[RPG // 200 // Speeltopic] Durmstrang Institute - Speeltopics

STORY Durmstrang Institute, 2014. De school richt zich nog altijd wat op de duistere magie, maar een stuk minder dan vroeger. Muggleborns worden echter nog altijd niet toegelaten op Durmstrang, en de school heeft een duidelijke voorkeur voor Purebloods. Toch is de school een stuk toegankelijker dan hij vroeger was. Sinds enkele decennia is Durmstrang over gegaan op het indelen van zijn studenten in afdelingen. Dit omdat ze, na weer meer contact gehad te hebben met Hogwarts, het gevoel hadden zo beter overzicht te kunnen houden over de leerlingen en hen beter naar wens dingen konden leren. Leerlingen krijgen hun eerste twee jaar op Durmstrang de kans om zich beter te ontwikkelen, en worden aan het begin van hun derde leerjaar gesorteerd in een van de vier afdelingen. Aan het einde van ieder jaar moet iedereen naast zijn examens een andere grote test begaan, waarin gekeken word of zij nog wel het best passen bij de afdeling waar ze dat jaar in hebben gezeten. Hoewel het nauwelijks voorkomt, veranderen sommige leerlingen dus van afdeling. Op het moment van het RPG volgen we leerlingen in hun zevende jaar, wat voor de meerderheid van deze leerlingen hun voorexamen jaar is. HOUSES Credits • Hallestrom (Colors: Navy Blue & Red, Animal: Eurasian Lynx, Traits: Intelligence & Loyalty) Opinionated, but open to suggestion. These fair few are of the brightest and most inquisitive. They seek knowledge, and respect intelligence. However as students of Durmstrang their chosen paths are still often dark in nature, and the knowledge they truly thirst for is that which no others have found before and the power that comes with it. Their loyalty may be favoured in many situations, but they can be somewhat selfish friends at times, and hard masters to work for as they also command complete loyalty and respect from those around them. • Molokov (Colors: Burned Orange & Black, Animal: Black Bear, Traits: Strength & Endurance) Of great strength, comes great power. The ability to endure whatever is thrown at them, and still hold their heads high. They value not only physical or magical strength, but also inner strength. Many Molokovs rely only on these things and blunder into situations without thinking, and learning to also appreciate mental strength sometimes proves difficult. Molokovs can be bullies, and make excellent henchmen. Hallestroms in particular occasionally think of them as stupid, but this is by no means always the case. • Ranaulph (Colors: Steel Grey & Lime, Animal: Grey Wolf, Traits: Cunning & Bravery) Valiant and chivalrous - for Durmstrang students - those in this house enjoy a challenge. Daring and sly, they rarely back down even from the toughest opponent. And quite a lot of the time they win. But it is often with the aid of copious and outrageous cheating. A good Ranaulph will learn to successfully conceal this deceit. But those who know this house will always be aware of it, even if there is no proof. Charming on the outside, they are often rather talented individuals, and occasionally they are exceptionally talented. but their rash actions can lead them into trouble later on. • Rhoswen (Colors: Purple & Gold, Animal: Osprey, Traits: Integrity & Perseverance) Rhoswens do what they set their minds to no matter the consequence - and what they do always benefits them in some way. The word "impossible" is not a part of their vocabulary. They are determined to remain true to themselves, rarely choosing to voluntarily follow another unless it serves part of a long term plan. When questioned, their integrity holds true, lying is not tolerated. They are proud of their achievements and as a general rule do not particularly care about hiding mistakes unless doing so is essential. They can be very blunt, and usually have a few amusing insults ready for use at any time. Rhoswens are experts at twisting things to their own advantage. OTHER INFORMATION • Vakken en Lessen Durmstrang heeft een groot vakkenpakket, met veel keus, maar ook redelijk wat verplichte vakken. Leerlingen zitten tot en met hun vierde leerjaar vast aan een bepaald vakkenpakket zonder keus. In het begin van het vijfde jaar zullen zij minimaal twee extra vakken moeten kiezen naast de verplichte. Het maximum wat betreft keuzevakken ligt op 5, op deze manier probeert de schoolleiding van Durmstrang er voor te zorgen dat leerlingen niet te veel doen, en ook wat vrije tijd overhouden. In totaal heeft een leerling op Durmstrang keuze uit een tiental vakken naast de zes verplichte vakken. • Lijst met vakken voor het 5e, 6e, 7e, en 8e jaar [V] Charms [V] Dark Arts* [V] History of Magic [HoM] [V] Transfiguration [V] Potions [K] Astronomy [K] Quidditch**/**** [K] Sports***/**** [K] Care of Magical Creatures [CoMC] [K] Arithmancy [K] Divination [K] Studie of Ancient Runes [SoAR] [K] Music**** [K] Art**** [K] Ghoul Studies * Bij Dark Arts wordt zowel de geschiedenis van de Dark Arts, de uitvoering en de verdediging behandeld. ** Enkel leerlingen die Quidditch volgen mogen in het Quidditch-team voor de bovenbouw zitten. *** Bij Sports wordt gericht op individuele sporten. De leerlingen die dit volgen zullen ook wedstrijden hebben, zowel onderling als uitjes naar de muggle-wereld om hier wedstrijden te hebben. Dit zijn sporten waar geen magie bij nodig is, en waar het dan ook verboden is om gebruik van magische hulpmiddelen (spreuken, toverdrankjes, etc.) te maken. Leerlingen richten zich binnen dit vak vaak nog op een sport, om hier meer en beter in te trainen. Eenmaal in de week is er een gezamenlijke les, en twee keer in de week wordt er specifiek getraind. Natuurlijk mogen de fanatiekelingen, in overleg met het schoolbestuur en de leerkracht, ook vaker trainen. Er wordt binnen Sports gericht op Atletiek, Zwemmen, Paardensport, Boogschieten, Roeien en Wielersport. **** Een leerling mag enkel een van deze vakken als extra vak hebben. Als een leerling wenst meerdere van deze vakken te kiezen, dient zij bij een tweede ook een derde keuzevak te kiezen, en bij een derde van deze vakken, een vierde keuzevak. • Rooster • Quidditch Ook op Durmstrang wordt er natuurlijk Quidditch gespeeld, in twee verschillende klassen weliswaar. De onderste klasse is voor de onderbouw (1e - 4e Leerjaar), en de bovenste klasse voor de bovenbouw (5e - 8e Leerjaar). Enkel leerlingen die ook Quidditch volgen, mogen onderdeel nemen in de Quidditch teams in de bovenbouw. Voor ieder afdeling is er een team, maar wanneer een afdeling te weinig leerlingen heeft wordt dit of aangevuld met de bete leerlingen van die afdeling (of eerste/tweede leerjaar) uit de onderbouw, of met leerlingen uit andere afdelingen. Iedere maand is er voor beide klassen een wedstrijd, uitgezonderd van de eerste twee maanden school. Na afloop van de laatste wedstrijd wordt het eindklassement bekend gemaakt, en de winnende afdeling wint de Quidditch-beker van dat jaar. • Hallestrom Captain — Chaser — Chaser — Chaser — Beater — Beater — Keeper — Seeker — • Molokov Captain — Vincent Chaser — Chaser — Chaser — Beater — Beater — Keeper — Vincent Seeker — • Ranaulph Captain — Saengdao Chaser — Saengdao Chaser — Chaser — Beater — Nathaniel Beater — Keeper — Brooke Seeker — Elea • Rhoswen Captain — Alexander Chaser — Stella Chaser — Chaser — Beater — Beater — Keeper — Alexander Seeker — • Nationaliteiten Leerlingen van Durmstrang komen voornamelijk uit Scandinavië en Oost-Europa, al zijn er ook uitzonderingen van leerlingen uit Noord-West Europa en enkele leerlingen uit het middenoosten. • Leerjaren en Schooljaar Op Durmstrang volgen de leerlingen acht jaar aan onderwijs, en wanneer zij deze succesvol afsluiten heeft bijna elke leerling de kans op een studiebeurs of een gedeeltelijke betaling voor een opleiding. De eerste twee leerjaren zijn leerlingen nog niet ingedeeld in een afdeling, en tot en met het vierde leerjaar hebben zij een vast vakkenpakket. Vanaf het vijfde kiezen zij vakken, die zij tot hun examen zullen moeten volgen, behalve wanneer zij meer dan twee keuzevakken hebben. Wanneer dit het geval is, mag de leerling een van zijn of haar keuzevakken tot en met het zevende leerjaar laten vallen. Het schooljaar begint op de laatste maandag van augustus, en op twee dagen hiervoor vertrekken de leerlingen al naar Durmstrang. Leerlingen krijgen in mei van het jaar dat zij elf worden een brief dat zij zijn toegelaten op Durmstrang, en zullen dat jaar dan ook hun eerste schooljaar starten. Het schooljaar loopt tot en met de laatste vrijdag van juni, en tussen elk schooljaar zit dus telkens ongeveer twee maanden aan zomervakantie. Tussendoor is er natuurlijk de Kerstvakantie, maar ook nog vier andere vrije weken en natuurlijk een aantal vrije dagen/middagen. • Dorms Iedere Durmstrang afdeling heeft zijn eigen Dorms, hier kunnen de leerlingen na de lessen rondhangen, huiswerk maken, en natuurlijk zijn hier ook hun slaapzalen en badkamers. Leerlingen van andere afdelingen kunnen in principe niet in de Dorm van een andere afdeling komen, gezien deze beschermd is met een wachtwoord. Iedere maand veranderd het wachtwoord. • Hallestrom De Hallestrom Dorm bevind zich op de derde verdieping van het kasteel, achter een grote houten deur met daar de naam van de afdeling op. Momenteel is het wachtwoord Wisdom and Knowledge are not completely the same. Hallestroms' slaapzalen zijn verdeeld per leerjaar en sekse. De bovenbouw slaapt aan de rechterkant van de zitkamer, de onderbouw links. Bij beiden is het zo dat de meiden het dichts bij de deur naar de zitkamer slapen, en de jongens meer naar achter. • Molokov Molokov's Dorm ligt vlak naast de eetzaal van de school, verborgen achter een simpele deur als ieder ander. De jongere leerlingen van andere afdelingen vragen zich dan ook dikwijls af waar de Molokov Dorm is. De Dorm neemt twee verdiepingen in beslag, en heeft dan ook op de tweede verdieping van de school een deur. Ook deze valt nauwelijks op. Het wachtwoord is momenteel We may be Reckless, but we create the best stories of all.De slaapzalen voor de meiden bevinden zich op de tweede verdieping, die van de jongens op de begane grond, samen met de zitkamer. • Ranaulph De Ranaulph Dorm bevind zich tegenover die van Rhoswen. Dit komt omdat, voordat Durmstrang de afdelingen invoerde, er op deze plekken ook twee slaapzalen tegenover elkaar waren, en het schoolbestuur het onzin vond om die ruimte niet te gebruiken. Het wachtwoord is Succes, even with cheating, remains succes. Ranaulph heeft twee grote slaapzalen, waar alle leerjaren door elkaar slapen. Jongens en meiden wel gescheiden. • Rhoswen Rhoswen's Dorm is tegenover Ranaulph, en heeft een grote Visarend op de deur geschilderd. De Dorm is strategisch opgedeeld, met slaapzalen ingedeeld in leeftijd. Jongens hebben altijd de linker slaapzaal, en de meiden de rechter. De onderbouw slaapt het verst van de zitkamer af, zodat zij niet gewekt worden wanneer de oudere leerlingen naar bed gaan. Het wachtwoord is de vraag bij het antwoord wat luid Lydia and Simon, de vraag— het wachtwoord— is; Who were unable to stand eachother throughout their school life, but now have a baby? • Uniform Aangezien Durmstrang in een koud gebied staat, dragen de leerlingen altijd veel kleding. De hoofdkleur in het uniform is bruin of zwart, gecombineerd met wit en de afdelingskleuren. Vroeger was het Durmstrang uniform bruin met rood, maar sinds de komst van de afdelingen is dit veranderd. Leerlingen mogen zelf kiezen of zij een rok of broek dragen, maar deze moet altijd egaal van kleur (zwart of bruin) zijn, en er mogen geen gaten in zitten. Daarboven dragen de leerlingen een witte blouse met lange mouwen en een blazer, gevoerd met de hoofdkleur van hun afdeling, en met de buitenkant de andere kleur. Zo kunnen Hallestroms rode blazers met donkerblauwe voering dragen, of donkerblauwe blazer met rode voering. Voor buiten krijgt iedereen een mantel en een dikke winterjas. Ook krijgt iedereen een bontmuts en sjaal, en moeten de leerlingen in de winter stevige laarzen of winterschoenen dragen, waar zij in de zomer, lente en herfst ook hakken, open schoenen, en dunne sneakers mogen dragen. Mocht een leerling de dresscode niet volgen, dan krijgt deze een waarschuwing. • Huisdieren Op Durmstrang staan huisdieren niet hoog in de lijst met prioriteiten, maar zijn ze wel toegestaan. Studenten mogen uilen, padden, katten, ratten en paarden (wanneer zij zich focussen op paardensport en het vak sport hebben) meenemen naar de school, mits zij deze goed verzorgen. • Kasteel en omgeving Durmstrang's kasteel is oud, en heeft drie verdiepingen. Het kasteel heeft naast het hoofdgebouw een astronomietoren, een uilentoren en ligt naast een groot bos, een groot meer en ver verwijderd van de eerste muggle-beschaving. Wanneer de leerlingen van school weggaan of aankomen, gebeurt dit via een boot. Op school aankomen aan het begin van ieder jaar vergaat ook zo. De leerlingen stappen in de buurt van hun woonplaats op de trein/auto/bus/vliegtuig/whatever, en lopen het laatste stuk naar het meer, waar zij opgepikt zullen worden door de boot. Naast het kasteel bevinden zich ook verscheiden sportaccommodaties, waar de leerlingen die het vak sport volgen, dan ook les hebben en trainen. Naast de sportaccommodaties bevind zich het quidditchveld. • Cijfers, toetsen en essays Op Durmstrang wordt educatie in een hoog vaandel gezet, wat logisch is voor een school. Leerlingen mogen per week maximaal een toets hebben voor een verplicht vak, en een voor een keuzevak. Dit zodat de leerlingen goed de tijd hebben om te leren, en om ook dingen te doen aan hun andere vakken. Essays en Opdrachten voor een cijfer mogen echter zo veel gegeven worden als leraren willen, al moet het wel nut hebben. Cijfers worden gegeven op een schaal van 100%. Wanneer een leerling lager dan 65% haalt voor een essay of andere opdracht, wordt dit als onvoldoende beschouwd. Voor toetsen ligt dit op 60%. Wanneer een leerling lagen dan 65% staat als gemiddelde, is er een mogelijkheid dat hij of zij aan het eind van het jaar zijn examens niet mag maken totdat hij of zij zijn cijfers ophaalt door het herkansen van toetsen, maken van extra essays, etc. Wanneer een leerling zijn examens niet maakt, blijft hij automatisch zitten. Wanneer een leerling voor zijn examens minder dan een 65% overall-score haalt, mag hij of zij nog herkansen, maar wanneer de overall-score onder de 50% ligt, blijft hij of zij ook zitten. Wanneer een leerling zijn herkansingen faalt, blijft hij of zij ook zitten.

