Once Upon a Time in Neverland ~ Speeltopic [6] - Speeltopics

---

---

Rules:
×Geen "next generation karakters" als het kan. Natuurlijk hoef je je niet volledig aan de OUAT verhaallijn te houden, maar dit is gewoon verwarrend, Pan moet niet plots acht zusjes hebben en Rumple niet dertig kinderen. Dus geen familieleden TENZIJ er een logische verklaring achter zit.
×Eerst reserveren voor je een rol aanmaakt
×Er is geen minimum van woorden per post
×Anderen rollen niet besturen, tenzij het een figurant is natuurlijk
×Maximaal 4 rollen, dit is veel, omdat het soms onhandig is als er teveel figuranten zijn. Begin maar met 2 en bewaar de rest voor later

---

Characters:
Lost Boys:
Jongens:
× Peter Pan - Gereserveerd door Inktzwart
Meisjes:
× Gereserveerd voor Lost_Girl
× Odette "Odi" Straw - Inktzwart
× Florence Red - Undertale
× Gereserveerd voor Fictionalworld

Pirates:
Jongens:
×Hook - HeyItsGraham
×Julius O'brain - _Dark_
×Chris James - Undertale
×
Meisjes:
×Lisa Macaw - Lisadragonrider
×Phoebe "Rainbow" Beryl Morgan - Saiph
×Jo - JoSnape
×Sofia Brookelin - _Dark_

Other:
Jongens:
×
Meisjes:
× Tinkerbell - tinkerbell1
× Tiger Lily - Lost_Girl
× Fenne - tinkerbell1
× Kalea-Lilly Brown - Undertale
×

---

Lijstjes:

Lost Boys:


Pirates:


Overig:

---

×Praattopic: Klik
×Rollentopic: Klik

---

---

We beginnen als volgt.
Het is een rustige dag op Neverland, voor zover je het rustig kan noemen tenminste, het blijft Neverland.
De piraten zijn net aangekomen, en de Lost Boys zitten dichterbij ze dan de meeste van de piraten vermoedelijk hadden verwacht. Dat is het begin.
De rest kunnen jullie helemaal zelf invullen, veel speelplezier!

---

obsessive rage

Leslie Jones
"Time stands still, I will be brave, I will not let anything take away"

Opeens hoor ik een stem, mijn ogen schieten open waardoor ik mezelf zie, of nee, het was Charlie. Ik kijk haar aan, het was een droom...
De tranen die zich ontwikkeld hadden in mijn slaap stromen over mijn wangen, een droom...

Jo Jones
"The way you'd play with me like a Child"

'Veel. Vaak bedenkt Pan een spel en dan doen we dat. Of een duel. Je raakt er wel vaak gewond, maar dat maakt niet uit, het gaat om het plezier.'
Er komt een lach op mijn gezicht, "Het klinkt heel leuk!" zeg ik enthousiast.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Captain Killian Jones Hook

"Ja, maar wat als ze het steelt of wat dan ook." ik neem Rainbow even apart. "Ze kan het boek niet stelen, aangezien het niet op het schip ligt." Een kleine grijns komt op mijn gezicht. Pan had het boek 'gestolen'. ik had door dat hij hem pakte, maar liet niks merken. Ariël dacht dat ik het boek had en Pan dacht dat ik dacht dat ik het boek had. 'Waarom is ze opgesloten?' Ik keek om en zag Babette het ruim binnen komen lopen. "We laten haar net vrij." Op dat moment krijg ik een klap tegen mijn hoofd. "Deze is omdat je me hebt opgesloten!" Een stalen buis komt tegen mijn hoofd en met de rug van mijn hand haal ik uit haar Ariël, waardoor ze een volle klap in haar gezicht krijgt. 'Wat is er aan de hand?' vraagt Babette. "Niks," antwoord ik kort. "Ariël moet de regels van het schip nog leren. Rainbow," ik kijk mijn eerste stuurvrouw aan. "Zet haar terug in haar cel. Dat zal haar leren hoe ze met The Captain moet omgaan." Daarna loop ik het ruim uit, het dek op.

---

Do I look like Mother Teresa?

