Once Upon a Time in Neverland ~ Speeltopic [6] - Speeltopics

---

---

Rules:
×Geen "next generation karakters" als het kan. Natuurlijk hoef je je niet volledig aan de OUAT verhaallijn te houden, maar dit is gewoon verwarrend, Pan moet niet plots acht zusjes hebben en Rumple niet dertig kinderen. Dus geen familieleden TENZIJ er een logische verklaring achter zit.
×Eerst reserveren voor je een rol aanmaakt
×Er is geen minimum van woorden per post
×Anderen rollen niet besturen, tenzij het een figurant is natuurlijk
×Maximaal 4 rollen, dit is veel, omdat het soms onhandig is als er teveel figuranten zijn. Begin maar met 2 en bewaar de rest voor later

---

Characters:
Lost Boys:
Jongens:
× Peter Pan - Gereserveerd door Inktzwart
Meisjes:
× Gereserveerd voor Lost_Girl
× Odette "Odi" Straw - Inktzwart
× Florence Red - Undertale
× Gereserveerd voor Fictionalworld

Pirates:
Jongens:
×Hook - HeyItsGraham
×Julius O'brain - _Dark_
×Chris James - Undertale
×
Meisjes:
×Lisa Macaw - Lisadragonrider
×Phoebe "Rainbow" Beryl Morgan - Saiph
×Jo - JoSnape
×Sofia Brookelin - _Dark_

Other:
Jongens:
×
Meisjes:
× Tinkerbell - tinkerbell1
× Tiger Lily - Lost_Girl
× Fenne - tinkerbell1
× Kalea-Lilly Brown - Undertale
×

---

Lijstjes:

Lost Boys:


Pirates:


Overig:

---

×Praattopic: Klik
×Rollentopic: Klik

---

---

We beginnen als volgt.
Het is een rustige dag op Neverland, voor zover je het rustig kan noemen tenminste, het blijft Neverland.
De piraten zijn net aangekomen, en de Lost Boys zitten dichterbij ze dan de meeste van de piraten vermoedelijk hadden verwacht. Dat is het begin.
De rest kunnen jullie helemaal zelf invullen, veel speelplezier!

---

obsessive rage

Ariël Watson The Warrior
“Why do I Know that I'm Just Not the Same? Don't Tell Me I Won't, Don't Tell Me I Can’t Feel…”

“I'm Not Too Young…”

Rebel zet Bryan neer, ik geef haar een vriendelijke glimlach. Nu pas merk ik dat ik Hook dus al heb vergeven, ik nam het voor hem op, heb ik hem serieus zo snel vergeven?
"The Captain aanvallen op zijn eigen schip... Ik wil dat er nu geen gewonden vallen, dus het lijkt mij het beste als je van The Jolly Rogger afgaat er niet meer op komt." Ik kijk het meisje aan, met mijn blik zeg ik sorry, ik schrik op als Hook iets tegen mij zegt "Dankjewel," Dan rijkt hij zijn hand uit. "Mag ik het zien?" Ik kijk hem geschrokken aan, oh ja, dat moest ik nog...
"Sorry..." stamel ik, "Ik moet het nog schrijven...." ik voel me verschrikkelijk, verschrikkelijk vernederd en een slaaf.
Ik pak mijn boek er snel bij en schrijf het stukje wat hij wou, ik moest er wel wat omheen verzinnen dus het duurde ongeveer 5 minuten, het staat toch niet mooi om meteen na dat stukje van Peter dit eraan te plakken. Nee, eerst beschrijf ik nog wat moois, een gevecht...
Ik hoop niet dat Hook het te lang vind duren, "Voordat je het boek terug krijgt..." zeg ik en houd het boek goed vast, "Wil ik uit deze cel..." ik kijk hem zelfverzekerd aan maar diep van binnen voel ik me een muisje.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Ik voel me opgelucht als Rebel is verdwenen. "Sorry... Ik moet het nog schrijven...." Geeft Ariël als antwoord op Hook's vraag. Ik voel me erg bezorgd als ze eenmaal aan het schrijven is, zeker als het zo lang duurt. Dadelijk schrijft ze dat we zo allemaal dood neervallen. "Voordat je het boek terug krijgt... Wil ik uit deze cel..." Gaat ze uiteindelijk verder als ze eindelijk klaar is. Het is een opluchting dat ik nu in elk geval nog niet dood ben, maar zodra ik haar 'eis' hoor, begin ik letterlijk even hardop te lachen. Tuurlijk denkt ze het zo wel even voor elkaar te krijgen. Nou, in dat geval heeft ze mij onderschat. "Jij, uit die cel, no way." Zeg ik tegen haar.

