• ★ MELROSE HIGH ★




    STORY
    Melrose High is een middelbare school zoals geen ander. Onder de leerlingen spelen er veel zaken die bij het puberleven horen. De één streeft naar populariteit, de ander naar de beste cijfers. Er lopen werkelijk alle soorten leerlingen rond, van de cheerleaders tot de gevreesde drugdealers. De dienst wordt uitgemaakt door de succesvolle atleten van de school, zij bepalen de norm. Bezwijk jij onder de druk van medestudenten of weet jij je eigen weg te gaan op deze hectische school?


    MELROSE HIGH
    Stad: Melrose (fictief) | Omschrijving komt nog
    Staat: California
    Grades: Freshmen (14-15 jaar), sophomores (15-16 jaar), juniors (16-17 jaar) en seniors (17-18 jaar)
    Schoolkleuren: geel en groen
    Sportteams:
    — Football: The Wolves. De jongens moeten hier try-outs voor doen, omdat het zeer populair is.
    — Cheerleaders: The Vipers. De meisjes moeten hier try-outs voor doen, omdat het zeer populair is.
    — Overige sporten: Zwemteam, dansteam, atletiek, honkbal en basketbal
    Schoolclubs: Dramaclub, schoolband, schaakclub


    ROLLEN
    Naam • Grade • User • Status • Pagina
    Naam:
    Leeftijd:
    Grade:
    Status:
    Innerlijk: Graag meer dan alleen steekwoorden
    Uiterlijk: Probeer om geen dertigjarigen te gebruiken voor het uiterlijk van een zestienjarige
    Geschiedenis:
    Relaties: Geen toekomstige liefdesrelaties afspreken, vriendje en vriendinnetje mag wel zolang je maar geen ORPG gaat spelen
    Extra: Hobby's, clubs/sportteams, likes, dislikes etc.

    Mannen VOL
    — Isaiah Da Costa • Junior • Yugen • Wallflower • Diego Barrueco • 1.08
    — Caleb Montana • Senior • Horvath • Drugsdealer • Daniel Bederov • 1.05
    — Gus Charles Kingsley • Senior • Ziegler • Quarterback • Tim Borrmann • 1.07
    — Cristiano Ignazio Barone • Senior • Desierto • Badboy • Zayn Malik • 1.02
    — James Archibald MacTavish • Junior • PeterMaximoff • Weirdo • 1.11
    — Dallas Corey Eathons • Senior • Jughead • The athletic guy • Joe Collier • 1.11
    — Owen Cameron Green • Grade • Griffel • Geek • 1.11
    — Luke Isaac Hughes • Senior • Wemel • Rebel • 1.10
    — Osckar Chambers • Senior • Perrfect • Vreemde vogel • Olly Alexander • 1.10
    — Vincenzo Santino Alesi • Senior • Zelda • Jock • Stephen James • 1.10
    — Michael Gabriel Sherman • Senior • Griffel • Status • 1.11
    — Jeremiah Bodhi Geauxinue • Senior • Greenlight22 • Pitcher • Lucky Blue Smith • 1.10
    Vrouwen VOL
    — Kamryn Montgomery • Junior • Ziegler • The new girl • 1.11
    — Cassie Da Costa • Junior • Desierto • Cheerleader captain • 1.09
    — Stacey Sara Hale • Junior • Sunrises • Cheerleader • Baskin Champion • 1.10
    — Juniper Lia Ahearne • Senior • Marlow • Rebel • Faceclaim • 1.11
    — Roxy Sayen Pierce • Senior • Dougal • Bitch • Kimmy Schram • 1.06
    — Ayden Reynolds • Senior • McCrory • Gangbitch • 1.07
    — Aliz Nicola Harrington • Senior • Brinvi • Status • Taylor Hill • 1.10
    — Jacinta Isabelle Fray • Senior • Faolan • Dancer • 1.07
    — Libby McKenna • Senior • Ameliorate • Hippie • 1.11
    — Charlie Kate Green • Senior • Wemel • Punker • 1.11
    — Sofia Maria Edwards • Senior • Zelda • Rapper • 1.11


    REGELS
    — In deze RPG gelden de huisregels van Quizlet
    — Je schrijft een post van minimaal 300 woorden
    — Maximaal drie personages per persoon met verschillende geslachten en statussen
    — Geen perfecte personages
    — Nieuwe topics worden gemaakt door mij, tenzij anders aangegeven
    — Bespreek relaties en overige zaken in de praattopics
    — Heb je een vragen? Stel ze gerust
    — Have fun!

    Let op! Op dit moment geldt er de 4 post regel. Dat wil zeggen dat je minstens 4 posten wacht nadat jezelf gepost hebt, alvorens je weer een post mag plaatsen. Dit om te voorkomen dat de RPG bij de start al meteen in een sneltreinvaart schiet.


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    ROXY SAYEN PIERCE
    "I like to make people who hate me, hate me even more."


    18 • SENIOR • BITCH • LOCKERS • GUS & CALEB

    Ik zeg Gus gedag als ik weg wil lopen, maar voor ik het weet, voel ik een paar armen om me heen en ik herken deze geur — wiet gemengd met een heerlijke cologne — maar al te goed. Niemand verder zou het wagen om zijn of haar armen zo om me heen te slaan, dus eigenlijk zou het ook maar één iemand kunnen zijn: Caleb.
          'Hey, babe. Klaar voor de sinussen? Of heb je zin om wat anders te leren?'
          Ik draai me nu om in zijn armen en ik houd mijn hoofd schuin waarna ik zijn handen van mijn lichaam haal en mijn armen over elkaar heen sla. Nee, ik ben niet zo makkelijk. Ik daag Caleb graag uit en ik weet hoe hij dat vindt. Het windt hem op, stiekem. Zelfs midden in de school. Hij windt er geen doekjes om. Alleen maar condooms. He he.
          'Jij mij iets leren?' vraag ik hem uitdagend. 'Ik denk niet dat jij mij iets kan bijbrengen, babe,' zeg ik net zo uitdagend. De bel is allang gegaan voor het begin van de les, maar ik moet zeggen dat ik het niet zo zonde van mijn tijd vind als ik opsta voor een beurt met Caleb dan voor een of andere saaie wiskundeles om half negen 's morgens. 'Tenzij je in de afgelopen dagen een compleet nieuw standje hebt bedacht, is er niets dat ik nog niet ken.' Ik til mijn hand op en plagend streelt mijn vinger langs zijn baardje heen. Dat vind ik heel aantrekkelijk bij jongens en mannen: zo'n baardje. En Caleb is gewoon aantrekkelijk, dat kan niemand ontkennen. Zelfs lesbiennes zullen hem nog wel leuk vinden, denk ik. Gelukkig voor mij zijn zowel Caleb als ik hetero.
          Ik lach eventjes en doe een stapje achteruit. De uitdagende blik in mijn ogen blijft aanwezig en ik knipoog een keer. 'Moet je je ex-vriendinnetje weer vergeten, hm?' vraag ik zachtjes, zodat het nóg een tikje uitdagender wordt. Ik weet dat zijn hoofd nog altijd bij Aliz zit, maar ik durf te wedden dat hij haar best kan vergeten. Ik ben veel leuker. Duh.

