Once Upon a Time in Neverland ~ Speeltopic [6] - Speeltopics

---

---

Rules:
×Geen "next generation karakters" als het kan. Natuurlijk hoef je je niet volledig aan de OUAT verhaallijn te houden, maar dit is gewoon verwarrend, Pan moet niet plots acht zusjes hebben en Rumple niet dertig kinderen. Dus geen familieleden TENZIJ er een logische verklaring achter zit.
×Eerst reserveren voor je een rol aanmaakt
×Er is geen minimum van woorden per post
×Anderen rollen niet besturen, tenzij het een figurant is natuurlijk
×Maximaal 4 rollen, dit is veel, omdat het soms onhandig is als er teveel figuranten zijn. Begin maar met 2 en bewaar de rest voor later

---

Characters:
Lost Boys:
Jongens:
× Peter Pan - Gereserveerd door Inktzwart
Meisjes:
× Gereserveerd voor Lost_Girl
× Odette "Odi" Straw - Inktzwart
× Florence Red - Undertale
× Gereserveerd voor Fictionalworld

Pirates:
Jongens:
×Hook - HeyItsGraham
×Julius O'brain - _Dark_
×Chris James - Undertale
×
Meisjes:
×Lisa Macaw - Lisadragonrider
×Phoebe "Rainbow" Beryl Morgan - Saiph
×Jo - JoSnape
×Sofia Brookelin - _Dark_

Other:
Jongens:
×
Meisjes:
× Tinkerbell - tinkerbell1
× Tiger Lily - Lost_Girl
× Fenne - tinkerbell1
× Kalea-Lilly Brown - Undertale
×

---

Lijstjes:

Lost Boys:


Pirates:


Overig:

---

×Praattopic: Klik
×Rollentopic: Klik

---

---

We beginnen als volgt.
Het is een rustige dag op Neverland, voor zover je het rustig kan noemen tenminste, het blijft Neverland.
De piraten zijn net aangekomen, en de Lost Boys zitten dichterbij ze dan de meeste van de piraten vermoedelijk hadden verwacht. Dat is het begin.
De rest kunnen jullie helemaal zelf invullen, veel speelplezier!

---

obsessive rage

Donna Rebel

Voordat Rainbow verder ging liep ik op haar af en fluisterde ik in haar oor: 'rustig, irritante mensen moeten nou eenmaal even irritant zijn. Of je nou wil of niet.' Ik glimlachte en wenkte haar naar de deur. 'Het is maar voor even, en de dame wil het.'

[ bericht aangepast op 8 aug 2016 - 19:52 ]

---

~

Captain Killian Jones Hook

"Ja dat ga ik dus niet vertellen met iedereen hierbij..." zegt Ariël geïrriteerd. Ik slaak een diepe zucht. Wat kon ze toch een zeikerd zijn. "Waarom niet?" Rainbow klonk vrij geïrriteerd. Ik was blij dat ik niet de enige was die zo dacht. "Heb je één of andere sociale angststoornis, want zo niet, dan zie ik het probleem niet." Vervolgt ze. Ik wil zeggen dat ik geen geheimen heb voor mijn bemanning, maar gelukkig zeg ik het niet. Ik sla mijn armen over elkaar en kijk Ariël strak aan. "Come on, Mate. Vertel het nou gewoon." Het meisje Rebel liep naar Rainbow toe en ik hoorde dat ze zich moesten afzonderen. Ik gaf een klein knikje richting Rainbow dat ze dit inderdaad moest doen. Dit alles kon ik haar toch wel na afloop vertellen?

---

Do I look like Mother Teresa?

