RPG || OUAT back in enchanted forest || speeltopic 3 - Speeltopics

Speeltopic 3

Linde MasterThief
"Died Last Night in my Dreams..."

"Don't Say a Word..."
'Ik jou ook, het spijt me dat ik je in de steek liet, het spijt me dat ik al die jaren niks van me heb laten horen. Ik begrijp als je me haat, boos op me bent...'
ik laat hem los, "We hebben nu geen tijd om boos te zijn, we moeten mijn hart terug claimen voor het te laat is, Regina heeft een plan om iedereen als slaafje te kunnen gebruiken. Dat kunnen we niet toelaten!" zeg ik en pak zijn hand vast,
Ik trek hem mee zodat hij wel mee moet lopen, "Regina!" schreeuw ik als we voor het huis staan.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Red

"Ja, het is hier prachtig." zei hij enkel. Ik zag dat hij geen rust had, hij kon niet genieten. Vervolgens schopt hij tegen een boom aan en zet zijn handen in zijn haar. "Ik kan niet toekijken hoe jullie allemaal slaafjes worden." zegt hij dan. "We hebben een plan nodig." Geamuseerd had ik toegekeken. 'Zo ken ik je weer!' Mijn ogen glinsterden. 'Waar wachten we dan nog op?' Ik sprong overeind, stiekem had ik hier op gehoopt, ik wilde niet zomaar opgeven, maar ik kon niet in mijn eentje the evil queen verslaan. 'Desnoods ruk ik persoonlijk haar kop er af, maar ik geef haar niet zomaar mijn hart.' Zei ik strijdlustig.

---

When you believe your dreams come true

The Huntsman

'Zo ken ik je weer!' ik zie de ogen van Red weer glinsteren. 'Waar wachten we dan nog op?' Ze sprong overeind. Het leek net alsof ze al die tijd had gewild dat ik dit zei. 'Desnoods ruk ik persoonlijk haar kop er af, maar ik geef haar niet zomaar mijn hart.' Zei ze strijdlustig. Ik trok de uitrusting aan die ik van het vogelmeisje had gekregen. "Laten we dit voorzichtig aanpakken. Op deze manier herkennen ze mij niet. Jij gaat als wolf en ik ben een wachter met een waakhond." Zeg ik met een kleine glimlach, die Red nog wel kon zien, aangezien ik het zwarte masker er nog niet overheen getrokken had. "We moeten haast maken we hebben alleen de avond. En we niet naar haar slaapkamer toe. Daar betrapt ze ons direct."

---

Do I look like Mother Teresa?

Red

Hij trekt een wapenuitrusting aan. "Laten we dit voorzichtig aanpakken. Op deze manier herkennen ze mij niet. Jij gaat als wolf en ik ben een wachter met een waakhond." Zegt hii met een kleine glimlach, ik grijnsde, deze waren zelfdzaam want hij had weinig gelachen de afgelopen dagen. "We moeten haast maken we hebben alleen de avond. En we kunnen niet naar haar slaapkamer toe. Daar betrapt ze ons direct." Ik knikte, 'dat klinkt als een plan. Je hebt hier over na gedacht hè.' Merkte ik op. 'Ik zal jou braaf volgen, jij kent het kasteel beter. Ik zuchtte even, maar wierp hem een touw toe. 'Voor deze geloofwaardigheid mag je mij voor deze keer aanlijnen. Maar dat is ook direct de laatste keer.' Streng keek ik hem er aan. Ik was een wolf en geen tamme hond. 'Spring maar op mijn rug, dan zijn we er sneller.' Ik keek even naar de zo'n die bijna onder was. Soepeltjes transformeerde ik mijzelf en wachtte totdat the Huntsman klaar was voor vertrek.