RULES • Schrijf minimaal 200 woorden, naam, codes etc is uitgezonderd! • De Huisregels van Quizlet gelden uiteraard ook hier. • Posts dienen geschreven te worden in correct Nederlands. • 16+ (sex, extreem geweld, etc) is toegestaan, maar meld dit wel even aan de bovenkant van je post, in het rood. • Enkel ik (EASE) maken nieuwe topics, tenzij anders vermeld. • Als je twee weken niet reageert, zal ik je een PB sturen. Als je een geldige reden hebt zal je niet uit de RPG gezet worden. • Als je niet meer met plezier meespeelt of niet meer mee wilt doen, meld je dan netjes af én schrijf nog minimaal een post over hoe je personage het gesprek af rond o.i.d. • Bespeel andermans personages niet zonder toestemming.

[ bericht aangepast op 30 dec 2016 - 22:15 ]

---

take me back to the basics and the simple life

NATHANIEL VIKTOR MEIJER

---

Op mijn gemak liep ik door de gangen heen van Durmstrang opweg naar de commonroom van Renaulph, echter schrapte ik dat idee toen ik in de verte al zag wie er allemaal stond. Urh, veel zin om me met drie purebloods te mengen die nogal neerbuigend naar me keken had ik niet, dus maakte ik maar rechtsommekeer. Mijn zomer was eigenlijk erg fijn geweest, we waren eens naar Amsterdam geweest om daar familie te ontmoeten en ik had het ook erg naar mijn zin gehad met Emiel. We hadden ook wat nieuwe dingen uitgeprobeerd al was dat strikt geheim voor onze ouders gezien ik niet wilden dat ze Emiel als slechte invloed op me zouden gaan zien. Daarbij waren we jong dus voor een keer was het niet erg.
Ik keek even rond, ik was alweer opweg richting de eetzaal al was de Molokovruimte hier niet ver van af als ik me niet vergiste. Integenstelling tot de Renaulph of Rhoswen ruimte viel deze van Molokov niet op en had ik dus ook geen idee waar deze kon zijn. Kort beet ik op mijn lip de ruimte even onderzoekend. Zou er ooit een student alle geheime ruimtes ontdekt hebben? En zo ja zou er bewijs van zijn? Diep in het achterste van mijn hersenpan zat ik te popelen om zelf het hele kasteel eens te ontdekken, want de zeven jaar dat ik hier nu zit had ik nog niet eens half het kasteel gezien! Maar zelf wist ik wel ook wel dat dit idee haast onmogelijk was -al was niets onmogelijk- Ik keek op uit mijn gedachten toen ik een bekend figuur zag en meteen verscheen er een speelse grijns om mijn lippen. Het was Kaj , een jongen uit Molokov en tevens een goede vriend van me die wel klaar staat voor een uitdaging. Soms vroeg ik me echt af of ik ook niet beter in die house zat, gezien haast al mijn vrienden daar zaten. "Kaj! Hey, goed je weer te zien." begroette ik de jongen terwijl ik naar hem toe liep. Het schemerde wat buiten al was het net nog klaar genoeg " Hoe was je zomer? "

[ bericht aangepast op 2 jan 2017 - 16:25 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

---

'When a man gives his opinion, he's a man.
When a woman gives her opinion, she's a bitch.'

---

---

'Silence is not weakness
and decency not pride.'

---

---

Mijn hand verwikkelde zich even in mijn blonde lokken, waar ik toch een kleine glimlach op mijn gezicht had gekregen door de twee beste mensen in de wereld. Gus en Sas. Natuurlijk had ik Gus de hele vakantie kunnen zien, als tweelingbroer zijnde, maar nu was ook Sas er bij. Ik had haar dan ook maar al te graag dit jaar weer uitgenodigd bij ons thuis, maar helaas was de gastenkamer bezet geweest door een of andere grote trol en zijn familie. Great.
Het was nu dan ook een opluchting om weer terug op school te zijn. Ver weg van problemen… of toch net niet ver genoeg.
Gus blik branden weer op de bruinharige jongen, die Dimitri heette. Een of andere Quidditch ster beweerde men, maar voor mij was het een harteloze serpent om mijn broer zo in de steek te laten. De jongen hoefde dan ook dit jaar niet al te dicht bij me te komen dit jaar, noch bij Gus, anders zou ik zijn hart eens breken. Daar kon hij wel zijn klokje op gelijk zetten. Ik had genoeg woorden voor hem klaar liggen en geen enkel was positief.
Mijn hand gleed even over Gus pols, gezien ik zijn hand zag spannen rond de onschuldige glas pompoen sap.
‘Ik kan geen hap meer op.’ Verklapte Gus, waar ik begrijpend knikte. Echter toen ik dat deed, verdween ook per direct mijn eetlust. Een bruinharige en zeer lange jongen kwam aangelopen, wat mijn ogen deed rollen. Negeren Gabi. Hij was het niet waard.
‘Goedenavond Gus, dames-.’ Hoorde ik de veel te bekende stem van Alex zeggen, toen hij tegenover ons plaats nam als een of andere zak aardappels. ‘-Fijne vakantie gehad?’
Oh yeah right. If he didn’t knew that. Gus was juist de persoon in mijn leven geweest om als een magneet strip aan mij te hangen, maar sinds deze vakantie leek Alex dat geworden te zijn. Met een schuin oog gleden mijn ogen ook langs zijn vingers, waar de ring rustig omheen lag, alsof hij dit allemaal accepteerde. De eerste seconde dat ik de boot in kwam had ik dat ding allang weggestopt. Echter had ik de ballen niet gehad om het uit de raam uit te kukelen. Ik had het dan ook maar om mijn ketting gedaan, die onder mijn shirt lag. Puur om Alex niet te laten genieten van mijn leed. Daarnaast had ik wel mooiere ringen te dragen om mijn vingers dan een huwelijksring van mij en Alex.
‘Volgens mij hoorde ik iemand mij roepen.’ Loog ik. Voor iedereen door mijn overduidelijke leugen kon trappen, stond ik abrupt op van de tafel en tikte ik snel op mijn hakjes de zaal uit, naar buiten.
Ik slikte mijn keel, terwijl ik met mijn hakjes door de kille en koude grond van Durmstang liep. Ik had geen flauw idee wat ik buiten moest doen en had het dan ook koud. Toch liet het me niet terug naar de warmte binnen gaan. Er was letterlijk geen haar op mijn hoofd die daar over twijfelde. Ik wilde niet dat Alex me weer ging lastig vallen, zoals hij al de hele vakantie had gedaan. Ik wilde niet met een hoer trouwen, maar met een echte man, die zich even lang bewaard voor mij had, als ik voor hem. Blijkbaar was me dat niet gegund.
Zachtjes zuchtte ik, waar mijn kijkers over de paardenstallen gleden. Ik zag dat er al iemand druk op de baan bezig was. Aan het paard een beetje te kennen en de bestuurder, wist ik dat het Vince was. Lichtelijk twijfelend liep ik naar de baan toe, waar ik aan de rand ging staan. Mijn ellenbogen plantte ik op de houten palen bij de paardenbaan, terwijl mijn vingers met de ring om mijn nek speelde.

