op mijn antwoord te wachten, boog hij zich voorover om zijn lippen op de mijne te drukken.
    Niet de eerste keer die avond voelde ik een explosie aan gevoelens in mijn binnenste. Mijn ene hand legde ik in zijn nek, terwijl ik de andere over zijn buik liet glijden. Natuurlijk wist ik dat Adam een atletisch lichaam had, maar onder mijn vingertoppen voelde ik het pas echt.
    De kus duurde voor mijn gevoel alweer te kort en ik keek hem sprakeloos aan toen onze lippen net van elkaar verwijderd waren.
    Ik kon niet zeggen of het kwam door de warmte die plots naar mijn hoofd was gestegen of het prettige gevoel van intimiteit wat ik voelde bij Adam, maar op de een of andere manier begon ik mijn gevoelens te uiten.
    'Ik vind jou echt heel leuk, Adam. Jij bent de eerste persoon hier die me zo'n goed gevoel geeft,' vertelde ik hem met een lichte trilling in mijn stem. Mezelf blootgeven was doodeng, maar op de een of andere manier zorgde Adam ervoor dat ik dat keer op keer bij hem deed.

    What a shame that the girl who once believed in fairytales and magic, had to be struck by reality with demons in her mind and the fear of never being loved.


    I was an angel living in the garden of evil

    Adam Ivan King

    “Stand for something, even if it means standing alone.”

    Hij voelde hoe Nina haar ene hand in zijn nek plaatste en de ander zachtjes over zijn buik liet glijden. Hij voelde een rilling over zijn lichaam gaan. Het was een tijd geleden dat hij was aangeraakt op zo'n liefdevolle manier. Iedereen die überhaupt probeerde in zijn buurt te komen, had hij onopvallend steeds meer afstand van genomen.
    Hij legde zijn hand op de achterkant van haar hoofd en aaide zachtjes over haar haren.
    Toen de kus was gestopt keek Nina hem zwijgend aan. Ook Adam zweeg en keek naar Nina.
    'Ik vind jou echt heel leuk, Adam. Jij bent de eerste persoon hier die me zo'n goed gevoel geeft,' Zei Nina plotseling, aan de lichte trilling in haar stem was te horen dat het niet vaak voor kwam dat ze zoiets zei. Aan de manier waarop ze sprak en keek wist Adam bijna zeker dat ze het echt meende. Hoewel de uitspraak van Nina waarschijnlijk niet zo bedoeld was, zorgde het toch voor een zenuwachtig gevoel bij Adam. De druk om de echte reden te vertellen waarom hij naar Miami was gekomen nam toe. Hij liet een glimlach op zijn gezicht verschijnen en hoopte dat ze het nerveuze niet van zijn gezicht af kon lezen.
    'Jij doet hetzelfde met mij.' Zei hij terwijl hij met zijn hand langs een van de handen van Nina streelde. Zou ze je nog zo leuk vinden als je het aan haar zou vertellen? Ergens was hij wel van mening dat hij het haar beter gelijk kon vertellen, zodat ze wist waar ze aan begon of het gelijk kon afkappen. Maar aan de andere kant wilde hij deze avond niet verpesten. Kort haalde hij zijn hand door zijn haar en draaide zich zo dat hij Nina recht in haar ogen kon aan kijken.
    'Ik moet je wat vertellen.' Hij beet even op zijn onderlip en sloeg zijn ogen neer.
    'Ik heb het aan niemand hier verteld, maar ik vind dat jij het wel moet weten.' Hij fronste even. 'Oh God.' Mompelde hij zachtjes toen hij tot de conclusie kwam dat het nog moeilijker zou worden dan dat hij al had verwacht.
    'Het is iets dat een deel van mij heeft veranderd. De Adam die je deze avond ziet, is hoe ik ben. Het afstandelijke niet.' Hij stopte even toen hij merkte dat hij begon te ratelen en dingen vertelde die helemaal niet ter zake deden.
    'Ik heb in de gevangenis gezeten.' Het was eruit voor hij er erg in had. Lekker tactvol, nu is ze zeker weg.
    Hij sloot zijn ogen kort en beet op zijn lip, bang voor haar reactie.


    chaos makes the muse

    N I N A       J A M E S       M C Q U E E N
    Twenty-four | feeling comfortable | at the beach with Adam