Ariël Watson The Warrior
“Why do I Know that I'm Just Not the Same? Don't Tell Me I Won't, Don't Tell Me I Can’t Feel…”

“I'm Not Too Young…”

Meteen komt de hand van Hook, gelukkig de hand en niet zijn haak, in mijn gezicht waardoor het een beetje brand. Ik hoorde even niets meer, ik hoorde het wel maar besloot er geen aandacht aan te besteden.
"Ariël moet de regels van het schip nog leren. Rainbow," Hook kijkt Rainbow aan waardoor ik een kleine stap achteruit zet "Zet haar terug in haar cel. Dat zal haar leren hoe ze met The Captain moet omgaan." Ik keek Hook emotieloos aan, ik zeg niets, doe niets en als iemand me ergens heentrekt loop ik mee. Waarom? Geen idee... Hook liep naar boven, ik had geen zin om hem na te kijken. Ach de cel is niet zo erg, ik zou het wel erg vinden als ze me zouden vastbinden- ach maakt niet uit ik ben blij dat ze dat niet doen...

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

“I'm the one that's got to die when it's time for me to die, so let me live my life the way I want to.”

Ik kijk op als Hook me aanspreekt. "Ze kan het boek niet stelen, aangezien het niet op het schip ligt." Omdat Ariël anders argwaan zal krijgen, kan ik er beter niet op doorvragen, al verwarren Hook's woorden me wel. In welke manier zou het me moeten geruststellen als het boek hier niet is? Ik moet mezelf er trouwens later aan herinneren om later tegen iedereen te zeggen dat ze beter kunnen doen wat ik zeg. Welke idioot laat Ariël er nou uit? "Deze is omdat je me hebt opgesloten!" Zegt ze. Voordat ik het weet heeft ze één of andere buis opgepakt en slaat ze Hook er hard mee. Voordat ik naar haar kan uitvallen of iets dergelijks, hoor ik een stem. "Wat is er aan de hand?" Babette lijkt niet erg snel qua gedachten op het moment, heeft ze dit net niet zien gebeuren? "Well, de losgeslagen schrijver heeft Hook net tegen de grond geslagen!" Zeg ik boos, terwijl ik Ariël met een scherpe blik aankijk. Dadelijk loopt hij hersenbeschadiging op, als hij die nog niet al heeft. Ik twijfel of ik Ariël weer moet proberen te pakken, gezien dat ze ook nog eens stil blijft staan. Hook's woorden komen dan ook precies op het perfecte moment. "Ariël moet de regels van het schip nog leren. Rainbow, Zet haar terug in haar cel. Dat zal haar leren hoe ze met The Captain moet omgaan." Dat laat ik me geen twee keer zeggen, omdat ik twee seconden later Ariël voor de derde keer in een korte tijd in haar cel zet. Ondertussen merk ik dat Hook alweer is weggelopen en ik loop er bijna meteen achterna. Nu moet ik echt wel even weten waar dat boek is. "Wat bedoel je met: het boek ligt niet op het schip?" Vraag ik als ik eenmaal uit Ariël's gehoor ben. "Waar de hell is het dan?"

---

She was always looking for more..

Babette Woodley

Ik volgde Hook naar het dek en staarde hem aan. 'Lieg je tegen me?'

---

~

Captain Killian Jones Hook

Ik hoor dat ik achtervolgd wordt. Vermoedelijk zijn het Rainbow en Babette. 'Lieg je tegen me?' dat was inderdaad Babette. "Wat bedoel je met: het boek ligt niet op het schip? Waar de hell is het dan?" en dat was overduidelijk Rainbow. Ik stop met lopen draai me eerst naar Babette. "Ik lieg niet, er niks gebeurd... Behalve dat ik iets heb laten opschrijven in het boek net zoals Pan en dat ik Ariël heb vastgezet. Hmmm, zou ik haar niet moeten vastbinden?" het laatste vraag ik hardop af. "Sommige mensen weten altijd te ontsnappen..." Dan draai ik mij om richting Rainbow. "Niet boos worden. Kan je dat beloven? Als ik het boek hier verstopt op het schip kan ze het zo vinden. Dus heeft Pan het. Weet je... ik begin dat knaapje steeds aardiger te vinden." ik weet dat Rainbow Pan haat, maar dat laat ik maar voor wat het is. "Ik heb niks meer aan dat boek en Pan ook niet aangezien ik de schrijver heb. Kom maar op met je commentaar..."

---

Do I look like Mother Teresa?

“I'm the one that's got to die when it's time for me to die, so let me live my life the way I want to.”