[ bericht aangepast op 2 jan 2017 - 17:57 ]

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

---

'My coach said I ran like a girl,
And I said, if he'd run a little faster, he'd could too.'

---

---

'Diva's don't do drama.
We do business.'

---

---

Verveeld keek ik rond me heen de zaal door. Ik was zoals altijd wel weer omringt door de nodige mensen, gezien ik als Aaron, nooit en ten nimmer alleen gezien zou worden. Ik had eenmaal een vlotte mond, hoewel mijn grote ego me tegenhield om een sociaal persoon te zijn. Zoals verwacht waren deze mensen absoluut niet de personen waardoor ik omringt wilde worden. De een miste een ruggengraat en de ander verdiende wel eens een eerste klas beugel of een beetje magie, want god; die tanden stonden zo scheef als een marmot en daarnaast stonk ze ook behoorlijk uit haar muil. Dit was precies dus zo’n moment om te beseffen dat je weg moest lopen, voor je besmet werd met het ik-ben-een-loser-en-kansloos-virus. Laten we maar hopen dat er ergens nog meer geweldige mensen zoals mij hier zaten. Ik had vaag Seb wel herkend en ook Alex. Niet allebei mijn favoriete personen om omringt door te worden, vooral de laatste niet. De gezin – wat ik helaas mijn familie moest noemen – waren nog bemoeizuchtiger dan rioolratten.
Halverwege in een van het meisje verhalen, stond ik op. ‘Oh – eh?’ murmelde ze zachtjes; waar ik met moeite mijn aardige masker op hield. Wie weet kon ze me nog wel helpen met wat huiswerk. Zolang ze maar nooit meer naast me ging zitten. ‘Ik ga even naar de wc. Maar jij vermaakt je vast wel.’ Ik knipoogde naar het meisje, wat haar nog liet blozen ook. Oh merlin; please don’t create a crush on me, girl.
Voor ze nog gekke ideeën kreeg, liep ik al bij het stelletje gekken weg, de gang op. Een zachte geïrriteerd zucht verliet mijn lippen, terwijl ik een beetje kansloos, zachtjes tegen de muur schopte. Dit was niet hoe het hoorde te gaan. Ik wilde zo graag terug naar mijn oude school, waar míjn vrienden waren. Maar helaas. Het was me niet gegund. Misschien moest ik ook hier maar weer een clubje starten, waar enkel mensen die aan mijn eisen voldeden, mochten joinen.
Voor ik echter al plannen kon maken, hoorde ik wat gerommel achter me en stond er plotseling een – toch wel bekende – blondine achter me en Ash. Een jongen die ik natuurlijk kende als volbloed. Je kende elkaar al puur door elkaars ouders.
‘Hey. Aaron, toch? Ik ben Astrid.’ Stelde ze haarzelf voor, waar ze haar hand uitstak en ik deze schudden. Erger dan de marmotten daarbinnen kon het niet. Bij haar leek ik tenminste niet bang te zijn dat ik een ziekte opliep bij de minste vorm van aanraking.
‘Kan het zijn dat wij elkaar ergens van kennen? Je komt me bekend voor…’ vervolgde de blondine vrolijk, waar Ash haar aanvulde.
‘Hallestrom dus, had je liever in een andere afdeling gezien…’ Ash wees op zichzelf, waar ik de kleuren Rhoswen zag op zijn kleed. Great. Volgens mij had de sortering een fout gemaakt, want ik hoorde absoluut niet bij die losers die ik net in mijn afdeling gevonden had. Laten we maar hopen dat ze niet op dezelfde laag sliepen. Ze hadden wel verteld in welke jaar ze zaten, maar laten we eerlijk zijn. Dat onthield niemand.
‘Maar goed om je weer te zien.’ Met dat trok hij me in een omhelzing, waar ik hem ook in ontvangst nam. Waarschijnlijk was de jongen onwetend van het feit waarom ik plotseling op deze school zat, maar daar zou hij vroeg of laat wel achter komen. Ik was niet meer het type die alles deed voor zijn ouders. Niet sinds ze me niet meer accepteren door mijn seksuele voorkeur.
Toen we ons weer terugtrokken, keek ik weer even keurend naar de blondine, voor ik me besefte waar ik haar van kende.
‘Atletiek of niet.’ Ik grijnsde kort, voor ik me haar wedstrijd vaag weer herinneren. ‘Track 400m was het niet?’ vroeg ik haar, terwijl ik – tot mijn opluchting – me toch iets beter ging voelen door de mensen waar ik omringt mee was.
‘Dan ga je me waarschijnlijk nog veel tegenkomen op Durm, want ik ben niet van plan te stoppen omdat ik van school verander…’

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

---

Sasha Elena Draganov.. oh how I could've had it all.. In Moskou ten minste, maar niet hier op Durmstrang. Daar zou ik alleen door het noemen van mijn naam alles krijgen wat mijn hartje maar begeerde. Echter golden hier op school niet dezelfde normen als in de tovenaarskringen in Moskou. Daar deed het er totaal niet toe dat ik misschien een halfbloedje ben, het enige wat er daartoe doet is hoe verschrikkelijk rijk mijn ouders zijn. Durmstrang was anders, hier kwamen de leerlingen vanuit een groot deel van Europa, dus golden er allerlei verschillende normen. Maar ook in deze, misschien voor mij, een wat vreemde hierarchie zal ik aan de top staan. Precies daarom deed ik mijn uiterste best bij al mijn vakken, studeerde ik hard, speelde ik als beater in het Quidditch team en onderhield ik, naar mijn idee, goede vriendschappen met de juiste mensen.
Twee daarvan had ik al snel weer gevonden na terugkeer in het kasteel: August en Gabriela Björk. De tweeling waar ik al sinds jaar één mee bevriend ben. Ik wist alles over hen en zij wisten alles over mij. We hadden geen geheimen voor elkaar en we waren een dreamteam. Zo wist ik dat Gus hier niet met een al te relaxed gevoel zat; it's complicated zou zijn relatiestatus momenteel kunnen zijn. Oh en dat geldt trouwens ook voor Gabi... Was ik de enige die een soort van uber single was?

