[RPG // 200 // Speeltopic] Durmstrang Institute - Speeltopics

STORY Durmstrang Institute, 2014. De school richt zich nog altijd wat op de duistere magie, maar een stuk minder dan vroeger. Muggleborns worden echter nog altijd niet toegelaten op Durmstrang, en de school heeft een duidelijke voorkeur voor Purebloods. Toch is de school een stuk toegankelijker dan hij vroeger was. Sinds enkele decennia is Durmstrang over gegaan op het indelen van zijn studenten in afdelingen. Dit omdat ze, na weer meer contact gehad te hebben met Hogwarts, het gevoel hadden zo beter overzicht te kunnen houden over de leerlingen en hen beter naar wens dingen konden leren. Leerlingen krijgen hun eerste twee jaar op Durmstrang de kans om zich beter te ontwikkelen, en worden aan het begin van hun derde leerjaar gesorteerd in een van de vier afdelingen. Aan het einde van ieder jaar moet iedereen naast zijn examens een andere grote test begaan, waarin gekeken word of zij nog wel het best passen bij de afdeling waar ze dat jaar in hebben gezeten. Hoewel het nauwelijks voorkomt, veranderen sommige leerlingen dus van afdeling. Op het moment van het RPG volgen we leerlingen in hun zevende jaar, wat voor de meerderheid van deze leerlingen hun voorexamen jaar is. HOUSES Credits • Hallestrom (Colors: Navy Blue & Red, Animal: Eurasian Lynx, Traits: Intelligence & Loyalty) Opinionated, but open to suggestion. These fair few are of the brightest and most inquisitive. They seek knowledge, and respect intelligence. However as students of Durmstrang their chosen paths are still often dark in nature, and the knowledge they truly thirst for is that which no others have found before and the power that comes with it. Their loyalty may be favoured in many situations, but they can be somewhat selfish friends at times, and hard masters to work for as they also command complete loyalty and respect from those around them. • Molokov (Colors: Burned Orange & Black, Animal: Black Bear, Traits: Strength & Endurance) Of great strength, comes great power. The ability to endure whatever is thrown at them, and still hold their heads high. They value not only physical or magical strength, but also inner strength. Many Molokovs rely only on these things and blunder into situations without thinking, and learning to also appreciate mental strength sometimes proves difficult. Molokovs can be bullies, and make excellent henchmen. Hallestroms in particular occasionally think of them as stupid, but this is by no means always the case. • Ranaulph (Colors: Steel Grey & Lime, Animal: Grey Wolf, Traits: Cunning & Bravery) Valiant and chivalrous - for Durmstrang students - those in this house enjoy a challenge. Daring and sly, they rarely back down even from the toughest opponent. And quite a lot of the time they win. But it is often with the aid of copious and outrageous cheating. A good Ranaulph will learn to successfully conceal this deceit. But those who know this house will always be aware of it, even if there is no proof. Charming on the outside, they are often rather talented individuals, and occasionally they are exceptionally talented. but their rash actions can lead them into trouble later on. • Rhoswen (Colors: Purple & Gold, Animal: Osprey, Traits: Integrity & Perseverance) Rhoswens do what they set their minds to no matter the consequence - and what they do always benefits them in some way. The word "impossible" is not a part of their vocabulary. They are determined to remain true to themselves, rarely choosing to voluntarily follow another unless it serves part of a long term plan. When questioned, their integrity holds true, lying is not tolerated. They are proud of their achievements and as a general rule do not particularly care about hiding mistakes unless doing so is essential. They can be very blunt, and usually have a few amusing insults ready for use at any time. Rhoswens are experts at twisting things to their own advantage. OTHER INFORMATION • Vakken en Lessen Durmstrang heeft een groot vakkenpakket, met veel keus, maar ook redelijk wat verplichte vakken. Leerlingen zitten tot en met hun vierde leerjaar vast aan een bepaald vakkenpakket zonder keus. In het begin van het vijfde jaar zullen zij minimaal twee extra vakken moeten kiezen naast de verplichte. Het maximum wat betreft keuzevakken ligt op 5, op deze manier probeert de schoolleiding van Durmstrang er voor te zorgen dat leerlingen niet te veel doen, en ook wat vrije tijd overhouden. In totaal heeft een leerling op Durmstrang keuze uit een tiental vakken naast de zes verplichte vakken. • Lijst met vakken voor het 5e, 6e, 7e, en 8e jaar [V] Charms [V] Dark Arts* [V] History of Magic [HoM] [V] Transfiguration [V] Potions [K] Astronomy [K] Quidditch**/**** [K] Sports***/**** [K] Care of Magical Creatures [CoMC] [K] Arithmancy [K] Divination [K] Studie of Ancient Runes [SoAR] [K] Music**** [K] Art**** [K] Ghoul Studies * Bij Dark Arts wordt zowel de geschiedenis van de Dark Arts, de uitvoering en de verdediging behandeld. ** Enkel leerlingen die Quidditch volgen mogen in het Quidditch-team voor de bovenbouw zitten. *** Bij Sports wordt gericht op individuele sporten. De leerlingen die dit volgen zullen ook wedstrijden hebben, zowel onderling als uitjes naar de muggle-wereld om hier wedstrijden te hebben. Dit zijn sporten waar geen magie bij nodig is, en waar het dan ook verboden is om gebruik van magische hulpmiddelen (spreuken, toverdrankjes, etc.) te maken. Leerlingen richten zich binnen dit vak vaak nog op een sport, om hier meer en beter in te trainen. Eenmaal in de week is er een gezamenlijke les, en twee keer in de week wordt er specifiek getraind. Natuurlijk mogen de fanatiekelingen, in overleg met het schoolbestuur en de leerkracht, ook vaker trainen. Er wordt binnen Sports gericht op Atletiek, Zwemmen, Paardensport, Boogschieten, Roeien en Wielersport. **** Een leerling mag enkel een van deze vakken als extra vak hebben. Als een leerling wenst meerdere van deze vakken te kiezen, dient zij bij een tweede ook een derde keuzevak te kiezen, en bij een derde van deze vakken, een vierde keuzevak. • Rooster • Quidditch Ook op Durmstrang wordt er natuurlijk Quidditch gespeeld, in twee verschillende klassen weliswaar. De onderste klasse is voor de onderbouw (1e - 4e Leerjaar), en de bovenste klasse voor de bovenbouw (5e - 8e Leerjaar). Enkel leerlingen die ook Quidditch volgen, mogen onderdeel nemen in de Quidditch teams in de bovenbouw. Voor ieder afdeling is er een team, maar wanneer een afdeling te weinig leerlingen heeft wordt dit of aangevuld met de bete leerlingen van die afdeling (of eerste/tweede leerjaar) uit de onderbouw, of met leerlingen uit andere afdelingen. Iedere maand is er voor beide klassen een wedstrijd, uitgezonderd van de eerste twee maanden school. Na afloop van de laatste wedstrijd wordt het eindklassement bekend gemaakt, en de winnende afdeling wint de Quidditch-beker van dat jaar. • Hallestrom Captain — Chaser — Chaser — Chaser — Beater — Beater — Keeper — Seeker — • Molokov Captain — Vincent Chaser — Chaser — Chaser — Beater — Beater — Keeper — Vincent Seeker — • Ranaulph Captain — Saengdao Chaser — Saengdao Chaser — Chaser — Beater — Nathaniel Beater — Keeper — Brooke Seeker — Elea • Rhoswen Captain — Alexander Chaser — Stella Chaser — Chaser — Beater — Beater — Keeper — Alexander Seeker — • Nationaliteiten Leerlingen van Durmstrang komen voornamelijk uit Scandinavië en Oost-Europa, al zijn er ook uitzonderingen van leerlingen uit Noord-West Europa en enkele leerlingen uit het middenoosten. • Leerjaren en Schooljaar Op Durmstrang volgen de leerlingen acht jaar aan onderwijs, en wanneer zij deze succesvol afsluiten heeft bijna elke leerling de kans op een studiebeurs of een gedeeltelijke betaling voor een opleiding. De eerste twee leerjaren zijn leerlingen nog niet ingedeeld in een afdeling, en tot en met het vierde leerjaar hebben zij een vast vakkenpakket. Vanaf het vijfde kiezen zij vakken, die zij tot hun examen zullen moeten volgen, behalve wanneer zij meer dan twee keuzevakken hebben. Wanneer dit het geval is, mag de leerling een van zijn of haar keuzevakken tot en met het zevende leerjaar laten vallen. Het schooljaar begint op de laatste maandag van augustus, en op twee dagen hiervoor vertrekken de leerlingen al naar Durmstrang. Leerlingen krijgen in mei van het jaar dat zij elf worden een brief dat zij zijn toegelaten op Durmstrang, en zullen dat jaar dan ook hun eerste schooljaar starten. Het schooljaar loopt tot en met de laatste vrijdag van juni, en tussen elk schooljaar zit dus telkens ongeveer twee maanden aan zomervakantie. Tussendoor is er natuurlijk de Kerstvakantie, maar ook nog vier andere vrije weken en natuurlijk een aantal vrije dagen/middagen. • Dorms Iedere Durmstrang afdeling heeft zijn eigen Dorms, hier kunnen de leerlingen na de lessen rondhangen, huiswerk maken, en natuurlijk zijn hier ook hun slaapzalen en badkamers. Leerlingen van andere afdelingen kunnen in principe niet in de Dorm van een andere afdeling komen, gezien deze beschermd is met een wachtwoord. Iedere maand veranderd het wachtwoord. • Hallestrom De Hallestrom Dorm bevind zich op de derde verdieping van het kasteel, achter een grote houten deur met daar de naam van de afdeling op. Momenteel is het wachtwoord Wisdom and Knowledge are not completely the same. Hallestroms' slaapzalen zijn verdeeld per leerjaar en sekse. De bovenbouw slaapt aan de rechterkant van de zitkamer, de onderbouw links. Bij beiden is het zo dat de meiden het dichts bij de deur naar de zitkamer slapen, en de jongens meer naar achter. • Molokov Molokov's Dorm ligt vlak naast de eetzaal van de school, verborgen achter een simpele deur als ieder ander. De jongere leerlingen van andere afdelingen vragen zich dan ook dikwijls af waar de Molokov Dorm is. De Dorm neemt twee verdiepingen in beslag, en heeft dan ook op de tweede verdieping van de school een deur. Ook deze valt nauwelijks op. Het wachtwoord is momenteel We may be Reckless, but we create the best stories of all.De slaapzalen voor de meiden bevinden zich op de tweede verdieping, die van de jongens op de begane grond, samen met de zitkamer. • Ranaulph De Ranaulph Dorm bevind zich tegenover die van Rhoswen. Dit komt omdat, voordat Durmstrang de afdelingen invoerde, er op deze plekken ook twee slaapzalen tegenover elkaar waren, en het schoolbestuur het onzin vond om die ruimte niet te gebruiken. Het wachtwoord is Succes, even with cheating, remains succes. Ranaulph heeft twee grote slaapzalen, waar alle leerjaren door elkaar slapen. Jongens en meiden wel gescheiden. • Rhoswen Rhoswen's Dorm is tegenover Ranaulph, en heeft een grote Visarend op de deur geschilderd. De Dorm is strategisch opgedeeld, met slaapzalen ingedeeld in leeftijd. Jongens hebben altijd de linker slaapzaal, en de meiden de rechter. De onderbouw slaapt het verst van de zitkamer af, zodat zij niet gewekt worden wanneer de oudere leerlingen naar bed gaan. Het wachtwoord is de vraag bij het antwoord wat luid Lydia and Simon, de vraag— het wachtwoord— is; Who were unable to stand eachother throughout their school life, but now have a baby? • Uniform Aangezien Durmstrang in een koud gebied staat, dragen de leerlingen altijd veel kleding. De hoofdkleur in het uniform is bruin of zwart, gecombineerd met wit en de afdelingskleuren. Vroeger was het Durmstrang uniform bruin met rood, maar sinds de komst van de afdelingen is dit veranderd. Leerlingen mogen zelf kiezen of zij een rok of broek dragen, maar deze moet altijd egaal van kleur (zwart of bruin) zijn, en er mogen geen gaten in zitten. Daarboven dragen de leerlingen een witte blouse met lange mouwen en een blazer, gevoerd met de hoofdkleur van hun afdeling, en met de buitenkant de andere kleur. Zo kunnen Hallestroms rode blazers met donkerblauwe voering dragen, of donkerblauwe blazer met rode voering. Voor buiten krijgt iedereen een mantel en een dikke winterjas. Ook krijgt iedereen een bontmuts en sjaal, en moeten de leerlingen in de winter stevige laarzen of winterschoenen dragen, waar zij in de zomer, lente en herfst ook hakken, open schoenen, en dunne sneakers mogen dragen. Mocht een leerling de dresscode niet volgen, dan krijgt deze een waarschuwing. • Huisdieren Op Durmstrang staan huisdieren niet hoog in de lijst met prioriteiten, maar zijn ze wel toegestaan. Studenten mogen uilen, padden, katten, ratten en paarden (wanneer zij zich focussen op paardensport en het vak sport hebben) meenemen naar de school, mits zij deze goed verzorgen. • Kasteel en omgeving Durmstrang's kasteel is oud, en heeft drie verdiepingen. Het kasteel heeft naast het hoofdgebouw een astronomietoren, een uilentoren en ligt naast een groot bos, een groot meer en ver verwijderd van de eerste muggle-beschaving. Wanneer de leerlingen van school weggaan of aankomen, gebeurt dit via een boot. Op school aankomen aan het begin van ieder jaar vergaat ook zo. De leerlingen stappen in de buurt van hun woonplaats op de trein/auto/bus/vliegtuig/whatever, en lopen het laatste stuk naar het meer, waar zij opgepikt zullen worden door de boot. Naast het kasteel bevinden zich ook verscheiden sportaccommodaties, waar de leerlingen die het vak sport volgen, dan ook les hebben en trainen. Naast de sportaccommodaties bevind zich het quidditchveld. • Cijfers, toetsen en essays Op Durmstrang wordt educatie in een hoog vaandel gezet, wat logisch is voor een school. Leerlingen mogen per week maximaal een toets hebben voor een verplicht vak, en een voor een keuzevak. Dit zodat de leerlingen goed de tijd hebben om te leren, en om ook dingen te doen aan hun andere vakken. Essays en Opdrachten voor een cijfer mogen echter zo veel gegeven worden als leraren willen, al moet het wel nut hebben. Cijfers worden gegeven op een schaal van 100%. Wanneer een leerling lager dan 65% haalt voor een essay of andere opdracht, wordt dit als onvoldoende beschouwd. Voor toetsen ligt dit op 60%. Wanneer een leerling lagen dan 65% staat als gemiddelde, is er een mogelijkheid dat hij of zij aan het eind van het jaar zijn examens niet mag maken totdat hij of zij zijn cijfers ophaalt door het herkansen van toetsen, maken van extra essays, etc. Wanneer een leerling zijn examens niet maakt, blijft hij automatisch zitten. Wanneer een leerling voor zijn examens minder dan een 65% overall-score haalt, mag hij of zij nog herkansen, maar wanneer de overall-score onder de 50% ligt, blijft hij of zij ook zitten. Wanneer een leerling zijn herkansingen faalt, blijft hij of zij ook zitten.