[ bericht aangepast op 8 aug 2016 - 21:54 ]

---

She was always looking for more..

Captain Killian Jones Hook

"Sorry..." stamelt Ariël, "Ik moet het nog schrijven...." ik kijk ongeduldig in het rond. Ik kijk weer naar Ariël en zie dat ze een flink stuk aan het schrijven is. Eindelijk krijg ik dan het boek, maar nog niet helemaal... "Voordat je het boek terug krijgt..." zegt ze en ze houd het boek goed vast. "Wil ik uit deze cel..." ze heeft een vastberaden blik, maar ik kijk haar doordringend terug aan. "Jij, uit die cel, no way." zegt Rainbow. "Rainbow, ik laat haar uit de cel, maar jij houd haar vast." zeg ik op een aparte mysterieuze manier. Ik open de cel deur en duw Ariël in de armen van Rainbow. "Nu het boek alsjeblieft..."

---

Do I look like Mother Teresa?

Ariël Watson The Warrior
“Why do I Know that I'm Just Not the Same? Don't Tell Me I Won't, Don't Tell Me I Can’t Feel…”

“I'm Not Too Young…”

Rainbow begint me uit te lachen waardoor ik het liefste onzichtbaar wilde worden, wat een vernedering!
"Jij, uit die cel, no way." ik kijk haar niet aan, het enige wat ik doe ik naar Hook kijken.
"Rainbow, ik laat haar uit de cel, maar jij houd haar vast." zegt hij op een aparte mysterieuze manier waardoor ik eigenlijk een beetje bang word. Hij opent de cel deur en duwt mij in de armen van Rainbow. "Nu het boek alsjeblieft..." Ik kijk hem rustig aan en geef hem het boek,
"Zou ik hem, nadat je hem hebt gelezen, terug mogen?" vraag ik kalm.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

“I'm the one that's got to die when it's time for me to die, so let me live my life the way I want to.”

Wat Hook precies van plan is, ik heb geen idee. "Rainbow, ik laat haar uit de cel, maar jij houd haar vast." Hoewel het me lichtelijk irriteert dat ik geen beter antwoord kan krijgen, knik ik toch langzaam. Zelf heb ik namelijk geen idee wat we nu het beste kunnen doen. Zodra hij haar in mijn armen gooit, zorg ik ervoor dat ik een vaste grip op haar heb. Ik laat haar niet zomaar ontsnappen, niet voordat ik de antwoorden krijg die ik wil. Ik begin me af te vragen hoeveel ze over mij heeft geschreven, over mijn leven vroeger, over alles wat er is gebeurd. Ik vraag me af of zij alles heeft laten gebeuren, want in dat geval zal ik haar nooit meer rustig laten weglopen. "Nu het boek alsjeblieft..." Zeg Hook, wat mijn gedachten weer naar het nu brengt. Ik ben enorm opgelucht als ze hem het boek geeft, nog even en ik had het zelf afgepakt. "Zou ik hem, nadat je hem hebt gelezen, terug mogen?" Vraagt Ariël, waarna ik me iets bedenk. Hook heeft het boek, Ariël staat machteloos. Zodra ik het eenmaal in mijn hoofd heb, duw ik het meisje meteen weer terug de cel in, waarna ik hem zo snel mogelijk weer dicht maak. Daarna draai ik me weer om naar Hook. "Probleem opgelost Captain." Zeg ik met een kleine glimlach op mijn gelaat.

---

She was always looking for more..

Captain Killian Jones Hook

"Zou ik hem, nadat je hem hebt gelezen, terug mogen?" vraagt Ariël. Ik knik zachtjes, terwijl ik het boek aanpak en naar de laatste bladzijde ga. Er staat een gevecht beschreven, maar dat boeit me nu niet. 'Captain Killian Jones Hook can resist Magic.' ik lees de zin hardop voor. "Dankjewel Ariël." Rainbow voert eindelijk mijn plan in werking en duwt Ariël terug haar cel in. "Probleem opgelost Captain." zegt ze met een glimlach. "Ik wachtte er al op, Rainbow." zeg ik met een lach. Ik klap het boek dicht en blijf voor de cel van Ariël staan. "Rainbow en ik willen een paar vragen waar jij het antwoord van weet..."

