[RPG // 200 // Speeltopic] Durmstrang Institute - Speeltopics

STORY Durmstrang Institute, 2014. De school richt zich nog altijd wat op de duistere magie, maar een stuk minder dan vroeger. Muggleborns worden echter nog altijd niet toegelaten op Durmstrang, en de school heeft een duidelijke voorkeur voor Purebloods. Toch is de school een stuk toegankelijker dan hij vroeger was. Sinds enkele decennia is Durmstrang over gegaan op het indelen van zijn studenten in afdelingen. Dit omdat ze, na weer meer contact gehad te hebben met Hogwarts, het gevoel hadden zo beter overzicht te kunnen houden over de leerlingen en hen beter naar wens dingen konden leren. Leerlingen krijgen hun eerste twee jaar op Durmstrang de kans om zich beter te ontwikkelen, en worden aan het begin van hun derde leerjaar gesorteerd in een van de vier afdelingen. Aan het einde van ieder jaar moet iedereen naast zijn examens een andere grote test begaan, waarin gekeken word of zij nog wel het best passen bij de afdeling waar ze dat jaar in hebben gezeten. Hoewel het nauwelijks voorkomt, veranderen sommige leerlingen dus van afdeling. Op het moment van het RPG volgen we leerlingen in hun zevende jaar, wat voor de meerderheid van deze leerlingen hun voorexamen jaar is. HOUSES Credits • Hallestrom (Colors: Navy Blue & Red, Animal: Eurasian Lynx, Traits: Intelligence & Loyalty) Opinionated, but open to suggestion. These fair few are of the brightest and most inquisitive. They seek knowledge, and respect intelligence. However as students of Durmstrang their chosen paths are still often dark in nature, and the knowledge they truly thirst for is that which no others have found before and the power that comes with it. Their loyalty may be favoured in many situations, but they can be somewhat selfish friends at times, and hard masters to work for as they also command complete loyalty and respect from those around them. • Molokov (Colors: Burned Orange & Black, Animal: Black Bear, Traits: Strength & Endurance) Of great strength, comes great power. The ability to endure whatever is thrown at them, and still hold their heads high. They value not only physical or magical strength, but also inner strength. Many Molokovs rely only on these things and blunder into situations without thinking, and learning to also appreciate mental strength sometimes proves difficult. Molokovs can be bullies, and make excellent henchmen. Hallestroms in particular occasionally think of them as stupid, but this is by no means always the case. • Ranaulph (Colors: Steel Grey & Lime, Animal: Grey Wolf, Traits: Cunning & Bravery) Valiant and chivalrous - for Durmstrang students - those in this house enjoy a challenge. Daring and sly, they rarely back down even from the toughest opponent. And quite a lot of the time they win. But it is often with the aid of copious and outrageous cheating. A good Ranaulph will learn to successfully conceal this deceit. But those who know this house will always be aware of it, even if there is no proof. Charming on the outside, they are often rather talented individuals, and occasionally they are exceptionally talented. but their rash actions can lead them into trouble later on. • Rhoswen (Colors: Purple & Gold, Animal: Osprey, Traits: Integrity & Perseverance) Rhoswens do what they set their minds to no matter the consequence - and what they do always benefits them in some way. The word "impossible" is not a part of their vocabulary. They are determined to remain true to themselves, rarely choosing to voluntarily follow another unless it serves part of a long term plan. When questioned, their integrity holds true, lying is not tolerated. They are proud of their achievements and as a general rule do not particularly care about hiding mistakes unless doing so is essential. They can be very blunt, and usually have a few amusing insults ready for use at any time. Rhoswens are experts at twisting things to their own advantage. OTHER INFORMATION • Vakken en Lessen Durmstrang heeft een groot vakkenpakket, met veel keus, maar ook redelijk wat verplichte vakken. Leerlingen zitten tot en met hun vierde leerjaar vast aan een bepaald vakkenpakket zonder keus. In het begin van het vijfde jaar zullen zij minimaal twee extra vakken moeten kiezen naast de verplichte. Het maximum wat betreft keuzevakken ligt op 5, op deze manier probeert de schoolleiding van Durmstrang er voor te zorgen dat leerlingen niet te veel doen, en ook wat vrije tijd overhouden. In totaal heeft een leerling op Durmstrang keuze uit een tiental vakken naast de zes verplichte vakken. • Lijst met vakken voor het 5e, 6e, 7e, en 8e jaar [V] Charms [V] Dark Arts* [V] History of Magic [HoM] [V] Transfiguration [V] Potions [K] Astronomy [K] Quidditch**/**** [K] Sports***/**** [K] Care of Magical Creatures [CoMC] [K] Arithmancy [K] Divination [K] Studie of Ancient Runes [SoAR] [K] Music**** [K] Art**** [K] Ghoul Studies * Bij Dark Arts wordt zowel de geschiedenis van de Dark Arts, de uitvoering en de verdediging behandeld. ** Enkel leerlingen die Quidditch volgen mogen in het Quidditch-team voor de bovenbouw zitten. *** Bij Sports wordt gericht op individuele sporten. De leerlingen die dit volgen zullen ook wedstrijden hebben, zowel onderling als uitjes naar de muggle-wereld om hier wedstrijden te hebben. Dit zijn sporten waar geen magie bij nodig is, en waar het dan ook verboden is om gebruik van magische hulpmiddelen (spreuken, toverdrankjes, etc.) te maken. Leerlingen richten zich binnen dit vak vaak nog op een sport, om hier meer en beter in te trainen. Eenmaal in de week is er een gezamenlijke les, en twee keer in de week wordt er specifiek getraind. Natuurlijk mogen de fanatiekelingen, in overleg met het schoolbestuur en de leerkracht, ook vaker trainen. Er wordt binnen Sports gericht op Atletiek, Zwemmen, Paardensport, Boogschieten, Roeien en Wielersport. **** Een leerling mag enkel een van deze vakken als extra vak hebben. Als een leerling wenst meerdere van deze vakken te kiezen, dient zij bij een tweede ook een derde keuzevak te kiezen, en bij een derde van deze vakken, een vierde keuzevak. • Rooster • Quidditch Ook op Durmstrang wordt er natuurlijk Quidditch gespeeld, in twee verschillende klassen weliswaar. De onderste klasse is voor de onderbouw (1e - 4e Leerjaar), en de bovenste klasse voor de bovenbouw (5e - 8e Leerjaar). Enkel leerlingen die ook Quidditch volgen, mogen onderdeel nemen in de Quidditch teams in de bovenbouw. Voor ieder afdeling is er een team, maar wanneer een afdeling te weinig leerlingen heeft wordt dit of aangevuld met de bete leerlingen van die afdeling (of eerste/tweede leerjaar) uit de onderbouw, of met leerlingen uit andere afdelingen. Iedere maand is er voor beide klassen een wedstrijd, uitgezonderd van de eerste twee maanden school. Na afloop van de laatste wedstrijd wordt het eindklassement bekend gemaakt, en de winnende afdeling wint de Quidditch-beker van dat jaar. • Hallestrom Captain — Chaser — Chaser — Chaser — Beater — Beater — Keeper — Seeker — • Molokov Captain — Vincent Chaser — Chaser — Chaser — Beater — Beater — Keeper — Vincent Seeker — • Ranaulph Captain — Saengdao Chaser — Saengdao Chaser — Chaser — Beater — Nathaniel Beater — Keeper — Brooke Seeker — Elea • Rhoswen Captain — Alexander Chaser — Stella Chaser — Chaser — Beater — Beater — Keeper — Alexander Seeker — • Nationaliteiten Leerlingen van Durmstrang komen voornamelijk uit Scandinavië en Oost-Europa, al zijn er ook uitzonderingen van leerlingen uit Noord-West Europa en enkele leerlingen uit het middenoosten. • Leerjaren en Schooljaar Op Durmstrang volgen de leerlingen acht jaar aan onderwijs, en wanneer zij deze succesvol afsluiten heeft bijna elke leerling de kans op een studiebeurs of een gedeeltelijke betaling voor een opleiding. De eerste twee leerjaren zijn leerlingen nog niet ingedeeld in een afdeling, en tot en met het vierde leerjaar hebben zij een vast vakkenpakket. Vanaf het vijfde kiezen zij vakken, die zij tot hun examen zullen moeten volgen, behalve wanneer zij meer dan twee keuzevakken hebben. Wanneer dit het geval is, mag de leerling een van zijn of haar keuzevakken tot en met het zevende leerjaar laten vallen. Het schooljaar begint op de laatste maandag van augustus, en op twee dagen hiervoor vertrekken de leerlingen al naar Durmstrang. Leerlingen krijgen in mei van het jaar dat zij elf worden een brief dat zij zijn toegelaten op Durmstrang, en zullen dat jaar dan ook hun eerste schooljaar starten. Het schooljaar loopt tot en met de laatste vrijdag van juni, en tussen elk schooljaar zit dus telkens ongeveer twee maanden aan zomervakantie. Tussendoor is er natuurlijk de Kerstvakantie, maar ook nog vier andere vrije weken en natuurlijk een aantal vrije dagen/middagen. • Dorms Iedere Durmstrang afdeling heeft zijn eigen Dorms, hier kunnen de leerlingen na de lessen rondhangen, huiswerk maken, en natuurlijk zijn hier ook hun slaapzalen en badkamers. Leerlingen van andere afdelingen kunnen in principe niet in de Dorm van een andere afdeling komen, gezien deze beschermd is met een wachtwoord. Iedere maand veranderd het wachtwoord. • Hallestrom De Hallestrom Dorm bevind zich op de derde verdieping van het kasteel, achter een grote houten deur met daar de naam van de afdeling op. Momenteel is het wachtwoord Wisdom and Knowledge are not completely the same. Hallestroms' slaapzalen zijn verdeeld per leerjaar en sekse. De bovenbouw slaapt aan de rechterkant van de zitkamer, de onderbouw links. Bij beiden is het zo dat de meiden het dichts bij de deur naar de zitkamer slapen, en de jongens meer naar achter. • Molokov Molokov's Dorm ligt vlak naast de eetzaal van de school, verborgen achter een simpele deur als ieder ander. De jongere leerlingen van andere afdelingen vragen zich dan ook dikwijls af waar de Molokov Dorm is. De Dorm neemt twee verdiepingen in beslag, en heeft dan ook op de tweede verdieping van de school een deur. Ook deze valt nauwelijks op. Het wachtwoord is momenteel We may be Reckless, but we create the best stories of all.De slaapzalen voor de meiden bevinden zich op de tweede verdieping, die van de jongens op de begane grond, samen met de zitkamer. • Ranaulph De Ranaulph Dorm bevind zich tegenover die van Rhoswen. Dit komt omdat, voordat Durmstrang de afdelingen invoerde, er op deze plekken ook twee slaapzalen tegenover elkaar waren, en het schoolbestuur het onzin vond om die ruimte niet te gebruiken. Het wachtwoord is Succes, even with cheating, remains succes. Ranaulph heeft twee grote slaapzalen, waar alle leerjaren door elkaar slapen. Jongens en meiden wel gescheiden. • Rhoswen Rhoswen's Dorm is tegenover Ranaulph, en heeft een grote Visarend op de deur geschilderd. De Dorm is strategisch opgedeeld, met slaapzalen ingedeeld in leeftijd. Jongens hebben altijd de linker slaapzaal, en de meiden de rechter. De onderbouw slaapt het verst van de zitkamer af, zodat zij niet gewekt worden wanneer de oudere leerlingen naar bed gaan. Het wachtwoord is de vraag bij het antwoord wat luid Lydia and Simon, de vraag— het wachtwoord— is; Who were unable to stand eachother throughout their school life, but now have a baby? • Uniform Aangezien Durmstrang in een koud gebied staat, dragen de leerlingen altijd veel kleding. De hoofdkleur in het uniform is bruin of zwart, gecombineerd met wit en de afdelingskleuren. Vroeger was het Durmstrang uniform bruin met rood, maar sinds de komst van de afdelingen is dit veranderd. Leerlingen mogen zelf kiezen of zij een rok of broek dragen, maar deze moet altijd egaal van kleur (zwart of bruin) zijn, en er mogen geen gaten in zitten. Daarboven dragen de leerlingen een witte blouse met lange mouwen en een blazer, gevoerd met de hoofdkleur van hun afdeling, en met de buitenkant de andere kleur. Zo kunnen Hallestroms rode blazers met donkerblauwe voering dragen, of donkerblauwe blazer met rode voering. Voor buiten krijgt iedereen een mantel en een dikke winterjas. Ook krijgt iedereen een bontmuts en sjaal, en moeten de leerlingen in de winter stevige laarzen of winterschoenen dragen, waar zij in de zomer, lente en herfst ook hakken, open schoenen, en dunne sneakers mogen dragen. Mocht een leerling de dresscode niet volgen, dan krijgt deze een waarschuwing. • Huisdieren Op Durmstrang staan huisdieren niet hoog in de lijst met prioriteiten, maar zijn ze wel toegestaan. Studenten mogen uilen, padden, katten, ratten en paarden (wanneer zij zich focussen op paardensport en het vak sport hebben) meenemen naar de school, mits zij deze goed verzorgen. • Kasteel en omgeving Durmstrang's kasteel is oud, en heeft drie verdiepingen. Het kasteel heeft naast het hoofdgebouw een astronomietoren, een uilentoren en ligt naast een groot bos, een groot meer en ver verwijderd van de eerste muggle-beschaving. Wanneer de leerlingen van school weggaan of aankomen, gebeurt dit via een boot. Op school aankomen aan het begin van ieder jaar vergaat ook zo. De leerlingen stappen in de buurt van hun woonplaats op de trein/auto/bus/vliegtuig/whatever, en lopen het laatste stuk naar het meer, waar zij opgepikt zullen worden door de boot. Naast het kasteel bevinden zich ook verscheiden sportaccommodaties, waar de leerlingen die het vak sport volgen, dan ook les hebben en trainen. Naast de sportaccommodaties bevind zich het quidditchveld. • Cijfers, toetsen en essays Op Durmstrang wordt educatie in een hoog vaandel gezet, wat logisch is voor een school. Leerlingen mogen per week maximaal een toets hebben voor een verplicht vak, en een voor een keuzevak. Dit zodat de leerlingen goed de tijd hebben om te leren, en om ook dingen te doen aan hun andere vakken. Essays en Opdrachten voor een cijfer mogen echter zo veel gegeven worden als leraren willen, al moet het wel nut hebben. Cijfers worden gegeven op een schaal van 100%. Wanneer een leerling lager dan 65% haalt voor een essay of andere opdracht, wordt dit als onvoldoende beschouwd. Voor toetsen ligt dit op 60%. Wanneer een leerling lagen dan 65% staat als gemiddelde, is er een mogelijkheid dat hij of zij aan het eind van het jaar zijn examens niet mag maken totdat hij of zij zijn cijfers ophaalt door het herkansen van toetsen, maken van extra essays, etc. Wanneer een leerling zijn examens niet maakt, blijft hij automatisch zitten. Wanneer een leerling voor zijn examens minder dan een 65% overall-score haalt, mag hij of zij nog herkansen, maar wanneer de overall-score onder de 50% ligt, blijft hij of zij ook zitten. Wanneer een leerling zijn herkansingen faalt, blijft hij of zij ook zitten.