RULES • Schrijf minimaal 200 woorden, naam, codes etc is uitgezonderd! • De Huisregels van Quizlet gelden uiteraard ook hier. • Posts dienen geschreven te worden in correct Nederlands. • 16+ (sex, extreem geweld, etc) is toegestaan, maar meld dit wel even aan de bovenkant van je post, in het rood. • Enkel ik (EASE) maken nieuwe topics, tenzij anders vermeld. • Als je twee weken niet reageert, zal ik je een PB sturen. Als je een geldige reden hebt zal je niet uit de RPG gezet worden. • Als je niet meer met plezier meespeelt of niet meer mee wilt doen, meld je dan netjes af én schrijf nog minimaal een post over hoe je personage het gesprek af rond o.i.d. • Bespeel andermans personages niet zonder toestemming.

[ bericht aangepast op 30 dec 2016 - 22:15 ]

---

take me back to the basics and the simple life

17 • Pureblood • Ranaulph • Chaser and Captain • Common Room • Traian Ik voel mij erg vies en zweterig. Alles kriebelt. Ik heb zojuist een maaltijd gegeten - bestaande uit voornamelijk sla en een erg klein stukje vlees - om de honger te stillen, maar het eerste wat ik nu wil doen voordat ik iets anders doe is douchen. Ik heb op geen van mijn vriendinnen gewacht en ben gelijk uit de eetzaal gestormd in de richting van de Common Room. Ik voel de bacteriën gewoon over mijn gehele lichaam kruipen. Gadver. Dit is dus waarom ik niet van reizen hou. Mijn ouders wonen redelijk in de buurt van Durmstrang, maar deze zomer ben ik bij mijn familie in Thailand geweest, wat dus een extra lange reis betekende. Ik heb mijn ouders nog gesmeekt of we niet eerder naar huis konden gaan zodat ik een pauze tussen de twee reizen had. Ze wisten ook wel waarom ik dat vroeg, maar dat is waarschijnlijk de reden waarom ze juist besloten hebben om tot het einde van de vakantie in Thailand te blijven. Hoewel ik nu wel een tintje bruiner ben en mijn huid er gezond en prachtig uitziet, is mijn humeur er alleen maar slechter op geworden.       'Succes, even with cheating, remains succes,' vertel ik de deur die ingang tot de Common Room van Ranualph biedt. De deur vliegt open, maar voordat ik naar binnen kan stappen bots ik in mijn haast hard tegen een van mijn medestudenten aan. De irritatie stijgt nu echt de pan uit en mijn ogen schieten vuur als ik naar de jongen kijk die zojuist mijn weg naar mijn veilige haven geblokkeerd heeft.       'Kan je alsjeblieft uitkijken waar je je poten plaatst?' snauw ik. Ik herken de jongen als Traian en een geïrriteerde grimas verschijnt op mijn gezicht. Dat ik dan ook nog eens tegen zo iemand aan moet botsen. 'Je mag wel aan de kant gaan nu, dankjewel.' Ik ben niet van plan om hem nogmaals aan te raken om voorbij hem te komen. "—... and sleep in them like kings and queens."