    [ bericht aangepast op 11 maart 2017 - 18:32 ]


    I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

    DALLAS COREY EATHONS

    Senior • the athletic guy • 19 • Lockers dressing room • Jacinta Gus & Vince

    ’Natuurlijk ga je ook, wat is een feest zonder Dallas,’ Jacinta weet licht te grijnzen, waarop Dallas de kans niet kan laten schieten om zijn schouders, iet wat uit de hoogte, op te halen en zijn donkere poelen voor een kort moment naar boven te richten. Blijkbaar was het iets wat meerdere mensen opviel, gezien Dallas deze uitspraak vaker voorbij had horen komen. Dallas kan het echter niet ontkennen, omdat hij wel degelijk zijn ogen en oren openhoud wanneer het aan komt op feestjes. Vandaar dat hij ook vaak van de meesten op de hoogte is, alleen de details willen zijn oren nog wel eens voorbij glippen.
          ‘Niets, helemaal niets, natuurlijk!’ Dallas weet haar opnieuw met een glimlach aan te kijken, nadat een korte grinnik zijn mond heeft verlaten. Hij hield van feestjes, ondanks het feit dat hij over het algemeen niet zo veel alcohol meer weet te nuttigen, gezien hij op zijn gezondheid let. Daarbij maakte dit voor Dallas niet veel uit, gezien hij zich zowel met als zonder alcohol wist te vermaken en zijn amuserende gedrag wist te vertonen. Ook op het gebied van spraakzaam zijn, veranderde er niet zo veel met alcohol in zijn lichaam, hij bleef toch wel gesloten. Echter, heeft hij zich na het nieuws van zijn moeder eenmaal goed lam weten te drinken. Dit resulteerde in Dallas die met een wildvreemde – hij meende, een dakloze - over dit voorgeval heeft gepraat, iets wat uitermate zelden is. Dallas heeft zelfs zijn beste vrienden – Aliz en Caleb – niet op de hoogte gesteld van dit nieuws, alhoewel zij uiteindelijk via een andere weg deze informatie wel hebben weten te verkrijgen.
          ’Weet je ook al met wie je gaat?’ De nieuwsgierigheid klinkt door in haar stem, maar eerlijk gezegd had Dallas hier nog niet helemaal over na gedacht. Zijn buurmeisje en tevens beste vriendin schiet als eerst door zijn gedachte heen en hoewel de meesten het misschien apart zouden vinden om haar op dit moment te noemen, gezien zij tegelijkertijd de beste vriendin van zijn ex is, ziet Dallas hier het probleem niet van in.
          ’Ik zat er aan te denken om met Aliz heen te gaan,’ antwoord Dallas terwijl hij zijn handen omhoog weet te brengen om beide hengels van zijn rugtas beet te pakken en zijn elle bogen zo in de lucht laat hangen. ‘Lekker dichtbij, maar misschien heeft zij wel andere plannen.’ voegt hij toe, wanneer zijn gezichtsexpressie een bepaalde nonchalance uit weet te stralen, iets wat hem vaker weet te sieren. Als dit al sieren te noemen valt, niet iedereen denkt er zo over.
          Dallas lijkt niet op te kijken van de bel die enkele seconden geleden zijn entree heeft gemaakt en zijn trommelvliezen van slag weet te brengen. Voor een moment worden zijn poelen afgeleid door de stoet aan junioren die van het ene op het andere moment als een mierennest door de gang heen krioelen en zijn schouder zo af en toe aan de kant weten te beuken. Echter geeft Dallas hier niet zo veel om en weet hij stug te blijven staan. Zelfs wanneer hij in het midden van deze menigte had gestaan, had hij er weinig om gegeven en was hij, wanneer nodig, gewoon stil blijven staan.
          ’Jij hebt toevallig geen gym, hé?’ Dallas springt met zijn blik van haar ene, naar haar andere oog waarna hij haar al snel een glimlach schenkt en haar lichtjes heen en weer schud met de hand die hij op haar schouder heeft neergelegd. ‘Ik spreek je,’ zegt Dallas terwijl hij zijn hand van haar schouder af laat glijden en aanstalten maakt om zich door de menigte heen te banen.
          ’Oh – bijna vergeten,’ hij neemt een pauze van enkele seconden om zich weer wat naar haar te draaien. ‘Als je mee wilt, ben je natuurlijk altijd welkom.’ vervolgt hij waarna hij haar onbewust een subtiele knipoog weet te schenken om vervolgens tussen de mensen door te verdwijnen.
          Dallas weet een paar geïrriteerde blikken op te vangen wanneer hij zijn mobiel uit zijn zak weet te peuteren en daarbij een enkel persoon een stoot weet te geven met zijn elle boog. Echter, doet Dallas geen moeite om er ook maar op de een of andere manier op te reageren en gaat hij stug door met hetgeen wat hij van plan was te doen.

    To Aliz: Half 9 bij jou, zorg dat je klaar staat.


          Hij weet nog een paar overdreven glimlachende smileys naar haar toe te sturen, voordat hij met zijn schouder de deur van de jongens kleedkamer open weet te duwen. Met zijn gedachte nog bij zijn mobiel, loopt hij de kleedkamer binnen om een plek te vinden zonder echt aandacht te besteden aan de personen aanwezig.
          Dallas heeft er echter al snel spijt van wanneer hij wel zijn ogen door de groep laat glijden en Vince en Gus al snel in het vizier heeft gekregen. Zijn wenkbrauwen weten kort omhoog te gaan, maar verder maakt hij geen woord aan ze vuil. Voor een moment grabbelt hij in zijn rugzak, de plek waar hij op de een of andere manier alles in weet te stoppen, totdat hij zijn korte broek en shirt eruit heeft weten te vissen.
          'Caleb is zeker niet van plan te komen?' weet Dallas op een afstandelijke manier uit te brengen, terwijl hij zijn fel roze sportschoenen uit zijn tas weet te halen. Hij doet de moeite niet om een blik te werpen op Vince wanneer hij de woorden tot hem heeft gericht, maar gezien Caleb zijn beste vriend is, zal hij vast wel weten dat Dallas tegen hem spreekt.