---

Do I look like Mother Teresa?

Ariël Watson The Warrior
“Why do I Know that I'm Just Not the Same? Don't Tell Me I Won't, Don't Tell Me I Can’t Feel…”

“I'm Not Too Young…”

'Captain Killian Jones Hook can resist Magic.' leest Hook de zin hardop voor. "Dankjewel Ariël." ik glimlach even niet gemeend.
Opeens voel ik dat ik weer terug in de cel word geduwd, er is niets wat ik ertegen kan doen want het gaat extreem snel en onverwacht.
"Probleem opgelost Captain." zegt Rainbow lachend. "Ik wachtte er al op, Rainbow." Ik sta langzaam op wanneer Hook het boek dichtslaat en voor me komt staan, "Rainbow en ik willen een paar vragen waar jij het antwoord van weet..."
"En nu moet jij even goed op je Taal letten..." zeg ik met een grijns al weet ik dat ik er spijt van ga krijgen.
Ik pak de tralies vast en wacht op de vragen...

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

“I'm the one that's got to die when it's time for me to die, so let me live my life the way I want to.”

"Ik wachtte er al op, Rainbow." Zegt Hook zodra ik Ariël weer in de cel heb gekregen. "Rainbow en ik willen een paar vragen waar jij het antwoord van weet..." Vervolgd hij, waarna ik knik, blij dat we in elk geval op dezelfde lijn zitten. Ik had er niet tegen gekund als hij iets had gezegd als 'laat haar maar met rust,'. In tegenstelling tot Ariël, ben ik niet erg bezorgd om taalgebruik, who cares? In mijn hoofd ben ik al allerlei vragen aan het bedenken. Ik ben ergens benieuwd wat Hook wilt vragen, maar tot nu toe heb ik niet het idee dat zijn vragen ook maar een beetje op de mijne zullen lijken. Het enige wat hij lijkt te willen is macht, dat bevestigd hij wel door wat hij Ariël nu al heeft laten schrijven. Op dit moment ben ik echt niet ook maar een beetje geïnteresseerd in wat er later met mij zou kunnen gebeuren. Daarnaast had ik tot een paar minuten geleden niet eens weet van dit boek, dus ik wil zeker een beetje duidelijkheid daarover. "Om dit een beetje duidelijk te krijgen," begin ik dan ook meteen, "heb jij mij en iedereen die ik ooit heb gekend verzonnen, ook in de wereld waar ik ben geboren?" Vraag ik gelijk. Ze weet mijn naam, dus dan weet ze vast ook wat meer over mijn vroegere leven. "En wat kan je allemaal doen?" Vervolg ik mezelf. "Ben je echt zo machtig dat je werkelijk alles kan doen? Je schrijft: ineens staat er een roze bloempot en dat gebeurd? Of stel dat die bloempot is gebroken, kan je hem dan weer maken?" Zodra ik die woorden uitspreek, snap ik er zelf niet veel meer van. Wie verzint er nou een hypothetische bloempot? Ergens weet ik waar ik heen wil gaan met die vraag, al gaat die wel iets verder dan wat ik net heb bedacht. Ik betrap mezelf er alleen op dat ik bang ben voor het antwoord. Uiteindelijk moet ik het van mezelf wel vragen, wetende dat als ze het antwoord geeft wat ik denk dat ze gaat geven, ik helemaal geen interesse meer zal hebben met alles wat met het boek te maken heeft. Ergens weet ik dat het niet zou kunnen, zelfs zij moet een soort limiet hebben qua dingen die ze kan doen. "Kan je doden tot leven wekken?"

---

She was always looking for more..