RULES • Schrijf minimaal 200 woorden, naam, codes etc is uitgezonderd! • De Huisregels van Quizlet gelden uiteraard ook hier. • Posts dienen geschreven te worden in correct Nederlands. • 16+ (sex, extreem geweld, etc) is toegestaan, maar meld dit wel even aan de bovenkant van je post, in het rood. • Enkel ik (EASE) maken nieuwe topics, tenzij anders vermeld. • Als je twee weken niet reageert, zal ik je een PB sturen. Als je een geldige reden hebt zal je niet uit de RPG gezet worden. • Als je niet meer met plezier meespeelt of niet meer mee wilt doen, meld je dan netjes af én schrijf nog minimaal een post over hoe je personage het gesprek af rond o.i.d. • Bespeel andermans personages niet zonder toestemming.

[ bericht aangepast op 30 dec 2016 - 22:15 ]

---

take me back to the basics and the simple life

---

'My coach said I ran like a girl,
And I said, if he'd run a little faster, he'd could too.'

---

---

'Diva's don't do drama.
We do business.'

---

---

Amper buiten aangekomen, of Astrid nam al de leiding naar een stukje grond bedekt met gras. Ik beet toch wel iets gepijnigd op mijn onderste lip, gezien ik totaal niet hield van vieze kleding. Oké, natuurlijk was ik wel zo getalenteerd om de juiste spreuk te gebruiken om weer schoon te raken, maar toch. De grond was voor zwervers.
Echter besloot ik toch maar – om een beetje water bij de wijn te doen – door ook op de grond plaats te nemen. Op het minst vieste stukje, naar mijn mening.
Astrid wist me te vertellen dat er nog geen roddels waren, wat ik behoorlijk jammer vond. De R in mijn naam stond daar zeker voor. Naast wandelend nieuwsblad. Tja, wat kon ik zeggen. Ik hield er gewoon bij om een beetje bij tijd te zijn en om andermans zwaktes te leren kennen. Niet dat ik de villain was. Dat zeker niet. Eerder een hero met een niveau van smaak. Ik ga namelijk in mijn lang zal ze leven geen onderbroek over mijn broek dragen. Waar zagen ze me wel niet voor aan. Mijn netvlies was meteen verpest toen ik dat stripboekje op de schoot van een of andere muggle zag liggen. Walgelijk.
Mijn blik haakte zich even in Astrid, die me leek te willen penetreren met haar wiebelwenkbrauw en eksteroogjes. Kon haar niet kwalijk nemen. Ik was een levende robijn om te zien. Eksters hielden altijd van schitterende dingen.
Kort keken mijn koele kijkers weer naar Ash, die mij wist te vertellen dat Alex uitgehuwelijkt was aan Gabriela. Wist ik natuurlijk al en was dan ook niet bepaald bruikbaar informatie. Echter was het wel een nieuwtje dat ze een stuck up was. Niet dat dat vreemd was. Ik kende Gus. Ik kon dan ook zijn instant homo-koppelings-programma dan ook niet waarderen. Oh God. Jullie zijn allebei volbloed en homo. Jullie passen zo goed bij elkaar. No way. Niet dat ik Gus zo goed kende, maar gezien ik hem als mijn nummer een fan beschouw, verwachtte ik niet dat, dat wat ging worden. Oké ik was weliswaar een klein halfjaartje jonger, maar je ging me niet vertellen dat hij uit zichzelf een gevoel voor mode had gekregen. Ik was de beste. Nietwaar. Don’t hate me because you ain’t me, Rite.
‘Well… ik geloof nog altijd dat twee tegenpolen elkaar aantrekken. Misschien ben ik wel narcistisch genoeg om voor mezelf te vallen, maar ik houd toch echt van de bruinharige. Dus als je zin hebt. Ik heb nog geen date voor de bal.’ Vervolgde ik plagend, gezien ik wel door had dat je met Ash wel kon kloten. Daarnaast leek ik Astrid verkeerd geschat te hebben voor lesbienne, gezien er wel een zekere spanning tussen die twee lag. Panseksueel, biseksueel. Wat zou het zijn. Vroeg of laat kwam ik er wel achter. I was Aaron for Merlin’ sakes. Oké ongetwijfeld zag ik de blondine liever met een dame, maar alles kon kapot.
‘Well. Mijn naam is Aaron en stiekem waarborg ik een collectie van chocokikkers, die ik zo nu en dan weg deal voor pikante dreuzel kalenders en strings, maar ach. Zolang niemand het weet, word ik vast niet opgepakt.’ Plaagde ik de twee, gezien ze toch wel enorm de focus legde op mijn seksuele geaardheid. Liet ze maar. I amn’t ashamed of anything.
Algauw werd er een of andere stickie in mijn gezicht gedouwt door Ash. ‘Jullie ook?’ vroeg hij een beetje onnodig, waar mijn ogen even ernaar gleden. Natuurlijk wist ik wel wat het was. Of ik het wel wilde aanvaarden was een tweede. Wilde ik een of andere trippende hippie worden, of wilde ik mijn eigen zelf blijven. Niet dat ik dat altijd bleef. Ik hield wel van wat alcohol en dit was ergens wel hetzelfde toch? Daarnaast ging ik niet de enige zijn die het niet ging gebruiken. Dan maar een tweede ozzy oz bourne worden. Yolo.
Ik viste het dunne staafje uit zijn handen, waar ik – zo professioneel mogenlijk – een trekje nam. Het was zwaar en niet bepaald smakelijk te noemen. Maar ach; aan alles viel te wennen nietwaar.
Ik gaf hem weer door aan Astrid, waar ik even met een vinger de lijnen van mijn wenkbrauw volgde.
‘Ben jij dan nog uitgehuwelijkt Ash, of gebeurt dat alleen bij de ‘gezonde’ van ons?’

