[RPG] [300] A Modern Marauders Story [SPEELTOPIC] [3] - Speeltopics

Same school, same story, same characters, different time; a Modern Marauders Story.

Kerst is voorbij. Een nieuw jaar is aangebroken. De vier vrienden - James, Sirius, Remus en Peter - staan klaar om zoals in het originele verhaal de boel op stelten te zetten. Hogwarts is echter wat veranderd; er zijn geen uilen en geen perkamentrollen, alles gaat nu via het internet! In dit RPG kan je uitvinden hoe het zou zijn als de Marauders nu geleefd zouden hebben.

Dit is een doorstart van het RPG Modern Marauders, we doen dit zodat het ook voor andere makkelijker is om mee te doen.

speeltopic • rollentopic • praattopic

‘Laten we je nu maar naar bed brengen,’ mompelde ze zachtjes en ik glimlachte naar haar. Ze sloot de deur naar mijn kamer achter ons. ‘Dank je dat je dit allemaal geregeld 'ebt, Caleb.’ Er verscheen een blos op mijn wangen en ik liet mij door haar meevoeren naar mijn bed. Ze duwde mij zachtjes op mijn bed en ik liet me een beetje lomp op het matras neervallen. Haar zachte lippen drukte ze in mijn kruin en er verscheen een tevreden glimlach op mijn gezicht terwijl mijn ogen dichtvielen. ‘Iek ben zo terug.’ Iet wat gealarmeerd schoten mijn ogen weer open en keek ik toe hoe ze wegliep. Gelukkig kwam ze al snel weer teruglopen met een glas water en een schoonmaak emmer. Een stomme grinnik verliet mijn lippen en ik kwam wat overeind. Ergens voelde ik me wel een beetje misselijk, maar een emmer was nergens voor nodig... toch. Ze reikte me het glas water aan. ‘Drink op.’ Ze ging naast me zitten en wreef over mijn rug. Twijfelachtig keek ik naar het glas. Ik had eigenlijk totaal geen dorst en mijn maag voelde al zo onrustig. Toch besloot ik eens even een brave Caleb te zijn en ik nam een oaar grote slokken van het water. ’Moet iek iemand voor je halen? Scarlett of Castor of Maia? Of wil je iets drinken of eten?’ Ik schudde mijn hoofd en ik trok Lana op mijn schoot en tegen mijn borst.
      ‘Ik ben misselijk,’ mompelde ik zielig en pruilde. ‘Ik wil nu gewoon Banana knuffelen.’ Ik ging liggen en trok Lana in mijn armen. ‘Ik hou van je.’ Mijn ogen werden zwaar en ik gaapte, maar ik wilde niet slapen. ‘Ik ben moe.’

Ik kreeg eigenlijk maar weinig mee van wat er zich nu afspeelde in mijn dorm, alles was voor mij nu één grote waas. Mijn ogen konden elk moment dichtvallen en misschien had ik toch iets te diep in het glaasje gekeken. Waarom ook alweer? Ik voelde twee handen op mijn lichaam, die me ontdeden van mijn kleren. Ik giechelde en deed mijn ogen open en zag dat het Lana was. Wilde ze mij zo graag? Ik grijnsde een beetje schaapachtig naar haar en wilde haar arm pakken om haar weer in mijn armen te trekken, toen ze wegliep. Ze kwam terug met een broek.
      ‘'ier trek deze maar aan voordat je gaat slapen.’ Braafjes deed ik wat ze me vroeg, hoewel ik nu niet goed begreep wat ze nu wilde, wilde ze mij toch niet? ‘En 'et is misschien ook slim als je eventjes nog een glas water drinkt.’ Met tegenzin dronk ik nog een glas water voor ik weer ging liggen. Lana de eenhoorn kwam naast mij liggen en ik wikkelde mijn armen om haar heen. Ze voelde lekker zacht aan en ze rook bovendien ook heel lekker – zoet, zoals rozen. Lana Banana, prinses van de eenhoorns. Mijn Lana. Ik grinnikte bij de gedachte en keek Lana geamuseerd aan ‘Beter?’ Ik knikte en krulde mijn lichaam tegen dat van de hare aan. ‘Je ziet er wel 'eel lief uit.’ Ik glimlachte afwezig en voelde haar lippen op die van mij. ‘Probeer maar wat te slapen... oké?’ Ik hield mijn ogen amper open.
      ‘Blijf jij dan wel hier,’ vroeg ik gelijk bezorgd en keek haar aan. ‘Banana?’

Kreunend werd ik wakker en keek om mij heen. Ik had het verdomde koud en mijn rug deed pijn. Geen wonder, gezien ik naast mijn bed in slaap was gevallen in plaats van in mijn bed. Stijf als een hark kwam ik overeind en rekte ik me even uitgebreid uit. Een zeer oncharmante en luide geeuw verliet mijn mond. Gelukkig was ik alleen, anders had ik nu waarschijnlijke hele judgy blikken toegeworpen gekregen. Sommige mensen deden nou eenmaal aan powernaps... ik blikte op mijn telefoon, het was al laat in de avond, praktisch middernacht, terwijl ik rond lunchtijd was gaan slapen. Langdurige powernaps.
Om van mijn stijfheid en de kou af te komen besloot ik een overdreven lange en milleu-onvriendelijke douche te nemen. In de douche was ik bijna weer in slaap gevallen. Bijna. Eenmaal uit de douche schoot ik in een zwarte jumpsuit en besloot ik nog een bezoekje te brengen aan het feest dat werd gegeven door Scarlett. In de Ravenclaw Common Room kreg ik wél die judgy blikken toegeworpen en niet begrijpend keek ik naar beneden. Was er iets mis met mijn out– oh. Mijn jumpsuit zat binnenstebuiten én achterstevoren. Geen idee hoe ik dat voor elkaar had gekregen zonder vervolgens iets te merken, maar goed. Zuchtend liep ik weer terug naar mijn kamer, waar ik het kledingstuk opnieuw aandeed – en nu wél goed om.