Babatte komt er ook achteraan en vraagt of Hook tegen haar liegt. Ik zucht, iedereen liegt, grow up. Ik kijk op als hij iets zegt over haar vastbinden. Ja, dat is zeker een goede optie. "Dat zouden we absoluut moeten doen." Zeg ik dan ook gelijk. "We nemen het zekere voor het onzekere." "Niet boos worden. Kan je dat beloven?" Ik zwijg en beloof zeker niets. Ik beloof nooit dingen, anders breek ik die beloftes toch uiteindelijk. "Als ik het boek hier verstopt op het schip kan ze het zo vinden. Dus heeft Pan het. Weet je... ik begin dat knaapje steeds aardiger te vinden." Mijn mond valt open. "Ik heb niks meer aan dat boek en Pan ook niet aangezien ik de schrijver heb. Kom maar op met je commentaar..." "Pan heeft het boek!" Nu ik het hardop zeg heb ik al helemaal zin om iemand te slaan. "Waar slaat dat op? Het ene moment verban je Charlie van de Jolly Rogger doordat zij zich met hem bemoeit, en het volgende moment vertrouw je hem met dat boek. Dat is gewoon niet oké. Pan kennende is hij zo weer hier en poeft hij Ariël weg en gaan we allemaal dood, of erger." Barst ik uit.

[ bericht aangepast op 9 aug 2016 - 23:20 ]

---

She was always looking for more..

Captain Killian Jones Hook

Rainbow is het met me eens dat Ariël vastgebonden moet worden, maar heeft commentaar over het boek. "Pan heeft het boek!" Waar slaat dat op? Het ene moment verban je Charlie van de Jolly Rogger doordat zij zich met hem bemoeit, en het volgende moment vertrouw je hem met dat boek. Dat is gewoon niet oké. Pan kennende is hij zo weer hier en poeft hij Ariël weg en gaan we allemaal dood, of erger." ik kijk Rainbow met een glimlach aan. "Rainbow toch..." ik ik slaak een kleine zucht. "Je stelt me teleur. Wie ben ik nou?"Nog voordat ze antwoord kan geven praat ik verder. "Juist Captain Killian Jones Hook." ik kijk haar serieus aan en haal uit mijn binnenzak een pen. "Dit is de magische pen, die bij het boek hoort." De serieuze blik verdwijnt en een glimlach verschijnt. "Laat ik het zo zeggen. Pan heeft een schip, maar ik heb zijn roer en zeilen. Zijn schip kan nergens heen."

---

Do I look like Mother Teresa?

Het irriteert me echt enorm dat Hook lijkt te denken dat hij onoverwinnelijk is. "Rainbow toch..." Ik zucht alleen al omdat hij me aanspreekt als een vijfjarige. "Je stelt me teleur. Wie ben ik nou? Juist Captain Killian Jones Hook. Dit is de magische pen, die bij het boek hoort. Laat ik het zo zeggen. Pan heeft een schip, maar ik heb zijn roer en zeilen. Zijn schip kan nergens heen." Ik laat hem uitpraten en kijk hem daarna cynisch aan. "Ja, sure, alles komt vast goed omdat jij die pen hebt." Zeg ik sarcastisch. "Je dacht vast ook dat je Ariël uit haar cel kon laten, maar wacht... wat gebeurde er toen ook alweer?..." Ik doe alsof ik nadenk. "O ja, ze sloeg je met een buis." Mijn stemgeluid begint serieuzer te klinken. "Dat is wat er gebeurt als je denkt dat alles goed zal uitpakken."

---

She was always looking for more..

Captain Killian Jones Hook

Ik zie een cynische blik vanaf Rainbow vandaan komen. Dit beloofde niet veel goeds. "Ja, sure, alles komt vast goed omdat jij die pen hebt." Zegt ze sarcastisch. "Je dacht vast ook dat je Ariël uit haar cel kon laten, maar wacht... wat gebeurde er toen ook alweer?..." ik kijk geïrriteerd wanneer Rainbow net alsof doet dat ze nadenkt. "O ja, ze sloeg je met een buis." Ze klinkt steeds serieuzer. "Dat is wat er gebeurt als je denkt dat alles goed zal uitpakken." Rainbow weet me nu te irriteren, maar hier en daar heeft ze gelijk. "Als eerste stuurvrouw mag je me advies geven. Wat zou jij willen wat ik deed?"

---

Do I look like Mother Teresa?