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

---

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

---

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

16 • Pureblood • Ranaulph • Seeker • Common Room • Dao Dao lijkt me de lol niet te gunnen en ze rolt slechts even met haar ogen, waarna ze naar me kijkt.       'Misschien hebben andere mensen andere dingen te doen? Belangrijkere dan met jou in de Common Room zitten. Daarnaast zit ik hier alleen maar omdat er verder geen plek is, niet omdat ik nou zo graag naast jou wil zitten,' sneert ze en ik kijk naar haar, waarna ik mijn hand theatraal op mijn borst plaats.       'Au?' zeg ik speels en ik geef haar een stootje tegen haar schouder aan, waardoor het boek gevaarlijk wiebelt en bijna van haar schoot valt. Ik schud mijn hoofd en sluit mijn ogen. Ik plaag mensen graag, zeker als ze zich proberen af te sluiten van mij en mijn aanwezigheid. Ik doe altijd mijn stinkende best om ervoor te zorgen dat ze me opmerken, of ze het nou willen of niet. Waarschijnlijk is dat laatste vaker het geval dan het eerste, maar om eerlijk te zijn, kan dat me weinig schelen.       'Waar zijn Traian en Mae dan?' vraagt ze. Ik schud mijn hoofd even en klak met mijn tong.       'Verander het onderwerp nou niet, Dao. Ik weet wel dat je het niet erg vindt om naast me te zitten,' ga ik onverstoord verder en ik lach weer. Het is gewoon fijn om haar zo te pesten, ook al zit ze liever met haar neus in dit stomme boek voor Potions. Dat ze die boeken überhaupt openslaat voor de lessen goed en wel zijn begonnen, verbaast me nog altijd. 'Kom op, nerd, waarom zit je zo graag met je neus in de boeken als je ook met mij kan praten?' ga ik vooral nog even door. Ik kan het gewoon niet laten en om eerlijk te zijn, vermaak ik me veel te veel door Dao zo op de kast te jagen. Ik moet me ook afleiden van Sebastian, die weet ik veel waar zit en de slet uithangt. Net als ik, though. We troeven elkaar veel af en dat heb ik deze vakantie zeker gemist. Net als zijn hemelse lichaam.

---

I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

NATHANIEL VIKTOR MEIJER

---

''Slim bedacht.'' Merkte Kaj op wat me weer licht deed grijnzen. ''Vrij veel, eigenlijk. Ik speel het alleen in de vakanties, maar op school nooit.'' Zei Kaj en ik keek hem iets verbaasd aan. Echter nam ik toch het risico niet en was mijn nieuwsgierigheid naar hem enkel boosten. ''Ik heb er zin in. Let's do this.'' Zei Kaj nog waarna we het veld op liepen. Ik stapte op mijn bezem en vloog omhoog naar de ringen. Wat er verder volgde was wel te raden, elk om de buurt gingen we als wachter in de ringen staan en ik was oprecht verbaasd hoe goed Kaj wel niet was. De jongen zou echt moeten spelen voor Molokov, misschien zouden ze dan nog wel eens kans maken tegen ons. Na een eindje stond ik als wachter en wist ik de meeste Quaffles toch buiten te houden. Tot er toch 1 keer eentje lags me heen zoefde en naar beneden vloog. " Ik neem hem wel!" riep ik waarna ik een duikvlucht nam. Mijn blik viel nu echter op het drietal waar ik daarnet tegenopgebotst was. De quaffle rolde naar hen toe en ik voelde mijn wangen alweer rood worden. Straks dachten ze dat ik dit alles met opzet deed. Ik lande met gemak op de grond, en liep dichting het drietal toe. "Hé, kun je de Quaffle eens terug gooien?" vroeg ik vriendelijk en mijn blik gleed van Astrid en Ashton nu weer op de blonde jongen. Die ijsblauwe ogen... Ze kwamen me veel te bekend voor... Zou het... "Aaron?" kwam er toch vragend maar onzeker over mijn lippen.