    [ bericht aangepast op 12 maart 2017 - 14:58 ]


    'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'




    MICHAEL 'MICAH' GABRIEL SHERMAN

    Bully/punker/jock , With Charlie, On his way to school

    🐭




        ‘Ik zou het niet weten, ik denk dat ik een verloren hoopje Charlie zou zijn.’ Zei ze met een diepe zucht waardoor ik haar voor een seconde bezorgd aankeek maar besloot dat er niets aan de hand was. ‘Hmm tegen mij–’ begon Charlie op mijn opmerking en prikte haar vinger tegen mijn borst aan ‘–ben je anders behoorlijk lief hoor, Mouse.’ knipoogde ze en ik trok een quasi zieke grimas op mijn gezicht en stak even mijn tong naar haar uit. We leken net één klef stelletje en bij het woord ik en lief voelde ik mijn maag al keren, only for Charlie. ‘Als ik niet beter wist zou ik bijna denken dat we een stelletje zijn, wat een klef gedoe,’ zei de blondine die mijn gedachten leek te kunnen lezen en ik lachte even. " Ja laten we lekker iedereen misselijk maken met onze klefheid." zei ik met een wenkbrauw wiebel.
          ‘Hm we kunnen blijven staan kleffen als een nep stelletje – hoewel we beiden weten dat we natuurlijk al lang getrouwd zijn en ons derde kind verwachten–’ Zei Charles die haar arm nonchalant over mijn schouder had gelegd wat wel een grappig zicht was gezien de blondine een stuk kleiner was dan ik. ‘–of we gaan eens even braaf doen. We hebben nu wiskunde. Als de les stom is kunnen we altijd nog een slap excuus gebruiken om aan de les te ontsnappen.’ zei ze en even vertrok mijn grijns al verliet een zucht toch mijn lippen. "Best, dan kunnen we lekker de nerds voor ons pestten." zei ik met een geamuseerde grijns, het was hilarisch om spitballs te spugen naar de vervelende nerds voor je en wie de teacher wist te raken zonder opgemerkt te worden die kreeg altijd een gratis fles booze.
    Al slenterend liep ik de school binnen en liep tegen enkele Juniors aan die ik een flinke duw haf zodat ze aan de kant gingen. Eens we dan ook bij het lokaal kwamen keek ik iets verveeld naar het lokaal en daarna naar Charlie. Achteraan stonden nog enkele lege bankjes dus sleurde ik mijn beste vriendin dan ook naast me neer, dumpte nogal hardhandig mijn rugzak op de grond waarbij ik wat hoorde kraken, hoogstwaarschijnlijk mijn zoveelste rekenmachine en plofte met tegenzin neer op één van de stoelen. " Nog één jaar in deze hellhole"





    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    Caleb Montana

    Senior • 18 • Dealer • Alcoholic • Roxy @ Lockers

          Slechts door de gekleurde lokken van de jongedame in mijn armen, voelt Caleb zijn gemoedstoestand vele malen verbeteren — Roxana Pierce was als een zonnestraal op een regenachtige dag. Grijnzend kijkt Caleb enigszins omlaag omlaag nadat de jongedame zich om heeft gedraaid en uit zijn armen heeft gewurmd — op zich al een hele prestatie op zich.
          ‘Wil jij mij iets leren? Ik denk niet dat jij mij iets kan bijbrengen, babe. Tenzij je in de afgelopen dagen een compleet nieuw standje hebt bedacht, is er niets dat ik nog niet ken.’
          Caleb blijft roerloos staan op het moment dat hij Roxy’s vingers langs zijn stoppelbaard voelt glijden, hij had de aanraking van een jongedame al enkele dagen moeten missen en het deed hem veel goed — zijn gedachten gingen al gauw niet meer naar haar, maar naar deze nieuwe haar voor hem. Calebs kijkers glijden al gauw over Roxy’s lichaam, wat weinig verhullend is in de outfit die ze vanmorgen heeft uitgekozen.
          ‘Moet je— je ex—vriendinnetje weer vergeten, hm?’
          Het afkeurende, grommende geluid uit Calebs keel laat hem enigszins schrikken, maar dat wordt al gauw verdwenen door de gevoelens van de jacht die hem overspoelen. Roxy hield ervan om hem uit te dagen, maar Caleb had vandaag geen tijd voor al haar spelletjes — hij wilde afleiding, en wel nu.
          ‘Speel niet met vuur, Rox.’
          Caleb zet een grote stap naar voren, plaatst zijn handen opnieuw op Roxy’s heupen en duwt haar zo met haar rug tegen de kluisjes. Voor een klein moment vernauwen zijn kijkers zich tot spleetjes, de wiet zorgde ervoor dat alles wat langzamer ging dan normaal gesproken en hij dacht na over wat nu te zeggen.
          ‘Ik waarschuw je. Ik ben niet in de mood om spelletjes te spelen. Ik wil. . . Ik wil jou, oké? Ik ga je niet smeken op m’n knieën. Ik weet dat je hier niet voor niets staat,’ fluistert Caleb in Roxy’s oor, waarna hij zijn lippen zachtjes tegen haar nek drukt. Roxy hield van seks zonder gevoelens, maar Caleb wist ondertussen dat ze wat soft spots had waarmee hij haar kon laten doen wat hij maar wilde.
          ‘Paars staat je goed,’ murmelt Caleb grijnzend als hij zich even terug trekt en een lok van haar haren tussen zijn vingers neemt. Speels geeft hij er een rukje aan, waarna zijn hand direct terug glijdt naar haar middel, waar zijn vingers zacht draaiende bewegingen maken over haar huid. ‘Zin om mee te gaan naar huis? Of. . . Zou je wat spannenders aan durven?’