[ bericht aangepast op 31 dec 2016 - 12:38 ]

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Mt.

---

Aan niets denken is ook denken.

---

HOPING ON THE COLLIDE WITH A SOUL THAT KNOWS THE HEART FROM THE LIE

Hallestrom. Dat was het enige woord dat continu door Cain's hoofd spookte. Hij wist überhaupt niet hoe hij de naam van de afdeling uit moest spreken, dus hij had er zelf maar een klank aangegeven. Hanna Kirsipuu, de moeder van Mari, had hem meteen verteld dat die afdeling veel leek op Ravenclaw - de afdeling van Cain op Hogwarts. De lieve vrouw had waarschijnlijk gehoopt dat ze de jongen daarmee wat kon opvrolijken, maar dat was wel het laatste dat er gebeurde. Cain had zich niet thuis gevoeld bij Ravenclaw, dus opnieuw ontstond er de angst dat dit misschien weer zou gebeuren. Wat als hij beter paste bij een van de andere afdelingen? Wat als hij weer de buitenstaander zou zijn?       De hele dag moest Cain noodgedwongen achter Mari aanlopen. Hij had het idee dat ook zij dit niet echt prettig vond. Cain was immers niet de gezelligste en hij kon dus makkelijk een overlast zijn. Als "slechts" een halfbloed tovenaar voelde hij zich niet honderd procent welkom op Durmstrang. Hij had van meerdere mensen gehoord dat Durmstrang overduidelijk de voorkeur gaf aan volbloed tovenaars en heksen. Zijn vader was in staat om te toveren, maar hij was slechts een dreuzelgeborene. Niks aan Cain was echt zuiver en hoewel hij zich daar zelf nooit druk om had gemaakt, voelde hij zich er nu niet helemaal goed bij.       Cain was Mari gevolgd naar de grote zaal van de school. Hij wist niet zeker of het een andere benaming had, maar hij hield graag de naam van Hogwarts aan. De helft van de tijd verstond Cain zijn medestudenten niet, omdat ze een vreemde taal spraken. Hij had hier en daar wat woorden in een andere taal geleerd, maar dat was alles behalve vloeiend te noemen. Cain keek op zijn gemak de immense ruimte rond. Overal liepen studenten en iedereen zag er totaal verschillend uit. Mari ging zitten aan de afdelingstafel van Hallestrom en Cain liet zich geluidloos naast haar neer zakken. Niet veel later werden ze benaderd door een jongen. Cain had ergens die dag zijn naam wel meegekregen, maar die was hij alweer vergeten.       'Ah — mijn favoriete zonnestraaltje, teruggekeerd op Durmstrang.' zei de jongen opgewekt tegen Mari. De jongen ging aan de andere kant van Mari zitten. Cain bekeek hem van top tot teen, maar hield wijselijk zijn mond dicht. Op Hogwarts had hij al te veel problemen veroorzaakt met zijn grote mond, waardoor hij nu wel geleerd had dat hij soms zijn mening beter voor zich kon houden. De jongen stelde meteen een reeks van vragen aan Mari, waardoor Cain slechts zijn ogen kon rollen.       'Kan het nog opzichtiger?' vroeg Cain zacht, maar net hoorbaar voor anderen. Plan mislukt...

---

Big girls cry when their hearts are breaking

---

Traian's vakantie was werkelijk waardeloos geweest. Veel mensen vertelden enthousiast over hun zomer, terwijl Traian liever weggerot was in een steeg dan zijn zomer opnieuw te beleven. Zijn vader had in de winter al besloten dat de drie mannen thuis zouden blijven, om de zomer daadwerkelijk samen door te brengen. Dat leek Traian een goed idee, totdat zijn vader plots een vrouw mee naar huis nam. Traian en Valentin moesten zichzelf maar vermaken, terwijl zijn vader plots veranderde in een hopeloos verliefde tiener. De vrouw was alles behalve een goede invloed op zijn vader, aangezien de man opnieuw greep naar zijn favoriete bezigheid: whisky. Traian was dus blij dat hij het kasteel van Durmstrang weer mocht vullen met zijn aanwezigheid.       Traian had zich even teruggetrokken in zijn dorm, want zelfs hij had af en toe een momentje voor zich alleen nodig. Toch kon hij niet te lang zonder andere mensen, want Traian verveelde zich nogal snel. Extreem veel vrienden had Traian niet, maar dat deerde hem niet. Hij had immers toch al te druk met alle meisjes van Durmstrang af te werken. Natuurlijk waren er meisjes bij die hem niet wilde of die hij absoluut niet wilde, maar dat weerhield hem er niet van om toch van zoveel mogelijk vrouwen de aandacht te krijgen. Hij was voornamelijk op zoek naar Mari, haar aandacht had hij zeker wel gemist - of beter gezegd: dat wat ze hem altijd gaf.       Hij wandelde richting de deur van de common room en keek nog even over zijn schouder, om te kijken of hij niks vergeten was. Op dat moment botste hij hard tegen iemand aan. 'Kan je alsjeblieft uitkijken waar je je poten plaatst?' gromt het meisje voor zijn neus. Acuut komt er een grijns op Traian's gezicht te staan. Voornamelijk aan de irritatie in haar stem kon hij horen wie het was. 'Je mag wel aan de kant gaan nu, dankjewel.' voegde ze er geïrriteerd aan toe. Om haar te plagen leunde Traian nonchalant tegen de deurpost en vouwde zijn armen over elkaar.       'Hey, Dao. Heb je gemist?' grijnsde hij. 'Ik zou dolgraag aan de kant gaan voor je, maar technisch gezien sta jij voor de uitgang dus het zou logischer zijn als jij even een stapje opzij doet'