    Hoewel hij naar me glimlachte, ontging de onderliggende nervositeit me niet. Ik hoopte maar dat mijn opmerking er niet voor had gezorgd dat hij zich ongemakkelijk voelde, dat was het laatste wat ik ermee had willen bereiken.
    Hij streelde met zijn hand zachtjes langs de mijne.
    'Jij doet hetzelfde met mij,' zei hij tot mijn opluchting. Hoewel ik wantrouwig was aangelegd, wist ik dat hij het meende. Ik kon wel opspringen en juichen van geluk en opluchting, maar ik besloot beide niet te doen. Adam zou me voor gek verklaren en als hij nog niet dacht dat ik wanhopig was, dacht hij dat dan gegarandeerd.
    Ik keek toe hoe hij kort zijn hand door zijn haar haalde en zich toen naar mij toedraaide.
    'Ik moet je wat vertellen,' zei hij terwijl hij me recht aankeek. Hij beet even op zijn onderlip en sloeg zijn ogen toen neer. Nu kwam het, hoor bedacht ik me. Hij vindt je niet zo leuk als jij hem vindt of hij heeft al een vriendin..
    Met een lichte frons tussen mijn wenkbrauwen keek ik naar hem. Ergens wilde ik weten wat hij me ging vertellen, maar ik was bang dat het deze avond zou veranderen.
    'Ik heb het aan niemand hier verteld, maar ik vind dat jij het wel moet weten,' zei hij, waarna hij even fronste.
    'Oh God,' mompelde hij daarna zachtjes. Kort raakte ik zijn arm aan. Ik had met hem te doen. Ik wist niet wat hij me wilde vertellen, maar het kostte hem duidelijk moeite om het over zijn lippen te krijgen.
    'Het is iets dat een deel van mij heeft veranderd. De Adam die je deze avond ziet, is hoe ik ben. Het afstandelijke niet,' vervolgde hij vluchtig. Het leek alsof er zoveel door zijn hoofd ging, dat hij niet zeker wist wat hij moest vertellen of in welke volgorde. Ergens stelde het me gerust dat zoals ik hem nu leerde kennen, hij ook echt was. Ik had het met momenten moeilijk gevonden dat hij zo afstandelijk kon doen. Net toen ik hem gerust wilde stellen, sprak hij verder.
    'Ik heb in de gevangenis gezeten,' zei hij toen, waarna hij even zijn ogen sloot en op zijn lip beet. Aan alles wat te merken dat hij zich druk maakte om mijn reactie.
    Het lukte me niet meteen om te reageren. Hoewel ik niet had verwacht dat dit was wat hij me wilde vertellen, schrok ik niet zo zeer. Misschien kwam het door wat ik zelf had meegemaakt, of misschien had het te maken met het feit dat ik zijn afstandelijke gedrag beter begreep.
    Voor ik reageerde, sloeg ik mijn armen om zijn nek en drukte mijn lichaam even tegen het zijne. Vervolgens drukte ik zacht en vluchtig een kus op zijn lippen.
    'Wat heftig voor je, Adam,' mompelde ik zachtjes. Hoewel ik zelf maar één nacht in de cel had doorgebracht, had dat flinke indruk op me gemaakt. Ik had me hopeloos, eenzaam en verloren gevoeld en kon alleen maar gissen naar hoe Adam zich gevoeld moest hebben.
    'Dit is trouwens niet het moment waarop je verteld dat je een seriemoordenaar bent en het voorzien hebt op Britse meisjes, toch?' vervolgde ik daarna met een glimlach. Ik wilde hem dolgraag opvrolijken, maar ik wist niet of mijn opmerking tactvol genoeg was.
    'Wil je me vertellen wat er is gebeurd? Al moet je weten dat dit niks tussen ons veranderd. Ik ken je pas sinds je hier een nieuwe start hebt gemaakt en het zou oneerlijk zijn als ik onze relatie laat beïnvloeden door je verleden,' ging ik verder. Na het uitspreken van het woord 'relatie' voelde ik hoe ik rood werd. Het was niet mijn bedoeling om dat zo serieus te laten klinken, maar het was al uitgesproken en ik kon het niet terug nemen.
    Omdat Adam zo eerlijk tegen me was geweest, voelde ik de druk om ook iets over mezelf los te laten.
    'En sowieso ben ik de laatste om over je te oordelen. Ik heb zelf ook een nacht in de cel gezeten, wat volledig mijn eigen schuld was,' zei ik toen. Ik hoopte maar dat hij er niet te erg van zou schrikken.

    What a shame that the girl who once believed in fairytales and magic, had to be struck by reality with demons in her mind and the fear of never being loved.


    I was an angel living in the garden of evil

    Adam Ivan King

    “Stand for something, even if it means standing alone.”