    •


    Jamie
    James Archibald MacTavish || 16 || Junior || Weirdo || Writing notes to the new girl || Engels
    Na even te hebben gezeten en gelezen, hoorde ik de bel gaan, wat betekende dat het tijd was voor les. Met een zucht stopte ik mijn boek terug in mijn tas en hing die om mijn schouders. Ik had Engels, een vak waar ik veel interesse in had, maar door mijn accent en het feit dat ik door mijn ouders sommige dingen toch wel anders noemde, bervorderde mijn cijfers zeker niet, laat staan mijn zin in het vak. Toch liep ik maar richting het lokaal en liet me daar achterin aan een tafeltje zakken. Mijn spullen legde ik op tafel en haalde een potlood van tussen de riem van mijn kilt vandaan. Nu pas viel mij een meisje met rode haren op die voor mij zat, een stoeltje wat meestal leeg was. Van de achterkant kon ik weinig over haar zeggen, maar ik hoopte dat de rest nog maar weinig op haar had ingesproken, zodat iemand mij in elk geval zou mogen. Nu had ik Jem, natuurlijk, maar iets meer positieve interacties waren wel fijn, al ging ik mijzelf niet veranderen. Ik was wie ik was, en mensen mochten me erom of niet. Ik keek naar de docent en speelde een beetje met mijn potlood. "Meneer MacTavish. Zou u degelijk willen gaan zitten?" Ik rolde met mijn ogen en ging rechtop zitten, maar sloot mijn benen niet. Een stuk stof hing netjes voor alle delen die bedekt moesten worden, dus ik ging ook echt niet meer doen dan dit. Als hij wilde dat ik dat deed, zou hij moeten toegeven dat hij onder de tafeltjes keek, en daar had ik mijn weerwoord voor klaar liggen. Gelukkig rolde hij alleen nog maar met zijn ogen. Zelf keek ik weer naar het meisje voor me. Ik wist niet wie ze was, maar dat kon gelukkig snel veranderen. Daarbij wist ik hoe het was om nieuw te zijn en alleen te zitten, en dat verdiende niemand. Ik scheurde een pagina uit mijn schrift er schreef er zo duidelijk mogelijk, wat lastig was met mijn hanenpoten, op:
    Hi. Ik ben Jamie.
    Ben je nieuw hier?
    Samen lunchen?

    Hierna vouwde ik het papiertje op en gooide het met een boogje op haar tafel toen de docent zijn rug naar ons keerde. Hierna ging ik weer terugzitten en wachtte tot de les echt zou beginnen.


    Bowties were never Cooler

    ROXY SAYEN PIERCE
    "I like to make people who hate me, hate me even more."


    18 • SENIOR • BITCH • LOCKERS • CALEB

    'Speel niet met vuur, Rox,' zegt hij en hij drukt me dan dwingend tegen de kluisjes aan. Ik vind het juist leuk dat Caleb af en toe snel op zijn teentjes getrapt is en dat hij af en toe een beetje boos is, dat doet hem goed in bed, namelijk. Ik wil nog een opmerking maken dat ik juist vandaag mijn aansteker in mijn tas heb laten zitten, dus dat ik niet met vuur kan spelen, maar ik slik de woorden in. Volgens mij heeft hij ook al wel wat gerookt en dat is te merken, maar dat vind ik niet zo erg. Ik kan ook wel wat gebruiken, maandagmorgens zijn zo niet mijn ding. 'Ik waarschuw je... Ik ben niet in de mood om spelletjes te spelen. Ik wil... Ik wil jou, oké? Ik ga je niet smeken op m'n knieën. Ik weet dat je hier niet voor niets staat.' Hij drukt dan zijn lippen in mijn nek en vrijwel meteen zinken mijn boventanden in mijn onderlip. Na zoveel keer weet hij veel zwaktes van mij en deze staat zeker in de top drie. Hij complimenteert me met mijn haar en dan vraagt hij me of ik mee naar zijn huis ga of dat ik wat spannenders wil. Ik denk dat hij me zo ondertussen wel goed genoeg moet kennen om te weten dat ik voor iets spannends altijd wel te porren ben.
          Ik trek hem daarom wat meer naar me toe en ik druk mijn lichaam tegen dat van hem aan. Dat docenten dit kunnen zien, maakt me niet uit. We zijn tieners met gierende hormonen en weet ik het allemaal, dit horen wij te doen. Dus als we besluiten seks te hebben in de gangen, doen we dat. Anders moeten ze maar weer meisjes- en jongensscholen instellen. 'Lieve, lieve Caleb...' begin ik mijn zin tergend langzaam. Mijn vingers glijden over zijn borst heen en blijven uiteindelijk bij de riem van zijn broek hangen. Ik grinnik kort. 'Ik weet niet eens of je nog thuis geraakt met zo'n strakke broek.' Ik richt mijn ogen op hem en een lieve maar uitdagende glimlach staat rond mijn lippen. Hij redt het echt niet als hij nu al zo gek wordt, en ik heb nog amper wat gedaan. Hij zou eens moeten weten wat ik kan doen. Goed, dat weet hij natuurlijk al, maar dat maakt voor nu even niet uit. Ik kan hem met enkel woorden gek maken, ik kan hem met een paar aanrakingen klaar laten komen en god, wat geniet ik daar toch altijd van. 'Wat voor... spannends had je in gedachten, meneer Montana?'


    I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

    Charlotte 'Charlie' Kate Green
    “Cutting class for the thrill of it – getting drunk on the past we were livin' in.”