Ariël Watson The Warrior
“Why do I Know that I'm Just Not the Same? Don't Tell Me I Won't, Don't Tell Me I Can’t Feel…”

“I'm Not Too Young…”

"Waarom niet?" Vraagt Phoebe geïrriteerd. "Heb je één of andere sociale angststoornis, want zo niet, dan zie ik het probleem niet."
"Ik zie anders het probleem van jouw naam ook niet, maar wil je hem zeggen? Nee, precies..." kaats ik terug.
Waarom doe ik zo? Zo ben ik niet ik had beter bij Peter kunnen blijven. Zou Peter me aardig vinden? Hij doet in ieder geval niet gemeen tegen mij. Ofja, als ik doe wat hij zegt doet hij niet gemeen.
"Come on, Mate. Vertel het nou gewoon." ik geef Hook een vernietigde blik, "Ik wou kijken aan welke kant ik zou horen, volgens mij heb ik de keuze gemaakt..." zeg ik kalm, maar ik moet me extreem inhouden, "Peter was in ieder geval aardig voor me..." ik keek Hook aan en er kwamen tranen in mijn ogen, had ik hem zo gemaakt?
"Zo heb ik je nooit beschreven Killian, je was aardiger..." ik wende mijn blik af en keek naar de zee,
"Kom ik ooit hier weg?" vraag ik hardop aan mezelf, even was ik vergeten dat iedereen mee kon luisteren.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

“I'm the one that's got to die when it's time for me to die, so let me live my life the way I want to.”

"Ik zie anders het probleem van jouw naam ook niet, maar wil je hem zeggen? Nee, precies..." Ik weet niet wat ik moet denken bij de woorden van Ariël. Hook heeft me toch net voorgesteld en mijn 'echte' naam weet niemand. Ik besluit het maar gewoon te negeren. Ik schrik weer eens als ik iemand in mijn oor hoor fluisteren. Schrikreacties komen vaak voor bij mij, gezien dat ik me vaak ontzettend op één ding focus, dat ik vergeet dat er ook iets anders - in dit geval Rebel - achter me staat. "rustig, irritante mensen moeten nou eenmaal even irritant zijn." Ik moet haar credits geven voor het punt dat ze Ariël irritant noemde, want ik ben namelijk nu al geen grote fan van haar als ze iedereen probeert weg te jagen. "Het is maar voor even." Met een wenkbrauw opgetrokken draai ik me langzaam om naar Rebel, wanneer haar woorden bij me naar binnen dringen. Wait, denkt ze nou echt dat ik weg ga lopen om Ariël rustig alles uit te laten leggen aan Hook, of all people. No way. Ik ben de eerste stuurvrouw van dit schip, ik heb een recht om te weten wat iedereen naar het schip toe drijft. Daarnaast begin ik me ook af te vragen wat Rebel hier nog doet. Zij heeft al meerdere malen uitgesproken dat ze zoekt naar haar zusje, waarna iedereen haar al meerdere malen heeft vertelt dat die er niet is. Na Hook's woorden van net zou ik zeker een kijkje gaan nemen bij Pan om hem te vermoorden, maar blijkbaar is ze hier nog steeds. "Come on, Mate. Vertel het nou gewoon." Ik ben blij dat Hook het ook niet erg fijn vindt dat er overal omheen wordt gedraaid, maar ik ben minder blij als hij lijkt te gebaren dat ik weg moet gaan. Ik wil weten wat er aan de hand is, wie zegt dat ik het anders ooit wel te horen krijg? Ik vertrouw niemand. "Ik blijf hier, no way dat ik mee ga doen met dit kinderachtige spelletje." Zeg ik. Het boeit me niet zo veel dat ik tegen Rebel in ga, maar ik wil nou eenmaal geen problemen met de Caiptain. Misschien zou ik daarom wel weggegaan zijn als dit gesprek eerder had plaatsgevonden, maar sinds Hook's afwezigheid denk ik niet zo veel meer van hem. "Ik wou kijken aan welke kant ik zou horen, volgens mij heb ik de keuze gemaakt... Peter was in ieder geval aardig voor me..." Peter was aardig voor haar, o wauw. Aanhanger van Pan it is. Wat ze daarna over Hook zeg laat ik langs me heen gaan omdat ik het domweg niet begrijp. "Kom ik ooit hier weg?" "Dat zou bijzonder fijn zijn. Ik raad je zeker aan om van dit schip af te stappen en ga vooral terug naar waar je vandaan komt." Zijn mijn woorden.

---

She was always looking for more..