    De reactie van Nina bleef uit en Adam wist niet wat hij ervan moest denken. Was het positief en liet ze het even tot haar door dringen of was het negatief en plande ze nu zorgvuldig hoe ze zo snel mogelijk bij hem vandaan kon komen. Uit het niets sloeg Nina haar armen om zijn nek en hij voelde hoe ze haar lichaam tegen dat van hem aan drukte. Het haalde hem abrupt uit zijn gedachten en liet verbazing door zijn hoofd gaan. Vervolgens raakte Nina's lippen kort en zacht die van hem
    'Wat heftig voor je, Adam,' mompelde Nina zachtjes. De klank in haar stem liet merken dat ze meende wat ze zei en even was hij van zijn stuk gebracht. Ze wist niet dat hij onschuldig was geweest, dus had ze van alles kunnen denken. Maar ze bedacht niet de meest vreselijke dingen die maar in haar opkwamen, nee, ze toonde oprecht medeleven met hem.
    'Dit is trouwens niet het moment waarop je verteld dat je een seriemoordenaar bent en het voorzien hebt op Britse meisjes, toch?' Vroeg Nina hem met een glimlach, alsof ze zijn gedachten kon lezen. Hij voelde dat ze het zei in een poging hem wat op te vrolijken, ergens lukte het want hij voelde een deel van de spanning van hem glijden.
    'Wil je me vertellen wat er is gebeurd? Al moet je weten dat dit niks tussen ons veranderd. Ik ken je pas sinds je hier een nieuwe start hebt gemaakt en het zou oneerlijk zijn als ik onze relatie laat beïnvloeden door je verleden,' Hij zag haar wangen kleuren nadat ze dat uitgesproken had en daarmee concludeerde hij dat ze het woordje 'relatie' niet van plan was geweest te gebruiken.
    'En sowieso ben ik de laatste om over je te oordelen. Ik heb zelf ook een nacht in de cel gezeten, wat volledig mijn eigen schuld was,' Voegde Nina nog toe. Even keek hij haar verbaasd aan. Hij had zich niet in straffen verdiept, maar hij wist dat een nachtje niet voor iets ernstigs was.
    'Ik heb er iets meer dan vier maanden in gezeten en het was de hel.' Stelde hij.
    'En het ergste in nog dat ik niks had gedaan, als je iets doet kun je het verwachten en verdien je het. Het enige wat ik heb gedaan is het blindelings vertrouwen van de verkeerde mensen.' Hij haalde zijn handen door het zand.
    'Ik was samen met wat vrienden op een feestje en ik was behoorlijk dronken. Mijn beste vriend had maar een glas bier op dus ik vroeg hem of hij me naar huis reed met mijn auto. Onderweg komt er iemand uit het niets en mijn vriend probeert uit te wijken. Hij raakt de fietser en daarna een boom. De fietser was op slag dood, maar ik belde toch een ambulance. Ik en die vriend hadden niks en zijn uit de auto gekomen.' Adam stopte even en fronste, hij kon niet geloven dat hij Max nog steeds als vriend noemde in zijn verhaal.
    'Die toenmalige vriend heeft gezegd dat ik het was die reed. Ik was dronken en had was mijn auto. Ik ben de bak in gedraaid en hij ging vrolijk verder. Ik heb mijn waardigheid opgegeven en hem gesmeekt te bekennen. Toen hij dat deed kwam ik vrij. Ik heb hem nog wat klappen verkocht en probeerde verder te gaan met mijn leven, maar ik werd door iedereen nog steeds verkeerd bekeken. Ik kon het niet meer en ben hiernaartoe gekomen.' Hij verbaasde zichzelf met de hoeveelheid woorden die uit zijn mond kwam. Hij had het nog nooit zo makkelijk aan iemand verteld, maar het leek vanzelf te gaan.

    [ bericht aangepast op 30 juli 2016 - 20:53 ]


    chaos makes the muse

    N I N A       J A M E S       M C Q U E E N
    Twenty-four | feeling comfortable | at the beach with Adam