---

Big girls cry when their hearts are breaking

17 • Pureblood • Ranaulph • Chaser & Captain • Common Room • Traian Traian lijkt echter anders te denken over mijn nogal bot gebrachte verzoek. Hij leunt tegen de deurpost aan zodat hij mijn pad compleet versperd. Als ik van binnen zou kunnen koken, dan zou er nu stoom uit mijn oren komen. Voor ieder ander lijkt deze reactie misschien overdreven, maar ik moet nu douchen. Ik ben sowieso al bijna te laat voor mijn dagelijkse work-out. Ik moet nog alles klaarzetten en uitpakken, want als dat niet gebeurt dan slaap ik vannacht sowieso niet. Ik pers mijn lippen in een strakke lijn en kijk toe hoe hij zijn handen over elkaar vouwt. Geniet hij hiervan?       'Hey, Dao. Heb je gemist?' grijnst hij. 'Ik zou dolgraag aan de kant gaan voor je, maar technisch gezien sta jij voor de uitgang dus het zou logischer zijn als jij even een stapje opzij doet.' Ik knijp mijn ogen dicht to spleetjes en kijk hem aan met een gevaarlijke uitdrukking op mijn gezicht. Ik klem mijn hand rond mijn toverstok en al mijn spieren spannen zich aan, klaar om aan te vallen.       'Ik heb jou niet gemist,' sis ik. 'Ik geloof niet dat jij nu in een positie bent om mij te commanderen. We weten allebei hoe snel ik ben, dus als jij nu niet aan de kant stap, dan zorg ik ervoor dat je je terugkomst naar deze school ten zeerste betreurt.' Mijn lippen bewegen amper en de woorden komen er haast uit als het gesis van een sluwe slang. Ik zorg dat ik rechtop sta zodat ik op mijn grootst ben en kijk hem recht in zijn ogen aan zonder een spiertje te vertrekken. Ik sta op het punt om te ontploffen als ik niet snel weg kan hier. "—... and sleep in them like kings and queens."

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Oké, Durmstrang. Er zijn veel dingen veranderd sinds ik vorig jaar deze school binnenstapte. De vakantie was leuk geweest, maar eerlijk gezegd knaagde er al weken iets aan me. Ik heb mijn zwakheid laten zien en nu wist ik niet hoe ik ervoor stond. Het was niet te voorkomen dat het zou gaan gebeuren, maar eerlijk; hij had toch wel terug kunnen schrijven? Wat had ik verkeerd gedaan? Had ik iets stoms geschreven, of was ik slechts een soort experiment voor hem?
Vlak voor de vakantie zijn Gus en ik misschien verder gegaan... we hadden natuurlijk al wel vaker gezoend, maar na die one night stand had ik juist verwacht dat het goed zat tussen ons.. Nou blijkbaar dus niet, ik had hem geschreven en ik had geen enkele brief teruggekregen.
En nu zat ik in de Grote Zaal nog mijn pudding te eten. Misschien zag ik er van buiten relaxed uit, van binnen was ik in de stress. Ik zag heel erg op tegen het moment dat Gus en ik elkaar weer zouden gaan zien. Mijn hele geheim lag in zijn handen. Ik was er nog niet klaar voor om uit de kast te komen. Ik wou professionele quidditch player worden, dan kon ik toch niet op gasten vallen? Ongemakkelijk prikte ik in mijn pudding. Het was een matter of time... dacht ik bij mezelf. Wat als Gus het aan iedereen verteld? Ik beet op mijn onderlip.

Leidt jezelf af, Volkov. Sprak ik tegen mezelf. Even ademde ik diep in en uit. Misschien overdreef ik wel, viel het allemaal mee. Wat als mijn uil verdwaald is geraakt? Misschien was dat het wel... Ik wist ook wel dat dat niet de meest voor de hand liggende scenario was, maar ik moest me ergens aan vastklampen. En ik moest me ook met andere zaken bezighouden: er stond een openingsfeest gepland. En Dimitri Volkov kan niet aankomen zonder date. Dat weiger ik, dat kan mijn ego niet aan. Uit mijn tas pakte ik mijn boek over de beste quidditch teams van deze eeuw en begon er maar in te bladern, ik deed er eigenlijk alles aan om mezelf een beetje af te leiden. Even keek ik om me heen of ik bekenden zag, wat gezelschap zou me sowieso wel afleiden.

"Durmstrang.. oh Durmstrang.. daar zijn we weer voor nog een jaartje. Ben ik het afgelopen jaar ouder geworden? Ja. Ben ik het afgelopen jaar wijzer geworden? Ik zou zeggen nee. Gelukkig heb ik de liefste ouders in de wereld en verder geen broertjes of zusjes, dus in hun ogen zal ik altijd een uitblinkertje zijn. Maar ze weten zelf ook wel beter. Eerlijk gezegd was ik niet van plan om mijn manieren te gaan veranderen. Het aankomende jaar zal ik weer semi oke m'n vakken halen, een beetje quidditch spelen en vooral zoveel mogelijk feestjes meepakken. Hmm, ja dat was het wel weer. Verder had ik geen goede voornemens of iets, daar doe ik niet aan. M'n ouders hadden me wel gevraagd om iets betere cijfers proberen te halen, maar wat mij betreft moesten ze al blij zijn dat ik nog ging. School is gewoon niet echt iets voor mij, niet dat ik het echt haat... Maar ik weet ook wel dat de professoren mij niet serieus nemen, en ik hen niet. Dus wat hebben we er dan aan om deze hele act hoog te houden.

Voor nu zat ik naast Astrid op de trappen. Ze was een heel knap blond meisje uit Molokov en ik was de lucky bastard die haar al jaren een van mijn beste vriendinnen kon noemen. We hadden net het openingsdiner gehad en ik had mijn spullen in de Rhoswen dorm gedumpt. Daarna meette ik weer met Astrid. We hadden wel wat bij te kletsen en ik was blij om haar weer te zien. Eerlijk gezegd had ik haar best wel gemist de afgelopen weken. Dus voor nu zat ik met een tevreden grijns op mijn gezicht naast haar op de trappen. Ik keek naar Astrid en een warm gevoel kwam over me heen, en ik wist niet precies wat ik daar mee aan moest. Maar ik had ook geen tijd om er verder over na te denken. Astrid greep mijn pols vast een sleurde me mee door de gang. Dit vond ik dus zo leuk aan haar, ze kon me altijd blijven verassen.

