Once Upon a Time in Neverland ~ Speeltopic [6] - Speeltopics

---

---

Rules:
×Geen "next generation karakters" als het kan. Natuurlijk hoef je je niet volledig aan de OUAT verhaallijn te houden, maar dit is gewoon verwarrend, Pan moet niet plots acht zusjes hebben en Rumple niet dertig kinderen. Dus geen familieleden TENZIJ er een logische verklaring achter zit.
×Eerst reserveren voor je een rol aanmaakt
×Er is geen minimum van woorden per post
×Anderen rollen niet besturen, tenzij het een figurant is natuurlijk
×Maximaal 4 rollen, dit is veel, omdat het soms onhandig is als er teveel figuranten zijn. Begin maar met 2 en bewaar de rest voor later

---

Characters:
Lost Boys:
Jongens:
× Peter Pan - Gereserveerd door Inktzwart
Meisjes:
× Gereserveerd voor Lost_Girl
× Odette "Odi" Straw - Inktzwart
× Florence Red - Undertale
× Gereserveerd voor Fictionalworld

Pirates:
Jongens:
×Hook - HeyItsGraham
×Julius O'brain - _Dark_
×Chris James - Undertale
×
Meisjes:
×Lisa Macaw - Lisadragonrider
×Phoebe "Rainbow" Beryl Morgan - Saiph
×Jo - JoSnape
×Sofia Brookelin - _Dark_

Other:
Jongens:
×
Meisjes:
× Tinkerbell - tinkerbell1
× Tiger Lily - Lost_Girl
× Fenne - tinkerbell1
× Kalea-Lilly Brown - Undertale
×

---

Lijstjes:

Lost Boys:


Pirates:


Overig:

---

×Praattopic: Klik
×Rollentopic: Klik

---

---

We beginnen als volgt.
Het is een rustige dag op Neverland, voor zover je het rustig kan noemen tenminste, het blijft Neverland.
De piraten zijn net aangekomen, en de Lost Boys zitten dichterbij ze dan de meeste van de piraten vermoedelijk hadden verwacht. Dat is het begin.
De rest kunnen jullie helemaal zelf invullen, veel speelplezier!

---

obsessive rage

Leslie Jones
"Time stands still, I will be brave, I will not let anything take away"

Ik kijk even achter me, niemand,
"Wie?" vraag ik dan toch maar aan Peter.

Jo Jones
"The way you'd play with me like a Child"

Ik haalde wat poeder uit een bloem, "Dankje..." zeg ik met een glimlach, hij was echt heel erg lief.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Peter Pan

'Rumplestiltskin natuurlijk,' antwoordde ik droogjes.

Felix

'Met een beetje geluk heeft Pan zo een kampvuur en muziek geregeld,' zei ik. 'Dan kan ik je laten zien wat we meestal doen hier?'

---

obsessive rage

Leslie Jones
"Time stands still, I will be brave, I will not let anything take away"

"Oh ja, natuurlijk..." zeg ik alsof ik het begrijp maar doe het niet echt, ofja, de naam komt bekend voor maarja.

Jo Jones
"The way you'd play with me like a Child"

"Oh ja, dat zou leuk zijn..." zeg ik enthousiast, dan komt er een glimlach op mijn gezicht,
"Je mag me wel weer neerzetten hoor..."

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Charlie

Ik trok een wenkbrauw op. 'De Dark One, de Crocodile?' vroeg ik verrast. 'Is dat familie van jou?'
Peter grijnsde. 'Helemaal.' antwoordde ik.

Felix

Snel zette ik Jo neer, ze was zo licht dat ik was vergeten dat ik haar vast had... 'We maken dan muziek Jo, van die trommels, en Peter speelt op zijn fluit,' vertelde ik.

---

obsessive rage

Leslie Jones
"Time stands still, I will be brave, I will not let anything take away"

Ik keek de twee niet begrijpend aan maar besluit er niet te veel over te zeggen, tja, anders faal ik zo erg,
"Hook zou het ook niet leuk vinden dat jij zijn familie bent denk ik..."