    ‘Best, dan kunnen we lekker de nerds voor ons pesten,’ zei Micah met zijn signature geamuseerde, arrogante grijns om zijn lippen. Ik wist gelijk waar hij aan dacht: propjes spugen naar streberige nerds en de leraar wanneer hij niet keek. De vorige keer had ik een Jack Daniel's gekregen van Micah, omdat ik een leraar vol op zijn achterhoofd had weten te raken, zonder dat hij daarna wist dat ik de boosdoener was geweest.
    Op onze dooie gemak banjerden we de school binnen. Een stel juniors liep een beetje in de weg. Ik was nog wel bereid om om 'de zwerm' heen te lopen, maar Micah leek daar niet echt van gediend. In plaats van om 'de muur' heen te lopen, brak hij er dwars door heen. Met grof geweld – a.k.a duwen – baande hij een weg door de mensenmassa en ik slenterde er rustig achteraan. Op zich was ik niet zo van het onnodig duwen en trekken van en aan medestudenten – tenzij ze hinderlijk aan het doen waren – maar zolang Micah niet al te extreem deed, liet ik hem wel zijn gang gaan. Ik zou, wanneer nodig, heus wel aan hem laten merken dat hij te ver ging. En wanneer hij niet wilde luisteren, wat regelmatig het geval was, liet ik het hem wel voelen.
    We kwamen bij ons lokaal aan en ik wilde net vragen waar hij wilde gaan zitten, toen ik al aan mijn arm werd meegesleurd. Micah plofte luidruchtig neer op een stoel achterin het klaslokaal en ik nam naast hem plaats. Vanuit zijn rugzak klonk het geluid van iets dat brak.
          ‘Nog één jaar in deze hellhole.’ Ik grinnikte.
          ‘En een jaar zonder een rekenmachine, zo te horen.’ Ik legde mijn wiskunde boeken en schrift op tafel. Daarnaast legde ik een soort knutselpakket voor dummies op tafel: een schaar en een pak rietjes. ‘We hebben het nog steeds niet voor elkaar gekregen om het achterhoofd van Mr. Gilbert* te raken,’ zei ik terwijl ik naar de laatste bladzijde van mijn agenda keek. Daarin hielden ik en Micah bij welke leraren we al hadden weten te beschieten met propjes. ‘Tijd om daar verandering in te brengen, vind je ook niet?’ stelde ik met een grijns voor en pakte twee rietjes uit het pak dat ik had meegenomen. Normale mensen namen boeken mee naar school, ik een pak rietjes in de kleuren van de regenboog. Ik knipte een stuk van de rietjes af zodat het twee rechte pijpjes werden. ‘Alstu.’ Ik gaf Micah een rietje en scheurde een bladzijde uit mijn wiskunde schrift waarna ik propjes begon te maken.

    *Ik heb hun wiskunde docent maar even meneer Gilbert genoemd.



    17 • Senior • Punker • Goalgetter @ Soccer team • Math class • Micah


    I just caught the wave in your eyes

    Aliz Nicola Harrington
    PARKING LOT || WITH LUKE || SENIOR

    i thank god everyday for the existence of french fries

    ’Nu is de keuze aan jou of je braaf in de les wilt verschijnen of een keertje een les wilt missen. Ik weet namelijk een mooi plekje waar we kunnen gaan zitten maar onze eerste les begint zo... dus... wat wil jij?’
          Ondanks de vreemde, wilde streken die Aliz soms uithaalde, was ze niet iemand die snel lessen skipte. Haar nerdy kant wilde graag naar een goede universiteit. Ze wilde keuze hebben, niet verplicht zijn naar één bepaalde tegen omdat dat de enige was die haar had aangenomen. Ze ging dus braafjes naar de les en maakte als een good girl haar huiswerk, maar na de knallende ruzie tussen haar ouders, en Caleb's vreemde, verontrustende gedrag, wist ze vrij zeker dat ze toch niet kon opletten in de les. 'Je maakt mij nieuwsgierig naar je mooie plekje, so let's do that,' was haar antwoord. 'Het is toch maar gym. Desnoods schrijf ik een briefje dat ik last heb van mijn "maandelijkse problemen", voordeel van een mannelijke leraar.' Ze knipoogde naar Luke. 'Helaas kan ik dat niet voor jou doen, ik vrees dat hij daar niet in zal trappen. 'Anyhow,' ze haakte haar arm door die van Lukas. 'Lead the way, kind sir.'

    To Dallas Kwart voor negen klaar staan dus, got it, Cowboy

          Ze kende hem langer dan vandaag. Hij was standaard te laat.

    To Vince Sure.

    To Caleb Wat betekent dat nu weer?

          Een zachte zucht kwam over haar lippen. Moest hij nou zo doen? Ze had het idee dat het eindelijk weer normaal begonnen te doen tegen elkaar. En dan zeiden ze dat meiden onbegrijpbaar waren.
          'Zeg, Lucky Luke, heb jij toevallig een extra helm? Zoals je zonet wel heb gemerkt zijn mijn driving skills niet bepaald skills te noemen.' Hopelijk snapte hij de hint, want ze wilde het niet letterlijk vragen, dat kwam kneuzig over. Ze dacht namelijk niet dat Caleb haar verder nog naar school wilde brengen, wat behoorlijke stak en meer pijn deed dan ze wilde toegeven.
          'Ga je naar het feestje vanavond, trouwens?


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Caleb Montana

    Senior • 18 • Dealer • Alcoholic • Roxy @ Parking lot

          'Lieve. Lieve, Caleb. . . Ik weet niet eens of je nog thuis raakt met zo'n strakke broek. Wat voor. . . spannends had je in gedachten, meneer Montana?'
          Calebs vingers duwen vanzelfsprekend wat dieper in Roxy's heupen bij het voelen van haar aanrakingen. Caleb vond het leuk aan de jongedame dat ze zo vakkundig was, er kwam tussen hen geen gestuntel aan te pas als ze eenmaal bezig waren. Caleb en Roxy wisten ondertussen precies wat de andere gek kon maken, waar ze maar al te graag gebruik van maakten, zoals nu.
    Slechts de glimlach op Roxy's gezicht was al voldoende om het vuur in Calebs onderbuik aan te laten wakkeren. Wellicht zou het beter zijn om hier te blijven en niet naar huis te gaan, dan zouden ze de gehele dag moeten missen aangezien Roxy dan nooit meer aan Calebs greep zou ontkomen.
          'Ik ben van plan om een legende met je te testen, mevrouw Pierce. Sta mij toe. . .'
          Caleb glijdt door zijn knieën en heeft binnen enkele seconden Roxy's lichaam in zijn armen getild, waardoor haar blote huid tegen de zijne wrijft en hij een perfect uitzicht heeft in haar lage truitje. Niemand zou kunnen ontkennen dat Roxana Pierce vervelend was om naar te kijken.
          'De geruchten gaan al jaren dat nog niemand het voor elkaar heeft gekregen om het onder de tribunes te doen. . . tijdens de gymles.'
    Caleb grijnst naar beneden en start dan met grote passen door de hal te benen. Buiten seks hebben deed bij niet vaak, maar het was lekker. Algemeen was seks natuurlijk lekker, maar de kans om betrapt te worden maakte dat alles een klein beetje beter.
          'En niet denken dat je na een minuutje weer weg kan, jongedame. Ik heb. . .'
    Calebs stem valt stil als hij door de dubbele deuren naar buiten is gekomen en zowel Aliz als Luke op het parkeerterrein ziet staan. Stilletjes laat hij Roxy uit zijn handen glijden, waarbij hij er voor zorgt dat ze voorzichtig op haar voeten terecht komt. Alle lust die hij voorheen voelde, was verdwenen.
          'Waarom kan ik niet één minuut. . .' mompelt hij onder zijn adem, voornamelijk tegen zichzelf. Direct voelde hij de drang om te drinken, maar hij had zijn flesje vodka in zijn auto laten liggen, waar Aliz nu dichtbij stond. No way in Hell dat hij daarheen zou lopen om het te gaan halen.
          'Rox, zin in een voorafje?' mompelt Caleb zachtjes, doelend op een manier om nog meer dronken of high te worden.