( sorry prutstukkie)

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Vincent Milan Zima
Molokov || The Stables || Not ready for this year, but happy to be back || Gabriela & Alexander
Ik wilde net met Gab teruglopen naar de stallen toen Alexander, de Captain van het Rhoswen team, aan kwam lopen. Ik pakte Mikhail iets beter vast, gezien die het niet op vreemden had, maar bleef wel stilstaan. Alex was bijna even gedreven als ik in de sport, bijna maar niet helemaal. Hij begroette ons beiden, voor hij me vroeg over de training. Precies op dat moment greep Gabi mijn hand en verborg zich achter me. Ik keek haar verward aan en trok mijn hand terug. Ik was niet zo van het fysieke contact met mensen, zeker niet op deze manier. Dit had ik nooit gekend, en ik schuwde er dan ook erg van weg. Daarna keek ik Alex weer aan. "Ja, want jou verslaan heb ik al een keer gedaan, dus daarnaast wil ik nog wel wat winnen." Ik liet de Quidditch beker niet onder mijn neus vandaan stelen. Gabi begon over wandelen, waardoor ik haar weer raar aankeek. De had een dwingende ondertoon, maar als ik morgen mijn team aan een flinke training wilde onderwerpen, moest ik zelf ook fris en fruitig zijn. Daarbij had ik nog een paard in mijn handen, die zich hier niet fijn bij voelde. "Ik ging mijn paard wegzetten en dan naar bed, want iemand heeft een trainingsdag morgen." Als zij problemen had met Alex, moest ze dat zelf afhandelen, en anders in elk geval niet Mikhail eronder laten lijden. Hij verdiende ook een goede nacht en rust, en ik ook. Daarbij had ik nog genoeg voor te berijden voor morgen. Ik haalde mijn vrije hand door mijn haren en keek naar de twee anderen hier. "Ik loop rustig door. Als jullie mee willen mag dat." mompelde ik, voor ik weer begon te lopen. Ik kon Mikhail niet te lang stil laten staan, zeker niet rond zoveel vreemden zonder box of ander soort stalling. Eenmaal in het stallencomplex, bond ik het paard aan en zadelde hem rustig af. Intussen stond hij wat te briesen en te wezen, waar ik vrij moe van werd. Hij zou morgen vast ook wel weer flink dwars zijn. Dat kwam vast ook wel weer goed, hopelijk in elk geval. Voor nu had hij nood aan rust en ik ook, want reizen was ruw geweest op ons beiden.

---

Bowties were never Cooler

---

---

'Diat is het juist, Cain kijkt naar je alsof je uit het riool bent gekropen. Dat moge wel zijn standaard gezichtsuitdrukking zijn, maar niemand mag zo naar je kijken.’       Mari knikte lichtelijk. Ja, dat klonkt een stuk logischer. Als hij daadwerkelijk had gedacht dat Cain naar haar keek in een crush-kind of way, dan was ze er vrij van overtuigd dat iemand iets in Seb's eten had gestopt.       Ze fronste iets toen hij zijn handen rondom haar armen vouwde. Ze hield er niet zo van wanneer mensen haar zo vast hielden. Ze vond haar armen veel te dun, net als veel andere delen van haar lichaam.       ’Wil je dat ik uit je buurt blijf? Wil je dat ik je negeer? Dat ik je geen brieven meer stuur. Of geen hand meer op je been leg. Of dit doe...’ Onbewust hield Mari haar adem in toen hij zijn gezicht dichterbij de hare bracht. Voor even dacht ze dat hij haar ging kussen, maar toen hij zijn neus lichtelijk langs de hare liet glijden, dacht ze dat dat eigenlijk veel intiemer was. Een lichte rilling liep over haar rug en ze was vrij zeker dat Seb het merkte.       'Ik weet het niet, Seb...' mompelde ze terwijl ze haar hoofd tegen zijn borstkas liet leunen. 'Ik... Hoe kan ik weten of je niet weer van gedachten en ineens niet meer samen wilt zijn.' Ja, ze vond zijn aanrakingen zeker van, maar dat wilde en kon ze niet zomaar toegeven. 'Ik kan daar gewoon niet vanuit gaan. Je bent net als dat Katy Perry liedje, het ene moment doe je ontzettend lief, zoals nu. Maar andere momenten, zoals net in de eetzaal. Nee. Ik wil gewoon zelf kunnen bepalen wat ik doe en met wie ik om ga en of ik je mij wel of niet laat aanraken of brieven laat sturen zonder dat je gelijk boos wordt als het niet gaat zoals jij wilt...'

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

---

---

‘Ik weet het niet, Seb. . . Ik. . . Hoe kan ik weten of je niet weer van gedachten verandert en ineens niet meer samen wil zijn? Ik kan daar gewoon niet van uit gaan, je bent net als dat Katy Perry liedje — het ene moment doe je ontzettend lief, zoals nu. Maar andere momenten, zoals net in de eetzaal. . . Nee. Ik wil gewoon zelf kunnen bepalen wat ik doe en met wie ik om ga en of ik je mij wel of niet laat aanraken of brieven laat sturen zonder dat je gelijk boos wordt als het niet gaat zoals jij wil. . .’       Sebastian voelt zijn lichaam langzaam verstijven tijdens het aanhoren van Mari’s woorden, wie dacht ze wel niet dat ze was? De liefdevolle gloed die zojuist in zijn kijkers had gelegen, verdwijnt langzaam en maakt plaats voor de kilheid die er normaal gesproken in te vinden is. Niemand wees hem af, helemaal niet zijn ex.       ‘Prima.’       Het woordje was niet meer dan een zucht, ondanks de geladenheid ervan. Sebastian plaatst zijn handen losjes op Mari’s schouders en duwt haar zo naar achteren zodat er opnieuw een grote afstand tussen hun ontstaat. Vervolgens recht hij zijn rug en kijkt dodelijk op haar neer, hij was klaar met deze spelletjes. Vanuit zijn ooghoeken ziet hij Brooke de hal in komen lopen, met zoekende kijkers. Wanneer ze hem en Mari in het vizier heeft gekregen, komt ze op ze afgelopen.       ‘Bedankt dat je het laten weten hoe je denkt, Mari. Ik had niets anders verwacht van een Halfblood. Ik ga op zoek naar Elea. Ik moet mijn frustratie kwijt.’ Met andere woorden: hij zou Elea — of ieder ander meisje dat zich aan zou bieden — het allerliefste meteen een bed mee in sleuren zodat hij niet meer Mari hoefde te denken. Frustratie kwijt raken stond gelijk aan seks hebben, dat was algemeen bekend.       ‘Veel plezier met je nieuwe Halfblood vriendje.’ Sebastian spuugt de woorden bijna uit en draait zich vervolgens met een wijds gebaar om waardoor zijn mantel omhoog bolt. Met grote passen beent hij de hal in, waarbij hij Brooke kil aankijkt als hij langs haar komt gelopen. ‘Laat me met rust,’ snauwt hij zacht maar helder, voordat hij door beent — met als doel de kamer van Ranaulph.