Captain Killian Jones Hook

"Ik zie anders het probleem van jouw naam ook niet, maar wil je hem zeggen? Nee, precies..." zegt Ariël kwaad tegen Rainbow. Waar ging dit opeens over. Ik keek verbaast van Ariël naar Rainbow."Ik blijf hier, no way dat ik mee ga doen met dit kinderachtige spelletje." ik haal mijn schouders op. "Mij best." zeg ik droog. Vervolgens krijg ik een boze blik van Ariël. "Ik wou kijken aan welke kant ik zou horen, volgens mij heb ik de keuze gemaakt..." zegt ze kalm, maar ik merk dat ze er moeite mee heeft. "Peter was in ieder geval aardig voor me..." ze keek me aan en ik zag tranen in haar ogen verschijnen. Ik trek mijn wenkbrauw op. Moest ze nou echt gaan janken? "Zo heb ik je nooit beschreven Killian, je was aardiger..." ik loop naar haar toe en tik met mijn haak tegen de tas waar het boek in zit. "Luister goed Mate. Ik ben geen pop, die zich bespeelt laat worden. Ik weet dat jij niet de enige schrijver bent geweest en voordat jij bestond, bestond ik al." zeg ik op een dreigende toon tegen haar. "Misschien moet je dat boek nog eens goed doorlezen. I'm a Pirate. I'M A BLOODY HELL PIRATE!" schreeuw ik naar haar. "Een schrijver die haar eigen boek niet kent." lach ik haar uit. "Ik ben dus een piraat en ik denk alleen mezelf. Ik vaar met de wind mee en als ik met jou wil meevaren heb ik volop tegenwind."

[ bericht aangepast op 8 aug 2016 - 20:17 ]

---

Do I look like Mother Teresa?

Wat er vervolgens ook gebeurt, ik ben het allemaal even helemaal kwijt. Wat-is-hier-aan-de-hand? "Luister goed Mate. Ik ben geen pop, die zich bespeelt laat worden. Ik weet dat jij niet de enige schrijver bent geweest en voordat jij bestond, bestond ik al." Die woorden weet ik dus totaal niet te plaatsen, laat staan zijn hele 'I'M A BLOODY HELL PIRATE!' uitval daarna. Volgens mij is het een hele openbaring, maar ik snap er niets van. "Waar de hell gaat dit over?" Op het moment kan ik me niet langer meer inhouden. "Wat is dit gedoe over een schrijver?"

---

She was always looking for more..

Ariël Watson The Warrior
“Why do I Know that I'm Just Not the Same? Don't Tell Me I Won't, Don't Tell Me I Can’t Feel…”

“I'm Not Too Young…”

"Dat zou bijzonder fijn zijn. Ik raad je zeker aan om van dit schip af te stappen en ga vooral terug naar waar je vandaan komt." de woorden doen pijn maar ik begrijp ze, oh waarom heb ik haar zo beschreven.
"Luister goed Mate. Ik ben geen pop, die zich bespeelt laat worden. Ik weet dat jij niet de enige schrijver bent geweest en voordat jij bestond, bestond ik al." begint hij dreigend. "Misschien moet je dat boek nog eens goed doorlezen. I'm a Pirate. I'M A BLOODY HELL PIRATE!" Hook begint te schreeuwen waardoor ik denk dat ik gehoorproblemen ga krijgen "Een schrijver die haar eigen boek niet kent." ik geef hem een hatelijke blik, man, nu word het nog moeilijker om Peter niet voor te trekken. "Ik ben dus een piraat en ik denk alleen mezelf. Ik vaar met de wind mee en als ik met jou wil meevaren heb ik volop tegenwind."
Ik begin te lachen, "Dat doe je nu al..." zeg ik,
"Jij bestond al, hun niet!" ik wijs naar de jongere kinderen, zelfs Babette, "Ik heb je deze mensen gegeven omdat ik vond dat je het verdiende. Ik kwam hier om nog minder aan 1 kant te staan, dat heeft minder geholpen..." ik loop wat meer naar het midden toe,
"Phoebe, gefeliciteerd met je nieuwe baan, ik gun het je, je hebt immers je best gedaan op het schip, al wou je hem eerst wel stelen..." ik keek haar vals aan, "Oh sorry, het is Rainbow, dom van me..." Dan kijk ik weer naar Hook,
"Je weet niet wat je aan het doen bent, want als je dat had geweten had je anders gedaan..."