    •


    MICHAEL 'MICAH' GABRIEL SHERMAN

    Bully/punker/jock , With Charlie, In Math class

    🐭




      ‘En een jaar zonder een rekenmachine, zo te horen.’ zei Charlie die haar wiskunde schrift uit haar tas haalde. Veel zin om echt mijn boek uit te halen had ik niet, want het meeste dat in mijn boek stond waren krabbels en fouten. Mijn blik volgde Charlie die vervolgens een pak rietjes boven haalde en een schaar wat me even kinderlijk deed grijzen. Mijn benen strekte ik languit gezien deze bankjes te klein waren voor mijn enorme benen. ‘We hebben het nog steeds niet voor elkaar gekregen om het achterhoofd van Mr. Gilbert te raken,’ merkte ze op waarna ik uit mijn rugzak een los blad nam van één of ander vak waarna ik deze ook begon te scheuren om propjes van de maken. ‘Tijd om daar verandering in te brengen, vind je ook niet?’ stelde ze voor waarna ze me een rietje overhandigde. "Groot gelijk, wie hem als eerste raakt krijgt een fles wodka." grijnsde ik naar Charlie waarna ik nog even in mijn rugzak rommelde en een halfgebarsten rekenmachine bovenhaalde. " Oh wauw, die dingen breken tering snel zeg." zei ik met opgetrokken wenkbrauwen waarna ik wat spullen op mijn bank legde om mijn arsenaal aan propjes wat te verbergen. Papier smaakte vreselijk, maar hé, ik moet ook even lijden als ik de perfecte propjes wilde gaan spugen.




    OWEN CAMERON GREEN

    The Nerd / Geek, In the lockerroom, Alone

    👓




    Libby leek weer te kunnen glimlachen op mijn woorden en bedankte me even. "Ik zal het proberen." zei ze me wat me ook zwakjes had laten glimlachen vooraleer het onderwerp terug ging naar mijn 'relatie' met Aliz. Ik wist dat ik het ook tegen Ayden moest vertellen, maar ik wilde het meisje ook niet vervelen met mijn problemen, ondanks dat ze mijn beste vriendin was. Libby was ook een grote steun voor me waardoor ik dan ook dankbaar naar Libby keek als ze haar hand op mijn schouder liet rusten. "Op wie je wel valt definieert je niet. Je bent zoveel meer dan dat." zei ze om me wat op te beuren en ik wenste dat het gewoon zo gemakkelijk leek als haar rustige woorden, maar beiden wisten we dat het veel harder was dan dat. "Ik snap dat het bullshit lijkt." Vervolgde ze waardoor ik even naar haar opkeek. "Geloof me, ik snap het heel goed." Eindigde ze haar woorden zacht waardoor ik begrijpend had geknikt en ook blij was dat het onderwerp Peeves ons beiden weer kon opvrolijken.
        Het meisje had mijn mobiel in haar handen genomen terwijl ze naar alle foto's keek van het kleine beestje "Hij is zo schattig." zei ze vertederd en ik grinnikte ook bij het horen van de vertederde geluidjes die haar lippen verlieten. "Ja, graag." Wist ze enthousiast te zeggen op mijn voorstel om eens langs te komen zodat ze met de kleine Peeves kon spelen.
    Eens de bel ging was ik toch lichtelijk teleurgesteld dat het alweer tijd was en kreeg mijn mobiel terug van Libby het was dan ook nu pas dat ik zag dat ik een berichtje had van Aliz. Ik besloot nog wat terug te sturen naar haar gezien Libby toch bezig was met haar rooster uit haar schooltas te vissen.

    To Aliz:

    Morning! Ja ik ben al op school, heb je nu ook gym? xxx - Owen


    To Ayden aka mah pillow

    Eyy! Where are you at? I miss you :c xxx - Owen



    Eens ik beide berichtjes had verzonden keek ik weer op naar Libby. "En wat heb jij het eerste uur?" Vroeg ze me en even meende ik me te herinneren dat we de maandag ochtend samen les hadden. "Gym, jij ook toch?" vroeg ik haar met een glimlachje. Ik stond op en deed mijn rugzak om mijn schouders heen waarna ik met Libby richting de kluisjes liep gezien ik ook nog mijn tas moest nemen. "Gym in de ochtend is echt een marteling." zuchtte ik vermoeid eens we bij de kluisjes aan kwamen, ik opende deze en nam de sporttas uit mijn kluisje waarna ik deze inruilde voor mijn tas, gezien ik al meer dan eens besloten was geweest. Eens ik mijn kluisje terug dicht deed wachtte ik tot Libby ook klaar was waarna we richting de kleedkamer gingen. " Zie je zo." zei ik nog tegen haar voordat ik de jongens kleedkamer in ging. Meteen merkte ik Vince, Gus en Dallas op, hoewel ik goed overeen kwam met de laatste twee besloot ik maar ver van Vince mijn spullen te droppen en deed ik mijn shirt uit om me om te kleden.

    [ bericht aangepast op 12 maart 2017 - 14:25 ]


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    ROXY SAYEN PIERCE
    "I like to make people who hate me, hate me even more."


