RPG || OUAT back in enchanted forest || speeltopic 3 - Speeltopics

Speeltopic 3

Rumplestiltskin
'Wat heb je met haar gedaan?' vroeg ze wantrouwend ik grinnikte alleen maar even terwijl ze naar haar moeder liep en aan haar schouders schudde.
'Mam, ben je ziek, kom ik breng je wel naar bed.' ik begon te lachen. 'Als jou moeder niet de harten terug geeft aan diegene die ze terug moeten wel dan heeft ze een veel groter probleem gehad.' zei ik met een dreigende ondertoon. 'Al dan zou ze mijn hart hebben ooit zal ook deze vloek verbroken zijn en dan zou ze moeten vluchten.' ik grijnsde.
'Dat wil ik helemaal niet, al tel ik jullie nou niet echt bij mijn familie, even lekker laat aankomen zetten van heey ja ik ben je vader. Ik heb mijn hele leven lang er niet mee bemoeid maar ik vond dit een geschikt moment om het even te komen verpesten, nou ik kan jullie dit vertellen het heeft gewerkt.' ik rolde even met mijn ogen. 'Het spijt me zeer dat ik ook pas vanaf vandaag wist dat jij een ond....uhm kind van mij bent.'
Ik keek even naar buiten toen ik iemand hoorde schreeuwen daar zag ik een man staan die me heel bekend voorkwam vrolijk zwaaide hij naar mij en ik zwaaide terug. Raven sprong later uit het raam veranderde in een raaf en kwam bij the masterthief en zijn dochter neer.

Oliver Wood/Masterthief'
'We hebben nu geen tijd om boos te zijn, we moeten mijn hart terug claimen voor het te laat is, Regina heeft een plan om iedereen als slaafje t ekunnen gebruiken. Dat kunnen we niet toelaten.' zei ze en ze pakte mijn hand vast, ik knikte. 'Goed.'
'Regina!' schreeuwde ze toen we voor haar huis stonden er werd eigenlijk van alles geroepen nu alleen ik keek even grijnzend naar de man die ook uit het raam stond te kijken mijn oude vriend Rumple, vrolijk zwaaide ik naar hem en hij zwaaide terug.
Een meisje sprong uit het raam, veranderde in een raaf en kwam voor ons neer, in al die jaren dat ik de wereld rondreisde en verschillende werelden heb gehad was dit eigenlijk niet echt een grote verrassing voor mij.
'Je lijkt wel een beetje op hem' ik keek de meisje even onderzoekend aan. 'En jij bent?' vroeg ik.

Raven Mills

'En jij bent?' vroeg de man, wat hield ik er toch van als ik zo vriendelijk werd begroet. Ik had de neiging om gewoon weg te lopen maar de nieuwsgierigheid won het van mijn woede. Ik stak mijn hand naar de man uit.
'Hallo, ik ben Raven, de dochter van Regina. En ik weet maar al te goed hoe een erge hekel iedereen aan haar heeft dus ik denk ik zeg het er even bij, hoef je het niet meer te vragen' ik schrok er zelf een beetje van hoe brutaal ik vandaag wel niet was. Ik liet mijn hand weer zakken en keek ze om beurten aan. Linde leek echt op haar vader, ik glimlachte even.
'Kom binnen' zeg ik 'het wordt hier wel een hele gezellige boel, ik had nooit verwacht dat er ooit zoveel visite langs zou komen op één dag, hoe heeft mijn moeder het voor elkaar gekregen?' ik grijnsde, ik wist heel goed hoe ze het voor elkaar had gekregen. Ik keek omhoog naar het raam waar ik zo naar binnen kan vliegen echter had ik twee gasten bij die ik de weg moest wijzen. Ik zag alweer op tegen al die trappen die ik op moest klimmen. Bij die gedachte slaakte ik een diepe zucht. Ik vroeg me af waar ik zonder magie zou zijn, waarschijnlijk lag ik dan in mijn bed en zou ik er nooit uitkomen. Maar goed dat ik magie heb, anders was ik allang een dik vet varken geweest.

[ bericht aangepast op 26 juli 2016 - 15:40 ]

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

The Evil Queen

'Mannen, beng the huntsman en Red naar buiten! Nu!' De wachters kijken elkaar even aan, 'bent u ziek, meesteres?' Ik kijk hem half schuin aan. 'Natuurlijk niet! Schiet op!' Ik haal de wolf van me af en doe mijn kleren goed. Dan loop ik terug naar het raam. 'Linde, je krijgt je hart al terug? Wil je komen eten, mijn mannen maken een feestmaal!'

---

Sometimes is get nervous in social situations, and i talk to myself.

Linde MasterThief
"Died Last Night in my Dreams..."

"Don't Say a Word..."