Jo Jones
"The way you'd play with me like a Child"

Mijn ogen begonnen te glinsteren, wauw wat geweldig lijkt me dat... Gelukkig had hij me weer op de boom gezet, opgetild worden in een boom is wel een beetje, eng...
"Ik kijk er naar uit..' zeg ik glimlachend.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Charlie

Ik zag dat Leslie het niet begreep dus besloot ik het gewoon uit te leggen. 'Dat ken je natuurlijk niet, omdat je er nooit bent geweest, maar in the Enchanted Forest is er een tovenaar die de Dark One genoemd wordt. Rumplestiltskin. Hij heeft Hooks meisje vermoord, al had Hook haar eerst gestolen, maar goed.'

Felix

Ik begon naar beneden te klauteren. 'We kunnen er nog op tijd zijn, als we nu gaan?'

---

obsessive rage

Leslie Jones
"Time stands still, I will be brave, I will not let anything take away"

"Oooh, die gast..." zeg ik langzaam, "Die ken ik..."

Jo Jones
"The way you'd play with me like a Child"

Ik ga ook langzaam uit de boom achter Felix aan, "Ja is goed..." zeg ik en loop een stukje vooruit,
'Hoe komt het dat je zo hard kunt rennen?" vraag ik nieuwschierig.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Charlie

Ik lachte. 'Vrij onwaarschijnlijk, je bent daar nooit geweest...'
Ik zag Peter in zijn zakken zocht, vervolgens haalde hij er een pen uit. 'Wat is dat?' vroeg ik verrast.
'De magische pen die bij het boek hoort, natuurlijk,' antwoordde hij luchtig.
'Ook gejat?'
Peter haalde zijn schouders op. 'Het boek heb ik gewoon gepakt, dat moest Hook zien. De pen heb ik verwisseld, dat moest ie niet zien.'
'Maar je kan er niks mee?'
Een grijns liep over Peters gezicht. 'Maar jij wel.'
Ik trok een wenkbrauw op dus ging Peter verder. 'Je bent de toekomst. Deze kan je dus ook veranderen. Of het op zijn minst proberen...'
Hij gaf me de pen en het boek aan, Ariël zei dat het zou verdwijnen als het niet zou werken, dus als het niet werkte maakte het ook niet uit, toch? Ik opende het boek, Captain Killian Jones Hook can resist magic.
Ik maakte van de can, can't, en wachtte. De inkt bleef koppig op het papier zitten, verdween niet. Ik grijnsde. 'Inderdaad,' mompelde ik. Snel schreef ik iets achter Peter Pan never fails, ik maakte er dit van.
Peter Pan never fails, except when he loves no one anymore. As long as his heart has love, he'll never fail.
Voordat Leslie of Pan erin konden kijken klakte ik het boek weer dicht, hoopte dat het bleef zitten...

Felix

'Lange benen en veel doen, denk ik,' lachte ik.

---

obsessive rage

Jo Jones
"The way you'd play with me like a Child"

Ik lachte terug,
"Zie je, lang zijn..."

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Ik merk al gauw dat Hook mijn antwoord waarschijnlijk niet bijzonder prettig vindt, maar nu is het toch al te laat om mijn woorden terug te nemen. "Als eerste stuurvrouw mag je me advies geven. Wat zou jij willen wat ik deed?" Ik ben lichtelijk verrast door dat antwoord, zeker omdat ik - na even nadenken - niet echt een idee heb wat er gedaan zou kunnen worden. "Ehm, waarschijnlijk is er niet veel wat we kunnen doen." Zeg ik. Zoals ik net al zei kan Pan makkelijk ever hierheen komen om alles te stelen, of zoiets. Ik weet ook niet precies wat Pan wel en niet kan doen. "Maar het is nooit goed om te zeggen dat alles goed volgens plan zal verlopen, want realiteit is een bitch, zeker als je niet oplet." Dat is ongeveer mijn voornaamste regel om volgens te leven. "En nu ga ik dat wicht maar eens vastbinden." Zeg ik, waarna ik wegloop. Het blijkt dat ik net op tijd ben, want zodra ik eenmaal daar ben, zie ik Ariël wie het slot wilt forceren. Meteen ren ik erop af en schreeuw ik voor hulp. "Ze ontsnapt! Kom hierheen zodat ze geen kans heeft!" Schreeuw ik, hopend dat er snel iemand komt. Als ik haar vastbind, betekent dat ze even uit die cel moet, wat betekent dat ze dan enkel meer kans heeft om te ontsnappen.

---

She was always looking for more..