    18 • SENIOR • BITCH • LOCKERS • CALEB

    'Ik ben van plan om een legende met je te testen, mevrouw Pierce. Sta mij toe...' Hij tilt me op en ik grijns naar hem. Ik ben zelf niet zo groot en niet zwaar en Caleb is vrij afgetraind dus mij optillen is echt geen big deal. 'De geruchten gaan al jaren dat nog niemand het voor elkaar heeft gekregen om het onder de tribunes te doen... tijdens de gymles. En niet denken dat je na een minuutje weer weg kan, jongedame. Ik heb...'
          Hij maakt zijn zin niet af als we door de klapdeuren komen wanneer zijn ogen op Aliz en Luke vallen. Hij zet me neer en ik sla mijn armen over elkaar heen. Serieus? Meent hij dit? Hij maakt me gek met zijn aanrakingen en woorden en nu ineens valt hij weer als een blok voor zijn ex-vriendinnetje. Wat een onzin. Hij met zijn gevoelens. Hij mompelt wat in zichzelf en ik snuif. Ik had net zo goed naar wiskunde kunnen gaan. Wacht, nee, dat is niet waar, ik zou nooit vrijwillig naar wiskunde gaan, maar het begint me zo langzaamaan te irriteren dat hij met zijn kop nog altijd bij Aliz zit, terwijl zij allang is doorgegaan. Het is geen geheim dat ik haar niet mag, maar toch.
          'Rox, zin in een voorafje?' Ik kijk Caleb aan en besluit hem toch nog wat meer uit te dagen.
          'Als je met een voorafje bedoelt dat je graag een keer een threesome met Aliz zou willen, pas ik graag,' glimlach ik hem zoetjes toe. Ik laat mijn vingers over zijn rug strelen om een poging te wagen om hem wat af te leiden van dat vervelende meisje dat daar staat. Serieus, hoe hij haar ooit leuk vond... 'Zullen we die legende uitproberen, hm?' vraag ik hem en ik doe een stapje naar hem toe waarbij mijn hand eventjes, heel plagend, over zijn achterwerk glijdt. Ach, iedereen zit toch al in de les en bij wiskunde zullen ze ons echt niet missen.


    I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

    ———————————————————————————
    •••
    ———————————————————————————

    ——————————————————————————

    ———————————————————————————
    •••
    ———————————————————————————

    Jacinta Isabelle Fray

    ”If you show me you don't give a fuck, I'll show you that I'm better at it

    • Senior • Dancer • Eighteen • Outside, Gym class - Alone • Outfit •

    ”Niets, helemaal niets, natuurlijk!”
    Het zachte gegrinnik wat Dallas na deze woorden had uitgestoten werkte licht aanstekelijk, waarop ik niks anders kon doen dan zelf ook te grinniken. Misschien had het ergens een klein beetje overdreven geklonken, maar dat er een kern van waarheid in berustte was een feit waar weinig mensen ook daadwerkelijk om heen konden. Dallas wist nou eenmaal hoe hij een feestje moet vieren, vooral wanneer hij zich in de juiste kringen bevond. “Ik zat er aan de te denken om met Aliz heen te gaan,” antwoord Dallas dan, als reactie op mijn eerdere vraag. Een flauwe hum borrelt op in mijn keel als de enige andere reactie die ik breng een kort knikje is. Ergens had het me ooit eens gestoken dat een van mijn beste vriendinnen zo close was met mijn lieftallige ex, waarbij ik sterk mijn vermoedens heb gehad of deze tevens niet een mede-oorzaak van de breuk waren, maar inmiddels wist ik het in een snelle handeling van me af te schudden door er vooral verder niet bij na te denken; of stil te staan. Het waren mijn zaken niet meer.
          ”Lekker dichtbij, maar misschien heeft zij wel andere plannen.”
    Ik glimlachte flauwtjes, maar reageerde verder niet doordat het schelle geluid van de bel me daar geen gelegenheid voor geeft. Subtiel duw ik mezelf van de kluisjes af, schik mijn tas goed over mijn schouder heen en kijk voor kort toe hoe de menigte een startschot lijkt te hebben gekregen om massaal in beweging te komen. Het is de hand van Dallas die hij op m’n schouder heeft gelegd en zo mijn aandacht weer naar zich toehaalt, waarop ik mijn blik van de leerlingen los scheur en naar hem op kijk. “Jij hebt toevallig geen gym,hé?” vraagt hij me, alvorens hij me zachtjes heen en weer schud. “Toevallig wel,” reageer ik, waarbij ik mijn vingers door mijn donkere krullen heen haal. “Ik spreek je,” zegt Dallas dan en net als hij besluit aan te lopen, keert hij zich nog éénmaal naar me om.
          ”Oh - bijna vergeten. Als je mee wilt, ben je natuurlijk altijd welkom.” Na nog een laatste knipoog mijn kant in te hebben geworpen draait de jongen zich vervolgens om en verdwijnt zo de menigte in. Natuurlijk had ik hem achterna kunnen lopen, maar ik was niet het type om achter iemand z’n kont aan te lopen, waar ik dan ook geen enkele moeite voor nam. Het was daarom dan ook dat ik in mijn eigen tempo, kalm en op het gemak, richting de kleedkamers van de meisjes liep zodat ik me om kon kleden.

    Een paar minuten later stapte ik - gekleed in een kort broekje met bijbehorende shirt - het veld op, terwijl mijn vingers een elastiek wikkelde om de paardenstaart die ik besloten had in mijn haren te maken. Zoekend gleden mijn poelen over het veld heen, waarbij ik ergens hoopte een glimp op te vangen van Ayden; wetende dat deze - als ik het goed had - ook gym moest hebben op dit uur. Echter vonden mijn donkere poelen haar nog niet en concludeerde ik dan maar dat ze of iets later was, of dat ik er alsnog naast zat. Een zacht, neuriënd geluid klinkt als ik me al wachtende stort op het zachte rekken van mijn spieren.