"Hey!" zei Astrid een jongen die ze blijkbaar had aangesproken. Ik keek even verward van Astrid naar de jongen, maar tot mijn verbazing was deze jongen geen nieuw gezicht voor mij.
"Aaron, toch? Ik ben Astrid." ze stak haar hand naar hem uit en glimlachte naar hem. "kan het zijn dat wij elkaar ergens van kennen? Je komt me bekend voor..." ging Astrid vrolijk verder.
Ik grijnsde slechts naar de blonde jongen. "Hallestrom dus, had je liever in een andere afdeling gezien.." even wees ik op mezelf. "Maar goed om je weer te zien." Kort omhelsde ik de jongen. Aaron en ik kenden elkaar via onze ouders, ze verkeerden in dezelfde kringen. De jongen was geen doorsnee jongen, maar dat was ik zelf ook niet, dus ik denk dat we het daarom wel konden vinden.

ben even in de war of Aaron nu nieuw op school is, maar I guess so dus? Naja dus heb er maar dit van gemaakt haha, hopelijk is dat oke

Met een glimlach op haar gezicht keek Gail de zaal rond. Ze wist eigenlijk niet precies waarom ze glimlachde. Zoveel mensen kende ze hier niet, beter gezegd geen. Toch voelde ze zich op een vreemde manier gelijk op haar gemak hier op Durmstrang. Ze had genoeg tijd gehad om tijdens het eten vele gezichten van leerlingen te bestuderen. Bang om kennis te maken met anderen was ze niet, dat paste niet bij Gail. Ze was gewoon ergens tussen de leerlingen gaan zitten en had al kennis gemaakt met haar buren tijdens het eten. Molokov was de afdeling waar ze was ingedeeld en dus zat ze aan die tafel. Het eten was wel oké, had ze als oordeel gegeven. Gail hield van eten, dus beoordeelde ze het ook.

Een hand ging door haar witblonde haren en ze keek weer eens op naar anderen in de zaal. Het was helemaal niet zo druk meer. Ze besloot om Durmstrang verder in haar eentje te verkennen. Verdwaald raken zou ongetwijfeld gebeuren maar dat maakte haar niet uit. Ze was in een goede stemming. In de stemming om te ontdekken wat hier allemaal zo te zien viel op deze school. Gail opende haar flesje water en begon te lopen. In de gangen keek ze verbaasd op van de hoeveelheid schilderijen die eraan hingen. Van allerlei belangrijke professoren ongetwijfeld. Zonder het door te hebben liep ze met haar geopende flesje al dromend tegen iemand anders op. Voordat ze er iets aan kon doen, kwam er een hoop water uit het flesje terecht op de persoon voor haar, Nia. Gelijk keek ze naar haar op. “Oh, sorry!” ze begon direct met haar armen te zwaaien, niet precies wetend welke houding ze zichzelf moest geven. “Ik was niet aan het opletten” vermelde ze als excuus terwijl haar ogen het meisje vlug scande. Ze had net als haar witblond haar maar was een stuk kleiner dan haar. Misschien was ze daarom wel over haar heengelopen, ze kon er toch niets aan doen dat ze bijna struikelde over kleine mensen. Nee, dat was een beetje gemeen van haar gedacht. Ze hoopte maar dat het meisje niet al te nat was, maar aan haar te zien was dat wel het geval. “Kan ik je een droog shirt aanbieden?” vroeg ze het meisje waarvan ze nog niet eens de naam wist dan ook maar. Het was het minste wat ze kon doen en ze wilde niet meteen een verkeerde indruk op deze school maken als nieuweling.

---

Aan niets denken is ook denken.

De grijsblauwe ogen waren gericht op de deur van de eetzaal. Dit waren ze al een hele tijd, smachtend om het einde van het avondmaal uit te zitten. Emiel was steeds minder van het eten gaan houden. Zijn drugsgebruik zorgde er simpelweg voor dat hij veel minder tot geen eetlust had. Wat er dit keer ook voorgeschoteld was, hij had er amper wat van genomen. Genoeg om geen argwaan te wekken, maar meer dan dat ook niet. Na wat voor hem als een lange tijd voelde, werd het eten opgeruimd en kon hij, na het nemen van een slok water, de eetzaal verlaten. Dit ging echter niet zo snel als gepland. Hij moest per se wat meer eten van de kantinejuffrouw, ondanks dat hij had aangegeven geen honger te hebben. Waarom ze niet gewoon zich bezighielden met andere dingen dan hem lastig vallen, vroeg hij zich af. Blijkbaar behoorde dit ook tot hun taken. In ieder geval had hij nu weer eten gekregen dat hij op iemand anders zou moeten afschepen, want zin om te eten had hij echt niet.

Ook al zat zijn gekozen slachtoffer te staren naar een puddinkje, hij zou het hem altijd kunnen vragen. Nou ja, vragen deed hij niet, want diegene leek zo in gedachten te zijn dat hij betwijfelde of hij met een simpele vraag wel de aandacht zou krijgen. Hij zette met een lichte klap zijn eten naast het puddinkje van Dimitri. ‘Hier heb je nog wat eten, je lijkt er zo van te genieten’ Dat laatste was uiteraard sarcastisch, gezien de jongen enkel in zijn pudding had zitten prikken en ernaar had zitten staren. Of hij het op zou eten of niet maakte hem niet uit, als hij er maar vanaf was. Even vlug blikte hij richting de kantinejuffrouw, die leek niet iets door te hebben.

---

Aan niets denken is ook denken.