Captain Killian Jones Hook

"Ehm, waarschijnlijk is er niet veel wat we kunnen doen." eindelijk mocht ze eens met plannen komen, omdat ze altijd commentaar had en dan nu dit.... "Maar het is nooit goed om te zeggen dat alles goed volgens plan zal verlopen, want realiteit is een bitch, zeker als je niet oplet." ik knik instemmend. "En nu ga ik dat wicht maar eens vastbinden." En dat waren de enige woorden die een beetje positief waren. Rainbow liep weg en ik bleef alleen op het dek. "Ze ontsnapt! Kom hierheen zodat ze geen kans heeft!" hoor ik opeens Rainbow schreeuwen. Ik zucht diep en ren richting het ruim toe en wanneer ik binnen ben, smijt ik de deur achter mij dicht en bleef ervoor staan. Ze zat als een rat in een val. "Niet handig zo'n volle agenda. Je hebt er niet echt rekening mee gehouden dat ze soms kunnen uitlopen." zeg ik met een kleine glimlach. "Maar goed ik wilde het niet doen, maar we moeten je vastbinden."

---

Do I look like Mother Teresa?

Ariël Watson The Warrior
“Why do I Know that I'm Just Not the Same? Don't Tell Me I Won't, Don't Tell Me I Can’t Feel…”

“I'm Not Too Young…”

Opeens hoor ik voetstappen, ik wou mijn redding uit het sleutelgat trekken zodat ze hem niet kon zien maar het was al te laat, ik was betrapt.
Ze rent naar me toe en begint te schreeuwen waardoor ik naar achter loop,
"Ze ontsnapt! Kom hierheen zodat ze geen kans heeft!" ik kijk haar verbaast aan, heeft ze serieus versterking nodig voor mij? Wauw... Dan is ze wel erg slap, teleurstellend gewoon....
Meteen komt Hook ook binnen, ik zucht even geïrriteerd als hij de deur dichtdoet, moeten ze dan altijd alles weer verpesten!?
"Niet handig zo'n volle agenda. Je hebt er niet echt rekening mee gehouden dat ze soms kunnen uitlopen." zegt Hook met een glimlach waardoor ik hem boos aankijk, die glimlach vind ik niet leuk. "Maar goed ik wilde het niet doen, maar we moeten je vastbinden." mijn ogen worden groot, nee... Nee dat kan niet... In een cel zitten ben ik gewend thuis, al was het daar groter, maar als ik vroeger werd vastgebonden, en geloof me, dat gebeurde, was het hels.
Ik kijk Hook angstig aan en schud bijna onopvallend mijn hoofd, "dat kan je niet menen...." ik merk dat de angst goed van mijn gezicht af te lezen is, ach, het is toch ook zo...

[ bericht aangepast op 10 aug 2016 - 23:53 ]

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

“I'm the one that's got to die when it's time for me to die, so let me live my life the way I want to.”

"Niet handig zo'n volle agenda. Je hebt er niet echt rekening mee gehouden dat ze soms kunnen uitlopen." Ik voel me erg opgelucht als Hook ook aan is komen lopen. Ik wil Ariël absoluut geen kans geven om weg te lopen, hoe klein die ook mag zijn. "Maar goed ik wilde het niet doen, maar we moeten je vastbinden." Ik rol mijn ogen bij het stuk waar hij zegt dat hij het niet wilt doen, dat is gewoon hypocriet. Ariël lijkt niet echt blij met die mededeling. "dat kan je niet menen...." Zegt ze. Bijna zou ik zeggen dat ze bang is, al doet ze vast alles om eronderuit te komen. "Ja, dat meent hij wel." Zeg ik kortaf, het touw heb ik al in mijn hand. Even kijk ik over mijn schouder naar Hook, zodat hij haar tegen kan houden als ze naar de deur zou kunnen rennen. Op dat moment open ik de cel en pak ik haar hardhandig beet. Haar lichaam druk ik tegen de celdeur aan, zodat ik haar handen van achter bij elkaar kan krijgen. Daarna zijn haar voeten aan de beurt. Als alles eenmaal redelijk normaal is verlopen, duw ik haar een andere cel in. Wie weet heeft ze die ene onklaar gemaakt.

---

She was always looking for more..