Eenmaal op het feest keek ik een beetje de ruimte rond. Aardig feest hoor Scar. Gewoon een typisch feest met zuipende tieners die last hadden van te veel hormonen, dat viel ook duidelijk te zien. Mijn aandacht werd getrokken door een trio kneuzen die stonden te 'dansen' met elkaar alsof hun leven ervan afhing. Vanaf hier zagen hun danstechnieken er niet heel indrukwekkend uit. Ik kwam wat dichterbij en herkende nu Sirius – uiteraard –, James – dat verklaarde een hoop – en Frank. Ik rolde met mijn ogen en keek toe. Uitslover.

hufflepuff | year 6 | muggleborn | Ollie

ravenclaw | year 6 | pureblood | Sirius, James, Alice

Lana kniktte en een soort opluchting overspoelde mijn lichaam. Tevreden en gerustgesteld trok ik haar lichaam nog wat dichter tegen mij aan en de dekens wikkelde ik nog wat beter om onze lichamen heen. Het was eigenlijk niet heel koud in mijn kamer, maar ondanks de verwarming die aanstond, kreeg ik het maar niet warm. Ik rilde en wreef ongemakkelijk over mijn buik, die ontzettend onrustig deed. Ik voelde me ontzettend misselijk en sloot mijn ogen, wat overigens echt geen steek hielp. Het had eerder een tegenovergesteld effect.
      ‘Maak je geen zorgen, Cal,’ mompelde Lana, ‘ik zal bij je blijven als je dat wil.’ Ik keek Lana haast angstig doch opgelucht aan en voelde haar lippen op de mijne. ‘Wat is er?’ Ik schudde mijn hoofd en haalde mijn schouders op. Ik wist niet hoe ik het moest uitleggen, maar Lana moest nu niet weggaan, ik wilde niet alleen zijn. Niet nu. Vlarden van wat er deze avond was gebeurd spookten door mijn hoofd en mijn gezicht vertrok. Een verloren traan rolde over mijn wang en ik sloot mijn ogen opnieuw.
      ‘Beloof me alsjeblieft gewoon dat je niet weggaat... ik wil niet alleen zijn,’ fluisterde ik beschaamd en keek naar beneden. Ik speelde wat met de stof van Lana's onesie en gluurde toen weer naar haar. ‘Je bent een lieve eenhoorn prinses, Banana,’ mompelde ik zachtjes.

‘Ter ere van het nieuwe jaar, heeft ze mij verteld,’ begon Jonathan en ik knikte langzaam. ‘Nou ja, het zou kunnen dat het ter ere van mij zou zijn, maar dat hoeft van mij allemaal niet hoor. Niet aandacht zou dan echt verkeerd verdeeld zijn, ik ben niet zo interessant.’ Ik grinnikte en schudde mijn hoofd. Ik nam een slok van mijn drankje.
      ‘Volgens mij is het een combi van beide, ze wilde jou dolgraag aan wat mensen voorstellen,’ vertelde ik.
      ‘En ja, volgens mij wel, ik hoop het.’ Ik fronsde bij dit antwoord en hield mijn hoofd een tikkeltje scheef. Hoe wist je niet of je meer was dan gewoon een vriendschap of een flirt. Aan de andere kant, het was Scarlett en dat meisje was vrij ingewikkeld, dus misschien waren zij en Jonathan geen uitzondering.
      ‘Blake en ik,’ zei lake met een glimlach en ze prikte me in mijn wang. Ik rolde met mijn ogen en grinnikte, hier had je de geheime wijsneus, hoor, die zich in Blake schuilde. ‘Niet ik en Blake, Blake en ik. Net als bij seks, Jase, de ander moet altijd eerst komen voordat je zelf mag.’ Blake stak haar tong naar mij uit en ik deed hetzelfde naar haar toe. Ik drukte snel een kusje op haar lippen.
      ‘Oké, oké madame, Blake en ik,’ corrigeerde ik mezelf. ‘Volgens mij houd ik die volgorde wel altijd braafjes aan, toch?’
      ‘Wij gaan zo even naar buiten. Gaan jullie mee? Tenzij je het risico wilt lopen om gepakt te worden en gewoon binnen wilt blijven.’ Blake keek naar Scarlett, alsof die ooit 'nee' zou zeggen op iets wat tegen de regels was. Ik blikte nieuwsgierig naar Jona en vroeg me af wat voor type hij was. Ik had via Blake begrepen dat Jona vrij beschermend was over Scarlett, maar ik kon dat ook zijn over Blake – dus ik was benieuwd.
      ‘Ja tuurlijk.’ Ik glimlachte naar Jona en sloeg een arm om Blake's schouder heen. Mijn oog viel op de beeprong tafel.
      ‘Wat als we eerst een potje meespelen voordat we naar buiten gaan?’ stelde ik voor en keek Blake met een glimlach aan.