    'Ik heb er iets meer dan vier maanden in gezeten en het was de hel,' begon Adam. In zijn stem weerklonk de hevigheid van zijn emotie. Adam was geen klager, dus ik wist dat wanneer hij iets een hel noemde, het ook echt zo was geweest.
    'En het ergste in nog dat ik niks had gedaan, als je iets doet kun je het verwachten en verdien je het. Het enige wat ik heb gedaan is het blindelings vertrouwen van de verkeerde mensen,' ging hij verder. Mijn interesse werd geprikkeld en ik moest mezelf ervan weerhouden hem in de reden te vallen. Ik wist dat Adam meer zou gaan vertellen en het was een kwestie van geduld.
    'Ik was samen met wat vrienden op een feestje en ik was behoorlijk dronken. Mijn beste vriend had maar een glas bier op dus ik vroeg hem of hij me naar huis reed met mijn auto. Onderweg komt er iemand uit het niets en mijn vriend probeert uit te wijken. Hij raakt de fietser en daarna een boom. De fietser was op slag dood, maar ik belde toch een ambulance. Ik en die vriend hadden niks en zijn uit de auto gekomen,' ging hij verder, waarna hij even fronste. Ik hoopte niet dat hij twijfelde of hij dit persoonlijke verhaal wel met mij kon delen. Tot mijn opluchting sprak hij snel verder.
    'Die toenmalige vriend heeft gezegd dat ik het was die reed. Ik was dronken en het was mijn auto. Ik ben de bak in gedraaid en hij ging vrolijk verder. Ik heb mijn waardigheid opgegeven en hem gesmeekt te bekennen. Toen hij dat deed kwam ik vrij. Ik heb hem nog wat klappen verkocht en probeerde verder te gaan met mijn leven, maar ik werd door iedereen nog steeds verkeerd bekeken. Ik kon het niet meer en ben hiernaartoe gekomen.'
    Even bleef ik stil, niet alleen omdat zijn verhaal me raakte. Daarnaast was ik verbaasd over de openheid en het ogenschijnlijke gemak waarmee Adam dit heftige deel uit zijn verleden met me had gedeeld.
    Ik aarzelde even, omdat ik bang was hem misschien in de rede te vallen. Daarna liet ik automatisch mijn vingers over zijn onderarm glijden. Op de een of andere manier voelde lichamelijk contact als iets vertrouwds, alsof we nooit anders hadden gedaan.
    'Ik vind het echt heel heftig voor je. Dat had je nooit mee mogen maken,' zei ik toen oprecht. 'En ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, maar bedankt dat je het me hebt verteld. Het betekend echt heel veel voor me dat je dit met me wilt delen,' vervolgde ik met een glimlach.
    Even staarde ik naar de zee. 'En ik vind het knap van je dat je die zogenaamde vriend van je niet helemaal kapot hebt geslagen,' mompelde ik zonder hem aan te kijken. Ik voelde plaatsvervangende woede jegens de vriend waar Adam het over had gehad. Ik probeerde me voor te stellen dat Daryl of Jackson hetzelfde zou doen en alleen al bij de gedachte voelde ik mezelf boos worden. Ik balde mijn vuisten even, maar ontspanden mijn vingers daarna snel.
    Om mijn woede niet op te laten lopen en omdat ik voelde dat ik ook meer over mezelf moest delen, keek ik Adam even aan.
    'Ik vind dit echt heel eng om te vertellen, maar je moet het weten. Dan kun je er altijd nog voor kiezen om heel hard weg te rennen om een ongecompliceerd meisje te gaan zoeken,' zei ik, terwijl ik in zijn vriendelijke ogen keek.
    'Ik ben niet zo maar naar Miami gekomen. Na de dood van mijn ouders verloor ik compleet de controle. Ik werd zwaar depressief en dacht mezelf te kunnen genezen met grote hoeveelheden alcohol en drugs. Een jaar lang gebruikte ik elke dag en het ging van kwaad tot erger. Ik werd opgepakt wegens openbaar dronkenschap, overlast en het beledigen van een officier in functie,' zei ik vluchtig. Even haalde ik diep adem omdat ik hoorde hoe mijn Britse accent de overhand begon te nemen. Voorzichtig keek ik hem even aan, waarna ik verder sprak.
    'De volgende ochtend, toen ik wakker werd in de cel, werd ik beoordeeld door een psychiater. Hij zag in dat ik psychische problemen had en dat er sprake was van verzachtende omstandigheden. Ik moest in behandeling gaan en dan mocht ik vertrekken. Sinds die dag heb ik geen alcohol of drugs meer aangeraakt en ben ik medicatie gaan gebruiken, maar het was al te laat. Ik had voor zoveel onrust en overlast gezorgd dat mensen niet bij me in de buurt wilden komen. Ik moest gewoon weg, ergens naar toe waar niemand me kende en nog niemand een mening over me had. Ik voelde me zo alleen.'
    Aan het einde van de zin brak mijn stem en voelde ik hoe er een hete traan over mijn wang naar beneden stroomde. Ik baalde ervan dat ik emotioneel werd, maar ik had dit nog tegen niemand verteld.
    Ik voelde me ontzettend op mijn gemak bij Adam, maar ik was doodsbang dat ik ons goede contact veranderd had door mijn verleden op te biechten. Terwijl ik op zijn antwoord wachtte, durfde ik hem niet aan te kijken.

    What a shame that the girl who once believed in fairytales and magic, had to be struck by reality with demons in her mind and the fear of never being loved.

    [ bericht aangepast op 30 juli 2016 - 23:56 ]


    I was an angel living in the garden of evil

    Adam Ivan King

    “Stand for something, even if it means standing alone.”