Captain Killian Jones Hook

"En nu moet jij even goed op je Taal letten..." zegt ze met een grijns, die mij niet aanstaat. Voordat ik aan mijn vragen kan beginnen begint Rainbow al aan die van haar. "Om dit een beetje duidelijk te krijgen," begint ze dan ook meteen, "heb jij mij en iedereen die ik ooit heb gekend verzonnen, ook in de wereld waar ik ben geboren? En wat kan je allemaal doen? Ben je echt zo machtig dat je werkelijk alles kan doen? Je schrijft: ineens staat er een roze bloempot en dat gebeurd? Of stel dat die bloempot is gebroken, kan je hem dan weer maken?" Bij het laatste kijk ik Rainbow verbaast aan. "Kan je doden tot leven wekken?" Dat waren de vragen van Rainbow. Nu was het mijn beurt. "Goede vragen..." zeg ik. "Waarom schreef je dat op voor Pan? Wat gebeurd er als ik jou vermoord? Wat gebeurd er wanneer ik het boek verbrand? Wat gebeurd er wanneer ik dat van Pan door kras?"

[ bericht aangepast op 8 aug 2016 - 23:13 ]

---

Do I look like Mother Teresa?

Ariël Watson The Warrior
“Why do I Know that I'm Just Not the Same? Don't Tell Me I Won't, Don't Tell Me I Can’t Feel…”

“I'm Not Too Young…”

Ik zie dat Hook bijna begint met de vragen totdat Rainbow haar mond weer eens opentrekt,
"Om dit een beetje duidelijk te krijgen," begint ze dan ook meteen, "heb jij mij en iedereen die ik ooit heb gekend verzonnen, ook in de wereld waar ik ben geboren? En wat kan je allemaal doen? Ben je echt zo machtig dat je werkelijk alles kan doen? Je schrijft: ineens staat er een roze bloempot en dat gebeurd? Of stel dat die bloempot is gebroken, kan je hem dan weer maken?" Bij het laatste kijkt Hook Rainbow verbaast aan, volgens mij snapt hij hem niet, ik snap hem wel... "Kan je doden tot leven wekken?" eindelijk was ze stil, man ik moet moeite doen om al die vragen te onthouden, laat staan antwoord geven! "Goede vragen..." zegt Hook. "Waarom schreef je dat op voor Pan? Wat gebeurd er als ik jou vermoord? Wat gebeurd er wanneer ik het boek verbrand? Wat gebeurd er wanneer ik dat van Pan door kras?"
Ik kijk ze een voor een aan, laat de tralies los en loop een stapje naar achter, als ze boos worden kunnen ze niet meteen bij me komen. Al is deze cel alles behalve groot...
"Oké een ding moeten jullie begrijpen, dit is letterlijk een bom met vragen dus ik probeer de vragen die ik nog weet te beantwoorden..." ik denk even na en kijk naar Rainbow,
"Ja ik heb jouw bedacht, je naam, je geschiedenis... De mensen die je kent heb ik ook verzonnen, je familie, je vijanden. Ik weet het niet...." ik merk dat het een beetje apart klinkt om meteen naar de volgende vraag te springen maar hun stellen alles achter elkaar dus ja, niet mijn fout als ze zometeen niet meer weten welk antwoord voor welke vraag is,
"Pan dreigde me te vermoorden, als je mij vermoord en het boek word niet afgeschreven staan jullie stil, de tijd gaat niet verder, dit hebben jullie zelf niet door, jullie kunnen pas verder als er een nieuwe uitverkorene is geboren..." ik stop even om te denken aan de volgende vraag, "Daarom is het niet slim dat jullie mij vermoorden omdat ik waarschijnlijk een van de enige ben die zich zo snel laat manipuleren of laat vangen..." ik denk hard na, welke vragen waren er nog meer!?
Ik doe nog een stapje naar achter maar merk dat ik tegen de wand aan ben gekomen, man ze kunnen me zelfs nog pakken als ik helemaal achter ben. Shit...
"Als je het boek verbrand gebeurt er niets, je kan hem niet verbranden, je had zelf gezegd dat dit krachtiger was als die van Rumple dus ook het lastigste te vernietigen, als het je wel lukt ben je dood..." vertel ik rustig terwijl ik ze een voor een aankijk, nog steeds bang voor hun reacties, dat ze boos zijn ofzo...'
"Kras je iets door, heeft geen zin, geschreven is geschreven en iets doorkrassen werkt niet, het verdwijnt meteen..." ik houd me even stil,
"Zo alle vragen beantwoord?" zeg ik met een overdreven nepglimlach, al ben ik bang.