Vincent Milan Zima
Molokov || The Stables || Not ready for this year, but happy to be back
Het was weer tijd om naar Durmstrang te gaan na een zomer lang wee te hebben geploeterd op het bedrijf van mijn ouders. Het was heerlijk, maar ik had het hier toch gemist, zeker omdat ik thuis nooit echt mezelf kon zijn. Hier kon dat wel en was ik zelfs deels opgenomen in Seb's familie. Nu liep ik door de Common Room om naar de stallen te gaan in mijn vrijetijdskleding. Het wedstrijdseizoen zou voor zowel paardrijden als Quidditch. Maandag zouden de lessen ook weer beginnen. Dit was de reden waarom ik maar meteen het team had wilde aanpakken. Hoe eerder we begonnen, hoe meer voorsprong we hadden op de rest. Vorig jaar hadden we de Cup gewonnen, en ik zou er alles aan doen om die dit jaar weer te winnen. Het team was, voor zover ik kon zien, heel sterk, misschien wel sterker dan vorig jaar. Ik viste een stuk papier uit mijn binnenzak en schreef er zo net mogelijk op:

Quidditch Spelers!
1e Training:
1 September van 8.00 tot 10.00
Wees op tijd!
Vincent

Ik hing het briefje op, waarna ik doorliep naar de stallen. Eenmaal aangekomen zwierf ik als van ouds door de gangen met stallen en aaide zacht over een aantal neuzen, die nieuwsgierig naar buiten kwamen kijken. Ik stopte bij de stal aan het einde van de gang, waar Mikhail mij aan kwam kijken. Zijn grote zwarte ogen keken zacht mijn kant op. Ik aaide hem even over zijn neus en drukte er zacht mijn voorhoofd even tegenaan. Na even opende ik mijn kastje en haalde er Mikhail's hoofdstel uit. Rustig ging de staldeur open en hing ik de tuigage om het hoofd van het paard. Een kort ritje, gewoon om hem ook wat beweging te geven na de reis van vandaag. Ik nam hem mee naar de baan en klom via het hek op de rug van het grote paard. Hij liep voor zijn doen rustig rondjes door de baan. Het was nog vol met pit en vuur, maar ik kon gewoon zonder zadel met een handje aan mijn teugels op zijn rug zitten. Ik zou wel zien wat er zou gebeuren, en zo wel een beetje echt gaan rijden, maar niets speciaals. Dat kwam morgen wel weer.

[ bericht aangepast op 31 dec 2016 - 17:45 ]

---

Bowties were never Cooler

---

---

Elk jaar keek Mari er wel naar uit om weer terug te keren naar Durmstrang. Natuurlijk was ze dol op vakantie en het was fijn om haar ouders weer te zien, maar er kwam altijd een punt dat ze er een beetje zat van werd. Haar ouders konden soms zo bemoeierig zijn, daarvoor waren ze ook ouders, alleen ze kon er niet zo goed tegen. Ze was gesteld op haar privacy. Vooral de laatste week was ze er wel klaar mee. Een zoon van de broer van een zakenkennis van haar vader was de laatste week bij hen komen wonen. Waar Mari had gehoopt dat haar moeder Leevi of Feliks met hem zou opzadelen, was dat haar taak geworden. Normaal hield ze van nieuwe mensen ontmoeten, maar Cain zou niet misstaan als Grumpy van de zeven dwergen. En nu zat hij ook in Hallestrom, wat haar moeder helemaal geweldig vond. Zijzelf not so much. Hij leek het ook niet fantastisch te vinden veel tijd met haar door te brengen, dus ze snapte niet zozeer waarom hij deed wel deed. Ze nam in elk geval aan dat hij niet vriendloos wilde blijven.       'Ah, mijn favoriete zonnestraaltje, teruggekeerd op Durmstrang.'       Mari keek op en keek recht in Seb's gezicht. Enkel Veritaserum zou haar toe kunnen laten geven dat ze hem gemist had in de zomer, op een manier die pijn deed doordat zijn kwetsende woorden nog steeds in haar geheugen gegrift stonden. Via zijn zusje had ze gehoord dat het hem speet, maar alsnog... Dat maakte het niet zomaar goed. En het liet haar ook niet zomaar vergeten.       'Hoe was je zomer? Geen problemen, mag ik hopen? Heb je genoeg gegeten zojuist? Hier, eet dit voor de zekerheid.' Seb keek haar hierbij doordringend aan, maar ze werd afgeleid door een opmerking van Cain.       'Zoiets heet beleefd zijn, Cain, kan jij nog wel iets van leren,' meldde ze hem luchtig. 'Dit is Seb trouwens, Seb dit is Cain. Niet zo'n zonnestraaltje, zoals je wel kunt merken.' Mari gaf een kort klopje op Cain's wang. Haar blauwe kijkers keken vervolgens naar het minuscule stukje cake op haar bord. 'Een muis zou hier nog niet verzadigd van raken,' grinnikte ze, waar ze Seb wel een strakke blik bij toe wierp. Ze waardeerde het niet dat hij het vroeg in de grote zaal, ook al was die inmiddels al behoorlijk leeggelopen. 'Maar geen zorgen, ik heb mij al genoeg volgepropt no melt icecream, Cain is mijn getuige.'       'Sebastian, hé!' onderbrak een vrolijke, bekend voorkomende stem. Het was Brooke die Seb vroeg of hij mee wilde komen.       Mari klopte met haar tong. 'Nou, nou, Brooke. Wat is er zo spannend dat enkel Seb het mag weten? En ik nog wel denken dat wij geen geheimen voor elkaar hadden,' sprak ze quasi-teleurgesteld uit, maar in haar ogen was een speelse fonkeling te vinden.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

AUGUSTUS FELIX BJÖRK

[/center]