    Nina bleef even stil, hij kon nergens aan af lezen wat er door haar heen ging. Hij voelde haar vingers langs zijn onderarm gaan.
    'Ik vind het echt heel heftig voor je. Dat had je nooit mee mogen maken. En ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, maar bedankt dat je het me hebt verteld. Het betekend echt heel veel voor me dat je dit met me wilt delen,' Vertelde Nina hem waarna er een warme glimlach op haar gezicht te zien was. Hij zag de blik van Nina afdwalen naar de zee.
    'En ik vind het knap van je dat je die zogenaamde vriend van je niet helemaal kapot hebt geslagen,' mompelde Nina zonder haar blik van de zee te verwijderen. Hij dacht erover na, natuurlijk had hij hem nog wel ernstigere verwondingen toe willen brengen, maar hij kon het niet. Dat paste niet bij hem. Het was de allereerste keer in zijn leven dat hij woede had gevoeld. Hij kon nooit lang boos blijven.
    Hij zag hoe Nina even haar vuisten balde, maar al snel weer liet ontspannen. Hij vroeg zich af waar ze aan dacht. Nina's blik werd op hem gericht.
    'Ik vind dit echt heel eng om te vertellen, maar je moet het weten. Dan kun je er altijd nog voor kiezen om heel hard weg te rennen om een ongecompliceerd meisje te gaan zoeken,' Zei Nina hem nog steeds recht aankijkend. Hij kon het niet helpen dat hij nieuwsgierig werd naar wat ze hem ging vertellen.
    'Ik ben niet zo maar naar Miami gekomen. Na de dood van mijn ouders verloor ik compleet de controle. Ik werd zwaar depressief en dacht mezelf te kunnen genezen met grote hoeveelheden alcohol en drugs. Een jaar lang gebruikte ik elke dag en het ging van kwaad tot erger. Ik werd opgepakt wegens openbaar dronkenschap, overlast en het beledigen van een officier in functie,' Nina sprak snel en haar accent werd duidelijk hoorbaar.
    'De volgende ochtend, toen ik wakker werd in de cel, werd ik beoordeeld door een psychiater. Hij zag in dat ik psychische problemen had en dat er sprake was van verzachtende omstandigheden. Ik moest in behandeling gaan en dan mocht ik vertrekken. Sinds die dag heb ik geen alcohol of drugs meer aangeraakt en ben ik medicatie gaan gebruiken, maar het was al te laat. Ik had voor zoveel onrust en overlast gezorgd dat mensen niet bij me in de buurt wilden komen. Ik moest gewoon weg, ergens naar toe waar niemand me kende en nog niemand een mening over me had. Ik voelde me zo alleen.' Haar stem brak en op dit moment was er niks over van de Nina die een paar maanden geleden had ontmoet. Ze leek zo kwetsbaar en verdrietig. Hij zag hoe er een traan uit haar oog ontsnapte en over haar wang naar beneden rolde. Hij merkte dat Nina zijj blikken ontweek en schoof wat dichterbij. Adam stak zijn hand uit en veegde Nina's wang droog. Het viel nu op zijn plaats waarom ze zo zenuwachtig was geworden toen ze hem vertelde dat ze geen alcohol dronk.
    'Jeetje, Nina.' Hij beet even op zijn onderlip. Hij was nooit makkelijk met woorden geweest en deed zijn best om te zoeken naar wat hij tegen haar kon zeggen.
    'Wat onwijs zwaar voor je.' Hij probeerde haar een meelevende glimlach toe te werpen.
    'Bedankt dat je het hebt verteld. En ook dit verandert niets tussen ons.' Zachtjes legde hij zijn armen om haar heen gaf haar een kus op haar wang.
    'En als je op zoek gaat naar iemand die geen complicaties heeft, dan kun je zoeken tot je er bij neer valt. Die vindt je niet, want niemand is perfect.' Hij stopte even en keek Nina aan.
    'Zoals je zelf eerder zei, iedereen maakt rotzooi mee.' Adam wist ook wel dat de een meer nare dingen meemaakte dan de ander. Dat Nina zo'n persoon was, maakte hem niet uit. Nu hij dit wist kreeg hij alleen maar meer bewondering voor haar. Na alle shit die ze had meegemaakt, had hij haar hier nog geen een dag somber gezien en dat vond hij onwijs knap. Hij liet Nina los en zette zijn handen in het zand om vervolgens te gaan staan. Hij stak zijn hand uit naar Nina en glimlachte.
    'Wil je hier blijven? Of wil je wat anders doen?'


    chaos makes the muse

    N I N A       J A M E S       M C Q U E E N
    Twenty-four | feeling slightly anxious | at the beach with Adam


    Ik voelde hoe hij met zijn hand de traan van mijn wang veegde. Even was het stil, wat verschrikkelijk voelde. Direct begon ik spijt te krijgen van wat ik hem had verteld. Misschien was hij nu wel een manier aan het bedenken om vriendelijk doch dringend bij me weg te kunnen komen.
    'Jeetje, Nina,' zei hij toen, waarna hij op zijn onderlip beet.
    'Wat onwijs zwaar voor je,' vervolgde hij toen met een vriendelijke glimlach. Beetje bij beetje voelde ik mijn spanning wegzakken.
    'Bedankt dat je het hebt verteld. En ook dit verandert niets tussen ons,' vervolgde hij, waarna hij zijn armen om me heen sloeg en een kus op mijn wang drukte. Ik zuchtte even van opluchting. Als ik ergens bang voor was geweest, dan was het voor zijn reactie. Ik wist dat ik verre van perfect was en mijn troubled past droeg niet echt bij aan het ideaalbeeld wat ik voor mezelf bedacht had. Dat Adam er zo ogenschijnlijk relaxed mee omging, was me veel waard.
    'En als je op zoek gaat naar iemand die geen complicaties heeft, dan kun je zoeken tot je er bij neer valt. Die vindt je niet, want niemand is perfect. 'Zoals je zelf eerder zei, iedereen maakt rotzooi mee,' ging hij verder, waarna hij me even aankeek.
    Ik knikte even bevestigend. Natuurlijk had hij gelijk, maar ik bewonderde hem ervoor dat hij rustig bleef en niet teveel afgeschrikt werd door mijn bekentenis. Het makkelijkste wat hij had kunnen doen, was weglopen, maar hij koos ervoor om te blijven. Ik voelde aan alles dat onze band aan het groeien was en ik kon niet gelukkiger zijn.
    Hij liet me los en ging staan. Hij glimlachte naar me en stak zijn hand naar me uit.
    'Wil je hier blijven? Of wil je wat anders doen?' vroeg hij.
    Ik pakte dankbaar zijn hand vast en ging ook staan.
    'Ik zou de hele avond met je kunnen blijven zitten, maar ik heb echt heel veel zin in ijs. Verderop zit een strandtentje waar ze geweldig schepijs hebben,' deelde ik mede. Sinds mijn komst in Miami was ik vaste klant bij het strandtentje en kwam ik er bijna dagelijks om twee bolletjes citroenijs te eten.
    'Ik heb eigenlijk niet meer zoveel zin om de drukte in te gaan, als je dat niet erg vindt. Als je graag terug wandelt naar het feest, ga ik wel even in mijn eentje ijs halen,' vervolgde ik toen vluchtig. Ik wilde niet dat Adam zich verplicht voelde om bij me te blijven, maar ergens hoopte ik dat hij dit wel wilde. Nu mijn emoties nog altijd hoog zaten, had ik weinig zin om me tussen de dronken feestgangers te bevinden. Een verkoelend ijsje en Adam's gezelschap was alles wat ik op dat moment nodig had.
    In afwachting keek ik hem aan.