---

•

---

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

---

---

Toen ze de blik in zijn ogen zag veranderen, wist ze wel hoe laat het was. Godsamme. Als ze niet beter zou weten, zou ze denken dat hij een gespleten persoonlijkheid had.       ‘Prima,' was zijn antwoord, die op een kille toon uitgesproken werd. Hij duwde haar van zich af en keek haar met een even kille blik aan. ‘Bedankt dat je het laten weten hoe je denkt, Mari. Ik had niets anders verwacht van een Halfblood. Ik ga op zoek naar Elea. Ik moet mijn frustratie kwijt.’       Mari's mond viel letterlijk open. Meende hij dat nou serieus? Eerst lief doen, en nu was ze ineens weer een "vieze halfbloed". En wat hij met Elea wilde was ook wel duidelijk. Nee, ze liet hem hier niet makkelijk mee wegkomen. Ze was niet snel boos, maar als ze het eenmaal wel was, was het lastig om haar te kalmeren. Als hij het zo wilde spelen, kon hij het krijgen ook.       Met grote passen liep ze hem achterna. Ze wierp Brooke, die hen schijnbaar achterna gekomen was, een verontschuldigende blik toe, waarna ze verder achter Sebastian aan stormde. Eenmaal ze bij hem was, greep ze zijn arm vast. Niet zo zachthandig als eerst, al betwijfelde ze of het hem pijn deed, en toen hij zich naar haar omgedraaid had, gaf ze hem een harde klap in zijn gezicht.       'Wie denk je wel niet dat je bent, dat je zo tegen iemand praat?' siste ze. 'Dit is verdomme precies waarom ik niet weet wat ik met je aan moet. Het ene moment ben je lief, maar als het even niet gaat zoals meneertje wilt, dan word je gelijk boos. Grow up, Sebastian. Zo werkt het in het echte leven ook niet. Als je een vriendinnetje wilt dat zonder enige ruggengraat zomaar alles doet wat je zegt, dan ben je bij mij inderdaad aan het verkeerde adres, want ik laat mij niet zomaar rond commanderen door jou. Ik betwijfel nu überhaupt of je het wel echt goed wilt maken. Schijnbaar niet, omdat je er steeds weer op terugkomt dat ik een "halfbloed" ben. Als dat zo'n grote afknapper voor je is, waarom ga je dan überhaupt met mij om? Of was het soms allemaal één groot spel voor je? Kijken hoe je het "halfbloed-meisje" voor je kan laten vallen, om vervolgens haar hart te breken? Wel, ik kan je vertellen, you did a pretty damn good job. Ik vin- vond je echt heel leuk. Het is laag om zo maar weg te gaan, vooral als je duidelijk maakt dat je met een meisje het bed in gaat duiken. Of is dat soms wat je ook deed wanneer het tijdens onze relatie niet goed ging?' Terwijl ze dit allemaal zei, trilde ze lichtjes. Ze had geen idee of het was om woede of omdat ze toch niet genoeg had gegeten, maar op dat moment maakte haar dat niks uit.       'Vertel me eerlijk, Sebastian. Denk je daadwerkelijk dat je hoger dan mij staat omdat jij een puurbloed bent en ik niet, dat je daarom beter bent? En ik denk dat jij ook wel weet, dat bij één van de twee antwoordopties, ik je nooit meer wil spreken.' Ze zat zo in haar boze bui dat ze niet doorhad dat ze de jongen nogal tegen de muur had gedreven en dat er niet veel ruimte tussen hen in zat.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

---

---

Sebastian was aan het einde van de aankomsthal gekomen, hij stond op het punt om een van de vele gangen in te draaien totdat iemand hem plotseling bij zijn arm vast weet te nemen. Sebastian heeft in eerste instantie het idee dat het iemand uit zijn Quidditch team betreft — de greep was ferm, krachtig. Echter, de harde klap die hij plotseling tegen zijn wang aan voelt komen, laat hem knipperen van verbazing. Vreemd genoeg blijft de pijn uit, het voelt enkel en alleen verdoofd — totdat de woorden van de sneeuwblonde jongedame voor hem zijn gedachten en hart bereiken.       Gedurende Mari’s woordenstroom kan Sebastian niets anders doen dan haar aan staren met kijkers die tweemaal de grootte hebben dan normaal gesproken het geval is. Zo had hij Mari nooit ofte nimmer gezien. Zo kon hij haar zelfs in zijn gedachten niet voorstellen, al deed hij nog zo ontzettend zijn best. Waar is de lieftallig Mari gebleven die al moeite heeft met het verheffen van haar stem?       ‘. . . Of was het allemaal één groot spel voor je? Kijken hoe je het ‘Halfbloed—meisje’ voor je kan laten vallen om vervolgens haar hart te breken? Wel, ik kan je vertellen — you did a pretty damn good job. Ik vin— vond je echt heel leuk. Het is laag om zomaar weg te gaan, vooral als je duidelijk maakt dat je met een meisje het bed in gaat duiken. Of is dat soms wat je ook deed wanneer het tijdens onze relatie niet goed ging?’       Nu kon Sebastian niet anders doen dan zijn wenkbrauwen naar beneden laten glijden en verontwaardigd naar adem happen. Voorheen was hij bang — bang om Mari volledig kwijt te raken en haar zo in deze staat te zien. Maar nu ze hem van vreemdgaan beschuldigde, voelde hij dat hij zijn handen tot vuisten balde. Dat zou hij nooit ofte nimmer hebben gedaan bij haar — nooit.       ‘Vertel me eerlijk, Sebastian: denk je daadwerkelijk dat je hoger dat mij staat omdat je een Puurbloed bent en ik niet, dat je daarom beter bent? En ik denk dat jij ook wel weet, dat bij één van de twee antwoorden, ik je nooit weer wil spreken.’       Sebastian voelde de muur tegen zijn rug duwen. Geheel onwillekeurig was hij steeds verder naar achteren gegaan terwijl Mari naar voren kwam; ze had hem letterlijk tegen de muur gedreven, en dat was niet goed voor zijn al slechte humeur. Maar hij dwong zichzelf helder te blijven, om haar woorden tot zich door te laten dringen en een antwoord te formulieren. Hij ziet Mari trillen, weet dat het menens is — verdomme, hij voelt de pijn in zijn linkerborstkas omdat hij voelt hoeveel pijn ze heeft.       ‘Dat zou ik nooit doen.’       De vijf woorden zijn een zachte fluistering, nog steeds doelend op het vreemdgaan. Sebastian knippert met zijn kijkers, tracht zichzelf te herpakken — maar gaat uiteindelijk ten onder in de emoties die hij zo hard haat.       ‘Ik heb verdomme nog aan geen ander meisje gedacht terwijl wij samen waren, ze mochten voor mijn part allemaal verdwijnen — want ik had het mooiste meisje van de wereld al in mijn armen en dat was het belangrijkste. Ik — Ik houd verdomme van je en waag het niet om eens nog te denken dat het niets meer was dan een walgelijk spel voor me. Ik snap nog steeds niet hoe het me is gelukt om jou voor me te winnen, om samen. . .’ Sebastian wordt kort overvallen door herinneringen, maar knippert ze met boosheid weg — de wervelende emoties waren op dit moment voldoende om te hanteren. ‘Je weet uit welke familie ik kom, hoe mijn familie over Halfbloeden en Mugglebloeden denkt. Je weet hoe mijn ouders mijn zusje. . . Je weet het als enige hier en alsnog. . .’ Sebastian voelt een vreemde sensatie in zich omhoog komen, prikkende gevoelens achter zijn kijkers die zijn neus laten jeuken. Voordat hij het goed en wel in de gaten heeft, vullen zijn kijkers zich met vocht. Woedend wrijft hij de mouw van zijn mantel over zijn gezicht en laat het vocht verdwijnen, maar de geschrokken uitdrukking op zijn eigen gezicht is met geen mogelijkheid tegen te houden.