---

When you believe your dreams come true

The Huntsman

Red gaf een knikje naar me. 'dat klinkt als een plan. Je hebt hier over na gedacht hè.' Merkte ze op. Opnieuw kwam er een klein glimlachje op mijn gezicht. "Je moet eens weten." Al had ik geen idee wat het plan van aanpak was als we in het kasteel waren, maar dat kwam later wel. 'Ik zal jou braaf volgen, jij kent het kasteel beter.' Ik ga een klein knikje naar Red. Dat ze zo soepel meewerkte. Ik kreeg een touw toegeworpen van haar. 'Voor deze geloofwaardigheid mag je mij voor deze keer aanlijnen. Maar dat is ook direct de laatste keer.' ze keek me streng aan. Ik besloot om het niet direct te doen. Ik deed het wel bij het kasteel. 'Spring maar op mijn rug, dan zijn we er sneller.' Red verdwijnt en een wolf verschijnt voor haar in de plaats. Voorzichtig neem ik plaats op haar rug en dan rennen we als de wind richting het kasteel. Daar aangekomen stap ik van Red af en geef een aai waarna ik het touw voorzichtig om haar nek doe. "Laten we maar gaan." ik loop net richting de poort als er meteen geroepen word. "HALT!" ik stop direct. "Wie gaat daar?" ik kijk naar de wachter op de toren en nu pas blijkt die te merken dat ik dezelfde uitrusting als hem draag. "Ik kom net terug van de zoektocht van Red en Huntsman. De lijken zijn nergens te vinden. Ze moeten hulp hebben gekregen." We lopen verder het kasteel binnen en ik kijk de gangen door. "Waar moeten in vredesnaam beginnen?"

---

Do I look like Mother Teresa?

Red

Even ben ik zenuwachtig als we aan deze missie beginnen, maar al snel neemt mijn instinct en de adrenaline het over. Bovendien heb ik toch niets te verliezen. Ik ben opgelucht als we het kasteel binnenkomen, dit was stap één, maar nu moeten we verder. "Waar moeten in vredesnaam beginnen?" Vraagt the Huntsman. Het is lastig communiceren op deze manier, maar het is te riskant om nu terug te veranderen. Overal lopen soldaten, die elk detail zouden zien. We moest ons dus zo gewoon mogelijk gedragen. Ik probeer er achter te komen waar the evil queen zich bevind. Na een tijdje vang ik haar geur op en merk dat ze in de Westervleugel is. Zachtjes grom ik in die richting. We hebben 2 opties, of we gaan de directe confrontatie aan met the evil queen zodat we direct minder verdacht zijn. Of we gaan in tegengestelde richting, zodat we ongezien worden. Ik laat the Huntsman beslissen waar hij heen wilt gaan, hij kent the evil queen beter dan ik.

---

When you believe your dreams come true

THE EVIL QUEEN

Ik herhaalde wat ik net gezegd had, luisterde hij nog steeds niet? 'Als de moeder haar hart nog heeft, overleefd het kind. En als de moeder haar hart niet meer heeft, kan ze hem ook geen leven meer bieden en is de grootste kans dat het kind sterft.' Ik draaide me om en zag het gebeuren van Linde en haar vader, 'Linde krijgt haar hart vandaag nog terug.'

[ bericht aangepast op 26 juli 2016 - 10:04 ]

---

Sometimes is get nervous in social situations, and i talk to myself.

Raven Mills

Weer hoorde ik aan wat Rumple en mijn moeder tegen elkaar zeiden. Omdat ze niks tegen mij zeiden bleef ik dus maar staan. Ik hoorde het gesprek aan en schrok toen mijn moeder zei dat mensen hun hart terugkregen, sinds wanneer ga mijn moeder mensen hun hart terug.
'Wacht, wat?' vroeg ik daarom, ik kon me niet voorstellen dat mijn moeder aardig was. Hoe kon ze in hemelsnaam toegeven aan wat andere wouden. Linde krijgt haar hart vandaag nog terug. Mijn moeder bleef er maar over doorgaan, ik kon het niet tegen houden mijn mond viel open van verbazing. Ik wierp Rumple een boze blik toe.
'Wat heb je met haar gedaan?' vroeg ik daarom nogal wantrouwend. Ik liep naar mijn moeder toe en schudden haar even.
'Mam, ben je ziek, kom ik breng je wel naar bed.' Ik kon niet geloven dat mijn moeder echt veranderd zou zijn, ik vond het logischer dat ze als ze ziek was allemaal van dit soort onzin zou uitkramen.