"Ik kan geen hap meer op." sprak Gus uiteindelijk uit. Gabi knikte begrijpend.
"Goedenavond Gus, dames" Ik had geen tijd meer om op Gus te reageren, er was een nieuwe gedaante aan onze Hallestrom tafel verschenen. Bij het zien van zijn gezicht moest ik me inhouden om niet geirriteerd te zuchten. Keep it calm, Sas.. . Alexander Stoyan Lyuben.. De jongen was Bulgaars, rijk en verschrikkelijk knap. Waarom vind ik hem dan irritant? Omdat ik hem wil hebben. Ik wil hem hebben, maar dat kan ik niet. En dat is iets wat ik nog nooit eerder heb meegemaakt. Om het allemaal nog even wat erger te maken is Gabi aan deze vent uitgehuwelijkt. Het is alsof het universium me probeert te straffen? Is mijn karma echt zo slecht...? Maar goed, gelukkig kiezen mijn ouders niet mijn toekomstige man uit, dat is dan weer een pluspuntje. We doen niet aan die gekke bloedlijn puur houden/trouw met iemand uit een goede familie onzin. Tuurlijk was het een pré als de familie van mijn toekomstige man een beetje welvarend was, maar mijn ouders vertrouwden me voor 100% dat ik iemand capabel mee zou nemen. Maar nu ik inmiddels 17 ben en alleen een paar mislukte one night stands en flings heb gehad, begin ik me af te vragen of ze niet te veel van me verwachten?

“-Fijne vakantie gehad?” vroeg Alexander en ik werd wakker geschud.
"Volgens mij hoorde ik iemand mij roepen." zei Gabi uit het niets en stond op om ons te verlaten. Oké awkward? Misschien is single zijn dan toch nog niet zo erg.
"Als dit geen ware liefde is, dan weet ik het ook niet meer." zei ik met opgetrokken wenkbrauwen en een klein glimlachtje op mijn gezicht, ik kon het niet laten om die opmerking te maken. "Maar mijn vakantie was leuk, lief dat je het vraagt. Alleen helaas kon ik niet naar jullie toe." Dat laatste zei ik gericht aan Gus. "Mijn zomer was zoveel leuker geweest als ik een paar weekjes bij jullie kon blijven logeren.. nu was het vooral het ene benefiet gala na het andere, om vervolgens weer door te gaan naar eindeloze dinertjes van mijn ouders en hun vrienden, je kent het wel.." even rolde ik met mijn ogen. "Maar overall leuk. En die van jou, Luyben? Gus?"

[ bericht aangepast op 2 jan 2017 - 18:16 ]

AUGUSTUS FELIX BJÖRK

---

Een hand om die van mij deed mijn grip om de beker pompoensap verzwakken waardoor ik opkeek naar de blauwe kijkers van Gabi die mijn gedachten weer afleide van de jongen. Ze had dan ook begrijpend geknikt bij mijn woorden en ik zag dat ook Sasha wilde antwoorden, echter kwam er een nieuw lid bij ons groepje zitten. Alexander. ‘Goedenavond Gus, dames-.’ begroette Alex ons ik mijn mondhoekjes krulden wat omhoog. ‘-Fijne vakantie gehad?’ De jongen had zich tegenover ons genesteld en ik haalde onverschillig mijn schouders op al zat ik mooi rechtop en was er niet te zien dat ik me wat down voelde. Ik leek dan ook de enige die blij was met het weerzien van Alexander, hij mocht dan wel verloofd zijn met mijn zusje - tegen haar wil- maar hij bleef mijn beste vriend.
‘Volgens mij hoorde ik iemand mij roepen.’ Loog Gabi waarna ze van de tafel wegsnelde en ik keek even mijn zus na, zacht zuchtend. Ik gunde Gabi alle liefde van de wereld en natuurlijk ook een toekomst met de man van haar dromen, maar ik was ook in een tweestrijd want dit was nu eenmaal iets wat in onze familie vaker gebeurde. Daarnaast wist ik dan ook dat Sasha een oogje had op Alex al had ik haar nooit echt in de buurt gelaten van Alex. She knew his status.
"Als dit geen ware liefde is, dan weet ik het ook niet meer." Sasha trok haar wenkbrauwen op en glimlachte kleintjes een sarcastisch lachje verliet mijn lippen waarna ik het wegwuifde. "Laat haar, je word niet iedere dag verteld dat je moet trouwen." mompelde ik en keek even naar Alexander met een lichte frons. Integenstelling tot Gabriela had hij wel zijn ring om zijn vinger en ik kon niet ontkennen dat het een prachtring was. Mijn ouders kennende hadden ze de beste juwelier van de tovenaarswereld in Denemarken gezocht om de familie Lyuben te verassen.
"Maar mijn vakantie was leuk, lief dat je het vraagt. Alleen helaas kon ik niet naar jullie toe." zei Sas en ik knikte zacht . "Mijn zomer was zoveel leuker geweest als ik een paar weekjes bij jullie kon blijven logeren.. nu was het vooral het ene benefiet gala na het andere, om vervolgens weer door te gaan naar eindeloze dinertjes van mijn ouders en hun vrienden, je kent het wel.." zei ze met haar ogen rollend. "Maar overall leuk. En die van jou, Luyben? Gus?" kaatste ze de bal terug en ik rechtte mijn rug wat. " Hoe graag ik ook zou opscheppen over mijn vakantie is er niets dat ook maar leuk was geweest van mijn 'vakantie' ." begon ik geïrriteerd, Alex snapte me wel dus liegen dat ik een geweldige vakantie had deed ik niet. " Mijn ouders deden weer alsof ik stof was en op mijn verjaardag word er aangekondigt dat mijn zus uitgehuwelijkt was, no ofence Alex. " zei ik simpel. " Maar ik zie je liever als mijn beste vriend dan als mijn schoonbroer." kort beet ik op mijn lip en keek even naar Sasha. "En het is rot geweest dat ik jou deze hele zomer heb moeten missen." zuchtte ik waarna ik even een vriendschappelijke kus op Sasha's wang drukte. " En ja dan nog het gebruikelijke negativiteit van mijn ouders tegen me." ik haalde alweer mijn schouders op alsof ik het niets vond. " I'm used to it." Nu keek ik afwachtend Alex aan, wachtend tot de jongen over zijn zomer zou gaan vertellen.