---

•

Ash plofte naast me neer, en ging zo liggen dat zijn hoofd op mijn benen lag. Bij de actie voelde ik mijn wangen een tintje roder kleuren dan ze waren, maar ik voelde me niet echt ongemakkelijk. Het was Ash, over wie we het hier hadden, after all. "Well… ik geloof nog altijd dat twee tegenpolen elkaar aantrekken. Misschien ben ik wel narcistisch genoeg om voor mezelf te vallen, maar ik houd toch echt van de bruinharige. Dus als je zin hebt. Ik heb nog geen date voor de bal," Plaagde Aaron, waardoor ik even moest grinniken. Nee, ik zou Ash echt niet met een jongen voor me kunnen zien. Maar daarnaast betrok mijn gezicht een heel klein beetje, aangezien ik ergens hoopte dat de jongen die ik al lang een van mijn beste vrienden kon noemen, mij mee zou vragen naar het feest. Oh well, dat zou toch niet gebeuren. Vrienden zijn vrienden, right? "Ik heb denk ik wel een paar roddels; even denken... die neef van je Alex, is een prima gast, een van mijn vrienden, en - maar dat weet je waarschijlijk al - uitgehuwelijkt aan Gabriella, een beetje een stuck up typetje, en zij heeft dan weer een tweelingbroer; misschien wel leuk voor jou." Hij is misschien wel geinteresseerd... zou misschien wel gek zijn.. hij is ook heel blond.. Misschien geen goede match. Hij zit trouwens wel ook in Hallestrom... coincidence? Maybe. Hmm ja dat zijn wel eigenlijk de roddels van de zomer. Maar inderdaad het feest gaat er misschien verandering in brengen. Dan gebeuren er altijd wel leuke dingen." wist de donkerharige jongen met een grijns op zijn gezicht te vertellen, en ik rolde even met mijn ogen. "Well. Mijn naam is Aaron en stiekem waarborg ik een collectie van chocokikkers, die ik zo nu en dan weg deal voor pikante dreuzel kalenders en strings, maar ach. Zolang niemand het weet, word ik vast niet opgepakt," zei de jongen plagend, en ik kon het niet helpen dat ik moest lachen om zijn "omschrijving" van zichzelf. Mijn gezicht betrok helaas weer toen Ash rechtop ging zitten, mijn benen koud achter latend, en een joint begon te draaien. Toen hij echter een hijs nam en hem aan ons aanbood, trok ik mijn neus op. Hij wist dat ik het niet zo had op dat spul. Dat hij het zelf rookte, dat ging nog wel, volledig zijn keus. Tuurlijk was ik er geen voorstander van, maar ik was ook niet degene die hem irritant bleef aansporen tot stoppen. Maar ik zou het zelf nooit aanraden. Alcohol kon nog wel leuk zijn, maar over het algemeen bleef ik bij elke vorm van verdovende middelen uit de buurt- al was het maar om mijn sportprestaties hoog te houden. Aaron besloot wel een hijs te nemen, en besloot hem aan mij door te geven. Snel gaf ik hem terug aan Ash, "Je weet dat ik een hekel aan dat spul heb," vertelde ik hem dan ook nogmaals, "Ik bedoel, prima dat jij je longen de pest in wilt helpen, maar- as I've said tons of times before- ik wil graag gezond blijven en prestaties op de baan neer blijven zetten." Ik gaf hem een ietwat overdreven glimlach, en haalde vervolgens een hand door mijn haren en probeerde een knoop los te krijgen, wat echter enkel resulteerde in een grotere vormende knoop en mijn hand die half vast zat in mijn haar. "Ben jij dan nog uitgehuwelijkt, Ash, of gebeurd dat alleen bij de 'gezonde' van ons?" merkte de blonde jongen op, waarna ik even moest lachen. Het idee van iemand uithuwelijken klonk vreselijk in mijn oren, en ik had het dan ook ergens wel te doen met Alex en Gabriella, maar het was niet zo dat ik naar ze toe ging lopen van 'aaah, wat zielig voor jullie. Ik hoop dat jullie toch van elkaar gaan leren houden en dat soort shit'. Ik schrok op toen er ineens een quidditch bal vlak naast ons landde en richting ons rolde. De jongen die er met rode wangen achteraan kwam lopen, herkende ik als Nathaniel, en toen hij vroeg om de Quaffle naar hem terug te gooien, strekte ik mijn arm dan ook uit om de bal op te kunnen pakken, en gooide ik hem behendig naar de jongen toe. "Aaron?" rolde er vervolgens over zijn lippen, als in herkenning en verbazing. Dit zorgde er voor dat ik mijn wenkbrauwen even bij elkaar trok in verwarring. Iedereen leek iedereen ineens te kennen. "Sup." hoorde ik ineens, en toen ik zag dat het Kaj was, stond ik op en gaf ik hem een korte knuffel ter begroeting.