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Jo Mari Gold
"Nobody can save me now, its do or die..."

"Heroes always get Remembered, but you know Legends never Die"

Regina begon te vertellen dat ze al onze harten terug zou geven, Linde, Odin, Eliana en het kindje. 'Wat heb je met haar gedaan? Mam, ben je ziek, kom ik breng je wel naar bed.'
Ik werp Raven een boze blik toe,
"Oh, dus je wil graag je zus je schoonbroer en je nichtje vermoorden, fijne familie ben je zeg..." zeg ik boos, gek genoeg wist ik dat Eliana haar drieling was, ofja, dat gokte ik want ze leken even oud etc.
Ineens hoorde ik iemand buiten staan schreeuwen, ik liep naar het raam, daar stond Linde met een man,
"Linde! Wie is die man!?" schreeuw ik naar buiten, "Mijn vader!" ik kijk verrast maar ben blij voor haar, ik zwaai naar de man en ga dan naar Regina,
"Ze heeft jou nodig..."

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Raven Mills

Jo wierp mij een boze blik toe toen ik vroeg of mijn moeder ziek was.
'Wat nou?' zeg ik boos tegen haar 'Ik vind dat ze een goede keuze maakt maar het is gewoon niks voor haar daarom vraag ik dat' ik knijp mijn ogen even naar samen en keek haar met een samengeknepen blik aan.
'Oh, dus je wil graag je zus je schoonbroer en je nichtje vermoorden, fijne familie ben je zeg' zegt Jo boos.
'Dat wil ik helemaal niet, al tel ik jullie nou niet echt bij mijn familie, even lekker laat aankomen zetten van heey ja ik ben je vader. Ik heb mijn hele leven lang er niet mee bemoeid maar ik vond dit een geschikt moment om het even te komen verpesten, nou ik kan jullie dit vertellen het heeft gewerkt.'
Buiten hoorde ik iemand schreeuwen, Jo duidelijk ook. Ik volgde Jo naar het raam toe en ging naast haar staan. Linde schreeuwde naar boven dat de man die naast haar stond haar vader was. Ik keek de man even kort aan en mijn aandacht ging naar zijn gedachtes toe, het was de man die ik eerder vandaag in het bos had opgemerkt. Ik wou hem van wat dichterbij bekijken, gewoon uit nieuwsgierigheid. Ik sprong uit het raam van het kasteel en halverwege mijn val veranderd ik mijzelf weer in een raaf. Wat hield ik toch van die dieren. Ik plofte voor Linde en de man neer en veranderde weer in mezelf.
'Je lijkt wel een beetje op hem' zei ik met een grijns.

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

The Huntsman

Red gromt zachtjes richting de Westvleugel. Ik keek die kant op. "Ze is daar hé?" vroeg ik fluisterend. Ik besloot om Regina niet gelijk op te zoeken. Ook al zou ze mij niet herkennen met dat masker en Red niet als aangelijnde hond. We komen aan in de troonzaal. Dit zou nooit een plek vol aanwijzingen zijn. "Ik denk dat we richting het verboden terrein moeten." fluister ik naar de wolf. "De slaapkamer. Dat is de enige plek waar we aanwijzingen kunnen vinden." Ik kijk de troonzaal nog eens rond, maar loop dan toch richting de trap die naar Regina's slaapkamer leid.

---

Do I look like Mother Teresa?