NATHANIEL VIKTOR MEIJER

---

''Hé, man.'' zei Kaj glimlachend al verdween deze lichtjes toen ik hem vroeg over zijn vakantie. Hij haalde enkel zijn schouders op ''Oh, goed hoor.'' Mompel hij wat afwezig, waardoor ik al door kreeg dat hij liever niet verder sprak over dit onderwerp.. ''Die van jou dan? Volgens mij doe je altijd wel spannende dingen.'' vroeg Kaj dan het onderwerp naar mij richtend en knipoogde even. " Valt wel goed mee hoor, ik ben naar Amsterdam geweest en heb vooral plezier gemaakt. Maar ik ben wel blij terug te zijn." zei ik al besloot ik het niet te uitgebreid te vertellen. " Daarbij gaat niets boven de toverwereld en mijn vrienden hier op Durm. Ik heb echt nood aan wat beweging." grinnikte ik en keek afwachtend naar Kaj. " Dus wat zeg je ervan? Het is nog niet te laat om buiten nog wat de sporten buiten?" grijnsde ik wie weet konden we nog wat wedstrijdjes houden samen. Welke ik dan graag zou winnen natuurlijk al onderschatte ik Kaj niet, hij zat nu eenmaal ook in Molokov.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

---

’Kan het nog opzichtiger?’       Sebastian kan niet anders dan licht grijnzen, de nieuwe jongeman Cain had schijnbaar geen flauw idee tegen wie hij had gesproken. Het was zowel aandoenlijk als moordopwekkend.       ’Zoiets heet beleefd zijn, Cain — kan jij nog wel iets van leren. Dit is Seb trouwens, Seb dit is Cain. Niet zo’n zonnestraaltje, zoals je wel kan werken.’       Wanneer Mari haar hand op Cains wang terecht laat komen, glijden Sebastians wenkbrauwen in een diepe frons. Mari zou haar handen van die vuile Halfblood af moeten houden en hem voor eens en altijd de rug toe moeten keren.       ’. . . muis zou hier nog niet verzadigd van raken. Maar geen zorgen, ik heb me al genoeg vol gepropt met icecream. Cain is mijn getuige.’       Met frisse tegenzin weet Sebastian zijn doodse blik van Cains gezicht af te wenden en zich opnieuw naar Mari te buigen — de doodsheid omslaand naar een smalle glimlach. Het was onmogelijk om naar Mari te kijken zonder ook maar een beetje te moeten glimlachen.       ’Sebastian, hé! Ik weet dat dit heel afgezaagd klinkt, maar zou je alsjeblieft even met me mee willen komen?’       Zuchtend buigt Sebastian zijn hoofd even en kijkt vervolgens om richting Brooke. Alhoewel hij de jongedame ontzettend mocht, wilde hij niets anders dan nu bij Mari blijven om te praten over de zomer en om direct te kijken of ze überhaupt nog interesse had om met hem te communiceren.       ’Nou. Nou. Brooke. Wat is er zo spannend dat enkel Seb het mag weten? En ik nog wel denken dat wij geen geheimen voor elkaar hadden.’       ’Dat, ja. Mari mag alles van me weten, Brooke. Anders later. Ik klets nu bij met m’n zonnestraaltje, terwijl we gade worden geslagen door een donderwolk. Erg gezellig. Misschien kan je hem even bezig houden? Paar minuten zoenen en voelen in de bezemkast?’       Sebastian leunt grijnzend naar achteren en kijkt omhoog naar Brooke’s gezicht, waarna hij zijn vinger omhoog laat komen en haar in haar wang prikt. Vervolgens gaat hij weer recht zitten en buigt naar Mari, ze rook naar vers gras en het zoete ijs wat ze zojuist had gegeten.       ’Dus, waar waren we? Oh ja, eten. Ik meen het, ook al is het een muizenhap. Opeten. Ik wil je niet zien wiebelen straks.’ Glimlachend plaats Sebastian zijn hand op Mari’s bovenbeen en knijpt er zachtjes, waarna hij hem simpelweg laat liggen. ‘Heb jij mijn brief ontvangen deze zomer? Ik weet niet zeker of hij was aangekomen aangezien we ver in het noorden zaten. Ik heb eindelijk een aantal moeilijke routines van het skiën onder de knie gekregen. Maar dat laat ik wel zien als we daar eens met z’n tweeën heen gaan.’ Sebastians wenkbrauwen wiebelen suggesties heen en weer, terwijl er een jongensachtige glimlach op zijn gezicht komt te staan.

---

•

Ondanks dat ik deed alsof mijn puddinkje mijn volledige aandacht had, kon ik het niet laten. Even snel keek ik op naar de Hallestrom tafel. Zou hij er nog zitten? Of was hij al naar de dorm gegaan met zijn Hallestrom clique? Mijn ogen hoefden niet lang te zoeken, al snel vond ik zijn blonde haren en strakke kijklijn tussen twee meisjes in. Een daarvan zijn zus en de andere Sasha, een Russische die ik ook wel kende. Hij zag er nog steeds zo goed uit... fuck, niet zo denken! Sprak ik mezelf streng toe. Wat is mis met me? Waarom ook van alle jongens die hier op school zitten Augustus Bjork? Alsof ik het mezelf het moeilijkst wil maken. Ik bleef even naar hem kijken, maar toen hij opkeek, misschien keek hij niet eens in mijn richting, sloeg ik snel mijn ogen neer.
Het duurde echter niet lang voordat mijn gedachten werden verstoort. Het bordje eten van Emiel Rostville was mijn redding. Emiel zette het met een klap naast mijn pudding neer en ik keek een beetje verbaasd naar de jongen.

"Hier heb je nog wat eten, je lijkt er zo van te genieten." zei hij dan ook, redelijk sarcastisch.
Ik haalde mijn schouders op en trok het bordje naar me toe. Mijn atletische bouw en het feit dat ik ook nog eens onwijs veel sportte zorgde ervoor dat ik eigenlijk altijd kon blijven eten. Het bordje aardappelpuree van Emiel ging er dan ook meteen in.
Persoonlijk vond ik het vreemd, waarom zou je als gast niet willen eten? Ik zou echt onder geen enkele omstandigheid mijn eten afstaan, eten is heilig. Helemaal als sporter, het is belangrijk om goed en genoeg te eten. Maar ik was geen prater dus ik ging Emiel ook niet vragen wat er aan de hand was. Daar had hij vast wel andere vrienden voor. Ben niet echt een therapeutisch type.
"Niet blij om terug te zijn op deze geweldige school, Rostville?" Vroeg ik met een schuine grijns op mijn gezicht.

[ bericht aangepast op 3 jan 2017 - 0:32 ]