[ bericht aangepast op 8 aug 2016 - 23:30 ]

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Charlie

[Oké ik heb geen zin alles te schrijven wat er in de lagune is gebeurt, het is goed gekomen met Charlie en Pan en nu zijn ze op het schip aangekomen]

Ik stapte op het groepje op waar Ariël en Hook bij stonden en deed mijn armen over elkaar. 'Zelfs Peter had meer manieren dan dit.' zei ik zodat ik zou opvallen. 'Mag ik vragen hoe je voor iemand kan werken die je opsluit en bedreigt het belangrijkste van je af wil pakken en misbruiken? Ik heb medelijden met Bae dat hij juist door jullie moet worden opgevist binnenkort.'

---

obsessive rage

Captain Killian Jones Hook

Ariël kijkt van mij naar Rainbow en weer terug naar mij. Ariël geeft op bijna alle vragen een antwoord en ik begin het boek steeds beter te begrijpen. "Zo alle vragen beantwoord?" ze vraagt het met een overdreven nepglimlach, maar ik merk dat ze bang is. 'Zelfs Peter had meer manieren dan dit.' ik zucht diep. Wie was er nu weer ongevraagd op mijn schip gekomen, Ach, het waren de tortelduifjes, Pan en Charlotte. 'Mag ik vragen hoe je voor iemand kan werken die je opsluit en bedreigt het belangrijkste van je af wil pakken en misbruiken? Ik heb medelijden met Bae dat hij juist door jullie moet worden opgevist binnenkort.' Ik doe een stap in de richting van van Pan en Charlotte. "Charlotte en Pan," begroet ik ze. "Het is me een eer om jullie welkom te heten op The Jolly Rogger, maar" ik trek een bedenkelijke blik. "Ik kan me niet herinneren dat ik jullie heb uitgenodigd."

---

Do I look like Mother Teresa?

Charlie

'Het is Charlie.' snauwde ik.
Peter grijnsde. 'Ach tja, technisch gezien is het mijn zee, waar ik jou ook niet voor heb uitgenodigd. Weet je nog?'
'Plus dat ik technisch gezien nog een deel van de bemanning ben. Of zet je me van het schip af omdat ik weiger te luisteren naar je nutteloze bevelen?'

---

obsessive rage

Captain Killian Jones Hook

'Het is Charlie.' snauwde Charlotte. Peter grijnsde. 'Ach tja, technisch gezien is het mijn zee, waar ik jou ook niet voor heb uitgenodigd. Weet je nog?'
'Plus dat ik technisch gezien nog een deel van de bemanning ben. Of zet je me van het schip af omdat ik weiger te luisteren naar je nutteloze bevelen?' Ik keek Charlotte aan. "Als Lost Girl ben je Charlie, maar als mijn nichtje ben je Charlotte Jones. En niet uitgenodigd Pan?" ik kijk hem verbaast aan. "Ben je vergeten dat ik eerst voor jou werkte? Hoeveel Lost Boys heb ik uit het water voor jou gevist en je gegeven?" Ik neem een slok rum. "Dat waren nog eens mooie tijden..." Dan kijk ik Charlotte weer aan. "Eén je bent geen bemanning meer, maar een slaafje van Pan of vriend... Hoe jij het wilt noemen. Twee, iemand die niet naar The Captain luistert is inderdaad geen bemanning meer, Charlotte." Ik sprak haar naam extra hard uit.

---

Do I look like Mother Teresa?

Charlie

'Ik ben niemands slaaf!' Ik balde mijn vuisten. Ik stapte nog wat dichterbij en keek Hook strak aan. 'Jij,' Ik prikte even in zijn buik. 'Bent een dronken, wraakzuchtige bruut die boos wordt als iets niet helemaal gaat zoals jij je had voorgesteld. Op een dag zal je iemand ontmoeten die je dat laat inzien, en het laat verdwijnen. Jammer genoeg zal ik dat niet meer mee maken, ik had graag familie gehad die iets ouder was dan ik, waarbij ik niet de oudste zou moeten zijn. Maar dat gebeurt niet meer.'
Ik draaide me om en begon met weg lopen. Toch keek ik nog eens om. 'Wees goed voor Ariël, of ik kom terug en je zal het berouwen.'
Peter sloeg een arm om me heen en we verdwenen, om in het kamp weer te verschijnen.

---

obsessive rage