Caitlin

Ik werd wakker, bij de boom, door een stem. Ik vertrouwde het niet dus liep ik maar weg. Ik wilde niet weten wat het was, ik voelde me zo kwetsbaar alleen dat ik het overwoog Charlie te zoeken. Of Leslie, of Florence of gewoon iemand doe me kon beschermen. Ik liep naar het strand en zag in de verte een schip liggen. Ik voelde me best verlegen daar... Ik keek naar de zee, zijn de zeeën van Neverland ook zout? Ik liep op het schip af en waagde het te vragen. 'Is er iemand,' schreeuwde ik naar boven. In de hoop dat er iemand op me zou reageren. Ik zette mijn hand in mijn rug en bekeek het schip. Ik zou er nooit op kunnen klimmen, dus wachtte gespannen af...

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

Langzaam deed ik mijn ogen open waarna meteen een gaap mijn lippen verliet. Ik wreef in mijn ogen en ging rechtop zitten, ging met mijn handen naar mijn rug en knakte hem even. Op de grond in een grot wonen is niet prettig. Toch ben ik ervan overtuigd dat ik ooit er iets op vind, misschien wat mos want dat is nu bijna allemaal dood. Langzaam stond ik op en keek naar buiten, was het al ochtend? Het was in ieder geval wel licht buiten. Ik knipperde even hevig toen ik de zon in mijn ogen kreeg maar wende al snel. Ik hou helemaal niet zoveel van zon, man waarom zijn mijn ogen naar hoog gevoelig! Mijn ogen kunnen totaal niet tegen de zon...
Ik kroop behendig uit mijn grot, tja zo groot is die opening niet. Toch had ik de binnenkant mooi versierd met bloemen. Ik hoefde maar een paar meters te lopen of ik kwam al bij de zee uit, maar deze keer ga ik niet naar de zee, maar naar mijn eigen meertje die ik heb geclaimd voor in bad gaan. Ik mag dan misschien wel op Neverland wonen maar schoon wil ik wel blijven! Ik liep naar het meertje, wat dus best wel schoon was, trok mijn kleding uit en ging erin, ik ga niet met mijn kleding erin want dat voelt niet prettig... Al houd ik wel een onderbroek en bh aan want stel ik word betrapt door iemand ben ik niet naakt!
Toen ik eindelijk een beetje schoon was haalde ik mijn kleding op en begon het te wassen in het water. Toen dat ook klaar was liep ik half naakt terug naar mijn grot en legde ik mijn spullen in de zon te drogen.

Zelf ging ik naar binnen om mijn voeten op de een of andere manier toch nog warm te krijgen. Ik loop altijd op blote voeten, het brengt me dichter bij de aarde en ik heb gewoonweg geen schoenen meer.
Ik merk dat ik al snel droog ben en dat mijn kleding het ook heeft gehaald, snel trek ik de kleding aan, die nu voorverwarmt is door de zon, en loop een stukje naar de zee. Daar aangekomen zie ik een schip, is dat Hook weer eens? Rustig ga ik op een rots zitten met mijn voeten in het water. Ik zie een paar schimmen van de zeemeerminnen, gek genoeg vallen ze me nooit aan en praten vaak met mij. Toch bleven ze deze keer onderwater en dat is maar goed ook, er zitten namelijk wel Piraten op dat schip. Ik zie in de verte een meisje naar het schip toelopen, hoorde ze bij hen? Er hoorden toch maar een klein aantal meiden bij?
Ik bleef rustig afwachten maar het duurde me te lang. Langzaam stond ik op en liep terug het bos in. Waar zou Peter uithangen?
Stil sloop ik naar het kamp van Peter, alleen maar een paar lost boys en... aaah, Peter gezien met 2 meisjes. 2 meisjes? Wat!? De twee leken sprekend op elkaar, vast een tweeling. Opeens drukte Peter een kus op de mond van een van die meiden, wauw, hij heeft iemand gevonden. Dat duurde lang, ofja, hij flirtte wel met meerdere maar ook dat doen niet.
Opeens schoten mijn ogen naar een Lost Boy die zei dat hij iets zag in de bosjes en recht op mij afliep. Mijn ogen schoten even open en zo snel als ik kon rende ik weg. Ik bleef een meter of 15 staan en keek vanachter een boom naar de jongen, hij draaide zich om en liep weer terug het kamp ik. Ik zuchtte even van opluchting en leunde tegen de boom aan.

[ bericht aangepast op 13 aug 2016 - 21:26 ]

---

When you see me, I'm not here