    What a shame that the girl who once believed in fairytales and magic, had to be struck by reality with demons in her mind and the fear of never being loved.


    I was an angel living in the garden of evil

    Adam Ivan King

    “Stand for something, even if it means standing alone.”

    Nina pakte zijn hand vast en kwam naast hem staan.
    'Ik zou de hele avond met je kunnen blijven zitten, maar ik heb echt heel veel zin in ijs. Verderop zit een strandtentje waar ze geweldig schepijs hebben,' Vertelde Nina hem. Aan haar stem kon hij horen dat ze er vaker kwam. Hij moest lachen om haar opmerking. Zelf at hij niet vaak ijs, het was niet dat hij het niet lekker vond. Hij nam er gewoon vaak niet te moeite om langs een ijstent te gaam. Hij knikte als bevestiging dat hij het een een goed idee van haar vond en rekte zich even uit.
    'Ik heb eigenlijk niet meer zoveel zin om de drukte in te gaan, als je dat niet erg vindt. Als je graag terug wandelt naar het feest, ga ik wel even in mijn eentje ijs halen,' Ging Nina vluchtig verder, hij hoorde nog steeds een spoor van onzekerheid in haar stem. Alsof ze er nog steeds niet helemaal zeker van was dat hij niet hard van haar weg zou lopen. Hij voelde haar afwachtende blik naar hem toe. Hij glimlachte even naar haar en bukte om zijn slippers op te rapen.
    'Een ijsje klinkt als een goed idee. Ik trakteer.' Hij keek het strand over, zoekend naar de strandtent waar Nina net op had gedoeld. Het leek niet heel ver weg te zijn van de plek waar ze zich nu bevonden.
    'En jij wilt vast citroenijs?' Hij grijnsde even en hoopte dat hij het goed had onthouden. Eigenlijk had hij zelf ook niet veel behoefte aan teruggaan naar de drukte, die nu ongetwijfeld op het feest te vinden was. Hoewel hij normaal gesproken van de drukte en gezelligheid op zulke feestjes hield, vond hij het nu erg fijn om gewoon alleen met Nina te zijn. Aan de ene kant voelde hij zich onzettend relaxed, maar aan de andere kant voelde hij zich nogal opgelaten. Hij had Nina iets verteld wat hij nog aan niemand hier had verteld, waarna ook zij iets heel persoonlijks met hem durven delen. Hij wist niet wat het verder zou opleveren, maar hij hoopte dat hij op deze manier met Nina om kon blijven gaan en dat hun band kon groeien.
    Samen met Nina liep hij richting de strandtent. Vanaf waar ze nu stonden leek het er erg rustig, wat waarschijnlijk kwam doordat veel jongeren die hier woonden, waarschijnlijk de meeste, op het feest te vinden waren. Hij draaide zich weer naar Nina en lachte.
    'Maar mijn spullen zitten nog steeds in jouw tas en die heb ik nu nodig.'


    chaos makes the muse

    N I N A       J A M E S       M C Q U E E N
    Twenty-four | feeling relaxed | at the beach with Adam