Ariël Watson The Warrior
“Why do I Know that I'm Just Not the Same? Don't Tell Me I Won't, Don't Tell Me I Can’t Feel…”

“I'm Not Too Young…”

Binnen een paar seconden zat ik weer in mijn cel. Rainbow vond het volgens mij heel leuk om me hierin ge gooien. Ik vind dat deze cel naar mij vernoemd mag worden. Rainbow liep Hook snel achterna gevolgd door Babette die er volgens mij weinig van begreep.
Ik keek in mijn tas, daar zat nog net 1 boek in, ik pakte hem, Peter Pan... Shit! Waar is mijn lievelingsboek! Die is er vast uitgevallen toen Hook mijn tas kapot maakte. Verdomme! Meteen deed ik mijn handen voor mijn mond, al zei ik het niet hardop, ik vloek nooit... Wow...
Ik hield het boek van Peter Pan in mijn handen omdat mijn tas nu niet zoveel nut had, het zou er toch meteen uitvallen...
Ik hield met mijn andere hand de tralies vast en sta op, Hook gaat me nu waarschijnlijk haten omdat ik hem steeds nodig heb maar dat is zijn schuld. Ik houd het boek goed vast zodat hij niet zomaar uit mijn handen gerukt kon worden, Ik wou net mijn mond open doen om het te zeggen nadat ik iets bedacht had, hij zou het nooit terug geven... Ik kan beter proberen te ontsnappen...
Ik gaf een harde trap tegen de tralies maar het hielp niet, het enige wat er wel gebeurde was dat er een hels kabaal vanaf kwam, en dat ik pijn had natuurlijk.
Ik bukte naar het slot en keek naar mijn tas, snel brak ik er een ijzeren stangetje vanaf en begon aan het slot te peuteren. Ik voelde dat ik hem bijna open had waardoor er een glimlach op mijn gezicht verscheen.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Charlie

'Rustig maar,' suste ik Leslie. 'Het was maar een droom, gewoon een illusie,'
Op dat moment kwam er een Lost Boy aan, Rufius geloof ik?
'Jullie moeten naar Pan komen,' zei hij. 'Allebei,'
Ik stond op en stak mijn hand uit naar Leslie om haar ook overeind te helpen.

Felix

'Als er weer een spel is kunnen we dat spelen,' stelde ik voor.

---

obsessive rage

Leslie Jones
"Time stands still, I will be brave, I will not let anything take away"

Ik keek Charlie dankbaar aan, ze was er wel voor mij op dit moment. Toen Rufius aankwam lopen droogde ik snel mijn tranen af, hij zei dat we naar Pan moesten gaan.
Charlie stond op en rijkte haar hand uit naar mij, ik pakte hem en binnen een paar seconden stond ik met beide voeten op de grond. Ik trilde nog verschrikkelijk van de droom. Het leek zo echt! Ik keek Charlie met een zwak glimlachje aan,
"Oké...' zeg ik zacht.

Jo Jones
"The way you'd play with me like a Child"

'Als er weer een spel is kunnen we dat spelen,' ik glimlachte, "Ja, dat moeten we zeker doen..." zuchtte ik waarna ik Felix lachend aankeek en, gek genoeg, bijna uit de boom viel waardoor ik nog meer moest lachen.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Charlie

'Als je wil kunnen we zo even praten over je droom...' stelde ik voor terwijl ik al begon te lopen en eindelijk bij Peter aan kwam. 'Was ik niet goed genoeg om persoonlijk op te zoeken?' grapte ik, ik kreeg een grijns en een knuffel.
'Ik heb voor jullie beiden een vraag, en voor Charlie ook een taak, als ze dat wil.' zei Peter, wachtte even op Leslie's reactie.

Felix

Uit reflex pakte ik Jo's hand en trok haar tegen me aan, toen ik besefte dat ze een meisje was en het bij meisjes niet zo gewoon was als je ze half op schoot trok. 'Sorry,' mompelde ik en nam wat meer afstand.

---

obsessive rage

Leslie Jones
"Time stands still, I will be brave, I will not let anything take away"

"Bedankt maar het hoeft niet hoor..." fluister ik naar Charlie als ze vraagt of ik over mijn droom wil praten.
Toen we bij Peter aankwamen had hij het over een taak, ik knikte even, "Is goed..." zeg ik en schrik van mezelf, wow, ik ga zomaar goed met iets van Peter... Toch leek hij anders, een beetje veranderd...

Jo Jones
"The way you'd play with me like a Child"

In bijna 2 seconden zat ik ineens bij Felix op schoot, ik liet het toe, hij was aardig en wou me redden van het vallen.
'Sorry,' mompelt hij en neemt weer afstand zodat ik weer ruimte heb, "Geeft niet hoor, bedankt..." glimlach ik.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]