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Augustus 'Gus' Charlie Kingsley
    Senior ★ 17 ★ Quarterback ★ Lockers ★ Vince, Dallas & Owen



    Het gesprek met Roxy verliep niet soepel, maar daar keek Gus niet bepaald van op. Hij had geen echte band met Roxy en hoewel hij haar niet haatte, was ze ook niet zijn favoriete persoon op deze school. Toch probeerde hij altijd enigszins aardig tegen haar te zijn. 'Ja, wiskunde' zuchtte ze. 'Jij gym zeker?'
          Gus knikte. 'Ja en ik vrees dat we rondjes gaan lopen,' zei hij semi-lachend. Hij had een haat-liefdeverhouding met hardlopen, aangezien hij het dodelijk saai vond, maar hij had het wel nodig om in shape te blijven. 'Was prima,' antwoordde Roxy zuchtend. 'Beter dan weer terug op school zijn.'
          Gus wilde antwoord geven, maar hij zag hoe druk ze bezig was op haar telefoon waardoor hij eigenlijk al geen zin meer had in een gesprek met haar. Gelukkig kwam op Vince op dat moment aangelopen. Vince en Gus waren geen beste vrienden, maar over het algemeen kon hij de jongen prima luchten.       'Jij hebt ook gym toch?' vroeg Vince.
          'Ook een goedemorgen,' lachte Gus zacht. 'En ja, ik heb ook gym.'
          Nog voordat Gus gedag kon zeggen tegen Roxy sleurde Vince hem mee naar de kleedkamers van de jongens. Eenmaal daar aangekomen, begon Vince zich meteen om te kleden. 'Hoe is het met jou?' vroeg hij.
          Gus trok zijn shirt uit en ontdeed zich van zijn schoenen. 'Prima,' antwoordde hij zacht, maar hoorbaar genoeg. Snel kleedde hij zich om in de geelgroene gymkleding van de school. Hij koos voor een lange broek en het t-shirt. 'Jij komt toch ook vanavond?' vroeg Vince. Gus keek hem vragend aan, omdat hij niet wist waar hij het überhaupt over had.
          'Ik zou graag 'ja' zeggen, maar waarheen?' vroeg hij. Langzaam aan druppelden er meer jongens binnen. Iedereen ging zijn eigen gang, af en toe werden Gus en Vince begroet door wat jongens. Gus keek even op toen Dallas binnenkwam. Altijd kreeg hij een naar gevoel bij de jongen en hij kon niet uitleggen waar het door kwam, het was gewoon een onderbuikgevoel. Stil deed Gus zijn gymschoenen aan.
          'Caleb is zeker niet van plan te komen?' vroeg Dallas uit het niets.
          'Weet ik veel,' zei Gus giftig en gemener dan hij eigenlijk bedoelde. 'Niet mijn probleem.'


    Big girls cry when their hearts are breaking

    KAMRYN FLORÈNCE FALLON MONTGOMERY
    Junior ★ 16 ★New girl ★ Jamie ★ Classroom


    Langzaam aan stroomde het lokaal voor met leerlingen. Sommige van hen had Kamryn al weleens gezien, maar ze leek nog niet bepaald in de smaak te vallen. Velen keken haar aan, maar zeiden niets. Dat was ze niet gewend, maar ze probeerde zich gedeisd te houden. Daarom krabbelde ze wat hartjes en bloemetjes op de binnenkant van haar schrift als tijdverdrijf.
          "Meneer MacTavish. Zou u degelijk willen gaan zitten?" hoorde ze de docent zeggen. Ze keek op en volgde de blik van de docent naar de jongen achter haar. Kamryn bekeek hem van top tot teen en bleef met haar ogen hangen op de kilt die de jongen droeg. Kamryn lachte kort in haarzelf om haar verschijning. Ze lachte hem echter niet uit, ze vond het erg gewaagd dat hij zo naar school ging en daar had ze respect voor. Gelukkig zag de jongen niet dat ze lachte, omdat ze bang was dat hij zou denken dat ze hem uitlachte.
          Kamryn draaide zich weer recht in haar stoelen en kraste nog wat in haar schrift. Het zou nog zeker vijf minuten duren voordat de bel ging voor het begin van de les, dus ze had nog genoeg tijd om de juiste pagina erbij te pakken. Vanuit haar ooghoeken zag ze iets op haar tafel belanden. Ze pakte het papiertje op en las het. Kamryn grinnikte zacht bij het lezen van de tekst. Ze keek kort over haar schouder en glimlachte vriendelijk naar Jamie.
          'Ja, klinkt leuk,' zei ze zacht. Ze draaide zich om in haar stoel om naar hem te kijken. 'Was jij de roodharige waar Jem het over had?-' Ze keek naar zijn haren. 'In ieder geval, ik ben Kamryn'

    [ bericht aangepast op 12 maart 2017 - 16:21 ]


    Big girls cry when their hearts are breaking

    Jeremiah 'Jem' Bodhi Geauxinue

    Sometimes, to stay sane you have to go a little crazy

    18 Jaar | Baseball | Gymclass | With Jacinta

    Als Jem eerlijk was was hij niet zo'n fan van de sportkleding die ze geacht werden te dragen op school, de kleuren van Melrose high waren groen en geel kleuren die Jem zelf niet bepaald mooi vond. Vooral de gele kleur vond Jem zich zelf niet goed staan, vandaar dat de jongeman het grootste deel van de tijd het t-shirt van zijn sportkleding ook meed. Echter was het vandaag erg mooi weer, sinds Jem meestal bij gym vrij fanatiek mee deed was een trui in dat geval dan ook veel te warm en besloot hij toch voor het lelijk gele t-shirt te gaan.
    Terwijl Jem zich op zijn gemakje omkleedde kwamen de andere jongens uit zijn klas langzaam binnen stromen, maar Jem sprong nog niet direct op iemand af om met ze te praten. Met de meeste was hij dan ook niet vreselijk goed bevriend, op een of andere manier leek Jem altijd beter bevriend te zijn met meisjes dan met jongens. Op een geven moment kwam Owen echter wel binnen lopen, met Owen was Jem wel goed bevriend. Echter sprak Jem de jongen pas aan toen hij zich al aan had gekleed, hoewel ook toen er niet bepaald veel uit Jem zijn mond kwam. 'Hey' zei Jem, waarna hij naar Owen glimlachte. 'Ik vind je shirt leuk.' Jem knikte kort naar het shirt wat Owen net had uitgetrokken, niet het gym shirt, dat bleef nog altijd een lelijk ding. 'Anyway, ik zie je zo wel.'
    Na de korte woorden die Jem tegen Owen had gesproken verliet de jongeman de jongenskleedkamer en liep hij het veld op. Zijn ogen gleden kort over het veld opzoek naar een bekende en al snel vond Jem deze bekende. Iets verderop stond Jacinta in haar eentje haar spieren al te rekken, op een drafje liep Jem naar de jongedame toe. 'Goedemorgen.' begon Jem, waarna hij zich zelf op het hek wat het veld omringde hees. 'Dus hoe gaat het met onze bijna wereldbekende danseres?'

    [ bericht aangepast op 12 maart 2017 - 17:13 ]


    I could be your perfect disaster, you could be my ever after.