---

Hier zat ik dan, tussen twee geweldige meiden en tevens mijn beste vriendinnen. De twee blondines, Gabriela en Sasha zorgden ervoor dat onze killersquad weer compleet was en dat ik toch voor even een ander gevoel kon beleven dan verveling en irritatie. Hoewel ik aan de buitenwereld bleek schijnen dat ik een geweldige zomer had gehad zoals iedere trotse volbloed met de achternaam Björk hoort te hebben was dit voor mij absoluut niet zo.
Durmstrang was mijn echte thuis en dat besefte ik iedere keer als ik terug in Denemarken ben. Mijn ouders maakten het maar al te graag duidelijk dat ik ongewenst ben hoe erg ik ook mijn best deed om hen te plezieren. Ja ik was nu eenmaal geen klassenoudste of quidditch spelen, laat staan dat ik overal de beste was van de klas zoals Gabriela. Maar hé ik was goed in DADA al boeide het hun niet dat ik de grootste tovenaar wilde worden in dark arts. Niet dat ik het opgaf, nee ik ging hun wel laten zien dat ik een echte Björk was. Echter was dit niet het enige dat door mijn gedachtes bleef dwalen. Nee daarbij kwam Dimitri Volkov mijn rust ook verstoren.
De jongen had me gekwetst en ik snapte niet waarom.Echter kon ik mijn pijn niet tonen laat staan delen met anderen. Gabi wist wel iets van mijn affaire met de jongen en Sasha had deze zomer ook een paar brieven van me mogen ontvangen waar ik haast radeloos de dame om hulp vroeg. Echter was ik er overheen, althans dat beweerde ik mezelf toch. Enkele weken voor de zomer begon had ik iets te veel plezier gemaakt met de jongen met gevolg dat ik zwakte getoond had door mijn gevoelens bloot te leggen. Even keek ik op vanuit mijn gedachtes en zochten mijn kil blauwe ogen de schuldige die ik vond aan de Ranaulph tafel, vergezeld door de boer van een Rostville. Mijn grip om mijn beker pompoensap versterkte even waarna ik even weg keek. Die one night stand was één grote vergissing geweest en dat had de jongen me duidelijk gemaakt door nooit naar me te schrijven. Ik had hem in de zomer iedere week een brief gestuurd en nooit had ik één terug gekregen, toen ik zelf op mijn verjaardag geen brief van hem had ontvangen had ik het opgegeven.
Nooit had ik gedacht dat ik zo'n dwaas kon zijn maar nu ik hem zo zag, kon ik niet ontkennen dat ik jaloers en gekwetst was. Gelukkig veraade mijn blik niets Hoewel... Sas en Gabi kenden me door en door, die twee meiden zagen zelf door mijn ijsmuur heen als er iets scheelde.
" Ik kan geen hap meer op." mompelde ik om een gesprek te beginnen met mijn squad in de hoop dat ze me weer wat konden oppeppen. Ik was verdomme Augustus Björk!.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

[MT, Quake went Horsemen]

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Het was een feit: het nieuwe schooljaar was weer begonnen. Een jaar lang nog zou Alexander hier op Durmstrang rondlopen, daarna was hij klaar en zou hij de echte wereld in gaan. Een jaar was niet eens zo heel lang wist hij uit ervaring. Voor je het wist, was het voorbij en dat betekende dat hij van dit jaar zijn jaar zou gaan maken. Iets verderop zag hij Gus aan de Hallestrom-tafel zitten. Hij had Gus tijdens de reis nog niet gezien, iets wat niet vaak voorkwam. Meestal zochten ze elkaar wel op, om eventueel daarna hun eigen weg te gaan. Daarom onderbrak Alexander het gesprek wat hij met twee zesdejaars meisjes had gevoerd en liep richting de andere tafel. De ring om zijn vinger voelde vreemd aan. Omdat hij nu meerderjarig was en bijna zou afstuderen, had zijn vader besloten dat het tijd werd dat hij daadwerkelijk de verlovingsring zou gaan dragen. Het was een vreemd gevoel om hem te dragen, ook al was hij met magie op maat gemaakt. Het was namelijk niet alleen een stuk metaal, maar ook een symbolische begrenzing. Hij was een bezette man, hij zou trouwen met het meisje van zijn ouders keuze en dat was het. En wat voor een meisje was het geworden. Zijn ouders hadden precies de zus van een van zijn beste vrienden gekozen. Speaking of the devil, toen hij de Hallestrom-tafel naderde, zag hij dat Gabi ook bij Gus zat, net zoals Sasha. Hij liet zich tegenover het drietal ook op een bank ploffen. “Goedenavond Gus, dames-“ Hij knikte naar de dames. “-Fijne vakantie gehad?”

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

16 • Pureblood • Ranaulph • Seeker • Common Room • With Dao and Traian Met ferme tred loop ik door de hallen heen, op weg naar de Common Room van Ranaulph. Vraag me niet waarom, maar ik ben bloedchagrijnig. Reizen naar het kasteel duurt altijd veel te lang en ik krijg enorme honger onderweg. Ook voel ik me gewoon vies door de reis, ook al heb ik vanmorgen nog gedoucht en mijn haar een beetje leuk gedaan. Ik wil een goede eerste indruk maken op iedereen — op sommigen meer dan anderen, natuurlijk, want Mudbloods en Halfbloods hoeven van mij echt geen eigen mening te vormen over mij — en dat lukt alleen als ik er verzorgd uitzie.       Toch kon zelfs de reis naar Durmstrang me niet boeien. De vakantie was niet per se leuk omdat mijn hele familie vrijwel alleen maar bezig was met het Ministerie en ik verveelde me kapot. Thuis mag ik mijn magie niet gebruiken en dat is heel vervelend. Mijn broers en ouders mogen dat allemaal, maar ik moet nog zelf alles pakken zonder Accio te gebruiken en iedereen vindt het fijn om me duidelijk te maken dat ik nog zo jong ben en weet ik het allemaal. Nog niet volwassen, bla bla. Dus ik zat lekker de hele tijd in IJsland terwijl mijn ouders constant heen en weer reisden van Reykjavík naar Londen en weer terug.       Eenmaal aangekomen bij de Common Room, noem ik het wachtwoord op en de deur gaat voor me open. Tevreden zucht ik even en ik stap naar binnen, maar word daar meteen in de weg gestaan door Dao en Traian. Ik sla mijn armen kort over elkaar heen en bekijk het tweetal even, die als twee kemphanen tegenover elkaar staan.       'Gezellig,' merk ik sarcastisch op en ik snuif kort als ik mijn ogen even over Dao laat gaan, naar haar grijns en dan mijn blik op Traian richt. 'Dus, leuke vakantie gehad?' Met deze twee praat ik wel. Ze zijn tenminste volbloed tovenaars en dat kan ik waarderen, omdat er steeds meer halfbloedjes en modderbloedjes aan worden genomen hier. De bloedlijnen van de tovenaarsfamilies worden langzaamaan vervuild door die Muggles en Mudbloods. Bah. Ik leun tegen de muur aan en haal mijn hand door mijn blonde haren heen, waarna ik naar mijn felrood gelakte nagels kijk.

---

I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.