Raven kwam hierheen vliegen en zei dat ik op mijn vader leek, het deed me goed. Hij was terug, hij was eindelijk terug... Ik heb hem gemist, maar ook zo schattig toen hij moest huilen toen ik vertelde dat zijn dochter was overleden, hij geeft nog om me. Ik kon niet boos op hem zijn... 'Kom binnen' zegt Raven als ze een iets minder aardige voorstel ronde heeft gedaan 'het wordt hier wel een hele gezellige boel, ik had nooit verwacht dat er ooit zoveel visite langs zou komen op één dag, hoe heeft mijn moeder het voor elkaar gekregen?' ik begin te lachen,
"Oh ik weet wel hoe dat komt..." ik kijk haar aan, ik wil nog steeds mijn hart terug...
Ineens kwam Regina uit het raam, of ja, alleen haar hoofd, 'Linde, je krijgt je hart al terug? Wil je komen eten, mijn mannen maken een feestmaal!' ik voelde een glimlach opkomen, ik keek vragend naar mijn vader, "Bedankt dat je mijn hart teruggeeft." ik ben even stil, "Ik wil wel komen maar alleen als mijn vader mee mag..." ik zie mijn vader zwaaien naar Rumple, voor het eerst in mijn leven voelt het alsof we allemaal een familie zijn. Regina die aardig doet, Rumple die lachend naar mijn vader zwaait, Raven die vraagt of ik vanavond mee kom eten. Oh als ik mijn hart terug heb ben ik zo gelukkig, ik denk dat ik het gelukkigste meisje op aarde ben dan.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

The Huntsman

Red was de kamer binnengelopen en ik stond voor de deur als wachter. Ik hoor voetstappen aankomen, maar blijf kalm staan. Ik geef een klein tikje op de deur als sein voor Red. "Uwe Majesteit," begroet ik Regina als ik zie dat ze op me af komt lopen. Ze komt steeds dichterbij en trekt het masker van mijn gezicht af. Hoe kon ze mij zo snel doorhebben? 'Wachters, breng hem naar zijn oude lot.' Ik word vastgegrepen en word weer richting de kerkers gebracht. Vlak voordat ze me vast kunnen ketenen ruk ik mezelf los en begin ik een gevecht met de wachters. Tot mijn verbazing heb ik er al twee uitgeschakeld. "Doe verdomme iets!" hoor ik een wachter roepen. Een wachter rent snel naar boven. Shit, er zou versterking aankomen. Ik raap een zwaard op en snij van twee wachters de kelen door. Ik moest die vloek zien te stoppen.

---

Do I look like Mother Teresa?

HeyitsGraham schreef:
The Huntsman

Red was de kamer binnengelopen en ik stond voor de deur als wachter. Ik hoor voetstappen aankomen, maar blijf kalm staan. Ik geef een klein tikje op de deur als sein voor Red. "Uwe Majesteit," begroet ik Regina als ik zie dat ze op me af komt lopen. Ze komt steeds dichterbij en trekt het masker van mijn gezicht af. Hoe kon ze mij zo snel doorhebben? 'Wachters, breng hem naar zijn oude lot.' Ik word vastgegrepen en word weer richting de kerkers gebracht. Vlak voordat ze me vast kunnen ketenen ruk ik mezelf los en begin ik een gevecht met de wachters. Tot mijn verbazing heb ik er al twee uitgeschakeld. "Doe verdomme iets!" hoor ik een wachter roepen. Een wachter rent snel naar boven. Shit, er zou versterking aankomen. Ik raap een zwaard op en snij van twee wachters de kelen door. Ik moest die vloek zien te stoppen.

Ik heb je al vrijgesproken

---

Sometimes is get nervous in social situations, and i talk to myself.

MyDearDiary schreef:
(...)

Ik heb je al vrijgesproken

Maar de wachters waren en niet gelijk. Ik werd eerst naar de kerkers gebracht, maar ik houd er rekening mee

---

Do I look like Mother Teresa?

Red

Langzaam open ik mijn ogen. Ik knipper tegen het felle licht. 'Ben ik dood?' Vraag ik mij hardop af. Langzaam wennen mijn ogen aan het licht en zie ik dat ik buiten lig. Aan de ene kant staat het kasteel en aan de andere kant is het bos. Naast mij ligt mijn rode cape. Ik zie dat ik ook weer gewoon mezelf ben. Langzaam sta ik op en doe mijn mantel om. Ik snap het niet, waarom leef ik nog? Ik voel op mijn borst, maar voel mijn hart nog kloppen. Deze heeft The evil queen dus ook niet afgepakt. Ik loop naar de poort die voor de verandering een keer dicht is en begin er met mijn vuisten op te bonken. 'Regina, je bent een lafaard.' Schreeuw ik zo hard ik kan. 'Je denkt dat je alleen maar gelukkig kan zijn als je iedereen in je macht hebt. Ben je Storybrooke nu alweer vergeten?' Van wanhoop zak ik op grond. Ik gaf het op, onze laatste kans was verspilt. Er was niets meer te doen tegen de vloek.

---

When you believe your dreams come true

The Evil Queen

Ik loop naar beneden, met Linde haar hart in mijn handen. Ik open de deur en loop naar mijn dochter en Linde af. Ík stop langzaam haar hart weer terug en glimlach naar mijn dochter. 'Natuurlijk mag je vader komen eten.' Ik steek mijn hand uit: 'Regina.'