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Captain Killian Jones Hook

"Dat doe je nu al..." zegt Ariël, "Jij bestond al, hun niet!" ze wijst naar de jongere kinderen "Ik heb je deze mensen gegeven omdat ik vond dat je het verdiende. Ik kwam hier om nog minder aan 1 kant te staan, dat heeft minder geholpen..." ik ben opnieuw aan het lachen, "Jij bestond al, ZIJ niet!" een schrijfster die geen eens de taal beheerst, "Moet ik daarvoor bang worden?" Ariël loopt richting het midden van de groep. "Phoebe, gefeliciteerd met je nieuwe baan, ik gun het je, je hebt immers je best gedaan op het schip, al wou je hem eerst wel stelen..." ze keek haar vals aan, "Oh sorry, het is Rainbow, dom van me..." Dan kijk ze weer naar mij, "Je weet niet wat je aan het doen bent, want als je dat had geweten had je anders gedaan..." Ik lag en met een snelle zwaard beweging snij ik haar tas stuk en grijp ik het boek. "We doen het inderdaad nu anders Ariël. Als jij een spelletje met Pan wilt gaan spelen, gaan we een spelletje spelen met Pan, maar dan gebruiken we wel onze regels." Ik houd het boek stevig vast, zodat die niet uit mijn handen gepakt kan worden. "Stop haar in een cel in het ruim. Zorg ervoor dat ze niet kan ontsnappen." Ik draai mijn rug naar haar om. De Hook van vroeger was weer terug en het voelde goed.

---

Do I look like Mother Teresa?

Ariël Watson The Warrior
“Why do I Know that I'm Just Not the Same? Don't Tell Me I Won't, Don't Tell Me I Can’t Feel…”

“I'm Not Too Young…”

Ineens snijd hij mijn tas open en pakt het boek eruit, ik kijk hem kalm aan maar je ziet het vuur in mijn ogen. Ik weet dat hij er niets mee kan.
"We doen het inderdaad nu anders Ariël. Als jij een spelletje met Pan wilt gaan spelen, gaan we een spelletje spelen met Pan, maar dan gebruiken we wel onze regels. Stop haar in een cel in het ruim. Zorg ervoor dat ze niet kan ontsnappen." Ik blijf rustig staan, het maakt me niet uit,
"Je kan er niets mee, alleen ik kan erin schrijven dus geef het maar terug..." ik begon niet te lachen maar bleef kalm staan, ik hoop maar niet dat hij het stukje ziet van Peter Pan never fails want dan ben ik het bokje.
"Hook!"

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

“I'm the one that's got to die when it's time for me to die, so let me live my life the way I want to.”

De toon waarop Ariël praat, zint me niet. Het is haast alsof zij dingen.. beslist, wat een raar gevoel is. "Ik heb je deze mensen gegeven omdat ik vond dat je het verdiende. Ik kwam hier om nog minder aan 1 kant te staan, dat heeft minder geholpen..." Voor de zoveelste keer begrijp ik er weer eens helemaal niets van. Zij heeft ons aan Hook gegeven, juist.... Maar wat ze daarna zegt is al helemaal één of andere mindblow. "Phoebe, gefeliciteerd met je nieuwe baan, ik gun het je, je hebt immers je best gedaan op het schip, al wou je hem eerst wel stelen..." Bij dat eerste woord lijkt mijn binnenste omgedraaid te worden, waarna mijn benen zo slap worden als twee grassprietjes. De eerste paar seconden denk ik niet aan hoe ze mijn naam überhaupt zou kunnen weten, het feit dat ik hem hoor lijkt alleen al duizenden herinneringen naar boven te brengen. Pas daarna merk ik dat mijn hele dekmantel is verdwenen, volgens mij had know-it-all Pan die naam nog niet eens geweten. De rest van haar zin boeit me niet eens, zeker niet omdat ik het schip niet eens heb gestolen. "Oh sorry, het is Rainbow, dom van me..." Ik zweer, ik zweer, ik zweer dat ik haar had geslagen als Hook niet had ingegrepen door één of ander boek van haar af te pakken. "We doen het inderdaad nu anders Ariël. Als jij een spelletje met Pan wilt gaan spelen, gaan we een spelletje spelen met Pan, maar dan gebruiken we wel onze regels." Zegt hij. "Stop haar in een cel in het ruim. Zorg ervoor dat ze niet kan ontsnappen." Dat laat ik me geen twee keer horen. Ik heb nog steeds geen idee wat er nou aan de hand is, maar ik heb zin om keihard 'STERF' naar haar te roepen. Bij Hook's woorden pak ik dan ook meteen Ariël's polsen vast en duw ik ze op de achterkant van haar rug op een niet al te zachtzinnige wijze. Ik wil haar zo snel hier weg hebben dat ik half tegen Rebel aanbotst op de weg naar haar toekomstige cel. Ariël's laatste zin heb ik niet eens gehoord in mijn haast. Eenmaal aangekomen duw ik haar de cel in, waarna ik deze op slot draai.