Alex zat nog niet eensecht toen Gabi abrupt opstond met de leugen dat iemand haar riep. Als Alex niet allang had geweten hoe Gabi over hem en hun hele situatie dacht, was dat nu wel duidelijk geweest. Toch zou ze wel bijtrekken. Uiteindelijk. Wat voor keuze zou ze anders hebben? Ze zouden voor de buitenwereld de rest van hun leven het ‘happy married couple’ zijn. Ooit zou ze hem wel willen, daar zou hij voor zorgen. Tot nu toe was er nog geen meisje geweest dat niet voor hem gezwicht was. Waarom zou Gabi zo anders zijn? “Als dit geen ware liefde is, dan weet ik het ook niet meer,” merkte Sasha op. “"Laat haar, je wordt niet iedere dag verteld dat je moet trouwen,” was Gus’ antwoord. Alex glimlachte licht, een glimlach die heel iets vervaagde toen hij de frons van Gus zag. “Ze went er wel aan,” was zijn simpele antwoord, al wist hij niet zeker of het het verstandigste besluit was om dat te zeggen. Gabi was en bleef Gus’ zus. Zij was overigens niet de enige die er wel ‘aan zou wennen’. Hijzelf vond het ook een raar idee, maar hij verborg het gewoon beter. Hij wist dat het van hem verlangd werd, hij had het altijd geweten, dus hij zou het doen. Hij was een Lyuben after all. Hij zou geen schande voor de familie zijn. “Maar mijn vakantie was leuk, lief dat je het vraagt,” gaat Sasha verder. “Alleen helaas kon ik niet naar jullie toe. Mijn zomer was zoveel leuker geweest als ik een paar weekjes bij jullie kon blijven logeren.. nu was het vooral het ene benefiet gala na het andere, om vervolgens weer door te gaan naar eindeloze dinertjes van mijn ouders en hun vrienden, je kent het wel..” Alex wist wel hoe dat ging. Ook hij kwam uit een rijke familie en zijn vakanties zagen er meestal precies hetzelfde uit. “Maar overall leuk. En die van jou, Luyben? Gus?" “Zeg maar gewoon Alex hoor,” zei hij tegen Sasha met een plagende knipoog. “Lyuben is zo formeel.” "Hoe graag ik ook zou opscheppen over mijn vakantie is er niets dat ook maar leuk was geweest van mijn 'vakantie’,” begon Gus haar vraag te beantwoorden. “Mijn ouders deden weer alsof ik stof was en op mijn verjaardag wordt er aangekondigd dat mijn zus uitgehuwelijkt was, no offence Alex. Maar ik zie je liever als mijn beste vriend dan als mijn schoonbroer.” Om heel eerlijk te zijn, deelde Alex dezelfde mening. Hij vond Gus aardig en hij had wel eens gegrapt dat ze net broers waren, maar nu werd die opmerking toch wel erg realistisch. Goed, hij had weinig te klagen op zich. Er was geen ander om wie hij gaf - hij ging toch alleen voor de kortstondige flings, niet voor langdurige relaties – en Gabi was zeker de lelijkste niet. Ze moest er alleen maar niet zo nors bij kijken, maar eens glimlachen. Maar daar zou hij wel voor gaan zorgen. "En het is rot geweest dat ik jou deze hele zomer heb moeten missen," vervolgde Gus met een vriendschappelijke kus op Sasha’s wang. “En ja dan nog het gebruikelijke negativiteit van mijn ouders tegen me. I'm used to it." Nu was het Alex’ beurt om over zijn vakantie te vertellen. “Nou ja, eigenlijk is er weinig te vertellen,” zei hij. “Niet wat jullie niet al weten. Ik heb een deel van de vakantie bij Gus en Gabi doorgebracht en heb me verloofd. Wat wil je nog meer weten?” Hij grijnsde ontspannen, alsof dit iets was wat hij iedere vakantie deed. Eigenlijk had hij nog wel meer gedaan en normaal gesproken zou hij daar ook over verteld hebben. Alleen nu vertellen dat hij in de tijd tussen dat de vakantie begon en hij zich verloofd had nog een leuke tijd met Stella, een van de Chasers van Rhoswen, had gehad, was niet het beste plan. Niet iedereen hoeft alles van je te weten, was niet voor niets een van de eerste lessen die hij van zijn vader had geleerd. Leer wanneer je dingen stil moet houden. Leugens zouden uitkomen, maar met halve waarheden kon je mensen beïnvloeden. Het was niet voor niets de waarheid, alleen ontbrak er een stukje. Het was een les geweest waar Alex erg veel van geleerd had.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Ash leek de jongen blijkbaar te kennen, waardoor er ineens nog wat meer vragen in me opkwamen. Want ik herkende hem. Dat wist ik zeker. Het enige wat ik niet wist was waarvan. Misschien via Ash? "Hallestrom dus, had je liever in een andere afdeling gezien," merkte de laatste op tegenover de jongen wie ik aan had gesproken als Aaron. "Maar goed om je weer te zien," vervolgde Ash, waarna hij de blonde jongen kort omhelsde. Ik stond er echter nog steeds bij met een nadenkend gezicht, fronsend. "Atletiek of niet. Track 400m was het niet?" vroeg hij met een grijns, waardoor mijn mond kort verbaasd openviel, en ik hem daarna ook kon plaatsen. Mijn mond deed ik dan ook weer snel dicht, niet na willen denkende over hoe dom het er wel niet uit zag, maar tegelijkertijd verbaasd dat hij mij ook herkende. Dat hij wist welke afstanden ik liep. Want laten we eerlijk zijn, zo'n goed geheugen had ik nou ook weer niet. Het was al een wonder dat ik zijn naam blijkbaar (of daar ging ik dan toch wel van uit) goed had weten te onthouden. Maar nu sprong hij wel weer in mijn gedachten. Ik had hem inderdaad wel eens in de atletiek setting gezien, op zowel grotere als kleinere internationale wedstrijden. Niet dat ik ooit op hem toe was gestapt, dat was een heel ander verhaal. "Dan ga je me waarschijnlijk nog veel tegenkomen op Durm, want ik ben niet van plan te stoppen omdat ik van school verander..." vervolgde hij. "Ja! Klopt, gezellig. Ik ben alleen even kwijt waar jij je op richtte?" Ik haalde nonchalant een hand door mijn haar, en keek hem een beetje schuin aan. Mijn wenkbrauwen had ik een klein stukje opgetrokken. "Waar ging je eerst naar school dan? Een specifieke reden waarom je zo laat nog van school gewisseld bent?" vroeg ik hem vervolgens met oprechte interesse.

---

take me back to the basics and the simple life

---

Toen Traian even zijn best deed om Saengdao aan te kijken, bespeurde hij een soort paniek in haar ogen. Haar houding was misschien nog steeds strak, maar in het ogen zag hij een bepaalde opdringerigheid die hij bij haar nog nooit had opgemerkt. Nadat hij zijn opmerking naar haar had gemaakt, stond haar gezicht nog strakker. Haar lippen waren streng op elkaar geknepen en haar ogen waren tot kleine spleetjes gevormd.       'Ik heb jou niet gemist,' antwoordde ze. Traian legde zijn hand op zijn hart en speelde overdreven alsof ze hem daar hard mee had geraakt. Dao moest ondertussen weten dat er met Traian weinig serieus te beginnen was. Dit gesprek kon ze dus beter als nooit gebeurd ervaren. 'Ik geloof niet dat jij nu in een positie bent om mij te commanderen. We weten allebei hoe snel ik ben, dus als jij nu niet aan de kant stap, dan zorg ik ervoor dat je je terugkomst naar deze school ten zeerste betreurt.' voegde ze daar sissend aan toe. Die opmerking liet Traian toch even twijfelen aan de situatie. Vooralsnog leek alles eigenlijk een grap te zijn geweest, maar het meisje leek behoorlijk serieus te zijn en Traian zag het eigenlijk niet zitten dat ze hem plots zou aanvallen. Traian liet zijn ogen over haar gedaante heen glijden. Dit keer deed hij dat niet om haar helemaal te bestuderen zoals hij gewoonlijk deed bij meisjes, maar om haar lichaamstaal te bekijken. Ze leek oprecht geïrriteerd te zijn en in zijn beleving had hij niet zo heel veel fout gedaan, dus hij begreep haar irritatie niet.       'Luister, ik maakte maar een grapje' zei hij toen rustig. Hij zette een stap opzij, zodat Dao naar binnen kon lopen. 'Ik ben de beroerdste niet hoor, Dao'       Hoewel hij wist dat ze zijn "vriendelijke" kant niet bepaald op zou merken in deze situatie, probeerde hij er toch maar het beste van te maken. 'Ik zal je met rust laten,' lachte hij.