---

Sometimes is get nervous in social situations, and i talk to myself.

The Mastherthief/Oliver Wood
Het meisje stelde zich niet al te vriendelijk voor ik nam haar hand aan. 'Oliver.' zei ik tegen haar, later verscheen Regina. 'Natuurlijk mag je vader mee komen eten. Ook zei stak haar hand uit. 'Regina.' ik glimlachte vriendelijk en nam de hand aan. 'Oliver.' zei ik nogmaals even later verscheen ook een glimlachtende Rumple die me omhelsde. 'Welkom terug.' zei hij ik lachte en keek Rumple onderzoekend aan. 'Nog niks veranderd.' zei ik.
Rumple wende zich tot Regina. 'Jo en ik mogen vast ook mee eten.' grijnsde ik.

Regina

Rumple wende zich tot mij. 'Jo en ik mogen vast ook mee eten.' grijnsde hij. 'Natuurlijk, ik had jou familie al in de middag gevraagd.' Ik draai me om en loop naar binnen, een wachter komt naar me toe lopen, 'wat is er?' Vraag ik hem, waarna hij me slaat en ik op de grond val. Ik doe mijn vinger naar mijn bloedende neus, en zie hoe hij wegloopt... Ik ben eigenlijk best wel duizelig, en ik merk dat ik niet kan opstaan... Langzaam val ik bewusteloos flauw op de grond in mijn eigen huis...

---

Sometimes is get nervous in social situations, and i talk to myself.

Raven Mills

Ik zag nog net gebeuren hoe mijn moeder bewusteloos werd geslagen en op de grond viel.
'Jullie helpen mijn moeder' beveelde ik het groepje. Zelf rende ik achter de soldaat aan toen ik erachter kwam dat ik hem op mijn hakken nooit in zou kunnen halen veranderde in wolf. Ik stormde op hem af en binnen no time had ik hem ingehaald. Ik sprong op hem af en duwde hem naar de grond toe. Ik veranderde naar mezelf en bleef op hem liggen.
'Wat dacht jij wel niet' siste ik hem toe.
Ik trok zijn helm eraf maar herkende hem niet. Ik haalde mijn wolvenklauw naar hem uit en zijn gezicht werd nu versierd met bloedende krassen.
'De volgende keer blijf je beter van mijn moeder af' het zijn mijn laatste woorden ik draai me om en loop weg


Ik wist niet of we de soldaat moeten kennen anders haal ik het wel weg

[ bericht aangepast op 26 juli 2016 - 22:34 ]

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

The Huntsman

Ik versnel mijn pas en ren de kerker uit. Het was een groot bloedbad geworden. Als Regina zag hoeveel mensen ik had afgeslacht... Even denk ik eraan om meerdere gevangenen te bevrijden, maar besluit dit toch niet te doen en ik ren snel de trap op. De hoofdpoort zou zwaar bewaakt zijn, dus rende ik richting een raam toe waar ik uitsprong. Ik kwam vrij goed terecht op de grond en was weer buiten het kasteel. De missie was gefaald... The Evil Queen was ons weer een stapje voor...

---

Do I look like Mother Teresa?

Red

The evil queen beantwoorde mijn geschreeuw niet. Het was voorbij, ik gaf het op. Ze had gewonnen en vanaf morgen zou ik geen hart meer hebben. Met gebogen hoofd droop ik af, terug het bos in. Waar ik mijn laatste vrije uren op een stil plekje zou afwachten tot de vloek ik werking werd gezet.

---

When you believe your dreams come true

Raven Mills

Ik rende het kasteel terug in en zag het groepje nog precies zo staan als voordat mijn moeder was flauwgevallen.
'Moeilijk hé mijn moeder even helpen' zeg ik sarcastisch. Wat een eikels te lam om mijn moeder even te helpen. Voorzichtig begin ik haar te schudden in de hoop dat ze haar ogen opent. Ik leg mijn oor op haar borstkas maar ze ademt nog gewoon. Ik keek haar even aan in de hoop dat ze haar ogen toch zou openen maar ze bleven gesloten.
'Mam wordt wakker' het klonk misschien een beetje stom omdat ze niet lag te slapen maar ze moest wakker worden. Toen ze nog steeds doodstil lag werd ik bang. Angst bekroop me en allerlei gedachtes flitste door mijn hoofd. Wat als ze dood zou zijn, wat als ze de vloek niet meer kon stoppen, wat als ik zonder haar door zou moeten. Zonder dat ik het door had rolde de tranen over mijn gezicht en vormde ze een natte vlek op mijn moeders jurk. Snel veegde ik de tranen van mijn gezicht.
'Wordt nou wakker' zei ik nog een laatste keer, ik zei het zo zachtjes dat ik me niet kon voorstellen dat ze het had gehoord. Ik legde mijn hoofd op haar buik wachtend tot ze wakker zou worden.

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."