---

She was always looking for more..

Donna Rebel

Ik stap nog net op tijd op zij voordat Rainbow tegen me aan bots. Ik wilde mijn viool pakken om weer muziek te spelen, dat deed me goed. Het is alsof ik herboren ben... 'Ik denk dat Ariël geen goede tijd doormaakt nu.'

---

~

Captain Killian Jones Hook

Ariël verzet zich niet en Rainbow grijpt haar gelijk stevig vast. "Je kan er niets mee, alleen ik kan erin schrijven dus geef het maar terug..." ik keek haar lachend aan. "Hook!" ik opende het boek, maar las er nog niet uit. "Ik kan er inderdaad niks mee, maar jij wel, Love." Ik steek mijn vinger in mijn mond en steek hem vervolgens in de lucht. "Het lijkt erop dat de wind voor jou gedraaid is. Vaar met ons mee en je hebt wind mee." daarna maak ik het gebaar dat ze de cel in gegooid mag worden. Rainbow deed het met alle liefde. Ik moest haar nog vragen over die naam, maar dit boek had nu even voorrang. Ik ging naar de laatste bladzijde en las de laatste paar regels. Bij de laatste regel bleef ik bevroren staan. 'Peter Pan never fails.' Ik klapte het boek dicht en versnelde mijn pas naar het ruim waar ik Rainbow de cel op slot zag draaien. "Draai het terug!" schreeuw ik naar Ariël. "Draai het terug!" schreeuw ik opnieuw.

---

Do I look like Mother Teresa?

Ik ben enigszins geschokt wanneer Hook hardop zegt dat er iets teruggedraaid moet worden. Wat, hoe, wat? Ik wordt langzaam gek. Verder snap ik nog steeds niet wat er nou aan de hand is met dat stomme boek en hoe meer ik er over na denk, hoe vreemder ik het vind dat Ariël mijn oude naam kent. Er is iets compleet mis met dat kind. Ik zeg er echter niets van, wat echt totaal niet mij is. Het branderige gevoel wat wilt weten wat er aan de hand is, wordt groter en groter, wat dan ook de reden is dat ik dit gesprek aandachtig volg.

[ bericht aangepast op 8 aug 2016 - 20:53 ]

---

She was always looking for more..

Ariël Watson The Warrior
“Why do I Know that I'm Just Not the Same? Don't Tell Me I Won't, Don't Tell Me I Can’t Feel…”

“I'm Not Too Young…”

"Ik kan er inderdaad niks mee, maar jij wel, Love." ik keek hem emotieloos aan, "Het lijkt erop dat de wind voor jou gedraaid is. Vaar met ons mee en je hebt wind mee." ik kneep mijn ogen tot spleetjes, ugh!
Rainbow pakte me vast en gooide me in de cel, ik verzette me niet. Ze konden niets zonder mij, goed gevoel, als ik sterf sterft iedereen...
"Draai het terug!" ik keek Hook geschrokken aan toen hij naar me toe kwam, hij had het gelezen... "Draai het terug!" ik keek hem emotieloos aan,
"Dat kan niet, geschreven is geschreven..." zeg ik, "Het was niet mijn keuze!" zeg ik er nog snel achterna.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Donna Rebel

Ik pak mijn viool erbij en volg Hook, 'laat mij maar.' Ik pak mijn viool en doe mijn hand voor hem. 'Mag ik het boek dan wel?' Mijn viool kan alles, het is een geweldig voorwerp van binnen en buiten. 'Alsjeblieft?'

---

~