    'Een ijsje klinkt als een goed idee. Ik trakteer,' antwoordde hij tot mijn opluchting. Even keek hij het strand over, waarschijnlijk op zoek naar het strandtentje wat ik bedoeld had.
    'En jij wilt vast citroenijs?' zei hij met een grijns. Even moest ik lachen. Schijnbaar had hij echt goed naar me geluisterd.
    'Uiteraard,' stemde ik in.
    Nadat ik mijn schoenen had opgeraapt, liepen we naar de strandtent. Het leek er rustig te zijn, wat waarschijnlijk te verklaren was door het grote feest wat er gaande was. Ik vond het niet zo erg, als ik ergens geen behoefte aan had was het drukte. Ik vond het fijn om bij Adam te zijn. Hoewel ik nog steeds niet helemaal zeker was of het verstandig was geweest om mijn grote geheim met hem te delen, voelde ik me ondanks dat op mijn gemak bij hem.
    'Maar mijn spullen zitten nog steeds in jouw tas en die heb ik nu nodig,' zei hij toen, waardoor ik uit mijn gedachtes opschrok.
    Met een glimlach overhandigde ik hem mijn tasje. Stiekem moest ik lachen om hoe Adam eruit zag met een tasje, het vloekte ontzettend met zijn verder mannelijke uitstraling.
    'Mag ik twee bolletjes citroenijs?' vroeg ik met een gemaakt smekende blik. 'En ik heb losse dollars in mijn tasje zitten, je hoeft niet te betalen, hoor,' voegde ik daaraan toe. Ik vond het galant van hem, maar wilde hem niet het gevoel geven dat ik verwachtte dat hij voor me betaalde.
    We sloten aan in de korte rij.
    'Lijken je zusjes eigenlijk op jou?' vroeg ik toen plotseling. Als enige kind van mijn ouders, was ik altijd nieuwsgierig naar hoe andere gezinnen eruit zagen. Ik vond het boeiend hoe broers en zussen heel veel of juist totaal niet op elkaar konden lijken. Daarbij wilde ik na de heftige onderwerpen die we hadden besproken, graag een luchtiger onderwerp aansnijden.


    What a shame that the girl who once believed in fairytales and magic, had to be struck by reality with demons in her mind and the fear of never being loved.


    I was an angel living in the garden of evil

    Adam Ivan King

    “Stand for something, even if it means standing alone.”

    Nina overhandigde hem glimlachend haar tasje. Hij zag aan haar dat ze het grappig vond hem te zien met het kleine tasje in zijn handen. Hij glimlachte. Hij was het gewend, hij wist niet eens meer hoe vaak hij tassen voor zijn zusjes had moeten dragen en hoe vaak ze hem geamuseerd hadden aangekeken.
    'Mag ik twee bolletjes citroenijs?' Vroeg Nina hem met een, duidelijk geacteerde, smekende blik.
    'En ik heb losse dollars in mijn tasje zitten, je hoeft niet te betalen, hoor,' Voegde ze toe, alsof ze niet wilde dat hij zich verplicht voelde het ijsje voor haar te betalen. Hij had er helemaal geen problemen mee en deed het meestal als hij samen was met iemand, het was zo goed als een gewoonte voor hem. Daarom negeerde hij haar aanbod en viste zijn eigen portemonnee uit het tasje, waarna hij zich samen met Nina aansloot in de korte rij.
    'Lijken je zusjes eigenlijk op jou?' Vroeg Nina uit het niets en de vraag kwam erg onverwacht. Hij had nog wat spanningen gevoeld bij Nina. Alsof ze nog steeds bang was dat hij nog een reactie zou geven op wat ze hem net had verteld. Ergens voelde hij zich schuldig dat hij het haar niet duidelijk genoeg had gemaakt.
    'Een van mijn zusjes wel. De oudste, Christy, lijkt veel op mij en mijn vader. Amber lijkt meer op mijn moeder, zij is blond en heeft hele andere ogen.' Zei hij toen. Als je hem en Christy samen zag, wist je gelijk dat ze broer en zus waren. Maar als Amber erbij kwam, kon ze ook een nichtje of een hele vreemde zijn.
    'Eentje met twee bolletjes citroenijs en..' Zei hij toen de man in het tentje zei dat het hun beurt was. Hij liet zijn ogen even over de vitrine glijden voor hij zijn keuze maakte.
    'En eentje met twee bolletje aardbeienijs.' Vervolgde hij terwijl hij gepast geld op de toonbank legde. Hij overhandigde Nina haar ijsje en samen met haar liep hij het tentje uit. Toen ze er een eindje vandaan waren gelopen richtte Adam zich op Nina.
    'Over daarnet. Het maakt me echt niet uit wat er in het verleden is gebeurd. Ik ben alleen niet zo goed in zeggen wat ik bedoel.' Hij stopte even en beet kort op zijn onderlip.
    'Ik ga nu echt niet anders naar je kijken en het maakt me echt niet uit of je er nou wel of niet over wil praten, maar ik wil niet dat je je gespannen voelt als je in mijn buurt bent.' Hij keek haar even aan. Zijn vrije hand legde hij kort op haar wang en even drukte hij zijn lippen op die van Nina.
    Hij wees naar een stenen rand aan de zijkant van het strand.
    'Kom, laten we daar even gaan zitten en de rest van de avond niet te veel nadenken.'


    chaos makes the muse

    JILL      ZOË      ITZAL
    “Why should I live up to other people's expectations instead of my own?”
    21 years - I'm having a terrible day, so why should I act friendly?