Red

"Ze is daar hé?" vroeg ik fluisterend. Ik piepte zachtjes ter bevestiging. The Huntsman besloot om Regina niet gelijk op te zoeken en dat begreep ik wel, the evil queen was onvoorspelbaar. We komen aan in de troonzaal. Ik snap niet zo goed wat we hier zouden kunnen vinden. "Ik denk dat we richting het verboden terrein moeten." fluister hij naar mij. "De slaapkamer. Dat is de enige plek waar we aanwijzingen kunnen vinden."ik knik met mijn grote kop. Hij kijkt de troonzaal nog eens rond, maar loop dan toch richting de trap die naar Regina's slaapkamer leid. Ook ik had niets gevonden dat van belang was, dus volgde hem naar Regina's kamer. Mijn oren hield ik gespitst, deze keer moest ik op mijn hoede blijven. Als we het deze keer zouden verpesten waren we dood. Zachtjes gromde ik weer en trok even aan de riem. Ik rook een bewaker voor Regina's deur. Ze wilde natuurlijk nu geen risico's meer nemen. Maar dat moest betekenen dat we hier iets zouden moeten kunnen vinden.

---

When you believe your dreams come true

The Huntsman

Voorzichtig liepen we de trap op. Zachtjes gromde Red weer en ditmaal trok ze even aan de riem. Ze rook onrust. Was het The Evil Queen zelf? Alsof er niks aan de hand hand is loop ik door, terwijl ik het gevaar in mijn achterhoofd houd. Gelukkig, het was enkel een bewaker. "Wisseling van wacht. Hare Majesteit wilt een wachthond erbij hebben." De soldaat bestudeerde mij en Red. "Maar ik moest hier heel de tijd blijven staan." zegt de wachter. "Twijfel je soms aan de opdrachten van Hare Majesteit? Je weet wat er met The Huntsman is gebeurd... Die ligt ergens te creperen van de pijn. Ik neem aan dat je niet hetzelfde lot wilt." De wachter lijkt geschrokken en laat mij gelijk zijn plaats innemen. "Ik blijf bij de deur. Zoek jij binnen?" fluister ik tegen Red, waarna ik het touw rondom haar nek weghaal.

---

Do I look like Mother Teresa?

THE EVIL QUEEN

Een wachter loopt op me af en fluistert iets in mijn oor. 'Wat!' Ik draai me meteen om en vergeet even Rumple. 'Excuseer me, er zijn indringers en dat vinden mensen zoals mij niet zo fijn.' Ik loop met mijn wachters mee en kom precies uit bij The Huntsman. Ik loop op hem af en grijp zijn masker van hem af. 'Wachters, breng hem naar zijn oude lot.' Voordat ik de kamer inga geef ik de wachters de opdracht op zoek te gaan naar haar cape. Ik loop de kamer in waar Red heen is en glimlach wanneer ik haar zie. 'Mannen, verdovings pijlen aanvallen!' Gelukkig heeft mijn kamer geen ramen, ik hou niet van licht. De deur is in het slot gevallen en ik heb hem zelf opslot gedaan, niemand anders heeft de sleutel behalve Raven. 'Wachters, val aan...'

---

Sometimes is get nervous in social situations, and i talk to myself.

Red

Ik was de kamer van the evil queen binnengelopen en was opzoek naar iets wat we konden gebruiken. Plotseling dacht ik iets te horen grommend liep ik naar de deur. Deze werd plotseling opengetrokken en daar stond the evil queen haarzelf. Van schrik sprong ik achteruit en ontblote mijn tanden. Ik zag nog net dat the Huntsman werd weggevoerd, ik blaf en huil naar hem. Met een glimlach kijkt the evil queen mij aan. 'Mannen, verdovings pijlen aanvallen!' Ik zoek naar een uitweg, maar die is er niet. De wachters stromen de kamer binnen waarna de deur in het slot valt. 'Wachters, val aan...' Schreeuwt the evil queen. Met een grauw spring ik op de wachters af en probeer er zoveel mogelijk neer te halen. 2 wachters vallen dood neer op de grond. Dan voel ik een prik in mijn flank en weet ik dat het te laat is. Met mijn laatste kracht spring ik naar the evil queen en werp haar tegen de grond. Maar voordat ik nog iets kan doen vallen mijn ogen dicht en wordt ik tegen de grond gewerkt door de overige bewakers. Daarna wordt alles zwart.

---

When you believe your dreams come true