---

Big girls cry when their hearts are breaking

Enigszins verloren liep ik door de gangen van mijn school. Verloren kan dan misschien klinken als een groot woord, maar dat is dan jammer, want zo voelde ik me. Gek, zo voelde ik me ook. Alles leek zo normaal, maar tegelijkertijd ook weer niet. School was hetzelfde, maar toch was het ook totaal anders. Er waren een heleboel nieuwe mensen en een heleboel anderen waren weg. Ik was op zich niet tegen nieuwe mensen, mensen leren kennen en vrienden maken vond ik hartstikke leuk, maar toch voelde deze mensen als een soort indringers. Eigenlijk was hetgene dat me het meest in de weg zat gewoon dat Iza nu weg was. Mijn beste vriendin, die misschien nog wel heel veel meer voor me was gaan betekenen, was weg. Ik wist niet eens waarom. Ik miste haar enorm. Hoe moest ik nu zomaar door zonder haar, doen alsof er niets aan de hand was? Ik was op weg naar de Renaulph common room vanaf de the Great Hall waar we net gegeten hadden. Het eten had geweldig moeten zijn, maar ik voelde het gewoon niet echt. Ik klonk echt depressief, maar misschien was ik dat ook wel nu Iza er niet meer was. Misschien had ik haar wel gewoon nodig. In de Renaulph Common Room was ik niet alleen. Saengdao, Traian en Elea zaten er al met zijn drieën. Alhoewel ik niet bepaald mega veel zin had om sociaal te doen, plofte ik er toch op de bank neer met een zucht. 'Wees alsjeblieft niet te luidruchtig.' Waarschuwde ik mijn afdelingsgenoten alvast. Ja, ik kon doen alsof ik blij was en alsof mijn wereld vol regenbogen was, maar het voelde alsof alle unicorns en kinderachtige onzinwezens vermoord waren en had ik daar nou even totaal geen zin in. 'Ik voel me nogal kut.' Ik zette mijn arm op de leuning van de bank en steunde mijn hoofd ermee.

[ bericht aangepast op 4 jan 2017 - 12:42 ]

---

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

[ bericht aangepast op 4 jan 2017 - 15:31 ]

---

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

17 • Pureblood • Ranaulph • Chaser & Captain • Common Room • Traian, Elea en Mae 'Gezellig,' hoor ik. Mijn hart lijkt te zinken als ik de stem van Elea hoort. Natuurlijk moet precies zij zich komen bemoeien met dit gesprek. 'Dus, leuke vakantie gehad?' vraagt ze, maar ik negeer haar. Zij is nog wel de laatste met wie ik op dit moment een gesprek wil hebben - op Mae na misschien.       'Luister, ik maakte maar een grapje' zegt Traian. Ik wil bijna in zucht slaken van opluchting als hij aan de kant stapt en mijn gehele lichaam ontspant een beetje. 'Ik ben de beroerdste niet hoor, Dao.' Ik knik stijfjes, maar mijn lippen voelen droog en er lijkt een prop in mijn keel te zitten. Ik weet nog net een zachte 'dankje' uit mijn mond te persen, maar ik vraag mij af of hij het wel heeft kunnen horen. 'Ik zal je met rust laten,' lacht hij en net als ik voorbij hem wil stappen, hoor ik een tweede, erg bekende stem.       'Wees alsjeblieft niet te luidruchtig. Ik voel me nogal kut.' Het is Mae. Geweldig. Nee, het is niet perse dat ik Elea en Mae zo erg haat, maar het zijn nou juist die twee waarbij mijn lichaam compleet los wil ga. Zodra ik hen zie trek ik alles in twijfel. Ik kijk naar Traian. Hij is degene die ik aantrekkelijk moet vinden en ik kan ook niet ontkennen dat hij dat is, maar waarom voel ik dan hetzelfde bij de twee blondines? Ik realiseer mij pas veel te laat dat ik nog steeds op dezelfde plek sta en werp dan een korte blik op het drietal.       'Whatever,' zeg ik en ik doe mijn best om zo bitchy mogelijk over te komen voordat ik wegloop - en nog bijna niet wegsprint - naar boven om te kunnen douchen. "—... and sleep in them like kings and queens."

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Astrid en Aaron schudde elkaar de hand en ik omhelsde Aaron kort. Helaas was Aaron bij Hallestrom ingedeeld, maar dat paste misschien beter bij hem dan Roshwen. Toch vond ik het leuk dat hij nu blijkbaar bij mij op school zat.
"Atletiek, of niet?" Aaron grijnsde nadat hij Astrid even in zich had opgenomen. "Trak 400, was het niet? Dan ga je me waarschijnlijk nog veel tegenkomen op Durm, want ik ben niet van plan te stoppen omdat ik van school verander..."
"Ja! Klopt, gezellig. Ik ben alleen even kwijt waar jij je op richtte?" Astrid haalde haar hand door haar blonde haren en bleef Aaron aankijken.
Waarom zou je gaan rennen als je kon vliegen? Het was iets wat ik nooit helemaal had begrepen, maar goed, ieder zijn ding toch? Toch hoopte ik dat het gesprek niet op atletiek zou blijven haken, want daar had ik totaal geen verstand van.
"Waar ging je eerst naar school dan? Een specifieke reden waarom je zo laat nog van school gewisseld bent?" vroeg Astrid aan Aaron.
Thank you Astrid Losnedahl, een ander onderwerp! En ik vroeg me dit eerlijk gezegd ook wel af, het gebeurde wel eens dat mensen van school wisselden, maar dit was wel erg laat.

"Ja, wat stom dat onze ouders dat niet even gecommuniceerd hebben... anders konden we afspreken om samen met de boot te reizen." voegde ik toe. "Ze hebben elkaar deze zomer nog gezien..." het was helemaal niets voor mijn ouders om iets voor me te verzwijgen, dus ik vroeg me af of Aaron zijn ouders er uberhaupt over gesproken hebben met mijn ouders. Ze wisten toch zeker wel dat ik naar Durmstrang ging. Dat was iets waar mijn ouders altijd verschrikkelijk trots op waren geweest, ik zou als enige uit de familie niet naar Hogwarts gaan, maar naar het beruchtere Durmstrang. Mijn vader had een voorkeur voor het onderwijs dat hier gegeven werd. Precies om die reden en zijn verdere denkwijzen hadden we niet echt een close band met de rest van de familie. Wat wel jammer is opzich, zo ben ik nooit echt bevriend geraakt met mijn neven of nichten. En aangeizen ik al geen broertjes of zusjes heb kon het soms alleen zijn op familievakantie. Gelukkig ben ik, al zeg ik hetzelf, best wel sociaal, dus was ik nooit echt helemaal alleen. Maar dat alleen zijn tijdens mijn jeugd was ook de reden dat ik nu nooit alleen wou zijn. Mij zou je nooit alleen in de dorm vinden of buiten chillend. Ik zal me altijd omringen met mensen, net zoals ik nu deed; met Aaron en Astrid. Ik was oprecht benieuwd waarom Aaron van school gewisseld was en wachtte dan ook zijn antwoord af.