[ bericht aangepast op 23 jan 2017 - 12:07 ]

---

take me back to the basics and the simple life

17 • Pureblood • Ranaulph • Chaser & Captain • Common Room • Elea 'Au?' ze heeft haar hand dramatisch op haar borst gedrukt en ik moet mijzelf ervan weerhouden om met mijn ogen te rollen. Ze duwt tegen mijn schouder en het boek valt bijna van mijn schoot af, maar nog net op tijd weet ik het te grijpen. De controle die ik net weer terug heb, begint nu langzaam weer weg te sijpelen. 'Verander het onderwerp nou niet, Dao. Ik weet wel dat je het niet erg vindt om naast me te zitten,' zegt ze, niet echt reagerend op mijn vraag. Het is niet dat ik nou zoveel interesse heb in waar die twee op dit moment uithangen, maar het was al goed geweest als het onderwerp in ieder geval een andere kant op gestuurd was. 'Kom op, nerd, waarom zit je zo graag met je neus in de boeken als je ook met mij kan praten?' vraagt ze dan. Nu kan ik het echt niet helpen; ik rol mijn ogen en kijk haar aan. Ik trek een wenkbrauw op en schenk haar mijn meest arrogante blik.       'Lieve schat, ik begrijp dat je de afgelopen paar weken weer te weinig aandacht hebt gekregen van je familie en dat je die nu weer even in moet houden, maar doe dat bij iemand die echt interesse in je wil tonen. Ik weet dat het lastig is om zo iemand te vinden, maar goed... ik weet zeker dat er vast wel een jongen is die naar jouw zeik verhaal wil luisteren terwijl jij hem berijdt.' Ik schenk haar mijn zoetste glimlach en sla dan de pagina van het boek om. Ik forceer mijzelf om verder te lezen, maar ondertussen is er een gevecht gaande binnenin. Trots voor mijn nare opmerking vecht tegen het gevoel dat dit meisje naast mij aanwakkert. Ik probeer het te negeren en begin aan een nieuwe alinea over The Draft of Living Death. "—... and sleep in them like kings and queens."

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

"Well... ik geloof nog altijd dat twee tegenpolen elkaar aantrekken. Misschien ben ik wel narcistisch genoeg om voor mezelf te vallen, maar ik houd toch echt van de bruinharige. Dus als je zin hebt. Ik heb nog geen date voor het bal." Reageerde Aaron plagerig op mijn monoloog over de roddels van de afgelopen weken.
"Is dit nu een uitnodiging?" Ging ik op hem in. "Lijkt me leuk, alleen moet ik erbij zeggen; ik kan niet beloven dat ik niet met andere dates ga zoenen. Bovendien is gasten tongen niet echt m'n ding.." Kort knipoogde ik naar de jongen.
"‘Well. Mijn naam is Aaron en stiekem waarborg ik een collectie van chocokikkers, die ik zo nu en dan weg deal voor pikante dreuzel kalenders en strings, maar ach. Zolang niemand het weet, word ik vast niet opgepakt." vertelde hij een soort van trots. Aaron na mijn joint aan en nam zelfverzekerd een hijs, al betwijfelde ik of hij het ooit eerder gedaan had. Hij leek net iets te goed opgevoed om hier zelf naar op zoek te gaan. Vervolgens gaf Aaron hem door aan Astrid, al wist ik allang hoe Astrid zou reageren. Zo snel als ze kon gaf ze my precious weer terug aan mij.
"Je weet dat ik een hekel aan dat spul heb," vertelde ze me pinnig. "Ik bedoel, prima dat jij je longen de pest in wilt helpen, maar- as I've said tons of times before- ik wil graag gezond blijven en prestaties op de baan neer blijven zetten." Ze glimlachte overdreven naar me en ging snel met haar handen door haar haren.
"Noted." zei ik, want ik bedoelde het ook helemaal niet vervelend. "Misschien was het dit jaar wel veranderd, je weet wel new year, new you.."Ik haalde mijn schouders op, nam nog een hijsje en leunde weer tegen Astrid aan.
"Ben jij dan nog uitgehuwelijkt, Ash, of gebeurd dat alleen bij de 'gezonde' van ons?" zei Aaron.
Ik grijnsde. "Hmmm.... ook al zouden mijn ouders dat willen, welke ouders zouden er nu mee instemmen dat hun dochter zou gaan trouwen met mij?" zei ik lachend. "Nee, denk dat ze weinig succes zouden hebben. Maar het is ook totaal niet gebruikelijk in onze familie."

Ons gesprek werd onderbroken door een Quaffle die als een ongeleid projectiel op ons af kwam. Nathaniel kwam op ons afgelopen en vroeg de bal terug. Behendig slingerde Astrid de bal richting de jongen. Nathaniel nam ons allen even in zich op en keek toen naar Aaron: "Aaron?" vroeg hij dan ook, alsof de jongens elkaar al eerder hadden gezien.
"Sup." Nu was ook Kaj erbij komen staan.
"Lekker spel, Nathaniel, Kaj." Zei ik plagerig. "Hopelijk spelen Molokov en Ranaulph in onze eerste wedstrijd tegen elkaar ook zo." Het was niet gemeen bedoeld, maar het laten kon ik ook niet; het was een inkoppertje. Relaxt lag ik tegen Astrid aan en wachtte op hoe het gesprek verder zou gaan lopen. Ook was ik wel benieuwd waar Aaron en Nathaniel elkaar van kenden.

---

"Voor mij ben je perfect Sas, you know that." Gus knipoogde naar me en ik was blij, want het feit dat hij het wist op te brengen om iets positiefs te zeggen, betekende heel veel voor me. "Dus ik stel voor dat we deze eetzaal eens gaan verlaten, niet?" stelde hij vervolgens voor.
"Lijkt me een heel goed plan." Gus liet mijn hand los en stond op, om vervolgens zijn jasje recht te trekken. "Zin om ons te vergezellen of heb je andere plannen?" vroeg Gus aan Alex.
"Ik heb geen andere plannen." Alex grijnsde naar Gus. "... maar ik weet wanneer ik te veel ben. Ik zal jullie alleen laten." Plagerig knipoogde hij naar ons en verliet toen de zaal.
Ik wendde me tot Gus. "Gus....?" begon ik vragend. "Denkt Alex dat er iets tussen ons speelt?" ik ginnikte kort. "Denk je dat meer mensen dat op school denken? We zijn wel echt heel erg veel samen, he.." Niet dat het ook maar iets zou uitmaken, Gus was mijn beste vriend en ik was gek op hem, dus ik was niet echt van plan om minder tijd met hem te gaan doorbrengen.
"Wel soepele actie van je, nu hebben we eindelijk even wat rust. Ik vond het afgelopen uur met die twee al heftig, laat staan de hele zomer... zoals jij hebt moeten doorstaan." Het moest gezegd worden, want het was niet gek dat Gus van de spanning gek zou worden. "Heb je zin in vanavond? Ik wil wel samen een boterbiertje of twee drinken hoor."
Ik stond nu ook op om Gus te vergezellen, waar we heen gingen had ik echter nog geen idee van.