    Soms had je van die dagen dat je beter in bed kon blijven en vandaag was zeker zo’n dag. Vanaf het moment dat Jill was opgestaan, had ze al geweten dat het universum tegen haar was vandaag – of misschien was het wel omgekeerd en was zij juist tegen het universum. In elk geval kwam het erop neer dat ze zich ’s ochtends naar haar werk had gesleept – ze werkte als serveerster in een klein restaurantje – en daar te horen had gekregen dat een of ander belangrijk persoon geklaagd had over de manier waarop ze zijn zoon serveert had en dat ze daarom haar spullen mocht pakken en vertrekken. Blijkbaar was het in deze wereld niet meer toegestaan om als vrouw-zijnde een keer terug te bijten als een man dacht seksistisch te kunnen zijn.
    Om alles nog wat leuker te maken, was vervolgens ook de stroom in haar appartement afgesloten wegens achterstallige betalingen en had ze een brief van de deurwaarder gekregen. Juist, alsof ze nog niet genoeg aan haar hoofd had nu ze nieuw werk moest zoeken.
    Het enige wat ze nu nog wilde, was haar overgebleven geld spenderen aan drank en even een avond uit haar leven ontsnappen. Misschien was zo’n avond zelfs wel goed. Soms kreeg je op zulke plekken goede contacten voor nieuw werk. Waarschijnlijk niet het soort werk dat ze eigenlijk wilde, maar ze had al wel eerder als prostituee gewerkt en in uiterste nood was dat altijd nog een optie.
    Ze had net haar eerste drankje op en was op weg om een tweede te halen toen ze vol tegen een ander aanbotste. “Kijk uit!” bitste ze tegen het andere meisje. Hoewel het misschien niet alleen de schuld van de ander was geweest, was het a) haar standaard reactie op zulke acties en b) een rotdag dus ze mocht best niet in een fantastisch humeur zijn.

    Vaelery





    The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

    N I N A       J A M E S       M C Q U E E N
    Twenty-four | feeling relaxed | at the beach with Adam


    Ik zag dat Adam even uit balans raakte door mijn plotselinge vraag. Ergens snapte ik dat wel, maar ik hoopte dat hij inzag dat ik het even luchtig wilde houden tussen ons. Tot mijn opluchting reageerde hij toen.
    'Een van mijn zusjes wel. De oudste, Christy, lijkt veel op mij en mijn vader. Amber lijkt meer op mijn moeder, zij is blond en heeft hele andere ogen.' Ik knikte bevestigend. Ik vond het leuk om steeds een beetje meer over hem te weten te komen.
    'Eentje met twee bolletjes citroenijs en... eentje met twee bolletje aardbeienijs,' bestelde Adam toen aan de toonbank. Ik zag hoe geld uit zijn eigen portemonnee haalde en gepast betaalde. Daarna overhandigde hij het citroenijsje aan me. Ik mompelde een bedankje en liep toen met hem mee het zaakje uit.
    We liepen een stukje verder en voor ik aan mijn ijsje begon, richtte Adam zijn aandacht op mij.
    'Over daarnet. Het maakt me echt niet uit wat er in het verleden is gebeurd. Ik ben alleen niet zo goed in zeggen wat ik bedoel,' begon hij, waarna hij kort op zijn onderlip beet. Ik voelde hoe ik het warm kreeg. Ik wilde niet dat Adam zich rot voelde over zijn reactie, hij had namelijk geen fijnere reactie kunnen geven. Dat ik me ongemakkelijk voelde lag aan mezelf, zeker niet aan hem.
    'Ik ga nu echt niet anders naar je kijken en het maakt me echt niet uit of je er nou wel of niet over wil praten, maar ik wil niet dat je je gespannen voelt als je in mijn buurt bent,' vervolgde hij, waarna hij me even aankeek.
    Met de hand waar hij geen ijsje mee vasthield, raakte hij even mijn wang aan. Daarna drukte hij kort zijn lippen op de mijne.
    Hij wees naar een stenen rand aan de zijkant van het strand.
    'Kom, laten we daar even gaan zitten en de rest van de avond niet te veel nadenken.'
    Ik knikte en volgde hem. Bij het stenen muurtje aangekomen, gingen we zitten.
    Even bleef ik stil, omdat ik de juiste woorden zocht en niet stom over wilde komen.
    'Het spijt me, Adam. Ik ben gewoon wat gespannen omdat ik dit nog tegen niemand hier heb verteld. En jouw reactie was de beste die ik me kon wensen, bedankt daarvoor. Je hebt geen idee hoe erg je me hebt gesteund,' vertelde ik hem. Daarna liet ik mijn hoofd op zijn schouder rusten.
    'En me de rest van de avond geen zorgen maken, lijkt me heerlijk. Daar is niet zoveel voor nodig, bij jou zijn is op dit moment perfect,' vervolgde ik toen. Het was waar. Ik wilde niets liever dan bij Adam zijn, hij stelde me op mijn gemak en liet me goed voelen over mezelf.

    What a shame that the girl who once believed in fairytales and magic, had to be struck by reality with demons in her mind and the fear of never being loved.


    I was an angel living in the garden of evil